دیدگاه های آرش در مورد آمریکا

[Rock]

میخوام یک فایل کامل از اول تا پایان صفحه 76 بذارم. فایل به صورت word است و فونت بندی شده. البته کامنت های دیگر اعضا رو نیاوردم.

دوست گرامی من، سپاس فراوان بخاطر زحمتی که کشیدید. جای قدردانی دارد

[tabangigs]

بچه ها ارش کی هست که دیدگاهش در مورد امریکا قراره مهم باشه!!؟

[rainolf]

بچه ها ارش کی هست که دیدگاهش در مورد آمریکا قراره مهم باشه!!؟

یکی از دوستان قدیمی که قلم خیلی جالبی داره. یکی از دلایل اصلی مهاجرت من به امریکا.... متاسفانه بعد از متاهل شدن نوشتن رو بوسید و گذاشت کنار. یه سر به وبلاگش بزن خیلی باحاله.... Natashagodwin.blogspot.com

[peyman.n]

بچه ها ارش کی هست که دیدگاهش در مورد آمریکا قراره مهم باشه!!؟

یکی از دوستان قدیمی که قلم خیلی جالبی داره. یکی از دلایل اصلی مهاجرت من به آمریکا.... متاسفانه بعد از متاهل شدن نوشتن رو بوسید و گذاشت کنار. یه سر به وبلاگش بزن خیلی باحاله.... Natashagodwin.blogspot.com

وبلاگش هم مدتهاست كه خبري نيست .................... امان از ازدواج ..............

[Lily.m]

دوستان سلام . نميدونم سوالم رو كجا بپرسم. ميخواستم بدونم امكان اينكه تلويزيون ٥٥ اينچ رو ببرم ايران يا پست كنم وجود داره؟

[milad.abadani]

سلام به دوستان گرامی . و مخصوصا آقا آرش
من میلاد هستم از آبادان- متولد ۶۴.
آرش جان من تمامی مطالب شما را مطالعه کردم. درس های زیادی گرفتم. دلم قرص تر شد و اعتماد به نفسم بالا تر رفت. من چندین سال است که پیاپی در لاتاری ثبت نام کرده ام. متاسفانه یا خوشبختانه تا کنون موفق به برنده شدن در این قرعه کشی نشده ام. که البته مطمعناْ به صلاح من بوده. همیشه در رابطه با مطالب شما با دوستان و نزدیکانم صحبت میکنم و همچنین به همسم پیشنهاد دادم که مطالب این سایت و مخصوصاْ مطالب شما را مطالعه کند تا با پروژه مهاجرت بیشتر آشنا شود. از صمیم قلب آرزوی سلامتی برای شما و همچینین دوستان مهاجرس را دارم.

[MahmoudTouyserkani]

با عرض سلام و همچنین تبریک عید نوروز به تمام دوستان عزیز مهاجر سرا...

راستش رو بخواهید بعد از کلی بررسی و مشورت با افرادی که با زندگی و روحیات افراد در آمریکا آشنا هستند و البته خودشان هم مقیم هستند یا قبلا در آمریکا زندگی کرده اند و تحقیق در مجلات و اینترنت در انتخاب شهر و ایالت بین ۴شهر شک دارم...

از شما دوستان گلم خواهش دارم که تا جایی واستون امکانش هست با دلیل و منطق کمکم کنید که بهترین انتخاب رو داشته باشم.

در ضمن اگر شهر یا ناحیه دیگری هم مد نظرتون هست لطف کنید و با ذکر دلیل بگویید.

