@الی
ایشالا که دوستان مهندس عمران و معماری هم نظر بدن در مورد کار رشته شما ولی اجازه بدین من فقط نظرم رو در مورد قسمت دوم مطلبتون بدم.
اینجا کار رستوران خانم آقا نداره. جریان دیگ و قابلمه 200 نفری هم تو کار نیست مثل ایران چون که اینجا منوی غذا حداقل 50 الی 100 مدل غذا و پیش غذا و پس غذا و دسر و مخلفات و سالاد داره.
همانطوری که قبلا هم عرض کرده بودم, اینجا اکثر بیزنس ها و حتی اغذیه در وهله اول کورپوریتی و زنجیره ای هستن ولی یکی از معدود بیزنسهایی که میشه در اون با این کورپوریتها و فروشگاههای زنجیره ای با استاندارد بالا و قیمت پایین رقابت کرد, همین اغذیه هست. آمریکایی ها عاشق غذا هستن. تنوع و کیفیت غذا براشون حرف اول رو میزنه و در عین حال قیمت هم مهمه وگرنه برندهایی جهانی مثل مک دونالد که در مقام مقایسه کیفیت با برندهای محلی هر منطقه مثل دافیز در فلوریدا حرفی برای گفتن ندارن.
اینجا من رستورانهای بین المللی زیادی دیدم ولی رستورانهای خاورمیانه ای(ترکی عربی)-یونانی و ایتالیایی خیلی موفقتر هستن چون غذاهاشون به ذائقه آمریکایی نزدیک تره. یک ساندویچ فلافل یا یک ساندویچ سمبوسه در رستوران سوریه ای نزدیک پنج دلار قیمتشه! اما اگه واقعا فکر رستوران داری در اینجا هستین باید به این نکاتی که مینویسم و به ذهنم میرسه توجه داشته باشین:
1- اول خیالتون رو از بابت اینکه سرمایه لازم رو برای شروع کار از اجاره مغازه و خرید تجهیزات به نسبت پیشرفته (در مقایسه با آشپزخونه های ایرونی) گرفتن مجوزهای مربوطه و استخدام پرسنل و حقوق اولیه اونها رو دارین.
2- با منوی چهار قلمی معمول رستورانهای ایرونی مثل چلوکباب و جوجه کباب و چلومرغ اینجا نمیشه رستوران داری کرد! رمز موفقیت در اینه که هر غذای محلی و سنتی ایرونی رو که به ذهنتون میرسه یاد بگیرین بهمراه شیرینی و دسرهای محلی و نوشیدنی ها.
3- باید متفاوت باشین! اینجا رستورانهای بین المللی معمولا سعی میکنن یک چیزی از اون کشور رو ارائه بدن. حالا یکی دکوراسیونش متفاوته و دیگری موسیقی زنده داره. البته ابتکار عمل هم چیز دیگریه! یک رستوران لبنانی رفتم که آگهی کرده بود بعد از شام رقص عربی هم داره! آخر کار فهمیدیم اینایی که داشتن ادای رقص عربی در میاوردن از همون گارسونهای رستوران بودن که حالا مثلا صاحب رستوران بهشون قول داده بوده اگه رقص عربی هم کمی یاد بگیرین اینقدر بیشتر حقوق میگیرن!!
یک کم سخت به نظر میاد اول ولی کار رو درست و اساسی انجام بدین و سرمایه داشته باشین, احتمال گرفتن کار از هر بیزنس دیگه ای بالاتره.
واله الان وضع مالی مردم زیاد خوب نیست و کار آرایشگری کساده. بیشتر خانمهای سیاهپوست بخاطر جنس موهاشون اهل آرایشگاه رفتن هستن که اونا هم معمولا دوره و بیزنس خودشون رو دارن و قاطی بقیه نمیشن. حداقل اینجا اینطوره.
mohsen@
آقا محسن, خواهش میکنم لیکن این دوستمون انگار کمی شوخ طبع تشریف دارن و به نظر میرسه قصدشون از این پستها چیز دیگه ای هست. یکبار محروم شدن ولی الان باز با یک آی دی دیگه اومدن و تو هر پست هم ماشالا وضع مالیشون سی چهل هزار دلار بهتر میشه.
