کلیرنس برندگان 2010

[saeed53]

سلام
ایندفعه از تهران نه انکارا نه ابوظبی
با خودم گفتم بی معرفتی که بدون خداخافظی برم با خودم گفتم یه خوش و بیشی بکنم و برم
دیروز ظهر با اومدن UPS مشخص شد که من و شاهو و رسول امریکا نمیریم ولی یه دوست جدیدمون که
27 سپتامبر بعد از 40 روز تاخیر در وقت مصاحبه و خدمت سربازی در سپاه مراجعه کرده بود ویزا گرفت و قصه
اون روز رو هم برامون 10 برابر تلخ تر شد
در هر صورت در مورد روزای اخر کلیرنس حرف بسیار است
چند تا مطلب
1- دوباره امسال تو لاتاری شرکت میکنم
2-کیس مهاجرت به کانادا رو شروع میکنم
3- ذر تاپیکهای 2011 و جلسات مهاجر سرا با قدرت شرکت میکنم تا دین خودم رو به دوستان عزیز ادا کنم

از امروز تا روزی که از ایران برم در خدمت مهاجر سرا خواهم بود
دوستان خوبم همیشه سر بلند باشید

[User]

سلام
ایندفعه از تهران نه انکارا نه ابوظبی
با خودم گفتم بی معرفتی که بدون خداخافظی برم با خودم گفتم یه خوش و بیشی بکنم و برم
دیروز ظهر با اومدن UPS مشخص شد که من و شاهو و رسول امریکا نمیریم ولی یه دوست جدیدمون که
27 سپتامبر بعد از 40 روز تاخیر در وقت مصاحبه و خدمت سربازی در سپاه مراجعه کرده بود ویزا گرفت و قصه
اون روز رو هم برامون 10 برابر تلخ تر شد
در هر صورت در مورد روزای اخر کلیرنس حرف بسیار است
چند تا مطلب
1- دوباره امسال تو لاتاری شرکت میکنم
2-کیس مهاجرت به کانادا رو شروع میکنم
3- ذر تاپیکهای 2011 و جلسات مهاجر سرا با قدرت شرکت میکنم تا دین خودم رو به دوستان عزیز ادا کنم

از امروز تا روزی که از ایران برم در خدمت مهاجر سرا خواهم بود
دوستان خوبم همیشه سر بلند باشید

سعيد عزيز
در تالار كانادا اگر تشريف آورديد در خدمت شما هستم! خوشحال ميشم بتونم كاري كنم براي شما ها!

2011 هم كه خانه خود شماست!

[hamidgh]

خبرهای بد آنکارا را که دیدم واقعا ناراحت شدم
نمیدونم چرا امسال اینطور شد ولی مطمئنم هر چی بود به صلاح بود . من در این مدت با دوستان زیادی آشنا شدم . خوشبختانه عده ای از دوستان رو در اصفهان و عده ای رو در ابوظبی از نزدیک ملاقات کردم . هیچوقت خاطرات این روزها رو فراموش نمیکنم . صحنه شادی ها و غم ها رو . هیچ وقت دلهرهای که توی نگاه نسیم خانم در روزهای آخر بود فراموش نمیکنم . بچه های لاتاری واقعا بهترین بودن و من تاسفم از این بود که چرا نباید این بهترین ها در ایران باشن . شما فقط یه نگاهی به جدول اون هم به قسمت سوابق تحصیلی بندازید . وقتی به گاتای عزیز فکر میکنم کسی فوق تخصص پزشکی هست . با خودم میگم آمریکا لیاقت همچین شخصی رو نداشت . بقیه دوستانی هم که ویزا نگرفتند همین طور. انشا.. ما میمونیم و زمینه ساز ایرانی بهتر میشیم . ایرانی که اون موقع امریکایی ها بخوان از ما ویزا بگیرن و اونوقت نوبت ما هست که بهشون ویزا ندیم . دلم نمیخواد این پست هیچوقت بسته بشه چون میترسم دوستان خوبی که توی این مدت افتخار آشنایی با اونا رو داشتم از دست بدم .من ایمیلم و یاهو ایدی خودمو توی قسمت مشخصاتم میزارم . منتظر همه دوستان هستم .
به امید شادکامی و موفقیت برای همه دوستان و سرافرازی و داشتن ایران بزرگ آریایی

