سفرنامه و تجربه مصاحبه در آنکارا

[siralex]

سلام دوستان عزیز
ما هم می خواهیم با 20 روز تأخیر سفرنامه مون رو بنویسیم. ما تو این سایت خیلی کم نوشتیم ولی سوالا و جوابای دوستان رو می خوندیم و استفاده می کردیم. حالا هم شاید با این سفرنامه بتونیم دین خودمون رو ادا کنیم و به بقیه کمکی کنیم.
وقت سفارت ما 2 آگوست بود. ولی برای 25 جولای بلیط گرفتیم چون قیمت بلیط نسبت به چند روز بعد خیلی ارزون تر بود. هتل سگمن 3 ستاره رو انتخاب کردیم که حدود 50 متر با ددمان فاصله داره. ( شبی 60 دلار برای دو نفر). 26 جولای وقت دکترمون بود. ساعت 11:30 نوبت داشتیم ولی وقتی ساعت 9 صبح اونجا بودیم، مشخص شد هرکس زودتر بیاد کارش زودتر انجام می شه. مدیکال هم همونطور که همه دوستان گفتند بود و چیز جدیدی نیست که بگم. فقط خانم من در طول روز قبل برای سردرد 2 قرص استامینوفن کدئین خورده بود. صبح موقع آزمایش خون پرستار گفت مهم نیست ولی بعد از ظهر که برای معاینه پیش دکتر رفتیم به دکتر گفتیم و اون هم گفت خوب شد گفتید و به آزمایشگاه میگم که مشکلی براتون پیش نیاد. در مورد واکسن هم خانمم جای آبله مرغان را نشان داد و بهش واکسن آبله مرغان نزد.
27 جولای ساعت 3 جواب آزمایش رو گرفتیم و چون 5 روز تا وقت سفارت فرصت داشتیم، همون روز ساعت 11 شب با اتوبوس رفتیم کوش آداسی و بعدش ازمیر رفتیم و نهایتاً یکشنبه 1 آگوست به آنکارا برگشتیم و دوشنبه صبح عازم سفارت شدیم...
ساعت 7:45 آنجا بودیم و حدوداً 10 نفر جلوی ما بودند. 8:45 وارد سفارت شدیم. همان روالی که دوستان قبلاً گفته اند طی شد: گرفتن اصل و یک نسخه ترجمه مدارک جلوی ورودی سفارت، گرفتن شماره، انتظار، اعلام شماره برای انگشت نگاری، اعلام شماره برای واریز پول، و بالاخره ... اعلام شماره برای مصاحبه! مصاحبه ای که نزدیک 1 سال فکرمون رو به خودش مشغول کرده بود... مصاحبه خیلی سریع پیش رفت. 2 سوال از من در مورد شغلم و خدمت که شغلم آزاد بود و معاف هم شده بودم و 2 سوال از همسرم در مورد شغلش و تحصیلاتش. (خانمم برنده اصلی بود) که در شرکت خصوصی کار می کرد و الان در حال تحصیل در مقطع کارشناسی ارشد هست. فرمهایی رو که سری اول پر کرده بودیم امضا کردیم، بعد یک کاغذ کوچیک بهمون داد و گفت... برید UPS و ویزاتون 3-5 روز کاری دیگه براتون فرستاده می شه... خیلی لحظه شیرینی بود. امیدوارم همه تجربه اش کنند.
بعد اصل مدارک رو بهمون پس داد. فقط دقت کنید که مدارک رو کنترل کنید که چیزی جا نمونه. البته اگر هم جا بمونه براتون می فرستند. آدرس هتل رو به UPS دادیم و ... تمام. دوشنبه مصاحبه انجام شد و 3 روز بعد یعنی پنجشنبه 5 آگوست پاسپورتامون اومد. همان روز عازم استانبول شدیم، یک روز در استانبول ماندیم و شنبه صبح به تهران برگشتیم.
اگر سوالی داشته باشید خوشحال می شیم کمک کنیم. فقط باید بگم این پروسه خیلی ساده تر و راحت تر از اونیه که بخواین فکرتون رو مشغولش کنید. ان شاء الله همگی موفق باشید.

[Adventurer]

من فکر می کنم فرم 9 سوالی فقط ماله فرد برنده است. حالا رشته هر چی که باشه. من نشنیدم که این فرم رو به همسر برنده اصلی بدن

سلام دوستان

من ۳۱ آگوست، انکر مصاحبه دارم، مدارکم رو ۱ ماه زود تر فرستادم سفارت و امشب این ایمیل رو دریافت کردم: با توجه به اینکه اسپنسر من گرین کارت یا پاسپورت آمریکایی نداره و قانوناً به عنوان پرمننت رزیدنت در آمریکا ساکنه (ویزای کار داره) چند تا سوال دارم

۱- اول اینکه اسپنسرم با توجه به متن ایمیل قبوله و کسی‌ در این شرایط بود یا نه ؟

۲- تا الان کسی‌ چنین ایمیلی از سفارت دریافت کرده یا نه؟

ممنون

This is in regards to your diversity visa application which will be processed at our office. We have received your documents and prepared your file to your interview on 31-AUG-2010 08:15 AM. Following is the list of documents which you should bring to your interview:

- Passports
- Diploma (original)
- Birth Certificates (original)
- Marriage Certificate (original)
- National ID Cards (original)
- Medical reports
- $819 X 2 Immigrant visa application fees
- Copy of sponsor’s US passport or green card

We would like to remind you that additional documentation, information or processing may be required for your file after the interview.

