میزان رضایت شما از آمریکا پس از یکسال:

[java500]

سلام دوستان ، اینجا فقط مخصوص کسانی است که مهاجرت کرده اند و میزان رضایت خود را از این مهاجرت بیان کنند تا افرادی که هنوز مهاجرت نکرده اند در تصمیم گیری بیشتر دقت کنند
این سئوالات مخصوص کسانی است که مهاجرت کرده اند
آیا از کار و زندگی در آمیکا راضی هستید؟
حقوق شما در آمریکا چقدر میباشد؟؟ودر ایران چقدر حقوق میگرفتید؟
بیشترین کار در آمریکا برای چه رشته ای وجود دارد؟
و اگر دوستان سئوال دیگه ای به ذهنشون رسید بگید تا اضافه کنم

[sib 24]

ملاک های عمل
1- مدت اقامت.
دو سال و بیست و دو روز و ۷ ساعت
2- ایالت و شهری که ساکن هستند.
شهر آرلینگتون.ایالت تگزاس
3-وضعیت مالی هنگام ورود
۱۰ هزار دلار
4-وضعیت تجرد
نیمچه مجردم (نامزد دارم)

مقدار پیشرفت:
1-وضعیت زبان انگلیسی شما (قبل و بعد از یک سال)
قبل=فاجعه زیر منفی , بعد از یک سال =منفی ,بعد از دو سال=دگرگون شده, رو پله های مثبت قرار گرفتم
2- وضعیت کار شما پس از سپری شدن یک سال ( آیا به کار مورد نظر و در شان خودتان رسیده اید؟)
دانشجو هستم .بله
3- وضعیت مسکن پس از سپری شدن یک سال( مسکن خریداری کرده اید یا اجاره؟)
اجاره
4- چند درصد به ایده آل و برنامه ریزی آینده تون دست پیدا کردید؟80%

آیا همچنان از مهاجرت به عنوان یک نکته مثبت در زندگی نگاه میکنید؟
بله

[aabetin]

سلام،خیلی ممنونم از فکر خوبتون،واقعا این جواب میده مخصوصاا برای اوندسته از کسانی که برای اولین بار میخوان مهاجرت کنند.مثل من که نمیدونم کدوم ایالت باید برم یا چقدر پول کافیه برای این کار.
بهر حال از زحمتی که میکشید وکمکی که دوستانمون از اونجا میکنند کمال تشکر رو دارم.

[Hossein81]

ممنون از Sib عزیز از فرمت شما خوشمان آمد مرتکب دستبرد ادبی شدیم

ملاک های عمل

1- مدت اقامت.
دو ماه دیگه میشه 2 سال ( ولی به نظرم میاد خیلی بیشترازیناست ایجام..)
2- ایالت و شهری که ساکن هستند.
شهر لس آنجلس، کالیفرنیا ( پرچمش اون بالاهاست )
3-وضعیت مالی هنگام ورود
چهار پنج هزاردلارو اندی که همون اولا به دیار باقی رفت..
4-وضعیت تجرد
روم به دیوار مجردم

مقدار پیشرفت:
1-وضعیت زبان انگلیسی شما (قبل و بعد از یک سال)
قبل از اومدن ادعا در حد علامه ! , بعد از یک سال =هی از لکنت دراومدیم..,
در دو سالگی بچمون = خیلی پر رو شدم با افریکن امریکنا شوخی بد بد میکنم...حالا بعدش خدا بخیر کنه..
2- وضعیت کار شما پس از سپری شدن یک سال ( آیا به کار مورد نظر و در شان خودتان رسیده اید؟)
بله رسیدم ممنون از پروردگار ..(نکته: یا شما به شان میرسید یا شان رو باید بیارید پایین..)
3- وضعیت مسکن پس از سپری شدن یک سال( مسکن خریداری کرده اید یا اجاره؟)
اجاره نشین خوش نشینیم.
4- چند درصد به ایده آل و برنامه ریزی آینده تون دست پیدا کردید؟شاید 50%

آیا همچنان از مهاجرت به عنوان یک نکته مثبت در زندگی نگاه میکنید؟
این چه حرفیه باید مثبت فکر کرد تا بشه به جلو حرکت کرد.!

