بازماندگان لاتاري (F2A)

[Farnood1234]

فرنود عزيز، نفس ما به نفس بچه هامون بسته است، و البته وقتي مي گيم بچه، منظور خانواده است!! هر طور به خواهي حسابش كني، يه جور بلاتكليفيه، تا دو سال رو پشت سر نذاري، نميدوني واقعا ميتوني بموني يا نه، از نظر عاطفي مشكلي براي ترك وطن نداشتم، چون اينقدر پاي وايبر و اسكايپم، كه توي ايران اينقدر فاميلامو نميديدم كه الان ميبينم!! بحث مالي هم نيست، بحث بي ارزشي پولمونه كه به درد تبديل نميخوره و اينجا حتما بايد دلار دربياري و دلار خرج كني، از زماني كه برنده شديم تا الان همه ي ما يك سال و نيم پر استرس رو پشت سر گذاشتيم،تا چشم رو هم بذاريد دو سال بعدي هم مي گذره، و بعد از اون دو باره همه ي ٢٠١٤ اي ها اينجا دور هم جمع ميشن. و مطمئن باشيد زياد اختلاف نخواهيم داشت.منتظرتون مي مونم.

vm
دوست خوبم ، اميدوارم به زودي يك كار مناسب هم پيدا كنيد كه اين نگراني هم حل بشه و واقعا. از زندگيتون در كنار خانواده لذت ببريد.
اميدوارم هر جاي دنيا كه هستي دلت به خانواده و بچه هاتون گرم باشه. با اين دلگرمي تمام سختي ها را ميشه پشت سر گذاشت.
براي من و امثال من هم دعا كن كه بتونم اين فاصله را دوام بيارم. واقعاً اين لاتاري لطمه بزرگي به خانواده من زد. گاهي ميكم كاش اصلاً هيچ وقت برنده نميشديم. ما در استانبول زندگي خوبي داشتيم. حداقل آرامش داشتيم. الان قلبم پر از درده. هيچ كاري هم نميتونم بكنم. به قول شما ارتباطم با بچه هام شده روزي سه وعده اسكايپ و وايبر. اونم بايد تا دير وقت بيدار بمونم كه با ساعت اومدن بچه ها از مدرسه تداخل نكنه. اين اختلاف ساعت هم شده بلاي جونم.
از خدا ميخوام به همه ما بازمانده ها صبر بده و زودتر اين دوري تمام بشه. چون واقعاً براي شخص من ، زندگي در امريكا به اين قيمت ارزش نداشت. يكي از دلخوريهام از همسرم هم همينه. كه زندگي در امريكا را به حفظ خانواده ترجيح داد.
در واقع من براش اولويت دوم شدم.
هر چقدر هم كه كارش از نظر منطقي معقول باشه هنوز براي من از نظر احساسي قابل هضم نيست و اين شكافي كه با تصميمش بين ما ايجاد كرد از نظر من قابل بخشش نيست. حداقل الان هنوز نتونستم ببخشمش. اميدوارم گذشت زمان حالم را بهتر كنه. چون زندگي يك مادر بدون بچه هاش حكم جهنم داره. حتي اگر قرار باشه پشت اين جهنم يك بهشت نهفته باشه.
فكر ميكنم تمام كساني كه مادر باشند حال الان من را درك كنند. براي همه دعا ميكنم و از خدا براي همه دوستان حال خوش آرزومندم

[zzarin]

