مهارتهای زندگی در آمریکا از نگاه یامی

[yami]

سلام دوستان

من یک تازه وارد هستم و با قطعی شدن قرار مدار ازدواج با نامزدم که اصالتاً آمریکایی (ایرانی الاصل نیست) و سیتزن هست, من بعد قراره که اینجا قاطی بحث ها بشم!!
این انجمن واقعا چیزی هست که هممون بهش نیاز داریم ولی دو تا پیشنهاد داشتم.

1- ایکاش یک حرفه ای دستی به سر و روی این انجمن مخصوصا قسمت ویزای نامزدی و ازدواج بکشه و ضمن حذف اطلاعات غلط یا قدیمی, همیشه آخرین اطلاعات آپدیت رو اینجا داشته باشیم. مثلا اطلاعات واکسیناسیون در قسمت ویزای نامزدی و ازدواج خیلی ناقصه و باید به قسمت لاتاریستهای گرین کارتی (!!) مراجعه کرد که اونهم از بس پست زدن, آدم سر گیجه میگیره که بالاخره باید چکار کرد! در حالی که خیلی راحت میشد خلاصه و آپدیت آخرین تغییرات رو در همین انجمن بدون بحثهای اضافی ارائه داد که از سردرگمی جلوگیری بشه.

2- میخوام سایت www.visajourney.com رو بهتون معرفی کنم که قویترین سایت و انجمن تبادل اطلاعات متقاضیان ویزای آمریکا و مخصوصا ویزای نامزدی و ازدواج هست. از شیر مرغ تا جون آدمیزاد در این مورد میتونین در این سایت پیدا کنین! از آمار مرزهای سهل گیر و سخت گیر تا جداول آنلاین مقایسه زمانی کیسهای اعضا.
متاسفانه اعضا ایرانی سایت اونقدر که باید نیست, و احتمالا بحث به زبان غیر انگلیسی هم قبول نباشه, بنابرین چه خوب میشه که اینجا همه حداقل یک پروفایل ساده اونجا باز کنیم و آمار زمانی کیس خودمون رو همیشه آپدیت نگه داریم. در این صورت دیگه لازم نیست که اعضا در اینجا هی از هم بپرسن که فلانی فلان نامه تو کی اومد یا فاصله زمانی مابین مصاحبه و ویزات چقدر بود و الی آخر.
من که از دقت و زیبایی چارتهایی که این سایت میده واقعا لذت بردم. فقط حیف که اعضا ایرانیش کمه.

برای مثال به این جدول مقایسه اعضا ایرانی (که البته جدید توش چن نفر بیشتر نیست فعلا!) نگاه کنید:
http://ow.ly/1X3hU
البته من آدرس رو کوتاه کردم برای راحتی.
ببیسبسب

[admin]

سلام دوست عزیز. ضمن خوش آمدگویی به شما و تشکر از پیشنهادات سازنده ای که دارید شاید ذکر یکی دو نکته لازم باشد. سایت دیگری هم برای ردگیری و آمارگیری مراحل مهاجرتی وجود دارد (www.tarckitt.com) که بر اساس فیلترهای مختلف از جمله ملیت آمارهای جالبی ارائه می دهند. تمام اینها با مشارکت بالای اعضا امکان پذیر شده است. این سایتها جند برابر مهاجرسرا قدمت دارند و به دلیل محدود نبودن به زبان فارسی اعضای بیشتری دارند. به علاوه درآمدزا بوده و امکان سرمایه گزاری برای ایجاد امکاناتی که ذکر کرده اید را داشته اند. مهاجرسرا به عنوان مکملی برای سایتهایی فوق و انجمنهایی مثل immigrationportal ایجاد شده است و بر استفاده از زبان فارسی و مسائل مهاجرتی خاص ایرانیان تمرکز دارد. اقداماتی برای دسته بندی مطالب و تهیه مرجع در موضوعات مختلف در کنار فروم انجام شده است که اعلام خواهد شد. اگر مایلید در بخش ویزای نامزدی و ازدواج آمریکا به ما کمک کنید لطفا به من پیام خصوصی بدهید.