We hope this information is helpful to you.
Sincerely,
Immigrant Visa Unit

[bluelady]

دوستان سلام.

من الان آنکارا هستم دیروز صبح مصاحبه داشتم وهمون روز ویزا گرفتم انشالله در وقت مناسب سفرنامه ای ارائه خواهم داد

[m.amjadi]

دوستان عزیزم
میخوام براتون سفرنامه کوتاهی بنویسم، امیدوارم مفید باشه،
من و خانمم روز یکشنبه 8 آگوست با پرواز ایران ایر به سمت آنکارا پرواز کردیم، و در هتل ریکسوس اقامت کردیم. ریکسوس هتل بسیار خوبیه ( 5 ستاره ) و امکاناتش عالیه، ولی اینترنتش مجانی نیست، مثلا من معمولا سه ساعت که حداقل زمان بود، شارژمیکردم، 10 لیر میشد، ولی سرعتش عالی بود. اتاق های بسیار لوکس و استخر سر پوشیده سقف شیشه ای به همراه فضای روباز بزرگی برای آفتاب گرفتن که در مجاورت استخر قرار داره، از خصوصیات این هتل است. از همه مهم تر فاصله بسیار نزدیک با سفارت که حدود 5 دقیقه پیاده روی داره وتا مطب دکتر حدود 15 تا 20 دقیقه پیاده روی داره، خلاصه ما که از این هتل خیلی راضی بودیم.
روز دوشنبه 9 آگوست ما رفتیم مطب دکتر، توضیح نمیدم چون تقریبا تکراریه، فقط اگه آبله مرغون قبلا گرفتین، یه جایی یه لکه ای روی بدنتون نشون بدین واکسن نمیخورین، مثلا خانمم روی دستش یه لکه کوچک داشت که هیچ ربطی هم به آبله مرغون نداشت، واکسن نخورد ولی من جایی پیدا نکردم نشون بدم، خوردم.
خلاصه فرداش 10 آگوست ساعت 3 بعدازظهر رفتیم جواب دکتر رو گرفتیم.
و اما روز مصاحبه ...
جونم براتون بگه که مصاحبه ما چهارشنبه 11 آگوست مثل همه ساعت 8:15 بود. من شب قبل از مصاحبه تا ساعت 3 صبح خوب خوابیده بودم ولی بعد از اون تا صبح نخوابیدم، نمیدونم چرا اینجوری شده بودم به هر حال یک سال انتظار زمان کمی نبود. خلاصه بعد از دوش گرفتن و حاضر شدن و صبحانه خوردن به همراه خانمم، راهی سفارت شدیم. با اینکه قبل از ساعت 8 اونجا بودیم، دیدیم که یه سی چهل نفری جلوی سفارت ایستادن (پیش خودم گفتم اینا حتما همون چند ساعتی که من خوابیدم رو هم بیدار بودن)، ما هم رفتیم ته صف ایستادیم. بعد از چند دقیقه یکی از گاردهای دم در، صف رو جدا کرد و ما رفتیم داخل و مدارک رو تحویل دادیم و شماره گرفتیم و رفتیم نشستیم، ساعت حدود 8:30 بود. ما صندلی های ردیف آخر نشسته بودیم، دقیقا پشت به باجه 6 که بعدا فهمیدیم همه مصاحبه ها در همون باجه انجام میشه و همه صحبت های رد و بدل شده رو شما میشنوین. شماره ها یکی پس از دیگری اعلام میشد، اول انگشت نگاری بعد از چند دقیقه پرداخت پول و بعد از مدتی مصاحبه، همه شماره های بالا و پایین ما رفتن ولی شماره ما اعلام نشد. خیلی نگران شده بودیم و داشتیم دچار استرس میشدیم چون ساعت حدود 10:30 بود و تقریبا هشتاد در صد سالن خالی شده بود و هنوز خبری از شماره ما نبود. یکدفعه دیدیم شماره ما رو زدن برای باجه 6 که مصاحبه بود، گفتیم خدایا، نه انگشت نگاری، نه پرداخت پول، یه دفعه مصاحبه؟ جریان چیه؟
رفتیم جلوی باجه، سلام و احوال پرسی کردیم، خانم محترم من رو به اسم کوچک صدا کرد و گفت: یک اتفاق خیلی عجیب افتاده و اون اینه که کیس شما با واشینگتن کانکت نمیشه، نمیدونم چرا؟ خیلی خیلی متاسفم، لطف کنید بازم بشینید و منتظر باشین، ایشاا.. که درست میشه. منم گفتم : مرسی از این که گفتین، ما خیلی نگران شده بودیم.
رفتیم و دوباره نشستیم، با خودمون گفتیم کیس ما به واشینگتن چکار داره؟ با این حال خیالمون راحت تر شده بود.
