کار و اشتغال در آمریکا

[bardia55]

سلام من یه سوالی داشتم
میخواستم بدونم برای کار در نیروهای نظامی یا به طور مشخص پلیس باید چه شرایطی داشته باشیم و اصلا ما رو استخدام میکنن

[yami]

سلام من یه سوالی داشتم
میخواستم بدونم برای کار در نیروهای نظامی یا به طور مشخص پلیس باید چه شرایطی داشته باشیم و اصلا ما رو استخدام میکنن

بردیا جان
دوست من, به نظر میرسه که کماکان ایران هستین و حدس میزنین که با این روشها بشه به آمریکا مهاجرت کرد. برادر من, با این روشها نمیشه که هیچ تازه شما اگه مهاجر هم باشین یعنی از طریق دیگه ای گرین کارت گرفته باشین, داستان به قرار زیر خواهد بید!
1
- پلیس: معمولا زیر مجموعه شهرداری های هر شهر و روستا هستن. حقوقشونم شهرداری میده. متقاضی باید حداقل دو سال به کالج رفته باشه و در رشته های علوم جنایی و پلیس و اینا تحصیل کرده باشه. توانایی بدنی باید عالی باشه و زبان هم حتما فول. جنوب آمریکا باشین که جاهای خوب اسپانیولی هم بلد نباشین معمولا از خیل متقاضیان در رقابت عقب خواهید موند. استخدام هم عین استخدام توی شرکتهاست و دولتی نیست. آگهی میده شهرداری, امتحان میگیره, قبول شدین قرارداد میبنده چند ساله و اگه هم به هر دلیلی خوششون نیومد میتونه اخراج کنه. این یعنی سر پیری باید با درجه گروهبانی و استواری در به در تو روزنامه ها و سایتها بگردین ببینین که کدوم شهر و روستا استخدام پلیس داره که بلکه به خاطر تجربه قبلیتون استخدامتون کنن. بحث خطر کار هم که خودتون در جریان هستین. همه خلافکارها اینجا اسلحه دارن. اعدام هم که زیاد همه گیر نیست, ماشالا دست به هفت تیر خلافکارها هم بد نیست! جان سالم به درد ببرین و کارتون خیلی خوب باشه به درجه شریفی میرسین. اینجا مثل ایران پلیس راهنمایی و مواد مخدر و فلان و فلان هم نداریم. همه پلیسها همه چی میدونن! هم دزد میگیرن هم ماشینها رو جریمه میکنن و کارهای دیگه. خلاصه خیلی باید آدم کار درست باشه که این همه قوانین پیچیده اجتماعی و راهنمایی رانندگی و ایمنی و قضایی رو یکجا بدونه و بهش عمل کنه.
2- ارتش/نیروی هوایی/نیروی دریایی: نیروی دریایی که خواستار زیاد داره و معمولا استخدامش خیلی سخته. نیروی هوایی هم کمی راحتتر از اون. ارتش هم راحتتره ولی خوب شرایطش رو بهتر از من میدونین که چطور خواهد بود.
کلا اونایی که دانشگاه افسری میرن (مثلا وست پوینت ویرجینیا و غیره) در نظام افسر میشن و زندگی تامین و امنیت شغلی بهتری دارن اما اونایی که امکان رفتن به دانشگاه افسری رو به مدت چهار سال ندارن, میرن انلیست میشن یا همون سرباز حرفه ای. قراردادهاش سه تا پنچ ساله هست و یک سال قبل از اتمام قرارداد باید تقاضای تمدید کنین که تازه اونم قبول بکنن یا نکنن!! حالا فکر کنین طرف عمری گذاشته شش سال رفته جونش کف دستش خدمت کرده, الان میگن دیگه لازمت نداریم, خوش گلدین داداش! بعد از سه باز تمدید قرارداد, بقیه اش اتومات تمدید میشه ولی بازم اما اگر برای سرباز حرفه ای ها خیلی زیاده.
معمولا جوانهایی که پول دانشگاه رفتن ندارن, میرن که هم پولی پس انداز کنن و هم از تخفیف دانشگاه و راحتی استخدام بعد از سربازی استفاده کنن.

