با توجه به بودجه خود کدام کشور را برای درس خواندن برگزینیم؟

[sohreyezard]

در اکثر مواقع بودجه مالی حرف اول را برای انتخاب یک کشور به منظور تحصیل می زند.این رتبه بندی بر اساس بودجه مالی طراحی شده:

1-هند:بودجه خیلی کم
2-فیلیپین:بودجه کم
3-مالزی:بودجه معمولی/متوسط
4-استرالیا:بودجه متوسط به بالا
5-کانادا:بودجه زیاد
6-آمریکا:بودجه خیلی زیاد

این کشورها از این لحاظ که زبان تدریس در آنها انگلیسی است برای دانشجوهای ایرانی بهترین گزینه هستند.
منبع:راهنمایی چندتا از دوستان ساکن این کشورها وتجربه های خودم.
پ.ن.در صورت داشتن اطلاعات بیشتر در این زمینه,آنها را با ما در میان بگذارید.

[payam_prz]

دوست عزیز تحصیل در کشورهای آلمان و فرانسه هم رایگانه و بقیه هزینه ها هم با کمی کار کردن جور میشه. تا چلوکباب هست چرا ساندویچ معرفی می کنید؟
در مورد یادگیری زبانش هم باید بگم که نود درصد ایرانیها غیر از جملات ساده و ابتدایی از زبان چیزی نمی دونن و براشون خیلی فرق نمی کنه انگلیسی یا آلمانی یا فرانسوی یاد بگیرند. در ضمن یادگیری زبان آلمانی در حدی که بشه زندگی را شروع کرد بسیار ساده است.

[یه مهاجر]

در خیلی از کشورهای اروپائی تحصیل رایگانه.مثل سوئد،فنلاند،نروژ،ایسلند و...............بعضی از رشته هاشون هم به زبان انگلیسی تدریس میشه

http://www.study-info.eu

برای اطلاعات از رشته ها به لینک بالا مراجعه کنید

[sohreyezard]

دوست عزیز تحصیل در کشورهای آلمان و فرانسه هم رایگانه و بقیه هزینه ها هم با کمی کار کردن جور میشه. تا چلوکباب هست چرا ساندویچ معرفی می کنید؟
در مورد یادگیری زبانش هم باید بگم که نود درصد ایرانیها غیر از جملات ساده و ابتدایی از زبان چیزی نمی دونن و براشون خیلی فرق نمی کنه انگلیسی یا آلمانی یا فرانسوی یاد بگیرند. در ضمن یادگیری زبان آلمانی در حدی که بشه زندگی را شروع کرد بسیار ساده است.

بله تحصیل در اونجا رایگانه اما هزینه زندگی کمر شکنه وطرز برخورد مردم هم زیاد با خارجی ها جالب نیست.نمونه:
(یکی از دوستان بنده که هم اکنون در مالزی هست.قبلا در آلمان بوده.می گفت که روزی چندتا جوان آلمانی اومدن بهش گفتن کله سیاه بعد بردنش تا می خورده زدنش.)(یکی دیگر از دختران ایرانی که در سوئد تحصیل می کرد و برای زندگی در یک رستوران کار می کرده می گوید که یک روز یک زن سوئدی بهش گفته شما خارجی ها توالت ها ی مارو کثیف می کنید.برگردید کشورتون).
آدم می خواد بره تحصیل کنه.نه این که اهانت بشه یا شخصیتش خرد بشه.این کشورها فقط برای مقاصد توریستی خوبند وبس.
اون کاری هم به دانشجو می دن طوری نیست که بتونه هزینه هاشو تقبل کنه.در ضمن بعد از اتمام تحصیل هم یافتن کار تقریبا محاله.هم اکنون بسیاری از دانشجویان فارغ التحصیل سوئد هستند که بی کارند .
این هم مدرک:
http://skyofsweden.blogsky.com/1388/09/19/post-100/
این نود درصد ایرانی ها اگر به گفته شما به غیر از جملات ساده چیزی نمی دونن در کل باید قید تحصیل در خارج از کشور رو بزنند.مهاجرت یک فرایندی است که لازمه فرد حتما به زبان کشور مقصد مسلط باشد آن هم بالای60 یا 70 درصد.چون نوشتن پروژه hello ,how are you که نیس.
من از این لحاظ کشورهای انگلیسی زبان رو برا ایرانی ها مناسب می دونم چون انگلیسی یک زبان بین المللی هست وهمه ایرانی هاحداقل یک دوره ای رو تو مدارس گذروندن ویا به کلاس رفتند وامکان پیشرفت در این زبان رو دارند.
چون همه چیز مهاجرت برقراری ارتباطه و این خیلی مهمه که به زبان مسلط باشی.

