ارسالها: 2,795
موضوعها: 13
تاریخ عضویت: Apr 2013
رتبه:
147
تشکر: 0
1 تشکر در 0 ارسال
2013-09-21 ساعت 22:10
(آخرین تغییر در ارسال: 2013-09-21 ساعت 22:11 توسط aghaghia.)
دوستان، اتفاقی که برای دوستان 2013 ای افتاد نشون داد که اولا تا ویزا رو نگرفتید تصمیم های اساسی واسه زندگیِ آینده تون نگیرید، خونه، ماشین، کارتون رو تا آخرین لحظات رفتن حفظ کنید، که اگر خدای نکرده ویزا بهتون تعلق نگرفت دچار ضرر های آنچنانی نشید...
در ضمن کی سی سی در همان نامه های قبولی یادآوری کرده که قبول شدنِ شما در لاتاری برای شما ایجاد حق نمی کنه که حتما ویزا دریافت کنید، پس دوستانی که نمی تونند ریسک کنند این مورد رو در برنامه ریزی هاشون مد نظر داشته باشند...
در ضمن این موضوع ربطی به کیس نامبر بالا یا پایین نداره، هستن دوستانی که کیس نامبر بالا دارن ولی ویزا گرفتند ولی دوستانی هم هستند که با کیس نامبر پایین ویزا نگرفتند...
ارسالها: 821
موضوعها: 0
تاریخ عضویت: Aug 2011
رتبه:
52
تشکر: 0
0 تشکر در 0 ارسال
چند نکته برای زندگی بعد از بردن لاتاری گرین کارت:
1) به جز خانواده نزدیک به هیچکس از قضیه برنده شدنتون چیزی نگید. از زمانی که برنده می شوید تا زمانی که ویزا می گیرید حدودا یکسال زمان وجود دارد، در این یکسال به اندازه ی کافی خودتان استرس خواهید داشت، هرچقدر که تعداد کسانی که از برنده شدن شما اطلاع دارند بیشتر باشد، شما باید پاسخگوی کنجکاوی های افراد بیشتری باشید، تصور کنید دورانی که شما در استرس کارنت شدن و مصاحبه شدن و کلیر شدن هستید و مدام اطرافیان از شما در مورد روند پروسه تان سوال می کنند. اگر انسان با حوصله ای هستید و قادر هستید در زمان استرس و کلافگی پاسخگوی کنجکاوی های افراد مختلف باشید اشکال ندارد، کافیست به همه بگویید که لاتاری برنده شدید.
نیمه خالی لیوان که اصلا دوست ندارم بهش اشاره کنم این است که ممکن است که خدای نکرده به هر دلیل نتوانید ویزا بگیرید، آنوقت باز هم در آن شرایط سخت و ناراحت کننده مجبورید برای افراد مختلف توضیح دهید که چرا ویزا نگرفتید.
این را هم در نظر بگیرید که افراد معمولی کاملا با واژه هایی مثل کلینس و کارنت و کیس نامبر غریب هستند و تصور کنید شما در شرایط استرس و کلافگی مجبورید برای این افراد این موارد را هم توضیح دهید.
2) همونطور که دوستان هم گفتند اولین چیزی که توی نامه قبولی مشاهده می کنیم این است که KCC به ما یاد آور شده که برنده شدن ما هیچ حقی را برای ما برای گرفتن ویزا ایجاد نخواهد کرد، یعنی KCC موظف نیست چون ما برنده شده ایم حتما به ما ویزا دهد، بنابر این پایه های زندگی خود در ایران را از بین نبرید، و پل های پشت سر خود را خراب نکنید. حتی اگر ویزا هم گرفتید و به امریکا هم آمدید شاید به این نتیجه رسیدید که زندگی ایرانتان را بیشتر ترجیح می دهید و می خواهید به ایران برگردید ، پس پلهای پشت سرتان را خراب نکنید.
3) اگر از نظر مالی به مشکل نخواهید خورد تا جایی که امکان دارد سفر به امریکا را بصورت دو مرحله ای انجام دهید، یعنی یکدفعه به قصد سکونت به امریکا نیایید و بمانید. یکبار به امریکا بیایید برای دریافت گرین کارت، شرایط را بسنجید، با محیط آشنا شوید، ببینید باب میل شما هست؟ موقعیت کاری را بسنجید. و بعد برگردید ایران به کارهایتان برسید و سر فرصت برای همیشه به امریکا مهاجرت کنید.
