کلاس های آزاد بازیگری در آمریکا

[hamed.]

آقا میگم کسی تا حالا توی لس آنجلس کلاس بازیگری رفته یا اصلا تا حالا کسی توی آمریکا تست بازیگری داده؟

[Dream]

دوستان من تاپیک هارو خوندم ولی هنوز اطلاعات خیلی مفیدی بدست نیوردم. من وضعیت در حال حاظرم رو براتون توضیح میدم
من 20 سال دارم و دانشجوی سال دوم صنایع دستی هستم ولی علاقه اصلیم رقص و تاتر موزیکال هس - Modern or contemporary dance and musical theater. قبلن باله کار کردم ولی چون مدتی ای کنار گذاشتم حدودن 1 سال تا 1 سال و نیم زمان نیاز دارم تا دوباره آمادگی خوبی برسم.
وضعیت مالی متوسطی هم دارم ولی حتمن بدنبال شغل های پاره وقت و بورس های تحصیلی هستم و شهر و دانشگاهی که نسبتن هزینه های کمتر باشه تا بتونم از پسش بر بیام.
خب من بعد از 2 سال میخام از رشته ی تحصیلیم انصراف بدم و بیام امریکا و البته بیشتر کانادا برای آموزش و تکمیل رقصم در همون رشته ی Contemporary dance or modern dance ولی خب دقیقن نمیدونم بهتره که به آکادمی های رقص برم یا به دانشگاه برای تحصیل 3 تا 4 ساله.
خاهش میکنم در زمینه ی انتخاب یک دانشگاه یا آکادمی مناسب و همچنین در مورد هزینه های ماهانه ی زندگی در ایالت اون دانشگاه یا آکادمی بم کمک کنید. در ضمن با زندگی توی خابگاه ها یا اتاق های دانشجویی هم مشکلی ندارم.
یه جورایی میشه کم هزینه ترین راه ها .....

بسیار ممنون

[ariyan]

دوستان من تاپیک هارو خوندم ولی هنوز اطلاعات خیلی مفیدی بدست نیوردم. من وضعیت در حال حاظرم رو براتون توضیح میدم
من 20 سال دارم و دانشجوی سال دوم صنایع دستی هستم ولی علاقه اصلیم رقص و تاتر موزیکال هس - Modern or contemporary dance and musical theater. قبلن باله کار کردم ولی چون مدتی ای کنار گذاشتم حدودن 1 سال تا 1 سال و نیم زمان نیاز دارم تا دوباره آمادگی خوبی برسم.
وضعیت مالی متوسطی هم دارم ولی حتمن بدنبال شغل های پاره وقت و بورس های تحصیلی هستم و شهر و دانشگاهی که نسبتن هزینه های کمتر باشه تا بتونم از پسش بر بیام.
خب من بعد از 2 سال میخام از رشته ی تحصیلیم انصراف بدم و بیام امریکا و البته بیشتر کانادا برای آموزش و تکمیل رقصم در همون رشته ی Contemporary dance or modern dance ولی خب دقیقن نمیدونم بهتره که به آکادمی های رقص برم یا به دانشگاه برای تحصیل 3 تا 4 ساله.
خاهش میکنم در زمینه ی انتخاب یک دانشگاه یا آکادمی مناسب و همچنین در مورد هزینه های ماهانه ی زندگی در ایالت اون دانشگاه یا آکادمی بم کمک کنید. در ضمن با زندگی توی خابگاه ها یا اتاق های دانشجویی هم مشکلی ندارم.
یه جورایی میشه کم هزینه ترین راه ها .....

بسیار ممنون

اون وقت کانادا با هزینه ی متوسط ؟؟؟؟؟؟؟

به نظرم درمورد ادامه ی تحصیل باید به سایت http://applyabroad.org/forum/ سر بزنی مطالب کاملتری درمورد هزینه زندگی و ادامه تحصیل هست.

برای تحصیلات آکادمیک آمریکا و کانادا هزینه ها زیاد هستش.

[hamed.]

دوستان یه سوالی داشتم .اینه که به نظر شما اگر تلاش زیاد بکنیم و زبان هم خوب باشه و دوره بازیگری رو هم توی خود آمریکا بگذرونیم،پروسه تبدیل شدن به یک بازیگر و ورود به دنیای حرفه ای چقدر طول میکشه؟ ( البته میدونم که همونطور که گفتید بستگی به شانس- پارتی و... داره ولی میخواستم از نظر منطقی بدونم پروسه نرمالش چقدر طول میکشه...؟) میدونم کسی نمیدونه دقیقا چقدره ولی مثلا همین بگیید که دوره بازیگریش چند مدته و ....