[یه مهاجر]

با توجه به عنوان تاپیک بنظر میرسه که درباره مسایل مالی مربوط به تحصیل در خارج از ایران قراره بحث شه هرچند مسایلی هم که شما مطرح کردی دوست عزیز خیلی خیلی مهم هستن.
اما من بعنوان کسی که سالهاست تو اروپا دارم زندگی میکنم این کلیات رو نمی پذیرم.قبل از اینکه منم برم خیلی از این چیزا شنیده بود از دوست و فامیل و آشنا و...............اما اصلا به این شوری که تعریف کردن نبوده.در اروپا مسلما رفتارها مثل امریکا که مهاجرپذیرترین نقطه دنیاست نیست.شما اگه در امریکا کمتر رفتارای تبعیض امیز میبینی برای اینه که غالب افراد مهاجر هستن بنابراین کسی نمیتونه ادعای بیشتری نسبت به دیگری داشته باشه و همچنین مردم ساکن در امریکا از ابتدا با توجه به تاریخچه طولانی ش در مهاجرپذیری توانائی بیشتری برای کنار اومدن با همه فرهنگها رو دارن.
توجه داشته باشین به هیچ وجه چند مثال بیانگر همه واقعیتها نیست.70 درصد افرادی که من در اروپا باهاشون سروکار دارم اروپائی نیستن اما ندرتا مواردی که شما بهش اشاره داشتین رو تجربه کردن.چیزی که مردم اروپا شدیدا بهش حساس هستن خارجیهای مشکل ساز هستن .مهاجرای غیرقانونی،پناهنده ها،خلافکارها و..اروپائی ها بشدت به قوانین پایبندن و به همین خاطر اصلا تحمل کوچکترین قانون شکنی رو ندارن.این حساسیت مسلما در هند و مالزی و حتی امریکا خیلی کمتره............وگرنه با همه ناتوانی که مردم اروپا در پذیرش غریبه ها(در مقایسه با امریکائی ها)دارن اکثرا به خارجیهای تحصیل کرده و کلا افرادی که سرشون به کارشونه و قانون شکنی نمی کنن احترام میذارن.دسته افراطی هم البته وجود دارن که غالبا نوجوانان و جوانان اروپائی هستن که از تسهیلاتی و حمایتهائی که دولتشون از پناهجوها میکنه خشمگین هستن و دید جالبی نسبت به خارجیها ندارن که تعدادشون خیلی کمه و اونجور که برای ما توصیف کردن مثلا تو انگلیس هر شب این گروه ها با چاقو به خارجیها حمله می کنن و............نیست!!!!
به هر حال من بعنوان یه خارجی چه در زمانی که اقامت نداشتم و چه حالا که مقیم هستم هیچ رفتار خشونت امیز و تبعیض امیزی ندیدم.اینم به حساب خوش شانسین نذارین چون همونجور که گفتم این موارد رو برای دوستانم هم ندیدم

---

مسئله بیکاری هم در حال حاضر یه مشکل جهانیه !!!! مشکلی که خیلی از ایرانی ها بعد از تحصیل برای پیدا کردن کار دارن ندونستن زبانه!!!!!!!!! شما در بسیاری از کشورای اروپائی میتونی به زبان انگلیسی درس بخونی اما برای کار کردن باید زبان رسمی اون کشورو یاد بگیری.

بحث هزینه ها هم در تالار اروپا توضیح دادم .باید نحوه خرج کردن درست رو در اروپا بلد باشی وگرنه به نظرت اروپا گرون ترین نقطه دنیا برای زندگی میاد اما در واقع اینطور نیست و مدیریت مالی خیلی مهمه و اگه قبل از مهاجرت دوستان کمی بیشتر تحقیق کنن خیلی هزینه های زندگیشون کاهش پیدا میکنه!

