کلیرنس برندگان ۲۰۱۴

[sonnnna]

منو بگو داشتم برای استرالیا اقدام میکردم که وقتی لاتاری قبول شدم اونو بی خیال شدم...یکسال و 4 ماه از برنامم عقب افتادم...

ما هم ميخواستيم دانشجویی اقدام کنیم و يک سال و نيم عقب افتاديم . زيادي به خدا اعتماد کرديم !
[/quote]
بعضی وقتها بعضی اتفاقها هیچ حکمتی نداره مثل قبولی و کم اومده ویزا تو لاتاری امسال

[ariyo 2014]

سلام بچه ها ما هم امروز ابوظبی بودیم با همون نامه کذایی مواجه شدیم وگفتن :تموم.
تا برگه آبی نشون دادم گفت:لاتاری 2014 تموم شده .من مدیکالم هم تمدید کرده بودم اصلا نگاه نکرد.سریع اون نامه کذایی رو بهم داد.گفتم :هرچی ایمیل میزنم جواب نمیدید گفت:تموم شده دیگه که جواب نمیدیم.گفتم :میشه نگاه کنین کلیر شدم یا نه.محل نکرد.
تممممممممممممممممممممممممممممام
case number:4900 /مصاحبه هفته سوم آپریل/ ابوظبی / 16 ماه انتظار پوچ

[mohamad2014]

به چندتا زن و شوهر بازنشسته ویزا دادن اونوقت اینهمه جوون تحصیلکرده اینجا منتظر ویزا...من تو کاراشون موندم ...
به یه خانم مجرد جوون هم دادن که بیچاره دیسک کمر گرفته و فکر نمیکنم بتونه بره

[alialialialiali]

هنوز کسی تو ایروان هست؟

[AB2014]