[yami]

ضمن تشکر از پاسخ سریع, جسارتاً فقط خواستم آدرس سایتی رو که اطلاع رسانی فرمودید اصلاح کنم که www.trackitt.com است. احتمالاً اعضایی تمایل داشته باشند که استفاده کنند. البته این سایت در برگیرنده مهاجرت کانادا و انگلستان و استرالیا هم هست و به این خاطر من شخصاً www.visajourney.com رو که صرفا در زمینه آمریکا تخصصی عمل میکنه بیشتر قبول دارم. ولی چه خوب که یک رای گیری بشه و همه اعضا من بعد فقط رو یکی از این دو تا سایت پروفایل داشته باشند که اونجا بتونیم آمار دقیقتری از آنچه که میگذره بدست بیاریم.
در ضمن سایت www.trackitt.com متاسفانه فیلتر هست و من بعید میدونم همه اعضا بتونن با این مشکل این سایت کنار بیان.
ممنون و با آرزوی موفقیت برای همه

[yami]

سلام دوستان

من به پیشنهاد همسرم از یکی از بانکهای کردیت یونیون استفاده میکنم. اون از بانکهای تجاری مثلا بانک او آمریکا متنفره و منم چون ماشین ندارم نتونستم یک سر برم ببینم فرق خدمات اونا با کردیت یونیون چیه.
کردیت یونیون همون اول ازم 50 دولاری فکر کنم بابت باز کردن حساب گرفت! داشت اشکم در میومد که خانم دلداری داد نگران نباش چون کردیت یونیون هزینه ماهیانه نداره ولی بانکهای تجاری حساب باز کنی, باید ماهیانه بابت نگهداری حسابت پول بدی در حد مثلا 5 دولار.

اگه ممکنه بانک خودتون و هزینه های خدمات و نظرتون در موردش رو در این تاپیک قید کنین تا ما و تازه واردها بدونن کدوم بانک راست کارشون هست.

[shahrzad_a]

من حساب توی Chase دارم. علت این که تو این بانک حساب باز کردم 150 دلار کوپونی بود که تو میل باکسم بود! اما بد هم نبوده تا حالا.
من فقط حساب چکینگ بیسیک باز کردم . بابت صدور دسته چک فکر کنم 16 دلار گرفتن. اما دبیت کارت رو رایگان دادن.
هزینه نگهداری ماهانه 6$ هست مگر اینکه:
direct deposit (مثل حقوقی که ماهانه به حسابتون می ریزن) بالای 500 دلار داشته باشین.
یا حداقل 5 بار با کارتتون یا چکتون کار کرده باشین.( کافیه ماهی 5 تا آدامس با کارت بخرین !)
من تا حالا برای هرینه ماهانه شارژ نشدم. اما برای کردیت کارت سخت گیرن. به من که ندادن از برخوردها و سرویسشون هم راضی ام.

اما ظاهرا مجبورم bank of america حساب باز کننم که بتونم از secured credit card استفاده کنم !

[yami]

وااااااااااای بچه ها ببین چی پیدا کردم!
گوگل لیست تمام بانکها رو در قسمت ادوازوری داره بهمراه مقایسه خدمات و هزینه ها
میتونین بر اساس مثلا هزینه ماهیانه سورت کنین

https://www.google.com/advisor/uschecking

در ضمن در سمت چپ صفحه یادتون نره که زیپ کددتون رو بدین که بانکهای محله خودتون را لیست کنه

بقیه خدماتش از قبیل مقایسه کردیت کارتها و وامها هم از این لینک مادر

https://www.google.com/advisor/home

==========
در ضمن شهرزاد جان, من سایت چیس رو نگاه کردم. هدیه الان شده 125 دولار ولی دیگه با 5 تراکنش در ماه هزینه ماهیانه صفر نمیشه! مطمئنی که این قانون جدید شامل شما هم نمیشه؟

Chase Total Checking
No Monthly Service Fee*
With a monthly direct deposit of $500 or more**
OR with a $1,500 minimum daily balance
OR, with an average daily balance of $5,000 or more in linked deposits2/investments8.
Otherwise, a $12 Monthly Service Fee applies.

[ARASH@MH]

با سلام و تشکر از yami
ظاهرا" آنلاین هم میشه حساب باز کرد ( البته با داشتن ویزا کارت) اما همه ssn می خواهند ما که تازه وارد شدیم ssn نداریم حالا آدرسو یک کاریش می کنیم . راستی حساب چرا مهمه؟به غیر از حقوق؟

[shahrzad_a]

در ضمن شهرزاد جان, من سایت چیس رو نگاه کردم. هدیه الان شده 125 دولار ولی دیگه با 5 تراکنش در ماه هزینه ماهیانه صفر نمیشه! مطمئنی که این قانون جدید شامل شما هم نمیشه؟

Chase Total Checking
No Monthly Service Fee*
With a monthly direct deposit of $500 or more**
OR with a $1,500 minimum daily balance
OR, with an average daily balance of $5,000 or more in linked deposits2/investments8.
Otherwise, a $12 Monthly Service Fee applies.