ایشالا که دوستان مهندس عمران و معماری هم نظر بدن در مورد کار رشته شما ولی اجازه بدین من فقط نظرم رو در مورد قسمت دوم مطلبتون بدم.
اینجا کار رستوران خانم آقا نداره. جریان دیگ و قابلمه 200 نفری هم تو کار نیست مثل ایران چون که اینجا منوی غذا حداقل 50 الی 100 مدل غذا و پیش غذا و پس غذا و دسر و مخلفات و سالاد داره.
همانطوری که قبلا هم عرض کرده بودم, اینجا اکثر بیزنس ها و حتی اغذیه در وهله اول کورپوریتی و زنجیره ای هستن ولی یکی از معدود بیزنسهایی که میشه در اون با این کورپوریتها و فروشگاههای زنجیره ای با استاندارد بالا و قیمت پایین رقابت کرد, همین اغذیه هست. آمریکایی ها عاشق غذا هستن. تنوع و کیفیت غذا براشون حرف اول رو میزنه و در عین حال قیمت هم مهمه وگرنه برندهایی جهانی مثل مک دونالد که در مقام مقایسه کیفیت با برندهای محلی هر منطقه مثل دافیز در فلوریدا حرفی برای گفتن ندارن.
اینجا من رستورانهای بین المللی زیادی دیدم ولی رستورانهای خاورمیانه ای(ترکی عربی)-یونانی و ایتالیایی خیلی موفقتر هستن چون غذاهاشون به ذائقه آمریکایی نزدیک تره. یک ساندویچ فلافل یا یک ساندویچ سمبوسه در رستوران سوریه ای نزدیک پنج دلار قیمتشه! اما اگه واقعا فکر رستوران داری در اینجا هستین باید به این نکاتی که مینویسم و به ذهنم میرسه توجه داشته باشین:
1- اول خیالتون رو از بابت اینکه سرمایه لازم رو برای شروع کار از اجاره مغازه و خرید تجهیزات به نسبت پیشرفته (در مقایسه با آشپزخونه های ایرونی) گرفتن مجوزهای مربوطه و استخدام پرسنل و حقوق اولیه اونها رو دارین.
2- با منوی چهار قلمی معمول رستورانهای ایرونی مثل چلوکباب و جوجه کباب و چلومرغ اینجا نمیشه رستوران داری کرد! رمز موفقیت در اینه که هر غذای محلی و سنتی ایرونی رو که به ذهنتون میرسه یاد بگیرین بهمراه شیرینی و دسرهای محلی و نوشیدنی ها.
3- باید متفاوت باشین! اینجا رستورانهای بین المللی معمولا سعی میکنن یک چیزی از اون کشور رو ارائه بدن. حالا یکی دکوراسیونش متفاوته و دیگری موسیقی زنده داره. البته ابتکار عمل هم چیز دیگریه! یک رستوران لبنانی رفتم که آگهی کرده بود بعد از شام رقص عربی هم داره! آخر کار فهمیدیم اینایی که داشتن ادای رقص عربی در میاوردن از همون گارسونهای رستوران بودن که حالا مثلا صاحب رستوران بهشون قول داده بوده اگه رقص عربی هم کمی یاد بگیرین اینقدر بیشتر حقوق میگیرن!!
یک کم سخت به نظر میاد اول ولی کار رو درست و اساسی انجام بدین و سرمایه داشته باشین, احتمال گرفتن کار از هر بیزنس دیگه ای بالاتره.
واله الان وضع مالی مردم زیاد خوب نیست و کار آرایشگری کساده. بیشتر خانمهای سیاهپوست بخاطر جنس موهاشون اهل آرایشگاه رفتن هستن که اونا هم معمولا دوره و بیزنس خودشون رو دارن و قاطی بقیه نمیشن. حداقل اینجا اینطوره.
mohsen@
آقا محسن, خواهش میکنم لیکن این دوستمون انگار کمی شوخ طبع تشریف دارن و به نظر میرسه قصدشون از این پستها چیز دیگه ای هست. یکبار محروم شدن ولی الان باز با یک آی دی دیگه اومدن و تو هر پست هم ماشالا وضع مالیشون سی چهل هزار دلار بهتر میشه.