بی خانمانی در آمریکا

[mozhgangh]

سلام
همونجور که قبلا گفتم متاسفانه من و همسر الان یکماه هست که بیکار شدیم.
چند راه برای جلوگیری از بیخانمانی رو میتونم الان بگم
1- unemployment insurance
شما این تاپیک رو تو گوگل بزنید و سایت مربوطه رو بهتون میده. انلاین اپلای کنید. تمام سوالهارا صادقانه جواب بدید. بعد براتون چند تا فرم میاد اونهارو هم پر میکنید و میفرستید ، بعد از اون پرداخت ها شروع میشه . البته نکته اصلیش اینجاست که ، بسته به سابقه کارتون هم داره ، مثلا ما چون 5 ماه بود کار میکردیم ، الان خیلی کم بهمون پول میدن یعنی حدود ماهی $350.00 نفری.
و هر دو هفته هم باید گزارش کار بدید یا تلفنی یا انلاین یا با فرمهایی که خودشون میفرستن. که شما تو این دو هفته دنبال کار گشتید ولی هنوز کاری پیدا نشده براتون.
اصلا بدو بدو نداره ، البته اگه تمام چیزهایی که ارتون خواستن رو درست جواب داده باشید.
بعد هم یک روز میرید در صندوق پستیتون رو باز میکنید میبینید براتون یک بسته اومده که کارت بانک bank of america توش هست که پولتون رو به کارتتون ریختن و براتون ارسال کردن.
2- از اونجایی که اجاره ما به تنهایی $950.00 هست و با $700.00 کاری نمیشه کرد ، کشف کردم که یک سیستم دیگه هم هست به نام welfare که کارهای کمک نقدی ، کوپن غذا و غیره را پوشش میده.
با زنگ زدن به شماره 211 و دادن اسم محلتون به متصدی ، شماره و ادرس دفتر welfare محلتون رو میگیرین و حضوری مراجعه میکنید.
از اونجا هم میتونین برای کمک نقدی اقدام کنید و هم برای گرفتن خانه.
البته تمام اینهایی که گفتم مشمول این میشه که درامدتون کمتر از میزان مشخص شده باشه.

هنوز نرفتم دفترشون ، اما اگه رفتم و کسی دوست داشت که بدونه پروسش چجوریه ، بگید تا براتون بنویسم.

البته امیدوارم کار هر چه زودتر درست شه تا این کمکها.
فعلا بابای

من هم امیدوارم هرچه زودتر کار گیرتون بیاد.
البته که دوست داریم بدونیم پروسه اش چجوریه. بیکار شدن برای همه ممکنه پیش بیاد. بهرحال از اینکه تجربیاتتون را دراختیار بقیه میگذارید ممنونیم.
موفق باشید.

سلام به همه
همین الان از شهرداری میام. خیلی گشنمه و هنوز غذا نخوردیم.
امروز ساعت 12 رفتیم شهرداری county of San Diego, health & human agency
همون در ورودی یکه نفر نشسته پشت یک میز و کلی فرم داشت. من بهش گفتم که برای کمک نقدی cash aid میخوام اقدام کنم.
اون خانم یک فرم به من داد و گفت با دقت بخون و بعد جاهای مربوطه رو پر کن.
ما هم رفتیم تو حیاطش و کامل فرم رو مطالعه و پر کردیم.
بعد از پر کردن فرم باید به صف شماره یک که مخصوص مراجعین تازه کار بود ،می رفتیم.
- توجه توجه:
فقط اسم یک نفر یا به قول خودمون سرپرست خانواده رو اون اول بنویسید نه همه. (این اشتباه ما بود)
بعد از یک ساعت و نیم اسم شوهرم رو صدا کرد و ما رفتیم تو یک اتاق خیلی کوچیک
گفت من فقط یکسری چیزها رو توضیح میدم که اگر خواستید ادامه بدید و اگر نخواستید ، کنسل کنید.
این خانوم گفت باید 80 ساعت کاری که اونها به ما میگن انجام بدیم ،بدون پرداخت ، $350 برای من و همسرم با هم پرداخت میشه برای یک ماه.
تنها 3 ماه در سال به ما پرداخت انجام میشه.
بعدا که رفتیم سر کار باید اون پولهایی که به ما کمک کردن را پس بدیم

یعنی چشمهای ما عین قورباغه زده بود بیرون
ما هم کنسل کردیم.
- مطلب مهم. خانومه گفت میتونید برای cal fresh یا همون پول برای خرید مواد غذایی اپلای کنید و این یکی رو نیازی نیست پس بدیم. مبلغش رو پرسیدم گفت همون حدود $350.00 در ماه برای جفتمون هست

********یک مطلب خیلی خیلی مهم********

چون دیدم چند نفر این سئوال رو پرسیده بودن که ایا در صورت استفاده از این کمک ها تاثیر منفی برای سیتیزن شدنمون داره؟ جواب منفی هست.
تو فرمها عینا ذکر کرده بود که استفاده از این کمک ها هیچ تاثیری برروی پروسه سیتیزن شیپی مهاجران نداره.

پس اصلا نگران نباشید.

بازم اگه سوالی بود در خدمتم.
پدرم درومد فارسی نوشتم.

