ادامه كار هنر سينما در آمريكا

[ahmad2020]

نه من هیچوقت به روز نمیبینم ولی یکی دو سال بعد توی ماهواره نشون میده و میبینم . برای همین هم میخوام برم آمریکا

واقعا برام جالب شد، با این حساب شما ویندوز و آنتی ویروس و بقیه نرم افزار هایی که احتمالا استفاده میکنید رو از کجا تهیه میکنید؟

[Monica]

ویندوز: سیستم عامل لینوکس، جدیدا هم Lubuntu
آنتی ویروس: ویروس اونم روی لینوکس شاید سالی یه بار بیافته... ما هم باهاش کنار میایم...
بقیه نرم افزارها: این همه نرم افزار اپن سورس! از آفیس گرفته تا برنامه های گرافیکی! ...

به گنو خوش آمدید... (آره! بدون ماکروسافت هم میشه زندگی کرد!)

[honareirani]

حالا از ویندوز که بگذریم که یکم اینجا اوریجینالش گرونه (که اونم الان با وجود لپ تاپ ها مشکلمون کمی حل شده) ولی دیگه خداییش نخریدن یه آنتی ویروس اوریجینال درجه یک که نهایت قیمتش 30 هزار تومنه دیگه خیلی ظلمه به خوتون! حداقل یک سال در نهایت امنیت هستید!

[sasan]

بچه ها اينجا فقط بحث تخصصي سينماست
نه ويندوز و نه دزدي
لطفا فقط سينما !!!!!!!!!!

[nana]

سلام من از برنده های 2010 هستم.
شغل من تو ایران منشی صحنه 14 سال و همسرم 4 سال کارگردان شده 15 سال هم سابقه دستیار و برنامه ریزی داره.
به نظر شما ما میتونیم کار پیدا کنیم.

[rasarasa]

سلام من از برنده های 2010 هستم.
شغل من تو ایران منشی صحنه 14 سال و همسرم 4 سال کارگردان شده 15 سال هم سابقه دستیار و برنامه ریزی داره.
به نظر شما ما میتونیم کار پیدا کنیم.

در آمریکا مثل همه جای دیگر دنیا ،اگر بخواهید و مصر و باپشتکار باشیدحتما می توانید کاری پیدا کنید. همسر شما در این مدت حتما تخصصهای زیادی پیدا کرده که حتما می تواند از آنها برای پیدا کردن شغل بهره ببرد،البته اگر بخواهد اینجا کارگردانی کند خوب مسلما در بدو ورود کسی تهیه کننده اش نمی شود، یا باید سعی کند خود را به طریقی حتی با شغلهای کوچک و پیش پا افتاده وارد دنیای فیلم آمریکا کند و یا اگر تلویزیونهای ایرانی با این رکود اقتصادی موجود حاضر شدند کسی را استخدام کنند امید به آنها ببندد و یا به دانشگاه بروند و از طریق آکادمیک وارد دنیای هالیوود شود. در هرصورت شما اگر سری به سایت craigslist قسمت tv/film/videoمربوط به شهر لس انجلس بزنید متوجه خواهید شد که چه کارهایی در حال حاضر موجود است و با توجه به تواناییهایتان شانستان در کدام کارها بیشتر است.

[loony]

من هم با rasarasa موافقم. استاد من که خیلی توی انیمیشن در ایران مشهور بود و همه روش حساب میکردند به کانادا رفت اما با یک کار در یک شرکت کوچک انیمیشن توانست شروع به کار کند. در بدو ورود هر کاری که پیشنهاد شد خوب است . بعد از چند مدت که با کارتان آشنا شدند و راضی بودند مسلما پیشرفت خواهید داشت. یعنی کار خوب = موفقیت. البته گاهی اوقات میبینید در بدو امر ممکن است از خیلی از همکاران سرتر باشید اما همین سر تر بودن خود باعث ترقی در کار است.

