ادامه كار هنر سينما در آمريكا

[sasan]

درود

بچه هاي عزيز من خيلي با خودم فكر كردم كه چه طوري ميشه اين موضوع رو شروع كرد
من بسيار بسيار دوست دارم كه با اميد به خدا اين تاپيك شروع خيلي خوبي داشته باشه و به شدت علاقه مندم كه با همكاري همديگه بتوانيم با راه حل هايي كه در اين تاپيك ميگذاريم باعث پيشرفت هم ديگر باشيم
قطعا اين همفكريها و كمكها يه جايي توي زندگي به ما كمك خواهد شد
پس با اميد به خدا من سهم خودم رو ميگذارم
من مدت 13 سالي ميشه كه در حرفه فيلمسازي و همچنين آهنگسازي مشغول به كار هستم
يك چزيهاي عمومي هم راجع به هنرهاي ديگه ميدونم
و اين تاپيك بحث در مورد همه هنرهاست
من توي اين مدت كه تو ايران كار ميكنم با يك سيستمي آشنا شدم كه اين سيستم قطعا در آمريكا كاربرد نخواهد داشت
منظورم سيستم كاري هنري هست
بنابراين براي اينكه منظورم رو بهتر برسونم از نحوه كار هنري بخصوص فيلمسازي توي ايران شروع ميكنم
در ايران :
نوع كار ما زير مجموعه بسيار زيادي داره كه من به بعضي از اين زير مجموعه ها ميپردازم

1- فيلمسازي داستاني (فيلم سينمايي ، تله فيلم، سريال ،
2-مستند سازي( مستند صنعتي ، هنري ، خبري ، گزارشي )
3- تبليغات( تيزر سازي ، آنونس و...)
4-فيلمبرداري مراسم ( عروسي ، عزا ، مهد كودكهاو...)
5-برنامه سازي ( تلوزيوني ، رسانه ها ي خصوصي ، برنامه زنده و ...)

اين مورادي كه عنوان شد در ايران داره اتفاق مي افته و البته نوع فيلمسازي سينمايي با تلوزيوني خيلي متفاوت هست
توي ايران دو نوع تهيه كننده داريم يا سينمايي و يا تلوزويوني
تهيه كننده سينمايي :
اين شخص با پول خودش و يا شخص ديگري به صورت خصوصي فيلمي رو با مجوزهاي لازم ميسازه و بعد باز با مجوز به اكران ميرسونه
در اين نوع فيلمها بودن سود و يا زيان بسته به نوع عوامل توليد داره كه توي دنيا اين نوع پولسازترين هست

تهيه كننده تلوزيوني :
اين نوع تهيه كننده هم با سرمايه شبكه فيلمي رو با توجه به درخواست شبكه توليد ميكنه كه البته اتفاق هم مي افته كه تهيه كننده اي با سرمايه شخصي فيلمي رو ميسازه و بعد به شبكه ميفروشه
نوع هاي ديگه هم كه توضيح دادم تقريبا فكر ميكنم كمو بيش باهاش آشنا هستيد

حالا آولين سوالي كه پيش مي آد اينه كه شخص من كه ميخواهم به اميد خدا بروم و آمريكا زندگي كنم و تازه دوست دارم در شغل خودم باقي بمونم آيا با روشهاي اونجا آشنايي دارم يا خير
من تحقيق كردم و متوجه شدم كه ايران از نظر تعداد توليد فيلم و برنامه و ... بسيار از كشورهاي ديگر قوي تر هست
من فقط تعداد رو عنوان ميكنم نه محتوا و كيفيت
1- بچه ها آيا كسي در مورد فعاليت سينمايي و فيلم در اونجا اطلاعات كار بردي داره ؟
2- من سايتي رو پيدا كردم به نام www.mandy.com كه بسيار مفيده
3- در مورد موسيقي ، تئاتر ، نقاشي و ديگر هنر ها چطور
توي اين سايتي كه معرفي كردم انواع مشاغل سينمايي و تلوزيوني در سراسر آمريكا موجود ميباشه

آيا از دوستان كسي هست كه اطلاعات بدرد بخوري داشته باشه



من متوجه شدم كه در آمريكا تعداد و نوع ساخت بسيار اتفاق مي افته ولي بچه ها يه چيزهايي رو بايد در مورد تحقيقاتم به شما بگم كه شايد مفيد باشه