[sohreyezard]

با توجه به عنوان تاپیک بنظر میرسه که درباره مسایل مالی مربوط به تحصیل در خارج از ایران قراره بحث شه هرچند مسایلی هم که شما مطرح کردی دوست عزیز خیلی خیلی مهم هستن.
اما من بعنوان کسی که سالهاست تو اروپا دارم زندگی میکنم این کلیات رو نمی پذیرم.قبل از اینکه منم برم خیلی از این چیزا شنیده بود از دوست و فامیل و آشنا و...............اما اصلا به این شوری که تعریف کردن نبوده.در اروپا مسلما رفتارها مثل امریکا که مهاجرپذیرترین نقطه دنیاست نیست.شما اگه در امریکا کمتر رفتارای تبعیض امیز میبینی برای اینه که غالب افراد مهاجر هستن بنابراین کسی نمیتونه ادعای بیشتری نسبت به دیگری داشته باشه و همچنین مردم ساکن در امریکا از ابتدا با توجه به تاریخچه طولانی ش در مهاجرپذیری توانائی بیشتری برای کنار اومدن با همه فرهنگها رو دارن.
توجه داشته باشین به هیچ وجه چند مثال بیانگر همه واقعیتها نیست.70 درصد افرادی که من در اروپا باهاشون سروکار دارم اروپائی نیستن اما ندرتا مواردی که شما بهش اشاره داشتین رو تجربه کردن.چیزی که مردم اروپا شدیدا بهش حساس هستن خارجیهای مشکل ساز هستن .مهاجرای غیرقانونی،پناهنده ها،خلافکارها و..اروپائی ها بشدت به قوانین پایبندن و به همین خاطر اصلا تحمل کوچکترین قانون شکنی رو ندارن.این حساسیت مسلما در هند و مالزی و حتی امریکا خیلی کمتره............وگرنه با همه ناتوانی که مردم اروپا در پذیرش غریبه ها(در مقایسه با امریکائی ها)دارن اکثرا به خارجیهای تحصیل کرده و کلا افرادی که سرشون به کارشونه و قانون شکنی نمی کنن احترام میذارن.دسته افراطی هم البته وجود دارن که غالبا نوجوانان و جوانان اروپائی هستن که از تسهیلاتی و حمایتهائی که دولتشون از پناهجوها میکنه خشمگین هستن و دید جالبی نسبت به خارجیها ندارن که تعدادشون خیلی کمه و اونجور که برای ما توصیف کردن مثلا تو انگلیس هر شب این گروه ها با چاقو به خارجیها حمله می کنن و............نیست!!!!
به هر حال من بعنوان یه خارجی چه در زمانی که اقامت نداشتم و چه حالا که مقیم هستم هیچ رفتار خشونت امیز و تبعیض امیزی ندیدم.اینم به حساب خوش شانسین نذارین چون همونجور که گفتم این موارد رو برای دوستانم هم ندیدم

---

مسئله بیکاری هم در حال حاضر یه مشکل جهانیه !!!! مشکلی که خیلی از ایرانی ها بعد از تحصیل برای پیدا کردن کار دارن ندونستن زبانه!!!!!!!!! شما در بسیاری از کشورای اروپائی میتونی به زبان انگلیسی درس بخونی اما برای کار کردن باید زبان رسمی اون کشورو یاد بگیری.

بحث هزینه ها هم در تالار اروپا توضیح دادم .باید نحوه خرج کردن درست رو در اروپا بلد باشی وگرنه به نظرت اروپا گرون ترین نقطه دنیا برای زندگی میاد اما در واقع اینطور نیست و مدیریت مالی خیلی مهمه و اگه قبل از مهاجرت دوستان کمی بیشتر تحقیق کنن خیلی هزینه های زندگیشون کاهش پیدا میکنه!