[sasan]

nana
عزيز درود
همون طور كه راسا راسا عزيز و لاني گرامي فرمودند شرايط كاري در آمريكا همينه كه نوشتند
منم مثل شما مدت تقريبا 14 سالي هست كه در رشته فيلم فعاليت دارم البته من فيلمساز مولفم ولي همينقدر بايد بگم كه با انرژي و اميد به همراه همسر گراميتون وارد آمريكا بشيد
اين همون نسخه اي هست كه من براي خودم پيچيدم
همون طور كه ميدوني فيلمسازي توي ايران محدود به چند نوع ميشه ولي توي آمريكا و هاليوود بسيار بسيار شاخه هاي متنوعي هم داره كه اين خودش يك امتياز طلقي ميشه
ما توي ايران يك نوع كارگردان داريم و يا حتي تهيه كننده ( البته گاها يه تفاوتهايي بين تهيه انيميشن و فيلم توي ايران اتفاق مي افته ) ولي عمدتا توي ايران يه تهيه كننده فيلم ، برنامه هم ميسازه ، انيميشن هم تهيه ميكنه ، كليپ هم ميسازه و حتي تيزر هم كار ميكنه
ولي توي سايت www.mandy.com رو اگر نگاه كني متوجه ميشي كه تهيه و كار گرداني هر شاخه با شاخه هاي ديگه خيلي متفاوته و اين بيشتر صنعتي محسوب ميشه و البته تخصصي
براي همين همون طور كه دوستان فرمودند در بدو شروع حتي با كارهاي كوچك هم سعي كن در اين رشته ادامه دهي تا اينكه بعدا با ايده هاي نو بتواني ترقي كني
تنها چيزي كه هيچ وقت بازارش رو از دست نميده . ايده هاي نو و جديد هستش .
پس با اميد به خدا و مطالعه در مورد نوع نگرش كمپانيها ي آمريكا حتما موفق خواهي شد
بدرود

[maysam]

سلام دوستان
من اهنگسازی و تنظیم میکنم و مدتهاست که این کار رو میکنم.منتها میخوام اگر بشه توی امریکا فیلم سازی بخونم.ولی نکته ی مهم در مورد من پول هست که نهایتا در حال حاضر توان مالی من بیست میلیون هست.منتها من فکر میکنم امیدی باشه که همین اهنگسازی و تنظیم رو در امریکا ادامه بدم و از این طریق از پس هزینه ها بربیام.سوالهایی که دارم اولا اینه که این اجازه کار در دوران دانشجویی که میگن شامل این جور کارها هم میشه(اهنگسازی و......)ودیگه اینکه با این مهارتها میشه ویزایی بجز دانشجویی گرفت و دیگه اینکه اگر کسی سابقه ی تحصیل در سینما رو داره لطفا منو راهنمایی کنه که درسها و فعالیتهای دانشگاه چقدر از وقت روزانه رو میگیره(میانگین)و در اخر ضمن تشکر پیشاپیش من مدرک پیش دانشگاهی دارم ودانشگاه نرفتم و با این محاسباتم اصلا امیدی هست

[loony]

سلام دوستان
من اهنگسازی و تنظیم میکنم و مدتهاست که این کار رو میکنم.منتها میخوام اگر بشه توی امریکا فیلم سازی بخونم.ولی نکته ی مهم در مورد من پول هست که نهایتا در حال حاضر توان مالی من بیست میلیون هست.منتها من فکر میکنم امیدی باشه که همین اهنگسازی و تنظیم رو در امریکا ادامه بدم و از این طریق از پس هزینه ها بربیام.سوالهایی که دارم اولا اینه که این اجازه کار در دوران دانشجویی که میگن شامل این جور کارها هم میشه(اهنگسازی و......)ودیگه اینکه با این مهارتها میشه ویزایی بجز دانشجویی گرفت و دیگه اینکه اگر کسی سابقه ی تحصیل در سینما رو داره لطفا منو راهنمایی کنه که درسها و فعالیتهای دانشگاه چقدر از وقت روزانه رو میگیره(میانگین)و در اخر ضمن تشکر پیشاپیش من مدرک پیش دانشگاهی دارم ودانشگاه نرفتم و با این محاسباتم اصلا امیدی هست