سلام علی عزیز و دوستای خوب مهاجر سرا. نمی دونم چرا اینبار که دارم برای مهاجر سرا می نویسم اشک توی چشمام جمع شده و حس عجیبی دارم.. همیشه با یه امیدی میو مدم سری به این سایت میزدم... حالا همه قصه تموم شده و دو سال از عمر ما هم گذشته... خیلی از کارها و برنامه هایی رو که داشتیم بخاطر لاتاری عقب انداختیم و موقعیتهایی که از دست رفت شاید حالا فقط افسوسش برامون مونده !!! درسته که به خدا اعتقاد و ایمان دارم و می دونم شاید خیری تو این کار بوده ولی... دلم عجیب گرفته و تا میره یادم بره چی شده و چی نشده وقتی میام توی اینترنت و یاد شبای بیخوابی و انتظار طولانی ای که شبها رو به امید فرداش صبح می کردم میفتم، نا خود آگاه داغش تو دلم تازه میشه میخوام گریه کنم... نمی دونم... این انتظار تموم انرژی ما رو گرفت... کاشکی به من و دختر دو ساله ام وقتی به همسرم نمی خواستن ویزا بدن ،ویزا نمی دادن... آخه به قول دوستمون نیو نیو من که نمی تونم زندگیمو ازهم بپاشم و دو سه سال برم اونجا تا بتونم کار همسرم رو هم درست کنم؟ اصلا ارزششو داره؟ بنظر من که نداره... فقط دیدن دو تا ویزا تو پاس خودم و بچه ام اونقدر خشمگین میشم که دلم میخواد اون صفحه از پاسمونو پاره کنم و بندازم دور...نمی دونم... به خدا حضرت موسی هم طاقت نیوورد که از خضر نبی در مورد کارهایی که می کرد و او حکمت اونها رو نمی دونست سوال کرد...من که از موسی صبور تر نیستم... خدایا فقط بگو حکمتش در چی بود؟ حداقل اینجوری آروممون کن!!! حال چی کار کنم با این دو تا ویزا؟ پی شو بگیرم؟ برم دنبال کار همسرم؟ اصلا میشه یا نه؟ من که نمیرم امریکا تنهایی زندگی کنم!!! نمی دونم...
مهاجر سرای عزیز بخاطر همه امید هایی که دادی، بخاطر اینکه در شبهای سخت بلاتکلیفی و انتظار مونسمون بودی ازت ممنونم... امیدوارم این تجربه تلخ دلخوشی و انتظار طولانی مدتی که بی ثمر می مونه برای هیچ یک از کسانی که دوست و همدم تو و دوستانت میشن تکرار نشه... امیدوارم همه همیشه امیدوار باشن... به آینده و به زندگی... و ایمان داشته باشن که زمین و این آسمون و خاک مال هیچ کس نیست که بتونه اونو از ما بگیره... خدای بزرگ هر زمانی که بخواد، ما رو به هر جایی از این کره خاکی که بخواد، با اراده بیکران خودش می کشونه...
حق یار همه شما

naka sach عزیز این که غصه خوردن نداره
شما با دختر کوچولوت وارد آمریکا میشین و به محض اینکه گرین کارتاتون اومد ( حدودا 15 تا 20 روز ) برمیگردین ایران
دفعه ی اول میتونین تا یکسال خارج از امریکا ، بعد از یکسال دومرتبه وارد امریکا میشین و درخواست پاس سفید میدین ، وقتی پاستون اومد ( حدودا 1 الی 2 ماه ) میتونین با این پاس به مدت 2 سال خارج از امریکا باشین .
جمع که ببندین میشه 3 سال خارج از امریکا ، تو این مدت کار همسرتونم ایشالا درست شده و میتونین ببرینش .
خواهش میکنم این فرصتو از خودتون و دختر کوچولوتون نگیرین .