بعضي از گرايشهاي هنري كاملا بين المللي هست يعني احتياج به شناخت فرهنگ مخاطب اونم به طور گسترده نداره
مثل عكاسي ، نقاشي ، فيلمبرداري ، كارگرداني و يا حتي بازيگري
اما چيزي كه منو خيلي به فكر برده اونم در مورد نويسنگي هست
من نميتوان به عنوان يك فيلمساز مولف برم آمريكا و در مورد چيزي بنويسم و بسازم كه از فرهنگ مخاطبم دور باشه
اين با شكست مالي براي اسپانسر مواجه ميشه و قطعا منم بيكار ميشم
پس از كساني كه نويسنده و يا حتي بازيگر هستند و ميخواهند اونجا هم ادامه فعاليت داشته باشند توقع دارم كه بسيار بسيار روي فرهنگ مخاطبشون تفكر كنند و همچنين زبان و گويش
مخصوصا اينكه در دنيا سينما به عنوان صنعت بيشتر جا افتاده تا هنر
واسپانسر توي نوشته هاي شما دنبال بازگشت مالي هست بعد هنر
دوستان آشنا با اين شرايط لطفا راهنمايي بفرماييد

در مورد دانشگاه هنر اگر كسي اطلاعات داره لطفا راهنمايي كنه
در مورد هزينه ها و ....


ممنون و با تشكر كوروش
بدرود

---

[rasarasa]

ساسان جان این هم از جواب من:من تو ایران تئاتر خوندم و کار کردم ولی قصدم اینه که در آمریکا در رشتۀ فیلمسازی ادامه تحصیل بدم .پس همکار می شیم!چون تو ایران با تئاتر مشکلات فلسفی پیدا کردم.دوست دارم وارد هنری بشم که هم قابل ثبته و هم تماشاگر وسیع تری داره.
طبق تحقیقات من که البته خیلی کامل نیست،بهترین راه برای ورود به سینمای آمریکا ،دانشگاه است،من می خواهم اینجا دوباره مستر بگیرم .ولی جالبه که در مهد سینمای جهان و کشوری که فیلمسازی توش صنعت شده و کلی براش در آمدزاست دانشگاههای انگشت شماری ،در فقط چند ایالت و شهر خاص مسترِ فیلمسازی دارند!!!! که این دانشگاهها عمدتا در لس آنجلس و نیویورک واقع شده اند. در لس آنجلس دو انستیتوی بسیار عالی هست که مدرک مستر می دهد به نام:american film institute in LAو
california institute of the artsکه از نظر شهریه در حد دانشگاههای خصوصیه و چند تا کارگردان بزرگ از اونجا فارغ التحصیل شده اند . ولی تعداد کمتری دانشجو می گیره و برنامه های تدریسش خیلی متمرکز و تخصصیه.
دانشگاهها هم بهترینشون uscوuclaو newyork universityهستند که باز کارگردانهای بزرگی از اونجا فارغ التحصیل شده اند.البته لیسانس فیلمسازی رو دانشگاههای بیشتری دارند و تو خیلی از شهر ها و ایالتها می شه پیدا کرد .من تحقیقاتم راجع به فوق لیسانسه.
شهریۀ دانشگاههای مذکور بالاست و حدود 50000-40000$ در سال در میاد که من امیدوارم وامهای تحصیلی بتونن پوشش بدند.
ولی شما وقتی وارد آمریکا می شی مجبوری یکسال در اون ایالت زندگی کنی تا instateبشی.وگرنه هزینۀتحصیلت دو برابر می شه.پس در بدو ورود نمی تونی وارد دانشگاه بشی .مهلت ثبت نام دانشگاههای مذکور برای پاییز سال بعد تا ژانویه است .فقط uscترم بهار هم داره که مهلت ثبت نامش تا سپتامبره و کلاسهاش هم ژانویه یا فوریه شروع می شه اگه اشتباه نکرده باشم.
مدارکی که برای مستر این رشته می خواهند خیلی زیاده و هر دانشگاهی علاوه بر چیزهای معمول ،چیزهای خاص خودش رو می خواهد. اینه که باید از قبل برای ثبت نام وآماده کردن مدارک برنامه ریزی کرد ونمرۀ تافل مورد قبولشان 6 به بالاست.
من پیشنهادم به کسی که می خواد وارد این کار بشه زندگی در لس آنجلسه.چون اینجا هر روز صدها فیلم ساخته می شه و از نظر آموزشی هم جاهای خیلی زیادی وجود داره.
من هنوز واد زندگی هنری در آمریکا نشده ام ودر حال دست وپا زدن در ادامۀ هنر هستم،پس اطلاعات ناقصی دارم ،ولی امیدوارم این اطلاعات بتونه کمکی بکنه! به محض ورودم به دنیای هنر و تحصیل هنر بیشتر براتون می گم

[sasan]

