ادامه كار هنر سينما در آمريكا

[sasan]

دوستان درود
ممنون دوست عزیز که این مطالب رو میخونی و منم خوشحالم که با شما آشنا میشم
ممنون از اینکه به هر حال به من لطف دارید و منو میبینید
در مورد دیگر دوستان و هنرمندان بزرگی که به آمریکا اومدند و متاسفانه در حد و هم تراز هالیوودی ها نشدند داستان زیاده
من در مورد ندانستن زبان و یا داشتن لحجه کاملا موافقم ولی اینو نمیفمم یعنی چی : (پس زمینه ی من)
واقعا پس زمینه من چه معنایی داره ... اینو لطفا برام بشکاف
اما یه چیزی رو به عنوان تجربه باید عنوان کنم که .... من توی ایران برای خودم بهر حال کسی بودم ... بهر حال نزدیک 15 سال توی این رشته هستم و خوب گروهی داشتم و یه بروبیایی در حد خودم
یه فیلمساز بسیار جدی بودم که یه گروه شاید 50 نفره رو هدایت میکردم
من در گذشته با وجود اینکه سنی ندارم ولی سخت کوشی و تلاشم و البته کمکهای خداوند باعث شده بود که جایگاه خوبی داشته باشم و این اواخر داشتم کم کم به اون چیزهایی که میخواستم میرسیدم و به قول معروف کم کم داشتم اسمی تو اسمها در می آوردم و معروف میشدم
ولی تمام این تلاشها و اعتبارها و خلاصه همه چیز یک شبه با اومدن به اینجا از بین رفت
اینطوری بگم که اگر من همین حالا برگردم به هیچ وجه نمیتونم اعتبار سال گذشته ام رو باز بدست بیارم و ....
حالا اومدم اینجا که فیلم بسازم ...
من خدایی نکرده قصد توهین به هیچ شخصیت و یا مکانی رو ندارم ... ولی تصور کن از پشت کوههای الیگودرز یه کشاورز و یا چوپان سالخورده و زحمت کش با گویش دلنشین و غلیظ لری حالا اومده وسط تهران و با همون لحجه و
لباسهای محلیش ، وسط جردن میگه ، اونم با صدای بلند ، میگه : من میخوام اینجا کرین بزارم و با دوربین 35 فیلم بگیرم.....
اولین چیزی که به ذهن شما خطور میکنه چیه؟..... واقعا؟....................فکرشو بکن...............
حالا دقیقا اون بابا منم توی آمریکا.........
این آمریکاییه چی میدونه من چی میگم و تقصیری هم نداره ...
منم که همه دارو ندارم و گذاشتم اومدم اینجا که خوب همین حرفها رو بزنم ... پس منم تقصیری ندارم ..... پس باید چیکار کرد..... واقعا چیکار باید کرد.....
این حرف من خیلی از هنرمندان رو ممکنه ناراحت کنه ولی دقیقا توی همین لحظه هست که خیلی از هنرمندان توی شرایطی مثل من قرار میگیرند و خوب دچار افسردگی میشند و جا میزنند
خیلی سخته اینجا تهیه کننده ای رو میبینی که توی مک دونالد داره همبرگر دست مردم میده
کار عیب نیست ولی این بابا تهیه کننده بوده و چنتا سریال خوب هم در زمان خودش ساخته
اما به قول معروف
آن را که چنین دردی از پای در اندازد
باید که فرو شوید دست از همه درمانها
خدمتتون عرض کنم . بنده یه ایرانی هستم که به شدت آرمان گرام
پررو هستم و به این سادگیها ول کن قضیه نیستم
فیلمنامم تموم شده ...... با وجود اینکه خودم درست نمیتونم انگلیسی حرف بزنم ولی با تمام پررویی با شرمندگی از مترجمان عزیز، دارم ترجمش میکنم
با وجود اینکه برای ساختش پول ندارم ولی دارم با همین لحجه زیبای ایرانیم که انگیلیسی حرف میزنه با بهترین بازیگران همین تگزاس وارد مذاکره میشم
باور کنید چهره این آمریکاییها خیلی دیدنیه وقتی من دستو پا شکسته از اونها دعوت میکنم که توی فیلمم مجانی بازی کنند
فکر میکنند من دیوانه ام
یا شایدم.......
اگه کتاب آلفرد هیچکاک ، نوشته ترفو رو بخونید یه جاش هست که آلفرد پول برای غذای بازیگراش به اندازه کافی نداشته ، پس خودش بیرون از رستوران میشینه و ساندویچ میخوره و برای بازیگرای آمریکاییش از رستوران غذا میگیره
..... دقیقا همینجا بارها و بارها صدای الفرد رو تو گوشم شنیدم که با لحجه بد و به فارسی به من میگه برو تو میتونی
واقعا داستان هیچکاک افسانه نیست
استیون اسپیلبرگ افسانه نیست و......
منم در حد و اندازه کنونی خودم با توجه به تواناییها و شناختی که از خودم دارم .... قدمهای محکم بر میدارم و به مقصد میرسم

راهی به سوی خوشبختی وجود ندارد......... خوشبختی خود راه است

دوستان عزیزم من اینها رو میگم که توی تاریکی شب چراغی هر چند کم سو برای هنرمندان عزیز ایرانی باشم
ببخشید دوستان پر حرفی کردم .
موفق باشید
بدرود

[soheilbadami]

