لاتاری برنده شدم. برم آمریکا یا نرم؟

[soheilbadami]

یکی از دلایلی که ما تصمیم داریم بریم آینده پسرمونه ...

سلام. عرض ادب دارم
من اتفاقا با شما مخالف نیستم. شما پر بی راه نفرمودید. اما عرض داشتم:
1....................
جمع بندی:
1. اصلا قصد خدشه وارد کردن به حرف شما را نداشتم. حتی قصد پاسخ دادن هم ندارم. صرفا یک دل نوشته بود اینها که خواندید

2. ما چه موقع و چند روز برای خودمان زندگی کردیم؟

3. در این وانفسای زنده بودن و زندگی نکردن، ایکاش اگر پیک اجل در رسید، مرگمان برای دیگران باشد

این حرف بطور کلی درسته و فلسفه زیبا و مقبولی هست فقط یک نکته داره و اونم راجع فرزندان هست و واقعیت اینه که برای شاید 95 درصد ادمها مخصوصا از نوع شرقیشون نوع نگاه به زندگی بعد از داشتن فرزند دچار تغییر کلی خواهد شد و اولویتها کمی تا قسمت زیادی دچار تغییر میشن و این تغییرات در نگرش تا جایی پیش میره که رویکرد شما رو حتی نسبت به والدین خودتون هم دچار تحول بنیادی و عمیق تری خواهد کرد.

[mehdikhosro]

سلام به همه دوستان عزيز
من برنده 2014 هستم و منتظر كارنت شدن...
يكي از نگراني هام پيدا كردن كار در امريكاست
ميشه اگر بچه هايي كه سالهاي قبل به امريكار رفتن و الان اونجا هستن يه خورده راجع به اين مسئله راهنمايي و توضيح بدن...
اينكه آيا در ابتداي ورود و اخذ گرين كارت، ميشه كار پيدا كرد؟
چجور كارهايي مثلا؟
چقدر حقوق بابتش ميدن؟
ممنونم از شما
با آرزوي موفقيت براي همه

[rezadriller]

سلام دوستان
هدف من از مهاجرت یه آمریکا گرفتن پاس آمریکاس! کار خوبی تو ایران دارم ولی درآمدی که میتونم توی خارج از کشور با پاس غیر ایرانی (یا تو خود آمریکا) داشته باشم شاید 20 تا 30 برابر باشه! خواستم نظر دوستان رو بدونم با تشکر

[laili]

سلام دوستان
هدف من از مهاجرت یه آمریکا گرفتن پاس آمریکاس! کار خوبی تو ایران دارم ولی درآمدی که میتونم توی خارج از کشور با پاس غیر ایرانی (یا تو خود آمریکا) داشته باشم شاید 20 تا 30 برابر باشه! خواستم نظر دوستان رو بدونم با تشکر

پس فقط هدفتون گرفتن پاس آمریکائی نیست ..اینطوری که شما گفتید توی خود آمریکا درآمدتون 20 تا 30 برابر میشه یعنی باید اونجا زندگی کنید و کار کنید ...
من نظرم اینه که آدم جائی زندگی میکنه که علاوه بر رفاه آرامش هم داشته باشه ..در کل سوالتون خیلی کلی و شخصیه ..کسی به غیر از خود شما نمیتونه به این سوال جواب بده .

[ostokhan]

بنظر من هرکی این شرایط رو داره بهتره بره:
1. مجرد 2. سن زیر 40 سال 3.سطح زبان مناسب برای پیدا کردن کار 4. عدم وابستگی زیاد به خانواده 4.دارا بودن مدرک دانشگاهی (هرچند که اونور مدارک ایران بی ارزشه ولی خوب داشتنش بهتر از نداشتنشه)
اگرم کسی این شرایط رو نداره ودر ضمن کارو کاسبی و سرمایه توپی داره نره اونور بهتره.
البته اینها نظر منه و برای هر کسی نمیشه نسخه یکسانی پیچید. از نظر من دانشجوی فلک زده این مملکت بهترین گزینه های لازم رو برای مهاجرت داره. چون وابستگی مالی و عاطفی زیادی نداره. فوقش خیلی بهش سخت گذشت بعد یه مدت برمیگرده. حداقل شانسشو امتحان کرده

[User]

شرایطت رو درست میگی ولی من نمیدونم شما هنوز نیومده چجوری حکم صادر کردی که مدرک ایران اینور بی ارزشه!