حالا جدای از اینکه اگه جزو ارتش بشین باید قید خونه اومدن رو بزنین باید حساب کنین که اصلا برای چی میخوایین همچین کاری بکنین؟ آدم اولش جوگیر میشه و اصلا دلش میخواد جونش رو برای این مملکت فدا کنه ولی بعد که اختلاف طبقاتی و وضع خراب کار و هزینه های وحشتناک بیمه های درمانی و اجتماعی رو میبینه, آدم به خودش میگه خوب برای کی این کار رو بکنم؟ برای چی؟ البته فشار بیکاری خیلی ها رو به این راه میکشونه اما خوب آدم باید حساب کتاب کار دستش باشه که پلهای پشت سرش رو خراب نکنه. مهاجر میاد اینجا که اول برای خودش زندگی دست و پا کنه نه برای کشور میزبان.

[yami]

سلام

ماالان ازبیست وچهارم نوامبرهستش که واردلس آنجلس شدیم وقتی به راهی که دوسال پیش شروع شدوبه ویزا رسیدیم نگاه میکنم مثل اینه که یه تپه کوچولوی سبز رومیبنیم که به راحتی وباآرامش ازش گذشتم اما حالا که زندگی ازنقطه صفررونگاه میکنم مثل اینه که دارم به قله اورست نگاه میکنم باوجود اینکه بعدازده روز بیشترکارام بدون اینکه اینجا کسی روداشته باشم راه افتاد( اس اس ان یک هفته بعداز ورود اومد خونه روبعدازپنج روز پیدا کردم و اپلای گواهینامه روبعدازتقریبا ده روزانجام دادم وبرای آی دی هم اپلای دادم وبعدازیک هفته کالج زبان هم ثبت نام کردم ) که البته همه به لطف راهنمایی دوستان خوب مهاجر بوده ....الان مثل یک موجود بی مصرف شدم میشینم ساعتها پشت نت ودنبال اپلای شغلی میگردم و ...

جانا سخن از زبان ما میگویی. واقعیت همینه که نوشتین. اینجا همه چی عالیه بجز وضع کار و همه چی عالی هم در صورت داشتن پول عالیه و پول هم از کار خوب بدست میاد و وقتی کار نباشه یعنی همه اون چیزها در واقع نیست یا ما نداریم. من خودم از وقتی اومدم اینجا بجز کار از چیز دیگه ای شاکی نشدم و متاسفانه مشکل کار هم چنان پیجیده هست که با دعای ننه و نذر خاله حل نمیشه! باید با دست پر (منظورم توانایی علمی و عملی بسیار عالی و حساب شده که اینجا بدرد بخوره) اومد وگرنه یک عمر (تازه اگه آدم جون سالم به درد ببره) عملگی تو فروشگاههای ریتیل هست و آخرش هم واریس و کمر درد و هزار درد بی درمون گرفتن سر پیری که از عوارض کار سنگین و ایستادن روزانه بیش از هشت ساعته. تازه همین کار هم باید پیدا بشه که نمیشه به این راحتی ها و کوچترین سهل انگاری هم به اخراج فوری منتهی میشه و ....
خلاصه اینجوری هاست. ایکاش اونایی که تازه میخوان بیان, کمی چشماشونو باز کنن. متاسفانه سخت بودن گرفتن ویزای آمریکا چشم همه رو به مشکلات کار و زندگی در اینجا بسته. حالا من شانس آوردم و جدای از اینکه محل زندگیم رایگانه, کار به نسبت راحتی هم نسبت به هزینه های زندگیم اینجا پیدا کردم ولی کسی که میاد اینجا از صفر که چه عرض کنم از زیر صفر (صفر کلوین!) شروع کنه, واقعا واقعا واقعا کارش سخت خواهد بود و با این وضعیت بیشترشون در مدت کوتاهی بریده و بر خواهند گشت. ایکاش یکی این حرفا رو به گوش برندگان لاتاری در زیر گروه همسایه مون که برای گرفتن ویزا سر کله میشکنن برسونه. با این وضعیت اگه من فک فامیلم بخواد با گرین کارت لاتاری بیاد اینجا من خودم رو میکشم و نمیذارم بیاد خودش رو به خاک سیاه بنشونه. ایکاش مدیریت انجمن در این مورد بسیار مهم و حاد یک جلسه ای میتینگی پیام ویژه ای چیزی بذاره تا به گوش لاتاری ها برسه و با حساب کتاب بیان با اینکه میدونم الان برق ویزا چشم همشون رو بلانسبت کور کرده.

