چالش های برنامه ریزی برای زندگی در امریکا

[rahbar]

چه قشنگ یه پست آپ کردین و من رو ریختین به هم هااااا. ای ول!

فکر کنم اولین نفری بودم که پست رو خوندم . 3-4 تا جواب هم توشتم از دیروز اما خوب تو پیش نویس حبس شدن. گفتم که ! به هم ریختم!

فقط علی الحساب یه نصیحت خواهرانه دارم. شایدم مادرانه! ( اما مادر بزرگ خودتی) خواهش می کنم همتون فکر این که "برم ایران زن بگیرم بیارمش امریکا " را از سرتون بیرون کنین! تمام نگرانی ها تون رو درک می کنم. خودمم باهاش درگیرم! طوری که زمانی که تصمیم می گرفتم بمونم یا برم این رو قبول کردم که در صورت موندن باید قید ازدواج رو بزنم. مگر اینکه هدفم به جای تشکیل یک خانواده واقعی یک همخونه باشه که همیشه" من "می مونه و" ما" نمی شه. آدمها قابل پیش بینی نیستن پسرم!!! از کجا می دونی "بله" را به شما میگن یا به گرین کارتتون ؟؟ از کجا می دونین دختر ایرانی ,ایرانی خواهد موند؟من تو این 6 ماهه فکر می کردم اگر ازدواج کرده بودم اینجا حتما جدا می شدم. چون محیط معیار هارو عوض می کنه. من به شخصه عوض شدم . نمی گم اعتقاداتم رو از دست دادم فقط می گم معیار های خوبی و بدی برام عوض شده. به خودتون رحم کنین که مجبور نشین دوباره برای شناخت همسرتون وقت بزارین که تازه شاید مورد پسندتون هم نباشه.
راستی خود جدیدتون را شناختین؟
آره ننه جون من این موها رو تو آرایشگاه مش کردم! می دونین که کلی تجربه تو ارایشگاه زنانه کسب میشه( منم به خاطر امتحان عربی مرجان گلی خل شدم فقطااا)

خیلی از دختر های ایرانی هم به اون سطح از آگاهی رسیدند که داشتن یک گرین کارت واسشون معیار ازدواج نباشه. شهرزاد جان شما که جزو بانوان هستید دیگه چرا؟ البته من حرف شما رو رد نمیکنم ولی نباید گفت همه دخترها در ایران. خیلی از دختر های امریکایی هم شاید گزینه های مناسبی برای ازدواج نباشند. در هر حال این مونده به تفکر و اندیشه و تصمیم فرد متقاضی ازدواج!

===================
1-معیاربودن گرین کارت: صادقانه بگم چرا معیارنباشد(البته برای قشرخاص) وقتی مردم اجازه میدن 500میلیون بلوکه شه حتما دلیل منطقی دارن دیگه؟!... همانطور که درشرایط مساوی دوآپشن من به دارنده آن اولویت دادم علیرغم اینکه اروپاوکانادا برای من مشکلی نبود وفقط تنها میموندم!!(بماند که تازه بعدش فهمیدم گرین کارت خودش مشکلات ازدواج را تشدید میکنه حتی باویزای کاریا دانشجوئی میتوانند همسر را ببرندولی باگرین کارت خیر!)
2- الان بنظرم کل دنیا دچار نوعی تحول در مفهوم و لزوم ایجاد خانواده شده در قشر تحصیلکرده و عادی از دوستان خودم اگر متوسط بگیرم آمارجدائی و خیانت در چه اینور چه اونورتا 50%هست. حالا این احتمال با چندتا فاکتوراحتمال شکست رابطه بدلیل اختلافات فرهنگی دو نقطه جمع بشه خب حرفهای شهرزادخانوم درسته!باتمام اینا همانطور که شاهدیم بازم شکل گیری و دوام و پایداری یک رابطه امری هست که بعضااز حیطه قوانین روانشناسی و محاسبات آمار احتمالات و... خارج وحتی بعضا با رگه های جنون و حالات شیزوفرنیک عجین شده واستارت میخوره (وموفق هم میشه!!). منظورم اینه که خیلی امکان فرمول نویسی نیست! هرچند... نیستم ولی تو این یکی به تقدیر معتقدم.