دوست عزیز شما به عنوان کسی که تو اروپا زندگی کرده اذعان می کنید که نباید سطح توقع بالایی از اروپایی ها در زمینه مهاجر پذیری داشته باشیم.خوب همین هم یک عامل موثر برا خیلی از مهاجر هاست.هیچکی نمی خواد در حالیکه مهاجر قانونی است باهاش عین یک ترش برخورد بشه.
در عین حال من در این گزینه ها نامی از اروپا نبردم چون نه به لحاظ فرهنگی و نه مالی مناسب ایرانی ها نیست.به قول یکی از دوستان می گفت "تو اروپا هرچندسال هم که بمونی باز هم خارجی ای."حالا شاید هم این وسط یک عده سازگاری داشته باشند با اون محیط که اون یک بحث جداست.
همین طوری که می دانید مهاجرت خودش یک ریسکه پس بهتره این پروسه به جایی ختم بشه که درجه ریسکو بیاره پایین یا معتدل کنه نه این که ببره بالا.

[یه مهاجر]

همونجور که خودتون گفتین بستگی به ظرفیت و میزان سازگاری افراد داره بنابراین هیچ زمان با اطمینان نمیتونیم بگیم اروپا برای ایرانیا مناسب نیست!که اگه اینطور بود هیچ دانشجوی ایرانی الان در اروپا تحصیل نمیکرد

---

در ضمن من نگفتم نمی تونیم از اروپائی ها توقع پذیرش مهاجرا رو داشته باشیم.من در مقایسه با امریکا گفتم که حتی خیلی راحت با مهاجرای دردسرساز کنار میان اما در اروپا قانونمند بودن افراد خیلی مهمه چیزی که خیلی از مهاجرا حتی سالیان سال بعد از زندگی در غرب نمی تونن بپذیرن و این عامل اصلی مشکلاتشون در اروپاست و بیشتر گلایه هاشون هم وقتی ریشه یابی میکنی میرسی به همین سخت بودن پذیرش بعضی از قوانین سخت اینجا !!!! در حالیکه این حساسیتها در خارج از اروپا خیلی کمتره.خیلی هم به نقل و قولهای کلیشه ای و بی اساس اعتقاد ندارم که مثلا هر چند سال اروپا بمونی باز یه خارجی هستی.اینا صرفا مسئله حسی مهاجرای غالبا ناموفق و یا سرخورده ست(بنا به همون دلایلی که گفتم) و هیچ قانون و منطقی تائیدش نمیکنه!

[usa.lover]

شهره جان اولا اینکه خود Native های آمریکا یا انگلیس هم در سطح 70 درصد زبانشون رو بلد هستند! این رو میتونید از چند پروفسور زبان بپرسید، مثل پروفسور Richards . البته اینطوریکه شما و اون دوست عزیز JAM سخنوری میکنید و رفتید بالای منبر، پروفسورهای آمریکایی نه نتها از شما بیشتر نمیدونند، بلکه سواد هم ندارند. یعنی شما که الان دو سال در یک دانشگاه انگلیسی درس میخونید، از خود انگلیسی زبان ها بیشتر بلدید! متوجه شدم!!!!
دوماً کی گفته هزینه تحصیل در استرالیا از کانادا کمتره؟ عشقی گفتید؟
سوماً با توجه به اینکه در چند کشور اروپایی، دانشگاهها رایگان هستند، هزینه تحصیل و زندگی در این کشورها با مالزی یکی در میاد، و بعضا کمتر!!!

من تا جایی که میدونم بیشتر در شرق آلمان دانشگاههاشون رایگان هستند؟ درسته @Š!M ؟

[یه مهاجر]

من تا جایی که میدونم بیشتر در شرق آلمان دانشگاههاشون رایگان هستند؟ درسته @Š!M ؟

بله درسته ضمن اینکه کشورهای زیاد دیگه ای در اروپا تحصیل رایگان دارن و هیچ زمان نمیشه اعتبار دانشگاه های اروپا رو با هند و مالزی و فیلیپین مقایسه کرد وگرنه ایرانی های زیادی برای تحصیل دانشگاهی حتی به پاکستان میرن.بنابراین فقط بحث هزینه نیست و باید دید بعد از صرف یه زمان طولانی برای تحصیل که بنظر من خیلی بیشتر از پول ارزش داره مدرکی که بدست میاد تا چه میزان برای تصاحب یه شغل معتبره.هرچند همونجور که شما گفتین با توجه به رایگان بودن تحصیل در بعضی از کشورای اروپائی اگه مدیریت هزینه ها درست باشه تحصیل در اینجا ارزونتر در میاد.

