راهنمای سفر به ارمنستان و گرجستان با خودرو شخصی

[arashmaziar]

با سلام به همه دوستان
قسمت اول
اسفند ماه سال گذشته برادر من برای تحصیل موسیقی به ارمنستان رفت
من تصمیم گرفتم با پراید خودم برم ایروان
برای همین اول رفتم گمرک غرب برای گرفتن کاپوتاژ (مجوز خروج موقت خودرو) که البته فکر میکنم سخت ترین بخش کار همین باشه چون یه سیستم بی نظم قدیمی و کثیف داره , چون از ابتدای ورود به گمرک تقاضای رشوه میکردند تا آخرین لحظه و البته کاری که حدودا 10 دقیقه کار داره رو باکلی دعوا و جر و بحث بعد از 4 ساعت انجام دادم به طوری که افرادی که آروم ایستاده بودند تا کارشون انجام بشه بعد از 5 تا 6 ساعت که اونجا ایستاده بودند (قبل از من اونجا بودند) بعد از کلی معطلی پرونده هاشون گم شد و بعد از رفتن من هم اونجا موندند
این کار با وجود ندادن رشوه حدود کمتر از 20 هزار تومن تمام شد
بعد از این سر راه رفتم یکی از نمایندگی های کانون جهانگردی و اتوموبیلرانی و پلاک ترانزیت , دفترچه مالکیت بین المللی خودرو و گواهینامه بین المللی رو گرفتم که جمعا شد حدود 160 تومن
بعد از اون یک روز رو هم گذاشتم واسه رسیدگی کامل به ماشین و همه چیز آماده شد برای رفتن به سمت ایروان ضمنا نرسیدم که از ایران ویزا بگیرم و موکول کردم به لب مرز اما اگر شما میخواید ویزا رو از ایران بگیرید که فکر میکنم راه بهتری هم باشه باید برید 4 راه ولی عصر خیابون بغلی پارک دانشجو و ضمنا جمعه ها و شنبه ها سفارت تعطیل هست و ساعت کاری روزای عادی از 9 صبح تا 12 ظهر هست و صدور ویزا حدودا 2 تا 3 روز کاری طول میکشه با قیمت 10 یورو برای ویزای 21 روزه و 45 یورو برای 120 روزه
ما روز 4 شنبه آخرای اردیبهشت راه افتادیم به سمت تبریز و جلفا حدودا ساعت 3 بعد از ظهر بود که از عوارضی کرج گذشتیم و جاده یه ترافیک خفیفی هم داشت, ما با سرعت 120 کیلومتر تا 130 کیلومتر حرکت میکردیم اواسط جاده هم رگبار تگرگ وحشتناکی شد که مجبور شدیم آروم تر بریم
حدودا ساعت 10 شب بود که رسیدیم مرند و یک راست رفتیم هتل جهانگردی مرند که همون ابتدای خیابونی هست که به مرند وارد میشه یعنی حدود کمتر از 1 کیلومتر باید به سمت شهر مرند حرکت کنید که سمت راستتون میتونید هتل رو ببینید. هزینه یه شب اقامت در اتاق 2 نفره شد حدودا 40 تومن و دو پرس جوجه هم اونجا گرفتیم که به لعنت خدا نمی ارزید
صبح حدود 6 راه افتادیم به سمت جلفا از مرند خامه و عسل گرفتیم و چند تا نون بربری عجیب غریب هم از جلفا گرفتیم و توی یکی از پارک های فوق العاده زیبای جلفا صبحانه رو خوردیم
بعد از اون به سمت مرز نور دوز و سیه رود حرکت کردیم که یه جاده ای بود که اولش خیلی درب و داغون بود ما از یکی از محلی ها راه رو پرسیدیم که چون خودش هم کار داشت پا شد با ما اومد سمت مرز و وسط های راه پیاده شد
باید بهتون بگم که رود ارس فوق العاده زیبا و قشنگه و طبیعت اون منطقه واقعا خارق العاده هست
بعد از اینکه رسیدیم به مرز یه سری از افراد فرصت طلب که همیشه اطراف اینجور جاها هستند دورو برمون میچرخیدن که شدیدا توصیه میکنم ازشون هیچی نگیرید و همه چیزایی که دارند اونور مرز با قیمت های یک دهم میتونید تهیه کنید
باید فرم کاپوتاژ رو دم در به یه آقای خوش اخلاق نشون بدید بعدش در رو باز میکنه میزاره برین تو
بعد ار اینکه جلوی ساختمان توقف کردیم رفتیم مبلغ 10 هزار تومن خروجی ریختیم البته یادم نیست چقدر بابت خروج ماشین گرفتن
تو مرحله بعدی باید همه چیزو از ماشین پیاده کنی و روی یه میز توی سالن بزاری که بیان ببینن , ما خیلی وسیله داشتیم چون داشتم یکسری از وسایلی رو که متعلق به خانوادم بود میبردم واسشون اما به تنها چیزایی که گیر دادن کتابها بود اما خدا رو شکر ما چیز عجیبی نداشتیم و زود کارمون تمام شد, نکته جالبی که اینجا بود ما مونده بودیم پلاک رو چکار کنیم چون وسط اون منطقه جایی نبود کاری واسه پلاک انجام بدیم اما دیدم یکی برای ماشین خودش از بست های کمربندی استفاده کرده بود منم رفتم گشتم انتهای محوطه خارج از محل فنس کشی شده یه مغازه بود که از شیر مرغ تا جون آدمیزاد داشت منم 10 تا بست خریدم اومدم برای هر طرف هر پلاک دو تا بست رو تو هم کردم از زیر پلاک ایران رد کردم پلاک ترانزیت رو گذاشتم داخلش و بست هارو سفت کردم که از پرچ هم بهتر شد حالا حتما اکه کسی خواست براش عکسشو میزارم
بعد از اون رفتم سمت یه محوطه توری کشیده شده و اول محوطه رفتم توی یه اتاق و ماشینو توی دفتر بزرگش ثبت کرد و بازرس انتهایی هم مدارک رو دید و بلاخره از مرز رد شدیم ( یادتون نره که مجوز خروج ترانزیت رو از اتاق ترانزیت گمرک مرز بگیرید کار خاصی نداره اما حواستون باشه)

[usa.lover]

خیلی عالی و کامل بود دوست عزیز...

سپاس

متاسفانه اگر به گمرکی ها تقه ( رشوه ) ندید باید مثل ما 1 ماه منتظر ماشینتون تو گمرک زیر بارون و آفتاب و هزار کوفت و زهر مار باشید... 50 بده، نوکرتون هستند!

دوست عزیز یه سوال : به نظر شما به خودرو هایی که با پلاکهای موقت که در مناطق آزاد تجاری در ایران تردد میکنند، کاپوتاژ میدهند؟

اگر میشه یک سفر نامه مختصر هم بنویسید...

بازم سپاسگذارم...