[anab]

نمی دونم شاید هم من تو زمان خودم موندم ! ولی باز هم معتقدم آدم با تجربه و با فکری مثل آرش میتونه از عهده شناخت افراد تا حدود زیاد بر بیاد. فرمول نداره ولی مجموعه ای از همه عوامل کمک کننده است. در ضمن داشتن گرین کارت یک امتیاز هست همونطور که داشتن تحصیلات و داشتن پول و موقعیت های اجتماعی. ولی من یکی هیچ وقت حاضر نمی شدم زندگی خودم رو فدای اون کنم . باورها و اندیشه های فرد و اینکه در چه محیط خانوادگی و اجتماعی رشد کرده خیلی موثر هست. خلاصه با همتون موافقم!

[مرجان گلی!]

وای!نه!اتفاقا من وبتان را بسی دوست داشتم و از خوانندگان خاموشش بودم...شما زیبا می نویسید و طنز رو با واقعیت یکجور خیلی باحالی قاطی می کردید که گاهی ادم نمی دانست به خندد یا به خاطر ان موضوع متاسف شود...البته من بیشتر پستهاییتون رو دوست داشتم که جنجالی بود و دستتان را می گذاشتید رو ناحیه حساس ایرانیان و غلغلکشان می دادید !غلغلک یک مشت چیز بی مصرف البته!من اون پست وطن پرستیتونو(تیترشو یادم نمی یاد البته!)خیلی دوست داشتم...فکر کنم بعد از اون می خواستی وبتو ببندی !چه کارا از این اقدامات البته قبلشم زیاد کرده بودیدها!اما انگار این وبلاگتون دل کندنی نبود-و البته برای خوانندهاش!-شایدم یکجور کفش های میرزا نوروز...به هرحال امیدوارم دوباره همون طور بنویسید -همون غلغلکیه-منم به دنبال فیل شکن می رم و پیدا می کنم!
درباره سراشیبی زندگی هم فکر نکنم!کلا اگر از لحاظ عمری حساب کنیم زندگی سراشیبی و اینا نداره!یهو دیدی فردا اون اتفاقه افتاد یا شاید 100سال دیگه!40سالم زیاد پیر نیست البته اون رو من همون جوری نوشتم من یکجور مشکل با سن دارم گای فکر می کنم خودمم دارم پیر می شم...!!!

[AvRiMcM]

باز از آرش عزیز ممنونم
داداش اینقدر ناامید نباش زن خوب هم گیر میاد داداش
بالاخره یکی گیر میاد که نذاره بره
تو آمریکا هم استثنائی وجود داره فقط باید پیداش کنی!
بعد اگه برگردی ایران زن بگیری، زن ایرانی هم خوب و بد داره اگه طرف واسه گرین کاردت باهات ازدواج کنه بیاد اینجا بذاره بره شکست روحی شدیدی میخوری!
مگر اینکه یه کاری کنی اونم اگر بشه اینجا زن بگیری، هر چند وقت یبار هم واسه تغییر آب و هوا و تفریح ببریش آمریکا نه واسه موندن، خودت تو آمریکا کار میکنی یه پولی هم میفرستی ایران تا اوضاعت جور شه و بتونی زنتو بهتر بشناسی اونوقت اگه با جنبه بود ببریش آمریکا!
بلی!

[wushu kung fu]

آرش همه ی اینا که گفتی درسته ولی اگه یه زن ایرانی بگیری و بیاریش آمریکا فکر کنم بتونی تقریبا به تمام چیزهای که میخواستی برسی درست نمیگم؟

[amir53]

آرش جان شما باید نیمه گمشده خود را پیدا کنی در آنصورت ملیت و نژاد مطرح نیست . ضمنا" خوب و بد در همه جای دنیا وجود دارد . ملاک و سنجش خوب و بد به تفکرات شخص و آموزه های دینی او دارد .
نصیحت من به شما این است انتخابت بر مبنای ملاکهایت باشد و مواردی چون گرین کارت ارزش و محرک برای انتخاب همسر نباشد . اگر شما آگاهانه و با شناخت خود وبا منطق انتخاب داشته باشی و بر اساس احساس و اینکه در آینده فرد بهتر می شود و یا به او آموزش می دهم انتخاب همسر ننمایی حتما" موفق می شوی .
بله امروزه بنیان خانواده در کشور ما هم منسجم نیست و آمار طلاق رو به رشد است ولی بسیار کسان خوب و ارزشی وجود دارند. به هر حال ایرانی بهتر است ولی با مطالعه و شناخت خانواده و فرهنگ و قومیت .

