هیوستون، ایالت تگزاس

[reza.aa]

من نزدیک به شش ماهه که با ویزای نامزدی وارد آمریکا شدم، بعد از حدود دو ماه ازدواج کردیم. نزدیک به هیوستون زندگی میکنم اما از اونجا که همسرم آمریکایی هستش و من هم هیچ دوست ایرانی اینجا ندارم، خیلی خیلی احساس بی کسی میکنم، تمام طول روز تنها هستم توی اتاقم. چون با خانواده شوهرم زندگی میکنیم. خیلی خیلی افسرده شدم نه شغلی نه فامیلی نه دوستی، هیچی ندارم اینجا... واقعا دیوونه کننده است.اون شور وهیجانی که تو ایران است یک هزارمش اینجا نیست، حتی تو مرکز شهر هیوستون که میری همه جا خلوته انگار همه مردن انگار همه افسردن، اصلا مثه تهران نیست. واقعا واسه یه دختر پر هیجان و شلوغ مثه من، این زندگی، بودن توی زندان انفرادیه. به هر حال امیدوارم با گذشت زمان همه چیز بهتر بشه، چون هیچ شرایطی، تا ابد ماندگار نیست....

به نظر من الان بهترین گزینه واسه شما دانشگاه رفتن هست و ادامه تحصیل ،شاید کمی ورزش هم میتونه کمکتون کنه که هم از تنهای درتون میاره هم سرحال و شاداب میشید.
امریکا هم الاماشالا واسه هر کاری زیرساختاش کامل و مجهزه .چرا بیکار تشستن.
این بین با معاشرت زبانتون هم تقویت میشه.

[samwill]

آره درسته، ورزش میرم، اما دانشگاه رفتن که مجانی نیست پول میخواد، بعدشم تو ایران رفتیم مدرک مهندسی گرفتیم چی شد؟! حوصله درس ندارم دیگه

[reza.aa]

آره درسته، ورزش میرم، اما دانشگاه رفتن که مجانی نیست پول میخواد، بعدشم تو ایران رفتیم مدرک مهندسی گرفتیم چی شد؟! حوصله درس ندارم دیگه

خوب اگه پول ندارین و لیسانس دارین پس کار کنین ، اگه رشتتون رو دوست ندارید پس بدوننین دانشگاه رفتن تو امریکا با پول داشتن زیاد رابطه نداره ،کافیه بخواید اونوقت همه چیز خودش حل میشه ، و برید رشته ای که دوست دوست دارید رو بخونید و تو کاری که دوست دارید مشغول بشید ،

بلاخره نمیتونید بشینید یه جا و بگید هیچ کاری نمیشه کرد ، خوب حداقل یه کاری کنید این وضعیت هیچ کاری نمیشه کرد تموم بشه ، البته همیشه صبر چیز خوبیه اما زیادیش هم اسمش تنبلیه .
خلاصه یه هدف واسه خودت داشته باش یه زمان بندی کن و حرکت کن و تا به هدفت نرسیدی دست نکش. اینطور دیگه حوصلت سر نمیره.

[samwill]

مرسی ممنون از راهنماییت، ولی اینجا اگه ماشین نداشته باشی بیشتر اوقات حتی دستت به یه سوپر مارکت هم نمیرسه. بعدشم مشکلات غربت و ازدواج چنان افسردگی به آدم میده که آدم میخواد هیچ جایی نباشه، نه تو ایران نه تو آمریکا... واسه من که اینجوریه.

[Rahro]

سلام به همگی دوستان خوبم.شاید تکراری باشه ولی ممنون میشم همفکری کنید.تو تهران مدیر عامل یه شرکت بزرگ هستم و تخصص اصلی فروش و مارکتینگ و مدیریت استراتژیک هست خودم ارشد بازرگانی بین المللی و کارشناسی شیمی دارم ولی سوابق حدود 15 ساله کارم تو حوزه های مدیریت ارشد اجرایی و فروش بوده.همسرم متخصص کامپیوتر و دانشگاه تدریس می کنه و یه کوچولوی 2ساله هم داریم.
بچه ها احتمالا تا عید ما هم اونجا می رسیم.
بچه ها همسرم مردد هستش ولی من اصراردارم بیاییم.لطفا شما که اونجا هستید نظرتتون بدید.