[Mohammad5]

1- مدت اقامت.
آگوست سال 2009 وارد آمریکا شدم
2- ایالت و شهری که ساکن هستند.
ساکن اورنج کاونتی در کالیفرنیا هستم
3-وضعیت مالی هنگام ورود
الحمد الله بد نبود تونستیم باهاش چند ماه سر کنیم تا کار پیدا کنیم
4-وضعیت تجرد
متاهل با یک فرزند


مقدار پیشرفت:
1-وضعیت زبان انگلیسی شما (قبل و بعد از یک سال)
در زمان ورود هم با انگلیسی مشکلی نداشتم و همین باعث شد بعد از چهار ماه در رشته خودم کار پیدا کنم الان هم که خونه زادم
2- وضعیت کار شما پس از سپری شدن یک سال ( آیا به کار مورد نظر و در شان خودتان رسیده اید؟)
بعد از یک سال به رتبه برابر در کار قبلی ( Executive Engineer) ارتقا پیدا کردم شکر خدا کار روزی 12 ساعت از 5 صبح تا 5 بعد از ظهر نتیجه داد
3- وضعیت مسکن پس از سپری شدن یک سال( مسکن خریداری کرده اید یا اجاره؟)
اجاره نشین در فکر خرید
4- چند درصد به ایده آل و برنامه ریزی آینده تون دست پیدا کردید؟ (برای مثال 50%)
بالا تر از %50 ولی هنوز خیلی مونده
- هر موردی که فکر میکنید مهم خواهد بود رو شرح بدید
فقط باید بگم که مهاجر هر چقدر هم که موفق باشه باز هم یک تکه از وجودش رو در زمان ترک ایرون اونجا جا گذاشته تکه ای که اگه هم برگرده دیگه هیچوقت پیداش نمیکنه ولی من از جا گذاشتنش پشیمون نیستم...

[m9780]

شما خیلی خوب پیشرفت کردید!!!
میتونی دلایلش رو از نظر خودت بگی؟؟؟

[honey62]

یادمه وقتی ایران بودیم به این تاپیک نگاه میکردم و میگفتم که یعنی میشه منم یه روزی توی این تاپیک پست بذارم...بعد از اومدنمون هم همش منتظر بودم که یک سالمون تموم شه و من هم بیام اینجا، خیلی حرفها برای گفتن دارم...

مدت اقامت : یک سال و یک ماه و 2 روز
محل اقامت : ویرجینیا
وضعیت مالی هنگام ورود : با 10 هزار تا اومدیم
وضعیت تاهل: متاهل
وضعیت زبان قبل از هجرت: همه چی غیر از speaking در حد متوسط رو به بالا
وضعیت زبان بعد از هجرت: فکر میکنم هر چی لغت و گرامر بلد بودم یادم رفته و الان زیاد در این دو مورد خوب نیستم، ولی speaking و listening خیلی بهتر شدم

وضعیت کار شما پس از سپری شدن یک سال ( آیا به کار مورد نظر و در شان خودتان رسیده اید؟) خوب ما بعد از دوهفته از ورودمون کار پیدا کردیم توی یه رستوران، نمیتونم بگم کار مورد نظرمون این بوده ولی فکر میکنم این یه موفقیت بزرگ بود و خدا رو شکر میکنم که مجبور نشدیم از جیب بخوریم، الان هم همسرم یه قراره مصاحبه برای یه شرکت داره و ایشالا تا یه ماه دیگه میره سر کار تخصصی خودش. در کل من از وضعیت کاریمون راضی هستم اگر چه کار تخصصی خودمون نیست.


وضعیت مسکن: اجاره کردیم، یه studio با ماهی 1000 تا و همه چی included
چند درصد به برنامه خودتون رسیدید؟ ما برنامه داشتیم که یکی مون درس بخونه و اون یکی کار کنه و بعد برعکسش کنیم، برای اینکه بتونیم درس بخونیم باید in state میشدیم و ملاک دانشگاه یک سال از تاریخ id card بود و ما چون دیر گرفتیم مجبوریم تا ترم تابستان صبر کنیم، میتونم بگم 50 درصد به برنامه مون رسیدیم چون میخواستیم یک سال کار کنیم که هزینه تحصیلمون رو بتونیم بدیم و این کار رو کردیم.