سیاتل (واشینگتن)
لاس وگاس (نوادا)
پلینو (شمال دالاس، تگزاس)
رالی (کارولینای شمالی)

از لحاظ بازار کار، که در ابتدا مشاغل ساده مد نظر هست و بعد از جا افتادن در جامعه شغل اصلیم راننده ماشین سنگین و نیمه سنگین هست (چه اتوبوس و چه تریلر و کامیون) و همچنین سرویس مدارس یا شرکتها یا حتی اگه کار با تاکسی و اوبر بصورت تمام وقت درآمد خوبی داشته باشه، بدم نمیاد انجام بدم، مد نظرتون باشه که در اون شهر از رونق برخوردار باشه و برای کسی مثه من در دسترس...
از لحاظ امنیت محیط و جامعه و میزان جرم و جنایت،
پویایی و سرزنده بودن شهر و در دسترس بودن خدمات اعم از مغازه ها رستوران ها و مکانهای تفریحی در شبانه روز یا حداقل تا دیروقت...
دارا بودن بیشترین تفریحات و سرگرمی و همچنین طبیعت بکر،
مهربون و خونگرم بودن مردم آن شهر و برخورد دوستانه با مهاجران و بخصوص تازه واردین و درک انها که بدلیل ندونستن خیلی اصول فرهنگی جامعه جدید ممکنه سهوا باعث رنجیدگی فردی از جامعه جدید شوند...
سطح مدارس دولتی و کمک های دولتی در ان شهر،
هوای خیلی سرد و دارای برف و کولاک طولانی مدت و همچنین گرمای طاقت فرسا و همچنین رطوبت و شرجی بسیار زیاد رو نمیتونم تحمل کنم.
و کلا هر چیز دیگه ای که به نظر خودتون برای انتخاب یک شهر واسه زندگی نیاز هست بدونیم رو مد نظر بگیرید و بر اون اساس بهترین انتخاب رو به ترتیب اولویت این ۴ شهر بگویید...

ببخشید خیلی طولانی شد، از همتون متشکرم و واستون آرزوی بهترین ها رو دارم...

[sarah naiyeri]

پیشکسوت عزیز حرفهای درونم را گفتی
وقتی پامو گذاشتم( حالا سن حوزه نه اس انجلس!!!) یک دوست ایرانیم بهم گفت سارا من که تو رو می شناسم بهت قول میدم حتی با یک ایرانی که درامریکا زندگی می کنه سعی خواهی کرد که اصلا روبرو نشی .در واقع مخلص کلام ،همه دوستان را راحت کنم : بی هویترین انسانهایی که اصلا هیچ جایی نیستند را مشاهده کرده و از انسان بودن وایرانی بودنت شرمنده ی هستی میشوی .البته کلیت نیست اما اون تعداد کم هم میان این بی هویتان گم گشته اند . پیشکسوت ممنون

میدونم که خیلی از شماها مشتاق زندگی در آمریکا هستید و ممکنه در آینده دور و یا نزدیک به این کشور مهاجرت کنید. مطلبی را که میخواهم در این تاپیک مطرح کنم تجربه خودم از برخورد با ایرانیان مقیم در آمریکا است که ممکن است به درد شما بخورد. در یک کلام ایرانیان مقیم آمریکا در واقع آمریکاییهای ناقصی هستند که نه میتوانند به زبان فارسی درست صحبت کنند و نه به زبان انگلیسی تسلط دارند. نه خصلتهای ایرانی خودشان را دارند و نه خصلتهای آمریکایی را گرفته اند. وقتی به نفعشان باشد آمریکایی هستند و وقتی به نفعشان باشد ایرانی هستند. میتوانم بگویم که از خصلتهای ایرانی تقریبا بدترینشان را مثل چشم و همچشمی و غیبت و ... را گرفته اند و از خصلتهای آمریکایی هم بدترینش را گرفته اند مثل نوع آرایش و لباس پوشیدنی که مخصوص قشر خاصی از آمریکاییها است و یا غذا نپختن و جدایی زن و مرد و ... بله آنها یک چیزی تو مایه های شترمرغ هستند. خدا را شکر من لس آنجلس زندگی نمیکنم ولی چند بار که برای دیدن موج عظیم فامیلهایم به آنجا رفتم احساس کردم که آنها حتی از مردم ایران از نظر فرهنگی 30 سال عقب تر هستند و مرا بیاد فیلمهایی می انداخت که مربوط به زمان قدیم میشد مثل دایی جان ناپلئون و غیره. خلاصه اینکه برایم مشمئز کننده بود و نمیتوانستم مدت زیادی آنها را تحمل کنم درحالی که مردمی که در ایران با آنها در ارتباط بوده و هستم آدمهای بسیار باکلاس تر و فهمیده تری هستند. خلاصه کلام اینکه اگر زمانی گذارتان به آمریکا و مخصوصا لس آنجلس افتاد زیاد از دیدن مردم آنجا شوکه نشید و بدانید که آنها با شما خیلی فرق دارند. وقتی یه مهمونی ایرانی هست همه یا در حال پز و قمپز در کردن هستند و یا درباره ملک و املاک و مدل مو حرف میزنند. هیچکدامشان در عمرشان یک کتاب هم نخوانده اند و حتی بحثهای اجتماعی و سیاسیشان هم آب دوغ خیاری است. من که ترجیح دادم درجایی زندگی کنم که دور از آنها باشد و اگر هم بخواهم فارسی صحبت کنم با دوستان و آشنایانم در ایران صحبت میکنم. اگر در بین آمریکاییها زندگی کنید نه تنها با زبان و فرهنگ آنها آشنا میشوید بلکه زبان و فرهنگ ایرانی شما هم دست نخورده باقی میماند و آلوده نمیشود. امیدوارم که این حرفها بدردتان بخورد و خوشحال میشوم اگر نظرتان را بشنوم.