سلام دوست عزیز،

شما نگفتی که چجوری میخواهی‌ مهاجرت کنی‌ بنابر این پاسخ من کلی‌ هست:

- پیش از هر چیز باید با خودتون رو راست باشید که چرا می‌خواهید مهاجرت کنید

- از نظر رفاه اجتماعی من حدس میزنم شما تو ایران جزو ۵% بالای جامعه باشید، اینجا وقتی‌ وارد میشید تو ۵۰% پائین قرار می‌گیرید،( از نظر درامد و نه سرمایه که جداگانه هست) پس از ۵ سال اگر خوب تلاش کنید تو ۲۰% بالا و پس از ۱۰ سال تو ۱۰% بالا قرار می‌گیرید

- برای شروع اینجا باید روی رتبه کارشناسی حساب باز کنید، شروع با رتبه مدیریت سخت هست مگر اینکه واقعا کارایی بالای داشته باشید و انگلیسی‌ رو خیلی‌ خوب صحبت کنید. اصول مدیریت اینجا با اون چیزی که من از ایران به یاد دارم خیلی‌ فرق میکنه

- به طور کلی‌ وقتی‌ مهاجرت میکنید باید دو برابر اهالی کشور میزبان کار کنید و نصف اونا توقع داشته باشید، اگر نه سر خرده میشید

- اگر بتونید خونه نقد بخرید ($۲۰۰۰۰۰-۳۰۰۰۰۰ برای آپارتمان، و $۳۰۰۰۰۰-۴۰۰۰۰۰ برای خونه)، کار پیشرفتتون زودتر انجام میشه، واگر نه ممکنه اختلاف سطح زندگی‌ ناا امیدتون کنه

- بطور کلی‌ در مهاجرت اونهایی که تو کشور خودشون کمتر رفاه دارن، یا کسانی‌ که بسیار پول دارند و جوون تر‌ها در آغاز کمتر اذیت میشن

اگر سوالات بیشتری داشتی بگو، اگر بتونم جواب میدم

شاد و سر بلند باشید

[saeed_n_m2]

با سلام خدمت دوستان محترم
ما گرین کارت برنده شده ایم و در حال حاضر هیوستون هستیم و شدیدا راهنمایی نیاز داریم.
1-ما برای گرفتن سیتیزن شیپی 36 ماه باید داخل خاک آمریکا باشیم یا 30 ماه ؟
2-قبلا یک بار پاس سفید گرفته ایم . به نظر پاس سفید یک سال در نظر گرفته می شود . یعنی با این احتساب و با فرض 36 ماه حضور در خاک آمریکا , آیا ما باید تنها 24 ماه در امریکا باشیم ؟ این یکسال چگونه در نظر گرفته می شود ؟
3-آیا می توان یکبار دیگر پاس سفید گرفت ؟ و در این صورت آیا باز هم یکسال در نظر گرفته می شود ؟
4-از زمان دریافت گرین کارت 5 سال باید سپری شود تا سیتیزن شیپی تعلق گیرد . با این احتساب که طرف یکبار اول پاس سفید می گیره , یکسال هم تو خاک امریکا می مونه و دفعه دوم که پاس سفید بگیره دیگه تمومه که ؟
ممنون می شوم اگر افراد مطلع ما را راهنمایی کنند . ما بدلیل مشکلات شخصی می خواهیم برگردیم و منتظر پاسخ موارد مذکور هستیم .
با تشکر

[saeed_n_m2]

دوستان کار در حوزه نرم افزار کامپیوتر اونجا پیدا میشه؟ برنامه نویسی و این چیزا منظورم نیست. در حد کار با سیستم عامل ها و رفع مشکلات اون

سلام . توقع پیدا کردن کار سریع را نداشته باشید . اگر می خواهید کار تخصصی پیدا کنید حدود 6 ماه بیکاری رو در نظر بگیرید . خودتون را برای کار کژوال آماده کنید .

[saeed_n_m2]

20 فوریه عازم هیوستون هستم. خانم هستم. ممنون میشم کسی جایی رو برای سکونت بمن معرفی کنه.چون از اینجا نتونستم جایی رو بوک کنم.
خوشحال هم میشم با خانمی همخونه بشم.

Studio 6 یا extended stay پیشنهاد می شود . زیاد تاپ نیست . برای یکی دو هفته خوبه .

[pm.motamedi]

با سلام خدمت دوستان محترم
ما گرین کارت برنده شده ایم و در حال حاضر هیوستون هستیم و شدیدا راهنمایی نیاز داریم.
1-ما برای گرفتن سیتیزن شیپی 36 ماه باید داخل خاک آمریکا باشیم یا 30 ماه ؟
2-قبلا یک بار پاس سفید گرفته ایم . به نظر پاس سفید یک سال در نظر گرفته می شود . یعنی با این احتساب و با فرض 36 ماه حضور در خاک آمریکا , آیا ما باید تنها 24 ماه در آمریکا باشیم ؟ این یکسال چگونه در نظر گرفته می شود ؟
3-آیا می توان یکبار دیگر پاس سفید گرفت ؟ و در این صورت آیا باز هم یکسال در نظر گرفته می شود ؟
4-از زمان دریافت گرین کارت 5 سال باید سپری شود تا سیتیزن شیپی تعلق گیرد . با این احتساب که طرف یکبار اول پاس سفید می گیره , یکسال هم تو خاک آمریکا می مونه و دفعه دوم که پاس سفید بگیره دیگه تمومه که ؟
ممنون می شوم اگر افراد مطلع ما را راهنمایی کنند . ما بدلیل مشکلات شخصی می خواهیم برگردیم و منتظر پاسخ موارد مذکور هستیم .
با تشکر