هر موردی که فکر میکنید مهمه ؟ بیشتر کسانی که قصد مهاجرت دارن همه تلاششون رو میکنن که فقط بتونن موفق بشن مهاجرت کنن، شاید اون موقع به بعد از مهاجرت فکر نمیکنن و این میشه که وقتی اومدن اینجا شروع میکنن به غر زدن و اظهار نارضایتی کردن، من بهشون حق میدم چون زندگی بعد از مهاجرت واقعا شبیه زندگی نیست که توی ایران داریم، در این بین کسانی که ایران یه زندگی کاملا مرفه و با درآمد بالا داشتن از همه ناراضی ترند. ما وقتی قصد مهاجرت کردیم میدونستیم که داریم چکار میکنیم، من میدونستم که امکانش کمه در بدو ورود سر کار تخصصی خودم برم، میدونستم که اگه کار گیر بیارم باید دست کم 12 ساعت روی پا بایستم، گاهی توی خونه تمرین ایستادن هم میکردم!!! میدونستم درآمد آنچنانی نداریم که بتونیم گردش بریم، ماشین مدل بالا بخریم و در کل مثل آمریکایی ها زندگی کنیم، میدونستم که دست کم 5 سال طول میکشه تا زندگی مون زندگی بشه، میدونستم که دلم خیلی برای خانواده ام تنگ میشه، مادر و پدرم خیلی عذاب دوری از تک دخترشون رو میکشن، واسه همین من همش به خودم میگفتم که باید اینجا به بالاترین جای ممکن برسم که یه درصدی جای این دلتنگی ها رو بگیره. ما توی این یک سال سخت کار کردیم ولی زندگی سختی نداشتیم، هر چی لازم داشتیم خریدیم، تنها چیزی که اذیتمون میکرد زبان بوده و هست، خیلی طول میکشه تا خوب بشه، شاید هیچ وقت native نشه، اینجا معلوم شد که جمله "توی محیط که باشی 6 ماهه یاد میگیری" که خیلی باب شده کاملا غلطه. وقتی یه سفر رفتیم ایران، همش مهمونی بودیم و بگو بخند و اینور و اونور همش به خودم میگفتم آخه ارزش داره از همه اونایی که دوستشون دارم دور باشم، اینا اینجا با هم هستن و چقدر بهشون خوش میگذره، بعد که مهمونیها تموم شد فهمیدم که چقدر همه گرفتار و آشفته اند، چیزی که در مدت یک سالی که اینجا بودیم من ندیدیم، با اینکه زندگی مرفهی نداشتیم ولی من خیلی آرامش داشتم، فهمیدم که آدمها توی ایران چقدر عصبانی هستن و همه با هم بد برخورد میکنن و اینجا چقدر همه به هم احترام میگذارن، خوب اینجا که باشیم با همین درآمد کم بعد 4 سال حتما خونه میخریم ولی ایران که بودیم خیلی بعید بود بعد از 10 سال بتونیم خونه بخریم! به هر حال داریم توی کشوری زندگی میکنیم که از لحاظ اقتصادی، سیاسی، فرهنگی سطح بالاتری داره، اگر چه ممکنه طول بکشه به زندگی دلخواه برسیم ولی من خوشحالم که تصمیم به مهاجرت گرفتیم. تنها چیزی که منو تا ابد ناراحت میکنه دوری از پدر و مادر و تنها برادرمه، اگه با این قضیه بتونم کنار بیام میتونم بگم 100 در 100 راضی هستم که اومدیم آمریکا

آیا همچنان از مهاجرت به عنوان یک نکته مثبت در زندگی نگاه میکنید؟ بله

[j1970]

...چرا من هز دفعه می رم ایران بیشتر از اینجا بدم میاد؟!!!!

من جای شما بودم یه بلیت یه سره میخریدم و برمیگشتم ایران، یه بار بیشتر زندگی نمیکنی پس همونجایی زندگی کن که راضی هستی.
اگه اینکار رو نکردی به نظرم باید بیشتر فک کنی و ببینی چیه که تو رو اینجا نگه میداره اما وادارت میکنه که ناراضی هم باشی. فقط باید با خودت روراست باشی.