مهاجرت یکدفعه به امریکا یک خوبی دارد و یک بدی. خوبی آن برای افراد مجرد است که دل از ایران می کنند و در عمل انجام شده قرار می گیرن و مجبور می شوند به هر نحوی شده گلیم خود را از آب بیرون بکشند. اما مهاجرت یکدفعه برای افراد متاهل و خانواده ها یک بدی دارد، چون خانواده ها نمی توانند سختی هایی که یک فرد مجرد می تواند تحمل کند را تحمل کنند، و از نظر دیگر تا زمانی که بخواهند با چند و چون زندگی در امریکا آشنا شوند هزینه های سنگین مالی ای را باید متقبل شوند.
4) از همین الان که در ایران هستید به فکر زبان انگلیسی باشید و پایه های خود را قوی کنید، این جمله کلیشه ای " وارد محیط که شدی زبانت راه میفته" را از ذهن خود خارج کنید، زبان انگلیسی شما وقتی در محیط راه میفتد که شما بصورت مداوم با افراد امریکایی در تماس باشید و در محیط دوستانه و خانواده های امریکایی باشید.
اشتباه رایج: خیلی ها تصور می کنند که با رفتن به سر کار و کار کردن با امریکایی ها زبان انگلیسی شان خوب می شود، ولی واقعیت این است که وقتی وارد محیط کار می شوید اولا که شما باید کار کنید، برای صحبت کردن به شما پو نم دهند. دوما صحبت ها و مکالمه هایی که در محیط کار رد و بدل می شود تماما حول موضوعات همون کار میگردد، و شاید فقط زبان شما را در حد همون محیط کاری شما خوب کند، نه زبان انگلیسی محاوره ایتان را
اشتباه رایج 2: غفلت از رفتن به کلاس های آموزش زبان انگلیسی. هرچقدر هم که شما زبان انگلیسی تان خوب باشد، باز هم احتیاج دارید که از کلاس های ESL استفاده کنید. اگر اعتقاد دارید که وارد کشوری شدید که به اصطلاح هر کاری هدفی دارد و هیچ کاری بدون هدف انجام نمی شود پس باید قبول کنید که دولت امریکا وقتی می آید هزینه می کند و برای مهاجرین تازه وارد دوره های زبان انگلیسی می گذارد پس حتما یک چیزی می داند که این کار را میکند. مثال دوستانی که از این کلاس ها غفلت میکردن را به دفعات زیاد دیدم، وقتی من بعد از ورود یکماهه به امریکا سر این کلاس ها حاضر شدم، دوستانی را می دیدم که 3 تا 4 سال بود که در امریکا زندگی می کردند و تازه یادشان افتاده بود باید به کلاس زبان بیایند.
توضیح : دوره های ESL دوره هایی هستند که در تمام ایالت ها برگزار می شوند و دولت امریکا هزینه های این کلاس ها را می دهد، ولی با توجه به قوانین هر کالج در بعضی از کالج ها بصورت مجانی می توانید این دوره ها را بگذرانید و در بعضی از کالج ها باید هزینه ای حدودا 80 دلار برای هر 5 هفته (یک LEVEL) بپردازید. کل دوره ESL دوازده LEVEL خواهد بود. (هر LEVEL پنج هفته) که البته در روز ثبت نام از شما امتحان تععین سطح می گیرند و با توجه به سطح زبانتان شما را در مقطع مناسب می گذارند.
