کودکان در مهاجرت

[hoda_ch]

با سلام خدمت تمام دوستان
کودکان نیز گروهی از مهاجران هستند که دانش و آگاهی ما می تواند به آن ها برای تحمل پروسه مهاجرت کمک کند. بنابراین تجربیات هر کدام از ما می تواند راهنمای خوبی برای سایر پدرها و مادرها باشد. من از تجربیات خودم شروع می کنم.
پزشکی:
1. پیش از سفر حتما کودک را پیش پزشکش ببرید و از سلامت او اطمینان پیدا کنید.
2. موضوع مهاجرت را با پزشک در میان بگذارید و در صورت امکان از ایشان اجازه بگیرید که در مواقع اضطراری بتوانید با او تلفنی در ارتباط باشید.
3. از پزشک بخواهید داروی کم خطر خواب آوری برای مدت سفر مخصوصا چند ساعت آخر توی هواپیما به شما بدهد.
4. دندان پزشک فراموش نشود.
5. اگر کودکتان زیر دو سال است و از قطره MIM استفاده می کنید برای مصرف یک سالش این قطره را با خودتان بیاورید. این جا با آن طعم پیدا نمی شود و ممکن است به مشکل بر بخورید.
روان شناسی:
1. پیش از سفر بهتر است به کودک در مورد مکان جدید اطلاعات بدهید. به او بگویید که به خانه جدیدی می رود و دوستان جدیدی پیدا می کند.
2. از آن جا که اطرافیان می خواهند از آخرین فرصت ها برای دیدار استفاده کنند و فکر می کنند که شما را ممکن است تا سالها نبینند دچار حس نوستالژیک می شوند و می خواهند شما و کودکتان را از محبت خفه نمایند . بهتر است به ایشان دوستانه تذکر دهید که با این کار جدایی کودک برایش سخت تر خواهد شد.
3. اگر فرزندتان کوچک است وسایل خوابش را هرچند ممکن است جا گیر باشد و آوردنش سخت،با خودتان بیاورید.
3. تعدادی از اسباب بازی های مورد علاقه کودک را با خود بیاورید.

در هواپیما:
1. ما با پرواز KLM آمدیم . با وجود این که پیش از پرواز غذای کودک سفارش داده بودیم متاسفانه از غذا خبری نبود. بهتر است غذای کودک را برای کل سفر به همراه داشته باشید. چون ممکن است از غذاهای هواپیما خوشش نیاید و مشکل ایجاد کند.
2. اگر کودکتان پوشکی است حتما دستمال مرطوب با خود داشته باشید. اگر بزرگتر است استفاده از توالت فرنگی را پیش از پرواز به او آموزش دهید.
در صورتی که 3 تا 5 سال دارد بهتر است تبدیل توالت فرنگی را با خودتان به هواپیما ببرید.
3. چند اسباب بازی کوچک و جدید برای سرگرم کردنش به همراه داشته باشید.
4. لباس راحتی و دمپایی در طول پرواز به دردتان می خورد.
5. اگر پروازتان دو تکه است فکر آب و غذای بین دو پرواز باشید.قیمت های فرودگاه زیاد است.

در آمریکا:
1. بهتر است برای کودکتان لباس زیادی از ایران تهیه نکنید. همان هایی که دارد و مناسب است را به همراه بیاورید. اما اگر می خواهید لباس بخرید بهتر است این کار را در امریکا انجام دهید. قیمت لباس در این جا پایین تر از ایران است. کیفیت آن هم قابل مقایسه نیست.
2. اسباب بازی: از آن جایی که جنس های درجه چندم چینی به ایران وارد می شود کیفیت اسباب بازی ها پایین است ولی به همان نسبت قیمت بهتری هم دارد.بهتر است تعدادی از اسباب بازی های کودکتان را به همراه بیاورید چون برای تهیه مشابه آن باید پول زیادی بپردازید.
3. کتاب. اگر هدفتان از آوردن کتاب آشنایی کودک با زبان فارسی است کتاب های لازم را با خود بیاورید. اما اگر فقط هدف کتاب داشتن کودک است نیازی به آوردن کتاب نیست. کتابخانه های امریکا مجانی هستند و بهترین کتاب ها را برای کودکان می توانید در آن جا پیدا کنید.

با تشکر از وقت و حوصله تان اگر مطلبی به نظرم رسید در پست های بعدی به آن اشاره خواهم کرد.