[payam_prz]

سهره زرد عزیز، بیشتر خانواده دور و نزدیک من و همسرم در آلمان زندگی می کنند و برادرهای من اونجا مدارک دکتراشون را دریافت کردند و خود من حدود یک سال اونجا زندگی کردم. پس بنده یا مثلا شیما بهتر میتونیم در مورد این که اونجا چه صورتی داره و چه مشکلات یا خوبیهایی داره، صحبت کنیم تا کسی که از قول دوستش مطالبی را به عنوان اتفاقات روزمره و مسلم اونجا معرفی می کنه. مطمئن باشید آزار و اذیتی که در اونجا خواهید دید (که من اصلا ندیدم) یک صدم "وطن" نخواهد بود.
اینکه فرمودید در اروپا همیشه شهروند درجه دو باقی می مونید، درسته و در اون حرفی نیست. ولی همین شهروندهای درجه دو گاهی ریاست شرکتها و سازمانهایی را عهده دار میشن که درجه یک ها به خواب هم نمی بینن. از طرفی من فکر نمیکنم شما در مالزی یا هند و پاکستان و فیلیپین فقط به این دلایل خوشتون بیاد و اون را بر اروپا ارجح بدونید. پس بهتره دانشگاههای کنگو و زیمبابوه و اتیوپی را هم معرفی کنید که اونجا سفیدپوستها را به چشم خدا نگاه میکنن.
اصلا آیا با زندگی در اون کشورها، در آینده دیگر خارجی محسوب نخواهید شد؟ اگر این طور تصور میکنید عرض کنم که اشتباه اندر اشتباه اندر اشتباه.

[ChairMan]

دوست عزیز تحصیل در کشورهای آلمان و فرانسه هم رایگانه و بقیه هزینه ها هم با کمی کار کردن جور میشه. تا چلوکباب هست چرا ساندویچ معرفی می کنید؟
در مورد یادگیری زبانش هم باید بگم که نود درصد ایرانیها غیر از جملات ساده و ابتدایی از زبان چیزی نمی دونن و براشون خیلی فرق نمی کنه انگلیسی یا آلمانی یا فرانسوی یاد بگیرند. در ضمن یادگیری زبان آلمانی در حدی که بشه زندگی را شروع کرد بسیار ساده است.

پیام جان اوناییکه ساندویچ دوست دارند رو چیکار کنیم ؟

---

ایشلی بدیش حبیبی.

[sohreyezard]

شهره جان اولا اینکه خود Native های آمریکا یا انگلیس هم در سطح 70 درصد زبانشون رو بلد هستند! این رو میتونید از چند پروفسور زبان بپرسید، مثل پروفسور Richards . البته اینطوریکه شما و اون دوست عزیز JAM سخنوری میکنید و رفتید بالای منبر، پروفسورهای آمریکایی نه نتها از شما بیشتر نمیدونند، بلکه سواد هم ندارند. یعنی شما که الان دو سال در یک دانشگاه انگلیسی درس میخونید، از خود انگلیسی زبان ها بیشتر بلدید! متوجه شدم!!!!
دوماً کی گفته هزینه تحصیل در استرالیا از کانادا کمتره؟ عشقی گفتید؟
سوماً با توجه به اینکه در چند کشور اروپایی، دانشگاهها رایگان هستند، هزینه تحصیل و زندگی در این کشورها با مالزی یکی در میاد، و بعضا کمتر!!!