[قانون]

منم 1 سال امریکا زندگی کردم و دهها فامیل و اشنا هم داشتم.
در کل جنون است اگر کسی با دست خالی بخواد بره اونور. به تعداد افراد خونوادتون نفری 150 هزار دلار اگه نداشته باشید و خبره کار سرمایه گذاری نباشین نتیجه است مطلب دوستم یامی هست بی برو برگرد !

[faranak.n]

سلام

ماالان ازبیست وچهارم نوامبرهستش که واردلس آنجلس شدیم وقتی به راهی که دوسال پیش شروع شدوبه ویزا رسیدیم نگاه میکنم مثل اینه که یه تپه کوچولوی سبز رومیبنیم که به راحتی وباآرامش ازش گذشتم اما حالا که زندگی ازنقطه صفررونگاه میکنم مثل اینه که دارم به قله اورست نگاه میکنم باوجود اینکه بعدازده روز بیشترکارام بدون اینکه اینجا کسی روداشته باشم راه افتاد( اس اس ان یک هفته بعداز ورود اومد خونه روبعدازپنج روز پیدا کردم و اپلای گواهینامه روبعدازتقریبا ده روزانجام دادم وبرای آی دی هم اپلای دادم وبعدازیک هفته کالج زبان هم ثبت نام کردم ) که البته همه به لطف راهنمایی دوستان خوب مهاجر بوده ....الان مثل یک موجود بی مصرف شدم میشینم ساعتها پشت نت ودنبال اپلای شغلی میگردم و ...

جانا سخن از زبان ما میگویی. واقعیت همینه که نوشتین. اینجا همه چی عالیه بجز وضع کار و همه چی عالی هم در صورت داشتن پول عالیه و پول هم از کار خوب بدست میاد و وقتی کار نباشه یعنی همه اون چیزها در واقع نیست یا ما نداریم. من خودم از وقتی اومدم اینجا بجز کار از چیز دیگه ای شاکی نشدم و متاسفانه مشکل کار هم چنان پیجیده هست که با دعای ننه و نذر خاله حل نمیشه! باید با دست پر (منظورم توانایی علمی و عملی بسیار عالی و حساب شده که اینجا بدرد بخوره) اومد وگرنه یک عمر (تازه اگه آدم جون سالم به درد ببره) عملگی تو فروشگاههای ریتیل هست و آخرش هم واریس و کمر درد و هزار درد بی درمون گرفتن سر پیری که از عوارض کار سنگین و ایستادن روزانه بیش از هشت سا

اولا خواستم تشکر کنم که ما رو با واقعیت ها روبرو می کنید من قبلا هم پست های شما رو خوندم و واقعا مفید بوده اما یه گلایه کوچیک از شما و برخی دیگه از دوستای سال بالایی دارم که امیدوارم ناراحت نشید...همه شما که از ما جلوترید میاید و میگید که اونجا خوبه اما کار گیر آوردن سخته...حالا با لحن های مختلف ولی اکثریت همین رو میگن...اما وقتی سوال می شه که خوب چیکار کنیم که اونجا بتونیم وضع بهتری داشته باشیم و یا چه کارهایی اونجا الان براش کار بیشتره تا ما تو این 1 سالی که اینجاییم فکرش باشیم هیچ کس جوابی نمیده! آخه همش استرس دادن ولی راه حل ندادنم که خوب نیست که!من خودم یک سوال رو 10 بار به طرق مختلف در تاپیک های مختلف پرسیدم اما به زحمت 2 تا جواب گرفتم که خیلی هم کمکم نکردن اما باز هم دمشون گرم...باز هم می گم اصلا قصد توهین ندارم و میدونم که این اصلا وظیفه شما نیست که اینکار رو بکنید و واقعا لطف می کنید اما ای کاش حالا که لطف می کنید تمام و کمال کنید جدا دوست دارم بدونم تو این 1 سال باید اینجا دنبال چی باشم و اونجا چی بدردم می خوره با توجه به اینکه رشته من کامپیوتره! باز هم معذرت می خوام اگر ناراحت شدید که می دونمم نشدید با جنبه اید

