هیوستون، ایالت تگزاس

[f98]

سلام دوست عزیز، واقعا از راهنماییت ممنونم، در واقع اینجا چون تاپیک هیوستون بود من از دیدگاه خودم راجع به این شهر و احساسی که یه نفر میتونه بعد از مهاجرت داشته باشه صحبت کردم،نه اینکه درخواست یا سوال خاصی رو مطرح کرده باشم. اگه شما تمام پست های من رو خونده باشین من الان با همسرم اینجا زندگی میکنیم ولی غربت همیشه مشکلات خودش رو داره و مخصوصا چند ماه اول واقعا باعث افسردگی آدم میشه خصوصا اینجا که دسترسی به هر جایی بدون ماشین امکان پذیر نیست حتی رفتن به یه سوپر مارکت. اما مجددا از دلسوزی و مهربونی شما تشکر میکنم دوست عزیزم.

دوست عزیز صد در صد باهات موافقم، دو ماهه اومدم نمیدونم چرا همش غمگینم، نمیدونم چرا نمیتونم با دیگران ارتباط برقرار کنم،در صورتی که تو ایران خیلی آدم اجتماعی بودم.

[sibzaminenaresi]

من نزدیک به شش ماهه که با ویزای نامزدی وارد آمریکا شدم، بعد از حدود دو ماه ازدواج کردیم. نزدیک به هیوستون زندگی میکنم اما از اونجا که همسرم آمریکایی هستش و من هم هیچ دوست ایرانی اینجا ندارم، خیلی خیلی احساس بی کسی میکنم، تمام طول روز تنها هستم توی اتاقم. چون با خانواده شوهرم زندگی میکنیم. خیلی خیلی افسرده شدم نه شغلی نه فامیلی نه دوستی، هیچی ندارم اینجا... واقعا دیوونه کننده است.اون شور وهیجانی که تو ایران است یک هزارمش اینجا نیست، حتی تو مرکز شهر هیوستون که میری همه جا خلوته انگار همه مردن انگار همه افسردن، اصلا مثه تهران نیست. واقعا واسه یه دختر پر هیجان و شلوغ مثه من، این زندگی، بودن توی زندان انفرادیه. به هر حال امیدوارم با گذشت زمان همه چیز بهتر بشه، چون هیچ شرایطی، تا ابد ماندگار نیست....

samwill عزیز،
اول اینکه همه ی کسانی که از ایران اومدن بیرون این حس و تجربه کردن.
دوم اینکه این که می گید دوست ایرانی ندارم و خیلی بی کسم با این موافق نیستم، من خودم تو هیستون هستم و خونه م هم تو downtown هستش، بجز 2 تا ایرانی که اونا رو هم کاملا اتفاقی پیدا کردم (2 ماه یه بار می بینمشون) هیچ ایرانی دیگه رو نمی شناسم. ولی هیچ وقت احساس بی کسی نمی کنم چون امریکایی ها خیلی ادم های راحتی هستن و خیلی زود با ادم جوش می گیرن.
توصیه من: 1. تحمل داشته باش (فقط اینو بدون که اگه شوهرت شرایط تو رو داشت و می اومد تو ایران زندگی کنه حتما یه بلایی سر خودش می اورد، این تویی که تونستی چند ماه دوام بیاری)
2. بجای اینکه از مشکلات فرار کنی(یا بری دانشگاه) جلوشون واستا، من به شخصه بهت قول می دم، یه روز می رسه که اگه بکشنت هم به ایران بر نمی گردی. اون روزه که مثل من میای تو مهاجرسرا یه پست می خونی (منظورم پست تو هستش) بعد یاده گذشته خودت می کنی و واسه اون روزا هم دلت تنگ می شه.
در ضمن شنیدم که ایرانیا تو چند تا رستوران دور هم جمع می شن. من ماشین دارم و اخر هفته ها بیکارم اگه خواستی می تونم بیام دنبالت (کاملا بدون تعارف می گم).