بنظر من هرکی این شرایط رو داره بهتره بره:
1. مجرد 2. سن زیر 40 سال 3.سطح زبان مناسب برای پیدا کردن کار 4. عدم وابستگی زیاد به خانواده 4.دارا بودن مدرک دانشگاهی (هرچند که اونور مدارک ایران بی ارزشه ولی خوب داشتنش بهتر از نداشتنشه)
اگرم کسی این شرایط رو نداره ودر ضمن کارو کاسبی و سرمایه توپی داره نره اونور بهتره.
البته اینها نظر منه و برای هر کسی نمیشه نسخه یکسانی پیچید. از نظر من دانشجوی فلک زده این مملکت بهترین گزینه های لازم رو برای مهاجرت داره. چون وابستگی مالی و عاطفی زیادی نداره. فوقش خیلی بهش سخت گذشت بعد یه مدت برمیگرده. حداقل شانسشو امتحان کرده

[afshin4749]

با اجازه User عزیز ؛
البته موافق آن شرایط هم نیستم !!! . کسی که تصمیم به مهاجرت گرفته ، در پس زمینه آن قطعاً برنامه ریزیهایی وجود دارد . و اگر هم برنامه ریزی قدرتمند و کاملی هم نداشته باشد ، اینجا سرزمینی نیست که شما در آن احساس بیهودگی کنید !!! چون برای هر شغل و سن و شرایطی کار هست . اما اگر عشق مدرک باشید و طالب میز و صندلی و ریاست !!! ، میگویم که تشریف نیاورید که اینجا جای این فکرها نیست . رئیس اینجا کسی ست که بیشتر از همه کارکنان کار میکند و غالباً هم پشت میز نمی نشیند . و اتفاقاً هم از سطح پائین شروع کرده و همه چیز و همه مراحل را پشت سر گذاشته . مدرک ایران را هم قبول دارند و اساساً کسی هم نیست که از شما سوال کند که شما مدرکتان را از کجا گرفته اید !! اما ، یک امای دیگری هم دارد و آن ارتباط و کانکشن است . اگر نداشته باشید ، حتی فارغ التحصیل آمریکا هم که باشید ، کار به سختی بدست خواهد آمد .

[ostokhan]

با اجازه User عزیز ؛
البته موافق آن شرایط هم نیستم !!! . کسی که تصمیم به مهاجرت گرفته ، در پس زمینه آن قطعاً برنامه ریزیهایی وجود دارد . و اگر هم برنامه ریزی قدرتمند و کاملی هم نداشته باشد ، اینجا سرزمینی نیست که شما در آن احساس بیهودگی کنید !!! چون برای هر شغل و سن و شرایطی کار هست . اما اگر عشق مدرک باشید و طالب میز و صندلی و ریاست !!! ، میگویم که تشریف نیاورید که اینجا جای این فکرها نیست . رئیس اینجا کسی ست که بیشتر از همه کارکنان کار میکند و غالباً هم پشت میز نمی نشیند . و اتفاقاً هم از سطح پائین شروع کرده و همه چیز و همه مراحل را پشت سر گذاشته . مدرک ایران را هم قبول دارند و اساساً کسی هم نیست که از شما سوال کند که شما مدرکتان را از کجا گرفته اید !! اما ، یک امای دیگری هم دارد و آن ارتباط و کانکشن است . اگر نداشته باشید ، حتی فارغ التحصیل آمریکا هم که باشید ، کار به سختی بدست خواهد آمد .

