اولین سفر برای فعال سازی گرین کارت به آمریکا: تهیه بلیط، گمرک و ...

[آزاده رها]

سلام به همه دوستان
من در حدود چهل روزي كه در امريكا بودم به سه ايالت سر زدم تگزاس شهر آستن خوب و قشنگ. و البته هوا شرجي. به كاليفرنيا و شهر لس انجلس رفتم با آب و هواي دوست داشتني و شلوغي خاص خودش. شلوغي اي كه دوست داري و بعضي وقتها نه. به اريزوناي افتابي با آسمان قشنگش رفتم كه اگه سبزي كاليفرنيا و تگزاس را نداره ولي كاكتوسهاي قشنگش با خورشيدي كه هميشه داره بهت ميخنده دلتو گرم ميكنه. كه بيشتر هم اينجا بودم با امريكاييهايي برخورد داشتم كه همه خوب بودند. دلم براي صحبت با بقال سر محل توي تهران تنگ نشد كه اينجا هم توي هر مغازه اي رفتم هميشه لبخند ديدم. سعي كردم محله هاي بد نرم همان طور كه در تهران نميرم. جز براي دوستانم دلم براي چيزي تنگ نشد كه البته خانواده ام هم ايران نيستند تا دلم برايشان تنگ شود. اينجا هم تنها نيستيم فاميلي داريم كه دوستاني هستند براي ما كه نمي دانم به خاطر كدامين كاري كه در زندگي انجام داده ام خدا انها را سر راهم قرار داد كه به تنهايي و بي كسي در غربت گرفتار نشوم. نميدانم كجا مي مانم اما فهميده ام براي شروع جايي ميمانم كه كسي راداشته باشم و هزينه هاي زندگي پايينتر باشه. فهميده ام تنها بودن سخت است و خيليها رو اذيت ميكنه اما اگه كسي را داشته باشي برات دلگرميه.  

[amir53]

فكر كنم قبلا در مهاجرسرا خونده بودم كه با 2000 تومان مي توانيد دو شاخه تبديل 220 به 110 بخريد و براحتي در آمريكا استفاده كنيد

برای وسایلی که رنج ولتاژ آن 110-220 ولت باشد دوشاخه تبدیل مشکل را حل می کند مثل لپ تاپ قیمتش در لاله زار 500 تومان می باشد .
ولی برای وسایلی که ولتاژ 220 ولت می باشد دو شاخه به تنهایی کافی نیست و باید با خودتان ترانس تبدیل 110 به 220 و بلعکس را ببرید و یا آنجا بخرید که طبق بررسی های من ارزش ندارد و بهتر است شما همانجا وسیله برقی را بخرید .

[suntino]