[melisa]

پیشکسوت عزیز حرفهای درونم را گفتی
وقتی پامو گذاشتم( حالا سن حوزه نه اس انجلس!!!) یک دوست ایرانیم بهم گفت سارا من که تو رو می شناسم بهت قول میدم حتی با یک ایرانی که درآمریکا زندگی می کنه سعی خواهی کرد که اصلا روبرو نشی .در واقع مخلص کلام ،همه دوستان را راحت کنم : بی هویترین انسانهایی که اصلا هیچ جایی نیستند را مشاهده کرده و از انسان بودن وایرانی بودنت شرمنده ی هستی میشوی .البته کلیت نیست اما اون تعداد کم هم میان این بی هویتان گم گشته اند . پیشکسوت ممنون

میدونم که خیلی از شماها مشتاق زندگی در آمریکا هستید و ممکنه در آینده دور و یا نزدیک به این کشور مهاجرت کنید. مطلبی را که میخواهم در این تاپیک مطرح کنم تجربه خودم از برخورد با ایرانیان مقیم در آمریکا است که ممکن است به درد شما بخورد. در یک کلام ایرانیان مقیم آمریکا در واقع آمریکاییهای ناقصی هستند که نه میتوانند به زبان فارسی درست صحبت کنند و نه به زبان انگلیسی تسلط دارند. نه خصلتهای ایرانی خودشان را دارند و نه خصلتهای آمریکایی را گرفته اند. وقتی به نفعشان باشد آمریکایی هستند و وقتی به نفعشان باشد ایرانی هستند. میتوانم بگویم که از خصلتهای ایرانی تقریبا بدترینشان را مثل چشم و همچشمی و غیبت و ... را گرفته اند و از خصلتهای آمریکایی هم بدترینش را گرفته اند مثل نوع آرایش و لباس پوشیدنی که مخصوص قشر خاصی از آمریکاییها است و یا غذا نپختن و جدایی زن و مرد و ... بله آنها یک چیزی تو مایه های شترمرغ هستند. خدا را شکر من لس آنجلس زندگی نمیکنم ولی چند بار که برای دیدن موج عظیم فامیلهایم به آنجا رفتم احساس کردم که آنها حتی از مردم ایران از نظر فرهنگی 30 سال عقب تر هستند و مرا بیاد فیلمهایی می انداخت که مربوط به زمان قدیم میشد مثل دایی جان ناپلئون و غیره. خلاصه اینکه برایم مشمئز کننده بود و نمیتوانستم مدت زیادی آنها را تحمل کنم درحالی که مردمی که در ایران با آنها در ارتباط بوده و هستم آدمهای بسیار باکلاس تر و فهمیده تری هستند. خلاصه کلام اینکه اگر زمانی گذارتان به آمریکا و مخصوصا لس آنجلس افتاد زیاد از دیدن مردم آنجا شوکه نشید و بدانید که آنها با شما خیلی فرق دارند. وقتی یه مهمونی ایرانی هست همه یا در حال پز و قمپز در کردن هستند و یا درباره ملک و املاک و مدل مو حرف میزنند. هیچکدامشان در عمرشان یک کتاب هم نخوانده اند و حتی بحثهای اجتماعی و سیاسیشان هم آب دوغ خیاری است. من که ترجیح دادم درجایی زندگی کنم که دور از آنها باشد و اگر هم بخواهم فارسی صحبت کنم با دوستان و آشنایانم در ایران صحبت میکنم. اگر در بین آمریکاییها زندگی کنید نه تنها با زبان و فرهنگ آنها آشنا میشوید بلکه زبان و فرهنگ ایرانی شما هم دست نخورده باقی میماند و آلوده نمیشود. امیدوارم که این حرفها بدردتان بخورد و خوشحال میشوم اگر نظرتان را بشنوم.