با سلام
شما برای دریافت سیتیزن شیب حداقل باید 5سال در خاک امریکا حضور داشته باشید

[Danoosh]

با سلام خدمت دوستان محترم
ما گرین کارت برنده شده ایم و در حال حاضر هیوستون هستیم و شدیدا راهنمایی نیاز داریم.
1-ما برای گرفتن سیتیزن شیپی 36 ماه باید داخل خاک آمریکا باشیم یا 30 ماه ؟
2-قبلا یک بار پاس سفید گرفته ایم . به نظر پاس سفید یک سال در نظر گرفته می شود . یعنی با این احتساب و با فرض 36 ماه حضور در خاک آمریکا , آیا ما باید تنها 24 ماه در آمریکا باشیم ؟ این یکسال چگونه در نظر گرفته می شود ؟
3-آیا می توان یکبار دیگر پاس سفید گرفت ؟ و در این صورت آیا باز هم یکسال در نظر گرفته می شود ؟
4-از زمان دریافت گرین کارت 5 سال باید سپری شود تا سیتیزن شیپی تعلق گیرد . با این احتساب که طرف یکبار اول پاس سفید می گیره , یکسال هم تو خاک آمریکا می مونه و دفعه دوم که پاس سفید بگیره دیگه تمومه که ؟
ممنون می شوم اگر افراد مطلع ما را راهنمایی کنند . ما بدلیل مشکلات شخصی می خواهیم برگردیم و منتظر پاسخ موارد مذکور هستیم .
با تشکر

سلام
سرایطی داره که بهتره خودتون تحقیق کنید
جدیدن رو خبر ندارم ولی در گذشته از مجموع پنج سال حضور در خاک ایالات متحده باید ۳۶ ماه (دقیق یادم نیست ۳۰ یا ۳۶ ) در خاک ایالات متحده حضور داشته باشید که البته شرایطی داشت مثه بیشتر از ۶ ماه در هر سال نباید خارج از ایالات متحده باشید و خیلی موارد دیگه
اون قضیه یکسال از پاس سفید هم اینجوری بود که شما بعد از ۲ سال برمیگردید ایالات متحده و طبیعتن باید ۵ سال بعدش اقدام کنید.... که اداره مهاجرت به شما تخفیف میده و بجای ۵ سال ... ۴ سال محاسبه میکنه.... حالا رو خبر ندارم و اطلاعاتم رو باید به روز کنم!!
اگر دنبال جوابتون هستید من توصیه میکنم که این تاپیک و همچنین اینجا رو مطالعه کنید تا یک تصویر اولیه از کاری که باید انجام بدید داشته باشید و بعدش حتمن حتمن حتمن پرسش های اصلیتون رو از خود اداره مهاجرت بپرسید
همچنین تو سایت اداره مهاجرت شرایط گفته شده

این مورد خیلی حساسه.... خیلی تحقیق کنید چون یک اشتباه کوچیک ممکنه شما رو ۵ سال از شهروندی دور کنه
موفق باشید

[bigboss2]

من نزدیک به شش ماهه که با ویزای نامزدی وارد آمریکا شدم، بعد از حدود دو ماه ازدواج کردیم. نزدیک به هیوستون زندگی میکنم اما از اونجا که همسرم آمریکایی هستش و من هم هیچ دوست ایرانی اینجا ندارم، خیلی خیلی احساس بی کسی میکنم، تمام طول روز تنها هستم توی اتاقم. چون با خانواده شوهرم زندگی میکنیم. خیلی خیلی افسرده شدم نه شغلی نه فامیلی نه دوستی، هیچی ندارم اینجا... واقعا دیوونه کننده است.اون شور وهیجانی که تو ایران است یک هزارمش اینجا نیست، حتی تو مرکز شهر هیوستون که میری همه جا خلوته انگار همه مردن انگار همه افسردن، اصلا مثه تهران نیست. واقعا واسه یه دختر پر هیجان و شلوغ مثه من، این زندگی، بودن توی زندان انفرادیه. به هر حال امیدوارم با گذشت زمان همه چیز بهتر بشه، چون هیچ شرایطی، تا ابد ماندگار نیست....