شما فعلا بیاین برای ما مجانی آهنگسازی کنید تا ببینیم کارتون خوبه یا نه اونوقت حتما یکی جوابتون میده ولی خدا وکیلی چرا اینقدر آهنگسازها این روزها گرون با آدم حساب میکنن؟! اونقدر که من فیلمهامو هم دارم خودم صدا گذاری و .. میکنم! اگه یه آهنگ خوب بسازید برامون خدا رو چه دیدید شاید oscarبردید. معروف شدید مشکلتون حل شد

[hamed.]

سلام .میخواستم بپرسم که من الان 20 سالمه و اگه خدا بخواد در سن 26 سالگی میرم به آمریکا و یه سوال در مورد بازیگری داشتم
میخواستم بپرسم که ایا برای من که سابقه ای ندارم در بازیگری اگه از کلاسای آموزش بازیگری در لس آنجلس استفاده کنم شانس اینکه وارد سینمای هالیوود بشم چقدره؟
و اینکه آیا از همین الان شروع کنم به یادگیری این هنر یا بذارم وقتی رفتم اونجا از همونجا شروع کنم؟
و اینکه فکر میکنید سن 26 سالگی براس شروع بازیگری در هالیوود خوب باشه؟
چون واقعا عاشق این هنر هستم البته اینو بگم که رشته اصلیم مهندسی برق هستش

[sasan]