والا شما تمام معادلات رو به هم ریختید . من وقتی داشتم صفحات قبلی رو میخوندم اکثر دوستان میگفتن مدارک ایران رو خیلی قبول ندارند و بقول معروف باید در کوزه گذاشت و آبشو خورد. به هر حال این خیلی بده چون هرچی نباشه 18 سال اینجا درس خوندیم و حیفه اونور قبول نداشته باشنش. از طرف دیگه اینجور که از حرف شما براومد این بود که یهه سری پارتی بازی مثل ایران در آمریکا وجود داره درحالیکه برخی دوستان در صفحات قبل نوشته بودند اینجا بر اساس قابلیت های طرف و چیزهای دیگه امور پیش میره و پارتی نقش جدی در این میون نداره. به هر حال هرکی تجارب خودش رو نوشته ولی یه دوگانگی این وسط درست میشه. اگه قرار باشه آمریکا بری و همین اوضاع ایران از قبیل پارتی بازی و روابط انوجا باشه پس رفتن معنایی نداره و آدم میمونه تو میهن خودش. اکثر دوستان میخوان از این نابرابری های اجتماعی اونور برن و اگرم این طور که شما میگید اونورم این طور باشه که دیگه هیچی بابا.

[ostokhan]

شرایطت رو درست میگی ولی من نمیدونم شما هنوز نیومده چجوری حکم صادر کردی که مدرک ایران اینور بی ارزشه!

بنظر من هرکی این شرایط رو داره بهتره بره:
1. مجرد 2. سن زیر 40 سال 3.سطح زبان مناسب برای پیدا کردن کار 4. عدم وابستگی زیاد به خانواده 4.دارا بودن مدرک دانشگاهی (هرچند که اونور مدارک ایران بی ارزشه ولی خوب داشتنش بهتر از نداشتنشه)
اگرم کسی این شرایط رو نداره ودر ضمن کارو کاسبی و سرمایه توپی داره نره اونور بهتره.
البته اینها نظر منه و برای هر کسی نمیشه نسخه یکسانی پیچید. از نظر من دانشجوی فلک زده این مملکت بهترین گزینه های لازم رو برای مهاجرت داره. چون وابستگی مالی و عاطفی زیادی نداره. فوقش خیلی بهش سخت گذشت بعد یه مدت برمیگرده. حداقل شانسشو امتحان کرده

والا من خودم نیومدم که ببینم اونور چه خبره. ولی برآیند حرف دوستان که در صفحات قبلی وجود داشن نشون میداد که مدارک ایران رو قبول ندارن واگرم خیلی لطف کنن بتوننن معادل کنن. یه جا تو تاپیک خوندم دکترای حرفه ای ایران رو فوق لیسانس اونجا معادل میکنند. به هر حال اگه قبول کنند که چه بهتر 18 سال درس خوندن ما پرت نمیشه. ما که از خدامونه قبول داشته باشن

[rs232]

چون اصولا سیستم کاری امریکا با ایران فرق می کند پارتی بازی هم در آن متفاوت است. مثلا یک نفر که در امریکا یک کمپانی شخصی دارد کاملا آزاد است که از دوستان و فامیل خودش در صورتی که به نفعش باشد استفاده کند و این حق او است و فرق می کند با یک نفر که مقام دولتی دارد و فامیل خودش را هم به آنجا می برد. ولی پارتی بازی به طور عام در امریکا به این صورت است که هر فرد امریکایی که شروع به کار می کند به مرور با یک شبکه ای از افراد آشنا می شود که آنها در جاهای مختلف مشغول به کار می شوند و طبیعی است که اگر بخواهد کار جدیدی پیدا کند همان افراد که کار او را دیده اند و می شناسند معرف او می شوند و او راحت تر از دیگران کار پیدا می کند. مثلا در این شش سالی که من در این اداره کار می کنم شاید بیش از پانصد نفر آمده اند و رفته اند و الآن در شرکت های مختلفی که در این نواحی هستند کار می کنند بنابراین من وقتی که لیست کارمندان بیشتر شرکت های مرتبط را نگاه می کنم چند نفر آشنا می بینم که در صورت نیاز من به کار جدید و وجود جای خالی می توانند سفارش من را بکنند. این شبکه های تخصصی در امریکا بسیار مفید است و شاید هم به نوعی پارتی بازی باشد ولی با این مقوله در ایران تفاوت ماهوی دارد.

[saied-k]

سلام
ارش جان فکر کنم بزرگترین تفاوت این پارتی بازی با انچه در ایران هست مسئله شایسته سالاری است !!!
اینجا کسی توصیه کسی را نمی کند بخاطر اینکه کار یا خدمات او را دیده هست .. بلکه بدلایل شخصی و شناختی توصیه ها باعث استخدام و جلو افتادن ادم ها می شود ...

