هدف از مهاجرتمان چیست؟؟؟

[ofrfar]

لطفا اینقدر خوش باورانه نگاه نکنید... اینوری نه تنها خبری هم نیست...بلکه مهاجرت میتونه باعث بروز مشکلات زیادی بشه...
تاثیر تبلیغات را دستکم نگیرید... زرق و برق الکیه ..دوران دهه 70 تمام شده... اینجای امروزی همون شهربازیه که پینوکیو رفته بود....
درسته از ما بهترینها تو کشورمون با مشکلات اقتصادی و... کمرملت را خرد کردند...دغدغه های وطن را قبول دارم ولی نباید چهره کشورمون را سیاهتر از واقعیت نشدن بدیم...
اینجا هم سیستم کپیتالیستی مثل سیاهچاله ایست که تمام دارائی ملت را ظالمانه میبلعه.... چه بسیارند که با این داستانهای مهاجرت شیرازه زندگی و سلامت جسم و روحشون از بین رفته... مواظب سلامتی خودتون باشید و اینقدر زندگی را برای خودتون سخت نکنید...من که از دیدن هرروزه چهره زشت فقروبدبختی تواین سر دنیا حالم بده....
بخدا دو روزه زندگی ارزش اینهمه مشقت را نداره...کسانی که هم اینجان کوتاهی نکردند بگید ناموفق ماندند... پشتکار وزبان..تحصیلات دانشگاهی...سابقه کار...ولی مشکلات دومینووار ادامه داره...
من که به همه دوستان و فامیلام توصیه میکنم تو تصمیمشون تجدید نظر کنند.... قدر زندگی را بدونین و حرص الکی نزنید ه اینجا از همون حداقلها هم محروم میشید...

اینطور که از صحبتهای شما مشخصه الان در آمریکا زندگی میکنید و اصلا از شرایط موجود رضایت ندارید!!!
خوب شما که اینقدر مشکل دارید چرا به وطن گل و بلبل خودمان برنمیگردید؟!؟!؟! چرا برنمیگردید تا حداقل هایی که میگید رو داشته باشید؟!؟!؟ چرا خودتون رو از این حداقل ها محروم میکنید ؟!؟!؟
دوست عزیز مشکلاتی که مطرح کردید همه جای دنیا وجود داره به خصوص بسیار حادتر در کشور خودمون .اعتیاد ، فقر ، بیکاری ، دزدی ، بی فرهنگی ، حرف زشتا و .... در ایران بیداد میکنه نیازی نمیبینم بیشتر بگم. کپیتالیسم هم که فرمودین فعلا نظام اقتصادی در ایران هم چیزی جز این نیست اگر منظورتون در مورد چیزی هم که به عنوان بلعیدن ظالمانه دارایی ملت اسم بردید مالیات ها باشه!!
خدمتتون عرض کنم در ایران هم مالیات وجود داره ولی با این تفاوت که در ایران مالیات جهت بهبود زندگی مردم صرف نمیشه و معلوم نیست به کجاها میره!!
یا احتمالا خیلی وقته از ایران خارج شدین یا چماتون رو به واقعیت بستین
کسی به دنبال زرق و برق و تبلیغات کشور خودش رو ترک نمیکنه ، همه به امید داشتن زندگی متعادل به این فکر میافتن.
به شخصه نه دنبال زندگی رویایی خارج از ایران هستم نه به خانه و ماشین های چند میلیون دلاری فکر میکنم فقط دنبال آرامش هستم و شرایطی که بتونم با "تلاش" و "پشتکار" زندگی متعادلی برای خودم فراهم کنم.
در انتها از شما دعوت میکنم در این سالهای "طلایی و اوج شکوفایی" کشورمون سفری هم به ایران داشته باشید تا هم حداقلهایی که گفتید رو در ایران بررسی کنید و همونطور که اونجا از دیدن فقر و بدبختی حالتون به هم میخوره اینجا از دیدن مواردی که حتی فکرش رو هم نمیتونید بکنید گاهی از ایرانی بودنتون احساس شرم کنید.
سربلند و پیروز باشید