[كاميلا]

با تشكر از تمامي دوستاني كه زحمت ميكشن و از تجربياتشون ما رو بي بهره نميكنن. من هم تنها خواهشي كه دارم اينه كه لطفا براي ماها كه فعلا فرصتي حدود1 سال داريم راهنمائي بفرمائيد كه از الان چيكار كنيم تا اونجا اوضاع بهتري داشته باشيم. به عبارت ديگه حتما اكثر دوستان تجربياتي داشتن و بارها شده كه با خودشون گفتن كاش قبل از اومدن فلان كار رو ميكردم. ما عاجزانه درخواست ميكنيم كه دوستان سال بالائي اين اي كاش ها و اگر هايي كه به نظرشون مطرح كردنش مفيد واقع ميشه رو مطرح كنن.البته تقاضاي بنده در حد خواهش بوده و طبق فرمايش دوستمون هيچ كس مجبور و موظف به پاسخ نيست. ممنونم.

[yami]

دوستان جدید الورود یا عن قریب الورود! علت اینکه کسی اینجا نسخه نمیپیچه در این موردی که گفتین اینه که واقعا شرایط از فرد به فرد و از شهر به شهر زمین تا آسمان فرق خواهد کرد و اگه فاکتورهای دیگه ای مثل بنیه مالی و خیلی چیزهای دیگه رو هم اضافه کنین واقعا نمیشه گفت که کی چی کار کنه.
خوشبختانه در مورد دوستانی که پزشک هستن اطلاعات کافی وجود داره و اونا میدونن که مسیر کار و زندگیشون در اینجا چگونه خواهد بود. فارغ التحصیلان رشته های گروه پزشکی و پیراپزشکی هم با طی دوره های کوتاه مدت یکساله و با تکیه بر سوادی که از ایران آوردن و سابقه کاری که داشتن میتونن زودتر وارد بازار کار تخصصی خودشون بشن ولی خوب شرایط کار واقعا سخته. پرستارها شیفتهای دوازده ساعته وا میستن و همش در حال کار هستن و از استراحت خبری نیست. البته هزینه بالای ده هزار دولار دوره آموزشی و اینکه اون یک سال رو تازه باید از جیب بخورین جای خود داره.
افراد دارای تحصیلات فوق لیسانس و بالاتر در رشته های فنی که واقعا در رشته شون کاربلد هستن و زبانشون هم بسیار خوب هست (خوب کافی نیست) و سابقه کار دارن, اگه کمی بنیه مالی داشته باشن که چند ماه اول رو بصورت اینترنشیپی جایی کار کنن و سابقه جور کنن هم بالاخره ممکنه گلیمشون رو از آب بکشن بیرون با اینکه کماکان باید بگم که «بیکاری بیداد میکنه, برای همه و در هر رده شغلی». با این حساب از همین جا میبینین که با مهاجرت داره شرایط بدتر میشه که بهتر هم نمیشه.
برای بقیه افراد تنها مسیر موفقیت اینه که تا مدتها با کار ریتیل پاره وقت سر کنن و کمی هم از سرمایه اصلی بخورن و برن دانشگاه اینجا تا بلکه در آینده بتونن کاری بکنن. انتخاب رشته هم باید درست باشه وگرنه اینجا هم مثل ایران همه جا پر از لیسانسهایی هست که زحمت کشیدن و درس خوندن ولی بخاطر انتخاب رشته نادرست الان تو فروشگاهها دارن کار میکنن.
