اولین شغل من پس از ورود به آمریکا چی بود؟

[aadine]

همش ذهنم درگير اين مساله هست كه دوستاني كه تشريف بردند و براشون ثابت شده كه كار درست و حسابي نميتونن گير بيارن پس چرا سعي نميكنن اين مشكل رو حل كنن.حل اين مشكل هم طبيعتا گرفتن مدرك تخصصي اونجاست. حالا چه در حد كارداني و يا بالاتر.خوب كارداني 2 سال بيشتر نيست. كمي هم كه پول با خود برديد. ميتونيد كارهاي ساده پارت تايم هم داشته باشيد تا كمك خرج بشه.عوضش 2 يا 3 سال بعد ديگه خيالتون راحته.مخصوصا اگه سراغ رشته هاي فني بريد.
نميدونم آيا من اشتباه ميكنم؟

به اعتقاد من این ایده ی خیلی خوبیه برای بچه هایی که منتظر اومدن هستن. وقتی میای این جا و پول زیادی هم نداری مجبوری کار کنی که زندگی ات بگذره و ادامه ی تحصیل هم سوای این که خرج زیادی داره - گرچه اگر مسیر درستی انتخاب کنی ارزش داره که براش وام هم بگیری- مقدماتی داره مثل داشتن مدرک های تافل و جی مت یا جی ار ای.
وقتی تا دقیقه ی نود قبل از اومدن درگیر این باشی که اصلن ویزا می گیری یا نه و بدون برنامه میای یه مدت طول می کشه که دور سر خودت بچرخی ببینی حرکت درست چیه و تا به خودت بیای یه جاهایی دست و پات بسته شده. اما هنوز هم درس خوندن با همه ی سختی و هزینه اش یکی از بهترین راه هاست برای بهبود شرایط زندگی توی بلند مدت.

[m9780]

همش ذهنم درگير اين مساله هست كه دوستاني كه تشريف بردند و براشون ثابت شده كه كار درست و حسابي نميتونن گير بيارن پس چرا سعي نميكنن اين مشكل رو حل كنن.حل اين مشكل هم طبيعتا گرفتن مدرك تخصصي اونجاست. حالا چه در حد كارداني و يا بالاتر.خوب كارداني 2 سال بيشتر نيست. كمي هم كه پول با خود برديد. ميتونيد كارهاي ساده پارت تايم هم داشته باشيد تا كمك خرج بشه.عوضش 2 يا 3 سال بعد ديگه خيالتون راحته.مخصوصا اگه سراغ رشته هاي فني بريد.
نميدونم آيا من اشتباه ميكنم؟

دوست عزیز به نکته خوبی اشاره کردید!
متاسفانه مسئله ای که خیلی مهمه و توی کار پیدا کردن دخیله همین مدرک تحصیلی اونجاست. ما در ایران درس میخونیم(آکادمیک) اما سابقه و تجربه کار عملی رو نداریم و وقتی میخوایم وارد بازار کار بشیم باید مدتی با حقوق کم و یا کاآموزی کار کنیم تا تجربه کسب کردهو حقوق دریافت کنیم. اما در آمریکا محصل علاوه بر تحصیلات آکادمیک تجربه و درس رو علی هم تجربه میکنه و وقتی فارغ التحصیل میشه بازار کار براش محیا هست!!!
پس به نظر من بهترین کار اینه که ما علاه بر اینکه یه کار انجام میدیم در کنارش سعی کنیم ادامه تحصیل بدیم و بعد از فارغ التحصیل شدن به راحتی جذب بشیم (البته به راحتی حرف زدن نیست مخصوصا با شرایط الان!)پس ادامه تحصیل در اونجا یکی از به صرفه ترین کارهای ممکنه

[sunset]

همش ذهنم درگير اين مساله هست كه دوستاني كه تشريف بردند و براشون ثابت شده كه كار درست و حسابي نميتونن گير بيارن پس چرا سعي نميكنن اين مشكل رو حل كنن.حل اين مشكل هم طبيعتا گرفتن مدرك تخصصي اونجاست. حالا چه در حد كارداني و يا بالاتر.خوب كارداني 2 سال بيشتر نيست. كمي هم كه پول با خود برديد. ميتونيد كارهاي ساده پارت تايم هم داشته باشيد تا كمك خرج بشه.عوضش 2 يا 3 سال بعد ديگه خيالتون راحته.مخصوصا اگه سراغ رشته هاي فني بريد.
نميدونم آيا من اشتباه ميكنم؟