دوستانم سلام. چقدر احساس آشنايي مي كنم ، پارسالي ها اينجا جمع شدن. ناشكري نمي كنم ولي ما هم كه مثلاً با هم اومديم هم باز مجبور به جدايي شديم،الان نصفه نيمه ايم! طي سه ماهي كه همسرم اينجا بود، كار گيرش نيومد، انواع و اقسام رزومه ها رو نوشت و جاهاي مختلف اپلاي كرد، اما هيچ خبري نشد، شايد چون پنجاه سالشه. مجبور شد برگرده سر كارش تا بتونه دوباره مرخصي بگيره.به غير از دوري تنها مشكلي كه دارم اينه كه زبان بلد نيستم، و همين باعث ميشه نتونم جرأت پيدا كنم و واسه كار اپلاي بدم. حدود ده ميليون پارسال هزينه كردم و كلاس شيريني پزي و آشپزي رفتم. كه اي كاش خرج معلم خصوصي واسه زبان ميشد، چون اينجا كار به مدرك ندارن، فقط براشون كافيه بلد باشي. به هر حال ديگه گذشت، خدا رو شكر كه اون ده ميليون خرج مريضي نشد، مشكلي كه بچه هاي ما دارن ، با توجه به اينكه كلاس زبان رفتن و مي تونن صحبت كنن، اما نمي تونن انشا و مقاله بنويسن و اينجا رايتينگ خيلي مهمه. خلاصه اينكه كاشكي يادگيري زبان با هيپنوتيزم يا تزريق درست مي شد!! همه مي گن دو سال طول مي كشه تا جا بيوفتيد، زوده نااميد بشيد.

سلام قصه گوى عزيز. دلم واستون تنگ شده بود، چقدر خوبه كه هنوز به ما سر ميزنيد، ايشالا كه به زودى همسرتونم برميگردن و يه شغل خوب پيدا ميكنن و همه چى رو به راه ميشه

man ham delam baraye hamsaram tang shode faghat khoda ro shokr mikonam ke 2 mahe dige daram barmigardam iran omid varam karma ta 2 sale dige dorost nashe ta ma zaban ro khob yad begirem chon bedone zaban hich ja behet karnemidan

[pari pari]

پري پري عزيزم، انرژي مثبت خودتو رو مضاعف كن كه به زودي توي تاپيك اولين سفر به آمريكا ببينمت.

ايشالا قصه گوى عزيز

[amjad]

اقا عجیب هوس نون سنگک و چلوکباب کردم ، اینجا هست اما این کجا و آن کجا
سیگارای مفت بسته ای یه دلاری که از ایران اومده بود تموم شد حالا باید یازده دلاری بخرم !! منم که از این پولا خرج نمیکنم ، مصرفم شده روزی دوتا ، اما جونم به همین دوتا وصل ها !!
سوشیال همسر جان آمد مال من و بچه ها هنوز نه ، آخه 25 دسامبر همگی رفتیم دفتر سوشیال فرم پرکردیم ، کارمندشون گفت اگه نمیومدین هم براتون میفرستادن اما نه از طرف ما بلکه از طرف امگریشن ، گفتیم ما بیست روز بیشتر اینجائیم پس چرا نفرستادن گفت نمیدونم ما با هم کاری نداریم !!!
گرین کارتا روز 31 دسامبراومد ، خدائی من از دوسه روز مونده به آخرین روز کاری سال اصلا نمیرفتم سر کار!!! اینا تا دقیقه آخر سر کارن
اومدیم بریم منهتن برای تحویل سال ، ساعت حدود 9 شب بود دیدیم اخبار میگه نیاین جا نیست !! خیابونارو بسته بودن ، مترو هم تعطیل تازه تفتیش بدنی هم بود
که نوشیدنی همرات نباشه ، هوا هم صفر درجه !! گفتیم چه کاری ، پیتزا خریدیم نشستیم خونه پای تلوزیون جلو شومینه
تو برادوی یه جا داره بهش میگن تایم اسکوور ، محلی که استیج زده بودن موسیقی زنده و این حرفا ... و هرسال اون توپه سر میخوره میاد پایین ، ملت از صبح رفته بودن جا گرفته بودن تو اون سرما ، عید خودمونو عشق
بچه ها دوباره از این دوشنبه میرن مدرسه و منو همسر جان هم سر کار شبا هم مدرسه و درس
همه چیز داره میره به سمت نظم و روال عادی غیر از این زبان

[babak.n]