دوست عزیز آنهایی که پلهای پشت سرشونو خراب کردند و همه چی را فروختند ورفتند ....واقعا برگشتن براشون سخته حتی اگه دلشون هم بخواد برگردند به همین دلیله که در سالهای اخیر دوستان با تجربه اکیدا توصیه میکنند :همه دارایی هاتونو از دست ندین ,شاید روزی مثل این دوستمون خواستید برگردید

[nmir]

با سلام

مسلما کسی که شرایط ایده آلی در ایران داره مهاجرت براش سخت تره. اما برای من شخصا مسائل اعتقادی و عدم وجود آزادی بیان واقعا غیرقابل تحمل شده و به عنوان یک زن دلم میخواد جایی باشم که هر روز به خاطر حرفی که زدم و یا برخوردی که داشتم پشتم نلرزه. فکر می کنم زندگی در ایران برای زنان روشنفکر سخت شده. هر چند می دونم که وقتی آدم میره اونور آزادی براش یه مسئله عادی می شه اما وقتی چیزی رو نداری حسرتشو می خوری و وقتی داری از چشمت میفته. این قانونشه

[babak.n]

لطفا اینقدر خوش باورانه نگاه نکنید... اینوری نه تنها خبری هم نیست...بلکه مهاجرت میتونه باعث بروز مشکلات زیادی بشه...
تاثیر تبلیغات را دستکم نگیرید... زرق و برق الکیه ..دوران دهه 70 تمام شده... اینجای امروزی همون شهربازیه که پینوکیو رفته بود....
درسته از ما بهترینها تو کشورمون با مشکلات اقتصادی و... کمرملت را خرد کردند...دغدغه های وطن را قبول دارم ولی نباید چهره کشورمون را سیاهتر از واقعیت نشدن بدیم...
اینجا هم سیستم کپیتالیستی مثل سیاهچاله ایست که تمام دارائی ملت را ظالمانه میبلعه.... چه بسیارند که با این داستانهای مهاجرت شیرازه زندگی و سلامت جسم و روحشون از بین رفته... مواظب سلامتی خودتون باشید و اینقدر زندگی را برای خودتون سخت نکنید...من که از دیدن هرروزه چهره زشت فقروبدبختی تواین سر دنیا حالم بده....
بخدا دو روزه زندگی ارزش اینهمه مشقت را نداره...کسانی که هم اینجان کوتاهی نکردند بگید ناموفق ماندند... پشتکار وزبان..تحصیلات دانشگاهی...سابقه کار...ولی مشکلات دومینووار ادامه داره...
من که به همه دوستان و فامیلام توصیه میکنم تو تصمیمشون تجدید نظر کنند.... قدر زندگی را بدونین و حرص الکی نزنید ه اینجا از همون حداقلها هم محروم میشید...

اینطور که از صحبتهای شما مشخصه الان در آمریکا زندگی میکنید و اصلا از شرایط موجود رضایت ندارید!!!
خوب شما که اینقدر مشکل دارید چرا به وطن گل و بلبل خودمان برنمیگردید؟!؟!؟! چرا برنمیگردید تا حداقل هایی که میگید رو داشته باشید؟!؟!؟ چرا خودتون رو از این حداقل ها محروم میکنید ؟!؟!؟
دوست عزیز مشکلاتی که مطرح کردید همه جای دنیا وجود داره به خصوص بسیار حادتر در کشور خودمون .اعتیاد ، فقر ، بیکاری ، دزدی ، بی فرهنگی ، حرف زشتا و .... در ایران بیداد میکنه نیازی نمیبینم بیشتر بگم. کپیتالیسم هم که فرمودین فعلا نظام اقتصادی در ایران هم چیزی جز این نیست اگر منظورتون در مورد چیزی هم که به عنوان بلعیدن ظالمانه دارایی ملت اسم بردید مالیات ها باشه!!
خدمتتون عرض کنم در ایران هم مالیات وجود داره ولی با این تفاوت که در ایران مالیات جهت بهبود زندگی مردم صرف نمیشه و معلوم نیست به کجاها میره!!
یا احتمالا خیلی وقته از ایران خارج شدین یا چماتون رو به واقعیت بستین
کسی به دنبال زرق و برق و تبلیغات کشور خودش رو ترک نمیکنه ، همه به امید داشتن زندگی متعادل به این فکر میافتن.
به شخصه نه دنبال زندگی رویایی خارج از ایران هستم نه به خانه و ماشین های چند میلیون دلاری فکر میکنم فقط دنبال آرامش هستم و شرایطی که بتونم با "تلاش" و "پشتکار" زندگی متعادلی برای خودم فراهم کنم.
در انتها از شما دعوت میکنم در این سالهای "طلایی و اوج شکوفایی" کشورمون سفری هم به ایران داشته باشید تا هم حداقلهایی که گفتید رو در ایران بررسی کنید و همونطور که اونجا از دیدن فقر و بدبختی حالتون به هم میخوره اینجا از دیدن مواردی که حتی فکرش رو هم نمیتونید بکنید گاهی از ایرانی بودنتون احساس شرم کنید.
سربلند و پیروز باشید