داستان این یکسال و اندی برای من بیشتر از این صحبتهاست
من سال 83 از داشگاهی تو نیویورک پذیرش داشتم ، پول نداشتم نرفتم؛ یعنی بابامون خدابیامرز نمیتونست بده، ما هم خودمونو زدیم به کوچه علی چپ و با یه نمره تافل و یه GRE و یه بغل ترجمه مدارک دانشگاه و معرفی نامه های استادامون، نرفتیم. موندیم و خودمونو پایبند کار و پول کردیم، بهانمون واسه بقیه دوری خونواده بود و خدمت به وطن و البته بهانش واسه خودمون یه جیب سوراخ !
سال 88 مثل خیلیا ضربه روحی خوردم، نا امیدی شب 22 خرداد از امروز برام سخت تر بود. باور کنید یا نه ولی الان که فکرشو میکنم میبینم اینجوری یکسال و نیم پرید ولی اون قضیه تا سالها عذاب بود و هست.
8 سالی هست ازدواج کردم، خانومم مثل خودم و خیلیهای دور و برمون امیدش رو از اینجا بریده، نه اینکه برای همیشه اما دیگه به سن و سال ماها قد نمیده، سال 90 بود که بابامون عمرشو داد به شما اونم تو روز تولد خود من، من و شما متولدای سالهای 50 خوب میدونیم که یه عمر مدیون یه افسر ارتشی زمان جنگ بودن یعنی چی، اونوقت آفیسر سفارت تا پرسید چرا معاف شدی ،سینمو سپر کردم که : بابامون 8 سال جنگ رو تو جبهه افسر ارتش بوده که اونم سریع توی کامپیوترش حتما یه تیک زد واسمون که بععععععله !
پاییز سال 91 یود یک شب دودوتا چارتا کردم و دیدم وقتشه بچه دار بشیم، عیال موافق بود ولی هردومون نمیخواستیم اون بلاهایی که تو اینجا سرمون اومده سر بچمونم بیاد، لذا تصمیم به مهاجرت گرفتیم. به یک شرکت وکالت برای همین داستان سر زدیم و اونا مارو مناسب برای کبک کانادا و دانمارک دیدن ؛ همینجا به دوستانی که مهندس برق هستند بگم که دانمارک برای این رشته ها گرین کارت میده؛ کهیر نزنید نعدادش و زمانش محدود نیست واسه دانمارک نمره آیلتس میخواست؛ گرفتم .
در گیرودار دانمارک یهو...
روز دوم ماه می 2013 که شماره های کل خونواده رو چک کردم، از اونجایی که میدونستم هیچوقت شانس ندارم، مال خودمو محض خنده انداختم آخر همه، و چه خوب بود اون روزو فردا و فرداهاش و .... هر وقت که مشکلی پیدا میکردم با خونواده راجع بهش حرف میزدیم و میخندیدیم که ما چقدر خوش شانسیم.
توی همون موقعها فهمیدیم که با شرایط موجود بچه دار شدن ما بروشهای طبیعی ممکن نیست، خانوما حواستونو جمع کنید بعد از سی سالگی ریسک این داستان زیاد میشه. دارو درمان و پژوهشگاه رویان تا بالاخره اردیبهشت امسال 3 هفته مونده به مصاحبه خانومم دوقلو باردار شد. سرتون رو درد نیارم از اینکه تو آزمایشگاه آنکارا که چقدر واسه ما اولین سونوگرافی بچه ها جالب بود، بهر حال آنکارا فقط خاطره بد نباید داشته باشه، چیزهای خوب دیگه ای هم بود ماءالشعیر و چس فیل!
روز مصاحبه هم برگه صورتی...
اونایی که مثل ما آخر می مصاحبه داشتن هیچوقت لیست کلیرنس درست و حسابی از آنکارا ندیدن، آخه جولای و آگوست که لیستی بیرون نیومد!
دست آخر شانس ما خوب بود یا بد؟ شما بگید
امروز قسم خوردم که دخترامو تو ایران بزرگ نکنم؛ ایران عشق منه اما به سن و سال من عشق بازیش قد نداد ، اینکه میگن امریکا اون آش دهن سوزی که میگن نیست، راست میگن اما باید ببینی آش رو واسه چی لب میزنی؟ واسه سیری؟ سر سیری؟ واسه تر کردن لب یا واسه ی عزیزتر از جونت میخوایش؟! اینم بگم باز هم امسال تو لاتاری شرکت میکنم! من باید برم.
اما اینا همه فرع بود و شانس مال ما بود یا نبود دیگه چه سود؟!
راستی! من هنوز نا امید نشدم، فقط قیدشو زدم
اما اصل قضیه : مدرسه ای هست طرفهای شهر ری، پذیرای دخترهای عقب مونده ذهنی بالاتر از 16 سال، اونجا بهشون هویه کاری، خیاطی، نقاشی رو سفال و کلی هنرهایی که منِ سالم بلد نیستم بهشون آموزش میدن، همشون خونواده های فقیری دارن خیلی فقیر. مدرسه هم فقیره ولی مدیر خوبی داره و با چنگ و دندون سالهاست که ادارش میکنه، روزی مدرسه هم میرسه. عشق این دخترها سینماست و ساندیچ هایدا و پارک. من هر بار که خواسته ای داشتم سعی کردم ببرمشون پی این سرگرمیها، صبح با یه اتوبوس تا سینمای فرهنگسرای میدون بهمن (بچه های تهرون میدونن همون میدون کشتارگاه سابق) یه CD فیلم به سلیقه مدیرشون از قبل خریدم و تو سینما میبینن، بعد تو پارک همونجا ساندویچ هایدا و بازی و یعدشم اتوبوس و مدرسه. تا الان 3 بار شانس داشتم این کارو انجام بدم، مدرسه ها داره باز میشه امسال میبرمشون، گور بابای گرین کارت، میخوام عشق بازی کنم. فهمیدم همیشه اینجور کارا رو من نمیکنم که اونا لذت ببرن، منم لذت میبرم، این کار دو سرش خیره پس چرا معطل کردم؟ همش سایت سیس و مهاجر سرا بوده اونم سه ماه آزگار! پوست دستم و F5 رفت... خدا خیرشون بده که نمومش کردن هر کی سریال Game of Thrones رو دیده میدونه تموم کردن و مردن خیلی هم بد نیست.
در نهایت دوستانی رو دیدم اینجا اهل دل، با صفا اونایی که رفتن به سلامت، اونایی که موندن اما ، اگه دوست دارید صفایی کنیم ، دلی به دریا بزنید این مدرسه و امثال این مدرسه تو همین تهران زیاده، آمار یدونه پسرونش رو هم دارم تو همون پایینای شهر. نمیخوام هزینه کنید، اما اگه دوست دارید حالتون عوض بشه یه سایتی، گروهی، فرومی، یه چیزی رو درست کنید راجع بهش بیشتر حرف زدیم. پیشنهادتون رو برای این گروه به من خصوصی ارسال کنید. تصمیم بگیریم.
دست آقایون مدیر درد نکنه که میذارن درد دل کنیم.