درود

بچه ها من باز هم ميخواهم در مورد يك نوع گرايش هنري كه در ايران نيست صحبت كنم
چون همه ما و دوستان عزيزم ميدونيم كه چه نوع محدوديتهايي درون كشورمون از بابت انواع هنر ها هست بنابراين من دوست دارم به نمونه اي از هنري كه در آمريكا هست بپردازم كه البته اطلاعاتي هم دارم
همه ميدونيم كه ما هفتا هنر داريم كه البته موزيك و هنر حركات موزون هم يكي از اتفاقا مهمترين هنرهاي دنيا محسوب ميشه ولي اين هنر در ايران جايگاهي نداره كه البته من دقيقا نميدونم اين هنر چقدر در خارج از ايران به بيزينس هر فرد كمك ميكنه اما من بيشتر در مورد كليپ سازي و يا همون نماهنگ ميخواهم صحبت كنم كه اتفاقا شايد براي بعضي از دوستان هم مفيد باشه
اين نوع كار هنري در ايران هم انجام ميشه و ما توي ايران هم ميبينيم كه چه اتفاقاتي از اين دست داره مي افته ولي من منظورم كار هنري هست نه كاري كه تنها با چيدن چند نما به دنبال همديگه و گذاشتن يك موزيك و خواننده به نقطه پاياني برسيم
اين كار از عهده هر تصوير بردار و تدوينگري بر مي آيد
ولي چي باعث ميشه كه بعضي از اين كارهاي هنري ارزشش بيشتر بشه نوع تفاوت در ايده پردازي هست
اينكه گروهي بر روي موزيكي حركات موزون انجام بدهند و من كارگردان فقط از اونها تصوير بگيرم و بعد تصوير رو با موزيك سينك كنم و تدوين رو به پايان برسونم نسبتا يك كار معمولي هست كه البته بسيار به اون خواننده بستگي داره
ولي چيزي كه مدتهاست فكر منو مشغول خود كرده ساخت كليپي با رعايت اصول فني ولي در عين حال داشتن ايده اي منحصر بفرد
اين نوع كليپها ماندگار تر از نوع ساده كليپها هستند
براي مثال اين نوع كليپها ميتوانيد به برخي از كليپهايي كه هاليوود براي خواننده هاي مطرح ساخته اشاره كرد
كه البته قبول دارم كه بعضي از اونها بر روي موج تكنولوژي سواره ولي همشون اينطور نيستند كه بدون ايده خوب موفق شده باشند
من به همه شما هنر مندان گوشزد ميكنم كه اگر تمايل به ادامه كار توي آمريكا رو داريد بايد براي هنرتون ايده پرداز خوبي هم باشيد كه روي هنر شما سرمايه گذاري بشه
البته من منظورم اون دست هنرمنداني نيست كه به خاطره دلشون كاري رو انجام ميدهند كه فقط خودشون راضي باشند
من در مورد ادامه بقاي مادي توي هنر صحبت ميكنم كه در عين حال هم هنرمون رو به خاطر پول از دست ندهيم
حالا چطوري ميشه به ايده هاي خوب برسيم
اصولا انسانهاي فكور ايده پردازهاي خوبي هم هستند
مطالعتون رو زياد كنيد
از هر نوع كتابي كه بدستتون رسيد مطالعه كنيد فقط خوب فكر كنيد
به هيچ وجه از مسائلي كه براي شما در طول زندگي پيش مي آيد بيهوده رد نشيد حتما راجع به مسائل حتي پيش پا افتاده هم فكر كنيد
اين تمرين باعث ميشه كه ذهن شما هميشه در حال فعاليت باشه
و عكس العملهاي خوبي هم راجع به ايده پردازي از خودش نشون بده
در مورد حرفهام فكر كنيد
هنرمندان اصولا ايده پردازهاي خوبي هم هستند

من منتظر نظرات شما عزيزان هم هستم

تا مطلبي ديگر
بدرود

[Hojjat]

ساسان جان من در این باره نه تجربه و نه دانش زیادی ندارم اما بر اساس آن چه برای یکی دو نفر دور و بر من اتفاق افتاده که در حوزهٔ هنرهای تصویری فعالیت می‌کردند باید بگم که:

۱) شرایط در غرب بسیار رقابتی هست. در ایران شاید حتی ساختن یک کلیپ چند دقیقه‌ای که یک موضوع رو کمی هوشمندانه نمایش بده، کلی ازش استقبال بشه اما در غرب هنرمندهای آماتور هر روز از این قبیل کلیپ‌ها مفت و مجانی توی یوتیوب می‌ذارن و گاهی حتی توی یوتیوب هم در رقابت با موارد مشابه عقب می‌مونن.