دوست عزیز آنهایی که پلهای پشت سرشونو خراب کردند و همه چی را فروختند ورفتند ....واقعا برگشتن براشون سخته حتی اگه دلشون هم بخواد برگردند به همین دلیله که در سالهای اخیر دوستان با تجربه اکیدا توصیه میکنند :همه دارایی هاتونو از دست ندین ,شاید روزی مثل این دوستمون خواستید برگردید

راضی بودن هر کسی از مهاجرت میتونه دلایل کاملا شخصی داشته باشه .
گفته های این دوستمون هم که خیلی نا راضی هستن و گول تبلیغات رو خوردن هم متین.
اما باید عرض کنم که به نظر من دلیل راضی نبودن تنها میتونه احساس دلتنگی و به قول معروف غم دوری باشه . در غیر این صورت دوست عزیز من از شرایط شما اطلاعی ندارم و در جایگاهی هم نیستم که بخوام قضاوت بکنم. اما دیگه تنها چیزی که میشه مخصوصا در کشور امری کا داشت، حداقل های زندگی هست مگر اینکه دیگه واقعا یه جای کار رو اشتباه کرده باشید.
یه حساب سر انگشتی ساده با کاری با حقوق پایه در ایالت تگزاس این رو ثابت خواهد کرد.
امیدوارم روزگار به کام باشه در هر کجا
موفق باشید

[Danoosh]

سلام
نمیدونم چرا مد شده همه میگن دهه 70 گذشته... خب بله گذشته.... ولی حال حاضر چطور؟ حالا چه خبره؟
عزیزان درسته که تبلیغات پر زرق و برق هست....ولی آمار که دیگه دروغ نمیگه!
این لینک اداره آمار ایالات متحده
میتونید آمار نرخ بیکاری رو بررسی کنید.... http://data.bls.gov/timeseries/LNS14000000
نرخ بیکاری داره به آمار سال 2003 میرسه و بعد از اون هم خیلی راحت پیشرف کامل شروع میشه
همین دیروز هم اداره آمار در مورد ساخت و ساز و تولید خورد گفته بود که رشد اقتصادی بوجود اومده
در ضمن چند وقت پیش بود که برنامه سیاست های مالی (QE) توسط خانم ژانت یلن به پایان رسید.... یعنی بهترین شرایط اقتصادی در ایالات متحده حاصل شده

از نظر اقتصادی ... ایالات متحده در بهترین شرایط قرار داره و بهترین زمان برای مهاجرت هست

موفق باشید

[soheilbadami]

[quote='ofrfar' pid='564077' dateline='1416320066']
[quote='_Siavash_' pid='564054' dateline='1416307998']
[quote='rahbar' pid='564025' dateline='1416291931']

اما دیگه تنها چیزی که میشه مخصوصا در کشور امری کا داشت، حداقل های زندگی هست مگر اینکه دیگه واقعا یه جای کار رو اشتباه کرده باشید.
یه حساب سر انگشتی ساده با کاری با حقوق پایه در ایالت تگزاس این رو ثابت خواهد کرد.