حدود ساعت 11:30 بود که دیدم یکی اسمم رو صدا میکنه، دیدم همون دختر مصاحبه کننده است، خلاصه بعد از کلی عذرخواهی کردن گفت: متاسفانه مشکل حل نشد، اولین باره این اتفاق می افته، اگه امکان داره فردا براتون وقت بذارم تا دوباره بیاین، بازم خیلی متاسفم. منم گفتم که اشکال نداره، فقط ما شنبه صبح زود پرواز داریم، آگه فردا ویزامون رو بگیریم برای UPS به مشکل میخوریم، اونم گفت: اشکال نداره، نگران نباشین. و بازم کلی عذر خواهی کرد و ما دست از پا درازتر برگشتیم هتل. کلی نگران برنامه هامون بودیم چون شنبه صبح پرواز داشتیم برای ازمیر و کوش آداسی، و اگه قرار بود بدون کلیرنس ویزا بگیریم و پاسمون میرفت UPS، بدون پاسپورت نمیتونستیم بریم.
خلاصه زدیم به بی خیالی، اون شب یکی از بچه هایی که در جا ویزا گرفته بود و هتل ما بود، یک شیشه تکیلا گرفت و مارو مهمون کرد و ......
صبح روز پنج شنبه 12 آگوست مجددا رفتیم سفارت، بعد از طی کردن همه مراحل اولیه رفتیم تو سالن نشستیم سر جایی که دقیقا دیروز نشسته بودیم، و بعد از چند دقیقه شماره ما اعلام شد برای انگشت نگاری، جفتمون یک نفس راحتی کشیدیم، بعد از انگشت نگاری پرداخت پول و بعد از آن ساعت 9:15 دقیقه اولین نفر برای مصاحبه باجه 6.
بدون هیچ گونه استرسی رفتیم جلوی باجه، تا دختره ما رو دید زد زیر خنده و من پرسیدم همه چی ردیفه؟ گفت: واقعا دیروز نمیدونم چی شد، خیلی اتفاق عجیبی بود. و دوباره کلی معذرت خواهی کرد. قسم خوردیم و ازم پرسید: سربازی رفتی؟ گفتم نه – کارت چیه؟ توضیح دادم – شرکتت خصوصیه؟ گفتم بله – تحصیلات؟ مهندسی کامپیوتر-
ازخانمم پرسید کارت چیه؟ خانمم گفت طراح لباس و برای خودم کار میکنم – قبلا آمریکا بودی؟ خانمم گفت پنج سالم که بود یکبار بودم و .....
دخترخانم آمریکایی محترم گفت: همه مدارکتون کامله و چون شما شنبه صبح پرواز دارین، فردا بعد از ظهر ساعت چهار بیاین و ویزاتون رو بگیرین.
به همین راحتی، و دوباره کلی از ما عذر خواهی کرد، خیلی باهاش دوست شدیم و فهمیدیم که رشته اش سینما است و بخصوص تحقیق میکنه روی سینمای ایران و بخاطر همین هم فارسی خوب صحبت میکنه و در این مورد با هم صحبت کردیم و خلاصه کلی هم دوست شدیم.
فردای اون روز جمعه 13 آگوست ساعت چهار رفتیم سفارت و رفتیم داخل، پرنده پر نمیزد و بعد از دو دقیقه، یک خانم محترم دیگه اومد و گفت: من تعجب میکنم که چطور به شما گفتن خودتون بیاین و مدارکتون رو بگیرین، و منم به شوخی بهش گفتم ما فامیل سفیر هستیم. و اونم کلی خندید و پاسپورت و مدارکمون رو بهمون داد و گفت همینجا بشینین و خوب همه چی رو چک کنین، و ما هم تشکر کردیم و چک کردیم، همه چی درست بود و خوشحال و خندان از سفارت اومدیم بیرون.
اون شب همه دوستانی که اونجا آشنا شده بودیم و مارو شبای قبلش مهمون کرده بودن، رو مهمون کردیم توی یک بار بسیار زیبا در خیابان فلسطین. حتما برین خیابان فلسطین که با حال ترین و با کلاس ترین رستوران ها و بارها اونجاست، به اصطلاح بالا شهر آنکاراست.
روز شنبه صبح هم رفتیم کوش آداسی و شش شب اونجا بودیم و بعداز اون دو شب رفتیم استانبول و الان دو روز که برگشتیم، و گفتم سریعا سفرنامه ام رو بنویسم، تا شاید ذره ای از محبتهای بی دریغ دوستان عزیزم در مهاجرسرا رو جبران کرده باشم و با تمام وجودم برای همه شما دوستای گل آرزوی موفقیت میکنم و بهترین آرزوها رو براتون دارم.
قربون همتون

[BABAK]