اقا عجیب هوس نون سنگک و چلوکباب کردم ، اینجا هست اما این کجا و آن کجا
سیگارای مفت بسته ای یه دلاری که از ایران اومده بود تموم شد حالا باید یازده دلاری بخرم !! منم که از این پولا خرج نمیکنم ، مصرفم شده روزی دوتا ، اما جونم به همین دوتا وصل ها !!
سوشیال همسر جان آمد مال من و بچه ها هنوز نه ، آخه 25 دسامبر همگی رفتیم دفتر سوشیال فرم پرکردیم ، کارمندشون گفت اگه نمیومدین هم براتون میفرستادن اما نه از طرف ما بلکه از طرف امگریشن ، گفتیم ما بیست روز بیشتر اینجائیم پس چرا نفرستادن گفت نمیدونم ما با هم کاری نداریم !!!
گرین کارتا روز 31 دسامبراومد ، خدائی من از دوسه روز مونده به آخرین روز کاری سال اصلا نمیرفتم سر کار!!! اینا تا دقیقه آخر سر کارن
اومدیم بریم منهتن برای تحویل سال ، ساعت حدود 9 شب بود دیدیم اخبار میگه نیاین جا نیست !! خیابونارو بسته بودن ، مترو هم تعطیل تازه تفتیش بدنی هم بود
که نوشیدنی همرات نباشه ، هوا هم صفر درجه !! گفتیم چه کاری ، پیتزا خریدیم نشستیم خونه پای تلوزیون جلو شومینه
تو برادوی یه جا داره بهش میگن تایم اسکوور ، محلی که استیج زده بودن موسیقی زنده و این حرفا ... و هرسال اون توپه سر میخوره میاد پایین ، ملت از صبح رفته بودن جا گرفته بودن تو اون سرما ، عید خودمونو عشق
بچه ها دوباره از این دوشنبه میرن مدرسه و منو همسر جان هم سر کار شبا هم مدرسه و درس
همه چیز داره میره به سمت نظم و روال عادی غیر از این زبان

امجد عزیز ممنونم از نوشتنت .
امیدوارم خوش باشی .
اما ( برداشت من) اینطوریه که انگاری زیییییییااااد هم اونطوری نیست که میخوای . درسته؟ ( بازهم تاکید میکنم سوتفاهم نشه -برذاشت من این بود )

[rezahoorjandi]

فرنود عزيز، نفس ما به نفس بچه هامون بسته است، و البته وقتي مي گيم بچه، منظور خانواده است!! هر طور به خواهي حسابش كني، يه جور بلاتكليفيه، تا دو سال رو پشت سر نذاري، نميدوني واقعا ميتوني بموني يا نه، از نظر عاطفي مشكلي براي ترك وطن نداشتم، چون اينقدر پاي وايبر و اسكايپم، كه توي ايران اينقدر فاميلامو نميديدم كه الان ميبينم!! بحث مالي هم نيست، بحث بي ارزشي پولمونه كه به درد تبديل نميخوره و اينجا حتما بايد دلار دربياري و دلار خرج كني، از زماني كه برنده شديم تا الان همه ي ما يك سال و نيم پر استرس رو پشت سر گذاشتيم،تا چشم رو هم بذاريد دو سال بعدي هم مي گذره، و بعد از اون دو باره همه ي ٢٠١٤ اي ها اينجا دور هم جمع ميشن. و مطمئن باشيد زياد اختلاف نخواهيم داشت.منتظرتون مي مونم.