حقیقت تلخه اما درست گفتی متاسفانه . منم همین حس رو دارم .

[melisa]

دیدگاههای آقای آرش رو از کجا میشه دید واقعا کنجکاو شدم ، خودم بچگی چندسالی امریکا بودم و بعد برگشتیم ایران ، اما الان باز چندسالیه اینجام و سیتیزنم ولی خیلی دلم میخاد دیدگاه بقیه رو هم ببینم. اگه لطف کنین ممنون میشم . واقعا هم متاسفم اگه آرزوی اومدن داشتین و قبول نشدین ، ایشالا به آرزوهای قشنگتون برسین . خانواده ما هم تقریبا از سال 74 یا 75 که لاتاری برا گرین کارت شروع شد با نامه و بعدها هم که اینترنتی شد ، شرکت میکردیم هرسال بدون وقفه ، اما متاسفانه قبول نشدیم ، بهرحال خدا قسمت کرد و ازدواجی اومدم . خیلی شانسه چون تعداد قبولیها نسبت به شرکت کننده ها واقعا کمه ، اما خدا بخاد همه چیز میشه .

[AbbasHTC]

دیدگاههای آقای آرش رو از کجا میشه دید واقعا کنجکاو شدم ، خودم بچگی چندسالی آمریکا بودم و بعد برگشتیم ایران ، اما الان باز چندسالیه اینجام و سیتیزنم ولی خیلی دلم میخاد دیدگاه بقیه رو هم ببینم. اگه لطف کنین ممنون میشم . واقعا هم متاسفم اگه آرزوی اومدن داشتین و قبول نشدین ، ایشالا به آرزوهای قشنگتون برسین . خانواده ما هم  تقریبا از سال  74 یا 75 که لاتاری برا گرین کارت شروع شد با نامه و بعدها هم که اینترنتی شد ، شرکت میکردیم هرسال بدون وقفه  ، اما متاسفانه قبول نشدیم ، بهرحال خدا قسمت کرد و ازدواجی اومدم . خیلی شانسه چون تعداد قبولیها نسبت به شرکت کننده ها واقعا کمه ، اما خدا بخاد همه چیز میشه .

دوست عزیز شما به صفحه اول همین تاپیک برو و از ابتدای پست های ارش(rs232) رو اونجا میتونی ببینی.
موفق باشین

[melisa]

یه مقداری خوندم واقعا عالی بود با اکثر صحبتاشون کاملا موافقم و خیلی زیبا همه حقایق رو گفتن .

[sarah naiyeri]

ملیسا خانم دقیقاً تکمیل کردید سپاسگزارتون هستم .
برای کسانی هم که قصد رفتن و رویاهای زیادی در سر دارند باید بگم که اینا رو قشنگ به گوش بگیرین که یک دفعه سرخورده و افسرده نشین ....
اگر همچون اونا باشین که اشکالی براتون پیش نمیاد و باهاشون مخلوط میشین و گرنه زیاد اذیت میشین پس همون بهتر که از اول بدونید