[soheilbadami]

با درود به همگی
فکر میکنم انتخاب درست برای ایجاد زندگی مشترک 30% قضیه است و باقی مدیریت زندگی مشترک هست.
اکثر جداییهایی که تا امروز دیدم صرف نظر از اختلافات قومی و فرهنگی و .... مربوط به عدم مدیریت طرفین در
زندگی مشترک بوده است. مدیریت هنری است که در اکثر ما ایرانیان عزیز کمتر یافت میشود نه تنها در زندگی
مشترک بلکه در امور حتی شخصی - کاری - مالی و غیره.
اگر منتظر بیش از 50% تفاهم (در همه شئون ) با همسر خود هستیم بنظرم دست نیافتنی است. چاره چیست ؟
مدیریت !
ارزوی نیکبختی برای دوستان.

[amir53]

کاملا" با نظر سهیل موافقم . متاسفانه ما در طول زندگیمان مدیریت همسرداری و زندگی را نمی آموزیم و مهارت های لازم زندگی مشترک را آموزش نمی بینیم و در واقع پس از ازدواج با روش صحیح و خطا تازه می خواهیم مهارت کسب کنیم و یا همدیگر را بشنایسم که در بعضی مواقع دیر می باشد . تازه نکته جالب این است که پس از زندگی مشترک فرزاندانمان که چیزی به آنها آموزش ندادیم را با مشکلات خویش رها می کنیم و دوست داریم خودشان راه حل مناسبی بیابند .
تفاهم قومی و فرهنگی و مذهبی و ... تا حدودی بعضی از مشکلات را حل می کند و شناخت خودمان و انتظارات ما از همسرمان بر اساس عقل نه احساس به ما کمک می کند تا در مدیریت موفق باشیم .
بازگو کردن مشکلات - گذشت به موقع - خواسته های معقول و در حد توان و ... = مدیریت

[یاشار و ماری]

با اینکه به تاپیک ربط نداره ولی من هم با سهیل موافقم که مدیریت رابطه بخش بسیار بزرگی از زندگی زناشویی است. من در طی مدت کوتاهی که از زندگی مشترکم میگذره به این امر بسیار مهم پی برده ام و متاسفانه از کودکی در این زمینه آموزشی در این زمینه به من داده نشده بود. و مطمئنم که بخش بزرگی از کودکان در جامعه ما در این زمینه چیزی یاد نمی گیرند. به هر حال آرش به نظر من دید خوبی نسبت به انسانها دارد و احساس من این است که به راحتی می تواند تشخیص بدهد که طرف مقابلش به گرین کارت بعله می گوید یا به خودش. کسانی که به گرین کارت بعله می گویند هم اصلا کم نیستند و من دو نمونه از بین آشنایان خودم (یکی همکلاسی دوران دبیرستان خواهرم و دیگری خواهر معلم تنیس چند سال پیشم) را سراغ دارم و یکی دیگر را می شناسم که با داشتن اقامت آمریکا به دنبال کسی بود که به گرین کارتش بعله بگوید و برای جلوگیری از عوارض بعدی با داشتن چهل و خورده ای سال دنبال یک دختر 18 تا 20 ساله بود و البته که به نظر من کمی خوش بینانه به قضیه نگاه می کرد و راه حل مناسبی برای مشکلش پیدا نکرده بود. به هر حال آرش خیلی بهتر از هر کس دیگه ای می تواند راه خودش را پیدا کند و فقط کمی زمان می خواهد. و من بالشخصه متشکرم که دغدغه هایش را با ما در میان می گذارد و به ما اجازه می دهد که حتی برای چند ساعت خودمان را جایش بگذاریم و خیالپردازی کنیم و تصمیم بگیریم.
امیدوارم آرش هم از تصمیمی که می گیرد تا آخر عمرش راضی باشد.

[free_free]

آرش جان من تمام این تاپیک رو خوندم و تقریبا میتونم بگم که متوجه منظورت شدم...
بحران 40 سالگی قابل تامل است ..! زمانی که انسان به پشت سرش نگاه میکنه و نتیجشو بررسی میکنه و زمانی که احساس میکنه مثل یک گیاه در نیمه دوم زندگیش باید به بار بشینه ....