تازه اولشه ... یکی دو سالی طول میکشه ولی عادت میکنی .... سعی کن حتما یجوری خودت رو سرگرم کنی وگرنه بیکاری کار دستت میده ... بهترینش اینکه یکاری رو واسه خودت جور کنی ... با حقوق پا یین هم میتونی بری UofH

[sce]

آره درسته، ورزش میرم، اما دانشگاه رفتن که مجانی نیست پول میخواد، بعدشم تو ایران رفتیم مدرک مهندسی گرفتیم چی شد؟! حوصله درس ندارم دیگه

مدرک مهندسی چی دارین ؟
بهترین حالت برای فرار از وضعیت پوچی و بیهودی اینه که در اسرع وقت برای آینده خودتون برنامه ریزی کنین.از نظر من تحرک زندگی اینجا با ایران به هیچ وجه قابل مقایسه نیست.زمان به سرعت در گذره و اگه درنگ کنین قافیه رو بد باختین.پس بهتره به جای سردرگمی کمی با قاطعیت به آینده نگاه کنین.من که به شدت احساس کمبود وقت دارم و گاهی اوقات دوندگی بیش از حد برای رسیدن به هدفایی که دارم داره خستم می کنه.گاهی اوقات پیش خودم فکر می کنم تا 10 سال دیگه هم کار نمونده دارم.البته قبول دارم که هیوستون اون تحرکی که شما تو تهران میدیدن رو نداره و اونم به این خاطره که اینجا خیلی وسیعه و شاید اگه قرار بود مثل تهران 15 میلیون نفر رو تو یک سوم هیوستون جا داد اونوقت تحرک رو با پوست و خون حس می کردین مثل چیزی که الان تو نیویورک هست.به هر صورت من اندک تجربیاتی از زندگی تو هیوستون دام و شهر رو هم تقریبا خوب میشناسم.اطلاعاتی هم در مورد دانشگاه و مدرک مهندسی دارم که اگه بخواین می تونم باهاتون به اشتراک بزارم.اما از اونجایی که اینجا تاپیک هیوستونه و سوالات شما هم خیلی کلی هستن بهتره یا در انجمن مخصوص بپرسین یا اگه دوست داشتین پیام خصوصی بدین تا اگه کمکی از دست من بر میاد انجام بدم.
ضمنا در دادن درخواست دوستی یا پست های مشابه اینکه من تنهام و غیره تو تاپیک های عمومی و چه در پیام خصوصی محتاطانه تر اقدام کنین.حداقل در این یه مورد و مخصوصا در تاپیک هیوستون تجربه خوبی وجود نداره.لطفا از من دلخور نشین.البته هویت شما برای من مشخص نیست.این رو با فرض اینکه شما خانم هستین مطرح کردم.
امیدوارم زندگی آمریکایی روی خوبش رو به شما هم نشون بده و اونوقته که از بودن در اینجا هم لذت خواهید برد و می فهمین که زمان نه تنها زیاد نیست که به شدت هم کمه.
موفق باشین.

[IDR]

سلام دوستان اگه خدا بخواد ما هم تو آپریل میایم هیوستون.شرایطش واسه من که کارم پروژه ای هست بهتره.امیدوارم انتخاب درستی کرده باشم

[samwill]

سلام دوست عزیز، واقعا از راهنماییت ممنونم، در واقع اینجا چون تاپیک هیوستون بود من از دیدگاه خودم راجع به این شهر و احساسی که یه نفر میتونه بعد از مهاجرت داشته باشه صحبت کردم،نه اینکه درخواست یا سوال خاصی رو مطرح کرده باشم. اگه شما تمام پست های من رو خونده باشین من الان با همسرم اینجا زندگی میکنیم ولی غربت همیشه مشکلات خودش رو داره و مخصوصا چند ماه اول واقعا باعث افسردگی آدم میشه خصوصا اینجا که دسترسی به هر جایی بدون ماشین امکان پذیر نیست حتی رفتن به یه سوپر مارکت. اما مجددا از دلسوزی و مهربونی شما تشکر میکنم دوست عزیزم.

[odiseh]

آره درسته، ورزش میرم، اما دانشگاه رفتن که مجانی نیست پول میخواد، بعدشم تو ایران رفتیم مدرک مهندسی گرفتیم چی شد؟! حوصله درس ندارم دیگه

....... پس بدوننین دانشگاه رفتن تو آمریکا با پول داشتن زیاد رابطه نداره ،کافیه بخواید اونوقت همه چیز خودش حل میشه ، و برید رشته ای که دوست دوست دارید رو بخونید و تو کاری که دوست دارید مشغول بشید ، ........

سلام دوست عزیز
من این پست شما رو که به یکی از دوستان دیگه در مورد دانشگاه زفتن فرستاده بودین دیدم و چون خیلی خیلی دلم می خواد که ادامه تحصیل بدم و از طرف دیگه شنیدم که ادامه تحصیل در مقطع فوق لیسانس پول می خواد میشه یه کم در مورد راهنمایی که به اون دوستمون کرده بودین توضیح بدین؟
با تشکر