[samwill]

سلام دوست عزیز، واقعا از راهنماییت ممنونم، در واقع اینجا چون تاپیک هیوستون بود من از دیدگاه خودم راجع به این شهر و احساسی که یه نفر میتونه بعد از مهاجرت داشته باشه صحبت کردم،نه اینکه درخواست یا سوال خاصی رو مطرح کرده باشم. اگه شما تمام پست های من رو خونده باشین من الان با همسرم اینجا زندگی میکنیم ولی غربت همیشه مشکلات خودش رو داره و مخصوصا چند ماه اول واقعا باعث افسردگی آدم میشه خصوصا اینجا که دسترسی به هر جایی بدون ماشین امکان پذیر نیست حتی رفتن به یه سوپر مارکت. اما مجددا از دلسوزی و مهربونی شما تشکر میکنم دوست عزیزم.

دوست عزیز صد در صد باهات موافقم، دو ماهه اومدم نمیدونم چرا همش غمگینم، نمیدونم چرا نمیتونم با دیگران ارتباط برقرار کنم،در صورتی که تو ایران خیلی آدم اجتماعی بودم.

آره دقیقا میدونم چی میگی، من فکر میکنم یکی از دلایلی که تو ماههای اول آدم گوشه گیر میشه بخاطر سد زبانی و اینکه اعتماد به نفس کافی برای برقراری رابطه با یک خارجی وجود نداره لاقل واسه من که اینجوری بود، ترجیم میدادم با کسی روبرو نشم که نیاز به صحبت کردن باشه. اما افسردگی من بیشتر بخاطر محل زندگی و دور بودن از مرکز شهر بدون داشتن ماشین هستش، اما قبول دارم که تمام این شرایط موقته و درست میشه ;-)
به امید شادی و موفقیت تمام بچه های مهاجرسرا...

[samwill]

من نزدیک به شش ماهه که با ویزای نامزدی وارد آمریکا شدم، بعد از حدود دو ماه ازدواج کردیم. نزدیک به هیوستون زندگی میکنم اما از اونجا که همسرم آمریکایی هستش و من هم هیچ دوست ایرانی اینجا ندارم، خیلی خیلی احساس بی کسی میکنم، تمام طول روز تنها هستم توی اتاقم. چون با خانواده شوهرم زندگی میکنیم. خیلی خیلی افسرده شدم نه شغلی نه فامیلی نه دوستی، هیچی ندارم اینجا... واقعا دیوونه کننده است.اون شور وهیجانی که تو ایران است یک هزارمش اینجا نیست، حتی تو مرکز شهر هیوستون که میری همه جا خلوته انگار همه مردن انگار همه افسردن، اصلا مثه تهران نیست. واقعا واسه یه دختر پر هیجان و شلوغ مثه من، این زندگی، بودن توی زندان انفرادیه. به هر حال امیدوارم با گذشت زمان همه چیز بهتر بشه، چون هیچ شرایطی، تا ابد ماندگار نیست....

samwill عزیز،
اول اینکه همه ی کسانی که از ایران اومدن بیرون این حس و تجربه کردن.
دوم اینکه این که می گید دوست ایرانی ندارم و خیلی بی کسم با این موافق نیستم، من خودم تو هیستون هستم و خونه م هم تو downtown هستش، بجز 2 تا ایرانی که اونا رو هم کاملا اتفاقی پیدا کردم (2 ماه یه بار می بینمشون) هیچ ایرانی دیگه رو نمی شناسم. ولی هیچ وقت احساس بی کسی نمی کنم چون آمریکایی ها خیلی ادم های راحتی هستن و خیلی زود با ادم جوش می گیرن.
توصیه من: 1. تحمل داشته باش (فقط اینو بدون که اگه شوهرت شرایط تو رو داشت و می اومد تو ایران زندگی کنه حتما یه بلایی سر خودش می اورد، این تویی که تونستی چند ماه دوام بیاری)
2. بجای اینکه از مشکلات فرار کنی(یا بری دانشگاه) جلوشون واستا، من به شخصه بهت قول می دم، یه روز می رسه که اگه بکشنت هم به ایران بر نمی گردی. اون روزه که مثل من میای تو مهاجرسرا یه پست می خونی (منظورم پست تو هستش) بعد یاده گذشته خودت می کنی و واسه اون روزا هم دلت تنگ می شه.
در ضمن شنیدم که ایرانیا تو چند تا رستوران دور هم جمع می شن. من ماشین دارم و اخر هفته ها بیکارم اگه خواستی می تونم بیام دنبالت (کاملا بدون تعارف می گم).