دوست عزیز به نکته خوبی اشاره کردید!
متاسفانه مسئله ای که خیلی مهمه و توی کار پیدا کردن دخیله همین مدرک تحصیلی اونجاست. ما در ایران درس میخونیم(آکادمیک) اما سابقه و تجربه کار عملی رو نداریم و وقتی میخوایم وارد بازار کار بشیم باید مدتی با حقوق کم و یا کاآموزی کار کنیم تا تجربه کسب کردهو حقوق دریافت کنیم. اما در آمریکا محصل علاوه بر تحصیلات آکادمیک تجربه و درس رو علی هم تجربه میکنه و وقتی فارغ التحصیل میشه بازار کار براش محیا هست!!!
پس به نظر من بهترین کار اینه که ما علاه بر اینکه یه کار انجام میدیم در کنارش سعی کنیم ادامه تحصیل بدیم و بعد از فارغ التحصیل شدن به راحتی جذب بشیم (البته به راحتی حرف زدن نیست مخصوصا با شرایط الان!)پس ادامه تحصیل در اونجا یکی از به صرفه ترین کارهای ممکنه

البته دوست عزیز من این رو هم به توضیحتون اضافه کنم که با توجه به تحقیقاتی که در زمینه کار خودم داشتم متوجه شدم برای کار در حرفه من، فرد پس از فارغ التحصیلی از دانشگاهای آمریکا نیاز به 5600 ساعت کار آموزی (2.5 سال کار تمام وقت) و گذراندن چندین امتحان متوالی داره. پزشکی و وکالت رو هم میدونم اینجورین و چون در مورد بقیه رشته ها یقین ندارم در موردشون نظر نمیدم. تا اینجا که من دیدم شرایط سهلتر از ایران نیست بر خلاف تصور قبلیمون

[cmbt]

[quote='كاميلا' pid='159065' dateline='1333518550']
ارت تايم هم داشتلان!)پس ادامه تحصیل در اونجا یکی از به صرفه ترین کارهای ممکنه

البته دوست عزیز من این رو هم به توضیحتون اضافه کنم که با توجه به تحقیقاتی که در زمینه کار خودم داشتم متوجه شدم برای کار در حرفه من، فرد پس از فارغ التحصیلی از دانشگاهای آمریکا نیاز به 5600 ساعت کار آموزی (2.5 سال کار تمام وقت) و گذراندن چندین امتحان متوالی داره. پزشکی و وکالت رو هم میدونم اینجورین و چون در مورد بقیه رشته ها یقین ندارم در موردشون نظر نمیدم. تا اینجا که من دیدم شرایط سهلتر از ایران نیست بر خلاف تصور قبلیمون

در مورد پزشکی‌ بد از گذراندن امتحانات لازم باید سال آخر دورهٔ عمومی‌ را تکرار کنی‌ ولی‌ در این مدت حقوق میگیری و میتونی‌ زندگی‌ کنی‌.

[sunset]

[quote='كاميلا' pid='159065' dateline='1333518550']
ارت تايم هم داشتلان!)پس ادامه تحصیل در اونجا یکی از به صرفه ترین کارهای ممکنه

البته دوست عزیز من این رو هم به توضیحتون اضافه کنم که با توجه به تحقیقاتی که در زمینه کار خودم داشتم متوجه شدم برای کار در حرفه من، فرد پس از فارغ التحصیلی از دانشگاهای آمریکا نیاز به 5600 ساعت کار آموزی (2.5 سال کار تمام وقت) و گذراندن چندین امتحان متوالی داره. پزشکی و وکالت رو هم میدونم اینجورین و چون در مورد بقیه رشته ها یقین ندارم در موردشون نظر نمیدم. تا اینجا که من دیدم شرایط سهلتر از ایران نیست بر خلاف تصور قبلیمون

در مورد پزشکی‌ بد از گذراندن امتحانات لازم باید سال آخر دورهٔ عمومی‌ را تکرار کنی‌ ولی‌ در این مدت حقوق میگیری و میتونی‌ زندگی‌ کنی‌.

حقوق اون پزشک در زمان اینترنی چقدره؟

[n.torabi65]

سلام
خسته نباشید
از دوستان کسی هست نام چند سایت کاریابی در آمریکا(تگزاس) رو معرفی کنه که بشه براشون رزومه فرستاد!؟
همسرم فوق لیسانس ژئوفیزیکه میخواست برای شرکتهای نفتی رزومه بفرسته باید به چه سایتهایی مراجعه کنه؟؟؟
با تشکر

[missi]

اینجا اگه بخوای توفروشگاه کارکنی بایدزبان بلدباشی بعضی ازفروشگاها سابقه کارتوآمریکا توفروشگاه میخوان اینه که اصلا راحت نیست مخصوصا برای دخترا

میشه بگین چرا برای دخترها راحت نیست؟

دلایل اصلی:

1- اینجا همه کارها Fast Paced هست. یعنی کلا باید فرز و سریع باشی. وقت آزاد و بیکاری نداریم. چنان برنامه ریزی کردن که از لحظه ورود به محل کار برات کار هست تا لحظه خروج. تازه باید سریع هم باشی. لفت بدی, همه جا دوربین هست و سوپروایزر بالای سرت.
2- اینجا تقریبا همه کارهای ریتیل بلند کردن یا خالی کردن بار دارن. کم زیاد داره اما سوخت سوز نداره. باید حسابی بنیه بدنی داشته باشین وگرنه به خودتون آسیب میرسونین با این هزینه های وحشتناک.
3- وحشتناک ترین قسمت کار هم در ریتیل یا همون فروشگاهها, قانون نبود صندلی برای کارکنان هست! بله در آمریکا بجز کارکنان دفتری کسی سر کار صندلی و چهارپایه نداره. گاها در روز نه ساعت سرپا هستم. آخرهای کار دیگه پاهام بی حس میشه. اگه فکر میکنین چیزی نیست, فقط یک روز امتحان کنین و 7 الی 9 ساعت سر پا تو خونه باشین. تازه همانطور که گفتم جابجا کردن بار و خم راست شدن رو هم بهش اضافه کنین.

دوست عزیز این قانون صندلی فکر کنم همه جا هست غیر از ایران که فروشنده ها از سر شکم سیری به مشتری جواب می دن. من الان مالزی زندگی می کنم و اینجا هم همینجوره. صندلی هم اگر باشه مال مشتریه. فروشنده ها شب تا صبح سر پا هستن. امیدوارم کار مورد قبول خودتون رو پیدا کنید.

[yami]

اینجا اگه بخوای توفروشگاه کارکنی بایدزبان بلدباشی بعضی ازفروشگاها سابقه کارتوآمریکا توفروشگاه میخوان اینه که اصلا راحت نیست مخصوصا برای دخترا

میشه بگین چرا برای دخترها راحت نیست؟

دلایل اصلی:

1- اینجا همه کارها Fast Paced هست. یعنی کلا باید فرز و سریع باشی. وقت آزاد و بیکاری نداریم. چنان برنامه ریزی کردن که از لحظه ورود به محل کار برات کار هست تا لحظه خروج. تازه باید سریع هم باشی. لفت بدی, همه جا دوربین هست و سوپروایزر بالای سرت.
2- اینجا تقریبا همه کارهای ریتیل بلند کردن یا خالی کردن بار دارن. کم زیاد داره اما سوخت سوز نداره. باید حسابی بنیه بدنی داشته باشین وگرنه به خودتون آسیب میرسونین با این هزینه های وحشتناک.
3- وحشتناک ترین قسمت کار هم در ریتیل یا همون فروشگاهها, قانون نبود صندلی برای کارکنان هست! بله در آمریکا بجز کارکنان دفتری کسی سر کار صندلی و چهارپایه نداره. گاها در روز نه ساعت سرپا هستم. آخرهای کار دیگه پاهام بی حس میشه. اگه فکر میکنین چیزی نیست, فقط یک روز امتحان کنین و 7 الی 9 ساعت سر پا تو خونه باشین. تازه همانطور که گفتم جابجا کردن بار و خم راست شدن رو هم بهش اضافه کنین.

دوست عزیز این قانون صندلی فکر کنم همه جا هست غیر از ایران که فروشنده ها از سر شکم سیری به مشتری جواب می دن. من الان مالزی زندگی می کنم و اینجا هم همینجوره. صندلی هم اگر باشه مال مشتریه. فروشنده ها شب تا صبح سر پا هستن. امیدوارم کار مورد قبول خودتون رو پیدا کنید.

میدونم, مالزی که بودم یامه اونجوری بود ولی خوب اهمیتی ندادم چون بهم ربط نداشت! یعنی آدم اصلا فکر نمیکنه که به این چیزا تا سرش نیاد. دست رو دلم نذااااااااااااااار که خونه!! با اینکه در محیط کار من بهیچ وجه دست به بار و جابجایی وسایل نداریم و کلا کارمون فقط صحبت با مشتری و فروش هست ولی حاضرم هر کاری بکنم به شرطی که بذارن نصف وقت کاریم رو بشینم! اما هرجا که برای مصاحبه میرم و میگم حالا نمیشه مثلا گاها وقت کاریم کار رو نشسته انجام بدم؟ چنان برافروخته میشن و تعجب میکنن که انگار بهشون فحش ناموسی دادی!! یعنی فحش ناموشی اونقدر از کوره به درشون نمیکنه که این تقاضا میکنه

[yami]

اولین شغلم یادگیری زبان بود
نصاب اینترنت بودم و وایرلس شرکت محلی
شغل بعدیم هم خط مونتاژ یک شرکت کامپیوتر ماشین بود
الانم شرکت پیمانکاری آی تی بیمارستان هستم
شغل هدفمم دوست دارم شرکت هواپیمایی کار کنم (اگر شرایط جور بشه رشته دیسپچر بخونم)

سلام و با تشکر از به اشتراک گذاری تجربیاتتون.
منم در پروسه استخدام بعنوان تکنسین نصب خدمات U-verse شرکت AT&T هستم ولی حرفهای مثبت و منفی بسیار زیادی در مورد این شغل میشنوم.
ممنون میشم اگه به تفضیل البته اگه وقت داشتین در مورد شغل نصب اینترنت و وایرلس که داشتین صحبت کنین.