[arashmaziar]

ممنون از اظهار لطفت
راستش به نظر من رشوه ندی شاید بهتر هم باشه چون اونجا بودن آدمایی که رشوه هم داده بودن و خوب اینا حریص تر شده بودند
به نظر من بهترین کار سماجت و اینه که خودتو به بی پولی بزنی
راجب اون سوال هم حتما سعی میکنم فردا که از ایروان بر میگردم از گمرک مرز برات بپرسم امیدوارم مشکلی پیش نیاد که فراموش نکنم اما شماره تلفن گمرک غرب 02166186058 هست و تلفنی بهتر هم جواب میدن و میتونی ازشون جواب دقیق رو بپرسی
در مورد سفر نامه هم چون برادرم تو اونجا تحصیل موسیقی میکنه و خودم هم با ماشین جاهای مختلفی رو گشتم و ضمنا امتحان آیلتس هم دادم سعی میکنم همه چیزو اینجا بنویسم که تا حد امکان یه اطلاعات بدرد بخوری جمع بشه
امیدوارم موفق و شاد باشی

[arashmaziar]

قسمت دوم
برای وارد شدن به مرز باید از روی یه پل عبور کنید
وقتی به انتهای پل رسیدیم ماشین رو نگه داشتیم دوستم رفت توی یه سالن که 200 متر جلوتر بود و من رفتم جلوی یه باجه همون بغل سمت راست ماشین یه افسر روس پاسپورت و شناسنامه ماشینو گرفت و یه فرم رو شروع کرد به تکمیل کردن که شامل اطلاعات شخصی راننده مثل آدرس خونه و آدرس مقصد و اینجور چیزا بود , این افسر نسبتا فارسی بلد بود نه زیاد اما کارو راه مینداخت گفت به فارسی بگو من به روسی مینویسم بعد از اون همونجا یه ویزا برای فقط راننده به قیمت 5 هزار درام صادر کرد و مدارکو پس داد منم رفتم روبروی همون باجه یه خانم بود که مدارکو بازرسی کرد , بعد یه افسر خوش اخلاق روس اونجا بود کاپوت رو زدم بالا و شماره شاسی و موتور رو با مدارک تطبیق داد بعدش شروع کرد به گشتن ماشین و مدام میپرسید چاقو ؟ تریاک؟ منم میگفتم ندارم یکهو چشمش افتاد به MP3 پلیر من و گفت این چیه منم گفتم موزیک , گفت خوب چی؟ منم اینو وصل میکنم به کارکیت ماشین و از بلندگوهای ماشین پخش میکنم , براش گذاشتم آهنگ رو که اتفاقا متالیکا بود و خیلی کیف کرد صدارو بلند کرد و شروع کرد به گشتن ماشین , منم وسیله خوب زیاد داشتم یکم که گشت دید من خودم دارم همه وسایلو براش باز میکنم گفت برو دیگه بسه , بعد از اون رفتم با ماشین جلوی سالن رفتم توی سالن و دیدم دوستم کار ویزای خودش و پرداخت پول ویزای منو انجام داده
تو این مرحله راننده یا بقول خودشون شوفر باید یه کپی از پاسپورت و مدارک ماشین رو بده به یه افسر تا قیمت رو محاسبه کنه , از من پرسیدن چند روز میمونی منم گفتم 10 روز که برای 15 روز فرم رو صادر کردند و جمعا شد حدود 20 هزار درام هزینه ورود ماشین, ضمنا برای کپی که طبقه بالای سالن گرفتن هیچ پولی نگرفتن و کلا همه کارا اونجا بدون دریافت پول و رشوه انجام میشه
بعد ماشین رو از یه در آهنی که برام بازش کردند رد کردم و وارد محوطه پشت سالن شدم اونجا یه افسر روس اومد باز ماشینو گشت و مدام تکرار میکرد تریاک؟ شیشه؟ نداری؟ به قرآن؟ کلا چند تا کلمه فارسی بلد بود و بعد از یه مدت که دید من کاری باهاش ندارم و وسایل هم زیاده گفت بیا دنبالم رفتیم تو یه دفتر برگه رو مهر کرد و گفت خداحافظ شما البته اینو بدونید از قرار معلوم ایرانیها زیاد بودند که مواد به همراه خودشون بردند به داخل ارمنستان و چون اینجا اصلا معتاد ندارند الان به شدت از این مساله ترسیدن و توی مرز شدیدا دنبال مواد میگردن ضمنا سگ های مواد یاب هم دارند که به محض شک کردن به کسی فورا تمام ماشین و لوازم طرف رو با اونا میگردن , بعدا که توی ایروان با یکی از دوستان که کارهای ایرانی ها رو اینجا انجام میده صحبت کردم میگفت ایرانی هایی که بخاطر مواد اینجا دستگیر شدن و زندان رفتن کم نیستن , برای مواد مخدر حدودا 5 سال و برای قرص کدئین دار بدون نسخه 3 سال زندان براتون میبرن اگه ازتون بگیرند , بهتره اگه قرصی با خودتون میبرید یه نسخه تهیه کنید تا با خیال راحت برید
ما یه قرص ویتامین برای کسی میبردیم من گذاشته بودمش روی وسایل که ببینه و وقتی دید گفت ویتامین؟ گفتم بله و گذاشتش سر جاش
دم در برگه خروج رو نشون دادم و درو برامون باز کرد و راه افتادیم به سمت ایروان
ضمنا 100 دلار هم توی صرافی مرز ارمنستان به درام تبدیل کردیم که بعدا فهمیدیم توی ایروان گرون تر هم هست البته فکر کنم مرز قیمت جدید رو نداشت و با قیمت قدیم حساب کرد ممکنه برای شما برعکس بشه
بهترین ارزی که میتونید ببرید دلار هست و اونجا به درام تبدیل کنید
افسر اولی در مورد CNG بودن ماشین و حجم موتور پرسید که نمیدونم به چه دردی میخورد منم گفتم CNG نیست و حجم 1300 هست
ساک ها و کیفهای دستی رو ممکنه توش رو نگاه کنند برای همین قرصی چیزی دارید توی جیب بزارید بهتره

[arashmaziar]