با سلام خدمت همه دوستان مهاجرسرا با توجه به اینکه رسیدن تا این مرحله مهاجرت بدون کمک دوستانی که در سایت مهاجرسرا عضو هستند میسر نمی شد و من از تجربیات نوشته شده بسیار استفاده کردم روزگار دوار قرعه نوشتن سفرنامه رفتن به آمریکا رو به نام بنده مزین فرمودند و من هم طبق سنت حسنه سایت مهاجرسرا بر خود وظیفه می دانم که آنچه بر بنده گذشت در این سفر رو ذکر کنم باشد که توانسته باشم گوشه اندکی از محبت ها رو جبران کرده باشم القصه متن زیر رویکردی است نوشتاری به آنچه که بر من گذشت . قبل از شروع بر خود لازم می دانم که از سرکار مهدیس خانم و همچنین همسر گرامی ایشان و نیز جناب آقای شهریار که بسیار فراوان به بنده لطف داشتند تشکر ویژه داشته باشم که واقعا غنیمتی هستند برای دوستانی که قصد عزیمت به دالاس رو دارند.
پس از تهیه بلیط دو طرفه از شرکت KLM به مبلغ 1624500 به مقصد دالاس تگزاس برای یک نفر, کارهای مقدماتی نظیر ترجمه مدارک, خرید چمدان و ... رو انجام دادم و جهت پرواز در تاریخ 8 اکتبر ساعت 12 و 15 شب پنج شنبه به فرودگاه امام خمینی عزیمت کردم. با توجه به فاصله زمانی منزل ما که غرب تهران هست تا فرودگاه بهتر بود که 4 ساعت مونده به پرواز از منزل حرکت کنم که خدارو شکر با اینکه به ترافیک بزرگراه آزادگان برخورد کردم ولی به موقع به فرودگاه رسیدم. پس از رسیدن به فرودگاه و بازرسی اولیه به جهت کانتر شرکت KLM راهنمایی شدم که کارکنان این شرکت ابتدا بلیط و پاسپورت و ویزا رو کنترل میکردند و برای کسانی که قصد سفر به آمریکا رو داشتند از پاسپورت و ویزاشون اسکن تهیه می کردند. پس از کنترل بلیط و پاسپورت و تحویل بار و گرفتن دو کارت پرواز به قسمت هیجان انگیز ماجرا یعنی گیت مخصوص گمرگ رسیدم. به خاطر اینکه بیشتر از 5000 دلار همراهم بود دلهره این رو داشتم که مشکلی برام پیش بیاد و یا اینکه افسر گمرک با توجه به ویزای آمریکا من رو سوال پیج کنه (با توجه به اظهار لطف ماموران گمرک در سفر قبلی به آنکارا این موضوع محتمل بود) خوشبختانه پس از ارایه گذرنامه , کارت پرواز و عوارض خروج از کشور صحبت خاصی ما بین من و مامور گمرک پیش نیومد و مانند پسر بچه های آقا تا زمان پرواز در سالن نشسته و منتظر اعلام سوار شدن به هواپیما شدم. پس از اعلام جهت سوار شدن به هواپیما نوبت به دومین بازرسی رسید که در این مرحله علاوه بر اینکه از ما خواسته شد تا لب تاپ ها رو از کیف در بیاوریم حتی به کمربند شلوار اینجانب هم مضنون شده و دستور به انفصال کمربند دادندکه بنده هم ضمن اجابت این دستور با خیال آسوده ازاین مرحله نیز گذر کردم. در صف ورود به هواپیما دو نکته توجه من رو جلب کرد اول ایرانی هایی که از آمریکا برای عید نوروز به ایران آمده بودند و داشتند در مورد سفرهای داخلی خودشان با هم دیگر تبادل نظر می کردند که برای من خیلی جالب بود و دوم توجه ویژه کارکنان شرکت KLM به کسانی که بلیط بیزینس کلاس داشتند و یا سالخورده بودند و یا بچه همراه اون ها بود , ماموران محترم این شرکت ابتدا این عزیزان گران قدر رو به طرف هواپیما جهت سوار شدن رهنمود کردند و بعد بقیه را. هواپیمای تهران – آمستردام بویینگ ام دی 11 هست که به ترتیب سه ردیف در جهت راست , سه ردیف در وسط و سه ردیف در جهت چپ داره و هواپیمای نسبتا زیبایی با سه موتور به نظر می رسه مخصوصا اینکه همه جا به رنگ آبی بود (من هم به سبب استقلالی بودن بسیار لذت بردم) خلاصه با توجه به اینکه یک خانم و آقای سالخورده ایرانی در جای من نشسته بودند من هم اصلا صداشو در نیاوردم و به جهت رعایت حال ایشان با یک تغییر در صندلی آنها جلوسیدم. عقربه های ساعت دقیقا ساعت 12 و 20 دقیقه رو نشون می داد و هواپیما آماده پرواز شد. یک موضوعی که من نمی دونستم این بود که پرواز KLM به طرف آمستردام مستقیم نیست و برای سوخت گیری ابتدا در فرودگاه آتن لندینگ میکنه و سپس از فرودگاه آتن به طرف فرودگاه آمستردام حرکت می کند. فکر می کنم د رهواپیما ما دو نوبت پذیرایی شدیم که در پذیرایی اول مابین پیتزا و کیک