۲) تحصیلات در آمریکا و کشورهای مشابه براشون خیلی مهمه. اگر شما در یک آکادمی هنری معروف دنیا (در آمریکا یا فرانسه یا غیره) تحصیل کرده باشی امتیاز مهمی محسوب می‌شه.

۳) سوابق کاری در گرفتن کار بعدی بسیار موثره. برخلاف ایران که معمولاً توصیه‌ها از صاحب کار قبلی به بعدی شفاهی صورت می‌گیره در غرب توصیه کتبی اهمیت داره و حتی جملات توی توصیه‌نامه می‌تونه تاثیر قابل توجهی داشته باشه. به فکر یک توصیه‌نامه با متن عالی از طرف یک فرد شناخته شده باشید.

۴) باید خودتون رو با امکانات متفاوتی که در انتظار شماست، از قبل سازگار کنید. از آشنایان یک نفر بود که به انیمیشن علاقه داشت و رفت در غرب در این رشته تحصیل کرد و چون کار گیرش نیومد برگشت ایران و الان هم مشغول به کاره و چه بسا یک سر و گردن هم از همکاراش بالاتره. چیزی که خودش بهش ازعان می‌کرد این بود که اون‌جا آدم‌هایی همکلاسش بودن که سال‌ها به صورت آماتور انیمیشن کار کرده بودن و کار با فلان برنامه براشون مثل آب خوردن بود در حالی که این بنده خدا تازه داشت با اون برنامه آشنا می‌شد! پیشنهاد من اینه که از افرادی که در این حرفه هستند در مورد امکاناتی که باهاش سر و کار دارن دقیقاً کسب اطلاع کنید و خودتون رو در حد امکان آماده کنید (که البته سخت خواهد بود).

۵) نظیر حرف بالا در مورد تفکر متفاوت هم صادقه. باید سعی کنید در مورد دیدگاه اقتصادی ذی‌نفعان در هنرهای تصویری به درک دقیقی برسید (در ایران دیدگاه اقتصادی به شکل دیگه‌ای جریان داره). همین‌طور، صرف کردن وقت برای رسیدن به درکی اولیه از ایده‌آل‌های هنری همکاران شما در غرب برای شروع ضروریه. اگر بر اساس گفته‌های بالاتر شما مثلاً ایده‌آل شما «ساخت كلیپی با رعایت اصول فنی ولی در عین حال داشتن ایده‌ای منحصر به فرد» هست، ببینید آیا این با ایده‌آل یکی مشابه شما که در آمریکا مشغول به کاره چقدر فرق داره؟ تلاش کنید خودتون برای این نوع دیدگاه متفاوت آماده کنید.

موفق باشید

[یه مهاجر]

همه ميدونيم كه ما هفتا هنر داريم كه البته موزيك و هنر حركات موزون هم يكي از اتفاقا مهمترين هنرهاي دنيا محسوب ميشه ولي اين هنر در ايران جايگاهي نداره كه البته من دقيقا نميدونم اين هنر چقدر در خارج از ايران به بيزينس هر فرد كمك ميكنه اما من بيشتر در مورد كليپ سازي و يا همون نماهنگ ميخواهم صحبت كنم كه اتفاقا شايد براي بعضي از دوستان هم مفيد باشه

البته مدتهاست که انیمشین به عنوان هنر هشتم شناخته شده! این رشته اونقد گسترده و کامل و مستقله که از هنر هفتم یعنی سینما مجزاش کردن.

من عاشق این رشته هستم اما متاسفانه شغلم چیز دیگه ای ست و فقط بصورت تفریحی به هنر می پردازم اما کلا حرفه های هنری در غرب درامد خوبی داره اگه خیلی کارتون درست باشه. برخلاف ایران که مردم ندرتا برای کارهای هنری مثل عکس پول میدن اما تو غرب مردم با دید متفاوتی به این مقوله نگاه می کنن و برای تشویق هنرمند هم که شده آثارش رو میخرنمن حس میکنم که اینجا به کارهای هنری فقط بعنوان منبع در آمد نگاه نمی کنن بای همین هم این کارها ارزش بالائی داره

خود من با توجه به رشته تحصیلی ام تا حدی از عکاسی اطلاعات دارم اما مسلما عکاس حرفه ای نیستم با این حال یه نمایشگاه کوچیک عکس تو اروپا برپا کردم که بنظر خودم استقبال خوبی شد و اگه همون کارو تو ایران ارائه میدادم باید هر روز تو گالری بیکار می نشستم و هیچی به هیچی اما اینجا چند تا از عکسام هم فروش رفت که واقعا برای من ایجاد انگیزه و ذوق کرد