دوستان درود
تقریبا از آخرین نوشته های من در مهاجرسرا یک سالی میگذره
جدی جدی انگار همین چند لحظه پیش بود که تازه نامه به دستمون رسیده بود و تازه میخواستیم بریم ترکیه و ....
خلاصه امروز بعد از تقریبا یکسال فرصت پیدا کردم که اینجا یه سری بزنم و چنتا مطلب بنویسم
این قسمت در مورد سینما هست و من یکساله پیش داشتم اطلاعات کسب میکردم که چطوری میتونم اینجا کار فیلمسازی رو اونم به طور حرفه ای دنبال کنم
بچه ها جونم براتون بگه که هر چی تلاش کردم که اطلاعاتم بالا بره تازه بیشتر گیج میشدم
مخصوصا با نظرات بسیار جدی و واقعا غیر کارشناسانه بعضی از هموطنان عزیزمون
تا اینکه خلاصه پام رسید به آمریکا
به محض رسیدن هر چند که واقعا خسته بودم ولی توی هوستون دنبال فرش قرمز میگشتم
هنوز ماشین نداشتم و انگلیسی هم نمیدونستم ولی توی اینترنت به دنبال کمپانیهای فیلمسازی میگشتم و تازه هم یک مجله ایرانی به اصطلاح فرهنگی پیدا کرده بودم که فکر کردم بهترین راه برای آشنا شدن با هنرمندان ایرانی مقیم هوستون هست و ...
خلاصه منه عاشق دیگه شب و روز نمیشناخنم و همه جوره دنبال ارتباطات با دنیای سینمای هوستون بودم ولی خوب انگاری تنها ایرانی تخیلاتی این قطعه از زمین من بودم
واقعا به تمام شبکه های تلوزیونی اینجا سر زدم
ولی همش شبکه خبر بود و تولیدی جز خبر نداشت
هر چی جلوتر میرفتم بیشتر خودمو تنها حس میکردم
انگاری واقعا توی هوستون هیچ فیلمسازی کار نمیکرد
تا اینکه متوجه شدم یه ایرانی فیلمساز اینجا هست
با کلی زحمت و رایزنی پیداش کردم و تا اومدم حسابی باهاش دردو دل کنم .... تازه فهمیدم که بنده خدا تصویر بردار شبکه خبر هست نه فیلمساز
آدم خوبی بود ولی زمین تا آسمون رشته های کاری ما متفاوت بود و نمیتوانست برام کاری کنه
خلاصه دیدم داره کم کم اوضاع مالی خراب میشه و نمیشه همین جوری فقط تحقیق کرد
این بود که به دنبال کار گشتم . چون طراحی هم میدونستم برای همین اولش با ایرانیها ولی دیگه حالا توی یک کمپانی آمریکایی طراحی و دیزاین میکنم
نه عزیزم نخند
فکر کردی من اومدم اینجا طراحی کنم و بس
نه جونم .. نه عمرم ... من شاید فیلمساز به دنیا نیومدم ولی قطعا فیلمساز از دنیا خواهم رفت( شکلک خنده)
در همین مدت که کار میکردم وبسایت خودم رو طراحی کردم و فرستادم بالا
چیزی نگذشت که موفق شدم یه موزیک ویدیو برای 3 تا دختر آمریکایی بسازم
ظاهرا برای شروع تو آمریکا بد نبود و اونها هم خوششون اومد
باز چیزی نگذشت که با چنتا گروه فیلمسازی اشنا شدم و رفتم توی گروهشون ولی چون از دیدگاه من آماتور بودند . بیخیالشون شدم
تا اینکه تقریبا 2 ماه پیش به ذهنم خطور کرد فیلم خودم رو شروع به ساخت کنم
من تقریبا 8 ماهی هست که روی یک فیلمنامه دارم کار میکنم و 2 ماه پیش بود که دیگه به طور جدی تصمیم به ساختش گرفتم
فعلا دارم روی ترجمش کار میکنم
یه معلم و چنتا دوست آمریکایی دارم که دارند توی ترجمه اش بهم کمک میکنند
من فعلا فقط فیلمنامه اش رو به فارسی نوشتم
داستان کاملا آمریکایی هستش و تمام اتفاقات مربوط به همین جاست
خلاصه دنبال بازیگر هستم و چنتایی هم تست گرفتم
کار تقریبا 2 ساعت هستش و قراره اچ دی بگیرم و بعد کپی 35 بزنم
در مورد نحوه فیلمسازی باید بگم که من فیلم رو میسازم بعد سینما اجاره میکنم و خودم بلیط میفروشم و خیلی ساده
البته راه دیگری هم هست که بعد از ساخت به کمپانیهای بزرگ بفروشیش و ..
البته دوستان گلم این چند خطی که نوشتم خیلی ساده بود ولی باید بگم که واقعا تا همینجاش آسفالت شدم
یعنی عملا دهنم..... شد
ولی خوب عشقه دیگه
اما دوستان یه چیزی بگم
مطمئن باشید کسی توی آمریکا برای شما فرش قرمز پهن نکرده
همین طور که برای هیچکاک و امثال اون پهن نشده بود
باور کنید هیچ کس شما رو باور نداره و تازه خیلی ها هم سنگ جلو پاتون میزارند
فقط و فقط این شما و انگیزه شماست که میتونه شما رو به جلو ببره
واقعا مگه من چقدر جون دارم
از صبح تا شب دارم میدوم تا توی زندگیم نمونم
ولی توی همین خستگی کار و انرژی منفی دوستان و هزار مشکل دیگه باز دارم برای فیلم جدیدم تلاش میکنم
آن را که چنین دردی از پای در اندازد
باید که فرو شوید دست از همه درمانها
بچه ها من اینها رو ننوشتم که بگم آره من اینم و اون
نه
اینها رو نوشتم که نقطه امیدی باشم برای دوستان همکار و هنرمندای عزیزی که میان آمریکا با یه امیدی . بعد اون وقت چنتا آدم بدبخت . بخت برگشته که نتوانسته اند توی زندگیشون موفق باشند و فقط دنبال پول بودند . ناامیدتون نکنند
من اینجام . محکم و استوارتر از قبل
یه وقت فکر نکنید که من بچه پولدار بی غمی هستم که نفسم داره از جای گرم بلند میشه ها
نه بابا جون . من اگه کار نکنم اجاره خونم عقب میمونه
من نفسم گرمه چون امیدوارم به توانمندیهای خودم و قدرت ارادم و البته خداوند که صد البته مهمتر از هر اراده ای هست
به هر حال بچه ها سرتو رو درد نیارم
هر کمکی از نظر هنر اگر از دستم بر میاد در خدمتم
منتظر خبرهای بعدی در مورد فیلمم باشید
دیرو زود داره ولی سوخت و سوز نداره
بدرود