والا نمی دونم! اما کلا این حساب با مال من فکر کنم فرق داره هزینه ماهیانه هم دو برابره. اون موقع هم یه حساب دیگه بود که باید با دیپوزیت بالا تری باز میکردیم که مزایای بیشتری هم داشت و هزینه اش هم 12 دلار بود. فکر کنم با حسابم فرق داره. اما تحقیق می کنم حتما.

[yami]

خوندن این مقاله رو به اونایی که در حال اومدن هستن توصیه میکنم. چون سایت بی بی سی بسته هست, کپی پیست میکنم اینجا.

سفری به آمریکا با اشتاین‌بک و خوشه‌های خشم
http://www.bbc.co.uk/persian/world/2012/...lass.shtml

پل میسن
سردبیر بخش اقتصادی نیوز نایت، بی بی سی

جان اشتاین بک در کتاب خوشه های خشم سفر تکان دهنده خانواده جود را شرح می دهد. خانواده جود کارگران مهاجری بودند که در زمان بحران اقتصادی شدید سال ۱۹۲۹ مجبور به ترک خانه خودشدند. ماجرای آنها هنوز هم برای آنهایی که با واقعیات بحران اقتصادی فعلی آمریکا دست به گریبان هستند ملموس است.

جان اشتاین بک خوشه های خشم را با این سطر آغاز می کند: "آخرین بارانهائی که نم نم روی زمین های سرخ و پاره ای از زمینهای خاکستری رنگ اکلاهما فرو ریخت، نتوانست زمین ترک خورده را شیار کند."

خشکسالی در اوکلاهما شدیدتر از توفان شن بزرگ دهه ۱۹۳۰ توصیف شده بود

آخرین باران ها در غرب اوکلاهما در ماه مه* بارید. بارش باران آنقدر طول کشید که آخرین محصول یونجه به بار بنشیند، ولی گندم زمستان از دست رفته بود. برت پورتر که در ۳۰۰۰ هکتار زمین زراعت می کند، آخرین بسته کاه خود را در مقابل صف طولانی گاوهای آنگوس تشنه باز می کند. تنها ۱۸ بسته کاه برایش مانده، و قیمت هر بسته هم در بازار ۲۰۰ دلار است. با این حساب وقتی دیگر کاهی باقی نماند مجبور خواهد شد گاوها را بفروشد.

او می گوید: "تا همین الان نصف گاوهای ماده را فروخته ام و گوساله هایم را هم جلوتر به بازار فرستاده ام."

او در دوازده سال گذشته روی "دی ان ای" گله کار کرده است. اگر باران نبارد بقیه گله را قبل از رسیدن چله تابستان به همبرگر فروشی ها می فروشد.

جنوب غربی این ایالت، سخت ترین خشکسالی شصت سال اخیرش را تجربه کرد. قدیمی ها از سال های توفان شن صحبت می کنند، سال هایی که اشتاین بک در کتابش – که برنده جایزه ادبی پولیتزر شد – درباره مهاجرت، فقر و بی عدالتی اجتماعی موجود در آن صحبت کرده است.

من تصمیم گرفتم مسیری که خانواده خیالی داستان اشتاین بک از اوکلاهما سیتی تا بیکرزفیلد در شمال لوس آنجلس پیمودند را طی کنم. یک فورد مرکوری مدل قدیم اجاره کردم و به راه افتادم.

این مسیر امروزه یک بزرگراه مستقیم به نام بزرگراه بین ایالتی ۴۰ است. البته راه قدیمی ۶۶ افسانه موسیقی بلوز هم به عنوان یک راه کناری متروکه به موازات آن وجود دارد.

در مسیر خوشه های خشم

بعد از گذشتن از زمین های تفتیده تگزاس، که خشکسالی آنها را سوزانده و علف هایش آن قدر خشک شده که زیر پا چرق چرق می کند، به ایالت نیو مکزیکو رسیدم. اینجا منظره به تپه ها و دره های آب گذر تغییر می کند.

از آلبوکرک سرازیر می شوم و به تقاطع جوی می رسم که در هوای سرخ دم غروب درست به صحنه ای از کتاب اشتاین بک می ماند. اینجا ۳۰۰ نفر بی خانمان زندگی می کنند که همگی با خانواده هایشان هستند. جرمی رینالدز، که یک بریتانیایی است و این مکان را اداره می کند، صادقانه به من می گوید که اکثر ساکنان این محل افرادی هستند که با مسائلی از قبیل مواد مخدر، الکل و خشونت های خانوادگی دست به گریبان هستند. اما با ادامه پیدا کردن سال های بحران، پدیده جدیدی شکل گرفته، که همانا بی خانمانی افراد طبقه متوسط است.