نه دوست من. فقط از نظر اطلاعتون و نه ابراز نا امیدی میگم که محاسبات شما جای اشکال داره. تقریبا در هیج جای امریکا با اتکا به حداقل دستمزد نمیشه با داشتن یک کار حد اقل زندگی رو فراهم کرد ( در محلهایی که جمعیت هست و متعاقبا امکان اشتغال) و تکزاس هم مستثنی نیست.اصولا حد اقل دستمزد در امریکا بطور اورج 6 دلار کمتر از خط فقر نسبی هست ( در ساعت) و به همبن دلیل در امریکا 30 درصد افراد جامعه زیر خط فقر نسبی (فدرال) زندگی میکنن با وجودیکه اشتغال دارن. بیشتر این افراد با وجود فقر بدهکاری کردیتی زیادی دارن که تا زمانی که کار میکنن با دادن بهره و تعویق انداختن قرضها گذران میکنن و وای به روزی که کار ازشون گرفته بشه و اونمقع دردسر اصلی شروع میشه.یکی از بزرگترین ناهنجاریهای اقتصادی امریکا از همین واقعیت عدم تطابق دستمزد با هزینه ها شروع میشه که قصه مفصلی داره. امیدوارم هیچ مهاجری با هدف کسب حد اقل دستمزد خودش رو قربانی مهاجرت و سیستم اقتصادی امریکا نکنه که خطای بزرگیه یا حداقل بدونه که چه میکنه.

[babak.n]

[quote='ofrfar' pid='564077' dateline='1416320066']
[quote='_Siavash_' pid='564054' dateline='1416307998']
[quote='rahbar' pid='564025' dateline='1416291931']

اما دیگه تنها چیزی که میشه مخصوصا در کشور امری کا داشت، حداقل های زندگی هست مگر اینکه دیگه واقعا یه جای کار رو اشتباه کرده باشید.
یه حساب سر انگشتی ساده با کاری با حقوق پایه در ایالت تگزاس این رو ثابت خواهد کرد.

نه دوست من. فقط از نظر اطلاعتون و نه ابراز نا امیدی میگم که محاسبات شما جای اشکال داره. تقریبا در هیج جای آمریکا با اتکا به حداقل دستمزد نمیشه با داشتن یک کار حد اقل زندگی رو فراهم کرد ( در محلهایی که جمعیت هست و متعاقبا امکان اشتغال) و تکزاس هم مستثنی نیست.اصولا حد اقل دستمزد در آمریکا بطور اورج 6 دلار کمتر از خط فقر نسبی هست ( در ساعت) و به همبن دلیل در آمریکا 30 درصد افراد جامعه زیر خط فقر نسبی (فدرال) زندگی میکنن با وجودیکه اشتغال دارن. بیشتر این افراد با وجود فقر بدهکاری کردیتی زیادی دارن که تا زمانی که کار میکنن با دادن بهره و تعویق انداختن قرضها گذران میکنن و وای به روزی که کار ازشون گرفته بشه و اونمقع دردسر اصلی شروع میشه.یکی از بزرگترین ناهنجاریهای اقتصادی آمریکا از همین واقعیت عدم تطابق دستمزد با هزینه ها شروع میشه که قصه مفصلی داره. امیدوارم هیچ مهاجری با هدف کسب حد اقل دستمزد خودش رو قربانی مهاجرت و سیستم اقتصادی آمریکا نکنه که خطای بزرگیه یا حداقل بدونه که چه میکنه.

فرمایش شما متین.
اما من با آمار "خط فقر" کاری ندارم. مگه راجع به ایران خودمون میخواهیم صحت کنیم با حداقل درامد کار داریم یا با نوع زندگی مردم میسنجیم؟
اون دوستمون که خیییلی ناراضی بودن ، جواب من برای ایشون بود به این دلیل که با ابتدایی ترین امکانات هم مشکل داشتند.
شما حساب کنین روزی 8 ساعت کار ساعتی 8 دلار میشه 1280 دلار.
یک خونه جای نسبتا خوب یک خوابه با شارژ و اینترنت و همه مخارج در رفته ، خونه پرش میشه 900-950-1000دلار.
با درست کردن کردیت و ... میشه یه جوری رسوندش دیگه. حرف من اینه که فرار نیست هدف حداقل دستمزذ باشه ، اما وقتی یه مشکلی پبش میاد باید حلش کرد دیگه . این صحبت برای اینه که شرایط سحت شده اما قرار نیست که همه همینطور زندگی کنند . حالا حساب کنید یه کارگر با 500-600 تومن حقوق میتونه خونه اجاره کنه و گشنه بمونه یا نه؟