[اليزا]

هدي عزيز ضمن تشکر از درج اين مطلب مفيد ، خواهش مي کنم در خصوص زندگي بعد از مهاجرت کودک و اينکه چگونه خود را با زبان تطبيق ميدهد هم مطلبي بنويسيد. راستش کودک من 3/5 ساله است و تازه فارسي را هم به خوبي صحبت نمي کند و کمي پرخاشگر است، از اين مي ترسم که وقتي با زباني کاملا جديد روبرو شود ، دچار دوگانگي شود و شوک بزرگي بهش وارد شود. لطفا در اين مورد تجربيات خود را بنويسيد. از ديگر دوستان هم که تجربه مشابهي دارند خواهش مي کنم در اين بحث شرکت کنند

[arshiya]

با تشکر از هدی خانم عزیز منم می خواستم بدونم اونایی که کودکان دبستانی یا مهدکودکی دارن قبل از اینکه برن آمریکا ، در ایران اونا رو به کلاس زبان فرستادن یا نه ؟ یا بچه ها رفتن توی اون محیط و خودشون کم کم یاد گرفتن ؟ مثلا اگه کودک دبستانی با زبان انگلیسی آشنایی نداشته باشه و اونجا بره سر کلاس بشینه تا وقتی که مطالب براش قابل درک و فهم بشه از بچه های کلاس عقب نمیفته ؟
بازم سپاسگزارم !

[hoda_ch]

الیزا خانم و arshiya ی گرامی من در این چند ماه از کسانی که شرایط مشابه ما را داشتند سوال کردم. در کلاس زبانی که می روم یکی از همکلاس هایم دختری 5 ساله دارد. ایشان می گفت که با دخترش فقط به زبان خودشان (اسپانیش) صحبت می کند. ایشان می گفت که وقتی دخترش 3 ساله بوده به مدت یک سال او را به مدرسه مخصوص بچه های دو زبانه فرستاده. این مدرسه خصوصی است و طبق گفته های ایشان ماهی 400 دلار هزینه دارد(در دالاس ). همسایه هندی ما هم پسر دوسال ونیمه اش را هفته ای 3 روز به یک مهد کودک خصوصی می برد و ماهی 300 دلار پرداخت می کند. البته سیستم آموزش دولتی از سن 4 سالگی شروع می شود و نیازی به پرداخت هزینه برای کودکان بالای 4 سال نیست.
آقای دکتر هلاکویی در مورد یاد دادن زبان انگلیسی در یکی از برنامه هایش می گفتند بچه ای که قرار است به مهد کودک برود بهتر است تا 20 کلمه ضروری را به انگلیسی بداند. مثلا آب، خوابیدن، دستشویی و از این قبیل. ایشان می گفتند بهتر است با مربی کودک صحبت کنید و بخواهید کلماتی که مهم است را به شما بگوید و شما در خانه با کودک کار کنید.
من درباره مدرسه بچه ها چیزی نمی دانم و بهتر است دوستانی که فرزندشان مدرسه می رود نظر بدهند ولی فکر می کنم اگر هنوز در ایران هستید و فرصت دارید شاید بهتر باشد که فرزندتان را کلاس زبان بفرستید تا در ابتدای ورود اعتماد به نفس برقراری ارتباط با سایر کودکان را داشته باشد. البته به شرطی که کلاس زبان بچه را از یادگیری زبان انگلیسی زده نکند.

[laili]

با تشکر از هدی خانم عزیز منم می خواستم بدونم اونایی که کودکان دبستانی یا مهدکودکی دارن قبل از اینکه برن آمریکا ، در ایران اونا رو به کلاس زبان فرستادن یا نه ؟ یا بچه ها رفتن توی اون محیط و خودشون کم کم یاد گرفتن ؟ مثلا اگه کودک دبستانی با زبان انگلیسی آشنایی نداشته باشه و اونجا بره سر کلاس بشینه تا وقتی که مطالب براش قابل درک و فهم بشه از بچه های کلاس عقب نمیفته ؟
بازم سپاسگزارم !