من تا جایی که میدونم بیشتر در شرق آلمان دانشگاههاشون رایگان هستند؟ درسته @Š!M ؟

سلام اول از همه من سهره زرد هستم نه شهره.این حرفی که شما زدید باورش برام خیلی سخته چون هر کسی به خصوص اگر native باشه باید بیشتر از 70 درصد از زبانش رو بلد باشه.این پروفسوری رو هم که گفتین نمی شناسم.مدرک معتبرتری نشون بدید بهتره.
درباره هزینه تحصیل در استرالیا در مقایسه با آمریکا هم از دوستان دارای تجربه تحصیل در هر دو کشور شنیدم که استرالیا به مراتبی از کاناداارزانتر است.اگر نظر شما غیر از اینه یک چیزی ارائه بدین که ما هم استفاده کنیم.
همین طوری که در بالا گفتم "این کشورها از این لحاظ که زبان تدریس در آنها انگلیسی است برای دانشجوهای ایرانی بهترین گزینه هستند." وخوب در مورد کشور های اروپایی که می فرمایید با توجه به رایگان بودن تحصیل هزینه زندگی با مالزی یکی در می آید در اشتباهید.شما برای داشتن یک سطح زندگی معمولی در مالزی با بودجه متوسط حتی به کار کردن هم احتیاج پیدا نمی کنید.اما در اروپا با توجه به بالا بودن هزینه زندگی با همین بودجه مجبور می شوید یک زندگی پایین تر از سطح متوسط به قول دوستان فرنگی below your means را پیش بگیرید چه بسا کم بیاورید و مجبور شوید که کار کنید.به گفته یکی از دوستان زندگی در اروپا مدیریت مالی می خواهد اما در مالزی بدون مدیریت مالی با بودجه متوسط دوام خواهی آورد ولازم نیس که برای هرخرجی دودوتا چارتا کنی.

[sohreyezard]

من تا جایی که میدونم بیشتر در شرق آلمان دانشگاههاشون رایگان هستند؟ درسته @Š!M ؟

بله درسته ضمن اینکه کشورهای زیاد دیگه ای در اروپا تحصیل رایگان دارن و هیچ زمان نمیشه اعتبار دانشگاه های اروپا رو با هند و مالزی و فیلیپین مقایسه کرد وگرنه ایرانی های زیادی برای تحصیل دانشگاهی حتی به پاکستان میرن.بنابراین فقط بحث هزینه نیست و باید دید بعد از صرف یه زمان طولانی برای تحصیل که بنظر من خیلی بیشتر از پول ارزش داره مدرکی که بدست میاد تا چه میزان برای تصاحب یه شغل معتبره.هرچند همونجور که شما گفتین با توجه به رایگان بودن تحصیل در بعضی از کشورای اروپائی اگه مدیریت هزینه ها درست باشه تحصیل در اینجا ارزونتر در میاد.

دوست عزیز حرف شما در مورد دانشگاه های اروپا درست. امادررابطه باکشور های دیگر برای اکثر دانشجوها این که بدونن دانشگاهی که میرن affordable هست براشون کافیه تا این که معتبر.چون در آخر که باید وارد بازار کاری بشی مدرک فقط یک ticket هست اصل کار خودتی.ممکنه شخصی که در یک دانشگاه رنک پایین درس خونده از یک دانشجوی فارغ التحصیل دانشگاه رنک بالا بهتر باشه در زمینه کاری. در کل بودجه خیلی مهمتر از مسائل دیگر هست واین که بدونین می تونین از پسش بر بیاین.چه فایده داره برین یک دانشگاه معتبر با فی های بالا بعد دو ترم هم دیگه از پس هزینه هاش نیاد.

[sohreyezard]

سهره زرد عزیز، بیشتر خانواده دور و نزدیک من و همسرم در آلمان زندگی می کنند و برادرهای من اونجا مدارک دکتراشون را دریافت کردند و خود من حدود یک سال اونجا زندگی کردم. پس بنده یا مثلا شیما بهتر میتونیم در مورد این که اونجا چه صورتی داره و چه مشکلات یا خوبیهایی داره، صحبت کنیم تا کسی که از قول دوستش مطالبی را به عنوان اتفاقات روزمره و مسلم اونجا معرفی می کنه. مطمئن باشید آزار و اذیتی که در اونجا خواهید دید (که من اصلا ندیدم) یک صدم "وطن" نخواهد بود.
اینکه فرمودید در اروپا همیشه شهروند درجه دو باقی می مونید، درسته و در اون حرفی نیست. ولی همین شهروندهای درجه دو گاهی ریاست شرکتها و سازمانهایی را عهده دار میشن که درجه یک ها به خواب هم نمی بینن. از طرفی من فکر نمیکنم شما در مالزی یا هند و پاکستان و فیلیپین فقط به این دلایل خوشتون بیاد و اون را بر اروپا ارجح بدونید. پس بهتره دانشگاههای کنگو و زیمبابوه و اتیوپی را هم معرفی کنید که اونجا سفیدپوستها را به چشم خدا نگاه میکنن.
اصلا آیا با زندگی در اون کشورها، در آینده دیگر خارجی محسوب نخواهید شد؟ اگر این طور تصور میکنید عرض کنم که اشتباه اندر اشتباه اندر اشتباه.