[j1970]

ملاک‌های عمل:
1. مدت اقامت: یکسال و سه ماه و دو هفته و یک روز یا 471 روز
2. ایالت و شهر: کالیفرنیا، بورلی‌هیلز
3. وضعیت مالی هنگام ورود: 25000 دلار که نتیجه همه زندگی کاریم بود
4. وضعیت تاهل: متاهل + فرزند 14 ساله

مقدار پیشرفت:
1. وضعیت زبان انگلیسی: اول فکر میکردم بد نیست، الان فک میکنم افتضاح (قبلا هم مشکلی با نوشتن و خوندن نداشتم و مشکلم سر حرف زدن و شنیدنه)
2. وضعیت کار: من بعد از 6 ماه سر کار تخصصی خودم رفتم (ایران کار ملی! هم کردم، شرکت هم داشتم و خلاصه همه کار کردم اما از کار الانم بسیار راضی هستم اما دلیلی بر موندن در همین سطح نمیدونم و باید برم پله بعدی)
3. وضعیت مسکن:اجاره نشین و هنوز فکر خرید نکردم و فکر میکنم چند سال باید صبر کنم تا منطقه مورد نظر که باهاش بیشتر حال میکنم رو پیدا کنم
4. چند درصد ایده‌آل رو رسیدم: خیلی برنامه‌ریزی شده نبود، اما تا همین الان از وضع زندگیم تو ایران خیلی خیلی بهتره، خانومم اوایل یه کالج رفت و از هفته دیگه یه رشته دیگه رو که خیلی دنبالش بود داره شروع میکنه.
5. هر موردی که فکر میکنید:
راستش وقتی اومدیم هر چی داشتم رو فروختم (غیر از یه خونه خیلی کوچولو که یه جای پرت بود و الان اصلا نمیدونم در چه وضعیه و چی شد، چون نه قسطاشو دادم نه هیچی و بعضی وسایل خونم که همونجا تو خونه مستاجری گذاشتم و از صابخونم که آدم خیلی خوبی بود عذرخواهی کردم بابت این موضوع) و دلار خریدم که کلا شد 25000 تا و یه بلیت یه سره و راه افتادیم.
قبل از اینکه بیام (از چند سال قبلش) مهاچرت ذهنی من شروع شده بود و کانادا هم در مراحل آخریش بود. زندگی ایران من خیلی ساده بود و این اواخر من بخاطر نوع کارم دستم تو جیبم بود و یه پول کم در میاوردم که بابت اجاره و خوردن چیزی نمیومند ازش و بیشتر پول اومدن اینجای من بابت کاری بود که از راه دور واسه یه شرکت کانادایی انجام میدادم (اون دلار رو میذاشتم حساب و بهش دست نمیزدم) پس عملا من با اون همه کارایی که کرده بودم مثل کارگر روزمزد بودم و بس!
اینا رو ولش، اشتباهاتمو بگم: اول که اومدم دوباره شروع کردم با همون شرکت کانادایی یه پروژه گرفتن که کلا 10 هزارتا بود که عملا من 7500 دلار گرفتم و 4 یا 5 ماه منو بیخود درگیر خودش کرد (قرار نبود اینقدر طول بکشه) و این کار باعث شد من دنبال کار نگردم.
یک خوبی داشت اینکار که من بخودم بیام و دور ایرانی و شرکت کوچیک رو خط بکشم. تمام سختی‌های من تا کار اولم بود و یک ماه و نیم بعد از قراردادم با کمک دوستم رفتیم و من ماشینی که دوست داشتم رو لیز کردم.
قرارداد اول من نه ماهه بود که بعد از نه ماه گفتن میخوایم شیش ماه دیگم تمدید کنم که منم گفتم خب بکنین! و گفتن بعد از شیش ماه اگه بخوایم سیستم رو ادامه بدیم مستقیم با خودت قرارداد میبندیم بصورت دائم، منم گفتم بهتر. چون هم محیط رو دوست دارم، هم خیلی نزدیکه بهم (3.5 مایل) هم جهت من و ترافیک برعکسه بچه‌های اونجام فک میکنن من هرکولم و هر کاری میتونم بکنم.