خیلی ممنون از پیغامتون.... من همین الانشم یک لحظه از اینجا بودنم پشیمان نیستم مخصوصا اینکه هیوستون یکی از بهترین شهرهای آمریکا و تو خیلی چیزا No.1 هستش. اما این سختی غربت رو نمیشه انکار کرد. گاهی وقتا واقعا تحملش سخته و از نظر روحی واقعا آدم افت میکنه، مثه اون روزی که من اون پیام اول رو تو این تالار گفتگو گذاشتم... به هر حال خیلی ممنون از همه شما

[HERMES7]

من نزدیک به شش ماهه که با ویزای نامزدی وارد آمریکا شدم، بعد از حدود دو ماه ازدواج کردیم. نزدیک به هیوستون زندگی میکنم اما از اونجا که همسرم آمریکایی هستش و من هم هیچ دوست ایرانی اینجا ندارم، خیلی خیلی احساس بی کسی میکنم، تمام طول روز تنها هستم توی اتاقم. چون با خانواده شوهرم زندگی میکنیم. خیلی خیلی افسرده شدم نه شغلی نه فامیلی نه دوستی، هیچی ندارم اینجا... واقعا دیوونه کننده است.اون شور وهیجانی که تو ایران است یک هزارمش اینجا نیست، حتی تو مرکز شهر هیوستون که میری همه جا خلوته انگار همه مردن انگار همه افسردن، اصلا مثه تهران نیست. واقعا واسه یه دختر پر هیجان و شلوغ مثه من، این زندگی، بودن توی زندان انفرادیه. به هر حال امیدوارم با گذشت زمان همه چیز بهتر بشه، چون هیچ شرایطی، تا ابد ماندگار نیست....

samwill عزیز،
اول اینکه همه ی کسانی که از ایران اومدن بیرون این حس و تجربه کردن.
دوم اینکه این که می گید دوست ایرانی ندارم و خیلی بی کسم با این موافق نیستم، من خودم تو هیستون هستم و خونه م هم تو downtown هستش، بجز 2 تا ایرانی که اونا رو هم کاملا اتفاقی پیدا کردم (2 ماه یه بار می بینمشون) هیچ ایرانی دیگه رو نمی شناسم. ولی هیچ وقت احساس بی کسی نمی کنم چون آمریکایی ها خیلی ادم های راحتی هستن و خیلی زود با ادم جوش می گیرن.
توصیه من: 1. تحمل داشته باش (فقط اینو بدون که اگه شوهرت شرایط تو رو داشت و می اومد تو ایران زندگی کنه حتما یه بلایی سر خودش می اورد، این تویی که تونستی چند ماه دوام بیاری)
2. بجای اینکه از مشکلات فرار کنی(یا بری دانشگاه) جلوشون واستا، من به شخصه بهت قول می دم، یه روز می رسه که اگه بکشنت هم به ایران بر نمی گردی. اون روزه که مثل من میای تو مهاجرسرا یه پست می خونی (منظورم پست تو هستش) بعد یاده گذشته خودت می کنی و واسه اون روزا هم دلت تنگ می شه.
در ضمن شنیدم که ایرانیا تو چند تا رستوران دور هم جمع می شن. من ماشین دارم و اخر هفته ها بیکارم اگه خواستی می تونم بیام دنبالت (کاملا بدون تعارف می گم).

خیلی ممنون از پیغامتون.... من همین الانشم یک لحظه از اینجا بودنم پشیمان نیستم مخصوصا اینکه هیوستون یکی از بهترین شهرهای آمریکا و تو خیلی چیزا No.1 هستش. اما این سختی غربت رو نمیشه انکار کرد. گاهی وقتا واقعا تحملش سخته و از نظر روحی واقعا آدم افت میکنه، مثه اون روزی که من اون پیام اول رو تو این تالار گفتگو گذاشتم... به هر حال خیلی ممنون از همه شما

سلام

به نظر من سعی کنید کار کنید ! اینجوری خوب سرگرم میشین.