[HOMAYON53]

خبرهای بد آنکارا را که دیدم واقعا ناراحت شدم
نمیدونم چرا امسال اینطور شد ولی مطمئنم هر چی بود به صلاح بود . من در این مدت با دوستان زیادی آشنا شدم . خوشبختانه عده ای از دوستان رو در اصفهان و عده ای رو در ابوظبی از نزدیک ملاقات کردم . هیچوقت خاطرات این روزها رو فراموش نمیکنم . صحنه شادی ها و غم ها رو . هیچ وقت دلهرهای که توی نگاه نسیم خانم در روزهای آخر بود فراموش نمیکنم . بچه های لاتاری واقعا بهترین بودن و من تاسفم از این بود که چرا نباید این بهترین ها در ایران باشن . شما فقط یه نگاهی به جدول اون هم به قسمت سوابق تحصیلی بندازید . وقتی به گاتای عزیز فکر میکنم کسی فوق تخصص پزشکی هست . با خودم میگم آمریکا لیاقت همچین شخصی رو نداشت . بقیه دوستانی هم که ویزا نگرفتند همین طور. انشا.. ما میمونیم و زمینه ساز ایرانی بهتر میشیم . ایرانی که اون موقع امریکایی ها بخوان از ما ویزا بگیرن و اونوقت نوبت ما هست که بهشون ویزا ندیم . دلم نمیخواد این پست هیچوقت بسته بشه چون میترسم دوستان خوبی که توی این مدت افتخار آشنایی با اونا رو داشتم از دست بدم .من ایمیلم و یاهو ایدی خودمو توی قسمت مشخصاتم میزارم . منتظر همه دوستان هستم .
به امید شادکامی و موفقیت برای همه دوستان و سرافرازی و داشتن ایران بزرگ آریایی

سلام علی عزیز و دوستای خوب مهاجر سرا. نمی دونم چرا اینبار که دارم برای مهاجر سرا می نویسم اشک توی چشمام جمع شده و حس عجیبی دارم.. همیشه با یه امیدی میو مدم سری به این سایت میزدم... حالا همه قصه تموم شده و دو سال از عمر ما هم گذشته... خیلی از کارها و برنامه هایی رو که داشتیم بخاطر لاتاری عقب انداختیم و موقعیتهایی که از دست رفت شاید حالا فقط افسوسش برامون مونده !!! درسته که به خدا اعتقاد و ایمان دارم و می دونم شاید خیری تو این کار بوده ولی... دلم عجیب گرفته و تا میره یادم بره چی شده و چی نشده وقتی میام توی اینترنت و یاد شبای بیخوابی و انتظار طولانی ای که شبها رو به امید فرداش صبح می کردم میفتم، نا خود آگاه داغش تو دلم تازه میشه میخوام گریه کنم... نمی دونم... این انتظار تموم انرژی ما رو گرفت... کاشکی به من و دختر دو ساله ام وقتی به همسرم نمی خواستن ویزا بدن ،ویزا نمی دادن... آخه به قول دوستمون نیو نیو من که نمی تونم زندگیمو ازهم بپاشم و دو سه سال برم اونجا تا بتونم کار همسرم رو هم درست کنم؟ اصلا ارزششو داره؟ بنظر من که نداره... فقط دیدن دو تا ویزا تو پاس خودم و بچه ام اونقدر خشمگین میشم که دلم میخواد اون صفحه از پاسمونو پاره کنم و بندازم دور...نمی دونم... به خدا حضرت موسی هم طاقت نیوورد که از خضر نبی در مورد کارهایی که می کرد و او حکمت اونها رو نمی دونست سوال کرد...من که از موسی صبور تر نیستم... خدایا فقط بگو حکمتش در چی بود؟ حداقل اینجوری آروممون کن!!! حال چی کار کنم با این دو تا ویزا؟ پی شو بگیرم؟ برم دنبال کار همسرم؟ اصلا میشه یا نه؟ من که نمیرم امریکا تنهایی زندگی کنم!!! نمی دونم...
مهاجر سرای عزیز بخاطر همه امید هایی که دادی، بخاطر اینکه در شبهای سخت بلاتکلیفی و انتظار مونسمون بودی ازت ممنونم... امیدوارم این تجربه تلخ دلخوشی و انتظار طولانی مدتی که بی ثمر می مونه برای هیچ یک از کسانی که دوست و همدم تو و دوستانت میشن تکرار نشه... امیدوارم همه همیشه امیدوار باشن... به آینده و به زندگی... و ایمان داشته باشن که زمین و این آسمون و خاک مال هیچ کس نیست که بتونه اونو از ما بگیره... خدای بزرگ هر زمانی که بخواد، ما رو به هر جایی از این کره خاکی که بخواد، با اراده بیکران خودش می کشونه...
حق یار همه شما