[mozhgangh]

سلام
همونجور که قبلا گفتم متاسفانه من و همسر الان یکماه هست که بیکار شدیم.
چند راه برای جلوگیری از بیخانمانی رو میتونم الان بگم
1- unemployment insurance
شما این تاپیک رو تو گوگل بزنید و سایت مربوطه رو بهتون میده. انلاین اپلای کنید. تمام سوالهارا صادقانه جواب بدید. بعد براتون چند تا فرم میاد اونهارو هم پر میکنید و میفرستید ، بعد از اون پرداخت ها شروع میشه . البته نکته اصلیش اینجاست که ، بسته به سابقه کارتون هم داره ، مثلا ما چون 5 ماه بود کار میکردیم ، الان خیلی کم بهمون پول میدن یعنی حدود ماهی $350.00 نفری.
و هر دو هفته هم باید گزارش کار بدید یا تلفنی یا انلاین یا با فرمهایی که خودشون میفرستن. که شما تو این دو هفته دنبال کار گشتید ولی هنوز کاری پیدا نشده براتون.
اصلا بدو بدو نداره ، البته اگه تمام چیزهایی که ارتون خواستن رو درست جواب داده باشید.
بعد هم یک روز میرید در صندوق پستیتون رو باز میکنید میبینید براتون یک بسته اومده که کارت بانک bank of america توش هست که پولتون رو به کارتتون ریختن و براتون ارسال کردن.
2- از اونجایی که اجاره ما به تنهایی $950.00 هست و با $700.00 کاری نمیشه کرد ، کشف کردم که یک سیستم دیگه هم هست به نام welfare که کارهای کمک نقدی ، کوپن غذا و غیره را پوشش میده.
با زنگ زدن به شماره 211 و دادن اسم محلتون به متصدی ، شماره و ادرس دفتر welfare محلتون رو میگیرین و حضوری مراجعه میکنید.
از اونجا هم میتونین برای کمک نقدی اقدام کنید و هم برای گرفتن خانه.
البته تمام اینهایی که گفتم مشمول این میشه که درامدتون کمتر از میزان مشخص شده باشه.

هنوز نرفتم دفترشون ، اما اگه رفتم و کسی دوست داشت که بدونه پروسش چجوریه ، بگید تا براتون بنویسم.

البته امیدوارم کار هر چه زودتر درست شه تا این کمکها.
فعلا بابای

من هم امیدوارم هرچه زودتر کار گیرتون بیاد.
البته که دوست داریم بدونیم پروسه اش چجوریه. بیکار شدن برای همه ممکنه پیش بیاد. بهرحال از اینکه تجربیاتتون را دراختیار بقیه میگذارید ممنونیم.
موفق باشید.

سلام به همه
همین الان از شهرداری میام. خیلی گشنمه و هنوز غذا نخوردیم.
امروز ساعت 12 رفتیم شهرداری county of San Diego, health & human agency
همون در ورودی یکه نفر نشسته پشت یک میز و کلی فرم داشت. من بهش گفتم که برای کمک نقدی cash aid میخوام اقدام کنم.
اون خانم یک فرم به من داد و گفت با دقت بخون و بعد جاهای مربوطه رو پر کن.
ما هم رفتیم تو حیاطش و کامل فرم رو مطالعه و پر کردیم.
بعد از پر کردن فرم باید به صف شماره یک که مخصوص مراجعین تازه کار بود ،می رفتیم.
- توجه توجه:
فقط اسم یک نفر یا به قول خودمون سرپرست خانواده رو اون اول بنویسید نه همه. (این اشتباه ما بود)
بعد از یک ساعت و نیم اسم شوهرم رو صدا کرد و ما رفتیم تو یک اتاق خیلی کوچیک
گفت من فقط یکسری چیزها رو توضیح میدم که اگر خواستید ادامه بدید و اگر نخواستید ، کنسل کنید.
این خانوم گفت باید 80 ساعت کاری که اونها به ما میگن انجام بدیم ،بدون پرداخت ، $350 برای من و همسرم با هم پرداخت میشه برای یک ماه.
تنها 3 ماه در سال به ما پرداخت انجام میشه.
بعدا که رفتیم سر کار باید اون پولهایی که به ما کمک کردن را پس بدیم

یعنی چشمهای ما عین قورباغه زده بود بیرون
ما هم کنسل کردیم.
- مطلب مهم. خانومه گفت میتونید برای cal fresh یا همون پول برای خرید مواد غذایی اپلای کنید و این یکی رو نیازی نیست پس بدیم. مبلغش رو پرسیدم گفت همون حدود $350.00 در ماه برای جفتمون هست

********یک مطلب خیلی خیلی مهم********

چون دیدم چند نفر این سئوال رو پرسیده بودن که ایا در صورت استفاده از این کمک ها تاثیر منفی برای سیتیزن شدنمون داره؟ جواب منفی هست.
تو فرمها عینا ذکر کرده بود که استفاده از این کمک ها هیچ تاثیری برروی پروسه سیتیزن شیپی مهاجران نداره.

پس اصلا نگران نباشید.

بازم اگه سوالی بود در خدمتم.
پدرم درومد فارسی نوشتم.