ساسان عزیز نکات بسیار خوبی رو گفتی ولی شما که دستی در هنر داشتی و داری فکر کنم بهتر از من میدانی که وقتی کار هنر به مرحله هفتم و یا نمایش میرسد موضوع فرق میکند دیگر تنها شرایط هنرمند نیست که اوضاع رو پیش میبره و سر و کله روابط و گروه بازی و مافیا پیدا میشه حالا هر جای دنیا که هست چرا ؟ چون پول توشه چون گردش مالی وحشتناکه درست مثل مثلا فوتبال. به نظر من خوشخیالی است اگر کسی فکر کند که مثلا اینهنه مسابقه فوتبال که در سطح بالایی هم انجام میشود تمیز و بدون پشت پرده و تبانی است. این موضوع در سینمای ایران- هالیوود - بالیوود و ... و هرجا که گردش مالی است وجود دارد و به نظرم شاه کلید معمای شماست که چرا اقل افراد واجد شرایط هم جذب نمیشوند در صورتی که بسیاری از افراد با شرایط نازل تر در رده بالاتری هستن و گویا این در همه شئونات رویه عادی شده است متاسفانه.
تاکید میکنم این مطلب نباید دستاویزی برای عدم خودباوری و کوشش باشد بلکه دیدگاهی کلی است.
انشالا زودتر فیلمت اکران بشه مام بیام تماشا !
موفق باشی

[rasarasa]

ساسان جان با آرزوی موفقیت برای شما و رسیدن به بلندپروازیهایت ، من پیشنهاد میکنم که برای خودت برنامه ریزی کنی و به لس انجلس بیایی . چون کار کردن در زمینه سینما در شهری که شما رفته اید نسبت به لس انجلس مثل فیلمسازی در شهرستان نسبت به تهران است . هر چه باشد اینجا مرکز فیلمسازی امریکاست و به تبع آدمهای بیشتری میتوانی برای کار پیدا کنی. زندگی در لس انجلس به غیر از کرایه خانه که 400 دلاری بیشتر از تگزاس است در شرایط مشابه ، خرج بیشتری ندارد . برای کسانی که در امر سینما مشغولند گریزی نیست که در نهایت به نیویورک یا لس انجلس نقل مکان کنند.

[wushu kung fu]

خوب مثل این که یه وقت پیدا کردم که بیام پرحرفی کنم

آقا ساسان اجازه بده خودم رو معرفی کنم من امیر هستم !

خوب برگردیم سر اصل موضوع در مورد پس زمینه ( چون من با همشون انگلیسی حرف میزدم اون ها این واژه رو به کار میبردند background که میشه سابقه - زمینه ) اما در مورد پس زمینه یعنی کار های که قبل از این که به اینجا رسیدن انجام دادن ( نگارش منم ضعیفه ها )
مثلا گلشیفته گفت خوب همه میدونستن من ایرانیم به خاطر همین همه هزار تا سنگ جلو پام میریختند مثلا فردای روز اکران فیلم مجموعه دروغ ها آمریکا ایران رو ت - حریم کرد که همین میتونه بالاخره چهره ی بازیگری که تازه از ایران اومده امریکا رو خراب میکنه البته من بگم که این چندتا بازیگری که توی هالیوود به اسم کوچکی رسیدن همش مدیون جو س - یاسی ایران هستند و اگه دقت کنی میبینی که در همه ی فیلم ها به نقش ایرانی ظاهر شدن مثلا توی سریال flash forward که سریالی اکشن بود آغداشلو باز هم به نقش یک ایرانی ظاهر شد
طوری که توی فیلم شخصیت دوم داستان گفت : از لهجش معلومه ایرانیه !

خوب مطابقا شخصی که توی ایران چندان اسمی رسم نکرده و زبان قوی داره خیلی راحت میتونه برای خودش توی سینما ی آمریکا اسم در کنه حتی اگر اسمش هم غیر آمریکایی باشه
زمانی که دیکاپریو می خواست وارد هالیوود شه مدیر برنامه هاش گفت بهتر اسمت عوض کنی و یه اسم امریکای بزاری ( ایتالیایی اگه اشتباه نکنم ) ولی اون قبول نکرد خوب ادامش هم خودتون میتونید ببینید
ولی مطابقا ما نویسنده - فیلم بردار - آهنگساز های ایرانی معروفی میبینیم که توی هالیوود اسم در کردن مثل رامین جوادی که هم ساندترک های سریال فرار از زندان رو ساخت هم فلش فوروارد !

در مورد ورود به سینما میخوام بگم که به نظر من هنر سینما کسب کردنی نیست بلکه ذاتیه خیلی از بازیگرای هالیوود قبل از ورود به سینما هیچ گونه تحصیلات دانشگاه هم نداشتن نمونه josh holloway که این قضیه توی ایران هم صدق میکنه توی ایران اصلان نمیشه اسم بعضی ها رو بازیگر گذاشت که بهتر نام نبرم ولی امثالی مثل مهران مدیری -رضا عطاران به نظر من یکی از بهترین های سینمای ایران هستند من دوباره تکرار می کنم نه تنها بازیگری بلکه کلا هنر ذاتی نه کسبی !