هدفت برای ازدواج طبیعیه و هر انسانی بالاخره یه روزی باید با یک انسان دیگه یکی بشه و همچنین تفاوت فرهنگ ها بین شرق و غرب هم از زمین تا آسمان..

ما ایرانی ها خیلی احساستی هستیم و در پیدا کردن شریک زندگی خیلی باید دقت کنیم تا ضربه نخوریم ولی این مطلب که شما برگردی ایران و یه نفر 0 کیلومتر رو بیاری اینجا که باهاش زندگی کنی دقیقا بهمون دلیل برنامه 5 ساله اولت غیر ممکنه چون همیشه از لحاظ فرهنگی با همسرت 5 سال اختلاف فاز خواهی داشت و این تاخیر فاز تا آخر خواهد بود . بنظر من از هیچ طرف پشت بام نباید افتاد نه ایرانی ایرانی و نه غربی غربی. بنظر من شما باید یکی مثل خودتو پیدا کنی کخ مطمئن هستم زیاد پیدا میشه...

موفق باشی

[Shiva7223]

منهم با سهیل موافقم ولی فکر میکنم همفکر بودن و شناخت درست از هم داشتن و مدیریت در زندگی لازم و ملزوم همدیگه هستند اگه همسر من مثلا خیلی اهل رفت وآمد و مهمانی دادن و مسافرت باشه و من برعکس خلوت و سکوت رو ترجیح بدم هر چقدر هم که بر روابطمون مدیریت کنیم آخرش جز اعصاب خردی و دعوا چیزی گیرمون نمیاد ،به نظر من هر کسی برای خودش الویت هائی داره که دوست نداره عوضش کنه چون یا با اندیشه بهش رسیده یا بهش آرامش میده . دو نفری که با هم زندگی می کنند باید الویت های همدیگر را بدونند و به اون احترام بزارند در بقیه موارد باید هنر زندگی یا همون مدیریت رو اجرا کنند شناخت اولیه قبل از ازدواج خیلی مهمه و اداره کردن زندگی بعد از ازدواج ! که البته میشه با مطالعه و بررسی زندگیهای موفق اون رو کسب کرد ،. ولی به هرحال وقتی که آدم حس میکنه نیاز به همسر داره باید بدونه چی میخاد و چه انتظاری از خودش و همسرش داره و ترجیحا اون ها رو روی کاغذ بنویسه از شکل ظاهری گرفته تا خصوصیات اخلاقی و بیشتر از روی رفتار و کمتر از روی گفتار طرفش رو بشناسه . ....یک چیز دیگه که میخام بگم اینه که به نظر من شرط اول و مهم برای زندگی مشترک عشق ،علاقه و دوست داشتنه ،،فکر میکنم هرچند برای بقا زندگی مشترکمان تلاش میکنیم ولی آدمها تغییر میکنند و من نمیخام علتی جز دوست داشتن همسر دلیل ادامه زندگی ام باشه .بنابرین من اینرو اشکال نمیبینم اگه وقتی همسرم دیگه دوستم نداره و یا بر عکس من دیگه علاقه ای به او ندارم از هم جدا بشیم ، فکر میکنم ممکنه سخت باشه ولی آرامش روحی داره چون با این شرطی که برای همدیگه گذاشتیم تا وقتی با هم زندگی میکنیم مطمئن هستیم که همدیگر را دوست داریم و به هم خیانت نمیکنیم چون نیازی به خیانت نیست !

[shahrzad_a]

خیلی از دختر های ایرانی هم به اون سطح از آگاهی رسیدند که داشتن یک گرین کارت واسشون معیار ازدواج نباشه. شهرزاد جان شما که جزو بانوان هستید دیگه چرا؟ البته من حرف شما رو رد نمیکنم ولی نباید گفت همه دخترها در ایران. خیلی از دختر های امریکایی هم شاید گزینه های مناسبی برای ازدواج نباشند. در هر حال این مونده به تفکر و اندیشه و تصمیم فرد متقاضی ازدواج!