سلام
ما ديروز مصاحبه داشتيم برگه آبي گرفتيم كلا مصاحبه 3 دقيقه بيشتر طول نكشيد 3تا سوال كرد اول شغل دوم سربازي كجا بودي و از دخترم پرسيد كه چند سالته همين و بس بعدش گفت كه مراحل اداري بايد انجام بشه شمارتون تو سايت اعلام شد بياين ويزاتونو بگيرين توضيحا من اسپانسر نداشتم فقط مانده حساب بانكي برده بودم تاريخ تولد دخترم و خانمم 1 روز اشتباه بود
و اسم خانمم هم يه حرف كم داشت كه گفت مهم نيست فقط هول بود كه ما قسم بخوريم زود نفر بعدي رو صدا كنه كلا چيزي كه من فهميدم اينه كه اينا فقط ميخوان بدونند شما هموني هستي كه تو لاتاري برنده شدي و كلكي تو كار نيست با چيزاي ديگه هم كاري ندارند استرس بيخودي هم به خودتون راه ندين بهش گفتم من دخترم رو هنوز مدرسه ثبت نام نكردم گفت من درك ميكنم و ما تمام سعي مون رو ميكنيم كه ويزاي شماها تا 30 سپتامبر صادر بشه

[satusa]

سلام
ما ديروز مصاحبه داشتيم برگه آبي گرفتيم كلا مصاحبه 3 دقيقه بيشتر طول نكشيد 3تا سوال كرد اول شغل دوم سربازي كجا بودي و از دخترم پرسيد كه چند سالته همين و بس بعدش گفت كه مراحل اداري بايد انجام بشه شمارتون تو سايت اعلام شد بياين ويزاتونو بگيرين توضيحا من اسپانسر نداشتم فقط مانده حساب بانكي برده بودم تاريخ تولد دخترم و خانمم 1 روز اشتباه بود
و اسم خانمم هم يه حرف كم داشت كه گفت مهم نيست فقط هول بود كه ما قسم بخوريم زود نفر بعدي رو صدا كنه كلا چيزي كه من فهميدم اينه كه اينا فقط ميخوان بدونند شما هموني هستي كه تو لاتاري برنده شدي و كلكي تو كار نيست با چيزاي ديگه هم كاري ندارند استرس بيخودي هم به خودتون راه ندين بهش گفتم من دخترم رو هنوز مدرسه ثبت نام نكردم گفت من درك ميكنم و ما تمام سعي مون رو ميكنيم كه ويزاي شماها تا 30 سپتامبر صادر بشه

سلام دوست عزیز
با توجه به اینکه اسپانسر نداشتید ممنون میشم در مورد شرایطتون راجع به تحصیلات و مانده حساب و ... در تاپیک مربوط به نداشتن اسپانسر توضیح بدبد

[هموطن]