اما مطلب بعدی که میخوام صحبت کنم در مورد اینه که امریکا از سینماش تنها به عنوان وسیله ی برای سرگرمی استفاده نمیکنه بلکه از اون بعنوان ابزاری برا جنگ و صلح و..... استفاده میکنه و این قدرت سینما رو نشون میده که به نظر من خیلی هم کارآمده
اگه فیلم های آمریکایی رو به نگاه کارشناسان ببینی نه تنها به عنوان یک بیننده توش خیلی چیز ها میتونی کشف کنی که توی 70 درصد فیلم های امریکایی صدق میکنه که هدفی بیشتر از سرگرمی داره
البته 30 درصد دیگه فقط هدف سرگرمی داره !
این موضوع رو به خوبی میشه توی انیمیشن های آمریکایی هم مشاهده کرد

و در آخر من هم مثل کاربر عزیز راساراسا (درست نوشتم؟ ) بهتون پیشنهاد میکنم بهتره عازم LA بشید

چون شیر برای شکارش سمت دشت میره تا دریا !


موفق باشید !

[sasan]

دوستان درود
سهیل جان و راسا راسا عزیز ممنون از اطلاعات مفیدتون
من حتما به نیویورک و یا لس آنجلس خواهم رفت ولی نه حالا .. ای کاش فقط موضوع 400 یا 500 دلار بیشتر بود و.... به هر حال ممنون
و اما امیر خان در مورد بگگراند و یا پس زمینه ، دقیقا همین هست که شما میفرمایید و توی ایران و یا هر کجای دیگه هم برید همینه
اگه یه دوست افغان به کشور ما بیاد ، به هر حال چهره و لحجه اون مشخصه که ایرانی نیست ، بنابراین تمام سازندگان فیلم مجبورند به عنوان یک افغانی از اون استفاده کنند . حالا هر چی هم با استعداد باشه ، باز ایرانی نبودنش پیداست و برعکس اگر یک ایرانی هم وارد سینما و یا تلوزیون افغانها بشه . باز همین داستان هست
بنابراین به نظر من اصلا یک کارگردان و یا کمپانی فیلمسازی آمریکایی به پس زمینه شما کاری نداره ، اون فروش فیلمش رو میبینه و باید قبول کرد قیصر برای ما قیصره برای غیر ایرانیها یه تیپ بیشتر نیست و قیصرها توی دنیا اعتبار ندارند
همین طور که خیلی از همکارای من در آمریکا ، کوروساوا رو نمیشناسند
آمیتا پاچان رو نمیشناسند
و خلاصه ، گلشیفته و خیلی های دیگه رو نمیشناسند
در مورد بازیگری کاملا حق با شماست .... واقعا سخته... شما اگر زبان هم کامل بدونی باز لحجه داری اگر لحجه نداشته باشی باز صورتت ایرانیه و اگر صورتت ایرانی نباشه و زبانتم خوب باشه و لحجه نداشته باشی، احتمالا ایرانی نیستی
البته شوخی میکنم ، همیشه استثنا وجود داره ولی در مورد کارگردانی و کلا عوامل سازنده ، فرقی نمیکنه که شما کجایی باشی ، مهم اینه که زبان بدونی و ایده جدیدی داشته باشی.
این از این........................

در مورد ذاتی بودن هنر من با شما موافقم ، ولی به هر حال دانشکده اون هنر ذاتی رو پرورش میده .......اما ............. در مورد این دو هنر مند ایرانی که نام بردی ... من کاملا با شما مخالفم
البته امیر خان ، من منتقد نیستم ولی اصلا جایز نیست با وجود هنرمندان بزرگی که به سینمای ایران خدمت کردند ، اسم دو نفر رو بیاری که واقعا در سینما جایگاهی ندارند
جناب مدیری همون طور که خودشون قیول دارند ، از برنامه سازان و بعد از سریال سازان تلوزیون هستند .. ایشون سینمایی و یا سینماگر نیستند
یک کار درخشان از ایشون در سینما شما نمیتوانید نام ببرید
یک کار ماندگار ، فقط یک کار ..... اما در تلوزیون انصافا انقلابهای مهمی انجام دادند ... واقعا .. اگر اشتباه نکنم از سال 1370 که وارد عرصه برنامه سازی شدند تا کنون کارهای طنز زیبا و بیاد ماندنی رو ایجاد کردند که موج نو و واقعا زیبا بوده و هست و همیشه هم به نظر من کارهاش با هم متفاوت بوده و قابل تحسین و ایشون آدم با استعدادی هستند
به قول یکی از تهیه کننده های تلوزیون: مدیری یه سروگردن از کارگردانهای تلوزیونی البته در ژاندر خودش بالاتره ... که الانصاف درست گفت .. اما در سینما نه
مطلقا نه
با وجود قولهای بزرگی در سینمای ایران چه از نظر کارگردانی و چه از نظر بازیگری ، ایشون اصلا در سینما دیده نمیشوند
در مورد عطاران هم والا نمیدونم چی بگم
ایشون هم هنرمند بزرگی هستند ا ما نه به عنوان تابلو بازیگران سینما ایران
من زحمات این دو بزرگوار در عرصه سینما رو درک میکنم و بهشون احترام میگذارم

اما در مورد مافیا باید عنوان کنم که بله مافیا در مواردی که پول زیادی وسط باشه همیشه حضور داشته و البته میدونم که مافیای بزرگ سینمایی هم اینجا وجود داره و من هم با علم بر این قضیه اومدم اینجا و آماده هر جور واکنش هستم
اما دوستان اینو بدونید که همیشه ایده های نو خریدار داشته و داره

بازم دوستان ممنون
بدرود

[wushu kung fu]

گفته های شما رو کاملا قبول دارم چون هر چی باشه تجربه ی شما در عرصه ی سنیما بیشتر از منه یه خواهشی ازتون دارم حتما من رو در مورد کار های که توی آمریکا ( سینمایی) انجام میدید با خبر سازید مرسی!