[rasarasa]

وای چه پست خوشحال کننده ای بود. ساسان جان برات از ته قلبم دعا میکنم که موفق شی.

الان که این رو خوندم به وجد اومدم که من هم تجربیات خودم رو بنویسم.
من برعکس ساسان در آمریکا اصلا به دنبال کار نرفتم و تصمیمم بر این بود که اینجا فیلمسازی بخوانم .و فکر میکردم که از طریق آکادمیک وارد این حرفه بشم، که به خیال خودم جای پام محکمتر باشه .

بعد از یکسال گیج و وویج خوردن و درگیری با هفت خوان رستم دانشگاههای فیلمسازیِ اینجا که بدترین قسمتش امتحان تافلِ تقریبا بی غلط بود اون هم با اون شانسی که من دارم و براتون در ماجراهای تافلم نوشتم، برخوردم با چند تا آدم که در دانشگاههای مورد علاقه من فیلمسازی خونده بودند، یکیشون یک مدتی برای امرار معاش جایی رو تی میکشید و اون یکی هم با وجود گرفتن کلی جایزه از جشنواره ها ،بعد از اینکه از فک و فامیل کلی پول جمع کرده بود برای ساختن فیلمش ،سرافکنده از شکست مالی ، در تلاش برای احیای خودش بود. این شد که تلنگری در ذهنم خورد که نکنه دارم راه اشتباهی میرم و شروع کردم به تحقیق در این رشته که آیا اصلا دانشگاه رفتن برای این رشته کار عاقلانه ایست یا نه؟ این در حالیست که در دانشگاههای خوب جهت گرفتن مستر حدود سالی 45000 باید بدهی و گرفتن مدرک تقریبا 135000 دلار خرج برمیداره .درکمال تعجب رسیدم به این قضیه که اینجا هم کم و بیش همان سیستم دانشگاههای ایران خودمان را دارد که خودم تجربه 7-8 سال حضور مستمر در مثلا بهترینش را داشتم، یعنی اینجا هم گویا مثل ایران دانشگاه کمک زیادی به تو در پیدا کردن شغل و جایگاهت در دنیای حرفه ای نخواهد کرد و کسی برای مدرکت ارزشی درخور قائل نخواهد شد، بلکه همه به سابقه کارت اهمیت میدهند و اینکه چقدر کار بلدی و ازهمه مهمتر چقدر کانکشنهایت قوی است .

اکثر دانشجویان این رشته در بهترین دانشگاهها میگفتند که دانشگاه رفتن در رشته های هنری هدر دادن وقت و پول است ودر دانشگاه فقط توانسته اند از طریق دوستی با دانشجویان دیگر که مثلا سال بالایی بوده اند و کار پیدا کرده اند امیدی برای پیدا کردن کار داشته باشند . حتی چند تن از فارغ التحصیلان یو اس سی و یو سی ال ای یک سایتی را راه انداخته در مخالفت با رفتن به دانشگاه برای رشته فیلمسازی و یک سی دی آموزشی تهیه کرده اند که با حدود 60 -70 دلار هرچه که در دانشگاه یاد گرفته اند را به علاقمندان آموزش دهند و کلی دلیل و مدرک میاورند که اکثر فیلمسازان آمریکا مدرک تحصیلی ندارند وفقط کسانی که پشت صحنه در پستهای پیش پا افتاده هستند مدارک مرتبط با فیلمسازی ممکن است داشته باشند.

