2014-04-07 ساعت 17:46
سایه جان
کار عکاسی معمولا شما در یک مغازه در یک پاساژ یا مال تنها هستی و خودت و خودت. میخوای میشینی، میخوای وایمیستی. جابجایی بار نداری. کار تخصصی تر هست و بمرور زمان حرفه ای تر میشی و کارت رو از دست بدی احتمال اینکه کار مشابه زود پیدا کنی هست و معمولا سی درصد بیشتر از کار فروشگاه. با آدم عوضی معمولا آدم سر کار نداره. طرف بچه اش رو آورده عکس هنری بندازه، خوب نیم ساعت بگو بخنده. حقوقش هم از فروشگاه کمی بالاتره. اما دو تا بدی داره. اول اینکه نظافت مغازه بعهده خودته. دوم اگه ببینن که به اندازه کافی نمیتونی فروش داشته باشی، مخصوصا فروش لوازم جانبی مثل قاب عکس و عروسک و اینا ممکنه بگن خداحافظ!!
http://www.s121.com مثلا یکی از این عکاسی های زنجیره ای هست.
کار فروشگاه همش سرپا. مدیر و سوپروایزر عوضی زیاد. حقوقش کم. معمولا جابجایی وسایل و بار و دولا شدن زیاد. اگه والمارت و تارگت باشه که هیچ وگرنه می سیز و اینجور جاها باشه فروشت هم باید خوب باشه وگرنه میندازنت بیرون.
مارکو جان، حرف من هم همین هست. من خودم اول که آمدم اعتراف میکنم که به درس خواندن در اینجا به چشم پول هدر دادن نگاه میکردم. مخصوصا کسانی که از ایران لیسانسی چیزی دارن ولی دیدم اشتباه میکنم.
البته کسانی که از ایران مدرک دارن و کار بلد هستن، بهتر هست صرفا مدرکشان را evaluation کنن و بعد یک دوره certificate بگذرونن. اینطوری در کوتاه مدت انگار مدرکشان آمریکایی شده هست. اما برای رشته هایی مثل حسابداری و حقوق و اینجور چیزها باید از اول خوند وگرنه کارفرما سخته اعتماد بکنه.
با این حقوقها اگه یک زن و شوهر باشن و بچه نداشته باشن، مثلا هر کدام با یک کار نیمه تخصصی (نه فروشندگی فروشگاه ساعتی 7 دولار) بتونن ساعتی 12 دولار در بیارن میشه ماهی نفری تقریبا 1900 دولار. منهای مالیات و مخلفات میمونه جمعا 3300 دولار مثلا. منهای بیمه و اجاره خانه و بیمه دو تا ماشین و قبض ها و غذا و ... با این پول میتونن راحت دو نفری زندگی کنن. اما پس انداز تقریبا نمیشه. البته من مبالغ رو برای طرف خودمان گفتم. میدونم که مثلا جاهای خوب شهرهای بزرگ همین 12 دولار ممکنه تو فروشگاه در بیاد اما خرج زندگی هم به همان نسبت بالاتره.
کار عکاسی معمولا شما در یک مغازه در یک پاساژ یا مال تنها هستی و خودت و خودت. میخوای میشینی، میخوای وایمیستی. جابجایی بار نداری. کار تخصصی تر هست و بمرور زمان حرفه ای تر میشی و کارت رو از دست بدی احتمال اینکه کار مشابه زود پیدا کنی هست و معمولا سی درصد بیشتر از کار فروشگاه. با آدم عوضی معمولا آدم سر کار نداره. طرف بچه اش رو آورده عکس هنری بندازه، خوب نیم ساعت بگو بخنده. حقوقش هم از فروشگاه کمی بالاتره. اما دو تا بدی داره. اول اینکه نظافت مغازه بعهده خودته. دوم اگه ببینن که به اندازه کافی نمیتونی فروش داشته باشی، مخصوصا فروش لوازم جانبی مثل قاب عکس و عروسک و اینا ممکنه بگن خداحافظ!!
http://www.s121.com مثلا یکی از این عکاسی های زنجیره ای هست.
کار فروشگاه همش سرپا. مدیر و سوپروایزر عوضی زیاد. حقوقش کم. معمولا جابجایی وسایل و بار و دولا شدن زیاد. اگه والمارت و تارگت باشه که هیچ وگرنه می سیز و اینجور جاها باشه فروشت هم باید خوب باشه وگرنه میندازنت بیرون.
مارکو جان، حرف من هم همین هست. من خودم اول که آمدم اعتراف میکنم که به درس خواندن در اینجا به چشم پول هدر دادن نگاه میکردم. مخصوصا کسانی که از ایران لیسانسی چیزی دارن ولی دیدم اشتباه میکنم.
البته کسانی که از ایران مدرک دارن و کار بلد هستن، بهتر هست صرفا مدرکشان را evaluation کنن و بعد یک دوره certificate بگذرونن. اینطوری در کوتاه مدت انگار مدرکشان آمریکایی شده هست. اما برای رشته هایی مثل حسابداری و حقوق و اینجور چیزها باید از اول خوند وگرنه کارفرما سخته اعتماد بکنه.
با این حقوقها اگه یک زن و شوهر باشن و بچه نداشته باشن، مثلا هر کدام با یک کار نیمه تخصصی (نه فروشندگی فروشگاه ساعتی 7 دولار) بتونن ساعتی 12 دولار در بیارن میشه ماهی نفری تقریبا 1900 دولار. منهای مالیات و مخلفات میمونه جمعا 3300 دولار مثلا. منهای بیمه و اجاره خانه و بیمه دو تا ماشین و قبض ها و غذا و ... با این پول میتونن راحت دو نفری زندگی کنن. اما پس انداز تقریبا نمیشه. البته من مبالغ رو برای طرف خودمان گفتم. میدونم که مثلا جاهای خوب شهرهای بزرگ همین 12 دولار ممکنه تو فروشگاه در بیاد اما خرج زندگی هم به همان نسبت بالاتره.