قسمت سوم
حدودای 2 از مرز که راه افتادیم جاده نسبتا خوب بود البته نه به تمیزی و صافی جاده ایران اما به اون بدی هم که خیلی ها به ما گفته بودن نبود
شهر مرزی ارمنستان با ایران شهر مغری هست حدود 4 کیلومتر که از مرز دور میشید جاده دو راهی میشه که جاده ایروان به سمت چپ میپیچه و جدا میشه از راه دقت کنید که اشتباه نکنید و هر جا شک کردید بپرسید و از کلمه یروان بجای ایروان استفاده کنید و جهت رو با دستتون نشون بدین بهتون جهت درست رو نشون میدن در کل افراد مهمون نواز و خوش اخلاقی هستند و خیلی هم خارجی هارو کمک میکنند
تقریبا اکثر مسیر تابلو های جهت ایروان رو به انگلیسی میتونید ببینید فقط دقت کنید بیشتر تابلو ها حدود 500 متر جلوتر از تقاطع ها هستند و خود تقاطع ها تابلو ندارن, دقت کنید که قیمت بنزین توی ایروان ارزون تر از جاده هست و بهتره جوری بنزین بزنید که توی جاده مجبور به بنزین زدن نباشید البته ما اینکارو کردیم چون حدود 10 درصد راه رو که رفتیم بنزینمون روی وسط بود و زدیم پمپ بنزین همه جا هست جوری که دیگه از دیدنش خسته میشید مسیر بسیار زیبا با مناطق کوهستانی زیاده برای همین اگه با یه ماشین ضعیف مثل پراید میرید برای بیشتر از 3 نفر فکر میکنم با توجه به شیب های تند ممکنه به ماشینتون فشار بیاد
یکی از محاسن خوب جاده وجود تعداد بیشماری از کامیون های ایرانی هست که همه براتون چراغ هم میزنند ما یه جای جاده که وایستادیم یکم میوه خوردیم شاید نزدیک به 4 تا 5 تریلی ایرانی برامون بوق زدن و پرسیدن مشکلی پیش اومده یا نه
حدود 20 درصد مسیر رو که رفتیم یه هتل نسبتا شیک سمت راست جاده بود که رفتیم داخل محوطه اون و بارون سنگینی هم میبارید رستوران خوبی داشت ما اونجا چند مدل کباب سفارش دادیم و بهتون بگم من تو عمرم کباب به اون خوشمزگی نخورده بودم چون گوشت تازه رو همون لحظه با هیزم برامون کباب کرد و سرویس فوق العاده ای داشت ما با اینکه خیلی زیاد خوردیم با همه مخلفات شد حدود 6 هزار درام
بهتون بگم مسیر طولانیه و بخاطر پیچ و خم های زیاد و جاده پر چاله چوله توی بعضی از مناطق جاده , حرکت کند پیش میره پس سعی کنید از مسیر لذت ببرید و حتی الامکان زودتر راه بیافتید تا به تاریکی نخورید
بین راه دوستم یکم نشست پشت فرمون و من از خستگی خوابم برد خیلی طول نکشید که بیدار شدم و هنوز چشمامو باز نکرده بودم که دیدم یه سبقت غیر مجاز گرفت و پلیس رو ندید و بعد از کامیونی که ازش سبقت گرفت پلیس مارو نگه داشت
اینجا یاد پلیس قدیم ایران افتادم که کمین میکرد, چون 60 تا 70 درصد جاده خط کشی نداشت و این منطقه ناگهان خط کشی شروع شده بود و توی همه جا مقطع بود و توی همین یه تیکه حدود 10 متر با وجود صاف بودن و قابل دید بودن جاده خط ممتد شده بود و پلیس هم یه گوشه قایم شده بود به هر حال مارو نگه داشت و میگفت 30 هزار درام میشه , ما خودمونو زدیم به اینکه حق با ماست و نمیفهمیم چی میگه که البته بعدا فهمیدم این پول رشوه بوده و خوب یکم که گذشت من هم گفتم برادرم توی ایروانه و باید برم گفت توریست؟ گفتم آره توریست و گفت برو ما هم فورا تا نظرشو عوض نکرده بود راه افتادیم رفتیم و بقیه راه رو من نشستم تا ایروان
بعدا فهمیدیم پلیس های ارمنستان یه پولی میدن به یکی از مافیا های ارمنستان و پلیس میشن و هرچی جریمه میکنند درصدی بر میدارن البته توی صحت این حرف شک دارم اما در اینکه رشوه میگیرند خودم چند بار به چشم دیدم که علنا رشوه میگیرند و برای همین مدام منتظرند تا خلافی اتفاق بیافته تا فورا ماشینو متوقف کنند و بهترین کار هم برای شما اینه که خودتونو بزنید به زبان نفهمی و عجله تا ولتون کنند و گرنه کلی پول ازتون میگیرن
حدودای 70 کیلومتر آخر راه پهن میشه که من 130 تا میرفتم چون خیلی خسته شده بودم و جاده هم خوب بود نسبتا, توی این جاده کوه های آرارت و ماسیس قابل دیدن هستند که نماد ملی ارمنی ها هستن اما الان جزو قلمرو ترکیه حساب میشن, کم کم که نزدیک 40 کیلومتر نزدیک میشید ایروان سمت راستتون دیده میشه و جاده از پایین به ایروان وارد میشه
اینجای جاده تنگ میشه و عملا میشه یکی از خیابون های ایروان همینطور که خیابون رو میرید بالا میرسید به میدون هراپارک که میدون جمهوری معنی میده و میدون اصلی شهره و بعد میرسید به میدون اپرا که جای با کلاس بالای شهره و میتونید ساختمان اپرا رو توش ببینید که خیلی از آدرس های ارمنستان با توجه به این دو میدون داده میشن (توی گوگل مپ این میدون رو میدون فرانسه نوشته اما اینجا همه بهش میگن اپرا)
فقط دقت کنید ایروان با همه جای ارمنستان فرق میکنه و توش پر پلیسه که آمادن بهتون گیر بدن , باید هر چی که توی کتاب های قوانین رانندگی خوندید رو رعایت کنید قبل از خطوط عابر پیاده یه خط کشیده که وقتی چراغ قرمزه از اون نباید عبور کنید, روی خطوط عابر پیاده حق با عابر هست اگه داره رد میشه باید صبر کنید تا عبور کنه داخل میدون ها حق با اونیه که داره میاد تو میدون نه شمایی که دارید ازش خارج میشید, مثل ایران وسط هر خیابون که دوست دارید دور بزنید نمیشه و اگه خط ممتد هست به هیچ وجه ازش عبور نکنید حتی اگه میخواید وارد کوچه مقابل بشید , برید تا به یه خط مقطع یا دور برگردون برسید , اینا رو شوخی نگیرید چون خیلی راحت میبینید 200 هزار تومن پول رو دادید بابت جریمه هر چند من اونجا جریمه نشدم.
ما حدود 9 شب رسیدیم به ایروان

[arashmaziar]

