به خود در آینده ای-میل بزنید و بپرسید که ماجرای لاتاری چه شد؟

[fatemehtm]

سلام خانوم
میدونم مثل همیشه شاد و سرزنده و با انرژی هستی و توکل کردی به اون کسی که داره نگات میکنه و مواظبته .
اون کسی که چند سال پیش تو یه روزه گرم تابستون وقتی از سره کار اومدی خونه و نامه برنده شدنت را از توی باکس نامه ها برداشتی، اونقدر خوشحالت کرد که زبونت بند اومده بود و نمی تونستی به همسرت بگی که برنده شدی .
خوب از اون ورا چه خبر . حتما الان پشت میز شرکتت نشستی و داری برنامه تعطیلات کریسمست را ست میکنی نمیدونم شاید می خواهی برگردی ایران و بعد از این همه دوری برق خوشحالی چشمای بابا و اشکای نازه مامان رو ببینی و بپری بغلشون و های های از دوری و غربتی که کشیدی گریه کنی و بعدشم شیرینی موفقیتهاتو تو دهنشون بگذاری و از خوشحالی و غرورشون واسه شروع یه سال دیگه انرژِی بگیری ؟
می دونم آخر ساله و سرت خیلی شلوغه باید به حساب و کتابهای کارمندات رسیدگی کنی ولی واسه ما که حتما وقت داری یه جورایی ما VIP هستیم دیگه
یادت میاد چند ساله پیش چقدر انتظار میکشیدی که سریعتر کارنت بشی بری مصاحبه و زودتر بری آمریکا . خوب حالا که رفتی چی شد ؟ دیدی بهت میگفتم هر جا بری آسمنون همین رنگه . مردم همه یه شکلن . نگفتم اول خدا و بعدا اراده خودت ؟ خوب حالا رسیدی به اون همه چیزی که میگفتی تو ایران نمیشه بهش رسید ؟
میدونم که رسیدی مطمئنم . مطمئن مطمئن .
ولی آخر ه همه این چیزا یه چیزه کوچولو تهش میمونه که بازم نمی تونه دلت رو آروم کنه میدونم اونم اینه که اینها هموطنهای خودت نیستن و هر چقدر هم سعی کنی بازم بازم بازم مملکت خودت نیست و تو یه غریبه ای! یه مهاجر ! هنوزم لهجه فارسی ات تو انگلیسیی که صحبت می کنی مونده و نمیشه کاریش کرد . تا دهن باز می کنی میدونن که مهاجری.
خوب دیگه وقتت را نمی گیرم .
امیدوارم در تعطیلات تو ایران ببینمت و با هم یه سر بریم به گذشته های خیلی دور و بعدشم دوباره واسه یه آینده دورتر یه نامه قشنگتر بنویسیم.
پیروز و شاد باشی
کاروانی که بود بدرقه اش حفظ خدا بتجمل بنشیند به جلالت برود

[امير]

با سلام به همه دوستان خوبم
من يكي از برندگان قرعه كشي 2010 هستم .روياهاي من كمي دير ولي برآورده شدن. من ساكن كرج هستم و حالا 42 سال دارم ميدونم كه خيلي از شماها از من جوانتريد اين را از روي نوشته ها و انر‍‍زي كه در اونهاس مي فهمم يادم مياد سالها پيش در حدود 23 يا 24 سال پيش هر وقت از تهران به كرج برميگشتم معمولا مصادف مي شد با اوج گرفتن يك هواپيما از روي باند مهرآباد و من با حسرت به آن خيره ميشدم و ميگفتم چه ميشد من در آن هواپيما بودم و مقصد هم نيويورك بود و همراه با پاسپورت usa بودم. حالا از آن زمان سالها ميگذرد به استراليا مهاجرت كردم و دوباره به ايران برگشتم نه اينكه فكر كنيد نتو نستم بمونم در brisbane در شركت BATEMAN CO.
مشغول بودم در زمينه مهندسي برق هم كار ميكردم. وهمسرم هم فوق تخصص و پزشك ميباشد.
دوستان خوبم يادتان نرود كه با برنامه زندگي كنيد و براي آينده خود برنامه ريزي كنيد.آينده مكاني نيست كه به آنجا ميرويم بلكه جايي است كه آنرا بوجود مي آوريم راههايي كه به آينده ختم ميشوند يافتني نيستند بلكه ساختني هستند.ودرطي اين راه است كه انسان دگرگون ميشود.
شايد خيلي ها براي رفتن و تحصيل در يك دانشگاه خوب آمريكايي سالهاي سال خون دل و بي خوابي را تحمل ميكنند و در نهايت هم اين شانس را ندارند و حالا ما در حالي كه در خواب ناز تابستاني بوديم پستچي در زده و پاكت برنده شدنمان را دستمان داده است.ترا به خدا قدر شناس باشيد و از اين فرصت طلايي كمال استفاده را ببريد. به سادگي به آن نگاه نكنيد . شما به يك مسابقه دو و ميداني دعوت شديد با تمام وجود انرزي خود را صرف كنيد و يادمان باشد هر يك از ما نمايندهايي براي ايران عزيزمان هستيم .اين اعمال و رفتار ما مي باشد كه قضاوت كلي جوامع ديگر را برايمان به ارمغان ميآورد.
به اميد روزي كه تك تك ما در اوج باشيم و بتوانيم از طريق همين مهاجرسرا با هم در ارتباط باشيم و در آن ديار به كمك هم بشتابيم.
دوستدار همه شما