ایران که بودم با اینکه صابخونم مرد بسیار نازنینی بود و ما هشت سال اونجا بودیم، بعد از گذشت شیش ماه از قرارداد من استرس میگرفتم که حالا امسال رو چیکا کنیم! اما اینجا عین خیالم نیست و وقتی تموم شد، خودشون یه نامه دادن و 56 دلار اضافه کردن و نه قرارداد دوباره‌ای امضا کردیم نه چیزی!
ایران یه ماشین فکسنی که آتیشم میگرفت رو با کلی انتظار رفتم گرفتم و کلی برنامه‌ریزی کرده بودیم، اینجا رفتم نگاه کردیم، تست کردیم، ناز کردیم و بدون دادن یه سنت! فقط امضا کردیم و گرفتم اومدم بیرون و 45 روز بعدش اولین قسطشو دادم و بچم نک و نال ماشین خودشو داره حالا (که بهش میگم به من ربطی نداره، پولاتو جمع کن بخر)

اوایل واسم خرید نون و سوار شدن اتوبوس هم حساب کتاب داشت! اما الان فقط فکر میکنیم آیا چیزی رو لازم داریم یا نه، که اگه لازم داشتیم بریم بخریم.
اینو هم اضافه کنم که بابت اشتباه اولم، ماه قبل از اینکه کارم رو بگیرم فقط میتونستم اجاره یه ماه رو بدم و خب چون بلیت یه سره گرفته بودیم امکان برگشت هم نداشتیم فقط قبلش به خونواده (همسر و پسر) گفتم که اوضاع اینه و میتونیم با سختی بلیت برگشت بگیریم یا اینکه بمونیم و هر جوری شده یه کاریش بکنیم که رای اکثریت (3 به 0) به موندن شد. خانمم کالج میرفت که هر جوری شده بود تو یه رستوران ژاپنی بعنوان کشیر و روزی دو ساعت! کار گرفته بود که عملا هیچ (اما نکتش همبستگی ما بود و اینکه هر کس هر کاری میتونست کرد)
منم حاضر بودم هر کاری بکنم (کار که عار نیست) و با اینکه میدونستم کار هم که بگیرم کل حقوقم رو هم که بذارم میشه اجاره خونه (خب، با بعضی حسابا میشه حماقت دیگه)

در آخر اینکه، من از راه رفتن اینجا، دیدن آدماش، چراغای راهنمایی و اینکه کسی ازش رد نمیشه، هر جا بخوام برم لازم نیست بلد باشم یا آدرس بپرسم از کسی (دوس دارم گوگل مپ رو) از طرز کار کردنش، از حقوق سر وقت و بموقش (فقط میدونم دو هفته یه بار روز جمعه صبح تو حسابمه) همه و همش حال میکنم و هیچوقت به جایی که ازش اومدم فکرم نمیکنم.

من آدم برنامه‌ریز و دقیق و حساب کتاب‌گری نیستم، من یه مشخصه دارم و اونم اینه که اگه چیزی رو دوس داشته باشم ادامه میدم و اگه نخوام محال ممکنه اون رو انجام بدم، حس خیلی روشن و واضحی دارم (چیزی که تو ایران هیچوقت نداشتم) و فکر میکنم دارم زندگی میکنم بدون تظاهر، بدون ترس از کسی و باامید بین آدمایی که خیلی وقتا حرفای هم رو هم نمیفهمیم اما میدونم که تا 5 سال دیگه شرایطم خیلی خیلی با الانم متفاوت خواهد بود.

خیلی درهم برهم شد اما اینو بگم، بمحض اومدن دو تا حساب باز کردیم و همه پولمون رو ریختیم تو حساب، بدون ترس و حساب کتاب مالیات و شیوه‌های عجیب غریبی که بعضیا پیشنهاد میدادن و یه ذره هم نمیخوام خودم رو درگیر این کلک‌بازیا و زرنگ‌بازیا بکنم.