5) تصورتان را در مورد امریکا به واقعیت نزدیک کنید. زندگی در امریکا خوب است. با یک در امد معمولی می توانید بهترین خانه را بخرید و بهترین ماشین را سوار شوید، ولی توجه داشته باشید که این معیار ها تا زمانی که ایران هستید برایتان با ارزش هست، چون داشتن خانه خوب و ماشین خوب در ایران سخت است، اما در امریکا که داشتن زندگی مرفه ساده تر است بعد از مدتی این معیارها برای شما کمرنگ می شوند و جذابیتشان را از دست می دهند، درست مثل زمانی که یک گوشی موبایل گران می خریم و روزهای اول کاملا مراقبش هستیم ولی عد از یکسال هر جا که می رویم گوشی را پرت میکنیم یک گوشه. چون دیگر جذابیتش را برایمان از دست داده
زندگی در امریکا هم به همین شکل است، جذابیت های مادی بعد از چند وقت رنگ می بازد، و معیارهایتان عوض خواهد شد، و اینجا درست زمانی است که در ذهنتان به زندگی گذشته در ایران بر میگردید و از خودتان می پرسید آیا ارزش داشت؟
بدون رودربایستی بگم، زندگی برای افراد مجرد در امریکا بسیار خوب است، چون تعهدی در قبال کسی ندارند و می توانند هرگونه سختی را خودشان تحمل کنند و بعد از چند سال زحمت و تحصیل کردن در امریکا به آرزوی خود برسند.
ولی برای کسانی که بصورت خانوادگی به امریکا می آیند قضیه فرق خواهد داشت، در زندگی امریکایی خانواده ها وقف فرزندانشان هستند، اگر با فرزندتان به امریکا می آیید باید با این پیش زمینه بیایید که شما از این به بعد زندگی تان را وقف فرزندتان کرده اید و برای آینده او زندگی میکنید. درست است که در ایران هم همینطور است و خانواده ها برای فرزندشان زندگی می کنند، اما در امریکا کار کردن با ایران بسیار تفاوت دارد، در امریکا 5 روز هفته به معنای واقعی کار خواهید کرد، بطوریکه از شب نشینی های وسط هفته و دست بچه ها را گرفتن بیرون بردن وسط هفته خبری نیست، شما فقط شنبه و یکشنبه ها وقت آژاد دارید. و در طول یک هفته آنقدر خسته خواهید شد که این دو روز تعطیلی حتی به اندازه یک نصفه روز جمعه ایران خستگی از تن شما در نمی کند.
با این تصور به امریکا بیایید که خواه نا خواه فرزندانتان عوض خواهند شد و با آن بچه هایی که در ایران بودند فرق خواهند کرد، مخصوصا بچه هایی که به مدرسه می روند. زندگی بچه های امریکایی خلاصه می شود در مدرسه رفتن، برگشتن به خانه و درس خواندن و مابقی روز هم پای کامپیوتر بازی آنلاین کردن. خواه ناخواه فرزندان شما هم حداقل از این لحاظ امریکایی خواهند شد. باید به خودتان بقبولانید که با این قضیه کنار خواهید آمد.
6) مورد آخر اصلا ارتباطی با مهاجرت و امریکا ندارد، فقط یک درد و دل مهاجرسرایی است. این را در نظر داشته باشید که دوستانی که شما را راهنمایی میکنند نه انتظار تشکر دارند و نه انتظار تعریف و تمجید. در واقع ما مهاجرسرا را به چشم فیسبوک نگاه نمیگنیم که بخواهیم برای گدایی لایک پست بگذاریم. تنها دلیلش این است که خود ما هم روزی در شرایط شما بودیم و کاملا شما را درک میکنیم، و چون آن روزها هم کسانی بودند که ما را راهنمایی کردند در نتیجه ما هم وظیفه خودمان می دانیم که این دین را به مهاجرسرا ادا کنیم و دوستان بعد از خودمان را راهنمایی کنیم. تنها انتظاری که از دوستان داریم که مطمعنن انتظار زیادی نیست این است که هیچوقت این روزها را فراموش نکنید، این روزهایی که با استرس دنبال میکنید و از دوستان قدیمی راهنمایی میخواهید و آنها کمکتان میکنند، و روزی که خودتان این مسیرها را به سلامتی طی کردید و پروسه لاتاری را پشت سر گذاشتید هیچوقت آن روزهای اول را فراموش نکنید، وقتی ویزایتان را گرفتید با آن دوستان قدیمی همانقدر با احترام برخورد کنید که در روزهای اول که حتی فرق کلیرنس و کارنت شدن را نمی دانستید برخورد داشتید.
متاسفانه بعضی دوستان خیلی زود فراموش می کنند آن روزهای اول را، روزهایی که بدون هیچ چشمداشتی و هیچ منتی از وقت استراحت خودمان می زدیم و پاسخ تک تک سوالهایشان را می دادیم، و حالا که ویزا گرفته اند همه چیز را فراموش کرده اند، احترام نخواستیم، حداقل در اختلاف نظرهایی که پیش می آید توهین نکنید ، طعنه نزنید. با اینکار دوستان قدیمی را از ادامه همراهی دلسرد می کنید.