[mohsen324]

دیگه کسی نامه نمی‌نویسه؟

[esmail]

دیگه کسی نامه نمی‌نویسه؟

من وقتی ویزامون تو پاسپورت خورد کلی میل می زنم به خودم

[mohsen324]

دیگه کسی نامه نمی‌نویسه؟

من وقتی ویزامون تو پاسپورت خورد کلی میل می زنم به خودم

آن موقع معلوم است که آینده چه می‌شود. از الآن خوب است که ای‌میل بزنید و بپرسید

[sam_hash]

ساسان جون
بگیر بخواب که فردا صبح ساعت 4 جناب سروان میاد بالا سرت!

[ChairMan]

متن نامه من:
سلام چطوری پسر ؟ خوبی یا بدنت درد میکنه؟الان که این نامه به دستت میرسه دو حالت داره :
1-گوشه جوب یا زیر یه پل مردی
2-ترک کردی و سر حال و قبراقی
اگر زیر یه پل مردی که برات واقعا متاسفم چرا آخه ؟ خوب حالا اشکال نداره .یه خورده از اون دنیا کاش میتونستی برامون تعریف کنی . خوب فکر کنم در حالت اول الان دارن قیر داغ میریزن توی گلوت و مورد عذاب واقع میشی.
یا شایدم نه الان تو بهشت برین هستی و دور برت پر از هوری (حوری) هستند و داری باهاشون خوش میگذرونی و ماشلله توی اون دنیا هیچ چیز تمومی نداره.
اگر هم که ترک کردی الان داری توی یک مکانیکی روغن عوض میکنی یا داری توی یه فلافل فروشی فلافل میزنی .
و چقدر هم زندگی جالبی داری . بالخره تونستی ترک کنی و اسی مکانیک دخترش رو بهت داده . شایدم الان دو تا بچه داشته باشی . مبارکه س آخرش تونستی با کلثوم ازدواج کنی.
خیلی هم کار خوبی کردی . چی ؟!؟!؟!؟!؟!؟!؟!؟!؟ زدی تو کار خلاف؟ چی میفروشی ؟
شیشیه؟ تری.اک؟ هرو/ئ.ین ؟
خیلی خوب اینم راه درآمده . امیدوارم موفق باشی

---

[Jav3]

سلام
در زندگی همه ما لحظات تلخ و شیرین, شاد و ناامید کننده کم نبوده است. گاهی خیلی پرانرژی و شادیم و گاه درمانده و دلگیر, خیلی وقتها مصمم و استوار و گاه بلاتکلیف و مضطرب. زندگی همه ما پستی و بلندی زیادی داشته و اینها, زندگی و شخصیت حال حاضر ما رو شکل دادن.
امروز (در آینده) که پس از سالها فهرست وضعیت برندگان 2010 رو نگاه می کردم, ناخودآگاه چشام پر از اشک شد. یادم افتاد که چه روزها که می رفتم و به این جدول سر میزدم و به خودم میگفتم کی میشه خونه های جدول مربوط به آی دی من پر بشه؟ خونه مربوط به کارنت شدن, مصاحبه و تاریخ دریافت ویزا. می گفتم یعنی میشه ردیف مربوط به من هم س ب ز بشه؟
امروز که بعد از چندین سال این جدول رو می بینم و به آی دی بچه ها نگاه می کنم, ناخودآگاه اشکام سرازیر میشه. بچه هایی که هنوز هم با خیلیهاشون در ارتباطم و چندتاشون از دوستای صمیمی و همیشگی مون شدن.
به یاد اون سالها میافتم و دوستام تو ایران که چقدر خوشحال بودن وقتی بهشون اعلام کردیم که ویزا گرفتیم. یه چندتاشون سالهای بعد به ما ملحق شدن.
به یاد سختی ها و لحظه های شاد و شیرینی میافتم که تو مسیر لاتاری و رسیدن به آمریکا و جا افتادن در اینجا پشت سر گذاشتیم.
با خودم تجربه های روزهای اول در اینجا رو مرور میکنم. اولین روزی که رسیدیم, اولین خونه ای که گرفتیم, اولین کارم, اولین دوستایی که پیدا کردیم و اولین مسافرتمون به ایران.