naka sach عزیز این که غصه خوردن نداره
شما با دختر کوچولوت وارد آمریکا میشین و به محض اینکه گرین کارتاتون اومد ( حدودا 15 تا 20 روز ) برمیگردین ایران
دفعه ی اول میتونین تا یکسال خارج از امریکا ، بعد از یکسال دومرتبه وارد امریکا میشین و درخواست پاس سفید میدین ، وقتی پاستون اومد ( حدودا 1 الی 2 ماه ) میتونین با این پاس به مدت 2 سال خارج از امریکا باشین .
جمع که ببندین میشه 3 سال خارج از امریکا ، تو این مدت کار همسرتونم ایشالا درست شده و میتونین ببرینش .
خواهش میکنم این فرصتو از خودتون و دختر کوچولوتون نگیرین .

من با اين دوستمون موافقم

[Ali Sepehr]

یکسال گذشت و پرونده لاتاری 2010 هم با همه ی خوبی ها و بدی هایش بسته شد و تجاربی به اندک تجارب مهاجرسرا اضافه شد.

در این پروسه 2010 دوستانی بودند مثل مجید شیرزاده ، سراوین ، مونیکا ، محسن ، سحر ، اشکان ، و بسیاری دیگه از دوستان که خوشبختانه ویزای خودشون رو گرفتند و بعضی هاشون در ینگه دنیا هستند و بعضی هم در این گوشه ی دنیا.

در این بین متاسفانه دوستانی هم بودند که ناکام ماندند و متاسفانه نتوانستند به مرادشان برسند اما چه می توان کرد که قسمت و تقدیر اینگونه بوده و در دایره ی قسمت ما نقطه ی تسلیمیم .... لطف آنچه تو اندیشی حکم آنچه تو فرمایی.

بهرحال قصدم از این پست بی ارزش فقط این بود که به دوستان بگویم :

به پایان آمد این دفتر........حکایت همچنان باقیست

هوای دوستای 2011 رو هم باید داشته باشیم تا اونا به اینجور مشکلات بر نخورند و به امید خدا همشون با دست پر از مصاحبه ها برگردند.

[Artim]

دوستان عزیز سلام
چند مدتی است که در سایت فقط خواننده ام واین بخاطر خبر هایست که انتظارشان را نداشتم
و ناراحتی دوستانی که در کنارشان مدتها از لحظه ها لذت بردم و در کنارشان از تجربیاتشان استفاده کردم منو ناراحت می کنه....
از اینکه اینجا دوستان خوبی مثل شما پیدا کردم و افتخار آشنایی را از نزدیک با بعضی از شما داشتم خوشحالم
هر جا که هستید برایتان آرزوی خوشبختی و موفقیت میکنم
همیشه به یادتان هستم
خانم naka_sach با دوست مان hamidgh موافقم ... این فرصت را از خودتون نگیرید.
شاد وپیروز باشید

[Eskandari]

با سلام
هر چند مدیر محترم فرمودند که دیگه پست اینجوری نذارید توی سایت ولی خوب دلم نیومد.

وقتی نامه اول دستم رسید، از دوستام پرس و جو کردم که چیکار کنم. یکیشون از بین آشناهاش گشت و یه دوست پیدا کرد که با لاتاری رفته بود امریکا و ایمیلشو داد به من. توی اولین صحبتی که باهاشون داشتم، ایشون آب پاکی رو ریخت رو دستم. حرفش هم این بود که حتما باید تو امریکا اسپانسر داشته باشی تا بتونی ویزا بگیری. منم نزدیک به 40 روز نامه قبولی رو همینجوری روی میز انداخته بودم و دنبال اسپانسر. تا اینکه به پیشنهاد یکی توی اینترنت دنبال فروم مرتبط گشتم و مهاجرسرا رو پیدا کردم و مهاجرسرا شد خونه من تا امروز. روزی چند بار و چند ساعت میومدم و کامنتها رو می خوندم و ....

اینو نوشتم برای اینکه بگم چقدر مدیون این سایت و بچه های خوبی هستم که بدون ادعا و بهتر از هر وکیلی اطلاعاتشونو در اختیار همدیگه قرار میدن. دوستانی که شاید تنها چهره چند نفرشونو موفق شدم از نزدیک ببینم.