بعضی از آنها را روی کف یک سالن ورزش می بینم که روی ۸۰ تشک پخش شده اند.

برای مثال سونیا و تیم؛ تیم مدیر یک شعبه مک دونالد بود، اما این شعبه تعطیل شده است. سونیا هم در ساندویچ فروشی ساب وی کار می کرده، اما شیفت کاری او را کم کردند، و آنها ابتدا خانه شان را از دست دادند و مجبور شدند به آپارتمان کوچکی نقل مکان کنند. اما وقتی پول بیمه بیکاری هم تمام شد، آن آپارتمان را هم از دست دادند.

سونیا می گوید: "ما توی اتومبیلمان می خوابیدیم. خیلی ترسناک بود. بعد به اینجا آمدیم."

لری آنتیستا و دختر ۱۴ ساله اش میشل در کنار ۸۰ نفر ناشناس می خوابند. آیا مدرسه او از بی خانمانی اش باخبر است؟ میشل می گوید: "من به آنها چیزی نگفته ام. تا ساعت ۶ برای انجام تکالیفم در مدرسه می مانم." آنها آپارتمانشان را بعد از جدایی پدر و مادرش از دست دادند.

موریس هندرسون و روز آنا اورتایس همراه با سه فرزندشان کف پارکت دراز کشیده اند. موریس مدیر یک بنگاه معاملات خودرو بود. آنها در یک متل زندگی می کردند. روزی که چک بیمه بیکاری او بدستش نرسید همان روزی بود که مجبور شد متل را ترک کند و به اینجا بیاید. آنها دو هفته است که روی این تشک ها زندگی می کنند.

خشم در اینجا بیداد می کند، هر چند که چنین افکار و نظراتی را به ندرت می توان در رسانه های آمریکا شنید.

لری می گوید: "پول ها را حرام جنگ ها می کنند." موریس هم همین را به من می گوید. یک مرد جوان در حال عبور از کنار خانواده اش یواشکی در گوش من می گوید: "من از تبار سرخپوست ها هستم. قبیله من یک کازینو را اداره می کند. ولی پول آن کجا می رود؟ چرا از آن برای کمک به مردم خودشان استفاده نمی کنند؟"
از این متل به آن متل

با آنکه اردوگاه های اهالی بومی اوکلاهما در دهه ۱۹۳۰ امروز بیشتر حالتی نمادین پیدا کرده اند (درست مثل عکس های دوروتی لانگ از توفان شن)، به راحتی می توان از می گفت که آنها در دهه ۱۹۳۰ در کانون توجه ملت نبودند.

اشتاین بک که بیشتر عمر خود را در کالیفرنیا گذرانده بود، تنها توسط همسر لانگ خبردار شد که در چند قدمی خانه اش چنین اردوگاه هایی وجود دارند. همسر لانگ فرد دانشگاهی بود که یکی از نخستین گزارش های میدانی را درباره مشکل مهاجران تهیه کرد. در آن موقع، مثل همین حالا، فقرا سهم کوچکی در رسانه های جمعی داشتند، و آنچه از آنها منعکس می شد به ندرت گویای تفکرات واقعی آنها بود.

"هدف زندان این است که ما خودمان با پای خودمان از اینجا برویم "

فرناندو لوپز، زندانی زندان چادری شهر

شهرت دوروتی لانگ بیشتر مرهون عکس هایی است که در دوران بحران اقتصادی دهه ۱۹۳۰ گرفته است.

من در تمام طول بزرگراه بین ایالتی شماره ۴۰ به منظره متل ها لعنت می فرستادم. مخلوط غیرقابل خوردن تخم مرغ، بیسکویت و آب ِ گوشت - که به آنها اجازه می دهد در تبلیغاتشان ادعا کنند صبحانه گرم سرو می کنند – و قهوه ای که چنان رقیق است که می توان از پشتش صفحه مربوط به بورس سهام وال استریت ژورنال را خواند.

رینالدز مرا به یک سری متل های ارزان در کنار بزرگراه بین ایالتی می برد که اجاره اتاق هایشان شبی ۲۹ دلار است. او می گوید: "این متل ها در دو هفته بعد از وصول چک های تأمین اجتماعی پر می شوند، و وقتی پول این چک ها تمام می شود، اتاق ها خالی می شوند و مردم به تقاطع جوی بر می گردند."