قسمت چهارم
یه مطلبی که یادم رفت اینه که برای تماس بهتره یه سیم کارت اورنج یا به فارسی نارنجی که تبلیغ اش رو هم همه جا توی ارمنستان زده بگیرید ما اشتباه کردیم از کلاه بردار های لب مرز ایران به سیم کارت ویوا گرفتیم 10 هزار تومن که بعدا فهمیدیم اینجا نزدیک 2 تا 3 هزار تومنه و ضمنا به خوبی و کیفیت اورنج هم نیست , از سیم کارت اورنج اس ام اس ها به ایران یا به هر جای دیگه فرستاده میشه اما توی موبایل های ایران فقط ایرانسل هست که میتونه به موبایل های ارمنستان اس ام اس بزنه, اورنج هر بار یه سری سرویس های ویژه میده که مثلا برادر من شانس داشت و تونست وقتی بخره که هزار تا اس ام اس مجانی روی سیم کارتش بود, قیمت سیم کارت اورنج هم حدودا 3 تا 4 هزار تومنه. بر اساس اون چیزی که توی سایت مخابرات ایران نوشته اگه بخواید از سیم کارت ایرانتون با ایران تماس بگیرید میشه دقیقه ای 2 تا 3 هزار تومن که خیلی زیاده
ایروان شهری هست پر از سنگ, خونه های سنگی , بعضی خیابون های سنگفرش و مجسمه های سنگی اما بسیار زیبا و هنرمندانه و در رنگهای متنوع, کلا فکر میکنم چیزی به معنای ریز کاری و باز سازی زیاد توی ارمنستان معنی نداره , یعنی یه کاری رو انجام میدن مثلا میخوان سیم کشی کنن به فکر مخفی کردن ظاهر سیم نیستن و همینجوری از یه طرف میکشن یه طرف دیگه اما کلا شهر جالب و به شدت تمیزی هست با مردمان آروم , شاد , بدون بوی عرق یا لباس های کثیف. همونطور که همه جا شنیدید دخترهای خوش تیپ و با لباس های گرونی داره جوری که انگار همه به یک مهمونی بزرگ دعوت هستند
شب های ایروان کاملا امن , پر از پلیس و نیروهای نظامی که هیچ کاری به آدم های عادی ندارند و فقط امنیت شهر رو تامین میکنند, برای خانم ها جای بسیار آروم و امنی هست که حتی تا نیمه های شب میتونید توی خیابون هاش قدم بزنید بدون حتی یه مزاحم
ماشین های گرونی رو تو شهر میتونید ببینید , به وفور کلاس اس و جی و جی ال بنز و بی ام و های سری 6 و 7 رو میتونید ببینید
همه جا میتوید کلوپ های شبانه و مغازه های بزرگ و رستوران ها و کافه های مختلف رو ببینید به طوری که اینقدر کافه و رستوران داره که اکثر فضای سبز پارکهاش مسقف شده از سایبون های کافه ها
کوکاکولا و فانتا به وفور یافت میشه و فانتا هاشون برعکس ایران مزه داره , توی شهر دستشویی های متعدد هست که بسیار تمیزه با موسیقی ملایم و دور از چشم هستند و برای هر بار استفاده 100 درام میگیرند اما خودتون از شدت تمیزی تعجب میکنید.
سیستم حمل و نقل شهری بسیار آماده و کامل هست و شامل مترو, ون (ماشوتنی) , تاکسی و اتوبوس هست.
به شدت توصیه میکنم مترو ایروان رو سوار بشید چون واقعا, واقعا دیدنیه اما چرا؟
مترو ایروان در زمان شوروی کمونیستی ساخته شده و 60 متر زیر زمین هست و ضد موشک اتمی! ما حساب کردیم طولانی ترین پله برقی که داشت با سرعت 4 تا 5 برابر پله برقی مترو تهران حرکت میکنه و حدود 2 دقیقه طول میکشه که برسه بالا, داخل مترو بسیار خنکه و 50 درام هم برای کل مسیر میگیرند, با دادن 50 درام به شما یه ژتون پلاستیکی قرمز میدن که اونو میندازید توی یه سوراخ مثل سوراخ سکه تلفن عمومی که توی گیت ورودی هست و وارد میشید, سوار پله برقی سریع السیر میشید و پایین میرید, مترو ایروان از هراپاراک و میدون اپرا هم عبور میکنه از خیابون باقرامیان که خونه ما اونجا هست هم رد میشه و آخرش میرسه به یه میدون که توش یه فروشگاه بزرگ هم برای خرید داره البته چند تا ایستگاه دیگه هم داره که من نرفتم, وقتی میرید تو سالن مترو یاد فیلم های جنگ جهانی میافتید و مترو با صدای وحشتناکی وارد ایستگاه میشه, مترو ها کوچیکن , وقتی سوار شدید محکم یه جارو بگیرید چون با شتاب راه میافته و وقتی راه بیافته دیگه نمیشه صدای بغل دستی رو شنید, من که خیلی کیف کردم چون یه تنوع عالی بود.
ون ها یا به قول خودشون ماشوتنی همه جا هستند و هر خط یه شماره داره و همه ایروان رو پوشش میدن, حدودا 200 درام هم برای هر مسیر میگیرند, تاکسی رو سوار نشدم اما مثل اکثر کشورها تاکسی وسیله لوکس و دربست هست و فکر کنم حدودا 600 تا هزار درام باشه چون تاکسی متر دارند و بسته به میزان استفاده شماست
کلا توی ایروان جای پارک زیاد هست حتی توی شلوغ ترین نقاط و توی شهر به هیچ وجه احتیاج به استفاده از ماشین نیست چون استفاده از حمل ونقل عمومی ارزون تر و راحت تره
قیمت بنزین الان توی ایروان حدود 400 درام برای بنزین سوپر و 380 درام برای بنزین معمولی هست و درام در حدود 2.7 تومان
توی شهر رستوران ایرانی زیاده , هر کسی که ریش یا سبیل داشته باشه یا تیپ خاص بزنه به احتمال زیاد ایرانیه چون مردای اینجا تیپ هاشون خیلی شبیه به هم هست
رستوران ها اکثرا اسم غذاها رو به زبون ارمنی و انگلیسی توی منو دارند و اکثرا عکس هر غذا رو توی منو گذاشتن , KFC هم اینجا شعبه داره , اما من توصیه میکنم بیشتر برید شاورما و رستورانی به نام تاشیر نزدیک به اپرا که پیتزای خیلی عالی با قیمت بسیار مناسب داره, اینجا کباب خودمون رو هم درست میکنند که چون گوشتاشون طبیعی تر و بدون هورمون هست طعم بهتری داره
حواستون باشه گوشت خوک توی اکثر کالباس ها و سوسیس ها و کبابی ها هست و اگر مذهبی هستید تاکید کنید که گوشت خوک براتون نگذارن , همچنین قهوه هایی دارند که توش الکل میریزن حالا یا شراب یا هر چیز دیگه , حتما اگه خواستید قهوه بخورید هم دقت کنید اگر براتون ناراحت کننده هست به گارسون تاکید کنید که لیکور نداشته باشه
از نظر زبان انگلیسی بجه ها و جوون ها نسبتا میتونن کارتون رو راه بندازن اما کلا سعی کنید چندتا کلمه ارمنی یاد بگیرید که من حتما براتون میزارم , کلا به عنوان سفر همین مساله زبان خودش یه تنوع جالبیه و ما حتی بدون زبان چونه هم میزنیم اینجا
سعی کنید از دستفروشها اگر میخواهید چیزی بخرید چونه بزنید چون گرون فروشن, توی ایروان چند تا فروشگاه زنجیره ای بزرگ هست, اولیشون ساس هست که همه جا هست و توی همشون صرافی هم هست, بعد از اون استار از فروشگاه های بزرگه و یروان سیتی هم جزو فروشگاه های بزرگ حساب میشه
از لباس فروشیهای خوب, من اینجا بوسینی که لباس هاش با بوسینی ایران واقعا فرق داشت و قیمتش هم بهتر بود دیدم و ازش خرید کردم , بعد از اون بنتون , آرمانی , بارون و چند تا مارک معروف دیگه هم دیدیم
کفش کلارک انگلیس اینجا شعبه داره و آدیداس و ریبوک هم یه شعبه مشترک بزرگ دارند
اینا کلا توضیحاتی بود که فکر کنم به صورت نکته ای بدرد بخوره و سفرنامه رو از قسمت بعدی ادامه میدم

[arashmaziar]