سلام بر همه دوستان
ما الان تقریباً دو هفته از مصاحبه مون می گذره ولی من انقدر به این سایت مدیونم که در این مدت همه اش دنبال یه فرصت بودم زودتر سفرنامه مون رو بنویسم تا شاید نکته ای از اون به درد هموطن دیگه ای بخوره:
ما در هتل هوستون اقامت داشتیم، به سفارش یکی از دوستان از این سایت به صورت اینترنتی هتل رزرو کردیم:
http://www.berimsafar.com/
البته بماند که مرحله آخر رزرو درست انجام نشد و ما مجبور شدیم با آژانس شهرزاد که صاحب این سایت هست تماس بگیریم (http://www.shahrzadtravel.com/) و اونا لطف کردن و واچر هتل رو برامون ای میل کردن.
هتل هوستون چند تا ویژگی داره، یکیش اینه که ایرانی نداره! یا حداقل ما ندیدیم، تقریباً اول خیابان تونالی قرار گرفته و کمتر از 5 دقیقه پیاده روی تا مطب دکتر اونگان فاصله داره. این ویژگی برای کسانی مثل ما که یه بچه هم دارن و چندبار باید به دکتر مراجعه کنن (ما چهار بار رفتیم) خیلی به درد می خوره، کلاً هتل در جای خوبی قرار گرفته و دور و برش پر از رستوران های خوب، فروشگاه و سوپرمارکته، این محله یه جورایی منو یاد گیشا می انداخت که همیشه تا دیروقت شب بیداره و زندگی توش جریان داره، خود هتل هم خیلی تر و تمیزه، با صبحانه خوب و اینترنت وایرلس مجانی توی اتاق، حموم و دستشویی اتاق ها هم دیوار شیشه ای داره، که برای زوج های جوون ممکنه لحظات رومانتیک ( یا به قول آرش دیپلماتیک! ) دلپذیری به وجود بیاره ولی برای ما که یه پسربچه شیطون هشت ساله داریم این ویژگی حسابی باعث دردسر ( و البته تفریح و خنده ) شده بود، خلاصه گلاب به روتون در این مدت از دست بنده زاده نشد که یه انگشت تو دماغمون بکنیم!
ما صبح پنج شنبه طبق قرار قبلی رفتیم مطب دکتر، اما اون جا فهمیدیم انقدر این روزا سرشون شلوغه که هر کسی زودتر بره زودتر کارش انجام می شه و اصلاً به اون وقت رزرو کامپیوتری اهمیت نمی دن، دوستانی که بچه دارن به این نکته توجه کنن که روزهای پنج شنبه تست واکسن سل رو انجام نمی دن، چون باید سه روز بعد نتیجه اش رو ببینن و یک شنبه ها تعطیل هستن، ما صبح پنج شنبه آزمایش فیزیکال شدیم و واکسن زدیم ( دوتا من و سه تا همسرم که آبله مرغون نگرفته بود ) و بعد از ظهر همون روز عکس قفسه سینه ازمون گرفتن، فردای اون روز هم برای تست سل پسرمون مراجعه کردیم، دو تا عکس تمام و نیم رخ هم از قفسه سینه ایشون هم انداختن و قرار شد دوشنبه برای گرفتن پاکت ها و سی دی های مربوطه دوباره مراجعه کنیم. تقریباً تمام نکات آزمایش پزشکی در سفرنامه های دوستان هست و من برای این که تکراری نشه خیلی خلاصه اضافه می کنم که ما قبل از سفر با زدن واکسن های ضروری و نامه از دکتر برای واکسن هپاتیت که چند سال پیش زده بودیم، کارت واکسنمون رو از انستیتو پاستور گرفته بودیم، کارت واکسن پسرمون رو هم ترجمه کرده بودیم که به دردمون خوردن. مجموعاً هزینه آزمایش پزشکی ما سه نفر 630$ شد. روز دوشنبه هم دکتر با خط کش، برآمدگی جای تست واکسن رو روی دست پسرمون اندازه گرفت و ظاهراً مشکلی نبود که حدود سه ربع بعد، پاکت ها و سی دی های ما رو تحویل دادن. پاکت ها که مال زمان مصاحبه است، ولی سی دی های در بسته رو برای هنگام ورود به آمریکا می دن، علاوه بر اون یک کپی از نتیجه واکسن های پسرمون دادن که در یکی از مطالب همین سایت خوندم حتماً باید با سی دی ها همراهمون باشه تا واکسن اضافه در آمریکا نخوریم.
و بالاخره در روز موعود که سه شنبه باشه ساعت 8 صبح، خیلی تر و تمیز و مرتب جلوی در سفارت بودیم. ولی چشمتون روز بد نبینه از ازدحام و شلوغی که منو یاد جلوی سفارت افغانستان در خیابون عباس آباد انداخت. پسر ما هم که در این چند روز به دوری از ایرانی ها عادت کرده بود و همه چیزو به زبون می آورد، بلند بلند گفت : " عجب خر تو خریه این جا!!! " که با نگاه چپ چپ هموطنان مواجه شدیم. یه ذره که وایستادیم مامور جلوی در اسم چند نفر رو خوند که برن تو، این طوری خیالم راحت شد که بر اساس اسامی وارد می شیم ولی زهی خیال باطل، این چند نفر از دیروز کارشون باقی مونده بود برای همین زودتر اجازه ورود گرفتن و بقیه که فکر کنم حدود پنجاه شصت نفر بودن باید با همان سیستمی! که پسرم گفت وارد می شدن. کم کم چشممون که به شلوغی عادت کرد متوجه شدیم، کنار دیوار تقریباً به صورت یک صف، اهالی ترکیه ایستادن. مامور جلوی در به صورت یک در میان، چند نفر از اسامی اونا رو می خوند، بعد که از در شیشه ای داخل می شدن، چند نفر ایرانی را راه می داد. جالب این که اونا احتیاجی به صف نداشتن چون اسمشون خونده می شد، با این وجود صف بسته بودن، ولی ما بدون هیچ صفی تموم فضای جلوی در رو اشغال کرده بودیم. خلاصه سرتون رو درد نیارم بالاخره بعد از مراحل آشنای بازرسی و تحویل مدارک تقریباً ساعت نه و نیم وارد سالن مصاحبه شدیم، ساعت یازده و نیم هم شماره مون اعلام شد برای مصاحبه. مصاحبه کننده دختر خوش برخوردی بود که بعد از مراسم سوگند همون سوال معروف برای چی می خواین برین آمریکا رو پرسید. اول مصاحبه من یه کم هیجان زده بودم نمی دونم چرا! اما بعدش اوضاعم رو به راه شد. مصاحبه مون خیلی مختصر و خلاصه با چند تا سوال از من و همچنین از همسرم در مورد کارش به انجام رسید و برگه آبی داده شد به دستمون تا ما هم به جمع منتظران اعلام کیس نامبر در سایت بپیوندیم. جالب این بود که وقتی بیرون اومدیم با این که جزو آخرین نفرات مصاحبه بودیم جمع زیادی از هموطنان ( همونایی که اول صبح با هزار کلک و ترفند سعی می کردن زودتر وارد شن ) کنفرانس گرفته بودن و تجربیاتشون رو با هم در میون می ذاشتن. از جمله آقای مسنی بود که به همراه خانواده همون اول صبح جلوی سفارت عکس یادگاری انداخته بودن که حسابی باعث دردسرشون شده بود و با التماس و خوهش و تمنا و چک مدارک و تماس با هتل و پاک کردن عکس جلوی مامور امنیتی سفارت ولشون کرده بودن. منظور این که یادتون باشه کنار سفارت هوس عکس یادگاری نکنین!
در مدت اقامتمون تو آنکارا جای شما خالی این جا ها هم رفتیم:
آنیت کبیر ( یا همون مقبره آتاتورک و موزه اش) ورودیه ندارد، از هتل ما تا آن جا حدوداً 15 لیر با تاکسی
شهر بازی آنکارا ( که مجبور! شدیم دو شب بریم ) ورودیه کمتر از یک لیر برای هر نفر، هر کدام از بازی ها 3 لیر برای هر نفر، از هتل ما با تاکسی ده، دوازده لیر
آنکارا کاله (قلعه) یا آنکارا حیصاری، بازمانده قلعه و محله قدیمی آنکارا، از این لحاظ که تمام شهر زیر پایتان است دیدنی ست، ورودیه ندارد، با تاکسی از هتل ما حدوداً 15 لیر، مرکز خرید اجناس سنتی و زیورآلات مثل سنگ های تزئینی و از این قضایا هم هست، یک موزه دیدنی هم در همان محل هست که از وسایل حمل و نقل قدیمی تا اسباب بازی های قدیمی در آن به نمایش گذاشته شده و برای پسر ما خیلی جالب توجه بود، ورودیه اگر اشتباه نکنم 10 لیر برای هر نفر
آکوا پارک (پارک آبی) که خارج از شهر بود، با تاکسی قرار گذاشتیم بدون تاکسیمتر با 35 لیر ما را به آن جا ببرد، ورودیه برای ما سه نفر 85 لیر، بازی ها رایگان ولی برای خوراکی باید کارت شارژ شود