پیام عزیز یک مسئله ای که هست افزایش آمار ایرانی هایی است که از اروپا به مالزی می آیند.مثلا الان در دانشگاه خود من چندین نفر هستند که از اروپا به مالزی اومده اند وهر کدوم هم دلایل خود را دارند.خوب این افراد هم همانند شما وشیما در اروپا زندگی کرده اند واین تجارب رو داشته اند.خوب این به من اینو نشون می ده که یک عده مثل شما با محیط ساختن ویک عده مثل دوستان بنده با محیط سازگار نبودن واین یکمی قضیه رو پیچیده می کنه.در کل می شه این نتیجه رو گرفت که جوامع اروپایی خود محور هستند.اما جوامع آمریکا یا کشورهای آسیایی مثل مالزی چند محور هستند.از لحاظ پذیرش فرهنگی متفاوت با فرهنگ خود.
در مورد آزار واذیت های وطن کاملا موافقم.به عنوان یک زن زندگی در ایران هر روزش برام جهنم بود.از همه جهات.
در رابطه با مهاجرین کشورهای مالزی ,هند ,پاکستان وفیلیپین عامل عمده بودجه محسوب می شود واین کشورها بیشتر سکوی پرتاب هستند تا اقامتگاه دائم هر چند که باز هم در این میان افرادی را می توان یافت که ماندگار می شوند.در رابطه با دانشگاه ها ی کنگو,زیمباوه واتیوپی اطلاعی نداشتم که بتوام آنرا اینجا مطرح کنم اما نکته جالبی که هست این که تعداد بی شماری از دانشجوها در مالزی از این سه کشور هستند.به خصوص در دانشگاه ما پر از زیمباوه ای است.
تا آنجایی که من می دانم در مالزی وآمریکا شما هیچ وقت احساس خارجی بودن نمی کنید چرا چون
1-همه خارجی هستند مثل شما
2-جامعه یک محیط مولتی کالچرال است وهمه فرهنگها را با آغوش باز می پذیرد
با توجه به تجربه خودم اینجا در مالزی هم نوروز را جشن می گیرند برای ایرانی ها,هم سال نوی چینی را برای چینی ها,دیپاولی را برای هندی و....این گونه شما هیچ وقت احساس شهروند درجه دو بودن نمی کنید حتی اگر فقط یک دانشجو باشید نه چیزی بیشتر.

[یه مهاجر]

در مورد آزار واذیت های وطن کاملا موافقم.به عنوان یک زن زندگی در ایران هر روزش برام جهنم بود.از همه جهات.

در رابطه با مهاجرین کشورهای مالزی ,هند ,پاکستان وفیلیپین عامل عمده بودجه محسوب می شود واین کشورها بیشتر سکوی پرتاب هستند تا اقامتگاه دائم

امادررابطه باکشور های دیگر برای اکثر دانشجوها این که بدونن دانشگاهی که میرن affordable هست براشون کافیه تا این که معتبر.چون در آخر که باید وارد بازار کاری بشی مدرک فقط یک ticket هست اصل کار خودتی.ممکنه شخصی که در یک دانشگاه رنک پایین درس خونده از یک دانشجوی فارغ التحصیل دانشگاه رنک بالا بهتر باشه در زمینه کاری. در کل بودجه خیلی مهمتر از مسائل دیگر هست واین که بدونین می تونین از پسش بر بیاین.چه فایده داره برین یک دانشگاه معتبر با فی های بالا بعد دو ترم هم دیگه از پس هزینه هاش نیاد.