یک چیزی یادم رفت بگم
1- یک خوراکی چیزی با خودتون ببرید بد نیست . ما دو ساعت و نیم اونجا بودیم
2- وارد شهرداری که میشید ، کیف رو باز میکنند و چک میکنند و خودتون هم از زیر دستگاه رد میشید .
گفت حواستون باشه یک وفت چیز خاصی تو کیفتون نداشته باشید.

[عراقی]

خوب دوستان من برگشتم!! شرمنده این یکی دو روزه بدجوری خسته بودم و حال تایپ کردن نداشتم.
تشکر میکنم از دوستانی که در غیاب بنده حقیر این بحث رو ادامه دادن و تجربیات و نظرات مفید خودشون رو نوشتن، مخصوصا پورت سریال عزیز!

مطلبی که پورت سریال عزیز نوشتن کاملا صحیح و متین و دقیق هست ولی حوزه صحبت من با اون سوشیال ورکره پیرامون بی خانمانی بصورت زندگی در خودرو شخصی بود! البته ایشون متخصص بی خانمانی نبودن و گفتگو بیشتر به اشتراک گذاشتن شنیده ها و باورهای شخصی در مورد چگونگی زندگی بصورت بی خانمانی و زندگی در خودرو شخصی بود که همانطور که میدونید در آمریکا بسیار مرسوم هست.

چرا زندگی در خودرو و نه شلتر؟ برای یک مهاجر بدیهی ترین دلیل این هست که نمیخواد پروسه مهاجرت قانونی اش و سیتیزن شدنش با ثبت بی خانمانیش لطمه بخوره. دلیل دوم این هست که در بی خانمانی بصورت زندگی در شلتر همانطور که پورت سریال عزیز هم بیان کردن، عملا امکان داشتن چیزی رو ندارین مگر ماهی 50 دولار برای یک استوریج و انباری خرج کنید تا وسایلتون رو اونجا نگهداری کنید اما خود رفت و آمد به انباری معضل دیگه ای هست و اینکه در زمان زندگی در شلتر فرد ممکنه به همراه داشتن هر یک از اون وسایل نیاز داشته باشه ولی بخاطر امکان دزدیده شدن از نگهداریش محرومه. بنابراین به زندگی در خودرو شخصی باید به عنوان پیش مرحله بی خانمانی باید نگاه کرد.