این شد که بنده تصمیم گرفتم که یک اشتباه را دوبار تکرار نکنم و دور ادامه تحصیل را یک خط بزرگ و قرمز بکشم و با یک عقب گرد بروم و دوباره در مقطع فوق دیپلم در کالج سینما بخوانم که یک کم از حالت تئاتری که قبلا بوده ام خارج شده و به فیلم نزدیکتر شوم و در سینما کسب مهارت کنم ،البته هدف اصلی من از کالج رفتن اینست که تمام شبکه ها و کمپانیهای بزرگ فیلمسازی دوره های اینترنشیپ برای دانشجویان کالج و دانشگاه دارند که مدتی به صورت مجانی همراه با آموزش برای آنها کار میکنی و هم در رزومه ات مفید است هم اینکه میتوانی دایره آشنایان خودت را گسترش دهی . این شد که بنده در حال حاضر از خواندن مستری دیگر در دانشگاه یو اس سی به گرفتن واحدهای سینمایی در کالج بغل خانه مان بسنده کرده ام و امیدوارم که بعد از گذراندن چند ترم و پاس کردن واحدهای حد نصاب برای اینترنشیپ ،بتوانم در یک شبکه تلویزیونی یا کمپانی سینمایی اینترن شوم .

[sasan]

دوستان درود
راسا راسا عزیز منم امیدوارم که شما و دیگر دوستان توی رشته مورد علاقتون موفق باشید
در تکمیل صحبت شما باید بگم که به نظر من هنر ذاتیه و هر کسی نمیتونه با تعلیم و تعلم ادعای هنر کنه
البته من دقیقا قبول دارم که دانشگاه خیلی به پرورش هنر کمک میکنه ولی قطعا هنرمند نمیسازه
اینطوری بگم بهتره که دانشگاه فقط زمان رسیدن هنرمند به جایگاه خودش رو سریعتر میکنه
البته میدونم که ممکنه برای دوستانی که سالها درس خوندند تا به موفقیت برسند حرفهای من خیلی سخته ولی حقیقت اینه که حتی توی فیلمسازهای بزرگ وطنی بسیار بسیار کارگردان موفق داریم که اصلا یا دانشگاه نرفتند یا رشتشون مرتبط نبوده و البته این مثال تقریبا توی کل دنیا در مورد هنر صدق میکنه ولی باز بگم داریم هنرمندانی که با رفتن به دانشکاه هنر . پایه های هنریشون خیلی قویتر شده ولی همین اشخاص اون ذات هنری که گفتم رو در وجودشون دارند
در یک کلام به هیچ وجه شما نمیتونید از شخصی که ذات هنری نداره . هنرمند بسازید
چه بسا آدمهایی رو من تو تهران میشناختم که در معتبرترین دانشگا های دنیا تو رشته سینما و یا موسیقی تحصیل کرده بودند ولی متاسفانه اثری که میساختند اصلا خریدار نداشت هر چند که تمام قوانین هنری رو رعایت کرده بود ولی به دل نمینشت که از این دست آدمها توی دنیا زیاده و جای بحث داره.......
ولی یه چیزی که ذهن منو درگیر کرده و هنوز به جواب منطقی و قانع کننده ای نرسیدم اینه که چرا هنرمندان بزرگی که تو ایران صاحب جاه و مقام بالایی بودند وقتی مهاجرت کردند به یک نوعی دیگه تمام شدند
مثلا آقای امیر نادری. ایشون اکه نگیم بهترین . ولی باید گفت جز. 10 کارگردان مطرح سینمای ایران هست .
ایشون کجاست ؟ چی شد ؟ شنیدم 2 تا فیلم اینجا کار کرده . ولی چی شد
پرویز ص ی ا د ... چی شد
بهروز چی شد
میدونید چقدر فیلمبردار و نویسنده و کلا فیلمساز خوب داریم که ......
نمیدونم شاید فقط شهره آ ق د ا ش لو .... مطرح شد و این اواخر هم چنتا فیلمساز زن و موفق
که البته همشون مدیون جو ...س. ی. ا .س .ی... ایران هستند
واقعا ما کجای دنیا هستیم
بله .. جعفر پ ن ا ه ی -- عباس کیارستمی و ....
ولی چرا همرده استیون اسپیلبرگ ... مارتین اسکورسیزی ..... الیور استون ... وودی آلن و ..... خیلیهای دیگه نداریم
تازه همیشه هم ادعامون میشه هنر نزد ایرانیان است و بس
توی دنیای هنر هالیوود متاسفانه ما جایگاه خوبی ندارم
آقای بیضایی آمریکاست .. میدونم برای تدریس اومده ولی یکی از شاگرداش از قول ایشون میگفت که نظر بیضایی راجع به اینجا اینه که : بقدری صنم اینجا هست که یاسمن توش گمه
ولی من گم نمیشم
به هر حال با امید درخشش سینمای ایران در جایگاه هنری خودش
نه اینکه هی جایزه بگیریم به خاطر جو .. س .ی .ا .س .ی .. و نشون دادن بدبختیهای ایران
بریم توی گود و با هنر هنرمندان بزرگ دنیا کشتی بگیریم
با امید به اون روز
البته بی انصافیه اگر یادی از فیلم جدایی نادر از سیمین نکنم........
بدرود