حالا دیگر این متل های ارزان را از نگاه دیگری می بینم. اینجا جایی است که بی خانمان های پنهان آمریکا در آن زندگی می کنند.
زندان چادری شهر

وقتی نیو مکزیکو را ترک می کنم و به سمت غرب راه می افتم، با عبور از جنگل های کاج و بعد بیابان پوشیده از کاکتوس، یک چیز روشن می شود: اشتاین بک نمی تواند این مسیر را در یک سفر طی کرده باشد. این مناظر فوق العاده در کتاب به چشم نمی خورند. از کلبه ها و یدک کش های مردم پوئبلو اثری نیست.

زندان چادری شهر بدست کلانتر جو آرپایو ساخته شد که بخاطر عقاید تندش در مورد مهاجرت غیر قانونی شهرت دارد

برای ۳۵۰ هزار مهاجری که اینجا هستند، (اکثر آنها را کشاورزان، کارگران بیکار و کارمندانی تشکیل می دهند که در سال های توفان شن (۳۶-۱۹۳۱) رنج سفر را بر خود هموار کردند)، این مکان باید همان قدر غریب بوده باشد که کره ماه هست. ولی موضوع اصلی کتاب اشتاین بک منظره ها نیست، هر چند که انشایی انجیل وار دارد. موضوع اصلی نزاع و برخورد در پایان سفر است، و امروزه برای پیدا کردن نزاع لازم نیست تا پایان سفر صبر کنید.

در شهر فینیکس ایالت آریزونا به دیدن زندان چادری شهر رفتم. زندانیان در اینجا لباس های راه راه و جوراب ها و لباس زیر صورتی می پوشند و مجبورند در طول شبانه روز در چادرهایی که از زمان جنگ کره به جای مانده زندگی کنند. روزی که به آنجا رسیدم دماسنج درجه حرارت هوا را ۴۵ درجه سانتی گراد نشان می داد. حتی در زیر تابش مستقیم آفتاب زندانی ها باید دستمال های صورتیشان را از سر باز می کردند، و به گفته راهنمایم، مجبور بودند برای تماس های تلفنی شان پول زیادی پرداخت کنند "تا کمکی باشد به تأمین هزینه های زندان."

یکی از هر پنج زندانی مرد در اینجا مهاجر غیر قانونی است. آنها بعد از گذراندن دوران محکومیت خود وارد روند اخراج از کشور می شوند. زندان به همراه حصار مرزی و قانون ضد مهاجرت جدید ایالت آریزونا همگی هدفی جز جلوگیری از مهاجرت ندارند. اما این اقدامات هم تأثیری بر میزان مهاجرت نداشته است. مدافعان حقوق مهاجران می گویند تعداد مهاجران غیر قانونی در ایالت آریزونا یک و نیم میلیون نفر تخمین زده می شود.

فرناندو لوپز ۲۰ ساله در حال رانندگی بدون گواهینامه دستگیر شده و هیچ مدرکی ندارد که ثابت کدن اجازه اقامت در این کشور را دارد. او می گوید حدود یک ماه در سیستم زندان های آریزونا سرگردانی کشیده تا بالاخره با قید وثیقه آزاد شده است. او حالا برای اخراج نشدن از کشور تلاش می کند.

او به من می گوید: "مردم بخاطر شرایط بد آن سوی مرز همچنان به اینجا می آیند." او معتقد است موافقتنامه تجارت آزاد آمریکای شمالی (نفتا)، کسب و کارهای کوچک را در آمریکای لاتین ورشکست کرده است، و فقر مناطق روستایی – که در همه جهان دیده می شود – مردم را به مهاجرت بسوی شمال وا داشته است.

لتیسیا رامیرز، یکی از فعالان گروه کمپین مهاجران پوئنته، به من گفت که تأثیر قوانین ویژه آریزونا تکان دهنده است. این قوانین به پلیس اجازه می دهد هر کسی را که نتواند قانونی بودن وضعیت اقامت خود را ثابت کند، با خود ببرد. او می گوید: "بچه ها از مادرشان می خواهند که به فروشگاه نروند و از خانه خارج نشوند. هزاران نفر از ترس از خانه خارج نمی شوند."

اما برخوردها در مورد این مسأله قطبی شده است. من در میتینگ میهن پرستان جنبش تی پارتی شرکت کردم . در آنجا کسانی را که برای حقوق مهاجران کمپین می کنند به "کمونیست بودن" متهم می کنند.

وقتی از آنها در مورد بحران سقف بدهی های دولت فدرال سئوال می کنم، پرونده ای به دستم می دهند که به باور آنها ثابت می کند باراک اوباما، رئیس جمهوری آمریکا، واقعا کنیایی است. وقتی از موضوع مهاجرت سوال می کنم، "میهن پرستان" به دنبال جمع آوری منابع مالی برای ساخت یک حصار مرزی غیر دولتی هستند.