[missi]

اینجا اگه بخوای توفروشگاه کارکنی بایدزبان بلدباشی بعضی ازفروشگاها سابقه کارتوآمریکا توفروشگاه میخوان اینه که اصلا راحت نیست مخصوصا برای دخترا

میشه بگین چرا برای دخترها راحت نیست؟

دلایل اصلی:

1- اینجا همه کارها Fast Paced هست. یعنی کلا باید فرز و سریع باشی. وقت آزاد و بیکاری نداریم. چنان برنامه ریزی کردن که از لحظه ورود به محل کار برات کار هست تا لحظه خروج. تازه باید سریع هم باشی. لفت بدی, همه جا دوربین هست و سوپروایزر بالای سرت.
2- اینجا تقریبا همه کارهای ریتیل بلند کردن یا خالی کردن بار دارن. کم زیاد داره اما سوخت سوز نداره. باید حسابی بنیه بدنی داشته باشین وگرنه به خودتون آسیب میرسونین با این هزینه های وحشتناک.
3- وحشتناک ترین قسمت کار هم در ریتیل یا همون فروشگاهها, قانون نبود صندلی برای کارکنان هست! بله در آمریکا بجز کارکنان دفتری کسی سر کار صندلی و چهارپایه نداره. گاها در روز نه ساعت سرپا هستم. آخرهای کار دیگه پاهام بی حس میشه. اگه فکر میکنین چیزی نیست, فقط یک روز امتحان کنین و 7 الی 9 ساعت سر پا تو خونه باشین. تازه همانطور که گفتم جابجا کردن بار و خم راست شدن رو هم بهش اضافه کنین.

دوست عزیز این قانون صندلی فکر کنم همه جا هست غیر از ایران که فروشنده ها از سر شکم سیری به مشتری جواب می دن. من الان مالزی زندگی می کنم و اینجا هم همینجوره. صندلی هم اگر باشه مال مشتریه. فروشنده ها شب تا صبح سر پا هستن. امیدوارم کار مورد قبول خودتون رو پیدا کنید.

میدونم, مالزی که بودم یامه اونجوری بود ولی خوب اهمیتی ندادم چون بهم ربط نداشت! یعنی آدم اصلا فکر نمیکنه که به این چیزا تا سرش نیاد. دست رو دلم نذااااااااااااااار که خونه!! با اینکه در محیط کار من بهیچ وجه دست به بار و جابجایی وسایل نداریم و کلا کارمون فقط صحبت با مشتری و فروش هست ولی حاضرم هر کاری بکنم به شرطی که بذارن نصف وقت کاریم رو بشینم! اما هرجا که برای مصاحبه میرم و میگم حالا نمیشه مثلا گاها وقت کاریم کار رو نشسته انجام بدم؟ چنان برافروخته میشن و تعجب میکنن که انگار بهشون فحش ناموسی دادی!! یعنی فحش ناموشی اونقدر از کوره به درشون نمیکنه که این تقاضا میکنه :)

به قول شاعر:
یه دیواره، یه دیواره
که یه عمر آزگاره
اونورش همیشه بن‌بست
اینورش هیچی‌ نداره

یه طرف همه سیاه و
یه طرف همه سفیدیم
این طرف ریشه نداریم
اون طرف ریشه بریدیم
بگذریم...
این قضیه ی in state چیه؟ می شه لطفا اگه زحمتی نیست یه توضیحی بدید؟ شما ماشالا خیلی خوب و جامع توضیح می دیدید. ایشالا جواب همه ی این توجه ها رو هر چه زودتر بگیرید. خدا به داد من برسه با این سن کم و بدون سابقه می خوام بیام اونجا D: البته قصد دارم ادامه تحصیل بدم و در کنارش کار پارت تایم هم بکنم (زهی خیال باطل D:)

[yami]

میشه بگین چرا برای دخترها راحت نیست؟

دلایل اصلی:

1- اینجا همه کارها Fast Paced هست. یعنی کلا باید فرز و سریع باشی. وقت آزاد و بیکاری نداریم. چنان برنامه ریزی کردن که از لحظه ورود به محل کار برات کار هست تا لحظه خروج. تازه باید سریع هم باشی. لفت بدی, همه جا دوربین هست و سوپروایزر بالای سرت.
2- اینجا تقریبا همه کارهای ریتیل بلند کردن یا خالی کردن بار دارن. کم زیاد داره اما سوخت سوز نداره. باید حسابی بنیه بدنی داشته باشین وگرنه به خودتون آسیب میرسونین با این هزینه های وحشتناک.
3- وحشتناک ترین قسمت کار هم در ریتیل یا همون فروشگاهها, قانون نبود صندلی برای کارکنان هست! بله در آمریکا بجز کارکنان دفتری کسی سر کار صندلی و چهارپایه نداره. گاها در روز نه ساعت سرپا هستم. آخرهای کار دیگه پاهام بی حس میشه. اگه فکر میکنین چیزی نیست, فقط یک روز امتحان کنین و 7 الی 9 ساعت سر پا تو خونه باشین. تازه همانطور که گفتم جابجا کردن بار و خم راست شدن رو هم بهش اضافه کنین.

دوست عزیز این قانون صندلی فکر کنم همه جا هست غیر از ایران که فروشنده ها از سر شکم سیری به مشتری جواب می دن. من الان مالزی زندگی می کنم و اینجا هم همینجوره. صندلی هم اگر باشه مال مشتریه. فروشنده ها شب تا صبح سر پا هستن. امیدوارم کار مورد قبول خودتون رو پیدا کنید.

میدونم, مالزی که بودم یامه اونجوری بود ولی خوب اهمیتی ندادم چون بهم ربط نداشت! یعنی آدم اصلا فکر نمیکنه که به این چیزا تا سرش نیاد. دست رو دلم نذااااااااااااااار که خونه!! با اینکه در محیط کار من بهیچ وجه دست به بار و جابجایی وسایل نداریم و کلا کارمون فقط صحبت با مشتری و فروش هست ولی حاضرم هر کاری بکنم به شرطی که بذارن نصف وقت کاریم رو بشینم! اما هرجا که برای مصاحبه میرم و میگم حالا نمیشه مثلا گاها وقت کاریم کار رو نشسته انجام بدم؟ چنان برافروخته میشن و تعجب میکنن که انگار بهشون فحش ناموسی دادی!! یعنی فحش ناموشی اونقدر از کوره به درشون نمیکنه که این تقاضا میکنه

به قول شاعر:
یه دیواره، یه دیواره
که یه عمر آزگاره
اونورش همیشه بن‌بست
اینورش هیچی‌ نداره

یه طرف همه سیاه و
یه طرف همه سفیدیم
این طرف ریشه نداریم
اون طرف ریشه بریدیم
بگذریم...
این قضیه ی in state چیه؟ می شه لطفا اگه زحمتی نیست یه توضیحی بدید؟ شما ماشالا خیلی خوب و جامع توضیح می دیدید. ایشالا جواب همه ی این توجه ها رو هر چه زودتر بگیرید. خدا به داد من برسه با این سن کم و بدون سابقه می خوام بیام اونجا D: البته قصد دارم ادامه تحصیل بدم و در کنارش کار پارت تایم هم بکنم (زهی خیال باطل D

ظاهرا اکثر کالجها در اکثر ایالتها (یعنی نه صد در صد همه اونا) شهریه بسیار پایین تری از دانشجوهایی میگیرن که به مدت یکسال یا بیشتر ساکن اون ایالت بودن. علتش هم اینه که جلوی مهاجرت دانشجوها از ایالات کم توسعه یافته تر به پیشرفته برای تحصیل گرفته بشه تا همه جای آمریکا رشد یکنواخت تا حد ممکن داشته باشه و کالجهای ایالات بقول معروف خلوت درشون تخته نشه.
مثلا اینجا در جنوب فلوریدا شهریه هر واحد دانشجوی این استیت صد دولار هست در حالی که برای دانشجوهای غیر این استیت حالا چه آمریکایی چه گرین کارتی چه اصلا دانشجوی خارجی هر واحد چهارصد دولار هست!!
ظاهرا مبنای محاسبه این استیت بودن هم بیشتر دست خود کالج هست و همچین سیاه و سفید نیست و خاکستری هست! دستشون بازه در ارفاق قائل شدن. مثلا اولین مدرکی که نشون میده من در فلوریدا ساکن هستم میتونه کارت سوشیال سکیوریتیم که از اینجا صادر شده هست یا گواهینامه رانندگیم یا احتمالا اگه فیش یوتیلیتی آب و برق و غیره به اسم و آدرستون هر ماه تا الان از اون تاریخ.