.دختر من کلاس اول و ایران خوند و وقتی اومدیم رفت کلاس دوم نشست.در ماههای اول هیچی نمیفهمید ولی الان بعد از گذشت 6 ماه هم متوجه میشه و هم به خوبی حرف میزنه. به حدی سرعت یادگیری بچه ها بالاست که خودتون هم باورتون نمیشه .البته من شانسی که آوردم در مدرسه ی دخترم خانم ایرانی کار میکنه که خیلی بهش کمک کرد و روزی دو ساعت در کلاس جداگانه ای با دختر من زبان کار میکرد و کارهاش و انجام میداد و روزی 1 ساعت هم به کلاس اول میفرستنشون برای آموزش صداها......
در هر صورت برای آموزش زبان بچه ها اصلا نگران نباشید ..بچه ها هم سرعت یاد گیریشون بالاست هم قدرت تطابقشون با محیط زیاده......
همیشه فکر کنید که شما اولین مهاجر نیستید و افراد زیادی هم بودند با شرایط شما و هیچ مشکلی براشون پیش نیومده و بچه ها بعد از گذشت 6 ماه تا یک سال زبانشون از شما هم بهتر خواهد شد.و سیستم آموزشی بر عکس ایران به صورتی هست که نه تنها بچه ی شما با وجود ندونستن زبان از درس و مدرسه خسته نمیشه با توجه به اعتماد به نفسی که پیدا میکنه خیلی هم علاقه مند میشه..

[یه مهاجر]

خوشبختانه بچه ها به اندازه بزرگسالان برای پاموزش زبان دوم مشکل ندارن و حتی به اندازه ما هم نیاز به تمرین ندارن.طبیعتا هر چی سنشون پائینتر باشه و دایره لغاتشون در زبان مادری شون کمتر و همین طور آشنائی چندانی هم به گرامر نداشته باشن زبان دوم رو راحت تر یاد میگیرن ضمن اینکه خب در سنین پائین نگرانی و ترس هم بخاطر نفهمیدن زبان بیگانه در بچه ها کمتره.یکی از دوستان ما بعد از مهاجرت به آلمان با یه بچه سه ساله بدون اینکه هزینه اضافی کنه یا معلم خصوصی بگیره فقط بچه رو در یه مهدکودک معمولی ثبت نام کرد و بعد از چند ماه این بچه براحتی آلمانی صحبت میکرد.البته درباره بچه هائی که خوندن و نوشتن بلدن سرعت یادگیری به این اندازه نیست و نیاز به تمرین بیشتری دارن اما اصلا این موضوع نگران کننده نیست

[laili]

یکی از چیزهائی که آوردنش برای بچه ها واقعا ضروریه کتابه.........مهم نیست که بچه ی شما در چه سن و سالیه ....خوندن و نوشتن بلده یا نه ...هر سنی که هست براش کتاب بیارید....به نظر من به جای رخت و لباس و کاسه و بشقاب سعی کنید برای بچه هاتون حتما کتاب بیارید.....
اگه به سن خوندن و نوشتن رسیده باشه که خودش انتخاب میکنه ..اگه هم خیلی کوچیکه کتابهائی که میدونید دوست داره و براش میخونید رو بیارید ...چون این باعث میشه هم زبان فارسی یادش نره هم علاقه مند به کتاب خوندن بشه و هم لحظات شادی رو با خوندن کتابی که دوست داره و میفهمه که چی میگه براش فراهم کنید....

بچه هائی که اینجا بزرگ میشن از یاد گرفتن زبان فارسی فرارین و این اکثر خانواده ها رو ناراحت میکنه...ما دوستانی داریم که با هزار زور و زحمت بچه هاشون و روزهای یک شنبه میبرند مدرسه ی ایرانی تا فارسی یاد بگیرند.....حالا اگه شما هم جزو اون دسته از خانواده هائی هستید که براتون مهمه تا بچه تون خوندن و نوشتن فارسی بلد باشه حتما یه سری کتابهای کمک آموزشی بیارید تا یاد گرفتن و براش راحت تر و شیرین تر کنید.....