بی خانمانی معمولا یک باره اتفاق نمی افته. فرد معمولا چند ماهی قبل از بی خانمان شدن متوجه میشه که اوضاع داره شدید بی ریخت میشه. کاری که قریب به اتفاق مردم میکنن، اینه: «تا قرون آخر پولشون و تا ثانیه آخری که از اجاره شون مونده تو خونه میمونن»!! نهایتا ممکنه یک هزار دولاری تو جیبشون نگه دارن اونم برای اینکه فردای روزی که خونه رو تحویل دادن برن فرودگاه و یک بلیط بگیرن یک راست به خونه یا با اون یک هفته ای هتل سر کنن که از ایران براشون بلیط بخرن و بفرستن برای برگشتن.
این بزرگترین اشتباهه... کسی که متوجه میشه داره بی خانمان میشه، به هر دلیلی بهترین حالت اینه که خودش به استقبال بی خانمانی بره!! درسته احمقانه به نظر میاد اما ببینین چطور کار میکنه این ایدئولوژی. اینها چیزهایی هست که از ترکیب نظرات خودم و کارشناسه درست کردم:
از لحاظ روحی خودتون رو تقویت کنین. بی خانمانی رو به عنوان مرحله ای از مراحل زندگیتون که البته همیشگی نخواهد بود قبول کنین. فکر کنین بعنوان یک سرباز دارین دوره زندگی در شرایط سخت رو میگذرونین اما در شرایطی بمراتب راحتتر. به خودتون بگین که شما که زودتر این موضوع رو متوجه شدین و دارین به استقبالش میرین چقدر از اونایی که تا لحظه آخر به امید یک معجزه منتظر نشستن، وضعیت بهتری خواهید داشت. فکر برگشتن به کشورتون رو حداقل فعلا از ذهنتون بندازین بیرون. توجه داشته باشین که با پول بلیطی که مجبورین احیانا برای آینده نزدیک و قیمت بالاتر بخرین، مدتها میتونین اینجا زندگی کنین. در عین حالیکه در جستجوی کاری بهتر یا کار یا چاره ای دیگر هستین، روی کسب اطلاعات برای زندگی بی خانمانی وقت بذارین. وسایلی رو که ضروری نیستن با بهره جستن از زمانی که براتون مونده به قیمت مناسب بفروشین. در جستجوی یک خودرو استیشن مناسب که بی دردسر و سالم و کم مصرف و لوکس نباشه، باشین. چیزی مثل HHR یا Odyssey یا هر خودرویی که بشه با برداشتن صندلی های عقب داخلش دراز کشید و خوابید. بهتره که خودروتون از انواع باری باشه که پنجره های بغل نداره و امنیت بیشتری به خودروتون میده، در غیر این صورت راهی برای پوشیده کردن پنجره ها از داخل پیدا کنین. پلن موبایلتون و هر بیل غیر ضروری که دارین رو قطع کنین. یک گوشی آندروید که امکان اتصال به وای فای داره پیدا کنین که بتونین از اینترنت مجانی در مالها و رستورانها برای تماس با خانواده استفاده کنین. توجه داشته باشنین که همه این خریدها باید از اجناسی با حداقل قیمت و ظاهری نه چندان زیبا و جذاب باشن. قبل از تحویل دادن خانه، خوابیدن در داخل خودروتون رو شبها تمرین کنین. به مرور زمان متوجه تغییراتی که باید در داخل خودرو برای تسهیل استراحتتون لازم دارین خواهید شد. آدرس و شماره تلفن شلترها، سازمانهای حمایتی، سفارت کشورتون رو پیدا کنین و در دفترچه یادداشتی ثبت کنین. محلهایی رو که اجازه پارک خودرو در طول شب رو میدن و امنیت دارن شناسایی کنین. برای مثال وال مارت معمولا در صورت هماهنگی با مدیر شعبه های 24 ساعته از این مسئله استقبال هم میکنه چون این افراد بنوعی امنیت پارکینگ شعب 24 ساعته رو افزایش میدن. هر از گاهی در محلهایی که پیدا کردین با حواس جمع شب رو بگذرونین تا ببینین چه معایب یا مزایایی داره. ارزانترین باشگاههای ورزشی یا استخرهایی رو که حمام دارند شناسایی کنید. اینها محل نظافت و استحمام شما خواهند بود!! و همینطور لباسشویی های سکه ای. استفاده از ماشین ریش تراشی در خودرو رو یاد بگیرین چون اصلاح صورت معمولا در دستشویی باشگاهها مجاز نیست و احتمالا فقط در حمامشون بتونین با تیغ اصلاح کنین. از سوشال سکیوریتی نامه بیکاری بگیرید و از طریق اون سعی کنید بلیط تخفیف دار ماهانه اتوبوس شهری تهیه کنید. منطقه ما بجای 60 دولار، فقط 10 دولار هزینه بلیط ماهیانه میشه!! اگه واقعا وسایلی از قبلی لپ تاپ و ... دارین که به هیچ وجه من الوجود نمی خواهین بفروشین، سعی کنید دوست یا دوستانی پیدا کنید که اجازه بدن این وسایل رو در جعبه ای در خونه شون به امانت بذارین. در غیر اینصورت چاره ای جز فروختن یا اجاره کردن یک انباری کوچک (استوریج) ندارین. استفاده از کوپون های تخفیف رو یادبگیرید. تعمیر خودرو و تعویض روغن و ... رو یاد بگیرین. بعد از پیدا کردن محل مناسب برای پارک خودروتون و اطمینان از اینکه اقامت بلند مدت شما در اونجا بلامانع خواهد بود، اقدام به تبدیل بیمه خودروتون از حالت عادی به حالت صرفا پارک در پارکینگ که بسیار پایین هست بکنید. من بعد اجازه رانندگی با خودروتون رو ندارین با اینکه بعضی ها با احتیاط صد چندان برای نقل انتقال ضروری ممکنه دست به رانندگی با همچین ماشینی بزنن. اگه کلیدساز ارزانی پیدا کردید، به دربهای خودروتون از قفلهای ضد سرقت ماشینهای باری نصب کنید. اگر دوست یا آشنایی دارید که به شما لطف دارند، از آنها اجازه بگیرید که آدرس گواهینامه تان رو به محل زندگی آنها تعویض کنید. آنها را مطمئن کنید که از این بابت باعث هیچ مزاحمتی نخواهید شد. به اداره پست مراجعه کنید و تقاضای فوروارد شدن نامه هایتان به آدرس جدید را بکنید. اگر نتوانستید کسی را برای اینکار قانع کنید، وضعیت خود را به ساکن جدید خانه توضیح داده از ایشان خواهش کنید که تا زمانی که دوباره محلی برای زندگیتان پیدا کنید، نامه های شما را دریافت و هفته ای یک بار تحویل بگیرید. موادبانه است که هر از گاهی هنگام مراجعه یک کادوی بسیار کوچک در حد شکلات برای قدردانی از لطفی که کرده اند تقدیم کنید. روشن کردن خودرو و راندن آن در محوطه زندگیتان در زمانی که بسیار خلوت هست فراموش نشود! وگرنه خودرو شما فرسوده خواهد شد. در قبال یکی دو دولار ماهیانه میتوانید سایتهایی بیابید که به شما یک شماره تلفن مجازی و یک صندوق صوتی بدهند. در این صورت شماره تلفن خود را در سایتهای مهم مثل حساب بانکی تان آپدیت کنید. با استفاده از گوشی مجهز به وای فای و اینترنت مجانی در حوالی رستورانها میتوانید هر از گاهی به پیامهای رسیده گوش کنید. اصلاح موی سر خود را با ماشین اصلاح یاد بگیرد. برای این کار به یک ماشین اصلاح و یک مبدل برق خودرو به 110 ولت که جمعا کمتر از 20 دولار ممکن است هزینه داشته باشد نیاز دارید. اگر ساکن منطقه ای بی نهایت سردسیر یا گرمسیر هستید، به فکر کوچ به منطقه ای معتدل تر باشید بطوری که در زمستان امکان زندگی خوابیدن در کیسه خواب در خودرو خاموش و بدون بخاری مقدور باشد. در صورتی که فکر میکنید در زمان بی خانمانی تان ممکن است به مدرک یا گواهی خاصی نیاز داشته باشید، مثلا افتتاح حساب بانکی، قبل از این اتفاق نسبت به اخذ آن اقدام کنید! نسبت به وضعیت دیگر افرادی که در خودروشان در اطراف محل اقامت شما زندگی میکنن، بی تفاوت نباشید سعی کنید که حداقل تا زمانی که با هم هستید از کمک به هم دریغ نکنید. خودرو خود رو بیش از اندازه پر از وسایل مختلف نکنید! خودرو شما صرفا محل استراحت شما و نگهداری معدود وسایل تغذیه و بهداشت و البسه شماست. در هر صورت باید در نظر داشته باشید که اگر در نبود شما سارقی درب خودرو شما را باز کرد، نباید چیز زیادی دستگیرش بشو! قفل فرمان و پدال فراموش نشود. در این شرایط شما با پولی که از تحویل زودهنگام منزل خود و همچنین پولی که برای بازگشت به خانه پس انداز کرده اید، ماهها میتوانید زندگی کنید. در جستجوی کار باشید و در مورد وضعیت زندگیتان با کارفرمای جدید صادق باشید و به آنها قول دهید که به محض تثبیت شرایطتان نسبت به اجاره منزل یا اتاق اقدام خواهید کرد اما به محض استخدام شدن این کار را نکنید. اجازه بدهید که گذشت زمان تا حدی برای شما ثبات شغلی را مشخص کنید و سپس نسبت به اجاره منزل اقدام کنید. در صورتی که این شرایط تا حدی طولانی شد که احتمال تمام شدن پول و اجبار به زندگی در شلتر قویتر شود، قبل از اینکه این اتفاق بیوفتد، به استقبال موضوع بروید و با فروش خودرو و وسایلتان و تبدیل آنها به پول در حساب بانکی دغدغه کمتری در شلتر داشته باشید. در آمریکا به تلفنهای عمومی امکان زنگ زدن وجود دارد! نحوه استفاده از این مزیت را یاد بگیرید چون هزینه تلفن یکی از بزرگترین معضلات هست.