vm
دوست خوبم ، اميدوارم به زودي يك كار مناسب هم پيدا كنيد كه اين نگراني هم حل بشه و واقعا. از زندگيتون در كنار خانواده لذت ببريد.
اميدوارم هر جاي دنيا كه هستي دلت به خانواده و بچه هاتون گرم باشه. با اين دلگرمي تمام سختي ها را ميشه پشت سر گذاشت.
براي من و امثال من هم دعا كن كه بتونم اين فاصله را دوام بيارم. واقعاً اين لاتاري لطمه بزرگي به خانواده من زد. گاهي ميكم كاش اصلاً هيچ وقت برنده نميشديم. ما در استانبول زندگي خوبي داشتيم. حداقل آرامش داشتيم. الان قلبم پر از درده. هيچ كاري هم نميتونم بكنم. به قول شما ارتباطم با بچه هام شده روزي سه وعده اسكايپ و وايبر. اونم بايد تا دير وقت بيدار بمونم كه با ساعت اومدن بچه ها از مدرسه تداخل نكنه. اين اختلاف ساعت هم شده بلاي جونم.
از خدا ميخوام به همه ما بازمانده ها صبر بده و زودتر اين دوري تمام بشه. چون واقعاً براي شخص من ، زندگي در امريكا به اين قيمت ارزش نداشت. يكي از دلخوريهام از همسرم هم همينه. كه زندگي در امريكا را به حفظ خانواده ترجيح داد.
در واقع من براش اولويت دوم شدم.
هر چقدر هم كه كارش از نظر منطقي معقول باشه هنوز براي من از نظر احساسي قابل هضم نيست و اين شكافي كه با تصميمش بين ما ايجاد كرد از نظر من قابل بخشش نيست. حداقل الان هنوز نتونستم ببخشمش. اميدوارم گذشت زمان حالم را بهتر كنه. چون زندگي يك مادر بدون بچه هاش حكم جهنم داره. حتي اگر قرار باشه پشت اين جهنم يك بهشت نهفته باشه.
فكر ميكنم تمام كساني كه مادر باشند حال الان من را درك كنند. براي همه دعا ميكنم و از خدا براي همه دوستان حال خوش آرزومندم

سلام فرنود خانم
واقعا با شما موافقم که لاتاری برنامه عادی زندگی خیلیهارو به هم ریخت. شرایط ما هم همینطوره، با این تفاوت که بچه های من کنار مادرشون هستند و فکر کنم اینکه مادر و فرزند از هم دور بشن سخت تر باشه. البته پسرهای من خیلی نا آرومی میکنن و بهونه منو میگیرن و پرخاشگر شدن، ولی باز هم دوری مادر و فرزند مشکلتره. خدا به هممون صبر بده تا این دوران پر تنش تموم بشه.
با امید به خدای مهربون

[Farnood1234]

فرنود عزيز، نفس ما به نفس بچه هامون بسته است، و البته وقتي مي گيم بچه، منظور خانواده است!! هر طور به خواهي حسابش كني، يه جور بلاتكليفيه، تا دو سال رو پشت سر نذاري، نميدوني واقعا ميتوني بموني يا نه، از نظر عاطفي مشكلي براي ترك وطن نداشتم، چون اينقدر پاي وايبر و اسكايپم، كه توي ايران اينقدر فاميلامو نميديدم كه الان ميبينم!! بحث مالي هم نيست، بحث بي ارزشي پولمونه كه به درد تبديل نميخوره و اينجا حتما بايد دلار دربياري و دلار خرج كني، از زماني كه برنده شديم تا الان همه ي ما يك سال و نيم پر استرس رو پشت سر گذاشتيم،تا چشم رو هم بذاريد دو سال بعدي هم مي گذره، و بعد از اون دو باره همه ي ٢٠١٤ اي ها اينجا دور هم جمع ميشن. و مطمئن باشيد زياد اختلاف نخواهيم داشت.منتظرتون مي مونم.