[missi]

ظاهرا اکثر کالجها در اکثر ایالتها (یعنی نه صد در صد همه اونا) شهریه بسیار پایین تری از دانشجوهایی میگیرن که به مدت یکسال یا بیشتر ساکن اون ایالت بودن. علتش هم اینه که جلوی مهاجرت دانشجوها از ایالات کم توسعه یافته تر به پیشرفته برای تحصیل گرفته بشه تا همه جای آمریکا رشد یکنواخت تا حد ممکن داشته باشه و کالجهای ایالات بقول معروف خلوت درشون تخته نشه.
مثلا اینجا در جنوب فلوریدا شهریه هر واحد دانشجوی این استیت صد دولار هست در حالی که برای دانشجوهای غیر این استیت حالا چه آمریکایی چه گرین کارتی چه اصلا دانشجوی خارجی هر واحد چهارصد دولار هست!!
ظاهرا مبنای محاسبه این استیت بودن هم بیشتر دست خود کالج هست و همچین سیاه و سفید نیست و خاکستری هست! دستشون بازه در ارفاق قائل شدن. مثلا اولین مدرکی که نشون میده من در فلوریدا ساکن هستم میتونه کارت سوشیال سکیوریتیم که از اینجا صادر شده هست یا گواهینامه رانندگیم یا احتمالا اگه فیش یوتیلیتی آب و برق و غیره به اسم و آدرستون هر ماه تا الان از اون تاریخ.
[/quote]

خیلی ممنونم. بعد اینی که می گن هر کس گرین کارت داشته باشه شهریه ی دانشگاهش نصف می شه چیه؟ حقیقت داره؟

[yami]

ظاهرا اکثر کالجها در اکثر ایالتها (یعنی نه صد در صد همه اونا) شهریه بسیار پایین تری از دانشجوهایی میگیرن که به مدت یکسال یا بیشتر ساکن اون ایالت بودن. علتش هم اینه که جلوی مهاجرت دانشجوها از ایالات کم توسعه یافته تر به پیشرفته برای تحصیل گرفته بشه تا همه جای آمریکا رشد یکنواخت تا حد ممکن داشته باشه و کالجهای ایالات بقول معروف خلوت درشون تخته نشه.
مثلا اینجا در جنوب فلوریدا شهریه هر واحد دانشجوی این استیت صد دولار هست در حالی که برای دانشجوهای غیر این استیت حالا چه آمریکایی چه گرین کارتی چه اصلا دانشجوی خارجی هر واحد چهارصد دولار هست!!
ظاهرا مبنای محاسبه این استیت بودن هم بیشتر دست خود کالج هست و همچین سیاه و سفید نیست و خاکستری هست! دستشون بازه در ارفاق قائل شدن. مثلا اولین مدرکی که نشون میده من در فلوریدا ساکن هستم میتونه کارت سوشیال سکیوریتیم که از اینجا صادر شده هست یا گواهینامه رانندگیم یا احتمالا اگه فیش یوتیلیتی آب و برق و غیره به اسم و آدرستون هر ماه تا الان از اون تاریخ.

خیلی ممنونم. بعد اینی که می گن هر کس گرین کارت داشته باشه شهریه ی دانشگاهش نصف می شه چیه؟ حقیقت داره؟
[/quote]

اون رو نمیدونم. من همین قانون این استیت رو میدونم که در صورت این استیت شدن یک چهارم میشه وگرنه غیر این استیت حتی سیتیزن هم باید چهاربرابر بیشتر بده.

[yami]

اولین شغلم یادگیری زبان بود
نصاب اینترنت بودم و وایرلس شرکت محلی
شغل بعدیم هم خط مونتاژ یک شرکت کامپیوتر ماشین بود
الانم شرکت پیمانکاری آی تی بیمارستان هستم
شغل هدفمم دوست دارم شرکت هواپیمایی کار کنم (اگر شرایط جور بشه رشته دیسپچر بخونم)

سلام و با تشکر از به اشتراک گذاری تجربیاتتون.
منم در پروسه استخدام بعنوان تکنسین نصب خدمات U-verse شرکت AT&T هستم ولی حرفهای مثبت و منفی بسیار زیادی در مورد این شغل میشنوم.
ممنون میشم اگه به تفضیل البته اگه وقت داشتین در مورد شغل نصب اینترنت و وایرلس که داشتین صحبت کنین.