شبکه های تخخصی در امریکا بسیار مشابه شبکه های پارتی بازی و رانت خواری در ایران عمل می کنند فقط نمی دانم چرا اینقدر در اهداف و نتایج با هم متفاوت هستند و تاثیرات طولانی مدت ان در امریکا انچه می بینیم را ایجاد کرده و در این سوی دنیای خرابه ای به جا گذاشته است ..!!


باز این سعید اومد ....

[afshin4749]

گاهی اوقات ، آدم میماند که چه بگوید !!!! " لاتاری قبول شدم ، برم یا نرم ؟!!! " آخر این هم شد سوال عزیز من ؟ خب مبارک است که قبول شده ای ، حتماً هم در موقع ثبت نام ، فکری به مخیله ات خطور نموده که ثبت نام کردی !!! وگر نه چرا اینکار را کرده ای ؟ حالا هم که قبول شده ای و این شانس را در زندگی بدست آورده ای ، چرا که نه ؟ البته به قول ندا در manoto TV . دوست خوب من ، شما باید فکر کنی و بدانی که آیا میل به مهاجرت و جلای وطن کردن در وجودت بوده یا خیر !!! ؟ اگر بوده که برایش هزار جور برنامه ریزی کرده ای . مثلاً در سالهای اخیر ، بچه های تازه دانشجو را دیده ام که مرتب به کلاس زبان میروند و خیلی خوب درس میخوانند . گاهی که از آنها سوال میکنی که چرا انقدر تلاش میکنی ، در حالی که وطن جایی نیست برای این همه تلاش ؟ میگوید ، داداش میخوام اقدام کنم واسه دانشگاههای آمریکا !!! میخوام بپرم اونور ، متوجه ای ؟ خب این یعنی برنامه ریزی برای آینده !! . پس وقتی که شما هم برای لاتاری ثبت نام کرده اید ، قطعاً فکرایی داشته اید ؟!! . فرض را بر این قرار دهیم که جنابعالی ، اصلاً انگیزه نداشته و فقط شانسی و بقول معروف کتره ای ثبت نام کرده ای !! خب باز هم اشکالی ندارد ، هم فال و هم تماشاست !!! اگر قبول شدی ، که خدا را شکر و شانس خودت را در بوته آزمایش ذهنی خودت قرار میدهی و اگر هم نشدی ، خب نشدی !!! . داری زندگیت را میکنی !! . به هر صورت این موضوع دیگر برم و نرم ندارد . صلاح هر کسی را خودش بهتر از دیگران میداند . این مهاجرسرا هم هست !!! میتوانید از آن تجربه کسب کنید ، هر چند تجربه هرکس بمانند اثر انگشت ، منحصر بفرد است . آرش کمی سختی کشیده ، و بعدش راحت شده !! هر چند که برای او هم این امکان وجود دارد که هر لحظه با این وضعیت فعلی اقتصادی خدایی ناکرده شغلش را از دست بدهد . اما مهم نیست ، دوباره بدست می آورد . به نظر من تمام این مسائل بستگی به نظر و حس درونی خودتان دارد . چیزی داریم در این میان به نام قاضی کردن کلاه !!!! تواناییهایتان را در نظر بگیرید . ببینید به قول آدمهای لات و لوت گفتنی ، مال این حرفها هستید یا نه ؟ به هر صورت این تصمیم و این جهش در زندگی تماماً بستگی به خودتان دارد . داشتن قدرت ریسک پذیری گاهی سرانجامی بد و گاهی هم سرانجامی خوب خواهد داشت . که البته با برنامه ریز و داشتن هدف قطعاً بد نخواهد شد .

چه کنیم از دست این مهاجرسرا که همه را گمراه و آواره و دربه در کرده !!
موفق باشید .

[majid7]

رفتن یا نرفتن مساله این است!
زمان ثبت نام حتما تصمیم رفتن داری ولی وقتی قبول میشی به هزارو یک دلیل که برات پیش اومده نمیتونی بری .
حالا خودتی با یه سری مشورت ها که چون نمیشه همه چیز رو کامل گفت جواب اون مشورت ها هم ناقصه .
بهترین شخص خودتی اصلا مهم نیست بری یا نری مهم اینه که چیزی که فکر میکنی درسه انجام بدی و
اگه بعد از انجام این کار پشیمون شدی بازم مهم نیست به قولی ماهی رو هر وقت از اب بگیری تازه است فقط باید سعی کنی
با کمترین اشتباه مواجه بشی وگرنه اشتباه ,برگشت,و شروع دوباره هیچ کار بدی نیست.