قسمت پنجم
وقتی وارد ایروان شدیم شب بود و من سر درد زیادی داشتم
هیچ کدوم از خیابون ها تابلو نداشت و نمیتونستی بفهمی که الان کجایی چه برسه به اینکه کجا میخوای بری, منم چند جا رو اشتباهی پیچیدم, نکته جالب اینه که وقتی برای حتی 30 ثانیه اشتباها جلوی کسی وایمیستی دستشون رو روی بوق میزارن و اکثرا بوق های ماشینا دستکاری شده و بلنده, من هم اشتباها مثل ایران پشت چراغ وایستادم توی لاین سمت چپ بعدا فهمیدم گردش به چپ حدودا 30 ثانیه زودتر چراغش سبز میشه , اینا هم با اینکه میدیدن پلاک من ترازیته اما همچنان بوق میزدن.
بالاخره بعد از یه مدتی خیابون باقرامیان رو پیدا کردیم و با توجه به نشانه هایی که داشتیم کوچه و خونه رو گیر آوردیم
ارمنستان گاز کشی شده و گازش هم از طریق ایران و روسیه تامین میشه اما سیستم گاز کشی از رو هست و کلی توی جاده مایه سرگرمیه چون به هر مانعی رسیده مثلا سنگ , بجای برداشتن سنگ لوله گاز از بغلش یا از روش رد شده , توی ایروان دم همه ساختمونا گاز کشیده شده اما بسته به صاحبخونه هست که بخواد خونه اش رو گاز کشی بکنه یا نه
الان قیمت گاز توی ایروان 2 برابر برقه اما تا چند وقت پیش یکسان بوده
سیستم گرمایش آب اینجا از طریق دستگاهی به نام گیزر که سر راه لوله وصل میشه و میتونه مثلا برای حمام آب گرم تولید کنه ویا آب گرمکنهای برقی انجام میشه
خونه ها از بیرون قدیمی و کثیف هستن اما داخلشون خوبه , اینجا از شبی 30 دلار تا 100 دلار خونه اجاره میدن به مسافرا
خونه ما که توی خیابون نسبتا خوب و نزدیک ایستگاه مترو در طبقه 2 با محوطه بازی بچه ها , آسانسور, سیستم شوتینگ زباله و حدودا 70 متری هست و محوطه پارک اختصاصی هم داره الان تقریبا ماهی 220 هزار تومن اجارش هست که این خونه شامل مبل , تلویزیون جی وی سی , پیانو , 3 تا میز و صندلی , یخچال , گاز و فر برقی , دو تا تخت بزرگ, کمد و حتی قاشق و چنگال , آب گرم کن جدید آریستون و کلی امکانات دیگه هست.
به علت تمیزی هوا و آرامش محیط من با وجود خستگی شب قبل صبح زود سر حال بیدار شدم, صبحانه رو خوردیم جالب اینه که شیرهای خیلی خوش طعمی دارند و خامه هاشون هم یه مزه ترشی داره که من قبلا توی فشم از اینا خورده بودم, نون لواش بسیار عالی بدون دور ریختنی دارند که توی بسته های گرد میفروشند , مربا هاشون رو من دوست نداشتم اما شاید 20 تا 30 مدل مختلف پنیر رو میتونید توی فروشگاه ببینید و انتخاب کنید
ما از ایران پنیر سفید و حلوا ارده بردیم که خانواده معلوم بود خیلی حال کردن و از اونا خوردن
بعد از اون رفتیم به میدان اپرا و سر راه رفتیم خیابون سایاتنوا که بوسینی حراج بزرگی راه انداخته بود با قیمتهای عالی , منم اونجا چند تا لباس خریدم دوستم هم خرید کرد و جالب اینه که چند تا دختر فروشنده داره که شما اگه از صبح تا شب لباس عوض کنی و آخرشم نخری هیچی بهتون نمیگن و فقط لبخند میزنن , ضمنا یکمی هم فارسی بلدن و از اومدن ایرانی چون میدونن پول داره و خرید میکنه استقبال میکنن, یه نکته هم اینکه دوستم یه لباس خرید که نخواست وقتی برد فورا بدون سوال ازش پس گرفتن, تقریبا اکثر فروشگاه های ایروان به سیستم آر اف آیدی مجهزن و این یعنی اینکه اگر وسیله ای رو خریدید و پولشو ندادید یه اسکنر دم در هست که اگر اونو توی کیفتون هم بگذارید اسکن میکنه و موقع خروج از در جیغ میکشه, من یه دونه برچسبش رو دیدم روی یه لباس بعد دیدم خانومه که از بغل دستگاه رد شد دستگاه شروع کرد به آلارم دادن.
بعد از اون رفتیم فروشگاه ساس که یه مقدار دلار رو تبدیل به درام کنیم, توی فروشگاه هم سر زدیم یه طرف پر بود از مشروبات الکلی که به قول مادرم دم عید که ایرانی ها اومده بودن برای کنسرت ها میگفت نمیشد اصلا اینطرف بیای چون حمله کرده بودن و از روی سر هم اینا رو بر میداشتن, یه طرف دیگه انواع پنیر و گوشت بود که قیمت گوشت نسبتا ارزونه اینجا
نکته جالب اینکه توی همه جای ارمنستان میشه تمیزی عجیبی رو توشون دید از لباسا( بقول دوستمون همش از بند رختاشون لباس آویزونه) از تمیزی شهر و همینطور از تمیزی مواد غذایی که بشدت رعایت میکنند
تمام مناطق ارمنستان برای خرید شما رسید صادر میکنند و همه رسیدها یکسان هستند و از طرف دولت صدورشون اجباری شده و حتی هر چند وقت یکبار برای این رسید ها جایزه هم میگذارن
بعد از اون رفتیم هامالیر که یه سالن کنسرت و پاتیناژ داره که افتخارشون به اینه که سالن پاتیناژ رو توی طبقه دوم ساختن و ما متوجه نشدیم حالا چرا نیومدن طبقه اول بسازن که هزینه و کمتر و کیفیت کار بهتر بشه, بالای همون جا هم بنای یادبود کشتار دسته جمعی ارامنه توسط ترک ها بود.
فردای اون روز رفتیم هزار پله یا بقول خودشون کاسکاد البته حدودا 540 تا پله هست که دارن بقیشو میسازن, میشه همشو هم با پله برقی رفت بالا, البته زیر همه پله ها سالن موسیقی و یا نمایشگاه نقاشی هست و بسیار لذت خواهید برد تا به بالا برسید, بالای کاسکاد میتونید بیشتر ایروان رو ببینید و همیشه هم میشه بعضی صحنه های فیلم های هالیوودی رو که تلویزیون ایران نشون نمیده اونجا دید
بعد از اینکه از کاسکاد پایین اومدیم دست چپ رفتیم یه پارک توش یه جایی بود میز و راکت پینگ پنگ کرایه میدادن ما هم چند دست بازی کردیم ساعتی هزار درام بغلشم یه کافه هست پهلوی یه دریاچه مصنوعی بعد از اون رفتیم نشستیم بستنی خوردیم و کلی کیف کردیم
شنبه و یکشنبه ها یه بازار دارند به اسم ورنیساج نزدیک هراپاراک مثل جمعه بازار های ما فقط دقت کنید چونه بزنید و هول نشید از اولین نفر خرید کنید چون خیلی ها گرون فروشن توش, میتونید توی هراپاراک بپرسید ورنیساج و جهتشو بهتون نشون میدن , کنارش ایستگاه مترو هراپاراک هست و خود بازار توی یه پارک , اولش یه مشت آشغال فروش هستن که مثلا سی دی رام خراب و یا سیم و پیچ میفروشن اما بعدش دیگه میشه صنایع دستی
پشت هراپاراک بزرگترین و قدیمی تری کلیساشون هست که کنارشم شهر بازی کوچیکی هست همه هم میتونن تو کلیسا برن اما هواستون باشه به مقدساتشون اشتباها توهین نکنید مثلا با خوردنی , لباس های خیلی باز , شلوارک یا اینجور چیزا وارد نشید, آروم صحبت کنید و خوب خودتون میدونید یه جای مقدس برای مردم چجوریه , چون آدمای مذهبی هستن ناراحت میشن
ظهر رفتیم تاشیر پیتزا خوردیم تقاطع خیابان ماشتوتس و ایساهاکیان که بسیار خوشمزه بود و برای 4 نفر آدم که حسابی هم سیر شدیم با 6 تا فانتا شد حدودا 5,500 درام , دقت کنید پیتزا ها اونجا دونه ای نیست و تیکه ای هست من و دوستم که حسابی بخور هستیم نفری 3 تا و بقیه نفری 2 تا تیکه گرفتیم که آخرم یه تیکه اضافه اومد
برای سوغاتی میتونید قهوه و شکلات بخرید از ساس و یا استار که بسته بندی های بسیار زیبایی دارند.
همینطور جواهر آلات زیبایی رو هم از سنگ دارند که از 1000 درام هست تا 50 هزار درام و بیشتر که بسیار خاص و زیبا هستند
یه شب هم از هراپاراک رد میشدیم که دیدیم رقص آب دارن اجرا میکنند با موسیقی و فواره های قوی نمایش بسیار زیبایی رو اجرا میکردن که ما هم مثل خودشون یه گوشه نشستیم و کلی لذت بردیم و برای اولین بار با مترو برگشتیم خونه که براتون گفتم چقدر مهیج بود
شهر پر موزه و جاهای دیدنی هست که نمیشه اینجا توضیح داد و میتونید به وفور تو سایتها ببینید ضمنا اونجا پر تور های یه روزه ارزون هست که میتونید برید برای یه روز پول بدید و همه جا بگردوننتون
ما خودمون رفتیم و خیلی هم قشنگ بود , اگر علاقه به کنسرت دارید همون سالن اپرا میدان اپرا هر شب کنسرت های فوق العاده ارزون و با کیفیت بالا داره و هر شب چندین برابر تهران توش کنسرت و نمایش برگزار میشه و میتونید تبلیغات و قیمت هاشو از توی بیلبورد های بزرگ سطح شهر ببینید
راستی اینترنت ارمنستان که برادرم گرفته بصورت وایرلس ماهی 11 هزار درام هست که سرعت دانلودش حدود 500 کیلو بایته و از همین شرکت اورنج هم گرفته
توی قسمت بعدی رفتن به دریاچه سوان رو براتون مینویسم