یه سوال دارم شما از این کلاس های LA Acting خبر دارید؟ من شنیدم گزینش های هنری خوبی برگزار میکنن!

[هموطن]

ساسان جان، دوست عزیز
اول از آخر شروع می کنم، یعنی برات آرزوی موفقیت می کنم. من هم به نظرم میاد رفتن به نیویورک یا لوس انجلس می تونه برات مفید واقع بشه، ولی قبل از اون - و مهم تر از اون - گرفتن تصمیم منطقی بر اساس شرایط واقعیه. بذار یه ذره بیشتر منظورم رو توضیح بدم: حتماْ تا الان متوجه شدی که این کشور یه ذره! با بقیه جاهای دنیا فرق داره، دقیقاْ برخلاف نظرت می خوام بگم که این جا هیچ لُر الیگودرزی به عنوان کارگردان مسخره نمیشه، حتی اگه بخواد ۷۰ میلیمتری یا سه بعدی فیلمشو بسازه، فقط قبلش باید ثابت کنه کارگردان کاربلدیه، نمونه اش این همه کارگردان غیر آمریکایی که حتی بدون دونستن زبان و لهجه ( و نه لحجه، فارسی را پاس بداریم!) در تاریخ سینمای امریکا موفق و ماندگار شدن. یکی از دوستای من که سینماگر مطرحی توی کشور هلنده می گفت من به هیچ عنوان تو امریکا کار نمی کنم چون پول مفت به آدم نمی دن! و این یه واقعیتیه که این جا برای هیچ کس بی خودی فرش قرمز پهن نمی کنن، ولی من مطمئنم اگه آدم کارشو بلد باشه بالاخره راهشو پیدا می کنه. شما دوست عزیز حتماْ بهتر از من می دونی که ورود به دنیای سینما در همه جای دنیا سخته، و در این جا شاید سخت تر هم باشه، ولی مگه برای خود امریکایی ها هم همین طور نیست؟ اسپیلبرگ اگه با فیلم اولش «دوئل» خودشو ثابت نمی کرد، مگه می تونست پروژه های بعدی رو کار کنه؟ و باز حتماْ بهتر از من از فیلم های اول تارانتینو و دیگران خبر داری که چقدر کم هزینه و مستقل ساخته شده.  الان خوشبختانه با وجود امکانات دنیای دیجیتال حتی با یه دوربین هندی کم هم میشه ثابت کرد که آدم کارگردانی بلده، توی این مملکت اگه پول مفت نمی دن ولی انواع و اقسام Fund و Grants وجود داره که فیلمسازهای مستقل رو حمایت می کنه. در این چند سال اخیر که اصلاْ این جور فیلمسازی باب شده و حتی این جور فیلم ها اسکار هم گرفتن ... خلاصه پیشنهاد من اینه که به طریقی کم هزینه و مستقل خودتون و توانایی هاتون رو به رخ اینا بکشونین، بعد شاید پروژه های بعدی خودش به سراغتون بیاد و اصلاْ کم کم معروف شدین و ما هم با دیدن فیلماتون افتخار کردیم که هموطن شما هستیم

[sasan]

دوستان درود
ممنون امیر خان که این مطالب رو میخونی . مطمئن باش من حتما از روند کارام مینویسم ، چون این قسمت بیشتر شبیه دفتر خاطرات میمونه برای من، یعنی با گذشت زمان و خوندن دوباره این مطالب من میفهمم که چقدر به آرمانهام نزدیک تر شدم یا اینکه دورتر... به هر حال ممنون .... در مورد این LA Acting هم متاسفانه چیزی نمیدونم.. به هر حال ممنون


و اما دوست عزیزم ... هموطن....

قبل از اینکه مطلبم رو بنویسم باید عنوان کنم که بسیار بسیار سپاسگذارم که مطالب رو میخونید و برای من و دیگر دوستان زحمت میکشید و مطلب مینویسید
ممنون دوستم که با خوندن و نوشتن مطلب من و ما رو به فکر کردن وا میداری
متشکرم
اما باید عنوان کنم وقتی مطلبی رسانه ای میشه ، هر چند رسانه کوچک پس دوستان دیگر هم میخونند و ممکنه تحت تاثیر قرار بگیرند و بنابراین من مجبورم پاسخ شما رو بدم .. نه از بابت اینکه با شما مخالفت کنم ...نه ..... از بابت اینکه هر بحث و مجادله ای میتونه راه گشا باشه برای آدمی که تفکر کنه .... بنابراین پیشاپیش عرض کنم که به هیچ وجه با نقد و نوشتن مطلب قصد توهین نداشته و ندارم .........