با آرزوی موفقیت برای همگی شما

[iust_software]

سلام دوستان عزیز
جون تقریبا همه سفرنامه ها مثل هم هست من تنها به یک نکته بسنده میکنم و اونم اینه که اگه خواستید تشریف ببرید آکوا پارک (پارک آبی) خود پارک آبی سرویس رایگان داره که آدرسشو میتونید ازین جا برداری http://www.ankaraaquapark.com/complete/43.htm
اگر نیاز به راهنمایی داشتید من یکمی شیطونی کردم و با سه جهارتا از کارکنان اونجا دوست شدم و میتونم سفارشتونو بکنم

این بود سفرنامه من

[هموطن]

جاست - سافت ویر عزیز
چه یادآوری خوبی کردی، آره ظاهراً چند تا پارک آبی هست که با هم رقابت دارن، ما جای دیگه ای رفته بودیم، اما این دفعه که برای ویزا رفتیم حتماً این یکی رو امتحان می کنیم. اگه سفارش ما رو هم بکنی که ممنون می شم ازت ))

[SNAGHIAN]

سلام.. از بچه هایی که حالا به وسیله ی هر وثیقه ای پاسپورت گرفتند و مصاحبه شدند چند تا سوال دارم :

1.آیا در هنگام مصاحبه وقتی در جواب اینکه آیا سربازی رفتی ؟ گفتید نه !! اونها نمیگن چطور از ایران خارج شدید؟؟ چطور

پاسپورت گرفتید و ازتون مدرک بخوان ؟ آیا تو قسمت توضیحات پاسپورتتون چیزی نوشته؟

2.آیا پاسپورت های شما هم 5 ساله است؟ چه فرقی بین پاس شما و اونهایی که کارت پایان خدمت دارن وجود داره؟

3.موقع خارج شدن از ایران تو فرودگاه ایران بهتون گیر ندادن؟ که چطور پاسپورت گرفتید؟؟و ازتون مدرک بخوان؟

[bluelady]

دوستان عزيز سلام
در اينجا از تمام دوستان مهاجرسرا که با تقسيم اطلاعاتشون با ديگران به روند پروسه کمک کردند تشکر ميکنم واقعا براي من خيلي مفيد بود. مصاحبه من در انکارا بود و خوشبختانه روز مصاحبه به دريافت ويزا نايل شدم و فرداي همان روز پاسپورت به دستم رسيد نکته قابل توجهي نميبينم که با شما در ميان بگذارم فقط ميخواستم خواهش کنم پولتون رو الکي به اين افرادي که به عنوان نماينده کارهایی از قبیل انجام امور پزشکی و بردن شما به سفارت ندهید همه کارها را خودتون به راحتی میتونید انجام بدید.نکته دیگه اینکه واکسن ها رو اگه موعد نوبت دوم رسیده رو حتما بزنید دکتر الکی به شما واکسن نمیزنه یا اینکه فکر کنید بعضی ها اون رو متقاعد میکنند اگه نزده باشید که میزنه و اگر هم نوبت دوم باشه به همین ترتیب . برای خرید کردن هم مغازه های اطزاف میدان کیزیلای به نظر خوب و قابل قبول بودند. برای تمام دوستانی که منتظر مصاحبه شدن هستند آرزوی موفقیت میکنم ...شیرین

[OceanSoul]

سلام.. از بچه هایی که حالا به وسیله ی هر وثیقه ای پاسپورت گرفتند و مصاحبه شدند چند تا سوال دارم :