[soheilbadami]

[quote='soheilbadami' pid='566348' dateline='1417679099']
[quote='babak.n' pid='566079' dateline='1417540406']
[quote='ofrfar' pid='564077' dateline='1416320066']
[quote='_Siavash_' pid='564054' dateline='1416307998']
[quote='rahbar' pid='564025' dateline='1416291931']


فرمایش شما متین.
اما من با آمار "خط فقر" کاری ندارم. مگه راجع به ایران خودمون میخواهیم صحت کنیم با حداقل درامد کار داریم یا با نوع زندگی مردم میسنجیم؟
اون دوستمون که خیییلی ناراضی بودن ، جواب من برای ایشون بود به این دلیل که با ابتدایی ترین امکانات هم مشکل داشتند.
شما حساب کنین روزی 8 ساعت کار ساعتی 8 دلار میشه 1280 دلار.
یک خونه جای نسبتا خوب یک خوابه با شارژ و اینترنت و همه مخارج در رفته ، خونه پرش میشه 900-950-1000دلار.
با درست کردن کردیت و ... میشه یه جوری رسوندش دیگه. حرف من اینه که فرار نیست هدف حداقل دستمزذ باشه ، اما وقتی یه مشکلی پبش میاد باید حلش کرد دیگه . این صحبت برای اینه که شرایط سحت شده اما قرار نیست که همه همینطور زندگی کنند . حالا حساب کنید یه کارگر با 500-600 تومن حقوق میتونه خونه اجاره کنه و گشنه بمونه یا نه؟

جملات اول رو که راجع ایران گفتی متوجه نشدم. بگذریم. منم به همین محاسبات اشاره کردم. با اینکه تکراری هست ولی بد نیست گفته شه که شما کار حد اقل دستمزدی که نیمه وقت هستن (تقریبا تمامشون) رو پیدا نمیکنین که بیش از 30 ساعت در هفته باشه یعنی کارفرما به علت بیمه و غیره بیشتر به شما ساعت نمیده و بعد از کسر مالیات و سوشال چیزی حدود 800 دلار میتونین بگیرین. باید کار دوم بگیرید که مچ کردن ساعتش با کار اول خیلی مشکله و یا اینکه باید همخونه داشه باشین تا مسکن و مخارجش سرشکن بشه.
همونطورم که گفتم اینا تجاربی هست که از بودن 4 سال در امریکا و دیدن افراد زیاد و دوستان در شرایط اینچنین حاصل شده و فقط در جهت روشنگری هست شاید مورد استفاده قرار بگیره.بسیار زیاد هموطنانی بودن و هستن که مقداری در محاسباتشون خطا داشتن و یا انتظار بیش از اندازه داشتن و اینجا دچار سرخوردگی شدن. خیلیها با خانوادشون میان که بسی دشوارتر هست و واقعا باید بدونن چه میکنن.

[fatima96]

سلام دوستان با تشکر از شما.
میخواستم دلیل خودم به عنوان یک دختر هجده ساله بیان کنم.
1- از بچگی تو فیلم های آمریکایی میدیدم که بچه های 10_11 ساله تابستون ها برای پدر مادرشون یا همسایه هاشون کار میکنن خییییییییلی دوست داشتم که مثل اونا باشم و پول میگیرن اینجوری از بچگی با پشتکار و تلاش بار میان و فرهنگ پس انداز یاد میگیرن در حالی که توی ایران اگر از خانواده متوسط هم باشی و کار کنی اگه پسر باشی یا میگن فقیر یا میگن درس نخونده اگر دختر باشی که اصلا خانواده اجازه نمیده
2_ اجازه تحصیل در هر رشته که بخوان دارن مانند رشته های هنری مثل رقص و موسیقی و در آینده اجازه کار برای هم پسر هم دختر هست نه مثل ایران که حتی برای مهندس های دختر کار نیست
3_ آشنایی با فرهنگ های مختلف
4- تفریح های سالم نمیگم تو ایران نیست ولی هرچی هم هست تو شهر های بزرگ نه کوچیک
5- رفتن به دانشگاه و تحصیل در دانشگاه های اونجا شده به قیمت کارهای پاره وقت و زانو درد
6- امنیت و آزادی بیان و پوشش و تحصیل
7- استقبال از ایده ها و خلاقیت
8- کم بودن پارتی و تفاوت در اون
9- لازم نیست چرب زبون و پاچه خوار باشی
10- بعد از تمام این تلاش ها مطمئن باش که موفقیت در انتظارت و امنیت و آرامش روحی و روانی داری