متاسفانه انتهای این پروسه اونقدر دلگیر شد که حتی بعد از درست شدن کار خودم هم احساس خوشحالی سراغم نیومد و هی خدا خدا میکردم که کار همه بچه ها درست بشه.

دوستان خوبم شاهو، سعید، رسول، علی و بقیه که اسم نمی برم؛ امیدوارم در تمام مراحل زندگیتون موفق باشید و بتونید گذشته رو فرموش بکنید. قبل از شروع لاتاری من به اروپا فکر میکردم و مشغول پیدا کردن دانشگاه. لاتاری که شروع شد، همه شو گذاشتم کنار. تا 10 روز پیش هم داشتم یواش یواش به جاهای دیگه مثل کانادا فکر می کردم. اگه هدفتون مهاجرته، رهاش نکنید و به فکر جاهای دیگه باشید. افرادی در حد شما و با تخصصهای شما، امتیازهای بالایی از نظر مهاجرتی دارند و لیاقتتون هم فراتر از اینهاست.

در خدمت دوستان خوب و سایت خوب مهاجرسرا خواهم بود.

[Rasool]

سلام عزیزان

دلم نمیخواد دیگه راجع به این قضیه چیزی بگم اما دیدم اگه این مطالب را ننویسم
شاید به بچه هایی که تازه وارد این راه شدن خیانت کردم.

اول من واقعا از همدردی و محبت مدیران و دوستانم در مهاجر سرا نسبت به من
و دیگر دوستانم سپاس گزارم.
دوم اینکه به ما ایرانی ها یاد دادن هر وقت که یکی حقمون را میخوره و ضایع میکنه میگیم خدا خواست..یه مصلحتی توش بود یا یه حکمتی داشت و از این
حرفها...اینا همش توجیه..
بنده اصلا به این مزخرفات اعتقادی ندارم..چون من و دیگر دوستان به عینه دیدیم
که بی هیچ دلیلی بهمون ویزا ندادن و حقمون را پایمال کردن.برای این حرفم هم دلیل دارم..

من و دوستان دو نمونه اونجا دیدیم که چطوری دقیقه ی نود ویزا گرفتن.

یکی اش یه خانواده ی 3نفری بودن که کیس نامبرش 48000 بود و روز 27 سپتامبر اومده بودن برا مصاحبه و 1 اکتبر ویزاشونا گرفتن وتاریخ کلیرنسشون هم 30سپتامبر بود.اصلا ای آقا نمیدونست لاتری چیه ..ازش پرسیدم کیس نامبرت چیه بلد نبود از دخترش پرسید؟؟؟؟؟؟؟
مورد دیگه هم که سعید جان تو پستش گفته بود یه آقای دکتری بود که 40روز از مصاحبه اش گذشته بود وبا تمام ناامیدی اومده بود ..ایشون هم 27 ام مصاحبه شد و در کمال ناباوری روز 2اکتبر ویزاشو گرفت..البته حقشون بود مبارکشون باشه.
اماا من میخوام بدونم اینا چطوری در عرض 3روز جواب FBI چکشون اومد؟؟؟
اما مال من یا شاهو یا سعید ودیگر دوستان بعد از چندین وچند ماه نیومده؟؟؟
بنابراین FBI چک یه دروغ بزرگه..

مطلب برا گفتن زیاد انشاالله تو میتینگها برای تازه واردها میگیم.الان هم اینها رو گفتم که تنها اطلاع رسانی کرده باشم و دینم را ادا...

در ضمن من امسال و سالهای دیگه هم در لاتری شرکت خواهم کرد.دست از تلاش بر نمیدارم...اگه هم کمکی از دستم بر بیاد برای تازه واردها دریغ نمیکنم ودر خدمتشون هستم...