vm
دوست خوبم ، اميدوارم به زودي يك كار مناسب هم پيدا كنيد كه اين نگراني هم حل بشه و واقعا. از زندگيتون در كنار خانواده لذت ببريد.
اميدوارم هر جاي دنيا كه هستي دلت به خانواده و بچه هاتون گرم باشه. با اين دلگرمي تمام سختي ها را ميشه پشت سر گذاشت.
براي من و امثال من هم دعا كن كه بتونم اين فاصله را دوام بيارم. واقعاً اين لاتاري لطمه بزرگي به خانواده من زد. گاهي ميكم كاش اصلاً هيچ وقت برنده نميشديم. ما در استانبول زندگي خوبي داشتيم. حداقل آرامش داشتيم. الان قلبم پر از درده. هيچ كاري هم نميتونم بكنم. به قول شما ارتباطم با بچه هام شده روزي سه وعده اسكايپ و وايبر. اونم بايد تا دير وقت بيدار بمونم كه با ساعت اومدن بچه ها از مدرسه تداخل نكنه. اين اختلاف ساعت هم شده بلاي جونم.
از خدا ميخوام به همه ما بازمانده ها صبر بده و زودتر اين دوري تمام بشه. چون واقعاً براي شخص من ، زندگي در امريكا به اين قيمت ارزش نداشت. يكي از دلخوريهام از همسرم هم همينه. كه زندگي در امريكا را به حفظ خانواده ترجيح داد.
در واقع من براش اولويت دوم شدم.
هر چقدر هم كه كارش از نظر منطقي معقول باشه هنوز براي من از نظر احساسي قابل هضم نيست و اين شكافي كه با تصميمش بين ما ايجاد كرد از نظر من قابل بخشش نيست. حداقل الان هنوز نتونستم ببخشمش. اميدوارم گذشت زمان حالم را بهتر كنه. چون زندگي يك مادر بدون بچه هاش حكم جهنم داره. حتي اگر قرار باشه پشت اين جهنم يك بهشت نهفته باشه.
فكر ميكنم تمام كساني كه مادر باشند حال الان من را درك كنند. براي همه دعا ميكنم و از خدا براي همه دوستان حال خوش آرزومندم

سلام فرنود خانم
واقعا با شما موافقم که لاتاری برنامه عادی زندگی خیلیهارو به هم ریخت. شرایط ما هم همینطوره، با این تفاوت که بچه های من کنار مادرشون هستند و فکر کنم اینکه مادر و فرزند از هم دور بشن سخت تر باشه. البته پسرهای من خیلی نا آرومی میکنن و بهونه منو میگیرن و پرخاشگر شدن، ولی باز هم دوری مادر و فرزند مشکلتره. خدا به هممون صبر بده تا این دوران پر تنش تموم بشه.
با امید به خدای مهربون

اميدوارم خدا به خانم شما تحمل بده. با دو تا بچه توي كشور غريب خيلي سخته. از خدا ميخوام واقعاً اين دوري براي همه هر چه زودتر تمام بشه. نه خبري از اپرو شدنه. نه اين بولتين تكان ميخوره. يا فقط ١٥ روز ميره جلو. واقعاً فكر شرايط ما نيستند.
خدا اين افيسر ايروان را لعنت كنه. سفارت ايروان تمام خانواده ها را تكه باره كرد. فكر كرد لطف كرده و خانواده هاي بيشتري را ويزا داده. با اين كارش زندگي من را نابود كرد. كاش اصلاً به همسرم هم ويزا نميداد. داشتيم زندگيمون را ميكرديم.

[babak.n]

[quote='Farnood1234' pid='570298' dateline='1419848601']
[quote='قصه گو' pid='570236' dateline='1419804230']
سلام فرنود خانم
واقعا با شما موافقم که لاتاری برنامه عادی زندگی خیلیهارو به هم ریخت. شرایط ما هم همینطوره، با این تفاوت که بچه های من کنار مادرشون هستند و فکر کنم اینکه مادر و فرزند از هم دور بشن سخت تر باشه. البته پسرهای من خیلی نا آرومی میکنن و بهونه منو میگیرن و پرخاشگر شدن، ولی باز هم دوری مادر و فرزند مشکلتره. خدا به هممون صبر بده تا این دوران پر تنش تموم بشه.
با امید به خدای مهربون

دوست عزیز و گرامی اول از همه از صمیم قلب آرزو میکنم که مشکلات پیش روتون سریع تر حل بشه و به آرامش و اون چیزی که مد نظرتون هست برسید.
اما من با خوندن این پست بالایی شما یک سوال برام پیش اومده !
چرا انتخابی کردید که الان اینقدر دچار سختی و اذیت شدید
لاتاری یک چیز کااااملا انتخابیست. نه کسی میاد میگه حتما ثبت نام کنید نه کسی به روز میگه حالا که شانس با شما بوده و قبول شدید بیاد به زور برید و مهاجرت کنید .
امیدوارم جوابتون این نباشه که فقط برای آینده ی بچه ها بوده !

