ارسالها: 388
موضوعها: 0
تاریخ عضویت: Jan 2014
رتبه:
22
تشکر: 0
1 تشکر در 0 ارسال
این صفحه رو که خوندم خدایی داغ کردم چون خیلی از مطالب رو نمیدونستم فکر میکردم انقدر تحقیق کردم که دیگه اصلا به این تایپیک احتیاج ندارم .فقط من دیگه داره گریه ام میگیره یکی میگه برای ثبت نام کارنامه احتیاج نیست یکی میگه هست رسما گیج شدم یکی که خودش تجربه شخصی داره بیاد بگه توی ایالت کالیفرنیا برای ثبت نام دبیرستان کارنامه میخوان یا نه ؟(اگر نداشته باشی یا به دلایلی نخوای بدی چی ؟ )
اولش سخته اما خودت رو نباز باهاش بجنگ
ارسالها: 604
موضوعها: 0
تاریخ عضویت: Jan 2011
رتبه:
30
تشکر: 0
0 تشکر در 0 ارسال
(2014-03-16 ساعت 03:13)ps5 نوشته: یکی که خودش تجربه شخصی داره بیاد بگه توی ایالت کالیفرنیا برای ثبت نام دبیرستان کارنامه میخوان یا نه ؟(اگر نداشته باشی یا به دلایلی نخوای بدی چی ؟ )
کارنامه مبخوان ولی به این معنی نیست که اگه نبرین اسمشو ننویسن!
با توجه به سن و یه آزمون فرزند دلبند شما تعیین سطح میشه ، اتفاقا من فکر میکنم اگر کارنامه " به دلائلی " رو ببینن بیشتر باهاش کار میکنن
عزیز دل ما میلاد خان هم که دیگه مفصل توضیح دادن - از ایشون ممنونم
مهاجر خانوادگی (F3) ساکن لانگ ایلند نیویورک و به زودی دالاس ، تقاضای اولیه سپتامبر 2002 - صدور ویزا نوامبر 2014
ارسالها: 219
موضوعها: 0
تاریخ عضویت: May 2012
رتبه:
44
تشکر: 0
0 تشکر در 0 ارسال
دوستان عزیز
من اینجا ازتون خواهش می کنم که قبل از اومدن حتما بچه تونو کلاس زبان بذارین تا با حروف و جملات اولیه آشنا بشه و بعد زود راه میفته
فکر نکنین با بودن توی محیط اتفاقی میفته چون زبان از هوا تو کله ی آدم نمیره
پس آموزش زبان در ایران فراموش نشه
اینجا یه خانوم ایرانی پسرشو هیچ کلاسی نذاشته بود و بچه رو آورد اینجا کلاس چهارم ،طفلی بچه هر روز گریه می کرد و افسرده شد بود
2013AS17xx/ آنکارا / چهارنفر/ کلیرنس بعد از 146 روز / ساکرامنتو کالیفرنیا
ارسالها: 219
موضوعها: 0
تاریخ عضویت: May 2012
رتبه:
44
تشکر: 0
0 تشکر در 0 ارسال
خلاصه من فهمیدم چارتر اسکول چیه و لینکشو اینجا براتون میزارم
چارتر اسکول پولی نیست
http://www.calcharters.org/understanding/
موفق باشید
2013AS17xx/ آنکارا / چهارنفر/ کلیرنس بعد از 146 روز / ساکرامنتو کالیفرنیا
ارسالها: 17
موضوعها: 0
تاریخ عضویت: Dec 2013
رتبه:
1
تشکر: 0
0 تشکر در 0 ارسال
ممنون از شما دوست عزيز. راستش يكي از بزرگترين نگراني هاي من همين قضيه است كه با اين متني كه از شما خوندم يه كم دلم آروم گرفت.