ببخشید پر حرفی کردم

[Shahoo52]

دوستان سلام
فاصله تجربه ای بیهوده است
من انتظار این قسمت قضیه رو نداشتم که بعد از یکسال و نیم تلاش اینگونه شکست بخورم که اگه سعید رسول ومهدی در اون لحظه تلخ نبودن راحت سکته میکردم بعد از اینکه12000دلار بازن وبچه دراین راه سخت هزینه کردیم و5سال از زندگی عقب افتادیم تا کی جبران شود؟به راحتی حقمون پایمال شد
این لاتاری عین شرکت ناخواسته توی یه قماره که ماهم بازندگان این قمار بودیم
منم مثل سعید ورسول در خدمت دوستان 2011 هستم بدون هیچ توقعی
تنها مزیت این پروسه بدست آوردن دوستان خوب بود که شاید در مدت 12سال هم نمی تونستم پیدا کنم.
دوستان 2011 تبریک میگم به همتون ولی مواظب پلهای پشت سر خود باشید
به امید بهروزی دوستان خوب

[saeed53]

سلام عزیزان

دلم نمیخواد دیگه راجع به این قضیه چیزی بگم اما دیدم اگه این مطالب را ننویسم
شاید به بچه هایی که تازه وارد این راه شدن خیانت کردم.

اول من واقعا از همدردی و محبت مدیران و دوستانم در مهاجر سرا نسبت به من
و دیگر دوستانم سپاس گزارم.
دوم اینکه به ما ایرانی ها یاد دادن هر وقت که یکی حقمون را میخوره و ضایع میکنه میگیم خدا خواست..یه مصلحتی توش بود یا یه حکمتی داشت و از این
حرفها...اینا همش توجیه..
بنده اصلا به این مزخرفات اعتقادی ندارم..چون من و دیگر دوستان به عینه دیدیم
که بی هیچ دلیلی بهمون ویزا ندادن و حقمون را پایمال کردن.برای این حرفم هم دلیل دارم..

من و دوستان دو نمونه اونجا دیدیم که چطوری دقیقه ی نود ویزا گرفتن.

یکی اش یه خانواده ی 3نفری بودن که کیس نامبرش 48000 بود و روز 27 سپتامبر اومده بودن برا مصاحبه و 1 اکتبر ویزاشونا گرفتن وتاریخ کلیرنسشون هم 30سپتامبر بود.اصلا ای آقا نمیدونست لاتری چیه ..ازش پرسیدم کیس نامبرت چیه بلد نبود از دخترش پرسید؟؟؟؟؟؟؟
مورد دیگه هم که سعید جان تو پستش گفته بود یه آقای دکتری بود که 40روز از مصاحبه اش گذشته بود وبا تمام ناامیدی اومده بود ..ایشون هم 27 ام مصاحبه شد و در کمال ناباوری روز 2اکتبر ویزاشو گرفت..البته حقشون بود مبارکشون باشه.
اماا من میخوام بدونم اینا چطوری در عرض 3روز جواب FBI چکشون اومد؟؟؟
اما مال من یا شاهو یا سعید ودیگر دوستان بعد از چندین وچند ماه نیومده؟؟؟
بنابراین FBI چک یه دروغ بزرگه..

مطلب برا گفتن زیاد انشاالله تو میتینگها برای تازه واردها میگیم.الان هم اینها رو گفتم که تنها اطلاع رسانی کرده باشم و دینم را ادا...

در ضمن من امسال و سالهای دیگه هم در لاتری شرکت خواهم کرد.دست از تلاش بر نمیدارم...اگه هم کمکی از دستم بر بیاد برای تازه واردها دریغ نمیکنم ودر خدمتشون هستم...

ببخشید پر حرفی کردم

رسول دمت گرم بهترین تصمیم ممکن رو گرفتی
بی ا غراق میگم شاهو و رسول و مهدی (ارشک) یکی از صبورترین و بهترین دوستای دنیا هستن
هر جا هستین زنده باشین و برای رفتن تلاش کنید

[اليزا]

میخواستم خدمت همه دوستان خوب در مهاجر سرا یک مطلبی را عنوان کنم.
همسر الیزا هستم و اون چند روزی که در آنکارا منتظر ups بودم با این دوستان عزیزم در جلوی سفارت آشنا شدم و چند روزی مرتب همه را میدیدم.
بخاطر این آشنایی بسیار خوشحالم ولی واقعا بخاطر این اتفاق تلخ ناراحت.
ولی توی همین چند روز در آنکارا اینو متوجه شدم که این دوستانمون چقدر محکم و عالی بودن و به همین خاطر مطمئنم که این مورد و بزودی فراموش می کنن و برای اهداف بعدی زندگی محکمتر قدم برمیدارن.
راستش من اگه بودم اصلا نمی تونستم مثل این عزیزان رفتار کنم.
حالا میخوام به تمام این عزیزان بگم درست که ویزاشون نیامد ولی ما و بقیه بچه ها برای اومدن شماها به طرق دیگه هر کمکی که از دستمون بربیاد دریغ نمی کنیم.البته اول خودمون بریم (:
خیلی از این آشنایی خوشحالم و امیدوارم در آینده نزدیک همه در کنار هم باشیم.
از تمام مدیران و بچه های سایت تشکر می کنم واقعا یکی ازکاربردی ترین سایت هایی بود که من استفاده میکردم و می کنم.