به امید موفقیت همه دوستان! ایشالا که هیچوقت هیچ کسی دچار این مشکلات نشه اما در آمریکا بی خانمان شدن در حد سه سوته! بهتره که همه این مسائل رو در نظر داشته باشن و مهارت حداقل ذهنی لازم رو بدست بیارن.
خوشحال میشم که نظر دوستان رو بدونم.

بابا من وحشت کردم با این توصیه ها اما خدا پدر و مادرت را بیامرزد که این حقایق را صادقانه درمیان میگذاری چون نگاه واقع بینانه تری به ما میده در هر صورت من به نوبه خودم از تو هموطن گل ممنونم و امیدوارم همیشه موفق باشی.

[mr.foad]

والا من این تاپیکو خوندم یه کم چرکی شدم از آمریکا ! :| اینهمه حرفش همه جا برو داره واسه چی پس حمایتاش از مردم ضعیفه انقدر ؟! :| باز تو کانادا کسی بی خانمان نمیشه یا بشه هم دولت همچین سیرش میکنه که ریسک دزدی هم به سرش نمیزنه ! :|
قبلا میگفتم کانادا و اروپا که اینطوری از مردم حمایت میکنن از بیمه و درمان رایگان گرفته تا تحصیل رایگان و الی آخر ... به خاطر مالیات های زیادیه که از مردم میگیرن، یعنی مالیات زیاد میگیرن خرج خودشون میکنن ! بعدا نگاه کردم دیدم مالیاتی که آمریکا از مردم میگیره هیچ فرقی با مالیات های دولت کانادا نداره مقدارش یکیه ! یعنی مالیات فدرال و استانی رو حساب کنیم تازه مالیات آمریکا بیشتر از کانادا هم هست ! پس این آمریکا با مالیاتای مردم چه کار میکنه ؟! :|
این قضایایی که گفتید توی ایرانم آدم به این مرحله برسه میشه بی خانمانی ؟! یا ایران فرق داره ؟! :|

[yami]