[8241029]

با سلام
دوستان من قصد دارم برم اون ور و کارگردانی بخونم البته خیلی قبل ازاینکه فرهادی اسکار بگیره فکر این قضیه بودم.
آدم رویایی و سرخوشی هم نیستم که بخام به فکر اسکار و گلدن گلاب و این حرفا باشم
فقط میخوام تو راه علاقم قدمی برداشته باشم و تحصیلاتش خیلی واسم مهمه چون یه چیز دلی یه و ربطی به ستاره شدن و این چیزا هم نداره
البته بگم میخام ادامه زندگیم تو مسیر سینما باشه
دوست دارم کمکم کنین اگه بخام برم امریکا و از اول کار یعنی Bachelor شروع کنم
من فوق برق-مخابرات دارم و زبان هم مشکلی ندارم
لطفا راهنماییم کنین
با تشکر

[Sa.]

سلام وقتتون بخیر
من چندتا سوال داشتم میتونم ازتون بپرسم؟

[Sa.]

[font=Tahoma, Verdana, Arial, sans-serif]rasarasa[/font]

دوست عزیز من هی این تاپیک را خواندم و صبر کردم ببینم بقیه چه می گویند و دیدم بقیه دارند فقط روحیه می دهند که شاید در این حرفۀ خاص واقعا جوابگو نباشد.
من در ایران بازیگری خواندم ،بازیگرتئاتر بودم و از نظر علاقه هم فکرنکنم کسی به پای من برسد، در کل دپارتمان نمایش هنرهای زیبا هم همۀ اساتید و دانشجویان، استعداد و سخت کوشی من را تحسین می کردند وکلکسیونی از تندیسها و دیپلم افتخار از جشنواره های دانشجویی دارم.اینها را نمیگویم که بخواهم از خودم تعریف کرده باشم چون حتی گفتنش برایم بیشتر درداور است تا لذتبخش ،فقط من باب بیان میزان علاقه و استعداد گفتم که خیلی از دوستان در جواب شما آنرا شرط لازم و کافی می دانند .
من به مدت 10 سال شرافتمندانه با سیستم مورچه ای در هنر خودم پیش رفتم .مورچه ای پیش رفتم چون می خواستم به خودم ثابت شود که استعداد و علاقه راهگشاست که نبود و جلوی چشمم تمام کسانی که نه استعداد مرا داشتند و نه سخت کوشی مرا و نه تحصیلات آکادمیک مرا ،به واسطۀ فلان کلاس بازیگری و فلان روابطی که بهم زدند کم کم سر از انواع و اقسام فیلمها درآوردند،دوستان هم کلاسیم هم به دلیل همین فضای هر کی به هر کی کم کم از بازیگری بردیدند و به کارهای دیگر مشغول شدند .فقط من و یکی دیگر از دوستانم همچنان ادامه دادیم و نهایت این شد که به اجرا در فلان فستیوال و جشنواره محدود ماندیم ،چون روحیه مان اجازه نمی داد که مدام روابط بهم بزنیم و مجیز گویی کنیم .فیلمسازان محترم هم که بلاخره بازیگرانشان را از دوستان و اشنایان و ... پیدا می کردند و رسما نیازی به ما در دنیای حرفه ایشان ،وجود نداشت. تا اینکه زد و من لاتاری برنده شدم که اگر در ایران می ماندم احتمالا روانۀ تیمارستان می شدم  ولی  در آمریکا دیگر به دنبال بازیگری نرفتم به دلایل متعدد.
در بازیگری حرف اول را زبان می زند ،خیلی اوقات می شود یک بازیگر خوب یا بد را از آهنگ صدایش و نحوۀ بیانش تشخیص داد، پس اولین مشکل در بازیگری در کشور دیگر مشکل زبان است برای همین بازیگران ایرانی مقیم خارج در بهترین حالت محدود می مانند به بازی در نقشهای خارجی و نزدیک به ملیت خودشان.
حالا از این مشکل هم که بگذریم و خودمان را استثنا فرض کنیم،چیزی که مرا بیش از همه از ادامۀ راه مایوس کرد اینست که آمریکا هم مثل ایران خودمان سرزمین رابطه ها و پارتی بازیست،پس همان سیستمی که مرا در ایران منزجر و دپرس کرده بود و نمی توانستم با آن کنار بیایم اینجا هم برقراراست.
در ضمن اگر یک نگاهی به آگهیهای بازیگری در آمریکا بیندازید در اکثر آنها تاکید شده که نیاز به هیچ تجربه ای وجود ندارد یعنی مثل ایران خودمان تحصیلات در این رشته آنچنان جایگاه خاصی ندارد و از همۀ اینها مهمتر اینکه وقتی زندگینامۀ بازیگران جدیدتر را می خوانی غیر از اکثریتی که با روابط فامیلی آمده اند ،می بینی که بقیه هر کدام مشغول یک کار بی ربط بوده اند و یکهو بخت و اقبال به آنها رو میکند و طی یک حادثه بازیگر می شوند.پس یعنی هیچ لزومی ندارد که آدم تحصیل کرده و با تجربه ای باشی و هر فرد صرفا علاقه مندی می تواند در فلان نقشی که تو برایش عمر و زندگیت را گذاشته ای قرار گیرد.