دانشگاه رفتن اینجا همینجوری نیست. بعد از گرفتن گواهینامه یا گرین کارت باید یک سال اقامت ایالت خودتون رو داشته باشین که این استیت حساب بشین تا هزینه ها کاهش پیدا کنه وگرنه پرداختش واقعا سخته (تا 4 برابر گرونتر از افراد محلی! واحدی صد دولار حساب کنین میشه واحدی چهارصد دولار).
حالا مسئله اینه که خیلی ا میگن خوب. همه چطور کار زندگی میکنن, ما هم مثل اونا. زن و شوهر کار میکنیم و زندگی میکنیم. باید بگم که:
1- در اوهام روی روزی 8 تا 10 ساعت کار حساب نکنین. اینجا مثل ایران سر کار استراحت و وقت کشی ندارن. عین آمار برای هر ثانیه کار میکشن. من خودم که ایران روزی تا ده ساعت سر کار بودم, اینجا سر 5 ساعت دیگه وا میرم!
2- عضله عضله عضله!! با خودتون عضله و قدرت بدنی بیارین. اینجا بجز کار دفتری که به ما نمیرسه با این اوضاع بقیه کارها کاملا فیزیکی هستن. در خوشبینانه ترین حالت سر پا ایستادن هست و در حالت معمولی هم سرپا و هم کار فیزیکی مثل نظافت کارها و کارگرهای فست فود و غیره.
3- زن و شوهر تازه هر دو کار پیدا کنن, روزی شش ساعت (که بازم میگم نیست! آقا نیست!!) میشه جمعا دوازده ساعت. ساعتی هفت دولاره, میشه 85 دولار جمعا. بیست روز در ماه (بیشتر که نمیدن, معمولا کمتر از اینه), میشه 1700 دولار. صد دولارش میره مالیات و غیره. 800 تاش میره اجاره. فیش آب و برق و تلفن و موبایل و هزینه بیمه ماشین ماهی 120 دولار هر ماشین و بنزین لیتری 1300 تومنی و کم کنین. تقریبا باید با نون و ماست, نه ببخشین, با نون خالی (ماست ظرقی 3 تا 4 دولار!) سر بشه. (روی یک ماشین حساب نکنین. زن و شوهر رو یکجا استخدام نمیکنن معمولا و کلا اگه بدونن ماشین شخصی ندارین استخدام نمیکنن چون معتقدن نمیتونین سر وقت بیایین سر کار مگه شهرهایی مثل نیویورک و اینا باشین که این کار معموله).
بعضی ها هم میگن خوب میاییم اینجا کار یاد میگیریم یا اصلا ایران یاد میگیریم.
مثال میزنم...
کار نصاب ماهواره! از مشاغلی هست که معمولا جوانها دوست دارن. ایران آقا میره دم در مشتری. مشتری تازه کمکش هم میکنه که چهار تیکه وسایل رو ببره بالا. معمولا سیم و اینا هم قبلا توسط مشتری خریده شده. مشتری هم عین شاگرد معمولا کمک میکنه تو نصب!
اینجا مشتری دست به سیاه سفید نمیزنه. نصاب موظفه در مدت زمان تعیین شده کار رو سریع تمیز انجام بده و بره. رانندگی ون به عهده خودتونه. بالا بردن نردبان سه تیکه که خداییش 50 کیلو وزنه به عهده خودتونه حتی اگه آپارتمان طبقه فلان باشه. در ضمن اجازه استفاده از توالت و جای دست شستن مشتری رو هم ندارین. به محض تمام شدن کار هم سر وقت مطمئن باشین که یک کار دیگه منتظر شماست. سریع باید جمع کنین, نردبون رو بذارین بالای سقف ماشین (آخ آخ که سخته اینجاش!) و برین.

[قانون]

با خودتون زبان ببرید در حد فوق عای + پول البت نمیدونم 1 ساله بتونین هر دو رو جور کنید !