فواد جان
اینجا یک مملکت سرمایه داری هست و تازه همین کمکهای کوچک و بزرگی هم که به مردم کم درامد و فقیر میکنن هم با اصول سرمایه داری اش سازگار نیست و صدای خیلی ها رو در میاره که اینجا رو کردین مملکت سوسیالیستی!!
خداییش کشور خود ما مگه به آدمهای فقیر چه کمکی میکنن؟ یادمه یک بار شنیدم که کمیته امداد به فقرا ماهی سی هزار تومن میده!!!
اما اگه کسی واقعا بخواد زندگی اش بر اساس کمک دولتی بگذره باید اولا بصورت پناهندگی وارد یک کشور تا حدی سوسیالیستی بشه مثل سوئد یا استرالیا و ...
بعدش هم یک نکته مهم اینه که بیشتر حرفهایی که در مورد کانادا گفته شده متاسفانه یا تصورات ذهنی یک عده از دوستان هست و یا پاک کردن قسمتهای بد و گفتن قسمتهای خوب.
تا جایی که من تحقیق کردم و خود سیتیزن کانادا به من گفته که در مجتمع ما هم کم نیستن (برای زمستان میان)، بر خلاف آمریکا که اگه پول داشته باشی یا بیمه خوب داشته باشی و پاتو بذاری بیمارستان بهترین خدمات پزشکی فی الفور به شما ارائه میشه اما در کانادا میگفت که بخاطر رایگان بودن اول پرستار میبینه اگه قبول کنه که مریضی پرستار پزشکیار میبینه اگه اونم قبول کنه پزشک عمومی میبینه و اگه اونم سر در نیاره و قبول کنه که سر در نیاورده ارجاع میده به پزشک متخصص و این مراحل هم اصلا ممکنه در یک روز و یک هفته هم اتفاق نیوفته و چندین روز طول بکشه و عملا طرف به خاطر عدم پذیرفتن این مطلب که حالش واقعا خرابه توسط پرستار یا دکتر عمومی رو به موت بشه قبل از اینکه به پزشک متخصص برسه!!!
میگفت پزشکها هم بخاطر اینکه کار بکنن و نکنن همان حقوق رو از دولت در بیمارستان خواهند گرفت اصلا به کیفیت کار اهمیتی نمیدن. بالعکس در آمریکا که مسائل درمانی یک بیزنسی هست برای خودش و اصول مشتری مداری و تجاری خودش رو داره که مشتری/بیمار با رضایت کامل بیمارستان رو ترک کنه.
البته تاکید میکنم این تجربه یک کانادایی بود که سالی شش ماه در فلوریدا زندگی میکنه و نه من!

****مدیران محترم لطفا عنوان این تاپیک رو کوتاه کنن. موقع پست کردن ارور میده

[mr.foad]

درسته خب منظورم من این نیست که کسی همه ی زندگیش بخواد با حمایت و کمکای دولتی بگذره ! من میگم بالاخره اتفاقه، ممکنه ورشکست بشی ! ممکنه به هر دلیلی ناتوان بشی ! ممکنه یه مریضی بگیری که خدا دلار هزینش بشه ! :| خب اینا همه عامل نگرانیه ! اینا نگرانی هاییه که ایرانی ها همیشه باهاشونه ولی اروپاییا خیالشون راحته اگه به اینجا رسیدن دولت نمیذاره کنار خیابون جون بدن ! :|
اگرنه خب درسته آمریکا واسه سرمایه دارا بهشته چون بهترین امکانان و چیزها هست واسشون ولی مردم متوسط چی ؟!
تا جایی که میدونم توی اروپا مردم فکر پول جمع کردن نیستن چون اصلا دولت نمیذاره پول زیادی تو دستشون باشه ) ولی نیازی هم نیست به پول جمع کردن ! چون اگه به مریضی سختی بیوفتی دولت هزینه ی اونو میده تا حد بسیار زیادی ! آیا آمریکا هم همینطوره ؟! یعنی اگر منی که ماهی 2000 تا درامد دارم به مرضی بیوفتم که 50 هزار تا خرجشه یا اصلا کمتر ! مهم اینه که یا پولشو ندارم یا اگه دارم همه ی زندگیمه و خرجش کنم کل زندگیم مختل میشه باید از صفر شروع کنم ! خب در این صورت توی آمریکا باید چه کار کنم ؟! توی ایران بیمه درصد زیادی نمیده و من دارم میبینم مریضی های شایع رو حتی مردمی که پول ندارن نهایتا میمیرن !
یه مشکل لوزالمعده واسه تشخیص و درمانش نزدیک 20 میلیون هزینه برداشته ! خب کسی که نداره بده مریضیش پیشرفت میکنه و نهایتا میمیره تو ایران ! اینکه من فکر میکنم توی اروپا و کانادا اگر این پول رو نداشته باشی دولت میده و نمیذاره به خاطر عدم تمکن مالی به مرگ بیوفتی صحت داره ؟! جدای بحثی آقا یامی از قول کسی فرمودند کلی مرحله داره ! من فکر میکنم این واسه بیماری های ساده باشه !
حالا توی کانادا و اروپا پکیج های بیمه ای نیست که شخص تو مریضی های عادی و سخت هیچ پولی نده و کارشم به اون سختی نباشه ؟! اینارو چون نمیدونم میپرسم منظورم تاکید رو چیزی نیست !

اون ( نخندی سرت میاد ) رو کی از رو تیتر تاپیک برداشت ؟! ) ) خیلی باحال بود اون یه تیکه ! )

[yami]

فوآد جان، اون 50 هزار تا بابت مریضی رو خوب آمدی!!!
پدر خانم من که سال پیش عمرش رو داد به شما، دو هفته ای بیمارستان بستری بود و نزدیک به 400 هزار دولار هزینه اش شد!! البته کمتر از بیست هزار دولارش بر عهده ایشون بود و بقیه اش رو بیمه متقبل شد.
و همان مبلغ باقی مانده رو هم چون فوت کردن دیگه کسی نبود که پرداخت کنه و بیمارستان بعد از چندین بار نامه فرستادن بیخیال شد.
اگر ایشون فوت نمیکردن خوب بیمارستان سعی میکرد از طریق Debt Collectorها یا همان شرکتهای شر خر! بگیره.
اما مسئله اینه که چه ایشون بیمه داشت یا نداشت بیمارستان موظف بود که ایشون رو پذیرش کنه و بهترین خدمات رو به ایشون بده و پول رو بعدا تقاضا کنه.
مثل ایران نیست که اول بگن پول رو بریز به حساب بعد بیا و چون بعضی ها هستن که اساسا پول ندارن و قرار هم نیست که پولی یا درامدی داشته باشن که این شرکتهای شر خر بعدا ازشون به زور بگیرن، بنابرین این هزینه های بسیار بالای بیمارستان که از مردم گرفته میشه به نوعی جبران مافات اینجور کیس ها رو هم میکنه.