موریس هندرسون از هشت ماه پیش بیکار است

آیا آنها می توانند دلیل آمدن مهاجران را درک کنند؟ بله، ولی آنها معتقدند اگر ۱۲ تا ۲۰ میلیون مهاجری که تخمین زده می شود در آمریکا زندگی می کنند از این کشور اخراج شوند، اقتصاد آمریکا لطمه ای نمی بیند. وقتی به آنها می گویم که نمی توانند همه مهاجران غیر قانونی را زندانی کنند، سخنگویشان کارن شاتکوفسکی می گوید: "کافیست چادر بزرگتری بسازیم."

شواهد نشان می دهد شرایط بد زندان، کنترل های شدید پلیس و قوانین سفت و سخت - که کمپین بایکوت اقتصادی آریزونا را هم در پی داشت - اثرگذار بود.برای نمونه حدود صد هزار مهاجر این ایالت را ترک کردند.

فرناندو لوپز می گوید: "هدف آنها این است که ما خودمان با پای خودمان از اینجا برویم." تنش ها و اختلافات بر سر موضوع مهاجرت در اینجا بیشتر از هر جای دیگر آمریکا شدید است. در همین حال اقتصاد در حال افول است. آریزونا کماکان در رکود اقتصادی است و آگهی فروش مزارعی که از صاحبان بدهکارشان گرفته شده اند مرتب از رادیو پخش می شود. گوینده رادیو با حالتی بی تفاوت می گوید: "می توانید آنجا شکار کنید، دوچرخه سواری کنید، و یا هر کار دیگری! . . . مزرعه خودتان است!"
"تابش صبحگاهی"

اینجا پمپ بنزین ها از هم دور هستند و بیابان موهاوی وسیع. برای همین هم برای بنزین زدن به دقت روی "جی پی اس" برنامه ریزی کرده ام. اما جی پی اس با عقربه بنزین جور در نمی آید، و برای همین هم بعد از ۱۳ کیلومتر رانندگی با باک خالی، با دنده خلاص وارد یک ایستگاه کامیون ها در سدار هیلز می شوم. فروشگاه پر از اجناس جالب توجه است: نوشیدنی های انرژی زا در بطری های زرد رنگ که رانندگان کامیون را در طول شب بیدار نگه می دارند، دستمال سرهایی با پرچم ایالت های جنوبی در جریان جنگ های انفصال که موتورسواران بجای کلاه ایمنی به سر می بندند، و عکس برگردان های جاده ۶۶. مثل بسیاری دیگر از اجزای فرهنگ آمریکایی، در زیر همه اینها می توان این را خواند: "ما زمانی کشور بزرگی بودیم."

من شبانه از بیابان موهاوی گذشتم و در نیمه های شب به بیکرزفیلد رسیدم. بار هتل پر از کسانی است که در زمینه نفت کار می کنند، و نیز افراد نظامی.

نیروی هوایی ارتش، سلاح های نیروی دریایی، و شرکت های بزرگ نفتی و خدمات درمانی اقتصاد کرن کانتی را در اختیار دارند. با این حال نرخ بیکاری در اینجا هنوز ۱۵ درصد است. شهر در طول دهه گذشته ۲۵ درصد رشد داشته، ولی حالا بازار ملک و املاک راکد است. از هر ۱۰۰۰ خانه ۱۵۶ تای آن به دلیل ناتوانی در پرداخت بدهی ها از مالکیت صاحبان آن خارج شده است.

صبح روز بعد پیشخدمت مکزیکی که مأمور خودروها بود به من گفت که اشتغال در بخش کشاورزی هم رو به کاهش است. کشاورزان زمین هایشان را می فروشند و با آن ملک می خرند. تنها دستمزد موجود همان حداقل دستمزد است.

شهر بیکرزفیلد در منتها علیه جنوبی دره سن خواکین در کرن کانتی کالیفرنیا قرار دارد

من به جستجوی نقطه ای می روم که اشتاین بک با دیدنش نوشت: "آنها در زیر تابش صبحگاهی با ماشین از تهاچاپی رد شدند، و خورشید از پشت سرشان بالا آمد، و بعد ناگهان دره عظیم را در پایین پایشان دیدند . . ."

اما اینجا بزرگراه بین ایالتی جاده قدیمی را از نظرها محو کرده است. به داخل تاکستانی می رانم تا منظره ای را ببینم که اهالی اوکلاهما در زندگی واقعی، وقتی از کوه ها عبور می کردند و به دره سن خواکین سرازیر می شدند، آن را می دیدند.

منظره هنوز برای خودش زیباست. اما دور از چشم رسانه های جمعی هنوز می توان داستان هایی از فقر و اختلاف اجتماعی یافت که روی دیگر سکه را نشان می دهند.