پیشکسوت عزیز حرفهای درونم را گفتی
وقتی پامو گذاشتم( حالا سن حوزه نه اس انجلس!!!) یک دوست ایرانیم بهم گفت سارا من که تو رو می شناسم بهت قول میدم حتی با یک ایرانی که درآمریکا زندگی می کنه سعی خواهی کرد که اصلا روبرو نشی .در واقع مخلص کلام ،همه دوستان را راحت کنم : بی هویترین انسانهایی که اصلا هیچ جایی نیستند را مشاهده کرده و از انسان بودن وایرانی بودنت شرمنده ی هستی میشوی .البته کلیت نیست اما اون تعداد کم هم میان این بی هویتان گم گشته اند . پیشکسوت ممنون

میدونم که خیلی از شماها مشتاق زندگی در آمریکا هستید و ممکنه در آینده دور و یا نزدیک به این کشور مهاجرت کنید. مطلبی را که میخواهم در این تاپیک مطرح کنم تجربه خودم از برخورد با ایرانیان مقیم در آمریکا است که ممکن است به درد شما بخورد. در یک کلام ایرانیان مقیم آمریکا در واقع آمریکاییهای ناقصی هستند که نه میتوانند به زبان فارسی درست صحبت کنند و نه به زبان انگلیسی تسلط دارند. نه خصلتهای ایرانی خودشان را دارند و نه خصلتهای آمریکایی را گرفته اند. وقتی به نفعشان باشد آمریکایی هستند و وقتی به نفعشان باشد ایرانی هستند. میتوانم بگویم که از خصلتهای ایرانی تقریبا بدترینشان را مثل چشم و همچشمی و غیبت و ... را گرفته اند و از خصلتهای آمریکایی هم بدترینش را گرفته اند مثل نوع آرایش و لباس پوشیدنی که مخصوص قشر خاصی از آمریکاییها است و یا غذا نپختن و جدایی زن و مرد و ... بله آنها یک چیزی تو مایه های شترمرغ هستند. خدا را شکر من لس آنجلس زندگی نمیکنم ولی چند بار که برای دیدن موج عظیم فامیلهایم به آنجا رفتم احساس کردم که آنها حتی از مردم ایران از نظر فرهنگی 30 سال عقب تر هستند و مرا بیاد فیلمهایی می انداخت که مربوط به زمان قدیم میشد مثل دایی جان ناپلئون و غیره. خلاصه اینکه برایم مشمئز کننده بود و نمیتوانستم مدت زیادی آنها را تحمل کنم درحالی که مردمی که در ایران با آنها در ارتباط بوده و هستم آدمهای بسیار باکلاس تر و فهمیده تری هستند. خلاصه کلام اینکه اگر زمانی گذارتان به آمریکا و مخصوصا لس آنجلس افتاد زیاد از دیدن مردم آنجا شوکه نشید و بدانید که آنها با شما خیلی فرق دارند. وقتی یه مهمونی ایرانی هست همه یا در حال پز و قمپز در کردن هستند و یا درباره ملک و املاک و مدل مو حرف میزنند. هیچکدامشان در عمرشان یک کتاب هم نخوانده اند و حتی بحثهای اجتماعی و سیاسیشان هم آب دوغ خیاری است. من که ترجیح دادم درجایی زندگی کنم که دور از آنها باشد و اگر هم بخواهم فارسی صحبت کنم با دوستان و آشنایانم در ایران صحبت میکنم. اگر در بین آمریکاییها زندگی کنید نه تنها با زبان و فرهنگ آنها آشنا میشوید بلکه زبان و فرهنگ ایرانی شما هم دست نخورده باقی میماند و آلوده نمیشود. امیدوارم که این حرفها بدردتان بخورد و خوشحال میشوم اگر نظرتان را بشنوم.

حقیقت تلخه اما درست گفتی متاسفانه . منم همین حس رو دارم .