[farene]

سلام یه سوال داشتم میخوام آن لاین فرم برای استخدام پرکنم سوشال سکیوریتی میخوان بنویسم یا نه ؟چون همه فروشگاهها اگه برید تو سایتشون میخواد ولی میترسم بنویسم واینکه اگه تحصیلات یا سابقه کارداشتیم تو فرم بنویسیم یا نه چون شنیدم اگه بنویسیم شاید قبولمون نکنن

[abbas021]

سلام دوستان عزیز
ابتدا جا داره از ذهن خلاقی که این وبسایت مفید و کار آمدو طراحی کرده و شما عزیزانی که این محفل دوستانه رو گرمش کردید تشکر کنم ، دوستان من طراح و سازنده ی درب های زینتی از متریال استنلس استیل ،چوب و شیشه هستم که این درب ها معمولا جهت ورودی لابی ها و پارکینگ های ساختمان های لوکس و خوش ساخت استفاده میشن
جویا شدم بدونم آیا در ایالات مختلف امریکا میتونم تو همین زمینه برای خودم یک کارگاه صنعتی دایر کنم ، سوال های مختلفی تو ذهنم هست اگر کسی تمایل داست راهنماییم کنه مفصل توضیح میدم.

[armanbala]

سلام

ماالان ازبیست وچهارم نوامبرهستش که واردلس آنجلس شدیم وقتی به راهی که دوسال پیش شروع شدوبه ویزا رسیدیم نگاه میکنم مثل اینه که یه تپه کوچولوی سبز رومیبنیم که به راحتی وباآرامش ازش گذشتم اما حالا که زندگی ازنقطه صفررونگاه میکنم مثل اینه که دارم به قله اورست نگاه میکنم باوجود اینکه بعدازده روز بیشترکارام بدون اینکه اینجا کسی روداشته باشم راه افتاد( اس اس ان یک هفته بعداز ورود اومد خونه روبعدازپنج روز پیدا کردم و اپلای گواهینامه روبعدازتقریبا ده روزانجام دادم وبرای آی دی هم اپلای دادم وبعدازیک هفته کالج زبان هم ثبت نام کردم ) که البته همه به لطف راهنمایی دوستان خوب مهاجر بوده ....الان مثل یک موجود بی مصرف شدم میشینم ساعتها پشت نت ودنبال اپلای شغلی میگردم و ...

جانا سخن از زبان ما میگویی. واقعیت همینه که نوشتین. اینجا همه چی عالیه بجز وضع کار و همه چی عالی هم در صورت داشتن پول عالیه و پول هم از کار خوب بدست میاد و وقتی کار نباشه یعنی همه اون چیزها در واقع نیست یا ما نداریم. من خودم از وقتی اومدم اینجا بجز کار از چیز دیگه ای شاکی نشدم و متاسفانه مشکل کار هم چنان پیجیده هست که با دعای ننه و نذر خاله حل نمیشه! باید با دست پر (منظورم توانایی علمی و عملی بسیار عالی و حساب شده که اینجا بدرد بخوره) اومد وگرنه یک عمر (تازه اگه آدم جون سالم به درد ببره) عملگی تو فروشگاههای ریتیل هست و آخرش هم واریس و کمر درد و هزار درد بی درمون گرفتن سر پیری که از عوارض کار سنگین و ایستادن روزانه بیش از هشت ساعته. تازه همین کار هم باید پیدا بشه که نمیشه به این راحتی ها و کوچترین سهل انگاری هم به اخراج فوری منتهی میشه و ....
خلاصه اینجوری هاست. ایکاش اونایی که تازه میخوان بیان, کمی چشماشونو باز کنن. متاسفانه سخت بودن گرفتن ویزای آمریکا چشم همه رو به مشکلات کار و زندگی در اینجا بسته. حالا من شانس آوردم و جدای از اینکه محل زندگیم رایگانه, کار به نسبت راحتی هم نسبت به هزینه های زندگیم اینجا پیدا کردم ولی کسی که میاد اینجا از صفر که چه عرض کنم از زیر صفر (صفر کلوین!) شروع کنه, واقعا واقعا واقعا کارش سخت خواهد بود و با این وضعیت بیشترشون در مدت کوتاهی بریده و بر خواهند گشت. ایکاش یکی این حرفا رو به گوش برندگان لاتاری در زیر گروه همسایه مون که برای گرفتن ویزا سر کله میشکنن برسونه. با این وضعیت اگه من فک فامیلم بخواد با گرین کارت لاتاری بیاد اینجا من خودم رو میکشم و نمیذارم بیاد خودش رو به خاک سیاه بنشونه. ایکاش مدیریت انجمن در این مورد بسیار مهم و حاد یک جلسه ای میتینگی پیام ویژه ای چیزی بذاره تا به گوش لاتاری ها برسه و با حساب کتاب بیان با اینکه میدونم الان برق ویزا چشم همشون رو بلانسبت کور کرده.