متشكرم
سلام
این تاپیک را شروع کردم تا اگر شما پدر و مادر هستید و نگران وضعیت تحصیل کودکتان در آمریکا هستید، بتونید اینجا مطلب بنویسید:
من یک دختر 6 ساله دارم که وقتی به آمریکا آمدیم حدود 2 ماه را مهدکودک یا kindergarden رفت و بعد هم حدود 4 ماه است که کلاس اول یا first grade میره. اوایل با توجه به اینکه اصلا زبان انگلیسی نمیدونست خیلی نگران بودم. تا اینکه دیدم چطور کم کم راه افتاد و الان دیگه داره معلم من میشه!!!
قصد داشتم راجع به برخورد معلمان مدرسه با دانش آموزان بگویم که چقدر به بچه ها بها میدهند. اوائل هفته ایی یک روز بطور داوطلبانه به کلاسشون میرفتم تا به معلم کمک کنم. واقعا برایم جالب بود وقتی برخورد کادر مدرسه را با بچه ها میدیدم. این را جدی میگویم اگر پدر و مادر هستید و هنوز هم بخاطر آمدن به آمریکا بخاطر مشکلاتش و... دو دل هستید، حداقل بخاطر آینده بچه هاتون هم که شده، سعی کنید مشکلاتش را بپذیرید و ازشون نترسید.
من تا قبل از اینکه اینجا بیایم فکر میکردم خوب بچه من هم مثل بقیه بچه هاست و با وجودی که خیلی کتاب های جورواجور میخوندم، آنچه که ازش میدونستم این بود که شاید در بعضی از موارد استعدادهای کمی بیشتر از متوسط داشته باشه. ولی آنچه که اینجا بهش رسیدم این بود که در این مدت کوتاه، کادر مدرسه بچه من را از من بهتر شناختند!!! و گفتندکه بسیار باهوش است و ما برای اینجور بچه های باهوش برنامه های خاصی داریم. البته همه اینها منوط به این میشود که من کتبا اجازه بدهم تا با دخترم کار کنند!!!! یادمه در تهران بچه یکی از دوستانمون تیز هوش بود. بیچاره مادرش چه دردسرهایی کشید تا بتونه برای تربیت دخترش برنامه منسجمی از سازمان مربوطه اش بگیره. در آخر هم کلی کتاب و جزوه به مادرش داده بودند تا خودش با دخترش کار کنه و در آخر بیاد امتحان بده!!!
دیروز بچه ها برنامه آواز "کر" به مناسبت کریسمس داشتند. نمیدونید چقدر خوشحال بودم از اینکه دخترم بجای مرگ بر این و آن گفتن در ایران، آهنگ های به این زیبایی با معنایی زیباتر میخونه. .....
نمیدونید چقدر خوشحالم وقتی میبینم معلم دخترم جزو مشق شب به بچه ها میگوید هر شب بنویسند: من به خودم افتخار میکنم- من خودم را دوست دارم- من بینظیرم ،.....
نمیدونید چقدر خوشحالم از اینکه دخترم غیر از کلاس باله اش میتونه به کلاس فوتبال هم بره. آخه دیگه اینجا هیچی پسرونه دخترونه نداره.
نمیدونید چقدر خوشحالم از اینکه امیدوارم در اینجا استعدادهای بچه ام شناخته و شکوفا بشه. شاید اگر ما هم در چنین شرائطی بزرگ میشدیم، بسیار موفقتر بودیم.........
منهم مثل بسیاری از اونهایی که در غربت زندگی میکنند، مشکل دارم . موقعیت شغلی قبل را ندارم، آشنائی جز خدا اینجا نداریم. ولی تنها چیزی که به من روحیه میده، آینده دخترم است. چیزهایی که خودمون نداشتیم چون در آن دوران خفقان، نمیتونستیم داشته باشیم.
اوائل دخترم به من گفت مامان من اینجا را دوست ندارم چون همه منو مسخره میکنند!!!! گفتم چرا اینو میگی؟ گفت برای اینکه تا منومیبینند به من لبخند میزنند. من هم گفتم اینها از روی مهربانیه. اینا مرامشون اینه که به همدیگه لبخند بزنند. چون بهم محبت دارند.