* من از مدیران خواهش کردم که عنوان تاپیک رو کوتاه کنن چون مثل اینکه تنظیمات فورام رو عوض کردن و دیگه نمیشه عنوان تاپیک خیلی طولانی باشه و وقتی کسی میخواست به این تاپیک مطلبی پست کنه، ارور میداد که عنوان طولانیه و خیلی ها نمیدونستن باید چکار کنن.

[sayeh_m]

يامي جان
ميشه لطفاً در مورد اين شركتهاي شر خر كه نوشته بودي بيشتر توضيح بدي ؟ اينكه مثلاً چطور ميتونن پول رو به زور بگيرن و اينكه فقط براي شركتهاي بيمه است ؟

[yami]

يامي جان
ميشه لطفاً در مورد اين شركتهاي شر خر كه نوشته بودي بيشتر توضيح بدي ؟ اينكه مثلاً چطور ميتونن پول رو به زور بگيرن و اينكه فقط براي شركتهاي بيمه است ؟

یک نگاهی به این جا بنداز:
http://en.wikipedia.org/wiki/Collection_agency

این شرکتها کارشون قانونی هست. آمریکا چون اکثر بیزنسها بزرگ هستن ارزش داره که طلبهاشونو که تعدادش هم همیشه زیاده بدن دست شرکتی که در این زمینه تخصص داره تا براشون بگیره.
این شرکتها آمار بدهکار رو میگیرن که کجاست و شماره تلفنش چیه و چه مایملاک و پول پله ای داره و اونقدر بهش زنگ میزنن و نامه میفرستن و با یادآوری روشهای قانونی تهدیدش میکنن که طرف از رو بره و پوله رو بده. اونا هم درصدی کم کرده و مابقی رو به طلبکار میدن. تا حالا نشنیدم که اینا مقداری از پول رو اول کار به طلبکار بدن و اون بره کنار.
معمولا کار در آخرش به اینجا میکشه که اگه مبلغ دندانگیری باشه از طریق دادگاه سعی میکنن که از حقوق طرف کم کنن یا مایملاک و ماشین طرف رو بفروشن و ازین کارا. کلا بستگی به مبلغ داره.
مشتریان اصلی این شرکتها هم شرکتهایی هستن که با مشتریهاشون بصورت اعتباری کار میکنن. چه شرکتهای ارائه دهنده کردیت کارت، چه فروشگاههایی که به صورت اعتباری (نسیه) به مشتریهاشون جنس فروختن و یا مثلا شرکتهای بیمه و تلفن و موبایل و اینترنت و بیمارستانها و غیره و ذالک!!

[mr.foad]

فوآد جان، اون 50 هزار تا بابت مریضی رو خوب آمدی!!!
پدر خانم من که سال پیش عمرش رو داد به شما، دو هفته ای بیمارستان بستری بود و نزدیک به 400 هزار دولار هزینه اش شد!! البته کمتر از بیست هزار دولارش بر عهده ایشون بود و بقیه اش رو بیمه متقبل شد.
و همان مبلغ باقی مانده رو هم چون فوت کردن دیگه کسی نبود که پرداخت کنه و بیمارستان بعد از چندین بار نامه فرستادن بیخیال شد.
اگر ایشون فوت نمیکردن خوب بیمارستان سعی میکرد از طریق Debt Collectorها یا همان شرکتهای شر خر! بگیره.
اما مسئله اینه که چه ایشون بیمه داشت یا نداشت بیمارستان موظف بود که ایشون رو پذیرش کنه و بهترین خدمات رو به ایشون بده و پول رو بعدا تقاضا کنه.
مثل ایران نیست که اول بگن پول رو بریز به حساب بعد بیا و چون بعضی ها هستن که اساسا پول ندارن و قرار هم نیست که پولی یا درامدی داشته باشن که این شرکتهای شر خر بعدا ازشون به زور بگیرن، بنابرین این هزینه های بسیار بالای بیمارستان که از مردم گرفته میشه به نوعی جبران مافات اینجور کیس ها رو هم میکنه.

* من از مدیران خواهش کردم که عنوان تاپیک رو کوتاه کنن چون مثل اینکه تنظیمات فورام رو عوض کردن و دیگه نمیشه عنوان تاپیک خیلی طولانی باشه و وقتی کسی میخواست به این تاپیک مطلبی پست کنه، ارور میداد که عنوان طولانیه و خیلی ها نمیدونستن باید چکار کنن.