اما .... من چنتا سوال از شما دارم
آیا شما تو آمریکا زندگی میکنی یا فقط بر اساس شنیده ها سخن میگی؟
آیا شما در زمینه سینما فعالیت میکنی؟
آیا شما اگر در زمینه سینما فعالیت میکنی آیا اینجا پیگیر هم شدی و یا اینکه بر اساس منطق و شنیده ها و آرمانها تصمیم میگیری؟

میدونی دوست عزیز من در قلب کار سینمایی و کلا تصویر سازی تگزاس هستم
دقیقا همون نگاهی که به اون مرد زحمتکش الیگودرزی دارند به ما هم دارند
من اصلا اسمی از مسخره کردن نیاوردم ..... چون توی شخصیت آمریکایی ها مسخره کردن ندیدم .. ....
من گفتم و باز هم میگم وقتی برای ما توی تهران باور پذیر نیست یه چوپان بیاد وسط جردن و بگه من میخواهم فیلم بسازم( حتی اگر بتواند) .... برای اینها هم باور پذیر نیست که من ایرانی بیام اینجا و از اسکار و 35 یا به قول شما 70 حرف بزنم
و این یه واقعیته ... و این مثال برای آشنا شدن دوستان با موقیت من و دیگر فیلمسازها در اینجا هست ....
البته ناگفته نمونه نه تنها برای آمریکایی ها باور پذیر نیست بلکه برای برای همین دوستان فارسی زبونمون چه توی آمریکا چه توی ایران و دوستان مهاجر سرا هم باور پذیر نیست و چه دردناکه وقتی یه هموطن با لبخند میگه : آرزو بر جوانان عیب نیست
و البته من برای باور هیچ کس اینجا نمینویسم چون نیاز به باور ندارم . من اینجا مینویسم برای دوستی که شاید در آینده بخواهد مثل من و راه منو برند ، شاید .... شاید تجربیات من بدردشون بخوره
بتابراین واقعیت با حقیقتی که داره اتفاق می افته متفاوته
اینجا اگر شما فیلمساز وابسته باشی بله نیاز به باور کمپانیها داری و اون یه راه بسیار سخت ولی باز شدنیه .ولی اگر فیلمساز مستقل باشید ... یعنی همین راهی که من دارم میرم ... باز احتیاج به باور داری ولی اینبار باور مردم نه باور کمپانیها ..
من باید یه مطلبی رو عنوان کنم که خیلی مهمه ... دونستن این مطلب برای هر فیلمساز قبل از شروع کارش بقدری مهمه که میتونه آینده اون فیلمساز رو به طور مستقیم تحت تاثیر قرار بده
و اونم اینکه آیا سینما رو به دید صنعت نگاه میکنه یا هنر و یا هر دو؟
آیا فقط دوست داره بازیگر و یا کارگردان باشه و یا نه میخواهد مولف باشه؟
آیا در پس هنر و یا صنعتش دنباله پوله و یا هدف دیگری رو دنبال میکنه؟
آیا مستقله و یا وابسته؟
و .....

میدونی هموطن عزیز ، وقتی بیایی تو گود ، تفکراتت عوض میشه .....
من با تمام این حقایق که در مورد سختی کار تو آمریکا وجود داره باز ساده تر از ایران میبینمش
چون بی انتهاست .... ولی سینمای ایران محدود به چند نوع تفکر مشخص.... چند تهیه کننده مشخص..... و چند ..... مشخص و....

بازم ممنون از هموطن و هموطنان عزیزم
بازم بنویسید
در ضمن ممنون از بابت لهجه و.... پارسی را پاس بداریم .. ممنون
و این دوست شما در هلند... که فرمودید سینماگر مطرحی هستند ، میشه لطف کنید چنتا از فیلمهای مطرح شونو نام ببرید تا من این فیلمها رو ببینم...
موفق باشید
بدرود

[هموطن]

ساسان عزیز
۱- اگه هدف از این تاپیک کمک به همدیگه و کمک به کسانیه که می خوان در زمینه سینما در آمریکا فعالیت کنن، فکر نمی کنم جواب من به سوالات شما، ما رو به این هدف نزدیک کنه. من نظر شخصی خودم را نوشتم و شما دوست عزیزم می تونین با استدلال اون رو رد یا تایید کنین. بنابراین لزومی نمی بینم به هیچ «سین جیم» جواب بدم.
۲- در خیلی از گزاره هایی که هم من و هم شما مطرح کردیم نوعی توافق ظاهری و باطنی وجود داره، بنابراین متوجه نمی شم که چرا «وقتی بیام تو گود، تفکراتم عوض میشه ... »
۳- به نظر من این تقسیم بندی شما درسته: فیلمساز مستقل یا وابسته، و من هم فکر می کنم در هر دو حالت فیلمساز مورد نظر ما می تونه در امریکا موفق بشه هرچند به سختی و ... حالا یکی به من بگه ما اصلاْ سر چی داریم بحث می کنیم؟! آن چوپان بلندپرواز الیگودرزی؟!!!
۴- دوست هلندی من با همان لهجه شیرین آمستردامی! و شوخ طبعی خودشون گفتن از شما بخوام اول چندتا از فیلم های خودتون رو نام ببرین تا بعد ایشون فیلماشون رو اعلام کنن.
۵- باز هم صمیمانه و از ته قلب امیدوارم در کار خودتون موفق باشین و ما هم به وجود شما افتخار کنیم.