[sarah naiyeri]

rs232کاملا نوشته هاتون متن منم کامل کرد
سپاسگزارتون هستم
امیدوارم برای دوستانی که با هزار خیال و ارزو میرن ، مفید باشه این مطالب
یا باید مثل اونا بی هویت بشی و مخلوط گردی یا خودتو بکشی بیرون تا ایرانی بودنت یادت نره

پیشکسوت عزیز حرفهای درونم را گفتی
وقتی پامو گذاشتم( حالا سن حوزه نه اس انجلس!!!) یک دوست ایرانیم بهم گفت سارا من که تو رو می شناسم بهت قول میدم حتی با یک ایرانی که درآمریکا زندگی می کنه سعی خواهی کرد که اصلا روبرو نشی .در واقع مخلص کلام ،همه دوستان را راحت کنم : بی هویترین انسانهایی که اصلا هیچ جایی نیستند را مشاهده کرده و از انسان بودن وایرانی بودنت شرمنده ی هستی میشوی .البته کلیت نیست اما اون تعداد کم هم میان این بی هویتان گم گشته اند . پیشکسوت ممنون

میدونم که خیلی از شماها مشتاق زندگی در آمریکا هستید و ممکنه در آینده دور و یا نزدیک به این کشور مهاجرت کنید. مطلبی را که میخواهم در این تاپیک مطرح کنم تجربه خودم از برخورد با ایرانیان مقیم در آمریکا است که ممکن است به درد شما بخورد. در یک کلام ایرانیان مقیم آمریکا در واقع آمریکاییهای ناقصی هستند که نه میتوانند به زبان فارسی درست صحبت کنند و نه به زبان انگلیسی تسلط دارند. نه خصلتهای ایرانی خودشان را دارند و نه خصلتهای آمریکایی را گرفته اند. وقتی به نفعشان باشد آمریکایی هستند و وقتی به نفعشان باشد ایرانی هستند. میتوانم بگویم که از خصلتهای ایرانی تقریبا بدترینشان را مثل چشم و همچشمی و غیبت و ... را گرفته اند و از خصلتهای آمریکایی هم بدترینش را گرفته اند مثل نوع آرایش و لباس پوشیدنی که مخصوص قشر خاصی از آمریکاییها است و یا غذا نپختن و جدایی زن و مرد و ... بله آنها یک چیزی تو مایه های شترمرغ هستند. خدا را شکر من لس آنجلس زندگی نمیکنم ولی چند بار که برای دیدن موج عظیم فامیلهایم به آنجا رفتم احساس کردم که آنها حتی از مردم ایران از نظر فرهنگی 30 سال عقب تر هستند و مرا بیاد فیلمهایی می انداخت که مربوط به زمان قدیم میشد مثل دایی جان ناپلئون و غیره. خلاصه اینکه برایم مشمئز کننده بود و نمیتوانستم مدت زیادی آنها را تحمل کنم درحالی که مردمی که در ایران با آنها در ارتباط بوده و هستم آدمهای بسیار باکلاس تر و فهمیده تری هستند. خلاصه کلام اینکه اگر زمانی گذارتان به آمریکا و مخصوصا لس آنجلس افتاد زیاد از دیدن مردم آنجا شوکه نشید و بدانید که آنها با شما خیلی فرق دارند. وقتی یه مهمونی ایرانی هست همه یا در حال پز و قمپز در کردن هستند و یا درباره ملک و املاک و مدل مو حرف میزنند. هیچکدامشان در عمرشان یک کتاب هم نخوانده اند و حتی بحثهای اجتماعی و سیاسیشان هم آب دوغ خیاری است. من که ترجیح دادم درجایی زندگی کنم که دور از آنها باشد و اگر هم بخواهم فارسی صحبت کنم با دوستان و آشنایانم در ایران صحبت میکنم. اگر در بین آمریکاییها زندگی کنید نه تنها با زبان و فرهنگ آنها آشنا میشوید بلکه زبان و فرهنگ ایرانی شما هم دست نخورده باقی میماند و آلوده نمیشود. امیدوارم که این حرفها بدردتان بخورد و خوشحال میشوم اگر نظرتان را بشنوم.

[mortexplus79]

ببخشید آدرس وبلاگ آقا آرش روکسی میدونه؟!
من میخواستم از وبلاگ ایشون دیدن کنم از مطالبشون خیلی خوشم اومد😁