[hoda_ch]

لیلی جان من با بخشی از صحبت های شما کاملا موافقم. ولی از دید کتابدارانه می خواهم کمی به مطالب شما اضافه کنم. برای کودکانی که هنوز به سن خواندن و نوشتن نرسیده اند, مهم کیفیت نقاشی و خود کتاب است. بچه های زیر یک سال دوست دارند کتاب را لیس بزنند و بجوند برای این کودکان کتاب های پارچه ای و پلاستیکی که به آن کتاب حمام هم می گویند بهتر است. این کتاب ها باید عکس های ساده و تک داشته باشد. مثلا تصویر یک سیب یا یک حیوان در یک صفحه بدون چیزهای اضافی و شلوغ به طوری که کودک با یک نگاه پیام را دریافت کند.
کودکان یک تا دو سال کم کم به کشف مطالب پیچیده تر علاقه مند می شوند. بنابر این تصاویر کمی پیچیده تر می شود. اما چون کودک در این سن هنوز مهارت کافی برای ورق زدن را پیدا نکرده و نیز به دلیل علاقه اش به پاره کردن و پرت کردن, کتابهای این گروه باید صفحه کلفت و مقاوم داشته باشند. در این سن نیز نوشته کتاب اصلا مهم نیست. در این سنین می توان لالایی ها و متل ها را برای کودک تعریف کرد. داستان های بسیار کوتاه که بیشتر خود کودک در آن محور اتفاقات است نیز برایش جالب است. این داستان ها را خودتان برایش بسازید.
از دو سال به بعد می توانید داستان ها را پیچیده تر کنید. ولی باز هم نوشته های کتاب مهم نیست می توانید کتاب انگلیسی را بردارید و بر اساس نقاشی های کتاب برایش داستانی فارسی تعریف کنید.
با بالاتر رفتن سن کودک بهتر است کتاب های داستان فارسی را نیز به کودکتان بدهید. اما در انتخاب این کتاب ها بسیار دقت کنید. چون متاسفانه کتاب های کودکان در ایران بیشتر جنبه بازاری دارد و از نظر محتوا و تصویر سازی معمولا کم ارزش است. در ایران شورای کتاب کودک لیست کتاب های مورد قبول را منتشر می کند که این لیست راهنمای بسیار خوبی برای تهیه کتاب های مناسب است.

[laili]

هدی جون من بیشتر برای یاد گیری زبان فارسی این پیشنهاد رو دادم....که بچه ها تشویق بشن به خوندن و زبانشون رو تقویت کنند ...وگرنه کتابهائی که اینجا هست و برای سنین زیر یک ساله و بهش کتاب حمام میگن به مراتب از کتابهای داخل بهتره.....
وقتی بچه ای خودش بتونه بخونه براش یاد گرفتن به مراتب جذاب تر و شیرین تر میشه.....و کتابهای فارسی این امکان و به بچه ها میده تا زبان مادریشون رو با عشق بیشتری یاد بگیرند و فقط به کتابهای مدرسه ی زبان فارسی بسنده نکنند تا براشون یک کار جبر و زور جلوه کنه.....

[hoda_ch]

هدی جون من بیشتر برای یاد گیری زبان فارسی این پیشنهاد رو دادم....که بچه ها تشویق بشن به خوندن و زبانشون رو تقویت کنند ...وگرنه کتابهائی که اینجا هست و برای سنین زیر یک ساله و بهش کتاب حمام میگن به مراتب از کتابهای داخل بهتره.....
وقتی بچه ای خودش بتونه بخونه براش یاد گرفتن به مراتب جذاب تر و شیرین تر میشه.....و کتابهای فارسی این امکان و به بچه ها میده تا زبان مادریشون رو با عشق بیشتری یاد بگیرند و فقط به کتابهای مدرسه ی زبان فارسی بسنده نکنند تا براشون یک کار جبر و زور جلوه کنه.....

لیلی جان من هم با این بخش از صحبت های شما موافقم. اما در مورد انتخاب کتاب,
گرچه خود بچه ها بهترین قاضی هستند ولی بهتر است ما هم آگاهانه کمکشان کنیم تا کتاب مناسب را انتخاب کنند. راستی تا آن جا که من اطلاع دارم در کشور کانادا در مناطقی که ایرانی زیاد است کتابخانه ها کتاب های فارسی هم دارند. در کالیفرنیا هم ایرانی زیاد است آیا اطلاع دارید که کتابخانه ها کتاب های فارسی هم دارند یا نه. اگر ندارند می توانید به کتابخانه عمومی نزدیکتان سفارش دهید.