اگه دستگاه میزان سنجش رضایت اختراع شده بود و به من وصل میکردن حتما حداکثر رو نشون میداد (این رضایت با موندن در همین حد اشتباه نشه) و واقعاً اگه یه ذره احساس نارضایتی میکردم تحت هیچ شرایطی اینجا ادامه نمیدادم و برمیگشتم (با خودم که تعارف ندارم)

اینو اضافه کنم که پدرم با اینکه به زادگاه و خاک و این چیزا خیلی اهمیت میده اما شرایطی که الان اونجا ایجاد شده راضی شده حتی خونشو بفروشه و بیاد اینجا. برنامه منم اینه که هر دو شون رو بیارم همینجا ور دل خودم.

[rs232]

ملاک‌های عمل:
اگه دستگاه میزان سنجش رضایت اختراع شده بود و به من وصل میکردن حتما حداکثر رو نشون میداد (این رضایت با موندن در همین حد اشتباه نشه) و واقعاً اگه یه ذره احساس نارضایتی میکردم تحت هیچ شرایطی اینجا ادامه نمیدادم و برمیگشتم (با خودم که تعارف ندارم)

من واقعا از کسانی که تکلیفشان با خودشان روشن است خوشم می آید. با خواندن نوشته این دوستمان به یاد کارتون خانواده دکتر ارنست می افتم که با تلاش زیاد توانستند یک زندگی خوبی را برای خودشان در یک جزیره دور افتاده درست کنند. من مطمئن هستم که این دوست عزیزمان به زندگی بسیار بهتری هم می رسد چون به جای غر زدن و نک و نال تلاش می کند و از حاصل تلاش خودش هم لذت می برد. یکی از نکته های مهم مهاجرت این است که آدم بداند کجا ایستاده است و به کجا می خواهد برود. ایشان به خوبی می داند که در سرزمین موقعیت ها قرار دارد و باید بتواند از آن بهره ببرد.
برای شما آرزوی موفقیت دارم

[khosro.1985]

یکسال برای نظر دادن خیلی کم است چون تا جایی که من دیده ام برای اکثر افراد در عرض یکسال اتفاق خاصی نمیافتد . بکنیدش دوسال خیرش را ببینید.
من شش ماه اول واقعا ناراضی بودم .
بعد از یکسال هنوز ناراضی بودم .
یک سفر به ایران رفتم و تازه فهمیدم که چه شانسی اورده ام که مهاجرت کرده ام و تبدیل به یک موجود راضی شدم .
بعد از یکسال و نیم واقعا راضی بودم .
بعد از دوسال ونیم خیلی راضیم .

سلام میشه بیشتر توضیح بدین که چرا اینقدر رضایتتون روز به روز افزایش یافته
؟

[khosro.1985]

1- مدت اقامت.
آگوست سال 2009 وارد آمریکا شدم
2- ایالت و شهری که ساکن هستند.
ساکن اورنج کاونتی در کالیفرنیا هستم
3-وضعیت مالی هنگام ورود
الحمد الله بد نبود تونستیم باهاش چند ماه سر کنیم تا کار پیدا کنیم
4-وضعیت تجرد
متاهل با یک فرزند


مقدار پیشرفت:
1-وضعیت زبان انگلیسی شما (قبل و بعد از یک سال)
در زمان ورود هم با انگلیسی مشکلی نداشتم و همین باعث شد بعد از چهار ماه در رشته خودم کار پیدا کنم الان هم که خونه زادم
2- وضعیت کار شما پس از سپری شدن یک سال ( آیا به کار مورد نظر و در شان خودتان رسیده اید؟)
بعد از یک سال به رتبه برابر در کار قبلی ( Executive Engineer) ارتقا پیدا کردم شکر خدا کار روزی 12 ساعت از 5 صبح تا 5 بعد از ظهر نتیجه داد
3- وضعیت مسکن پس از سپری شدن یک سال( مسکن خریداری کرده اید یا اجاره؟)
اجاره نشین در فکر خرید
4- چند درصد به ایده آل و برنامه ریزی آینده تون دست پیدا کردید؟ (برای مثال 50%)
بالا تر از %50 ولی هنوز خیلی مونده
- هر موردی که فکر میکنید مهم خواهد بود رو شرح بدید
فقط باید بگم که مهاجر هر چقدر هم که موفق باشه باز هم یک تکه از وجودش رو در زمان ترک ایرون اونجا جا گذاشته تکه ای که اگه هم برگرده دیگه هیچوقت پیداش نمیکنه ولی من از جا گذاشتنش پشیمون نیستم...