[laili]

منم با شیما موافقم اینجا برای هنر ارزش قائلند..........و فرهنگ مردم جوریه که هنرمند تشویق به ادامه ی فعالیت میشه....و جملاتی که اکثر ما در حین بازدید از یک نمایشگاه هنری و یا اثر هنری به کار میبریم اینها معمولا باهاش ناآشنا هستند.........
مثل :
دلت خوشه ها....این و میخواهی چیکار؟به چه دردت میخوره؟....من نمیفهمم چرا ماها اکثرا فکر میکنیم که باید چیزهائی رو بخریم که به دردمون بخوره
و این کلا با مقوله ی هنر و هنر مند جور در نمیاد....
من فکر میکنم با توجه به جمعیت هنر دوست غربی اگر کسی کار خوب ارائه بده و با شعور بیننده و یا شنونده بازی نکنه به اندازه ی کافی سلیقه های مختلف وجود داره تا هنرمند و چه از لحاظ روحی و چه از لحاظ مالی ساپورت کنند....چون درسته که هنرمند کار و برای دلش انجام میده ولی مادیات هم قسمت مهم قضیه است....تا زمانیکه هنرمند درآمدی از هنرش کسب نکنه نمیتونه کارش و دنبال کنه و اجبارا باید دنبال کار دیگه ای بگرده....

[sasan]

درود

من قبل از اينكه اين بحثم را شروع كنم لازم ميدونم كه از راسارا سا عزيز ، حجت جان و شيما و ليلي عزيز بخاطر بازگويي شهوداتشان تشكر كنم
من دقيقا با صحبت دوستانمون موافقم و البته دوست دارم يك جا در مورد انيميشن هم بحث مفصلي كنم چون سينماي قرن حاضر بشدت تحت تاثير انيميشن و همچنين اسپشيال افكت قرار داره
اين صحبتهاي دوستان روي من اثر مثبت داره و ممنون
حداقل ميدونم وقتي يكروزي يك نقاشي سورئال كشيدم كسي نميگه به چه درد ميخوره و ممنون ليلي خانم به خاطر اشاره به اين مورد ظريف

و اما
دوستان من در طول زندگي به شهوداتي رسيدم كه البته اين شهودات عمومي هستش و شما هم حتما در مسير كاري و زندگي خودتون با اين شهودات برخورد داشتيد
ولي بحثي كه امروز ميخواهم بهش بپردازم كه فكر ميكنم بسيار بسيار براي ادامه كار هنري توي آمريكا بدرد بخور هستش فرق بين نگاه رئاليسم (واقئيت گرائي) و سورئاليسم ( فراتر از واقعيت) هست
سال 1375 بود كه من علاقه من به سينما و همچنين تئاتر شدم
البته قبلش هم علايقي داشتم ولي ورود من از همين سال بود
من زماني كه وارد اين حرفه شدم خيلي با خودم فكر كردم كه انتهاي كارم رو با يك چيز مادي قياس كنم كه قا بل لمس باشه
اون چيز قابل لمس براي من اسكار بود
البه بگم من به جشنواره هاي اروپا علاقه اي ندارم ( البته اين كاملا سليقه اي هست)
من علاقه مند به سينماي هاليوود بودم كه البته اين بحث خيلي بزرگيه كه بعدا حتما بهش ميپردازم
اما در طول اين سالهايي كه توي ايران به عشق رسيدن به هاليوود فيلم ميسازم به يك نتيجه كلي در مورد رئاليسم رسيدم كه ميخواهم به هنرمنداني كه با اميد به خدا ميخواهند اون ور هم موفق باشند گوشزد كنم
رئاليسم يعني واقعيت گرايي
سورئاليسم يعني فراتر از واقعيت
در ايران هر فيلمي كه ساخته ميشه بايد از فيلترهايي عبور كنه كه خوب تفكر شهودات غرب با شرق بسيار متفاوته
ما انسانهاي كتمان هستيم ولي غرب انسانهاي ابراز كننده كه البته اين بحث ممنوع هست و هيس
ما توي ايران هميشه يك ديالوگ معروف داريم و اون ديالوگ اينه كه : واقعيت اوني نيست كه تو فكر ميكني
من خيلي فكر كردم كه واقعا واقعيت چيه ؟ ما هميشه توي ايران چيزي رو باور ميكنيم كه ببينيم و يا حداقل حسش كنيم ولي عرفان خيلي بالاتر از اين حرفهاست
يك داستان مهم:
يك روزي يك مردي درون شبي وارد انباري خانه اش شد و ناگاه يك مار سياه و سفيد رو ديد بسيار ترسيد و عقب پريد و لامپ رو روشن كرد و با كمال تعجب ديد كه اون مار سياه و سفيد در اصل ريسماني بيش نبوده است
توي اين لحظه نشست و حسابي گريه كرد و بعد از تفكر به عرفان بزرگي رسيد چون با خودش گفت خدايا آيا لامپ ديگري وجود دارد كه من روشن كنم و ببينم كه اين ريسماني كه ميبينم باز ريسمان نيست و چيز ديگري هست