[laili]

صبح روز عید

آن پدر که مانده بی وطن
در حصار غربتی بعید
طفل خود گرفته در بغل
صبح روز عید

بوسدش به عشق
گویدش به مهر
با غرور جاودانه اش:
طفل من! جان من!
سرزمین ما مانده از گذشته یادگار
میهن تو افتخار توست. افتخار ماست آن دیار!
طفل ,هاج و واج
میزند به زانوی پدر:
"وات ایز افتخار"؟
What Is Eftekhaar

گویدش پدر:
سربلندی است
آرمان من، آرمان تو، آرمان ما
اعتلای نام میهن است
با تلاش و کوشش مدام!
طفل ,هاج و واج
میزند به زانوی پدر:
"وات دو یو مین اعتلای نام"؟
What Do You Mean Etelaaye Naam

گویدش پدر:
بایدت تلاش
تا که نام سرزمین خویش
جاودان کنی
پرچمش
خار چشم دشمنان کنی
با تلاش تو، با تلاش من، با تلاش ما
میشود وطن
پر زنیکی و،
خالی از بدی!
طفل ,هاج و واج
میزند به زانوی پدر:
"کن یو اسپیک اینگلیش ددی"؟
Can You Speak English Daddy?
'هادی خرسندی'

[laili]

چند روزی میشه که مدرسه های این شهر ما تق و لقه....برای اینکه معلمهای عزیز ا..ع..ت..ص..ا..ب...کردند.چون ظاهرا دولت میخواد یه سری از مزایا و حقوقشون رو کم کنه..وقتی صبحها میری دم مدرسه همشون با پلاکارت وایسادن و دارند اعتراض خودشون رو نشون میدن...و روزی هزار تا ایمیل میگیریم که برای حمایت از معلمها نذارید بچه هاتون بیان مدرسه و ما هم که قربونش برم همیشه حمایت گر. خب مجبوریم نذاریم برن مدرسه دیگه...

خلاصه الان وضعیت قمر در عقربیه........گاهی با دیدن این صحنه ها یه هفت هشت تائی شاخ دو قلو رو سرم سبز میشه و فکر میکنم اگه الان بعضی جاها بود چه اتفاقی میوفتاد؟خوشحالم که اینجا حداقل بچه هامون یاد میگیرند که حرفشون رو بزنند....
میخواستم از دوستانی که بچه مدرسه ای دارند سوال کنم ببینم توی شهر و ایالت اونها هم وضعیت همینه یا فقط اینجا اینطوریه؟

اگه میخواهید بقیه ی مدیرها من رو همین وسط مهاجر سرا به دار مجازات آویزون نکنند لطف کنید که توی ارسالهاتون نهایت دقت رو در به کار بردن واژه های حساسیت برانگیز بکنید و ترجیحا فقط بگید شما هم این چند روز از مصاحبت و همنشینی عزیزان دلبندتون بهره مند بودید و لذت کافی بردید یا فقط من این شانس رو داشتم ؟

[Monica]

قربونت برم لیلی جون... اون دار مجازات مال منه بابا! شما به دلت بد راه نده...

من صبح ها که میرم پیاده روی این دبیرستان Los Lomas مثل همیشه مشغول به کاره! این از دبیرستان دم خونه ما!

[ana]

حدود یک هفته پیش در میامی هم در تمام مدارس میامی یا شایدم کلّ فلوریدا دانش آموزان اعتصاب کرده بودند چون کنگره ایالتی قانونی‌ تصویب کرده بود که اگر دانش آموزان یک کلاس نمرات خوبی‌ نداشته باشند از حقوق دبیران کم می‌شه و با اعتصاب بچه‌ها فرماندار از امضای این قانون خودداری کرد

[laili]

یکی از دوستان سوالاتی در مورد دو بچه ی 4 ساله و 9 ساله شون داشتند و نگرانیهائی برای تحصیل.....از اونجائی که ما مادران به خصوص از جنس ایرونیش خیلی مستعد نگرانی برای بچه هامون هستیم(اولیش خودم) میخوام سر فرصت جواب دوستمون رو بدم .دیگه چی بهتر از کمک به همنوع .....بهتر از درس خوندنه که جاتون خالی نباشه 4 ساعت زبان شیرین انگلیسی خوندم و این برام حکم زنگ تفریح و داره..........

در مورد 4 ساله که تازه از 5 سال به بعد میتونه به مدارس مجانی بره .الان یک سری مدرسه هست که دولتیه ولی باز پول میگیرند ..........اگه 2 روز در هفته باشه 270 $ 3 روز 310 $.........ساعتش هم 8 تا 11:30 .