1.آیا در هنگام مصاحبه وقتی در جواب اینکه آیا سربازی رفتی ؟ گفتید نه !! اونها نمیگن چطور از ایران خارج شدید؟؟ چطور

پاسپورت گرفتید و ازتون مدرک بخوان ؟ آیا تو قسمت توضیحات پاسپورتتون چیزی نوشته؟

2.آیا پاسپورت های شما هم 5 ساله است؟ چه فرقی بین پاس شما و اونهایی که کارت پایان خدمت دارن وجود داره؟

3.موقع خارج شدن از ایران تو فرودگاه ایران بهتون گیر ندادن؟ که چطور پاسپورت گرفتید؟؟و ازتون مدرک بخوان؟

سلام من 22 سپتامبر وقت سفارت دارم آنکارا و وثیقه گرفتم چون من از قبل پاسپورت داشتم فقط رفتم اداره گذرنامه تو ستارخان که ثبت کنن و نکته جالب اینه که هیچ مهری تو پاسپورت زده نمیشه و فقط در کامپیوتر ثبت میکنن و اگر پاسپورت نداشته باشین بعد از وثیقه گذاشتن و انجام کارها تو نظام وظیفه میری گذرنامه بعد اونا یه برگه بهت میدن که باهاش میری پلیس +10 و واسه پاسپورت اقدام میکنی.

[Taraneh]