[nasimr]

سلام به همه ی دوستان عزیز
من یکی از اهدافم تو زندگی این بوده که برای مدتی زندگی تو کشور دیگه رو تجربه کنم. در کنارش ادامه تحصیل ام هم رو داشته باشم و آزادی هایی که اینجا تو ایران ندارم. اما یه سال اخیر که تصمیم واسه رفتن جدی شده بسیار مردد شدم.
یک ابراز ناراحتی بیش از حد خانواده و به خصوص مادرم از این قضیه هست.
دلیل دوم و مهم تر اینکه از خیلی از کسایی که هم سن و سال های خودمونن و خیلی بهم نزدیکن و برای Phd آمریکا و کانادا رفتن پرسیدم احساس خوشایندی بهم ندادن. مثلا می گن همون پارتی بازی هایی که تو ایران در زمینه ی تحصیل و کار هست اینجا هم هست. یا مثلا اینکه ماها دیگه نمی تونیم مثل اونها باشیم و از زندگی مثل مردم نیتیو اونجا لذت ببریم. و یا اینکه اکثر ایرانی هایی که رفتن معمولا تنهان، شاید چند دور و برشون ظاهرا شلوغ باشه. این چیزا واقعا مرددم می کنه و این تردید باعث افسردگیم شده چون همه ی هدفم این بوده که روزی برم از ایران!
از شما می خوام صادقانه در مورد مطالبی که نوشتم نظر بدید. اگر همه ی اینها درست هست پس چرا این همه آدم می رن و کم پیش می یاد که برگردن؟!
قضیه ی انتخاب بین بد و بدتره؟ یا واقعا می شه اونجا از زندگی روزمرره لذت برد و احساس خوبی داشت؟

[mom]

سلام به همه ی دوستان عزیز
من یکی از اهدافم تو زندگی این بوده که برای مدتی زندگی تو کشور دیگه رو تجربه کنم. در کنارش ادامه تحصیل ام هم رو داشته باشم و آزادی هایی که اینجا تو ایران ندارم. اما یه سال اخیر که تصمیم واسه رفتن جدی شده بسیار مردد شدم.
یک ابراز ناراحتی بیش از حد خانواده و به خصوص مادرم از این قضیه هست.
دلیل دوم و مهم تر اینکه از خیلی از کسایی که هم سن و سال های خودمونن و خیلی بهم نزدیکن و برای Phd آمریکا و کانادا رفتن پرسیدم احساس خوشایندی بهم ندادن. مثلا می گن همون پارتی بازی هایی که تو ایران در زمینه ی تحصیل و کار هست اینجا هم هست. یا مثلا اینکه ماها دیگه نمی تونیم مثل اونها باشیم و از زندگی مثل مردم نیتیو اونجا لذت ببریم. و یا اینکه اکثر ایرانی هایی که رفتن معمولا تنهان، شاید چند دور و برشون ظاهرا شلوغ باشه. این چیزا واقعا مرددم می کنه و این تردید باعث افسردگیم شده چون همه ی هدفم این بوده که روزی برم از ایران!
از شما می خوام صادقانه در مورد مطالبی که نوشتم نظر بدید. اگر همه ی اینها درست هست پس چرا این همه آدم می رن و کم پیش می یاد که برگردن؟!
قضیه ی انتخاب بین بد و بدتره؟ یا واقعا می شه اونجا از زندگی روزمرره لذت برد و احساس خوبی داشت؟