[arashmaziar]

قسمت ششم
با عرض معذرت اما بدلیل درخواست چند تا دوست اینبار جریان آیلتس رو مینویسم
راستش من ابتدا توی تهران آیلتس دادم اما چون رایتینگ نمره کم آوردم دوباره باید امتحان میدادم آیلتس در ایران توسط دو موسسه برگزار میشه یکی آیلتس تهران و دیگری آیلتس ایران ولی خوب اکثرا جاها پره ولی جدیدا به علت افزایش ظرفیت و شیوه درست ثبت نام وضعیت بهتر شده و میتونید ثبت نام کنید اما آیلتس توی تهران 230 هزار تومن میشه و توی ارمنستان 160 هزار تومن
آیلتس ایران سیستم ثبت نام منظم تر و راحت تری داره یعنی شما توی سایت ثبت نام میکنید و همه کار هارو از طریق اینترنت انجام میدید و فقط میرید سر امتحان اما برای ارمنستان باید از سایت خودش که توی ایران فیلتر هم هست ثبت نام کنید و سپس فرم رو پر کنید و براشون بفرستید , ضمنا باید یه راهی هم برای واریز پول پیدا کنید , من چون خانوادم اینجا هستند در این مورد مشکلی نداشتم
اونا رفتن فرم رو برام پر کردند و پول رو هم ریختند و توی همه این جریانات اصلا من نقشی نداشتم اما فرم رو از اینترنت گرفته بودم و اطلاعات لازم رو برای برادرم ایمیل کرده بودم, هر چند کلا واریز پول و ارسال اون خیلی کار پیچیده ای نیست و فقط باید از طریق ایمیل باهاشون در ارتباط باشید که همه جور هم باهاتون راه میان
اما برنامه ریزی آیلتس در تهران بهتره چون من حدود 10 روز قبل از امتحان از زمان اسپیکینگ مطلع بودم اما در ارمنستان 2 روز قبل به من گفتن کی امتحان اسپیکینگ داری
امتحان در تهران خیلی شلوغ تره و حدود 700 نفر رو در هر نوبت تست میکنند که خیلی تعداد زیادی هست اما در ارمنستان به زور به 100 نفر برسه
بدلیل شلوغی امتحان در تهران شما روز امتحان با ازدحام جمعیت و ممتحن های سردرگم , میزهای کوچیک و صدای لیسنینگ نه چندان دلچسب ولی قابل فهم طرف هستید, ممتحن اسپینگ من در تهران بسیار حرفه ای و مجرب بود و با توجه به میزان جواب من به جرات میتونم بگم 1 نمره هم بیشتر داد و قبل از امتحان یکم آروم صحبت کرد تا دلهره من بریزه و بعد ضبط رو روشن کرد
در تهران شما با آدمی سر جلسه روبرو میشید که رئیس آیلتس در ایران هست و بهتون معرفیش میکنند , این فرد هر بار چندین نفر رو به دلایل مختلف از سر جلسه بیرون میکنه از جمله حرف زدن , نوشتن بعد از گفتن استاپ و باز کردن برگه قبل از استارت که این خودش باعث دلهره در بعضی افراد میشه
اما روز شنبه به من یه ایمیل اومد که نوشته بود روز سه شنبه ساعت 4 بعد از ظهر بیاید به کنسول بریتانیا (British council) که نزدیک خونه ما توی خیابون باقرامیان بود , کلا از اپرا که بالا میاید توی خیابون باقرامیان سمت راستتون قبل از سفارت انگلیس و روبروی باغ ریاست جمهوری ارمنستان یر کوچه یه تابلو بنفش هست که نوشته (British council) که اول کوچه قرار داره, من رفتم اونجا و پاسپورت و دو تا عکس پاسپورتی که پشتش اسمم رو نوشته بودم با خودم بردم, یه خانم جوونی اونجا بود گفت همه بشینید بعد به انگلیسی گفت که سر امتحان چه کارا کنید و همه چیزایی که برای امتحان میگن و یه برگه داد بهمون که روش محل امتحان اصلی و اسپیکینگ و همینطور زمان برگزاری رو نوشته بود
امتحان اصلی که خوب معلوم بود چه روزیه چون از سایت انتخاب کرده بودم فقط ساعت 10 صبح بود و امتحان اسپیکینگ فردای امتحان اصلی ساعت 4 عصر
امتحان اصلی توی دانشگاه آمریکایی ها قسمت بیزینسش برگزار میشه که با دانشگاه آمریکایی های توی خیابون باقرامیان فرق داره این دانشگاه توی خیابون مانوکیان هست و بزرگ هم روش نوشته
(American university of armenia)
برعکس محل آیلتس در ایران این دانشگاه امکانات بسیار خوبی داره , امتحان طبقه پنجم دانشگاه برگزار میشه , میزها بزرگ و همه چیز بصورت سلف سرویس هست! یعنی هر کی مداد , آب , دستمال و یا چیزی بخواد میتونه از میز وسط برداره
میزهای امتحان بزرگ و صندلی ها راحت هستند , توی هر طبقه چندین دستشویی وجود داره, ساختمان به آسانسور های بزرگ وسریع مجهزه و هر احتیاجی رو بر آورده میکنه
فضای امتحان کوچیک وصمیمی و مملو از ایرانی هست , صدای امتحان بسیار عالی با وضوح بسیار زیاد هست , ممتحن ها خیلی گیر نمیدن و آرامش دارن
روز امتحان باید پاسپورت و اون برگه رو که زمان جلسه پیش از امتحان دادن به همراه نوشت افزار همراه داشته باشید
موبایل ها رو روی یه میز جلوی سالن میزارید و در طول جلسه میتونید ببینیدش و خیالتون از بابت امنیتش راحت باشه
لباس های اضافی مثل کاپشن و کت رو توی یه اتاق کنار سالن در میارید
درجه حرارت سالن عالی و خوبه
بعد از اتمام امتحان برگه ای رو که روی میزتون چسبیده شده میکنید و همراه داشته باشید
امتحان اسپیکینگ توی خود British councilبرگزار میشه و خلوته , ممتحن من یه دختر ارمنی بود که فوری شروع کرد به امتحان و مهلت نداد آماده بشم, نسبتا مثل ماشین سوال میپرسید و امتحان تموم شد و گفت مرسی برو , ما هم پاشدیم رفتیم خونه
به نظر من اگه میاید ارمنستان و دچار استرس نمیشید که مسافرتتون رو خراب کنه بیاید امتحان بدید اینجا چون هم شرایط خوبه و هم ارزونه خوب امتحان خوبه اما به نظر من 80 تومن اضافه میارزه که امتحان رو توی تهران بدید اگه قراره واسه آیلتس بیاید یا سفرتون رو واسه امتحان خراب کنید
امیدوارم تو امتحان موفق باشید