اين داستان خيلي قشنگه چون فرق شديد رئال با سورئال رو توضيح ميده
حالا چرا همه اين مباحث رو كردم براي اينكه بگم اكثر فيلمهاي اتفاقا پر فروش آمريكا و هاليوود بر اصل سورئال استواره تا رئال و متاسفانه مقياس ديد ، ساخت و حتي نظارت ما بر روي هنر سينماي ايران چون مخاطب عام داره كاملا رئاليسم هست
البته يك نكته اي اينجا خيلي مهمه و اونم اينكه توي غرب از مسخره ترين ايده ها بهترين كاربردها توي سينما ميشه و متاسفانه توي ايران از بهترين ايده ها مسخره ترين كارها توليد ميشه
چون اساس تفكر متفاوته
توي هاليوود از اسطوره هاشون تاريخ ميسازند و متاسفانه ما توي ايران از تاريخمون اسطوره
فردوسي در اين مورد ميگه :
كه رستم يلي بود در سيستان
منم كردمش رستم داستان ، يا دستان ( البته ببخشيد اگر شعر رو درست ننوشتم)
بهر حال توي غرب از كاراكتر هايي مثل سيندرلا ، شرك و يا هالك و يا كينگ كنك چنان اسطوره هاي ميسازند كه رفته رفته ميشه تاريخشون و تازه چنان اثري داره كه اينجا هم حتي توي ايران و كشورهاي جهان سوم عروسكهاشون فروخته ميشه مثل اي تي و سليوان و شرك و....
اين موضوعي هست كه بايد بهش دقت بشه و گرنه ما توي هنر مخصوصا سينما عقب ميمونيم ( البته اگر بنا به ادامه توي آمريكا باشه )
اساس سينماي كودك سينماي سورئال هست نه رئال
اگر براي كودك رئال بسازيم مخاطبش بزرگسال ميشه و ميشه در مورد كودك نه براي كودك
اصلا دقت كنيد كه چرا كودكان كارتون دوست دارند
چرا كلاه قرمزي اينقدر فروش ميكنه و فيلمهاي ديگه كه نام نميبرم و اتفاقا كارگردانهاي خوبي هم داره فروش و مخاطب كودك نداره
اين برميگرده به متاسفانه نگاه كاملا جدي ما به مقوله هنر كه البته بايد بگم رئاليسم هم ايني نيست كه توي ايران جا افتاده
بهر حال اميدوارم توانسته باشم شما رو به هدفم آشنا كنم
شما حتي اين بحث رو توي بازي بازيگران هاليوودي ميبينيد
مثلا جاني دپ ، برات پيت و يا جورج كلوني و خيلي از هنرپيشه هاي هاليوودي
براي رسيدن به اين منظور من فيلمهاي تارانتينو ، ردرگوئز ، اسپيلبرگ و تيم برتون ، و خيلي هاي ديگه از هاليود رو اشاره مينم
البته فيلم حسن كچل مرحوم علي حاتمي رو هم اشاره ميكنم
فيلم بيگ فيش به همين موضوع عنوان شده رسيدگي ميكنه(تيم برتون)
بچه ها همتون رو دوست دارم و منو ببخشيد به خاطر پر حرفي ( پر نوشتاري)
منتظر نظرات كار ساز شما دوستان هستم
ممنون

تا گفتماني ديگر بدرود

[Hojjat]

بحث تبدیل اسطوره به تاریخ رو به نظر من نمی‌شه به «غرب» نسبت داد چون تقریباً منحصر به آمریکاست. علتش هم اینه که آمریکا تاریخ طولانی‌ای نداره که بخواد اسطوره تاریخی (نظیر رستم) داشته باشه. در مقام مقایسه، پرفروش‌ترین کتاب‌های دنیا (مجموعه هری‌پاتر) بسیار تحت تاثیر شخصیت‌های تاریخی انگلستان و داستان‌های مرتبط با اون‌ها هستند.