اول درباره شغل خودت بگم که جدیدترین موج فناوری در آمریکاست کمتر 5 سال است که فراگیر شده .بزرگترین شرکت های تلویزیون سازی و مخابرات سرمایه گذاری کلان کردند.
اگر شخص زرنگی هستی اقدام به لایسنس گرفتن از شرکتهای ارائه کننده بکن فقط به جایی که کار میکنی بسنده نکن مثلا اکر در بوستون Dvr های یوراستار بورس است کاملا به این برند مسلط شو.
یا اگر برای نصب میری تماما سوالات شخصی که متقاضی نصب حدس بزن مثلا نحوه استفاده از یو ورس ویس.
شغل خوبی است + زرنگی و خلاقیت شما
حالا درباره خودم من که ایران بودم درس خون نبودم فقط به لایسنس ها علاقه داشتم از کمترین که Network + است تا بالاترینش Ccna در سطح عملی خوب بودم ولی دلیل مالی لایسنسشو نگرفتم تا آمریکا آمدم بجد پیگیر شدم (البته کارهای پاروقت برای مخارجش میکردم که در پست قبلی ذکر نکردم)
بعد رزومه هام لایسنس ها رو ذکر میکردم + داوطلبانه کار اینترنت مراکز Ngo مجانی انجام میدادم هم برای ثواب و هم برای ذکر تجربه کاری + مدرک افتخاری
.........ساعت 18 برمیگردم ادامه میدم به وقت بوستون

بابا شما خیلی حرفه ای هستی! من تو کار سخت افزار بودم یک هفده سالی!! اما عشق کار VoIP و ISP (نه نتورک معمولی) که نشد وارد بشیم. یعنی من معتقدم نسل بعدی بهترین مشاغل آی تی در دو حوزه دیتابیس و VoIP خواهد بود. خود مخابرات بین المللی دارن کلا به سمت VoIP میره که بزرگترین بازار کار جهانی رو برای این شاخه ایجاد میکنه.
والا این U-verse که معلوم نیست کی اصلا دعوت به کار کنن. با بدبختی امتحان ورودی شو پاس کردیم که واقعا سخت بود یعنی زمان به نسبت سوالها کم بود و یکی دو مرحله مصاحبه تلفنی و دیگه خبری نیست. مثل اینکه منتظرن عده بیشتری امتحان رو پاس کنن که به حدنصاب کلاس برسه.
کارش هم یونیون هست و به همین علت میگن شرکتAT&T گیر سه پیچ میده به نصابها و کوچکترین خطا ممکنه منجر به اخراج بشه. میگن فشار کار خیلی زیاده و کار سختیه. مثلا اهمیتی نمیدن که ساختمان و سیم کشی خونه ها با هم فرق فوکوله و مثلا برای نصب سرویس مشخصی زمان مشخصی بهتون میدن و بیشتر از اون صرف کنی یعنی مصائب شروع میشه.
نمیدونم واالا. منتظر قسمت دوم پستتون هستم. متشکرم از اشتراک تجربیاتتون.

[sunset]