همیشه سعی میکنم به بچه های جدید و کسایی که تو راه اینجان دلگرمی بدم و تا جایی که می تونم کمکشون کنم.
آرزو می کنم رویاهای شیرین همشون زودتر به واقعیت تبدیل بشه

[Ali Sepehr]

صدرا جون سلام

خوبی پسر؟ خوشی؟ چه می کنی؟ مدیرعاملی شرکتهای آمریکایی بهت فاز میده؟ خونه و ماشین و زن و بچه داشتن توی آمریکا چقدر لذت داره؟

یادته اون روزا چقدر ناراحت بودی و از همه چی گلایه می کردی؟ یادته زمانی که نامه ی دکتر برای DV-2010 اومده بود و روی صندوق پست پیداش کردی چه حالی شدی؟ اولش که فکر کردی نامه ی خودته بال در نیووردی؟ بالاخره اومدی آمریکا ولی چی میشد اگه تو هم لاتاری برنده شده بودی؟ (اه بازم که دارم حسرت برنده نشدنم رو می خودم) اون زمان که نامه رو دیدی مال دکتره فکر می کردی الان این موقعیت رو داشته باشی؟ پسر خیلی باحالی ، چقدر حرص خوردی و عرق ریختی تا به موقعیتی که امروز توش واستادی برسی؟ چقدر تقلا کردی و کار کردی که الان شدی مدیرعامل یک شرکت بزرگ آمریکایی؟ نوش جونت نون بازوتو خوردی و مثل خیلیا توی ایران نموندی که از هر راه ناصوابی پول در بیاری.

امروز که اینجایی حاضری دوستات رو که می خوان بیان آمریکا کمکشون کنی بیان؟ راستی نوید چی شد؟ بالاخره اومد یا نه؟ بزار یه تلفن بهش بزنم ببینم چیکار کرد بالاخره . محمد رو یادته ؟ همون که باهاش خیلی رفیق بودی و یدفعه تو مهاجرسرا فحش رو کشید بهت. یادش بخیر چه دعواها که نکردیم تو اون سایت ، دست مسعود درد نکنه که چه سایتی برا بچه ها درست کرده بود. راستی از پیام چه خبر؟ نه بابا؟ معتاد شده؟ به چی؟؟؟؟؟ آها اونو که تو هم هنوز بهش معتادی ، بابا نترسید مهاجرسرا رو میگم ، بعد از این همه سال هنوزم هر روز بهش سر می زنیم و هر کمکی از دستمون بر میاد برای همه انجام میدیم.

ایشالا از اینی که هستم موفق تر بشم.

[m.amjadi]

نیما جان سلام
حالت چطوره گل پسر؟ خوبی؟
خیلی خوشحالم که درست رو تو دانشگاه LE CORDON BLEU با موفقیت تمام کردی، خیلی بهت تبریک میگم.
راستی، شنیدم اولین شعبه رستورانت رو هم توی ORLANDO افتتاح کردی، اونم دقیقا کنار DISNEY WORLD ، بابا دمت گرم، تو دیگه کی هستی.
یادته اون روزی رو که تو سن 29 سالگی برای اولین بار تو لاتاری گرین کارت شرکت کردی؟
خوب یادمه، دقیقا روز آخر مهلت ثبت نام بود، چقدر دوستات بهت اصرار کردن که بیا، همه خونه مهرآسا جمع شدیم داریم فرم لاتاری پر میکنیم، تو هم خسته بودی تازه از سر کار اومده بودی، هی میگفتی بابا ولش کن حال ندارم، بالاخره رفتی و ثبت نام کردی و توی جمع 30 نفره اون شب فقط تو برنده شدی، یادش به خیر.
خلاصه نیما جون، چه روزایی بود بعد از برنده شدن با بر و بچه های گل مهاجرسرا،
خدا رو شکر که همه بچه های مهاجرسرا هم گرین کارت گرفتن و الان توی آمریکا همشون موفقن.
خوب دیگه عزیزم زیاد وقتتو نمیگیرم، میدونم خیلی سرت شلوغه،
میبوسمت، به امید دیدار

[rasarasa]