وقتی اشتاین بک در سال ۱۹۳۹ رمانش را نوشت، به مدل اقتصادی جدیدی اشاره کرد که می توانست باعث احیای رشد اقتصادی و ایجاد موقعیت های شغلی شود، و ایالات متحده را به دورانی از رفاه و اشتغال کامل سوق دهد.

سوال پیش روی ایالات متحده همچنان همین است و رئیس جمهوری و قوه مقننه به قول کنایه آمیز یک مجله همچنان بر سر این موضوع بحث می کنند که "آیا کشور باید از نظر اقتصادی نابود شود؟"

*پل میسن، سردبیر بخش اقتصادی نیوز نایت، بی بی سی سال پیش دست به این سفر زد.

[yami]

سلام دوستان

به طور خلاصه میخوام شما رو با محصول OBi از کمپانی Obihai آشنا کنم. البته من خودم از مجیک جک پلاس استفاده میکنم و انصافا راضیم با اینکه تلفن ثابت واقعی یک چیز دیگه هست ولی هزینه سالیانه 20 دولاری مجیک جک کجا و ماهیانه 50 دولار به بالا شرکتهای دیگه کجا... بهرحال از مطلب دور نیوفتیم!

مطمئن هستم که بعضی از شما به محض ورود به آمریکا یک خط گوشی موبایل خریدین. اگه مثل من مایه دار نباشین, احتمالا خط پیش پرداخت و با محدودیت تماس گرفتیم که حسابی دست و بالتون رو در زنگ زدن و جواب دادن به تلفنها بسته.
البته میدونید که از طریق Google Voice میتونین وقتی در منزل هستین و یا به هر صورت به کامپیوتر و اینترنت دسترسی دارین, وقتی که موبایلتون زنگ میزنه از طریق چت صوتی جیمیل به موبایلتون پاسخ بدین و بدین صورت دیگه هزینه ای رو متحمل نشین. زنگ زدن هم که از همین طریق به آمریکا و کانادا رایگانه.

تنها مشکلی که وجود داشت این بود که برای این کار باید حتما کامپیوترتون در منزل روشن باشه همیشه. با این محصول Obihai دیگه مشکل حله! شما میتونین اون رو به مودمتون وصل کرده و یک گوشی تلفن معمولی باسیم یا بی سیم هم به اون وصل کنین. هر وقت که شماره Google Voice شما یا به عبارتی موبایلتون زنگ بزنه, این گوشی تلفن تو خونه هم زنگ میزنه و شما بدون استفاده از کامپیوتر و یا موبایل به تماس پاسخ میدین و هزینه ای متحمل نمیشین و از اعتبار موبایلتون چیزی کم نمیشه. بازم تاکید میکنم که این دستگاه مستقیم به مودم وصل میشه و نیازی نیست که کامپیوتر شما روشن باشه. با این حساب ممکنه با یک خط موبایل پیش پرداخت ماهی مثلا 15 دولار و 200 دقیقه مکالمه, سر و ته هزینه های هنگفت موبایل و تلفنتون هم بیاد.

فعلا Google Voice همانگونه که گفتم رایگانه ولی احتمالا بزودی هزینه ای بسیار جزئی اضافه خواهد شد. حدس من در حد همون سالی بیست دولار یا کمتر هست.

این دستگاه OBi دو مدل 100 و 110 داره که تنها فرقشون اینه که در مدل 110 شما اگه در خونه یک خط ثابت واقعی هم داشته باشین میتونین اونو بهش وصل کنین و به نوعی با یک گوشی از هر دو خط ثابت و VoIP با هم استفاده کنین. (تا جایی که من درست فهمیدم) و با این حساب همون مدل 100 برای ما کفایت میکنه با اینکه تفاوت قیمتشون الان در حد 6 دولاره. بترتیب 43 و 49 دولار.

یک مطلب مهم دیگه اینکه با این دستگاه ضمنا میتونین در صورت داشتن اشتراک از خدمات VoIP شرکتهایی مثل CallCentric یا Voip.ms و یا CallWithUs و چند شرکت دیگه هم استفاده کنید چون این دستگاه از پروتکل SIP هم پشتیبانی کامل میکنه. البته به همین علت این دستگاه در ایران کاربردی نخواهد داشت.