[samwill]

ممنون رضا جان

[HERMES7]

بانو من الان این ورم ایشالا تابستون میریم کلورادو

ببینید شما باید ببنید تخصصتون چیه؟ تحصیلاتتون چی هست؟ برای اینکه تو رشته خودتون کار کنید به چه مدارکی احتیاج دارین ؟ زبانتون در چه حده؟ بعد رزومه تهیه کنید و پیگیر کار باشید.
این پیج رو هم مطالعه بفرمایید.

http://www.mohajersara.com/forum-70.html

[saye42]

سلام
ما از اول مارچ تا آخر می به یک آپارتمان دو خوابه نیاز داریم اگه کسی در خیابان وستایمر چینین آپارتمانی رو سراغ داره یا کسی که بخواد جابجا بشه وبا با هماهنگ کنه ممنون میشیم

[james.zs]

سلام دوستان
من 10 فوریه مصاحبه داشتم تو آنکارا و ویزای یکضرب گرفتم
بزودی براتون سفرنامه رو مینویسم. من مهندس نفت هستم و اومدم هیوستون.
اگر کسی همخونه خواست من بشدت دنبال همخونه هستم. پیام خصوصی بدین شمارمو بدم.

[james.zs]

سلام
من خلیل هستم مهندس نفت و پنج روز پیش ویزا گرفتم و اومدم هیوستون.
بهترین جا برای دو هفته اول Houston the morty rich hostel هست. من الان اینجام و دنبال خونه هستم. اقامت خوبی دارم. این هاستل تو یکی از محله های خوب و امن هست. من دوروز اول هتل رفتم خیلی اذیت شدم.
اتاق مخصوص خانم ها داره.
اگر سوالی داشتید پیام خصوصی بدید

[parsush]

سلام
ما از اول مارچ تا آخر می به یک آپارتمان دو خوابه نیاز داریم اگه کسی در خیابان وستایمر چینین آپارتمانی رو سراغ داره یا کسی که بخواد جابجا بشه وبا با هماهنگ کنه ممنون میشیم

سلام . خونه ما از اول مارچ تا آخر مارچ آماده ست اما بعد از اون قرار داد تموم میشه. میتونید با منیجر کامپلکس صجبت کنید اگه خواستید ادامه بدیدلیز رو.

[IDR]

دوستان خواستم اگه میشه یه مدرسه و محله خوب واسه پیش دبستانی و دبستان معرفی کنید آخه پسرم امسال میره پیش دبستانی.ممنون

[IDR]

دوستان میشه بگید به پیش دبستانی چی میگن و آیا مجانی هست.ممنون

[saye42]

سلام
ما از اول مارچ تا آخر می به یک آپارتمان دو خوابه نیاز داریم اگه کسی در خیابان وستایمر چینین آپارتمانی رو سراغ داره یا کسی که بخواد جابجا بشه وبا هماهنگ کنه ممنون میشیم

سلام . خونه ما از اول مارچ تا آخر مارچ آماده ست اما بعد از اون قرار داد تموم میشه. میتونید با منیجر کامپلکس صجبت کنید اگه خواستید ادامه بدیدلیز رو.

ممنون از راهنمایی تون،اگه لطف کنید وشماره تلفن ویا آدرسی برای ما پیام بفرستین کمک بزرگی به ما کردین

[reza.aa]

سلام
من خلیل هستم مهندس نفت و پنج روز پیش ویزا گرفتم و اومدم هیوستون.
بهترین جا برای دو هفته اول Houston the morty rich hostel هست. من الان اینجام و دنبال خونه هستم. اقامت خوبی دارم. این هاستل تو یکی از محله های خوب و امن هست. من دوروز اول هتل رفتم خیلی اذیت شدم.
اتاق مخصوص خانم ها داره.
اگر سوالی داشتید پیام خصوصی بدید

به نظرم خیلی خوبه و واقعا موقعیتش عالیه کلا هاستل گزینه خوبیه و نسبت هتل خیلی به صرفه تره ،کاش فقط مگفتین قیمتش چطوره و اینکه چطور میشه بوک کرد؟؟