[saki_h]

سلام به همه بچه هاي مهاجر سرا مخصوصا بچه هاي كه در دبي مصاحبه داشتن واقعا سه شنبه
28 sep روز تلخي براي من و دوستاني بود كه در سفارت بوديم اونا به ما گفتن كه ويزا تموم شده
راست ودروغشان را نمي دانم فقط به نظر من بايد به آينده اميدوار باشيم .
من و نامزدم جالبه بدونيد هردومون برنده لاتاري 2010 شديم نامزدم خرداد ماه مصاحبه داشت و همان موقع
ويزاشو گرفت ولي من كه تير ماه مصاحبه داشتم با گرفتن برگه آبي 70 روز رو سپري كردم و با ناميدي
هفته آخر رفتم سفارت و با كمال نا باوري گفتن ويزا تمام شده !
از دوستان يك سئوال دارم : اگر نامزدم بره امريكا ودر خواست ويزاي نامزدي كنند چقدر طول ميكشه
تا ويزا بگيرم . در ضمن من شنيدم اگر نامزد باشيم زودتر پروسه كاريون انجام ميشه ولي اگر در ايران
ازدواج كنيم شايد بين 2 تا5 سال طول بكشه ويزا به من بدهند.

[ali-n]

دوستان عزیز با اجازه تون بهتره دیگه پرونده 2010 را ببندیم. فقط از دوستانی که این روزهای آخر ویزا گرفتند یا متاسفانه ویزا نگرفتند لطفا به من اطلاع بدند که جدول را کامل کنم .من منتظر اطلاعات کامل هستم تا انشا.. با یک جمع بندی این بحث رو تمام کنیم و بریم کمک بچه های 2011 .
حرف های زیادی مونده که انشا... در آخرین پستم در کلیرنس 2010 خواهم زد . فقط از دوستان 2010 که ویزا گرفتند خواهش میکنم پل های پشت سرتون را خراب نکنید و جای برگشتن بگذارید .چون ئتوی این مدت با صحبت هایی که من با بچه هایی که رفتن آمریکا داشتم از وضعیت اونجا خیلی خوشحال نبودم . امیدوارم این حرفهاشون فقط برای دلداری دادن به من بوده باشه و گرنه اونوقت چقدر افسوس میخورم که کلی انرژی وقت و هزینه برای رفتن به آمریکا مصرف کردم

[rayan.s]

دوستان عزیز؛ من 3 تا سوال داشتم : 1-در بین عزیزانی که موفق به دریافت ویزا نشدن کسی بود که اسپانسر داشته باشه؟ 2- اگه مشخصاتتون رو کنار هم بذارید آیا نقطه مشترکی داشتید که فکر کنید عامل طولانی شدن کلیرتون شده؟ ( چون خیلی با هم بودید گفتم جواب دادن به این سوال امکان پذیره) 3-کسی بود که در 2 ، 3 ماه اول مصاحبه شده باشه و جواب کلیرش نیومده باشه؟ با سپاس.

[soheilbadami]

دوستان رسول شاهو و سایرین سوالی داشتم
علت رد کلیرنس رو به شما اعلام کردن؟
در غیر اینصورت به نظرم کیستان رو رها نکنید و به
هر جایی که میشناسید میل و نامه بدید. اگر نظر داشتید
چند جا را هم من میشناسم که معرفی میکنم. اینها عاشق کاغذ بازی
و نامه نگاری اند و با این وسیله امنیت شغلی براشان ایجاد میشود
البته امکان تغییر شاید چند درصد باشد اما اگر حوصله اش رو دارید. شروع کنید
از این دست موارد اینجا کم نیست.
موفق باشید