اینم لینکهای مربوط به این دستگاه بسیار مفید:

http://www.obihai.com
http://www.obihai.com/docs/ObihaiBrochure.pdf
http://www.youtube.com/watch?v=k5BwQ0E6fmQ

البته این دستگاه یک عالمه امکانات دیگه هم داره که من زیاد سر در نیاوردم اما همینقدرش برای خیلی ها کافیه. در ضمن اگه دوست یا آشنایی در کشوری دارین که در اون پروتکل SIP بسته نیست, میتونین یکی دیگه ازین دستگاها به اون بفرستین و بدون استفاده از کامپیوتر و فقط از طریق اینترنت, این دستگاهها و گوشی های تلفن وصل شده به اون به طور نامحدود به همدیگه زنگ بزنین و صحبت کنید.

[frozen mind]

يكي از دغدغه هاي مهم مهاجران ارتباط هرچه كم هزينه تر با وطن است. اين ارتباط اجتناب ناپذير است پس چه بهتر كه تا حد ممكن كم هزينه باشد.
از جناب yami كه تجربه خوشان را در استفاده از اين طريق ارتباطي براي كم شدن هزينه ها با ما در ميان گذاشتن بسيار متشكرم.

اين توضيح را از اين بابت عرض كدم كه بعضي از دوستان شائبه تبليغاتي بودن اين پست جناب yami برايشان پيش آمده بود.

[yami]

يكي از دغدغه هاي مهم مهاجران ارتباط هرچه كم هزينه تر با وطن است. اين ارتباط اجتناب ناپذير است پس چه بهتر كه تا حد ممكن كم هزينه باشد.
از جناب yami كه تجربه خوشان را در استفاده از اين طريق ارتباطي براي كم شدن هزينه ها با ما در ميان گذاشتن بسيار متشكرم.

اين توضيح را از اين بابت عرض كدم كه بعضي از دوستان شائبه تبليغاتي بودن اين پست جناب yami برايشان پيش آمده بود.

ای کاش تبلیغاتی بود!!! (یعنی شرکت Obihai مال من بود یا حداقل پورسانتی کمسیونی چیزی بهم میداد!!)

[yami]

سلام دوستان
طبق آخرین اخبار دریافتی مشاغل خفنی در داکوتای شمالی در حوزه های نفتی وجود داره. در شهری مثل WIlliston دیگه تو هتلها میگن جا نیست و کارگرها تو کمپرها و ون هاشون میخوابن. حقوق کارگر حفار هم که خداییش کار سنگینی هست تا ساعتی 45 دولار میرسه با بیمه و مزایا.
اگه کسی در این مورد اطلاعات داره یا میتونه اطلاعاتی کسب کنه لطفا به اشتراک بذاره اینجا.
اینم یک آدرس فعلا برای دیدن مشاغل موجود
http://www.ndoiljobs.com ولی سایتهای مختلف دیگه ای هم هست که میتونین جستجو کنین.

[yami]

سلام دوستان

با خودم فکر میکردم که یک همچین تاپیکی داشته باشیم که فارغ از سوالات متفرقه صرفا و فقط محیط و شرایط کارمون رو به جزئیات توضیح داده و به سوالات دیگر دوستان در موردش پاسخ بدیم.

فقط یک خواهشی دارم که سوالات فقط و فقط و فقط در مورد شغل دیگر اعضا باشه که در موردش پست زده و نه اینکه مثلا اگه کسی در مورد شغل معلمیش نوشته یکی دیگه بیاد در مورد بابای مدرسه بودن هم سوال بکنه صرفا به خاطر اینکه به هم مربوطن!!

متاسفانه من الان دارم میرم سر کار و ایشالا فردا صبح در مورد شغل خودم خواهم نوشت.

[yami]

دوستان
در این تاپیک صرفا میخوام شما رو با Apprenticeship Programs آشنا کنم. بعضی از کالجها با کارفرمایان بزرگ بخش خصوصی قرارداد دارند و در رشته هایی که بیشتر به تجربه نیاز داره تا تحصیل پرسنل اونا رو بصورت آکادمیک آموزش میدن و نهایتا بهشون گواهی میدن.
این دوره ها که معمولا در زمینه های بنایی و لوله کشی و سیم کشی ساختمان یا صنعتی یا نصب تجهیزات اطفا حریق هست بطور معمول بین دو تا پنج سال طول میکشه که تموم بشه.
متقاضی معمولا باید پرسنل تمام وقت یا نیمه وقت کارفرمای اسپانسر باشه که روزها کار میکنن و هفته ای دو سه شب هم میان کالج برای کلاس هاشون.
کلا برای کسانی که فعلا امکان تحصیل ندارن و علاقه دارن که در حین کار به یک مدرکی هم برسن خوبه.
این لینک مال کالج ما هست و مطمئنم که کالجهای دیگه هم میتونین همچین چیزی پیدا کنین:
http://www.palmbeachstate.edu/x3223.xml?id=157