[ariyo 2014]

سلام
الان تازه از سفارت ابوظبی اومدیم بیرون . به همه لاتاریها برگه سفیدی که آنکارا و ایروان داده بودن را دادن و گفتن دیگه هزینه نکنین واسه اومدن.
والسلام

کامی جان نابودمون کردن لعنتیا
case number:4900/مصاحبه :هفته سوم آپریل/ابوظبی/ تعداد :1 نفر /16 ماه انتظار پوچ

[khalaf02]

سلام
الان تازه از سفارت ابوظبی اومدیم بیرون . به همه لاتاریها برگه سفیدی که آنکارا و ایروان داده بودن را دادن و گفتن دیگه هزینه نکنین واسه اومدن.
والسلام

کامی جان نابودمون کردن لعنتیا
case number:4900/مصاحبه :هفته سوم ابوظبی/ تعداد :1 نفر /16 ماه انتظار پوچ

ببخشید مگه به انکارا هم برگه دادن که ویزا تمام شده . گفتن که برگه ای که تو سایت اینجا زدن دروغ بوده بابا لطفا یکی اطلاعات درست بده

[sonnnna]

من نمیتونم این ناراحتی رو تحمل کنم هر روز که میگذره این ناکامی بزرگ بیشتر عذابم میده اولش شوکه بوم نه ناراحت ، میترسم نتونم به زندگی عادی برگردم حتی خدا هم صدامونو نمیشنوه.

[reza_norouzi]

داستان این یکسال و اندی برای من بیشتر از این صحبتهاست
...
دست آقایون مدیر درد نکنه که میذارن درد دل کنیم.

دوست نازنین و اهل دلم
از خوندن متن شما بسیار لذت بردم و صد البته حیرت که هنوزم انسان هایی مثل شما پیدا میشن که دلشون دریاست و مهرورزی برای همه تو دلشون زندس.
خیلی خوشحالم که این قضیه تاثیر منفی روتون نذاشته و شما رو به ادامه مسیر زندگی امیدوارتر کرده (هرچند هنوزم به پایانی خوشتر برای این پروسه امیدوارم).
من کوچیکتر از اونم که بخوام به شما چیزی یاد بدم بلکه از این دید وسیع و پر از امیدتون درس گرفتم و امیدوارم منم زمانی که روزگار روی سختی شو بهم نشون داد مثل شما خودم رو نبازم و بتونم با امید و تلاش به ساحل آرامش برسم.
براتون آرزوی شادی و امید میکنم و امیدوارم لبخند رو لبای هممون و شادی تو دلای هممون جاری باشه.
شاد باشین و روان مثل رود.

[kamranh]

داستان این یکسال و اندی برای من بیشتر از این صحبتهاست
من سال 83 از داشگاهی تو نیویورک پذیرش داشتم ، پول نداشتم نرفتم؛ یعنی بابامون خدابیامرز نمیتونست بده، ما هم خودمونو زدیم به کوچه علی چپ و با یه نمره تافل و یه GRE و یه بغل ترجمه مدارک دانشگاه و معرفی نامه های استادامون، نرفتیم. موندیم و خودمونو پایبند کار و پول کردیم، بهانمون واسه بقیه .............

ای بابا حالمون که دگرگون کردی ...
من آدمی هستم که خیلی سخت ناراحت می شم و همیشه توی بدترین شرایط هم نمی ذارم ناراحت بشم و اشک بریزم البته نمی خوام بگم آدم سنگدلی هستم نه ولی از ناراحتی و گریه کردن خیلی بدم میاد ولی با این پستی که گذاشتید نمی دونم خیلی تحت تاثیر قرار گرفتم مخصوصا در مورد اون مدرسه .
امیدوارم همیشه شاد و سربلند باشید ...