[wushu kung fu]

ساسان جون خیلی خیلی تعجب میکنم که چرا من تاحالا این پستا رو ندیـــــــــــــــــــــــــدم

واقعا از صمیم قلب برات آرزوی خوشبختی میکنم به امید خدا روزی تو رو توی جمع کارگردان های اسکار ببینم ( چون من زیاد از جوایز اروپا مثل کن و خرس برلین خوشم نمیاد) فقط بهت میگم کم نیار عزیز یه آماری یافتم که هر ساله حدود 12000 اگه اشتباه نکنم میرن هالیوود که بازیگر و .... بشن و فقط 10 نفر از اونا موفق میشن آره اونا کسای هستند که خودشون رو باور دارن یه مثال برات میزنم زمانی که استاد فقید بروسلی تصمیم گرفت از سیاتل وارد هالیوود بشه همه گفتن غیر ممکنه اخه یه چینی بیاد بشه ولی با تمام سنگ اندازی های غربیا اخر واسه خودش کسی شد که فکر نکنم دیگه مثل اون توی هالیوود پیدا بشه یه نصیحت به کسای که میخوان برن آمریکا واسه کار توی سینمای آمریکا بگم که تا میتونید زبانتون رو قوی کنید تا میتونید من تحقیقاتی انجام دادم در مورد این که چرا این همه بازیگرای معروف ایرانی تو هالیوود مثل مارشال منش ( در نقش رنجیت در سریال how I met your mother) - گلشیفته فراهانی و... این که چرا نتونستن مثل برد پیت و لیئوناردو دیکاپریو و مار ک والبرگ و... معروف بشن خلاصه به همشون ایمیل زدم و جوابی که گرفتم ( که کاملا خودم از قبل میدونستم) این بود
1- پس زمینه ی من
2- زبان من

خوب بگذریم آقا ساسان اگر پایه ی نقد در مورد فیلمی inception بکنیم (میدونم قدیمی ولی فیلم تا حالا به شاخی اون نیومده واقعا مسخره بود که توی اسکار زیاد ندرخشید در کنار فیلم چرتی مثل سخنرانی پادشاه)فیلمی که به نظرم من یکی از شگفتی های هالیوود بود البته معلوم وقتی نویسنده و کارگردان Christopher Nolan باشه فیلم چی میشه این بگم که برای فیلم نامش 10 سال وقت گذاشته که واقعا شاهکار بود من خودم در مورد این فیلم کاملا شگفت زده شدم !!!! حتما دیدید دیگه؟؟؟