یامی جان تمام تجربیات 17 سال پیش فراموش کن آمریکا براش مهم نیست چند سال سابقه کار داری اینجا فقط باید خودت نشون بدی یا حداقل طبقه بندی شده پیش بری.
زمان تحصیلاتم که گذشت اوایل من network + داشتم و ilo این دو دوره عادی هستند(شما هم اگر به شبکه علاقه داره نتورک پلاس بگیر چون طبقه اول رسیدن به علاقت میشه) رزومم برای تمامی شرکت های مخابراتی و محلی فرستادم حتی برای مدارس .
برای خودم بازی شروع کرده بودم که تمام وب سایت های شرکت های محلمو لیست میکردم (آمریکا ایمیل شما بی پاسخ نمیمونه از سال 98 عادتی خوب شده برای آمریکایی ها) معمولا 94% قسمت Careers وجود داره در سایت ها.
رزومه هام تقویت میکردم تمام سوالات تلفنی با همکارام در کار پاره وقت تست میکردم با لهجه ی خودشون .
تا اولین کار برای یک آی اس پی بود که معروف نبود زیاد مشکلاتی که گفتی زیاد پیش میومد مثل سیم کشی و نحوه نصب .اوایل کار بدون حقوق کارآموزی درخواست کردم که سیستم برق و کابل کشی آمریکا آشنا بشم کلا الگو و استاندارد های یکسانی دارند (جالب اینجاست براساس کتاب استاندارد نقشه کشی میشوند) البنه فلوریدا رو نمیدونم اینجا آپارتماناش اینجوری بود .
بعد دفتر چهل برگی طرح بت من داشتم (یاد خاطرات) تمام احتمالات نصب توش نوشته بودم.
شدیدا فضول رفتار اشخاص خانه یا کار بودم که چکار میکنند چی میگند .(شدیدا کار دزدی میکردم یعنی حتی پرس کابل شبکه های دیگرانم نگاه میکردم شاید برای کسی چسب کردن یک تیکه سیم کار وقت تلف کنی باشه ولی وقتی دلیلشو میفهمیدم کمتر از 20 دقیق تو کار جلو بودم)
راستی یک چیز دیگه اگر بلد هم نبودم دروغ میگفتم تا فرداش بزور هم شده جوابشو در می آوردم
کار بعدیم هم خط تولید کامپیوتر کامیون بود واقعا سخت بود حتی به مرحله ای رسیده بودم خواستم برم آلاسکا کار کنم چون این کار جدید مسئولیت سنگینی داشت حتی به عنوان کارگر
کار دومم با معرفی کارفرمای قبلیم پیدا کردم چون خودمو نشون داده بودم + غرورم بروز ندادم یک سری به مناطق پایین فرستادنم (15 سرویس بود مدت کاریم) واقعا سخت بود بعنوان یک ایرانی اصلا در حد خودم نمیدونستم اینکارو (نمیدونم دوستان با جو محله های مکزیکی ها آشنا هستند یا نه(خیلی کثیف بود اونجا)) بعد ها فهمیدم صاحب کارم برای تست منو فرستاده بگذریم کار دومیو چند ماه به سختی گذروندم من اولش مسئول سیلیکون دستگاه های حرارتی بودم بعد هم برنامه ریز تنظیمات کارخانه(برنامه نویس نبودم فقط برنامه ریز بودم(نگید دروغ میگه)).
بعد هم نامه ای سرشار از ریا برای رئیس کارخانه نوشتم که نمیتونم مسئولیت آینده کیت ها رو بعهده بگیرم و .... (چون مشکلاتی در سیستم بود که خود کارخانه قبول داشت من هم سه سطح تکنسینی اونجا بودم(یکجوری کارخانه سیاستش بود کسی زیاد خبردار نشه)(البته پای مرحمت خدا میگذارم چون واقعا از اونجا خسته بودم))
بعد هم دست به دامن شورای شهر بوستون شدم و از کارخانه قبلی نامه معرفی گرفتم اومدم پیمانکاری آی تی مجموعه بیمارستانی بوستون .
الان هم دوره تعمیر دستگاههای بیمارستانی ساژم میخوام ثبت نام کنم فعلا داخل بیمارستان عیب یابی شبکه و در خدمت نگه داشتن سیستم های کامپیوتری و کتابخانه دانشگاه رو بر عهده دارم.
............................
اما یامی جان شما مارس 2011 آمدی تا الان خوب صد در صد فعالیت هایی کردی بنظر من 2 ماه برای netwrk + وقت بگذار و یاد بگیر که شامل مباحث اولیه و طراحی شبکه های محلی است + عملی (تمرین زیاد) لایسنسشو بگیر سیستم رزومه نویسیتو قوی تر کن یعنی مباحثی که لایسنس نداری ولی دوست داری بخون و جزو دانسته هات بنویس یا لاو کست در شرکت ها کار کن تجربه عملیت بزار.
توکلت بخدا باشه شاید باورت نشه من توی یک اتاق شیرونی ساکن بودم چندین بار خواستم بیام ایران ولی توکلم بخدا قوی تر کردم درک میکنم توی لحظات مغزت کار نمیکنه حالت روانی خوبی نداره آدم چون برای تحقق رویاهات اومدی انتظاراتت بیشتره وی آمریکا سرزمینیه که تلاش کنی باهات راه میاد همش بشینی و ساکن باشی واقعا جای تنگیه.
دوست هم رشته پیدا کن و قرار بزار الان شما فیسبوک به تفریح نگاه میکنی شاید باورت نشه هزاران قرار دوست یابی کاری ریخته میشه (کلا غربی ها آدم های تنهایی هستند و کسی از خودشون به کسی دیگه احساس عشق و دوستی نمیورزه از این فرصت نهایت استفاده رو ببر)
مثال فیسبوک برای یکی از دوستانم اتفاق افتاد شرکتی بود که برنامه نویسی فارکس داشت و قصد فروش به خاورمیانه اتفاقی دوست فیسبوکی دوستم پیشنهاد ترجمه سیستم به فارسی به اون داد رشتش حسابداری بود و سر یک بحث معرفی نرمافزارهای حسابداری ایرانی به اون شخص صاحب کار شد.
سایت های کاریابی دولتی اصلا فراموش نکن + سفارت های امریکا .الان کسی میشناسم که کشور اتیوپی به عنوان تکنسین سفارت رفته اون هم مهاجر بود از نوع هندی.
راستی آلاسکا هم آخرین گزینه هات بذار (پول خوب + کار کم)
سوال داشتی در خدمتم . کتاب زیاد بخون در رابطه با کامپیوتر چون فرصت های شغلی بصورت صفحات مجله خودنمایی میکنند

فقط میتونم بگم ایول
آشنایی با نحوه عمل شما امیدوارم کرد. باید بیام پیشت کاراموزی.
به این میگن همت عالی