دوست عزیز ایرانی جماعت کارش غر زدن وست ایرانی را اگر به بهشت هم ببرند باز غر میزند در حالی که همه چیز برایش مهیاست.به نظر من که نباید به این جور حرف ها اعتماد کرد انسان باید خودش تجربه کند و به این مثل فکر کرد:شنیدن کی بوود مانند دیدن!به نظر من شما باید خودت محیط را لمس کنی تا بتوانی تصمیم بگیری!با این که فقط یک سال در امریکا زندگی کردم اما تجربه هایی از ان کسب کردم که به اطمینان می توانم بگویم کل عمرم به یک طرف ان یک سال هم به یک طرف!امیدوارم بتوانید راه صحیح را انتخاب کنید و به این نکته که گفته شد یعنی اعتماد نکردن به حرف دیگران عمل کنید!موفق باشید!

[HERMES7]

من براي توسعه كارم قصد مهاجرت دارم

وسلام

[nasimr]

سلام به همه ی دوستان عزیز
من یکی از اهدافم تو زندگی این بوده که برای مدتی زندگی تو کشور دیگه رو تجربه کنم. در کنارش ادامه تحصیل ام هم رو داشته باشم و آزادی هایی که اینجا تو ایران ندارم. اما یه سال اخیر که تصمیم واسه رفتن جدی شده بسیار مردد شدم.
یک ابراز ناراحتی بیش از حد خانواده و به خصوص مادرم از این قضیه هست.
دلیل دوم و مهم تر اینکه از خیلی از کسایی که هم سن و سال های خودمونن و خیلی بهم نزدیکن و برای Phd آمریکا و کانادا رفتن پرسیدم احساس خوشایندی بهم ندادن. مثلا می گن همون پارتی بازی هایی که تو ایران در زمینه ی تحصیل و کار هست اینجا هم هست. یا مثلا اینکه ماها دیگه نمی تونیم مثل اونها باشیم و از زندگی مثل مردم نیتیو اونجا لذت ببریم. و یا اینکه اکثر ایرانی هایی که رفتن معمولا تنهان، شاید چند دور و برشون ظاهرا شلوغ باشه. این چیزا واقعا مرددم می کنه و این تردید باعث افسردگیم شده چون همه ی هدفم این بوده که روزی برم از ایران!
از شما می خوام صادقانه در مورد مطالبی که نوشتم نظر بدید. اگر همه ی اینها درست هست پس چرا این همه آدم می رن و کم پیش می یاد که برگردن؟!
قضیه ی انتخاب بین بد و بدتره؟ یا واقعا می شه اونجا از زندگی روزمرره لذت برد و احساس خوبی داشت؟

دوست عزیز ایرانی جماعت کارش غر زدن وست ایرانی را اگر به بهشت هم ببرند باز غر میزند در حالی که همه چیز برایش مهیاست.به نظر من که نباید به این جور حرف ها اعتماد کرد انسان باید خودش تجربه کند و به این مثل فکر کرد:شنیدن کی بوود مانند دیدن!به نظر من شما باید خودت محیط را لمس کنی تا بتوانی تصمیم بگیری!با این که فقط یک سال در آمریکا زندگی کردم اما تجربه هایی از ان کسب کردم که به اطمینان می توانم بگویم کل عمرم به یک طرف ان یک سال هم به یک طرف!امیدوارم بتوانید راه صحیح را انتخاب کنید و به این نکته که گفته شد یعنی اعتماد نکردن به حرف دیگران عمل کنید!موفق باشید!

والا نمیدونم ... شاید برای کسایی که تحصیلی می رن شرایط زندگی اونجا بد می شه...شاید شما تحصیلی نرفتین...
در اینکه آدم باید خودش تجربه کنه شرایط رو شکی نیست، ولی ما (حداقل من) متاسفانه این امکان رو نداریم که مثلا بگیم حالا یه سال برم امتحان کنم خوشم نیومد برمی گردم! من نوعی وقتی تصمیم بگیرم برم (تحصیلی) یعنی خیلی چیزا رو فدا کردم و خیلی سختی به جون خریدم و واقعا تلاش کردم، به همین راحتی آدم نمی تونه بزنه زیر همه چیز و برگرده... امیدوارم این دلیلی نباشه که به خاطرش خیلی ها برنمی گردن!