سلام. و اما سفرنامه ما:
22 آگوست با تركيش اير لاين ساعت 40/5 روز يكشنبه صيح پرواز آرام و خوبي به آنكارا داشتيم. از بالا كه به آنكارا نگاه مي كردم خانه هاي با سقفهاي نارنجي خيلي برايم فانتزي جلوه كرد. از فرودگاه كه خارج مي شوي غيرممكن است اتوبوسهاي هاواش (HAVAS) را نبيني. با نفري 10 لير به ايستگاه داخل شهر مي رود بدون توقف و داراي كولر در صورتي كه تاكسي ها كولر روشن نمي كنند.. ما دو نفر با 32 لير از فرودگاه به هتل ددمان رسيديم.20 لير اتوبوس و 12 لير تاكسي كه در ايستگاه هاواش فراوان يافت مي شود. در اتوبوس وقتي به ساختمانها نگاه مي كردم، آنها را بسيار ساده و كم خرج ولي يكدست و بسيار تميز ديدم بخصوص شيشه هاي تميز منازل توجهم را جلب كرد. تميزي با وجود فقير يودن خيلي كمياب است. بگذريم كه بعضي ها در اوج پولداري كثيف اند بخصوص تازه به دوران رسيده ها. مردم و دولت آنجا خيلي فقير ولي خيلي پاكيزه اند. براي همين از ديدن پول و طلا خيلي شادماني مي كنند. با آوازه اي كه تركيه دارد تصورم اين بود كه بايد پولدارتر باشند.
به هتل ددمان رفتيم. در قسمت A رزرو و پولش را به جزيره بهشت در تهران پرداخت كرده بودم ولي در آنجا متوجه شدم مدتهاست به دليل تعميرات در قسمت B (كه لااقل شبي 20 دلار ارزانتر است)، همه مسافران را به قسمت A كه گرانتر است منتقل مي كنند بدون دريافت وجه اضافي. نمي دانم چرا آقاي راهواري كه هميشه و هر روز پسرشان و همكار پسرشان در اين هتل رفت و آمد دارند، اين مسئله كه مطمئناً از آن اطلاع داشتند را به من نگفتند. اميدوارم واقعاً وجه پرداختي ما را به هتل داده باشتد. مسافراني كه 85 دلار براي اتاق دبل در قسمت B پرداخته بودند اتاق بهتر و در طبقات بالاتر از ما كه 110 دلار داده بوديم داشتند. ما در انتهاي راهروي طولاني طبقه اول بوديم. اعتراض هم كرديم ترتيب اثر ندادند. نكته ديگر اينكه هرگز به خاطر انتظار براي آوردن پاسپورت به هتل چند روز اضافه بر روز مصاحبه اتاق رزرو نكنيد و پول نپردازيد چون اگر با كليرنس مواجه شويد و بخواهيد زودتر برگرديد، پولتان را پس نمي دهند. يعني هتل ددمان گفت بايد از طريق آژانسي كه هتل را گرفته ايد اقدام كنيد. ما هم با آقايان راهواري در تهران و آنكارا تماس گرفتيم كه گفتند نمي شود. در آنكارا هم هميشه هتل فراوان پيدا مي شود و نيازي به رزرو و پراخت پول در ايران نيست. اگر خواستيد فقط رزرو كنيد بدون پرداخت پول.
فرداي آنروز به مطب اونگان رفتيم. وقت گرفتن اصلاً مهم نيست. من آزمايش خون خود را كه نشان مي داد آنتي بادي آبله مرغان در بدنم هست به دكتر نشان دادم گفت ما آزمايشهاي جاهاي ديكر را قبول نداريم. البته به من آبله مرغان نزد ولي همان نفري 135 دلار را پرداختيم. گفت واكسن آنفولانزا و ذات الريه زده در صورتيكه در تهران براي سن بالاي 60 سال تزريق مي شود. بهرحال من كه نفهميدم. فرداي آنروز هم نتايج را گرفتيم و پس فردايش يه مصاحبه رفتيم. وقتي براي بار دوم شماره مان افتاد فكر كرديم براي پرداخت نفري 819 دلار است. ولي آفبسر در آنچا نشسته بود و به همسرم كه برنده اصلي بود گفت قسم بخور. بنابراين كمي هل شديم. همسرم خواست توضيحي در مورد شغل دومش كه Freelance بود بدهد كه حوصله گوش كردن نداشت و رو به من گفت: خوب تو قسم بخور و من قسم خوردم و همسرم نخورد. بعد هم از همسرم پرسيد: آيا شزكت خصوصي كه برايش كار مي كني با دولت قرارداد دارد يا نه؟ و بعد هم بلافاصله برگه آبي را داد. فكر كنم فقط مي خواست مطمئن شود درخواست كننده ويزا زنده است. همين. يعد به او گفتم ما پولي پرداخت نكرده ايم. فوراً بلند شد و به باجه 3 رفت و برگشت و از ما خواست به آنجا رفته پرداخت كنيم.
و اما آنكارا: جاي ديدني كه ندارد و اصلاً توريستي نيست. در مراكز خريد و فروشكاهها هم اجناس با كيفيت خوب كمتر پيدا مي شود. روز آخر در يك فروشگاه بزرگ در كيزيلاي پرسه مي زدم كه با ديدن آن همه جنس بنجل به خودم نهيب زدم كه چرا اينقدر وقت تلف ميكنم. پس شعور من به چه دردم ميخورد و بلافاصله آمدم بيرون.
مراكز خريدي كه رفتم:
1- آنكامال كه با مترو رفتيم. خيلي بزرگ نبود و قابل مقايسه با مالهايي كه در كشور چين هر روز از زمين سر بر مي آورد نبود. واقعاً چين سرعت پيشرفت خارق العاده اي دارد.
2- تور خريد كه آقاي راهواري ترتيب داد يك Outlet در 25 كيلومتري آنكارا. چيز فوق العاده اي نداشت و چندتايي اجناس خريدني كه پيدا مي شد در نزديك هتل در خيابان تونالي هم پيدا مي شد.
3- Armada گران است.
4- Saman Bazar بازار سامان كه بازار سنتي آنكارا است و من را ياد كوچه مهران يا كوچه برلن انداخت. اگر خوب و با دقت زياد بگردي لباس شب (چون معلوم بود براي خريد عروسي به آن جا مي روند) و يا مثلاً شلوار با قيمتي ارزانتر از مراكز خريد بزرگ پيدا مي كني. فقط در ابتدا ممكن است به خاطر قديمي بودنش جبهه بگيري. تميزي اين بازار قديمي جالب بود.
5- خبابان تونالي
6- خيابان كيزيلاي
من در تهران لباسهاي بسيار مرغوب ساخت تركيه با قيمت بالاي 150 هزار تومان مي خرم كه در آنكارا اصلاً نديدم. فكر كنم آنها در استانبول كه اروپايي تر است پيدا مي شود.
در موزه آتاتورك شرح جنگهايشان را با تابلوهاي رنگ و روغن با توضيحات نوشته بودند. يك تابلو در مورد حمله يونانيها به ازمير يود كه نوشته بود نقش كشيشها در تشويق به كشتار مردم بر طبق اسناد تاريخي قابل اثبات است. برايم عجيب بود. نشان از كينه آنها به ارمني هاست. نمي دانم.
از گارسون ايراني يك رستوران در مورد زندگي در آنجا پرسيدم. راضي بود. روزمزد بود با درآمد 700 لير در ماه. يك آپارتمان 3 خوابه را با ماهي 300 لير اجاره كرده بود و با 400 لير بقيه هم هر چه مي خواست مي خريد. دولت ترتيب خريد مواد غدايي ارزان قيمت را مي دهد چون مي داند مردم فقيرند.
براي همه سفر خوب و بدون كليرنس آرزو مي كنم. لطفاً براي كليرنس هرچه سريع تر همه ما منتظران دعا كنيد.

[_parisa]

دوستان آیا کسی بوده که با داشتن شغل دولتی و سربازی، تونسته باشه بعد از مصاحبه بلافاصله ویزا بگیره؟ (FBI CHECK نخوره ). ممنون میشم اگه بگید
(2010AS29000)

[هموطن]

Taraneh جان ممنون از سفرنامه ات
فقط در مورد خرید می خواستم بگم اتفاقاً در خیابون تونالی انواع و اقسام مغازه های پوشاک مارک خوب مثل زارا، منگو، بنتون، ماکس اسپنسر، سارار، کوتون و ... وجود داره و اتفاقاً اجناسشون خیلی گرونتر از ایرانه مگه این که حراج ( ایندیریم به زبون خودشون) باشه. موقعی که ما اون جا بودیم متاسفانه! همه شون حراج بودن و ما هم کلی پیاده شدیم