[sasan]

دوستان درود

امروز با یکی از دوستان که به نوعی برای ساخت این فیلم دستیار من هست و یک امریکایی اصل هم هست راجع به مواردی صحبت میکردیم که فکر میکنم به درد فیلمسازهای عزیز این تاپیک هم میخوره.
پس شما رو هم شریک بحثمون میکنم

برای ساخت یک فیلم در هر کجای دنیا ، شما احتیاج به موارد و پارامترهای زیادی دارید
مهمترین مورد ایده هست و بعد چگونگی تبدیل اون ایده به فیلمنامه که واقعا کار سختی هست . اگر شما روی این قسمت خوب کار کنید ، بار اصلی فیلم رو برداشتید
حالا من این مرحله رو تقریبا طی کردم ... البته هنوز جای کار داره و هر گونه تغییری که به بهتر شدن کار کمک کنه رو انجام میدم ولی قالب اصلی در اومده و حالا دارم روندی رو پیش میبرم که با ایران خیلی متفاوته
بحث امروز ما هم در همین موارد بود که اینجا با ایران چه تفاوتهایی داره
من به تهران و تقریبا بعضی از شهرستانهای ایران آشنایی دارم. در مورد لوکیشن و فرهنگ اونها میدونم و خیلی سریع میتونم لوکیشن و افرادم رو بر اساس فیلمنامه بچینم
اما واقعا در مورد اینجا تنها همون اطلاعاتی رو دارم که توی فیلمهای آمریکایی دیدم.
من فقط هوستون و آستین رو دیدم و تازه نمیتونم ادعا کنم که تمام محیط و لوکیشنهای اینجا رو میدونم .. پس در این قسمت شما احتیاج به یک مشاور دارید که البته این دوست من داره کمکم میکنه و بعضی از لوکیشنهای فیلمنامه رو با تعجب نگاه میکنه و میگه اینجا کجاست؟
مثلا یه قسمت از فیلمنامه هست که در کنار دریا یه درگیری و بعد تیراندازی اتفاق می افته و بعد نقش اصلی داستان به دنبال یه دختری وارد خونه های اطراف ساحل میشه که از توی اون خونه ها میشه در یا رو دید و......
دوستم در مورد این لوکیشن داره تحقیق میکنه که اصلا یک چنین فضایی اینجا هست و یا اینکه باید فیلمنامه رو یکمی نغییر بدهم و خوب منم این لوکیشن رو خیالی نوشتمش نه بر اساس واقعیت
که این لوکیشن یابی خودش مکافاتیه.... پیدا کردن خونه بزرگ و یه قایق و یک تریلی و حضور پلیس آمریکا در چند سکانس و داشتن چندین شلیک با اسلحه های مختلف و.......
در مورد دوم پیدا کردن بازیگر هست.. من با خیلی ها صحبت کردم .... و برای بعضی جالب بوده و بعضی هم نه ...
اگر من توی ایران بودم خیلی سریع چنتا از بازیگران رو بنا به نقش میچیدم و تمام ، ولی اینجا تقریبا شما قدرت انتخاب نداری ، بلکه بیشتر انتخاب میشی
البته این در مورد کارگردانهای مطرح و یا کسانی که حداقل دو تا کار موفق در اینجا داشتند فرق میکنه ... به هر حال من دارم تلاش میکنم که بهترین رو انتخاب کنم

بحث بعدی در مورد مجوز ساخت هست
من در مورد موزیک ویدئو قبلیم فقط با پلیس صحبت کردم و اونم به من گفت که مجور نمیخواد ، فقط برای مردم مزاحمت ایجاد نشه و شاکی نداشته باشی
یه دوستی در اینجا حرف خوبی زد و اونم اینکه بهم گفت مراقب تابلوهای شرکتهای بزرگ در بگراند کادرت باش
به راحتی میتونند ازت شکایت کنند
مثلا برای گرفتن یه فیلم که در بگراندت تابلو مک دونالد هست باید از اونها مجوز بگیری که این خودش یه مشکل بزرگه
چون من سکانس در خیابون زیاد دارم و اینجا هم که تمام کمپانیهای بزرگ یه تابلو تو خیابون دارند و این خودش مکافاتیه که دارم روش کار میکنم
در یک مورد هم توضیح بدم ، مثلا شما در فیلمتون شخصیت منفی دارید که در یک سکانسی داره سیگار و یا نوشیدنی مارک خاصی رو استفاده میکنه، یا باید از اون کمپانی مجوز داشته باشی و یا اینکه اون کمپانی میتونه از شما شکایت کنه که چرا شخصیت منفی داستان داره از نوشیدنی شرکت ما استفاده میکنه
واقعا مکافاته
توی ایران تازه از اون کمپانیه پول هم میگیرند که تبلیغش میشه و شخصیت منفی یا مثبتش هم مهم نیست و تو ایران ، خیلی هم دلشون بخواد که در کنار بازیگر در پرده سینما ظاهر شدند و ...
بنابراین روی این موضوع خیلی باید به وسایل صحنه و بگراند ها دقت بشه
اما در مورد مکانهای خاص ، شما به مجوز احتیاج دارید
مثلا فرودگاه که البته طبیعیه که شما باید مجوز داشته باشید

اما یه موضوع جالب و قابل توجه اینجا هست که خوب تو ایران و خیلی جاهای دیگه نیست
و اونم اینکه شما در مورد متن و نوع نگرش و داستان و خلاصه همه چیز فیلمنامت ، کاملا آزادی که هر جوری فکر میکنی بنویسی
اقا جان به زبان ساده تر در مورد فیم باید بهت بگم که اگر موفق شدی ، خوب خودت مسئولی و برو حالشو ببر ولی اگر هم ناموفق شدی باز خودت مسئولی و برو دنبال بده کاریها و خلاصه همه چیزهای دیگه
بنابراین هیچ کس اینجا اجازه نداره به شما بگه اینو بساز و اینو نساز ... فقط ممکنه شما از استادی و یا رفیقت کمک بخواهی که خوب این داستانش متفاوته
البته خاطر نشان کنم که اگر شما برای یک کمپانی کار کنی .. اون وقت اون کمپانی قطعا نظراتی داره و شما نمیتونی بدون اجازه اونها کاری کنی و.....
اینم از این