[قصه گو]

دقيقا فقط به خاطر آينده ي بچه هايي كه به ميل خودشون به اين دنيا نيومدن و ما مسئوليم!

[babak.n]

من هر حرفی بزنم احتمالا با این جواب روبرو میشم که چون خودم بچه ندارم درک نمیکنم .!
اما بچه ها یکم دور از انصافه این دلیلتون
مثلا مگه مادربزرگهای ما نبودن ( مادر بزرگ خود من بچه هاش رفتن همین دیار دور و این بنده خدا اینجا )
من فکر میکنم پدر مادرها برای آینده بچه هاشون میتونن اونهارو بفرستند و خودشونم سالی ،دوسالی یک بار با ویزای توریستی برن ببیننشون . نه اینکه زندگی سختی رو متحمل بشن که بچه ها خوشبخت باشن؟ بعدش کلی فحش و ناله و نفرین بکنن آفیسرها و .. رو . این نمک دون شکوندن نیست ؟



پ.ن.: من خودم 6 سال از خانوادم دور هستم ( دو سال کلا و چهار سال هم یک خط درمیون ) برای پرونده گرین کارت و اومدن بالای 21 سال در زمان مصاحبه . پس تا حدودی درک میکنم شرایط رو

[شاپرک]

من کاملن با حرف babak موافقم. به هر حال هممون کم و بیش سختی های انتظار و مهاجرت رو چشیدیم. وقتی مهاجرت رو انتخاب می کنیم بدون شک از اول می دونیم که پا توی چه راهی میذاریم و زندگیمون قراره یه جور دیگه باشه و دیگه مثل قبل نخواهد بود. از این رو در حالیکه حق می دم سختی ها بهمون فشار بیاره و بیایم اینجا درد و دل کنیم از طرف دیگه دوست دارم به دوستان بگم این انتخاب خودمون بوده و حتمن قبل از انتخاب این راه، خوبی ها و بدی هاش رو سنجیدیم و دیدیم که خوبی هاش برتری داشته و انتخابش کردیم پس بهتره پای تصمیم و انتخابمون محکم بایستیم. سختی ها جزوی از مهاجرتن. اما روزهای روشن در راهه! این چیزیه که همیشه به خود من قوت قلب میده.

[amjad]

( برداشت من) اینطوریه که انگاری زیییییییااااد هم اونطوری نیست که میخوای . درسته؟

بابک جان ممنون
من دقیقا میدونستم چی در انتظارمه ! از اونجائی که تجربه زندگی در هند رو هم داشتم از بودن در یک فضا و فرهنگ خارجی جا نخوردم اما این مهم در مورد همسرم صدق نکرد و گوشه گیر شده و کم حرف و پسرو دخترم خیلی خوششون اومده و فکر کنم سال دیگه کاملا native بشن
اما مادر بزرگ خدا بیامرزم همیشه میگفت اگه زمونه با تو نساخت تو با زمونه بساز
اینجا برای کسی که انعطاف پذیر نباشه سخت میگذره و همچنین برای متاهلینی که با انواع زخمهای درمان نشده قدیمی بیان !! من اینجا زیاد دیدم زوجهائی که از هم جدا شدن
البته برعکسش هم وجود داره و آدما بیشتر بهم نزدیک شدن باید تلاش کرد و زندگی رو ساخت و منیت رو گذاشت کنار

[sam11]