این قضیه ابعاد منفی و قابل انتقادی هم داره و به خصوص منتقدها و فیلمسازهای اروپایی روی این نقاط منفی خیلی مانور می‌دن. بزرگترین جشنواره سینمایی دنیا به زعم بسیاری اسکار نیست، بلکه مثلاً کن فرانسه یا خرس طلایی یا غیره است.

منظور من مخالفت یا موافقت نیست. منظور من اینه که تقسیم به غرب و شرق (که شاید خودم هم به نوعی در نوشتهٔ بالاترم شروعش کردم) در مورد سینما تقسیم‌بندی خوبی نیست. با این حال، چون هدف شما فعالیت در آمریکاست به نظر من مطالبی که بحث شد کاملاً مرتبطه و برای خوانندگان بعدی هم مفید.

[یه مهاجر]

حالا برخلاف نظر شما ساسان عزیز من در خیلی از ابعاد سینمای امریکا رو نمی پسندم.البته قبل از شروع صحبتهام یاداوری میکنم همونجور که شما گفتین مقوله هنر کاملا سلیقه ای.از نظر من اتفاقا امریکا از اسطوره هاش تاریخ نمی سازه بلکه از هیچ تاریخ میسازه و همین طور بطور حساب شده ای در تاریخ سایر ملل دست میبره و اونا رو با فیلمهای خودش تخریب میکنه.صنعت سینما شاید کم از 30 یا ست نباشه و قدرت زیادی داره و بسیاری از کشورا از اون بعنوان ابزاری برای رسیدن به هدفهای بلندمدتشون استفاده می کنن.سینمای امریکا غالبا در حال ایجاد تجسم اسطوره های غیرواقعی در ذهن بیننده ست.موجوداتی مثل مرد عنکبوتی هیچ زمان قابل مقایسه با اسطوره ای مثل رستم و یا آشیل نیستن چون اصلا قدرتهای منطقی براشون آفریده نشده.قهرمان سازی در سینمای امریکا خیلی ضعیف و غیرقابل باوره و از نظر من تنها قدرت تصویرسازی خوب هالیوود بعضی از داستانها رو جذاب میکنه وگرنه اینکه قهرمانی یکه و تنها دنیا رو از حمله موجودات فضائی نجات بده اصلا جذابیت و عینیت نداره
بنظرم امریکا بیش از حد به سینما بطور ابزاری نگاه کرده و همین از ارزش هنری اثارش کم میکنه

اما خب موضوع این تاپیک فعالیت هنری در امریکاست بنابراین باید سازگاری و هماهنگی با نوع فعالیت هنری در امریکا داشته باشه.عذر میخوام کمی خارج از بحث صحبت کردم

[reignoffear18]

سلام ۲ تا سوال دارم

۱-من کارشناسی گرافیک دارم از دانشگاه غیر انتفاعی البته مدرک مهره سراسری میخوره. با معدل نزدیک به ۱۸ می‌خوام بدونم که تو آمریکا مدرکمو قبول می‌کنن؟

۲ - من با بیشتره نرم افزارا 2D & 3D آشنای دارم کار عملیم هم خوبه و بیشتر در زمینه شخصیت سازی و انیمیشن کار کردم ،آیا اونجا به من که یه تازه واردم کار میدن؟

من واقعا نمی‌دونم اونجا منو به عنوانه طراح یا یه انیماتو ر قبول می‌کنن یا نه :/

و یه چیز دیگه ، برندهٔ لاتاری هستم اگه قسمت بشه گرین کارت میگیرم .. می‌خوام بدونم که سالی‌ چقدر وام بهم میدان و چقدر خرج دانشگاه می‌شه ?

راستی‌ اگه کار عملیم خوب باشه می‌تونم بورس تحصیلی‌ بگیرم؟

[sasan]

دوست عزيز من reigonoffear 18
درود
در رابطه با كار در آمريكا من دو تا تحقيق دارم كه بد نيست براتون بگم
يكي از دوستان من در آمريكا مدت 20 سال زندگي كرده و درس خونده ( سينما) ايشون اينطوري مي فرمودند كه كار در آمريكا فقط بسته گي به كار شما داره و تحصيل هم مكمل كننده اون هست
دوست ديگري داشتم كه حدود 10 سال پيش رفته بود آمريكا براي ادامه كار در سينما
ايشون از دانشكده سوره فارق التحصيل شده بود
رفتو با شركتي صحبت كرد و بازگشت ايران
ميگفت كه اون شركت در مورد سينما و كارگرداني از ايشون سابقه عملي خواسته و مدرك رو قبول نكرده . ايشون هم فيلم كوتاهي به صورت 35 ميليمتري ساخت و برگشت
دوستان به من ميگويند كه حتما تمام فيلمهايي كه كار كرده اي رو زير نويس كن و براشون ببر
منم به شما ميگم كه حتما در مورد كار انيميشن سابقه كار ببر خيلي خيلي موثره
در مورد كار يابي فيلم و انيميشن اين سايت مفيده www.mandy.com
ولي در مورد تحصيل زياد نميدونم ولي اين رو شنيدم كه كارت خوب باشه بورس هم ميگيري
موفق باشي
بدرود

[laili]

حالا که اینجا همه در هنر سینما سر رشته دارند میخواستم اگه فیلم آواتار جیمز کامرون و دیدید توی همین تاپیک با اجازه ی ساسان نقدش کنید.........