مورد بعدی در مورد نوع فیلمبرداری شماست
من اول میخواستم 35 فیلمبرداری کنم و قیمتها رو به طور دقیق در آوردم
فیلم من پر است از اسپشیال افکت
البته نه اون اسپشیال افکتهای هالیوودی ... ولی به هر حال در نوع خودش احتیاج به کار کامپیوتری داره پس تصمیم گرفتم با دوربین RED تصویر بگیرم و بعد کپی 35 بکشم .. اما این اواخر پشت صحنه فیلم آخر آقای بهمن قبادی و چنتا موزیک ویدئو دیدم که با دوربین کانن فایو دی ( canon 5d ) تصویر برداری میشد که ذهنم رو درگیر کرد و بعد از کلی تحقیق تصمیم گرفتم که با این دوربین تصویر بگیرم و بعد کپی 35 بکشم
این دوربین در اصل دوربین عکاسی هستش ولی قدرت تصویر برداریش بقدری بالاست که چنتا از بهترین کلیپ سازهای تگزاس با این دوربین کلیپ ساختند و من دیدم و خلاصه تصمیمم بر این دوربین شد
تو کار فبلیم یه استدی کم استفاده کرده بودم که توی این کار هم دارمش
یه کرین هم به لوازم اضافه کردم .... دوست داشتم ریل هم باشه . چون توی چندین پلان نیازش دارم . ولی از شما چه پنهون که واقعا گرونه
تو ایران خیلی ارزون تموم میشه چون اکثرش دست ساز همون ایرانه
اما اینجا گرونه و چیدن و استفادش هم خیلی زمان بره
البته تمام تلاشم رو میکنم که داشته باشم
ولی فعلا منتفیه
با کمپانی که قراره کار کپی 35 رو انجام بده ، در مورد دوربین هماهنگ کردم و اونها هم تاییدش کردند
من توصیه میکنم دوستان عزیز فیلمساز حتما با این دوربین یه تست بزنید .... فوق العادست ... البته میدونم هیچ چیزی نگاتیو نمیشه .. اما این دوربین ارزون قیمت ، خیلی با کیفیته
در مورد ادیت. باید بگم که توی ایران به طور عمومی از پریمایر استفاده میشه اما اینجا بیشتر از فاینال کات پرو
که خوب در این مورد من ناتوانم
تصمیم گرفتم کل کار رو با پریمایر بزنم و یه جاهاییش هم که لازمه از افتر افکت استفاده کنم
شایدم یکم بیشتر تحقیق کردم همون فاینال کات رو استفاده کنم

بهر حال این اطلاعات من بود..... دوستان عزیزی که فیلم سازی توی آمریکا و یا ایران رو تجربه دارند لطفا کمک کنند برای اطلاعات بیشتر



دیگه فعلا چیزی به ذهنم نمیرسه
در طول این مسیر سخت باز به مواردی خواهم رسید که قطعا براتون میگم
فعلا برم
در ضمن از دوست عزیزم هموطن هم سپاسگذارم

موفق باشید
بدرود

[wushu kung fu]

ساسان خان ممنون اطلاعات زیادی کسب کردم مخصوصا در مورد این تابلو ها واقعا عجیبه توی ایران یارو تقاضا میکنه مثلا این مارک توی دوربین بیفته ولی اونجا کاملا برعکسه جالبه !

میخواستم اگه میشه یکم به طور کلی در مورد این دوربین ها که گفتی (35 ) توضیح بدی تا کمکی واسه ما تازه کار ها باشه

[هموطن]

من از تجربه خودم در کار با دوربین Canon 5D می نویسم شاید به درد بخوره:
این دوربین ها همون طوری که ساسان عزیز گفت دوربین عکاسیه اما به خاطر امکانات عالی و از طرف دیگه قیمت مناسب، بیشتر به عنوان دوربین فیلمبرداری داره ازش استفاده میشه، ولی مثل هر چیز دیگه به قول اینا Advantage & Disadvantage خودشو داره.
امتیازات:
- تصویربرداری فول اچ دی (رزولوشن ۱۹۲۰*۱۰۸۰) با فرمت دلخواه پال، ان تی اس سی یا progressive
- قابلیت استفاده از لنزهای عالی و بسیار متنوع کانن از واید فیش آی تا تله
- دیپ کالر بسیار بالا طوری که به نحو شگفت انگیزی رنگ ها رو با تفکیک و شبیه آنچه در واقعیت هست ضبط می کنه ( و بعد از تبدیل به ۳۵ نتیجه رضایت بخشی داره)
- ضبط روی memory card ( که به این ترتیب از نوار و کپچر و ... هزینه های مرتبط خلاص می شین)
- وزن بسیار کم ( که البته این ویژگی جدای از امتیازاتش ایراداتی هم به همراه داره )
- قابلیت ضبط اسلوموشن با frame rate بالا و کیفیت بسیار عالی
(و البته به این فهرست میشه اضافه کرد ... )