خدا رحمت کنه، باقی عمر خودت و بچه هاش
یعنی 400هزار دلار هزینه شده ؟! بابا این نظام ظالمه داره به مردم ظلم میکنه ! :|
ولی این چه بیمه ای بوده که از 400هزار تا 380هزار تاشو تقبل کرده ؟! یه بیمه ی معمولی بوده یا از بیمه هایی بوده که همه نمیتونن داشته باشن ؟!
فقط یه چیز دیگه ! منی که مثلا 2000 تا درامد دارم و هزینه رو واقعا ندارم بدم تکلیف چی میشه ! خورد خورد میگیرن ؟! بر فرض که کسی با دادن اون پول کل زندگیش مختل میشه چی ؟! باید بده و راهی هم نداره ؟!

[yami]

راستش فکر کنم حتی بیشتر هم بود چون فرت و فرت بیل بود که میومد آخه خورد خورد میفرستن. آخرین باری که حساب کردم و از یک میلیارد و چند صد میلیون تومان زد به اونطرف دیگه یادم نیست که بازم بیلهای تازه رو اضافه کردم یا نه.
والا بیمه اش فکر کنم ماهی نزدیک به هفتصد دولار یا حتی بیشتر هزینه اش بود. چون چند سال آخر مریض بود بیمه خوب گرفته بود.
ببین کسی که پول نداره مریض میشه نمیگه که من دیگه دارم میمیرم هر چه باداباد برم بیمارستان لوکس!! بالاخره هر کسی یک امیدی داره، میگه فردا سلامت میشم و میمونم دست این دت کالکتورها! بنابرین اینجا کم نیست کسانی که مثلا میگم حالشون بد میشه یا هر چیزی دیگه و مردم که براشون آمبولانس خبر میکنن طرف میگه الا بلا من سوار نمیشم!!
چون هم خود آمبولانس یا آتش نشانی برات بیل میفرسته (فکر کنم بین پانصد تا هزار دولار هست بسته به شهرش) و هم اینکه اونا میبرنت بیمارستان و اون بیمارستان شروع میکنه به بهترین نحو ازت پرستاری کردن و خوب آخر کار هم صورتحساب رو میدن دستت!
اینم میگه بعدا از کجا بدم ایناهم بیان حقوقم رو تصاحب کنن یا مایملاکم رو.

[mr.foad]

با این تفاسیر ملت آمریکا هم تو استرس و احساس نا امنی هیچ دست کمی از ملت خودمون ندارن ! ) حتی بیمه ی معمولی هم داشته باشی یه مریضی زندگیت رو بر میگردونه سر نفطه ی صفر ! ) با این تفاوت که تو ایران نداشته باشی درمان نمیشی و زنده نمیمونی ! ولی تو آمریکا درمان میشی به زندگی بر میگردی ولی بعدا لازم شه باید کلیه تو بفروشی پولو بدی ! ) ندارم معنی نداره دیگه کارت میکشه به شر خر ! )

[yami]

ایران محکوم به مرگ هستی و اینجا محکوم به زندگی!!

[mr.foad]

ایران محکوم به مرگ هستی و اینجا محکوم به زندگی!!

حالا گذشته از شوخی آره ! بالاخره بازم قابل مقایسه نیست !
ولی من حاظرم جونمو از دست بدم تا اینکه مجبور شم دار و ندارمو از دست بدم و دوباره از صفر شروع کنم ! مرگ رو به اینکه سر یه مریضی مشمول موضوع همین تاپیک بشم ترجیح میدم خدایی ! حاضر نیستم سر مریضی اگه خونه ای ماشینی چیزی دارم بفروشم و بی خانمان شم شخصا !! )

[sayeh_m]

البته عمده نگراني ها مربوط به كساني هستش كه اينجا خونه ، ماشين و يا حساب بانكي پر پولي دارن واگرنه اگر خونه اجاره اي داشته باشي و حسابت هم پر نباشه خيلي مشكلي پيش نمياد . البته يه مشكل پيش مياد و اونم خراب شدن كرديته كه به اين اسوني ها درست بشو نيست .
در مورد هزينه هاي پزشكي هم يكي از اشنايان ، كارش به اورژانس ميكشه و يك روز هم در بيمارستان بستري ميشه و خلاصه بعد يه مدتي يه بيل بلند و بالا براش ميفرستن ولي طرف ميگه من ندارم و دانشجو هستم ، اگر خودش ميخواست ميتونست هيچي پرداخت نكنه ولي كرديتش خراب ميشد براي همين براش قسط بندي كردن كه بايد فكر كنم تا سالها قسط بده چون با توجه به درامدش فكر كنم چيزي در حدود ٢٠ تا ٣٠ دلار در ماه ميپردازه ، البته دقيق نميدونم كه كل مبلغ چند بوده .
يكي ديگه از اشنايان كه بسيار هم پولداره ، يعني سرمايه دار ، ولي يه جورايي مثل حاج جبار مرحوم زندگي ميكنه از ايران اومده و خيلي شيك رفته بيمارستان و قلبش رو عمل كرده ( طرف سيتيزنيش رو هم تازه گرفته بوده ) بعد هم كه بيل اومده گفته ندارم و باي باي . خب اينجا هيچي نداره ، سالي يه بار يا دوبار مياد سر ميزنه و ميره ، نه خونه اي ، نه زندگي . اونوقت جور اين حاج جبارها رو ماها بايد بكشيم