[khalaf02]

سلام
الان تازه از سفارت ابوظبی اومدیم بیرون . به همه لاتاریها برگه سفیدی که آنکارا و ایروان داده بودن را دادن و گفتن دیگه هزینه نکنین واسه اومدن.
والسلام

کامی جان نابودمون کردن لعنتیا
case number:4900/مصاحبه :هفته سوم ابوظبی/ تعداد :1 نفر /16 ماه انتظار پوچ

ببخشید مگه به انکارا هم برگه دادن که ویزا تمام شده . گفتن که برگه ای که تو سایت اینجا زدن دروغ بوده بابا لطفا یکی اطلاعات درست بده

لطفا یک نفر اطلاعات درست بزاره . یا فکر کنم اینقدر جو بی اعتمادی هست که باید خودم برم ببینم چه خبره ؟

[اسفند89]

آنکارا به هیچ عنوان تا حالا هیچ حرفی با این مضمون که ویزا تموم شده نزدن و هیچ نامه ای هم به کسی با این مضمون ندادن..........
تا فردا ببینیم خدا چی میخواد

[Shahabm58]

من واقعن نمی فهمم از سهمیه دنیا آسیا ایران همش مونده یعنی جا داره بعدن این همه متقاضی بابا 7% چرا ندادین؟! حالا اینکه کمتر بدن حرفی نیست ولی وقتی که موچود نباشه!!!!!!! اما آخه از این می سوزم جا داره بدن؟!!!!!!!! واقعن این روش برحورد گه سه ما همه رو چشم انتظار گذاشتن بدون ی جواب درست درمونی آخه شبیه اذیت کردنه؟! اینا ادم های قانون مندی بودن!؟ شانس ما رو ببین بعد اینو بگو.... بدترین شکل ممکن چرا مثل ادم رو سایت اعلام نمیکنید این کاعذ بازی ها یعنی چی؟!!!!!!! من که اصلن جوابی به ذهنم نمی رسه

[soli asali]

خدا ازتون نگذره بی وژدانها امروز تو سفارت گریم گرفت

[avayebahar]

داستان این یکسال و اندی برای من بیشتر از این صحبتهاست
من سال 83 از داشگاهی تو نیویورک پذیرش داشتم
سال 88 مثل خیلیا ضربه روحی خوردم، نا امیدی شب 22 خرداد از امروز برام سخت تر بود. باور کنید یا نه ولی الان که فکرشو میکنم میبینم اینجوری یکسال و نیم پرید ولی اون قضیه تا سالها عذاب بود و هست.
8 سالی هست ازدواج کردم، خانومم مثل خودم و خیلیهای دور و برمون امیدش رو از اینجا بریده، ن
پاییز سال 91 یود یک شب دودوتا چارتا کردم و دیدم وقتشه بچه دار بشیم، عیال موافق بود ولی هردومون نمیخواستیم او
در گیرودار دانمارک یهو...
روز دوم ماه می 2013 که شماره های کل خونواده رو چک کردم، از اونجایی که میدونستم هیچوقت شانس ندارم، مال خودمو محض خنده انداختم آخر همه
...تا بالاخره اردیبهشت امسال 3 هفته مونده به مصاحبه خانومم دوقلو باردار شد.
روز مصاحبه هم برگه صورتی...
ا
دست آخر شانس ما خوب بود یا بد؟ شما بگید
امروز قسم خوردم که دخترامو تو ایران بزرگ نکنم؛ ایران عشق منه اما به سن و سال من عشق بازیش قد نداد ،
راستی! من هنوز نا امید نشدم، فقط قیدشو زدم
اما اصل قضیه : مدرسه ای هست طرفهای شهر ری، پذیرای دخترهای عقب مونده ذهنی بالاتر از 16 سال، اونجا بهشون هویه کاری، خیاطی، نقاشی رو سفال و کلی هنرهایی که منِ سالم بلد نیستم بهشون آموزش میدن، همشون خونواده های فقیری دارن خیلی فقیر. مدرسه هم فقیره ولی مدیر خوبی داره و با چنگ و دندون سالهاست که ادارش میکنه، روزی مدرسه هم میرسه. عشق این دخترها
دست آقایون مدیر درد نکنه که میذارن درد دل کنیم.

سلام! تبریک میگم به شما! برای این انسانی که هستی! کسی که تلاش می کنه و ناامید نمیشه! کسی که برای رفتنش یا ماندنش دلیل داره و دلیل نشانه کمال است. رنج هم معمولا کسانی می برند که آگاهترند. آگاهی لذتی عظیم داره اما همیشه رنجش بیشتر بوده. تاوان آگاهی و خرد رنجه،

شما تنها نیستی! بسیاری با شما همراهند بسیاری که مهربانانه و آگاهانه و بدون هیچ چشمداشت معنوی و .. می خواهند شادی را در چهره انسانهای متفاوت و تنها ببیند.خیر در عالم گسترش پیدا می کند وقتی دست به دست هم می دهیم.