[sasan]

درود
ليلي عزيز من اين فيلم رو ديدم و شنيدم كه برفروشترين فيلم تاريخ سينماي دنيا شده
نقدهاي متفاوتي ميشه از اين فيلم كرد كه خوب من چون دوست دارم نقدم خوب باشه بنابراين يكبار ديگه ميبينمش و حتما مينويسم
اتفاقا همين فيلم نمونه بارزي از سينماي سورئال كه در گفتمان قبلي در موردش گفتم هست كه ديدنش خيلي مفيده و ممنون از بابت اين پيشنهاد
در ضمن اجازه من هم دست شماست اينجا همه دوستيم و هدف هنر هستش
مطمئن باشيد با بحث در همين موردهاست كه به نتايج بهتري از درك هنر در هنر و سينماي آمريكا ميرسيم
بدرود

[lexington]

آقایون، خانمها این فیلمی که اسم بردید، چی چی بود؟ لابد به ما هم یه لینکی، سایتی، چیزی معرفی کنید تا ماهم ببینیم؛ بتونیم از نقدهای قشنگتان لذت بیشتر ببریم. دروغتان نگم از بس این مبحث هنری و تخصصی شده، هربار که خیزگرفتم اظهار فضلی کنم؛ حسابی «دست و دلم» لرزیده و پس پس رفتم. البته پس از فرود آمدن سرم به احترام هنر و هنرمند و هنرشناس بودن تک تک شما؛ دلیل عمده اش سن وسالمه که انگار دارم بحران دوره ی نوجوانی را پشت سر میگذارم. اون روزها همینکه یه «زیباررویی» میدیم؛ چهار چشمی باید مواظب دلم بودم که نلرزه؛ اکنون باید با این یکی دستم، اون یکی رو بگیرم که در مقابل «زیباییهای هنرشناسانه شما عزیزان» نلرزه.

مجددا ً از تبادل نظرهای لطیف و زیبای همه ی شما در عالم هنر، متشکرم، مخصوصاً ساسان، حجت، شیما، لیلی، پرنسس راسای سارا و اونهایی که لابد بعدا ً با اظهار نظراتشون، کمک به پیشرفت هرچه بیشتر مبحث خواهند کرد.
بدون هیچ تعارفی، با خواندن ارسالهای این مبحث، لذتی سراسر هنری میبرم و بیشتر نظرات را دوبار دوبار مطالعه میکنم تا لذت بردنم دوچندان شود......... پیروز باشید...ارادتمند حمید

[laili]

حمید جان شوخی که نمیکنید؟یعنی میخواهید بگید شما اینجا توی آمریکا فیلم آواتار و ندیدید؟
جدید ترین فیلم جیمز کامرون......و پرفروشترین فیلم تاریخ سینما....فیلمی که تونست رکورد تایتانیک و بشکنه.......
پر خرج ترین فیلم ....حتی از فیلم تایتانیک هم بیشتر......فیلمبرداری این فیلم به صورت 3D (سه بعدی) است .
من هفته ی پیش این فیلم و دیدم توی سینما و با عینکهای مخصوص فیلمهای سه بعدی...
ولی خوشم نیومد........من نمیتونم نگاه کارشناسانه به فیلم داشته باشم چون تخصصم نیست...اگه از دید یک هنرمند و یا یک فیلمبردارو یک کارگردان ویک برنامه نویس کامپیوتر به فیلم نگاه کنید شاید این فیلم جزو بی نظیرها باشه..اما من به عنوان یک بیننده نظر میدم....اگه این فیلم کارگردانش جیمز کامرون نبود و ایده ی این فیلم به این جدیدی نبود شاید اینقدر سر و صدا نمیکرد.....
حتی من از سوژه ی فیلم هم اصلا خوشم نیومد.....ولی برعکس من مامانم این فیلم و قبلا دیده بود و باز هم با ما اومد و دید و کلی هم لذت برد......
تا ببینیم نظر بقیه ی دوستان در مورد این فیلم چیه....