[cky]

دوست عزیز خیلی خوب و مفید بود ........ ممنون.فقط زبان اونجا به چه صورتی است؟برای کسی که انگلیسی در حد متوسط بلده و ارمنی بلد نسیت مشکلی پیش نمیاد؟؟ کارش را میوفته؟

سوال بعدیم اینه اگه بخوایم خودمون بریم و بدون تور چی کار باید بکنیم؟ویزاهاش به چه صورته؟

[Ashkan.R]

دوست عزیز عالی بود و خواندنی مرسی
فقط چند تا سوال از دم مرز تا ایروان چند ساعت راهه
ارزش پولشون نسبت به پول ما چیه
از اول که رفتی تا وقتی برگشتی چقدر خرجت شد؟؟

[hvm]

خوب
تا دوست عزیزمون برنگشته اند من چند تا از سوالها رو پاسخ میدم
از مرز نوردوز تا ایروان 400 کیلومتر راه است و با توجه به کوهستانی بودن بیشتر مسیر و حد اکثر سرعت مجاز در ارمنستان (80کیلومتر) حدود 7 تا 8 ساعت زمان میبرد(البته ما یک کم سرعتر رفتیم )
برای رفتن به ارمنستان نیازی به تور ندارید و همه چیز خودش روبه راه خواهد شد
اگه ترکی بلد باشید اصلا مشکل زبان نخواهید داشت ولی در مجموع اغلب کارمندان هتل ها و رستورانها و فست فودها و اماکنی که با توریستها سرو کار دارند انگلیسی(و در مواردی فارسی)آشنایی دارند
در مورد ارزش پول(درام) معمولا هر درام بین 25 تا 30 ریال شناور است
در ایام عید 25 ریال بود
در مورد خرج باید خودشون بیان پاسخ بدهند
اما قیمتها تقریبا معادل ایران است

[arashmaziar]

با سلام خدمت همه دوستان عزیز که اظهار لطف کردند
من توی این دو روز در حال برگشتن به ایران بودم و نتونستم ادامه سفر رو بنویسم
اتفاقات جالبی هم توی این مدت افتاد که اونها رو هم براتون مینویسم
از نطر زبان جوانهای ارمنستان نسبتا اعداد انگلیسی و چند تا لغت رو بلد هستند
بعضی از مراکز مثل بانک های بزرگ , بعضی فروشگاه ها و رستوران ها افرادی رو دارند که به زبان انگلیسی میتونند کارتون رو راه بندازن, من شخصا جایی گیر نکردم و خوب اونجا حتی ویزا کارت هم برای خودم گرفتم
رستوران رفتم , سوان, دلیجان , خانه هنرمندان دليجان , امتحان آیلتس , فروشگاه های بزرگ , لباس فروشی , یکشنبه بازار و جاده رو هم رفتم و مشکلی پیدا نکردم , راستش منو خیلی ترسونده بودن که زبون اصلا بلد نیستن یا حرف های عجیب غریبی که ارمنی ها آی کیو پایین دارن اما راستش مردم مهربون , آروم , بی آزار و تمیزی داره, بلدن با خارجی ارتباط بر قرار کنن و مطمئنا اگر خیلی اعتماد بنفستون کم نباشه میتونید کارتون رو راه بندازید و این تازه خودش به عنوان یه تنوع مطرح میشه

در مورد مسیر دوست خیلی عزیز که لطف کردن توی غیبت من زحمت کشیدن و جواب دادند دقیقا درست گفتن اما بازم شدیدا تاکید میکنم مواظب پلیس های رشوه بگیر و فرصت طلبشون باشید بخصوص الان که من داشتم بر میگشتم حجم ماشین های ایرانی زیاد شده بود و بشدت گیر میدادن و پول های غیر عادی درخواست میکنن
شما باید بگید پول هام ایرانیه و توی بانک توی ایروان پول ارمنی دارم حد اکثر دو هزار درام توی کیفتون بزارید و اگه خیلی سمج بود بهش نشون بدید, چیزی که من احساس کردم این بود خیلی حوصله بحث ندارن و اگه یکم خودتون رو به نفهمی بزنید ولتون میکنن برید
درام من که برگشتم حدود 2,7 تومن بود , ما مثلا پیتزا خوردیم 4 نفر تا جایی که جا داشتیم شد حدود 5 هزار درام
در مورد دستفرووش ها دقت کنید بخصوص دم سوان گرون فروشن و تا جایی که میتونید دقت کنید و حواستون باشه اشتباهی که اکثرا میکنن اینه که درام و ریال رو قاطی میکنن و یه چیزی که طرف میگه 5 هزار درام حواسشون نیست که میشه مثلا 13 هزار تومن و میگن خوب 5 هزار تا خوبه و اینجوری خیلی ها بودن که یهو به خودشون اومدن دیدن چند میلیون تومن خرج کردن
در کل هزینه ها متفاوته اما اگر دنبال راه ارزون هستید بیخیال ماشین بشید و با اتوبوس برید
اگر دنبال حال کردن تو راه هستید و بیشتر از یه خانواده هستید با ماشین خیلی هم کیف میده بخصوص که الان من اومدم جاده سرسبز تر هم شده بود
یه چیز خیلی مهم اینه که توی مرز خودتون رو سرحال و سالم نشون بدید چون یه کم احساس کنن مشکل دارید یهو شک میکنن و دیگه ماشینو وسایلو شخم میزنن
سعی کنید چند تا بسته پسته یا بعضی چیزای الکترونیکی ارزون و جالب داشته باشید که اگه اینارو ببینن کلی کیف میکنن و بهشون بدید کلا بیخیالتون میشن.
در مورد خرج خودم هم باید حساب کنم الان دقیقا نمیدونم ولی حتما تو اولین فرصت بهتون میگم
در مورد تور هم دوستمون راست میگه , توی جاده بهت پیشنهاد خونه زیاد میدن, بازم چونه زدن یادت نره
الان کسی هست که این کارو میکنه و کاراتم اگه به مشکل بخوره راه میندازه اما من خودم باشم احتیاجی به اینا نمیبینم ولی اگه خواستی ما از چند تا ایرانی ها که اونجا بودن شماره گرفتیم که اینکارارو انجام میدادن و خوب یه پولی میگرفتن اما واقعا به نظرم احتیاج نیست اما اگر خواستی بهم بگو شماره این ها رو بهت بدم شاید بدردت بخوره.