ولی در مورد بچه ی 9 سالتون ...اگه مدرسه ی دولتی بره که کاملا مجانی ....و در مورد لوازم مورد نیاز مدرسه خودشون بهتون یه لیست میدند و باید تهیه کنید و ببرید که شامل مداد و پاک کن و کاغذ رنگی و این چیزهاست اون تقریبا میشه 30 دلار ......میتونید هم وقتی دارید ثبت نام میکنید به مدرسه بگید که خودشون براش تهیه کنند و شما فقط پولش رو بدید چون واقعا اولش مشکله آدم راه بیوفته توی این فروشگاههای درندشت و لوازم التحریر بخره....اسمش هم supply است...از مدرسه سوال کنید ....شایدم هر مدرسه ای با اون یکی فرق داشته باشه .

در مورد سرویس اصلا نمیدونم ولی مطمئنا باید پولی باشه و کم هم نباید باشه ....شما اگه بخواهید بچه رو مدرسه ی دولتی بذارید باید حتما خونتون نزدیک مدرسه باشه وگرنه ثبت نام نمیکنند....من اصلا سرویس رو اولش پیشنهاد نمیکنم چون بچه ای که تازه اومده و به اندازه ی کافی با محیط و زبان و اطرافیان آشنا نیست خودش به اندازه ی کافی داره فشار رو تحمل میکنه و سرویسی کردنش فشار مضاعف رو روش تحمیل میکنه....سعی کنید خودتون این مسئولیت رو قبول کنید........

فقط برای ثبت نام ترجمه ی کارنامه های دوران تحصیل .....حتما باید مهر تائیدیه آموزش و پرورش داشته باشه...البته اگه نداشته باشه اصلا ترجمه نمیکنند.ترجمه ی کارت واکسن.......TB TEST یا همون تست سل که برای مصاحبه انجام دادید......این خیلی مهمه چون حساسیت زیادی به تست سل دارن.....خود مدرسه میفرستتون برای آزمایش پزشکی ....هزینه اش تقریبا 150 دلار میشه به همراه آزمایش ادرار و آزمون هوشی که پزشک انجام میده.....
زیاد سخت نیست نگران نباشید ....مثلا میگه خودت رو نقاشی کن ........یا مامانت رو بکش ...از این چیزهای الکی....که شما میتونید براش ترجمه کنید.....بعد از چند روز از طرف اداره ی آموزش کسی میره برای تست زبان....البته من بهشون گفته بودم که دختر من هیچی هیچی بلد نیست ولی اونها گفتند اصلا مهم نیست و این تست باید انجام بشه...که انجام هم شد و من اصلا از نتیجه اش هیچ وقت با خبر نشدم....مربوط به کارهای اداری خودشون میشه.......

نگران عقب افتادن از درس هم اصلا نباشید....اینجا مثل ایران از درس زیاد خبری نیست....و اینقدر که مسائل social و روحی بچه ها براشون مهمه درسشون مهم نیست.....
سعی کنید استرس رو اول از همه از خودتون دور کنید.طبیعتا از بچه ها هم دور میشه.شما میتونید به عنوان داوطلب برید توی کلاس و به معلمش کمک کنید .حتی اگه زبانتون خوب هم نیست نترسید این کار رو حتما بکنید.اونها خودشون شرایط شما رو درک میکنند و زیاد بهتون کاری نمیدن .میتونید ورقه صحیح کنید...فقط حضور داشته باشید...شکایتهای بچه در ماههای اول کاملا طبیعیه ....که بگه من هیچی نمیفهمم و یا اینکه نتونه با بچه ها ارتباط برقرار کنه.....
من همیشه به دخترم میگفتم خب منهم وقتی میرم کلاس چیز زیادی نمیفهمم و دارم سعی میکنم که یاد بگیرم.......همیشه بهش بگید که اینجا کشور مهاجر پذیریه و همه اولش این مشکلات رو دارند ...بذارید احساس تنهائی نکنه و تا میتونید اعتماد به نفسش رو بالا ببرید.....من بهتون قول میدم که اگه رفتارتون درست باشه و ترس و نگرانی رو از بچه دور نگه دارید سر 6 ماه همه ی مشکلات حل بشه و فقط علاقه و عشق به مدرسه برای بچه بمونه.....اگه غیر از این شد قسم میخورم دیگه تو مهاجرسرا پست نزنم