دوست عزيزم
من مطالب شما و بسياري ديگر كه در خصوص اين مسايل بالاخص صفر كلوين هست خوندم
ولي هميشه اين برام سوال بوده كه شما عزيزان كه اينقدر از مشكلات اونجا مينويسيد خوب چرا برنگشتيد ايران؟
كسي كه مهندسه و يا پزشكه و ميره آمريكا و ميره فروشگاه بار خالي ميكنه پس چرا برنميگرده بشينه پشت ميزش و كار نكنه و پول بگيره؟

[aadine]

سلام یه سوال داشتم میخوام آن لاین فرم برای استخدام پرکنم سوشال سکیوریتی میخوان بنویسم یا نه ؟چون همه فروشگاهها اگه برید تو سایتشون میخواد ولی میترسم بنویسم واینکه اگه تحصیلات یا سابقه کارداشتیم تو فرم بنویسیم یا نه چون شنیدم اگه بنویسیم شاید قبولمون نکنن

من هم تحصیلاتم رو نوشتم که لیسانس بود هم سابقه ی کارم حدود 10 سالش رو.به من هم گفته بودن ممکنه overqualified بشی ولی مشکلی پیش نیومد

[aadine]

دوست عزيزم
من مطالب شما و بسياري ديگر كه در خصوص اين مسايل بالاخص صفر كلوين هست خوندم
ولي هميشه اين برام سوال بوده كه شما عزيزان كه اينقدر از مشكلات اونجا مينويسيد خوب چرا برنگشتيد ايران؟
كسي كه مهندسه و يا پزشكه و ميره آمريكا و ميره فروشگاه بار خالي ميكنه پس چرا برنميگرده بشينه پشت ميزش و كار نكنه و پول بگيره؟

[/quote]

آدم های متفاوت زاویه های دید متفاوت دارند و هر کسی بر اساس عینکی که به چشم داره و تجربه ی خودش جواب میده. من فکر می کنم کسی که فضای فرهنگی و اجتماعی و سیاسی ایران براش آزار دهنده نیست و زندگی و درآمد خوب هم داره خیلی از زندگی این جا لذت نمی بره و سختی هایی که واقعیت داره براش بیشتر آزار دهنده می شه اما برای من که شرایط اون جا خیلی غیر قابل تحمل و آزار دهنده بود این جا بودن علیرغم همه ی سختی هایی که تا حالا داشتم خیلی بهتر بوده. گرچه کار ریتیل استور و گاهی هشت ساعت ایستاده کار کردن کار سختیه ولی هنوز یادمه که با این که ایران تو رده ی مدیریت میانی و با درآمد بالا کار می کردم مسائل اون جا چه طور روحم رو آزار می داد و این که این جا با این که عملن یه کارگر معمولی هستی احترامی که جامعه و محل کارت برات قائله اصلا با همون رده ی مدیریت ایران قابل قیاس نیست.
یکی از دوستانم که تجربه ی سال ها زندگی این جا رو داره اعتقاد داره که برای ما مهاجرا بین 5 تا 8 سال طول می کشه که به شرایط مطلوبمون برسیم و رسیدن به اون شرایط هم بدون تحمل سختی ها به دست نمیاد.