سلام میتونم بپرسم که درامد ماهیانه شما چقدر هست و راضی هستین ؟

[khosro.1985]

...چرا من هز دفعه می رم ایران بیشتر از اینجا بدم میاد؟!!!!

من جای شما بودم یه بلیت یه سره میخریدم و برمیگشتم ایران، یه بار بیشتر زندگی نمیکنی پس همونجایی زندگی کن که راضی هستی.
اگه اینکار رو نکردی به نظرم باید بیشتر فک کنی و ببینی چیه که تو رو اینجا نگه میداره اما وادارت میکنه که ناراضی هم باشی. فقط باید با خودت روراست باشی.

سلام دلایل اینکه از امریکا خوشتون نیومده چی بوده بنویسین که بقیه هم بدونن .

[aram7x]

با سلام

1- مدت اقامت 1 سال و هفت ماه
2- ایالت و شهری که ساکن هستند. کالیفورنیا ،اورنج کانتی
3-وضعیت مالی هنگام ورود 20.000 دلار
4-وضعیت تجرد متاهل


مقدار پیشرفت:
1-وضعیت زبان انگلیسی شما (قبل و بعد از یک سال) قبل از سفر متوسط الان هم خوبه من از صحبت خجالت نمیکشم
2- وضعیت کار شما پس از سپری شدن یک سال ( آیا به کار مورد نظر و در شان خودتان رسیده اید؟) بله اما بازم بهتر از این هم میخوام
3- وضعیت مسکن پس از سپری شدن یک سال( مسکن خریداری کرده اید یا اجاره؟) اجاره
4- چند درصد به ایده آل و برنامه ریزی آینده تون دست پیدا کردید؟ (برای مثال 50%) در اول راه چون برنامه بلند مدت دارم

من 1 سال و هشت ماه اومدم آمریکا،هیچ فامیل و یا دوست صمیمی نداشتم .در ابتدای ورود رفتیم آتلانتا و 1 ماه در اونجا اقامت داشتیم بعد گرفتن گرین کارت بنا به توصیه یکی ار آشنایان اومدیم CA چون می خواستم کار ایران (Own business)رو اینجا ادامه بدم ولی الان میبینم فعلاً زوده باید بیشتر با سیستم آشنا شم.
5 ماه اول دنبال کار نبونم اما گواهینامه گرفتم ،ماشین خریدم ، محیط رو گشتم و خونه مناسب پیدا کردم.
بعد از اون حسابی دنبال کار بودم اما به علت نداشتن سابقه کار در آمریکا و زبان عالی تو رشته تخصصی خودم کامپیوتر کار پیدا نکردم و در یک کارخونه مشغول کار شدم به مدت 5 ماه .
سفر به ایران بمدت 1 ماه
بعد 1 ماه دوباره دنبال کار بودم تا اینکه با این شرکت آشنا شدم و الان 6 ماه که اینجا کار میکنم و راضی هستم والان تقریباً زندگی داره روی غلطک می افته.

توصیه و تجربه مهم من

اینجا باید حرف دیگران رو شنید و از تجربه دیگران استفاده کرد اما باید 100 % خودتون هم تحقیق کنین و با شرایط خودتون جلو برین
به عنوان مثال:اگه میگن باید in state بشین بعد برین کالج برای زبان اشتباه میکنن ESL رایگان هست و نیاز نیست in state باشین

صحبت زیاده و وفت کم اما اگه کسی سوالی داشت پیغام بده میتوتم تجربه شخصیمو در اختیارش بزارم

[m9780]

بعد از مشکلات عدیده ای که توی یک سال گذشته برام پیش اومد بعد از مدتی وقت کردم به مهاجرسرا بیام
خیلی خوب بود
خیلی
پست هایی رو دیدم و پیشرفت هایی که در تاپیک دیدم که باورم شد این تاپیک تونست تا حدی (حتی یک اپسیلون) به دوستان کمک کنه

خوشحالم