سلام دوستان عزیز و منتظر
مثل اینکه اینها بکلی پرونده های مارو فراموش کردند و اینکه مارو در چه موقعیت سختی گذاشتند.ما پس از اینک فرم اسپانسر را فرستادیم پس از گذشت 2 ماه ایمیل زدند که کامل نیست و اسپانسر خونسردمان که فقط حرف خودش را میزد و به حرفهای همسرم گوش نکرد و فرم دیگر را پر کرد اینبار هم یک ماه کار ما را عقب انداخت تا فرمها را تکمیل کرد و فرستاد باز ایمیل زدند که 2 ماه برای بررسی طول میکشد هوز وقت مصاحبه مشخص نشده و خانمم باید اول اسفند برگردد چون تاریخ پاس سفیدش تمام میشود و مشکل بدتر اینجاست که ما یک کوچولوی شیرین زبان یک ساله داریم که کارهای او را با من انجام میدهند خیلی بلاتکلیف شدیم همش به این فکر میکنیم تا آن زمان چه میشود آیا خانمم برود یا نه او هم نمیتواند دوری از فسقلی را تحمل کند و هر شب تا صبح بیدار است و فکر میکند دل ودماغ زبان خواندن هم ندارد فسقلی هم خیلی وابسته است نمیدانیم چه میشود؟برایمان خیلی دعا کنید متشکرم

[قصه گو]

سام عزيز، نگران حال خانواده اتون شدم.اميدوارم اون خدايي كه من ميشناسم و ما رو تا اينجا اورده، از اين به بعد هم حامي ما باشه و نذاره افراد خانواده از هم دور بمونن، به خصوص مادر و فرزند.

[Farnood1234]

سلام دوستان عزیز و منتظر
مثل اینکه اینها بکلی پرونده های مارو فراموش کردند و اینکه مارو در چه موقعیت سختی گذاشتند.ما پس از اینک فرم اسپانسر را فرستادیم پس از گذشت 2 ماه ایمیل زدند که کامل نیست و اسپانسر خونسردمان که فقط حرف خودش را میزد و به حرفهای همسرم گوش نکرد و فرم دیگر را پر کرد اینبار هم یک ماه کار ما را عقب انداخت تا فرمها را تکمیل کرد و فرستاد باز ایمیل زدند که 2 ماه برای بررسی طول میکشد هوز وقت مصاحبه مشخص نشده و خانمم باید اول اسفند برگردد چون تاریخ پاس سفیدش تمام میشود و مشکل بدتر اینجاست که ما یک کوچولوی شیرین زبان یک ساله داریم که کارهای او را با من انجام میدهند خیلی بلاتکلیف شدیم همش به این فکر میکنیم تا آن زمان چه میشود آیا خانمم برود یا نه او هم نمیتواند دوری از فسقلی را تحمل کند و هر شب تا صبح بیدار است و فکر میکند دل ودماغ زبان خواندن هم ندارد فسقلی هم خیلی وابسته است نمیدانیم چه میشود؟برایمان خیلی دعا کنید متشکرم

سام عزيز. كاملاً دركتون ميكنم و اميدوارم هر چه زودتر مشكل مرحله ارائه اسپانسر شما هم درست بشه.
حقيقتش اين مبالغي كه در امضاتون نوشتيد كاملاً مشخصه كه ما هنوز تا رسيدن به خوان آخر خيلي ديگه راه داريم. اما اگر ممكنه در چند سطر كوتاه مراحل را بعد از ارسال مدارك و فرم i130 و دريافت تاريخ dp به طور مختصر به ما هم بگيد. چون من فكر ميكردم بعد از اين مرحله حدود سه تا ٥ ماه بعد اپروو ميشويم و يك سري مدارك به nvc مجدداً ميدهيم و در آنجا كيس نامبر ميگيريم و بر اساس زمان بولتين و pd وقت مصاحبه ميدهند و تمام.
اما در امضاتون مبالغ مختلف حاكي از مراحل مختلف داره.
ميدونم كه انتظار بيجايي دارم اما شايد اين سوال خيلي از منتظران هم باشه.
اگر هم برداشت من از مراحل درسته لطفاً فقط يك تاييد بفرماييد. ممنونم