فکر نمی کنم انتظار زیادی باشد.
موفق باشید.
ارسالها: 57
موضوعها: 0
تاریخ عضویت: May 2013
رتبه:
0
تشکر: 0
0 تشکر در 0 ارسال
درود بر دوستان.يه سوال داشتم من به خاطر ضعف بينايي از خدمت معاف شدم و سال قبل چشمام رو عمل كردم .ميخواستم بدونم لازمه از پزشك يك گواهي بگيرم براي روز مصاحبه يا نه گير نميدن.سپاس
ارسالها: 610
موضوعها: 0
تاریخ عضویت: May 2013
رتبه:
94
تشکر: 0
0 تشکر در 0 ارسال
2013-09-22 ساعت 10:02
(آخرین تغییر در ارسال: 2013-09-22 ساعت 15:26 توسط aghaghia.)
(2013-09-22 ساعت 09:53)mattin نوشته: (2013-09-21 ساعت 23:36)aghaghia نوشته: (2013-09-21 ساعت 23:30)ماتیتی نوشته: (2013-09-21 ساعت 23:21)aghaghia نوشته: (2013-09-21 ساعت 22:55)ماتیتی نوشته: این برخوردشون اصلا منصفانه نیست. همه چی انجام شده خودشون وقت دادن و هزینه گرفتن و توقع ایجاد کردن. حالا هیچی؟ مشکل فقط 60 تا ویزای اضافی است؟ فقط هم همین امسال؟ آدم به یک چیزهائی شک میکنه!
دوست عزیز، مسئله اینه که از پارسال تعداد برنده ها رو اضافه کردن یعنی مرجله دومی هم اضافه شد... بعد هم این 60 نفری که میگین کسانی هستند که در مهاجرسرا هستند که شاید یک سوم یا حتی کمتر از تعداد برندگانی هست که به مصاحبه رفتند، پس مسلما تعداد کسانی که ویزا نگرفتن خیلی بیشتره!
درسته تعدادشون بیشتره اما نسبت به کل قبولیها هنوز زیاد نیست و حل این مسئله اصلا کاری نداره. بالاخره معلومه که تعداد کمی بیشتر یا کمتر خواهد بود. الان تبعات اون همه چیز 2015 را بهم میریزه . از همین الان خیلی از قبولیها بفکر ثبت نام دوباره میافتن که سهم خیلیها را میسوزونه. تازه مشکل تقلبها را هم بیشتر میکنه. مهم تر از همه هم خود این دوستان که زندگیشون ریخته بهم.
حرف شما درسته ولی سیستم لاتاری طوری نیست که کسی با تقلب بتونه قبول بشه، بلکه اینطوری شانس خودش رو کاملا از بین میبره و میره تو لیست سیاه.... دوستانی که میخوان 2باره ثبت نام کنند باید بدونند که اگر قضیه شون طوری باشه که تا اخر کلیر نشن، سال بعد هم قبول بشن باز همین اتفاق میفته، این موردی که به دوستان 2013 گفتن برای 2015 اقدام کنید برای اینه که یه عده کلیر شدند ولی ویزا بهشون نرسیده!
با سلام
و ابراز همدردی با دوستان 2013 می خواستم بدونم اکه دوستان باقی مانده (60 نفر) کلیر شدن و ویزا نگرفتن و یا اینکه کلیر نشدن ؟
سلام بعضی از دوستان چند روز قبل کلیر شدند اما سفارت نوشته نمی تواند برای آنها ویزا صادر کند چون به سقف صدور ویزا رسیده
کیس نامبر ***6 رویت قبولی may افراد کیس 4 نفر
دریافت ویزا خودم و بچه ها 19 جون همسرم 29 آگست
ارسالها: 86
موضوعها: 0
تاریخ عضویت: Oct 2011
رتبه:
2
تشکر: 0
0 تشکر در 0 ارسال
بچه های 2013 که هنوز ویزا نگرفتند مورد خاصی داشتن مثلا شغل دولتی یا سربازی تو سپاه بودن؟؟؟