ایرادات:
- تنظیم فوکوس: که به علت کوچکی صفحه نمایش به سختی انجام میشه، از طرف دیگه رینگ فوکوس لنزهای عکاسی با دوربین های فیلمبرداری فرق داره برای همین استیدی هایی طراحی شده که دوربین و متعلقاتی مثل یک مونیتور کوچک و یک دستگیره چرخان فوکوس روش سوار بشه تا تصویربردار یا دستیارش بهتر بتونه این کار رو انجام بده، با این وجود در پلان های حرکتی که دوربین، سوژه یا هر دو در حال حرکت هستند تنظیم فوکوس به نگاه تیز، سرعت عمل و مهارت بسیار نیاز داره
- صدا: میکروفون داخلی تعبیه شده توی این دوربین به درد صدابرداری حرفه ای نمی خوره و اصلاْ برای این کار ساخته نشده، پس باید از یک میکروفون حرفه ای برای صدابرداری استفاده بشه، تازه بعد از انتخاب میکروفون دو راه حل باقی می مونه یا این که طی یک عملیات محیرالعقول فیش تبدیل خروجی میکروفون به ورودی دوربین ساخته بشه (توی یوتیوپ نحوه این عملیات وجود داره) و یا این که صدا با دستگاه دیگه ای ضبط بشه که در این صورت باید تمهیدات لازم صورت بگیره که بعداْ سینک صدا و تصویر درست و بدون دردسر انجام بشه (که اگه خواستین بفرمایین این تمهیدات رو هم شرح می دم)
- وزن بسیار کم! : هر تکان بی مورد و هر حرکت جزئی روی تصویر اثر خودشو می ذاره که حتی با وایدترین لنز هم می تونه باعث لرزش و خرابی فیلم بشه، بنابراین تصویربردار باید از تجربه و مهارت کافی برخوردار باشه تا از این تکان ها و لرزش ها جلوگیری کنه
- ضبط روی memory card! : کارت حافظه حتماْ باید گنجایش کافی داشته باشه (حداقل ۱۶ گیگ) و از سرعت بالا برخوردار باشه (بالای ۹۰۰ که چه بهتر) و ضمناْ باید در نظر گرفت که فقط کمی بی دقتی در نگهداری و پردازش اطلاعات می تونه تمام زحمات گروه رو در کسری از ثانیه به باد فنا بده!
(و البته به این فهرست هم میشه اضافه کرد ... )

دوستان اگه سوالی داشتند در خدمتم و اگه اطلاعات بیشتری هم به این نوشته بیافزایند که به دیده منت می پذیرم

[wushu kung fu]

به نظر من این دوربین چندان بدرد فیلم برداری حرفه ی نمیخوره ولی کاملا به درد عکاسی حرفه می خوره

به نظر من این دوربین ها ( عکس ضمیمه) خیلی بدرد بخور تر هستن

اطلاعاتی در مورد این دوربین ها کسی داره؟؟؟

[هموطن]

دوست عزیز ممنون از اظهار نظر شما
نظر هر شخص در جای خود محترمه ولی نمی دونم منظورتون از «حرفه ای» چیه؟ چون من فکر می کنم در معنای اون با هم اختلاف نظر اساسی داریم. دوربینی که شما پیشنهاد می کنین از سری Z سونی و اختصاراْ به Z7 معروفه، این دوربین در طبقه بندی دوربین های مناسب برای گزارش های خبری، مستند، فیلم های عروسی و ... قرار می گیره، درحالی که ما داریم درمورد دوربین جهت تصویربرداری سینمایی و تبدیل به ۳۵ صحبت می کنیم!
الان گفته میشه دوربین های DSLR ( که Canon 5D هم از جمله اوناست) دارن انقلابی در صنعت سینما به وجود میارن. برای آشنایی بیشتر می تونین به لینک های زیر مراجعه کنین:
http://nofilmschool.com/2010/01/10-examp...atography/
http://www.dvxuser.com/V6/showthread.php...-Film-List
حالا شما اگه اینا رو حرفه ای نمی دونین من از طرف همه این کارگردان ها ازتون عذرخواهی می کنم چون احتمالاْ با هنر رزمی که دارین می تونین همه ما ها رو در مورد نظر خودتون مجاب کنین

[wushu kung fu]

دوست عزیز ممنون از اظهار نظر شما
نظر هر شخص در جای خود محترمه ولی نمی دونم منظورتون از «حرفه ای» چیه؟ چون من فکر می کنم در معنای اون با هم اختلاف نظر اساسی داریم. دوربینی که شما پیشنهاد می کنین از سری Z سونی و اختصاراْ به Z7 معروفه، این دوربین در طبقه بندی دوربین های مناسب برای گزارش های خبری، مستند، فیلم های عروسی و ... قرار می گیره، درحالی که ما داریم درمورد دوربین جهت تصویربرداری سینمایی و تبدیل به ۳۵ صحبت می کنیم!
الان گفته میشه دوربین های DSLR ( که Canon 5D هم از جمله اوناست) دارن انقلابی در صنعت سینما به وجود میارن. برای آشنایی بیشتر می تونین به لینک های زیر مراجعه کنین:
http://nofilmschool.com/2010/01/10-examp...atography/
http://www.dvxuser.com/V6/showthread.php...-Film-List
حالا شما اگه اینا رو حرفه ای نمی دونین من از طرف همه این کارگردان ها ازتون عذرخواهی می کنم چون احتمالاْ با هنر رزمی که دارین می تونین همه ما ها رو در مورد نظر خودتون مجاب کنین

من کوچیک شما هستم بابا

همون طور که گفتم من تازه کارمو اطلاعات زیادی ندارم میخوام شروع به فیلم سازی کنم دارم در مورد دوربین تحقیق میکنم و از 35 اینام چیزی نمیدونم

فقط یه نظر کلی از تون میخوام چه دوربینی برای من تازه کار پیشنهاد میکنید؟