نیما جان سلام
حالت چطوره گل پسر؟ خوبی؟
خیلی خوشحالم که درست رو تو دانشگاه LE CORDON BLEU با موفقیت تمام کردی، خیلی بهت تبریک میگم.
راستی، شنیدم اولین شعبه رستورانت رو هم توی ORLANDO افتتاح کردی، اونم دقیقا کنار DISNEY WORLD ، بابا دمت گرم، تو دیگه کی هستی.
یادته اون روزی رو که تو سن 29 سالگی برای اولین بار تو لاتاری گرین کارت شرکت کردی؟
خوب یادمه، دقیقا روز آخر مهلت ثبت نام بود، چقدر دوستات بهت اصرار کردن که بیا، همه خونه مهرآسا جمع شدیم داریم فرم لاتاری پر میکنیم، تو هم خسته بودی تازه از سر کار اومده بودی، هی میگفتی بابا ولش کن حال ندارم، بالاخره رفتی و ثبت نام کردی و توی جمع 30 نفره اون شب فقط تو برنده شدی، یادش به خیر.
خلاصه نیما جون، چه روزایی بود بعد از برنده شدن با بر و بچه های گل مهاجرسرا،
خدا رو شکر که همه بچه های مهاجرسرا هم گرین کارت گرفتن و الان توی آمریکا همشون موفقن.
خوب دیگه عزیزم زیاد وقتتو نمیگیرم، میدونم خیلی سرت شلوغه،
میبوسمت، به امید دیدار

همیشه اینقدر با خودت مهربون حرف می زنی؟ چقدرم با خودت تعارف داری بابا راحت باش
یک خبر خوش هم برات دارم من هر چی برندۀ لاتاری از جمله خودم رو دیدم سن و سالشون همون حول وحوش 29بوده. 
خداکنه برنده شی .این رو از ته قلب می گم.نامه ات رو دوست داشتم.موفق باشی.

[shabnam286]

سلام
من تقریبا 5ماهی هست که اینجا هستم. تا الان 3 تا ایالت را دیدم و به زودی میرم تگزاس و میشه چهارمین ایالت. به این باور رسیدم که هر ایالتی مردمانش،.... با هم فرق داره. بافت آدمهای مهاجر در هر کجا با سایر نقاط تفاوت زیادی داره.
از وقتی که اومدم طی یکی دوماه امتحان تافل و جی ار ای دادم و پروسه پذیرش گرفتن شروع شد.
تا الان از 5 جا پذیرش دارم. اگر از من بپرسن چقدر اینجا رو دوست داری، صادقانه میگم هنوز به اینجا احساس تعلق نمی کنم. اما تا الان یکی از آرزوهام که پذیرش از یه جای خوب تو رشته مورد علاقه ام بوده، براورده شده. با آدمهای زیادی در ارتباط بودم به دانشم اضافه شده. امیدوارم در سایت یک فضایی ایجاد بشه که همه نظراتشان ، تجربیاتشان، خوبی هاو مشکلات اینجا را بدون ترس از پیش داوری بیان کنن.

[m.amjadi]

نیما جان سلام
حالت چطوره گل پسر؟ خوبی؟
خیلی خوشحالم که درست رو تو دانشگاه LE CORDON BLEU با موفقیت تمام کردی، خیلی بهت تبریک میگم.
راستی، شنیدم اولین شعبه رستورانت رو هم توی ORLANDO افتتاح کردی، اونم دقیقا کنار DISNEY WORLD ، بابا دمت گرم، تو دیگه کی هستی.
یادته اون روزی رو که تو سن 29 سالگی برای اولین بار تو لاتاری گرین کارت شرکت کردی؟
خوب یادمه، دقیقا روز آخر مهلت ثبت نام بود، چقدر دوستات بهت اصرار کردن که بیا، همه خونه مهرآسا جمع شدیم داریم فرم لاتاری پر میکنیم، تو هم خسته بودی تازه از سر کار اومده بودی، هی میگفتی بابا ولش کن حال ندارم، بالاخره رفتی و ثبت نام کردی و توی جمع 30 نفره اون شب فقط تو برنده شدی، یادش به خیر.
خلاصه نیما جون، چه روزایی بود بعد از برنده شدن با بر و بچه های گل مهاجرسرا،
خدا رو شکر که همه بچه های مهاجرسرا هم گرین کارت گرفتن و الان توی آمریکا همشون موفقن.
خوب دیگه عزیزم زیاد وقتتو نمیگیرم، میدونم خیلی سرت شلوغه،
میبوسمت، به امید دیدار

همیشه اینقدر با خودت مهربون حرف می زنی؟ چقدرم با خودت تعارف داری بابا راحت باش
یک خبر خوش هم برات دارم من هر چی برندۀ لاتاری از جمله خودم رو دیدم سن و سالشون همون حول وحوش 29بوده. 
خداکنه برنده شی .این رو از ته قلب می گم.نامه ات رو دوست داشتم.موفق باشی.

مرسی از لطفت
منم بهترین آرزوها رو برات دارم

[Monica]

ما هم دقیقا 29 سالمون بود!!!! عجب تفاهمی!!!

[io7o]

البته ما هنوز ویزا نگرفتیم، اما جالبه ما هم هردومون دقیقاً در سن 29 سالگی شرکت کردیم و در 30سالگی برنده شدیم( البته ما یک زوج هم سن هستیم)، از اینکه این پست بی ربطه به موضوع معذرت می خواهم