فکر کن !

[عشق رفتن]

ادامه فرمایشات مجید عزیز باید بگم که :
بنده هم موقع ثبت نام اشتیاق رفتن داشتم و هم از گذشته و هم الان که هنوز خبری نیست (آخه 2015 ایم)

تنها چیزی که من گیرشم 30 الی 35 میلیون تومن ناغابل تا زمان برنده شدنم (قربون اعتماد به نفس)
که برای اونم دارم کار میکنم ...
(یه چیزی بگم پیش خودمون باشه ، از وقتی لاتاری ثبت نام کردم دنبال شغل دومم ، میخوام دو شیفت کار کنم ... یه 4 جا هم رفتم ولی خب همه میگن شیفت شب نمیخوایم ... امیدوارم بتونم از پسش بر بیام)
اصلا چطوره یه تاپیک با این موضوع باز کنیم ؟؟ هان ؟؟ خوبه ها !!!
توش هم هرکی میاد از برنامه هاش مینویسه
به طور مثال من الان میام میگم میخوام تا سال دیگه 30 میلیون تومن جمع کنم ، بعد سال دیگه یا هر شش ماه یه بار میام یه آپدیتی از برنامه هامو به نمایش میزارم
خودش آخر روانشناسیه هااااااااااااااااا

راستی اصلا نفهمیدم چرا اینجا پست دادم ، اصلا واسه چی پست دادم ؟؟؟؟
ولش کن

[alaleh_al]

سلام خدمت تمام مهاجرسرایی عزیز.
برای کمک به تمام کسانی که به شک افتادن تجربیاتی که خودم به دست آوردم رو می گم.
همسر از برندگان لاتاری در سال 2010 و داییم برنده 2013 هستش.
من خودم ایرانم و برای ماه آینده آماده مصاحبه هستم.
مهاجرت برای کسانی خوبه که پوست کلفت باشن. همسر من شبانه روز در حال کار کردنه. و بعد از 3 سال می گه من اصلا نفهمیدم امریکا کجاست و چه فرقی می کنه. تا به حال جز سختی و زحمت هیچی نداشته. تازه بماند که تمام این مدت در کنار یکی از دوستان قدیمی که خانم و آقای مسنی بودن سپری می کرده.
زمانی که وارد امریکا شده در یک خونه زندگی کرده که همه چیز مهیا بوده. و اون فقط کرایه داده بابت سکونتش. و همین دوستان تونستن براش کار پیدا کنن.
در مورد داییم بگم یک خانواده ی 4نفره بودن و 100 % مشکلاتشون بیشتره. دایی و زن دایی زبانشون خوب نیست. و حدود 100 میلیون با خودشون بردن و هیچ چیز زندگیشون رو تو ایران از هم نپاشیدن که اگه دچار مشکل شدن و خواست برگردن راه برگشت وجود داشته باشه.
یکی از بچه هاشون کلاس اوله و یکیشون 4 دبستان. بزرگه چون ایران کلاس زبان می رفته مشکلی نداره و مفهمه که مدارس اونجا خیلی متفاوته. ولی کوچیکه پدرشون درآورده و بهانه زیاد می گیره.
یک خونه اجاره کردن در کالیفرنیا با ماهی 1300$ و می خوان یک ماشین هم بخرن. امریکا بی ماشین یعنی یک شخص علیل.
اگه مجردو خیلی ناز پرورده هستین و وابستگی شدید دارین توصیه نمی شه برین و خودتون رو از زندگی عقب بندازین.
اگه انگلیسیتون بده و پول ندارین که با خودتون ببرین کلا بیخیال بشین.
در هر صورت بدونین که مشکلات زیادی پیش روتون هست. اما اگر به خودتون می بینید که برابر مشکلات می تونید بیاستید این رو هم بدونید که سال های خوبی رو پیش رو دارین.