anabجان اصلا قصد من توهین به دخترای ایرانی که خودمم جزوشم نبود. بله خیلی ها به این اگاهی رسیدن. اما خیلی ها هم نرسیدن. و تشخیص این دو گروه از هم برای کسی مثل آرش, که نهایتا می تونه 1ماه بره ایران و با یه نفر آشنا بشه و 1 سال هم تلفن و چت نزدیک ترشون کنه و آخرش یه سفر یه هفته ای( مرخصی هاش تو اون 1 ماه تموم شد آخه) با هم برن دوبی ! ؛ امکان داره؟
بعدشم به قول رهبر در شرایط مساوی یه امتیاز به حساب میاد! هر چند که به نظرمن یا برای من شرایط مساوی وجود نداره. چون آدمها هیچ وقت شبیه هم نیستند و شرایط مساوی یعنی ظاهر یا حساب بانکی مساوی! یعنی هویت آدم امتیازی نداره اما خونه بزرگتر یا محل بهتر یا گرین کارت یا مدرک تحصیلی بالاتر امتیاز نداره.
امیدوارم سوء تفاهم برطرف شده باشه
راستی جناب ADMIN یه سایت خانوادگی مهاجران راه بندازین این بحث رو اونجا ادامه بدیم!
AvRiMcM هم راست میگن آرش !بیا بابا قهر نکن! بچه دپرس شده نمیاد کامنتاشو جواب بده! همه رو انداخت به جون هم!

[mori]

... و خیلی ها هم به این آگاهی رسیدن که به گرین کارت بله بگن...(صرفا دخترا رو نمیگم. پسرا هم همینطور...)

[amir53]

جالب اینه که همه ما قسمت ازدواج آرش عزیز را دیدم و خوشمان آمد و بحث کردیم . فکر کنم عقیده دوستان را راجب به برنامه ریزی در آمریکا را بدانیم بد نباشد چون آرش حتما" کیس مناسب خود را با شناخت پیدا می کند .

[shahrzad_a]

جالب اینه که همه ما قسمت ازدواج آرش عزیز را دیدم و خوشمان آمد و بحث کردیم . فکر کنم عقیده دوستان را راجب به برنامه ریزی در آمریکا را بدانیم بد نباشد چون آرش حتما" کیس مناسب خود را با شناخت پیدا می کند .

فکر کنم باید پیش نویس هامو آزاد کنماااا. راست می گین عین پیرزنها می خوایم این جوون زودتر سرو سامون بگیره!

---

برنامه 5 ساله! ..............
برنامه ریزی.........!؟!؟!؟!

خوب ... از ظهر که اینو خوندم کاملاً هنگ کردم.
یکی ازم پرسید تو که شغلت برنامه ریزی هست تو زندگی خودت هم برنامه داری؟ یادم اومد مدت هاست نه هدف دارم و نه برنامه . یادم اومد یاد گرفته ام به عنوان یک آدم منعطف و موفق! , هدفهای کوچک و کوتاه مدت و البته بدون برنامه داشته باشم و موفق شدم خیلی هارو با این مسلک آشنا کنم.
برنامه ریزی ....!
باز یادم اومدم در دوران دانشگاه( سال دوم) دوستی ازم سوال کرد قیمت خونه اطراف شما چنده؟ می خوام بعد از فارغ التحصیلی خودم و دوست دخترم و سر کار رفتنمون بعد از 2-3 سال با وامهای بانک پارسیان خونه بخرم. دارم تحقیق می کنم کجا بخرم! ...... و من با این موجود دیوانه قطع رابطه کردم...
برنامه ریزی.....!؟!؟!
هدف؟ هدف من اون روزی که داشتم می رفتم کتاب سرا تا کتابی برای کلاس آمادگی تافل بگیرم و آقایی دود سیگارش رو تو صورتم فوت کرد که تو گاز اشک آور دوام بیارم کلا تغییر کرد!
فراموش کرده بودم میشه برای زندگی برنامه داشت و دیوانه هم نبود....
شاید اینجا بشه بدون نگرانی تح.ریم و انتخ.ابات و حم.له به ایران و ج.نگ و.... برنامه ریزی کرد و کسی بگه طبق برنامه پیش رفتم.
اما من .. حتی نمی دونم به چی فکر کنم! ایده های برنامه ریزی و هدف دارین به من بدین؟ هنوز دارم با هدفهای کوچیک زندگی می کنم.