[aadine]

با تشكر از تمامي دوستاني كه زحمت ميكشن و از تجربياتشون ما رو بي بهره نميكنن. من هم تنها خواهشي كه دارم اينه كه لطفا براي ماها كه فعلا فرصتي حدود1 سال داريم راهنمائي بفرمائيد كه از الان چيكار كنيم تا اونجا اوضاع بهتري داشته باشيم. به عبارت ديگه حتما اكثر دوستان تجربياتي داشتن و بارها شده كه با خودشون گفتن كاش قبل از اومدن فلان كار رو ميكردم. ما عاجزانه درخواست ميكنيم كه دوستان سال بالائي اين اي كاش ها و اگر هايي كه به نظرشون مطرح كردنش مفيد واقع ميشه رو مطرح كنن.البته تقاضاي بنده در حد خواهش بوده و طبق فرمايش دوستمون هيچ كس مجبور و موظف به پاسخ نيست. ممنونم.

من تنها "ای کاش"ی که دارم اینه که اگر آگاهی الانم رو داشتم - بعد از یک سال و اندی- تو اون یک سال کارهایی که برای پذیرش گرفتن از دانشگاه لازمه انجام می دادم. مثل گرفتن مدارک جی مت و تافل. و تحقیق کردن بیشتر راجع به گرفتن پذیرش تحصیلی. الان فکر می کنم بهترین راه برای کسی مثل من که پول زیادی نداره - البته که هر چه بیشتر داشته باشید و بتونید با خودتون بیارید مدت بیشتری می تونید راحت زندگی کنید- اینه که قبل از اومدن دنبال پذیرش گرفتن از دانشگاه باشه در این صورت با کمک هزینه هایی که حتی به شکل وام تعلق می گیره می شه یه مدت زندگی رو گذروند و بعد هم با قرار گرفتن تو فضای تحصیل موقعیت های شغلی مناسب هم پیش میاد.

[yami]

@farene
اورکوآلیفای شدن معمولا در مشاغل موقتی که بعدا دائمی میشن و تخصصی هستن ممکنه مشکل ساز بشه. با این قراردادهای سفت و سخت موقتی تو کار ریتیل و فروشگاهها اصلا براشون مهم نیست که شما چی بودین قبلا. هر لحظه نیاز داشته باشن مثل هالیدی ها استخدام میکنن و کارشون که کم شد, به درب خروجی راهنمایی میکنن!! ایشالا در روال استخدام مشاغل تخصصی که قرار گرفتین متوجه خواهید شد که اونجاست که به این مسائل اهمیت بسیار میدن.
در ضمن یک مسئله ای رو هم در مورد مشاغل تخصصی فراموش نکنید!
اگر مدتی از محیط کار تخصصی فاصله بگیرید دیگه استخدامتون در اون شغل تقریبا منتفیه. من همکاری دارم که بیش از ده سال سابقه کار در بخش رسپیریتوری بیمارستان داشته با مدرک فوق دیپلم ولی چون سه سال رفته در خانه سالمندان کار کرده دیگه هیچ بیمارستانی حتی برای مصاحبه هم دعوتش نمیکنه.
بنابرین موقع رزومه نوشتن, اگه دیدین که برای شغل تخصصی تون فاصله زمانی قابل توجه افتاده, نه تنها با نوشتن اون در اون شغل استخدام نخواهید شد بلکه زمینه اورکوآلیفای شدن برای مشاغل پایین تر فراهم خواهد شد.

@aadine
نوشتین «... ولی این که این جا با این که عملن یه کارگر معمولی هستی احترامی که جامعه و محل کارت برات قائله اصلا با همون رده ی مدیریت ایران قابل قیاس نیست ...»
البته در مقام مشتری انصافا به آدم خیلی احترام میشه ولی بعنوان کارگر و کارمند من اینا رو خیلی به اصطلاح meanie دیدم.