اینها را نوشتم چون بعضی ها که بچه کوچک دارند از من در مورد مدارس اینجا سوال کرده بودند. حالا اگر کسی سوال راجع به مدرسه و آماده شدن برای ورود به مدارس اینجا، انتخاب مدرسه خوب و... داره اگر من بدونم، با کمک بقیه جواب میدهم.
[/quote]
ارسالها: 167
موضوعها: 0
تاریخ عضویت: May 2013
رتبه:
12
تشکر: 0
0 تشکر در 0 ارسال
(2014-03-29 ساعت 00:43)H-TALEBI نوشته: ممنون از شما دوست عزيز. راستش يكي از بزرگترين نگراني هاي من همين قضيه است كه با اين متني كه از شما خوندم يه كم دلم آروم گرفت.
متشكرم
سلام
این تاپیک را شروع کردم تا اگر شما پدر و مادر هستید و نگران وضعیت تحصیل کودکتان در آمریکا هستید، بتونید اینجا مطلب بنویسید:
من یک دختر 6 ساله دارم که وقتی به آمریکا آمدیم حدود 2 ماه را مهدکودک یا kindergarden رفت و بعد هم حدود 4 ماه است که کلاس اول یا first grade میره. اوایل با توجه به اینکه اصلا زبان انگلیسی نمیدونست خیلی نگران بودم. تا اینکه دیدم چطور کم کم راه افتاد و الان دیگه داره معلم من میشه!!!
قصد داشتم راجع به برخورد معلمان مدرسه با دانش آموزان بگویم که چقدر به بچه ها بها میدهند. اوائل هفته ایی یک روز بطور داوطلبانه به کلاسشون میرفتم تا به معلم کمک کنم. واقعا برایم جالب بود وقتی برخورد کادر مدرسه را با بچه ها میدیدم. این را جدی میگویم اگر پدر و مادر هستید و هنوز هم بخاطر آمدن به آمریکا بخاطر مشکلاتش و... دو دل هستید، حداقل بخاطر آینده بچه هاتون هم که شده، سعی کنید مشکلاتش را بپذیرید و ازشون نترسید.
من تا قبل از اینکه اینجا بیایم فکر میکردم خوب بچه من هم مثل بقیه بچه هاست و با وجودی که خیلی کتاب های جورواجور میخوندم، آنچه که ازش میدونستم این بود که شاید در بعضی از موارد استعدادهای کمی بیشتر از متوسط داشته باشه. ولی آنچه که اینجا بهش رسیدم این بود که در این مدت کوتاه، کادر مدرسه بچه من را از من بهتر شناختند!!! و گفتندکه بسیار باهوش است و ما برای اینجور بچه های باهوش برنامه های خاصی داریم. البته همه اینها منوط به این میشود که من کتبا اجازه بدهم تا با دخترم کار کنند!!!! یادمه در تهران بچه یکی از دوستانمون تیز هوش بود. بیچاره مادرش چه دردسرهایی کشید تا بتونه برای تربیت دخترش برنامه منسجمی از سازمان مربوطه اش بگیره. در آخر هم کلی کتاب و جزوه به مادرش داده بودند تا خودش با دخترش کار کنه و در آخر بیاد امتحان بده!!!
دیروز بچه ها برنامه آواز "کر" به مناسبت کریسمس داشتند. نمیدونید چقدر خوشحال بودم از اینکه دخترم بجای مرگ بر این و آن گفتن در ایران، آهنگ های به این زیبایی با معنایی زیباتر میخونه. .....
نمیدونید چقدر خوشحالم وقتی میبینم معلم دخترم جزو مشق شب به بچه ها میگوید هر شب بنویسند: من به خودم افتخار میکنم- من خودم را دوست دارم- من بینظیرم ،.....
نمیدونید چقدر خوشحالم از اینکه دخترم غیر از کلاس باله اش میتونه به کلاس فوتبال هم بره. آخه دیگه اینجا هیچی پسرونه دخترونه نداره.