تمام این قضایا در جهان امروز ،باعث شده که این حرفه روی شانس و رابطه بگردد. من که به مهاجرت به چشم فرصت دوباره برای زندگی نگاه می کنم با تمام علاقۀ چندین ساله و پی گیریم با توجه به تمام مصائبی که در ایران کشیدم دیگر حاضر نیستم روی بقیۀ زندگیم هم قمار کنم و دنبال این کار بروم،کاری که پارامترهای موفقیتش بر اساس آپشنهای متزلزلی مثل شانس و پارتیست و رسما ممکن است با کمی بدشانسی بازندۀ محض این قمار باشی .
البته همیشه هم این آپشن را هم برای خودم دارم که گوشه چشمی به آن داشته باشم چون روی دیگر سکۀ این قمار برنده شدن است ، ولی بین کسی که کل زندگیش را بر اساس قمار بچیند با کسی که از دور دستی برآتش دارد از زمین تا آسمان  تفاوت است.حالا شما خودت تصمیم بگیر که تا چه حد حاضری ریسک کنی و فکر اینکه من چون استعداد دارم و باهوشم و سخت کوشم و علاقمند و...را از سرت بیرون کن چون در این رشته برای ورود تا جاییکه من تجربه کرده ام نیازی به این موارد نداری ولی اگر شانس به تو رو کرد و واردش شدی برای حفظ و ارتقای موقعیتت نیاز به موارد اشاره شده مثل استعداد و هوش و... است  ولی قدم اول وارد شدن است،وقتی نتوانی وارد شوی حفظ و ارتقای آن معنا ندارد.

البته خیلیها هم هستند که با تحصیلات وارد دنیای حرفه ای بازیگری می شوند که البته با فرمول من، اینها جزو تحصیلکرده های خوش شانسند که باید بیشتر مدیون شانس و یا روابط خود باشتد نه استعدادو مهارتشان. در ضمن مرکز تحصیلی یا آموزشگاه یا دانشگاه می تواند به طور جدی در حالت بدشانسی هم به شما کمک کند و شما را به دنیای حرفه ای وصل کند. نه به این خاطر که به شما خوب آموزش می دهد و از شما بازیگر خیلی خوبی می سازد،بلکه می تواند مورد دیگر رمز موفقیت را برای شما ساپورت کند یعنی پارتی!یک آموزشگاه با کانکشنهای خوب در دنیای حرفه ای می تواند برای شما به عنوان پارتی عمل کند و شما را به جایی که می خواهی برساند .پس به نظر من در پیدا کردن مرکز آموزشی بازیگری معیار را بر روابط قوی آن مرکز با دنیای حرفه ای بگذارید  نه سطح آموزشی آن.
اگر درتمام رشته های دنیا جواب 2*2 چهار است در این رشته ممکن است 0 یا 12- یا 20 باشد و هیچ قانونی وجود ندارد.حرفه ای که یک تینجر سیاهپوست بدون هیچ استعداد خاصی با یک معرف قوی و هنر کار گردان تبدیل به نامزد اسکار میشود ،یعنی که در همان آمریکایش هم نمی شود روی هیچ چیزش حساب کرد .حالا شما می پرسی که برای شما شانسی برای بازیگر شدن در آمریکا هست من می گویم :بله اگر شانس و پارتی خوب با شما یار باشد /نخیر اگر خدای استعداد و علاقه هم باشید و شانس با شما یار نباشد و نتوانید روابطی بهم زنید.
موفق باشید

مرسی

راستش میخواستم بیشتر از خودتون بدونم؟
الان توی آمریکا مشغول به چه کاری هستید؟

یعنی با این همه استعدادی که گفتین از هیچ casting call ی پیشنهادی نداشتین؟حتی یک نقش کوچیک؟

یعنی با این که تو ی آمریکا زندگی میکننین بیانتون و زبانتون با اونا فرق میکنه؟

پس بااین برنامه تمام هدفهامو باید پاک کنم ..........

می خواستم بپورسم دیگه دنبال بازیگری توی آمریکا نیستید .....یعنی اوجا هم پارتی؟

واستون دیگه هیچ شانسی نیست.
حتی واسه یه چنتا کار تبلیغاتی یا مدلی یا یچیزی توی این مایه ها؟

آخه توی شهر لوس آنجلس با این همه فیلم و صنعت فیلم سازی واسه یکی مثل شما با این همه استعداد یک فیلم هم نیست؟ پس وای به حال من که هدفم بازیگری توی هالیوود ......

خیلی دوست دارم از خودتون بپورسم که چیشد قیدشو زدین؟
در ضمن هزینه ها و مشکلات توی آمریا اصلا اجازه ی فکر کردن به بازیگری رو میده؟
وای چقدر سوال تو ذهنمه که می خوام بپرسم