درباره بخش اول صحبتتون دوست عزیز.من نمیدونم چرا ایرانیا همین که مهاجرت می کنن روحیه شون اینقد لطیف میشه.تا زمانیکه تو وطن هستن کلی تحقیر و ازار می بینن عین خیالشون نیست بعد در غربت کافیه بهشون بگن بالای چشمت ابرو چنان بالای منبر حقوق بشر و شکایت از تبعض قومیتی و ملیتی میرن که بیا و ببین...من همیشه میگم اول باید خودمون رو جای طرف مقابل بذاریم و بعد درباره ش قضاوت کنیم.بطور مثال اغلب ایرانیا دید خوبی نسبت به افغانها ندارن(به درست یا اشتباه بودن این دیدگاه اصلا کاری نداریم)چرا؟؟ چون اونا رو مردمی از یه کشور عقب افتاده تر می بینن که با مهاجرت فرصتهای شغلی زیادی رو در ایران تصاحب کردن و شانس کار کردن خیلی از ایرانیا رو گرفتن و خیلی دلایل دیگه که بدلیل محدودیت سایت نمیشه مطرح کرد.خب درباره اروپا هم دقیقا همینه.الان شاید خیلی از دوستان بگن قیاس ما با افغانی ها اصلا عادلانه نیست اما این قیاس هیچ ایرادی نداره.چون همون اندازه که بین ایرانی ها افراد بافرهنگ و تحصیل کرده هست در بین افغانها هم هست منتهی بدلایلی ما نمیخوایم بپذیریم.اروپا هم بواسطه تبلیغات منفی گسترده و گاهی تخیلی چنین دیدی نسبت به ما دارن.ایران رو کشوری بسیار عقب افتاده و نا امن و فقیر میدونن.من حتی یکی از همکارام یه بار وقتی درباره اشتغال زنان تو ایران حرف میزدیم و گفتم مادر من شاغله شاخ در آورد و پرسید راستی شما مگه مهدکودک دارین که مادرا بتونن برن سر کار؟؟؟؟؟؟؟!!!!!!!!!!!!!! این دیگه به عهده من مهاجره که بتونم تا حد توان این دیدگاه رو تغییر بدم .اون موقع می بینین چقد طرز فکرشون براحتی تغییر میکنه

فرمودین که برخی از کشورا مثل هند و اوکراین و مالزی و....سکوی پرتاب هستن و غالب دانشجوها بعد از اتمام تحصیل راهی کشورای دیگه میشن اما ایا اطلاع دارین چند درصد از این افراد با مدرک این کشورها موفق به پیدا کردن کار در اروپا و امریکا و کانادا و استرالیا میشن؟؟؟؟ پس اینکه میگین هزینه پائین خیلی مهمتره و به همه چی ارجحه اصلا درست نیست.چرا؟؟؟چون شما هزینه رو بعدا با کار کردن میتونین جبران کنین اما ایا زمان از دست رفته برای تحصیل رو میتونین به عقب برگردونین؟؟؟؟
من افراد زیادی رو می شناسم که در کشورهای مذکور تحصیل کردن و خیلی از هزینه پائینش خوشحال بودن اما بیشترشون وقتی به اروپا یا امریکا رفتن نتونستن شغلی مرتبط با اون رشته بگیرن پس به هیچ وجه نفرمائین وقتی میخوایم کاری بگیریم فقط چقد کاربلد باشیم مهمه نه اعتبار مدرک.این حرف زمانی درسته که طرف چند سال تجربه کاری مثبت تو چند شرکت مشهور داشته باشه و خب در زمان استخدام کمتر روی اعتبار مدرکش حساس میشن اما کسی که تازه شروع میکنه و هیچ مدرکی برای اثبات مهارت کافی نداره فقط و فقط مدرک دانشگاهیش میتونه به دادش برسه.
توی شرکت ما صدها هندی و فیلیپینی هستن که خب طبیعتا تحصیلات دانشگاهیشون توی کشورای خودشونه اما سمتی که توی شرکت بهشون دادن در حد دیپلمه ست و این افراد در اینجا مجبور به تحصیلات تکمیلی شدن و بعد از اون ارتقا میگیرن و یا بعضی ها مهارت زیادی از خودشون نشون میدن و پست بهتری میگیرن که معمولا دو سه سال زمان میبره.
یا در جای دیگه گفتین خوبیه مالزی اینه نیازی به 2 2 تا 4 تا نداره!!! من فکر میکنم زندگی همه ادما نیاز به مدیریت مالی داشته باشه حتی اگه پولدار باشیم یا در گرون ترین یا در ارزون ترین کشور دنیا زندگی کنیم ضمن اینکه وقتی یه کشوری ارزش داره که بخوای در اونجا زندگی کنی مطمئنا حاضری هزینه بیشتری براش بپردازی.بطور مثال من زندگی متوسط (حتی متوسط پائین)در اروپا رو به زندگی لوکس در هند ترجیح میدم.