نمیدونید چقدر خوشحالم از اینکه امیدوارم در اینجا استعدادهای بچه ام شناخته و شکوفا بشه. شاید اگر ما هم در چنین شرائطی بزرگ میشدیم، بسیار موفقتر بودیم.........
منهم مثل بسیاری از اونهایی که در غربت زندگی میکنند، مشکل دارم . موقعیت شغلی قبل را ندارم، آشنائی جز خدا اینجا نداریم. ولی تنها چیزی که به من روحیه میده، آینده دخترم است. چیزهایی که خودمون نداشتیم چون در آن دوران خفقان، نمیتونستیم داشته باشیم.
اوائل دخترم به من گفت مامان من اینجا را دوست ندارم چون همه منو مسخره میکنند!!!! گفتم چرا اینو میگی؟ گفت برای اینکه تا منومیبینند به من لبخند میزنند. من هم گفتم اینها از روی مهربانیه. اینا مرامشون اینه که به همدیگه لبخند بزنند. چون بهم محبت دارند.
اینها را نوشتم چون بعضی ها که بچه کوچک دارند از من در مورد مدارس اینجا سوال کرده بودند. حالا اگر کسی سوال راجع به مدرسه و آماده شدن برای ورود به مدارس اینجا، انتخاب مدرسه خوب و... داره اگر من بدونم، با کمک بقیه جواب میدهم.
[/quote]
دوست عزیز بسیار ممنون که آنقدر زیبا و با احساس پدرانه این متن رو نوشتید
لطف میکنید بگید در کدام ایالت هستید؟
ورود به امریکا: اکتبر2014
ارسالها: 20
موضوعها: 0
تاریخ عضویت: Jun 2013
رتبه:
1
تشکر: 0
0 تشکر در 0 ارسال
دوستان دختر من متولد ٢٥ اپريل ٢٠١٠ هست . ميخوام بدونم از چه سني بچه ها در اميريكا به مدرسه ميرن نميدونم از كجا شنيده بودم از ٥ سالگي ميرن مدرسه !
ارسالها: 153
موضوعها: 0
تاریخ عضویت: May 2012
رتبه:
7
تشکر: 0
0 تشکر در 0 ارسال
2014-04-21 ساعت 05:42
(آخرین تغییر در ارسال: 2014-04-21 ساعت 05:43 توسط kiasina.)
با سلام
پرشسی دارم همسرمن به همراه دخترم برای 2 ماه دارن میان به ایرواین میخواهم بدانم آیا امکان این هست که در مدرسه یا جایی که بتونه زبان بخوانه و با محیط آشنا بشه است اگر کسی آگاهی دارد ممنون خواهم شد که راهنمایی نماید او کلاس 2 دبستان است
افکار مثبت انسان را به مسیر درست هدایت خواهد کرد
ارسالها: 388
موضوعها: 0
تاریخ عضویت: Jan 2014
رتبه:
22
تشکر: 0
1 تشکر در 0 ارسال
سلامی دوباره به دوستان یک سوال هست که یک هفته است درگیرش هستم ایا توی مدارس دبیرستان امریکا فرقی قائل میشن اگر دانش اموز مثلا یه کاری رو بهتر از بقیه بلد باشه ؟ بزارید یکدفعه واقعیت رو بگم مثلا بنده که زبان های مختلف برنامه نویسی روبلدم و چندین پروژه و مقاله دارم این بدردم میخوره یا نه ؟
اولش سخته اما خودت رو نباز باهاش بجنگ
ارسالها: 388
موضوعها: 0
تاریخ عضویت: Jan 2014
رتبه:
22
تشکر: 0
1 تشکر در 0 ارسال
از اونجایی که کسی جواب ما رو نداد تصمیم گرفتم خودم برم تحقیق کنم در اخر هم فهمیدم تمام مقالات و پروژه هام برای ورود به دانشگاه و حتی در دانشگاه بدردم میخورن اما چیزی از دبیرستان پیدا نکردم.
اولش سخته اما خودت رو نباز باهاش بجنگ