[mom]

نسیم خانم شما باید ببینید چه چیز هایی را از دست میدهید و در عوض چه چیز های به دست می اورید،بعد ببینید ایا چیز هایی که به دست خواهید اورد ارزش از دست دادن اون چیز ها را دارد یا نه.این مساله ای است که همه مهاجران با ان روبه رو هستند و فقط و فقط خودشان میتوانند ان را حل کنند!اما من به این مساله فکر نکردم و رفتم.بعد دیدم من فعلا برای مهاجرت اماده نیستم!با این که همه شرایط برای ماندنم فراهم بود!بله من هم برای تحصیل رفته بودم.و دو سال برای ان درس خواندم و امتحان دادم(رشته بنده پزشکی است)من شردیط شما را نمیدانم و دارم با استفاده از تجربیات خودم مینویسم،اما امید وارم توانسته بوشم کمکی کرده باشم.به هر حال من در خدمتم.موفق باشید!

[babak.n]

از شما می خوام صادقانه در مورد مطالبی که نوشتم نظر بدید. اگر همه ی اینها درست هست پس چرا این همه آدم می رن و کم پیش می یاد که برگردن؟!
قضیه ی انتخاب بین بد و بدتره؟ یا واقعا می شه اونجا از زندگی روزمرره لذت برد و احساس خوبی داشت؟

دوست عزیز.
پارتی بازی هست - تنها بودن هست - با ماشین بزنن بهت و فرار کنن هست که دستتم به جایی نرسه ( تجربه ی شخصیه خودم ) . فساد در رده های بالای کشور هست . آشغال گوشه ی خیابون هست . محله هایی داره که جرات نمیکنی بری توش- گدا کنار خیابون هست ( اینها رو به چشم دیدم . اینها همممممه جاییه . اونجا آخر دنیا و بهشت نیست
همه جا اینها هست .
در مقابلش . یکسری احترام ها هم هست که اصلا نمیشه نادیده گرفت . به شخصیت و شعور آدم خیلی کمتر از اینجا توهین میشه
فقط باید سبک و سنگین کنید و ببینید از زندگی چی میخواید.

[nasimr]

از شما می خوام صادقانه در مورد مطالبی که نوشتم نظر بدید. اگر همه ی اینها درست هست پس چرا این همه آدم می رن و کم پیش می یاد که برگردن؟!
قضیه ی انتخاب بین بد و بدتره؟ یا واقعا می شه اونجا از زندگی روزمرره لذت برد و احساس خوبی داشت؟

دوست عزیز.
پارتی بازی هست - تنها بودن هست - با ماشین بزنن بهت و فرار کنن هست که دستتم به جایی نرسه ( تجربه ی شخصیه خودم ) . فساد در رده های بالای کشور هست . آشغال گوشه ی خیابون هست . محله هایی داره که جرات نمیکنی بری توش- گدا کنار خیابون هست ( اینها رو به چشم دیدم . اینها همممممه جاییه . اونجا آخر دنیا و بهشت نیست
همه جا اینها هست .
در مقابلش . یکسری احترام ها هم هست که اصلا نمیشه نادیده گرفت . به شخصیت و شعور آدم خیلی کمتر از اینجا توهین میشه
فقط باید سبک و سنگین کنید و ببینید از زندگی چی میخواید.

من حتي اين هم زياد شنيدم كه مثلا وقتي استاد مي فهمه شما ايراني هستي ( به خاطر تبليغات منفي) حتي به نسبت هندي ها و چيني ها بد برخورد مي كنه ... يا خيلي كار ازت مي كشه و اذيتت مي كنه... خوب اين ها يه چيزايي هستن كه شما تو محيط دانشگاه هروز درگير هستين و ممكنه تو روحيه ي روزمرتون تاثير داشته باشه...
مي شه لطفا منظورتون رو بگين از اينكه مثلا كجاها به شخصيت و شعور آدم كمتر توهين مي شه؟