[arashmaziar]

قسمت هفتم
روز سه شنبه بود که راه افتادیم به سمت سوان, جلوی خونه یه پمپ بنزین بود که بنزین زدیم و راه افتادیم.
دقت کنید وقتی دارید از ایروان خارج میشید آخر ایروان سر یه چهار راه پهن یه چراغ قرمز هست که خیلی کثیف و کهنه وقدیمیه و قابل دید نیست و یکی از جاهای کمین پلیسه
وقتی دیگه کاملا رفتید توی جاده خیالتون راحت باشه من با سرعت 100 تا رانندگی کردم از جلوی پلیس هم رد شدم و مشکلی نبود, فقط بسیار دقت کنید نزدیک دور برگردونها باید از راست رانندگی کنید و سبقت هم ممنوع میشه, به خط کشی های راه دقت کنید و سعی کنید نزدیک دور برگردونها توی لاین سبقت نباشید که حتما پلیس جریمتون میکنه
حدود 50 درصد راه رو که میرید به کناره های جاده که دقت کنید سنگهای سیاهی رو میبینید که مثل قیرمیمونند و توی نور آفتاب میدرخشند, ارمنی ها به این سنگها میگن پنجه شیطان و همینا رو دولا پهنا توی سوان بدون هیچ کاری میفروشن و اگه شما علاقه دارید به زیبایی این سنگها یه جا که دیدید مناسبه بزنید کنار و هرچقدر خواستید سنگ بردارید, جدای از پنجه شیطان سنگهای دیگه ای هم هست که بسیار زیباست فقط دقت کنید باز که نزدیک سوان میشید دیگه این سنگها وجود ندارن
سوان یکی از دریاچه های بزرگ دنیاست و بسیار زیباست, ماهی های بسیار خوشمزه اش خیلی معروفند اما صیدشون ممنوع شده ولی توی بازار سیاه فروخته میشن و افرادی که خوردن بسیار از طعمش تعریف میکنن, از زمانی که سوان رو میبینید حدود 5 دقیقه طول میکشه تا به خروجی مسیر به سمت دریاچه و کلیسای معروفش برسید, خروجی کاملا معلومه و تابلوی انگلیسی داره و احتیاج به توضیح نداره, خروجی رو که وارد میشید تا انتهاش میرید یه کم پیچ واپیچ هست اما راه معلومه, و در انتها به پارکینگ رو باز میرسید که هزینه پارکش 200 درام هست
ما بعد از پارک کردن ماشین رفتیم سمت سوان و دست فروشها دوره مون کرده بودن اما رفتیم دم دریاچه یکی اونجا بود که دو تا قایق کهنه داشت و کرایه میداد ساعتی هزار درام که ما چونه زدیم دو تاشو باهم هزار درام گرفتیم رفتیم وسط دریاچه که دو تا از دوستان ما به سرشون زد بپرن تو آب و به هوای آفتاب گرمی که میتابید فکر کردن آب هم گرمه بعد از اینکه لباس هاشونو کندن و پریدن فورا قایق رو چنگ میزدن که برگردن تو قایق از شدت سرما.
اما توی فصل گرم جای خوبی برای شنا هست و یه پارک آبی هم کنارش داره که میتونید ازش لذت ببرید
رستوران های زیادی هم داره که غذاهای خوبی سرو میکنن, البته ما الویه داشتیم و رفتیم بالا به سمت کلیسا, بعد از اینکه کلیسا رو رد میکنید همینطور تپه ای رو که کلیسا روش ساخته شده رو بالا برید تا به بالای تپه برسید اونجا محل دنج و خوبی برای صرف غذا هست و به کل دریاچه هم اشراف دارید, ما اونجا زیر انداز انداختیم و غذا رو خوردیم و زیر آفتاب خوبش یکم دراز کشیدیم و از اون منظره بی نظیر لذت بردیم
از قرار معلوم این کلیسا و تپه ای که کلیسا روش ساخته شده یک جزیره بوده وسط سوان و بعدها اونجا رو خاک ریزی کردن و چسبوندن به خشکی البته اگر بالای تپه برید تقریبا معلومه که این منطقه جزیره بوده
بعد از اون از کلیسا بازدید کردیم و برگشتیم پایین و به سمت خونه رفتیم , اوایل ایروان سمت چپ جاده یه پارک آبی دیگه رو دیدیم که بعدا فهمیدیم اسمش آکواتک هست و جدا از این پارک آبی یه پارک آبی دیگه هم داره که 7 هزار درام ورودیه میگیره شماره تلفنش 524000, 638998 و 649730 هست و آدرسش خیابون میاسنیکیان شماره 40 هست
توی بخش بعدی سفر به دلیجان رو مینویسم

[ata_ata]

سعی کنید چند تا بسته پسته یا بعضی چیزای الکترونیکی ارزون و جالب داشته باشید که اگه اینارو ببینن کلی کیف میکنن و بهشون بدید کلا بیخیالتون میشن.

مشیه چند تا از چیزای الکترونیکی ارزون رو که به درد میخوره رو اسم ببرید؟

[arashmaziar]

سلام دوباره به همه دوستان
اینبار چند تا عکس از ارمنستان براتون میگذارم
1: نماهایی از جاده ایروان



نمایی از بالای هزار پله ایروان (کاسکاد)


کلیسای بزرگ ایروان پشت هراپاراک


ساختمان دوره کمونیستی روبری کلیسا

دریاچه سوان

پشت ساختمان اپرا

---

محل اجرای پاتیناژ رو باز در زمستان ها در پشت اپرا
روبروی این پارک یه خیابون هست مثل شانزه لیزه پاریس که توش مارک های معروف هست و انتهاش به فروشگاه آدیداس و ریبوک میرسید

مسیر بسیار ناهموار و بسیار بسیار زیبای خانه هنرمندان ارمنستان نرسیده به دلیجان

---

ایشونم مسئول اونجا بودن که خیلی هم به ما لطف کردن در حالیکه محوطه تعطیل بود اجازه دادن بریم داخل و ببینیم

راه دلیجان

---

سعی کنید چند تا بسته پسته یا بعضی چیزای الکترونیکی ارزون و جالب داشته باشید که اگه اینارو ببینن کلی کیف میکنن و بهشون بدید کلا بیخیالتون میشن.

مشیه چند تا از چیزای الکترونیکی ارزون رو که به درد میخوره رو اسم ببرید؟

مثلا همین کارکیت ماشین یه وسیله هزار تومنیه یا خیلی وسایلی که جالبن و میشه زیاد ازشون توی لاله زار یا اینجور جاها پیدا کرد