و در پذیرایی دوم مابین املت و سوئیت برکفست یکی رو باید انتخاب می کردیم . در ضمن 3 نوبت پذیرایی به صرف انواع نوشیدنی شدیم که من به جهت همون پسر بچه آقا بودن فقط آب پرتغال نوشیدم و لی دوستانی بودند که آب های فرمز و زرد و ... سفارش می دادند و سفارش آنها کاملا free بود. این پذیرایی ها از یه جهت خوب بود از یه جهت دیگه خوب نبود چون عملا تا چشم ها ی من گرم می شد که بخوابم باید آب پرتغال می خوردم (تاحالا توی عمرم ساعت سه و نیم نصف شب آب پرتغال و غذا نخورده بودم) هواپیما پس از توقت یک ساعته در آتن و سوخت گیری و نیز تعویض مهمانداران دوباره به طرف فرودگاه آمستردام ادامه مسیر داد. ساعت 6 صبح اگر اشتباه نکنم به فرودگاه آمستردام رسیدیم و چیزی در حدود 3 ساعت وقت داشتیم که وارد سالن ترانزیت مربوط به پرواز آمریکا بشم. اگر بخوام مقداری در مورد فرودگاه امستردام بگم اول باید به این نکته اشاره کنم که اگر مقدار ی یورو همراهتون باشه بد نیست مخصوصا به صورت سکه و همچنین این فرودگاه شاپ های جالبی داره که قیمت اونها نسبت به ایران ارزونتر هست. (البته سر جمع عرض کردم) اینترنت هم فقط دو تایم 29 دقیقه ای مجانی هست که مربوط به شرکت KPN می باشد و برای استفاده بیشتر باید به ازای هر ساعت 3 یورو پرداخت کنید. مع الوصف ساعت پرواز به آمریکا 10 و 35 دقیقه بود و گیت بازرسی ساعت 9 و سی پینج دقیقه برای بازرسی باز شد تا جماعت سوار هواپیما شوند. مجدد خودم و کیف همراهم بازرسی شدند و پس از بازرسی توسط ماموران مربوطه که از من گرین کارت خواستند و من توضیح دادم که من New Immigrant هستم از من خواستند که پاکت زرد رنگ رو بهشون نشون بدم و من هم همین کار رو کردم و پس از دیدن پاکت برام آرزوی سفری خوش کردند و ما هم برای سوار شدن به هواپیما به راه افتادیم. یک فروند هواپیمای Air bus 330-200 آبی رنگ متظر بود تا من با قدوم مبارکم فضای هواپیما رو مزین کنم. القصه چیزی که اصلا انتظار نداشتم که در یک پرواز اروپایی اون هم به مقصد آمریکا و تازه از مبدا آمستردام اتفاق بیوفته مشاهده کردم جمعیت بالای هندی ها و پاکستانی ها و البته مردمانی از کشورهای آفریقایی و تعداد نسبتا محدودی آمریکایی. مدت پرواز نه ساعت و 55 دقیقه بود و من چیزهای جالبی توی هواپیما دیدم از پذیرایی جالب مهمانداران و اینکه بعضی از مسافران رو با اسم کوچک صدا می کنند تا عوض کردن کهنه بچه روی صندلی اون هم درست کنار صندلی بنده (با عرض شرمندگی ولی واقعا بوی خیلی بدی داشت) یک پدر و مادر ترکیه ای هم درست صندلی جلویی ما بودند که پسر بچه نازنین اون ها با صدای دلنشین خودش به مدت 8 ساعت جماعت رو به خدا رسوند. در هواپیما دو فرم به مسافران داده شد که اولی فرم گمرکی بود که یک فرم آبی رنگ و دومی فرم سفید رنگ که مخصوص کسانی است که سیتیزن و یا رزیدنت نیستند (بنابراین اصلا نیازی به پر کردن این فرم ) نیست . نتیجه اخلاقی اینکه ما که در لاتاری گرین کارت برنده شدیم فقط یک فرم گمرکی به رنگ آبی رو باید پر کنیم. این فرم رو هم به سرعت پر کردم و چشم انتظار به جهت رسیدن به آمریکا. پس از لندینگ در ترمینال D فرودگاه دالاس فورت ورث این مراحل طی شد: اول گیت شماره 44 مربوط به Immigrant و انگشت نگاری الکترونیکی فقط چهار انگشت جهت راست و تحویل پاکت زرد رنگ سپس مراجعه به گیت 58 جهت تکمیل فرم مربوطه به گرین کارت و تغییر آدرس و زدن انگشت سبابه و امضا سوم مراجعه به محل تحویل بار و دریافت چمدان پنجم تحویل فرم آبی رنگ گمرکی به مامور مربوطه و تمام. تمام این اتفاقات برای من در کمتر از 20 دقیقه اتفاق اوفتاد و من در آمریکا بودم. اصلا فکر نمی کردم به این سرعت تمام وجودم مالامال از غربت بشه و یه حس خاصی که اگه همون موقع پرواز برگشتی به ایران وجود داشت حتما بر می گشتم. ولی صحبت با یک هموطن ایرانی به نام شهریار مقداری من رو تسکین داد و ایشان با محبت تمام بنده رو از فرودگاه به متل آوردند ضمن اینکه در همون مسیر حرکتی ابتدا به متل رفتیم بعد به یک فروشگاه مربوط به شرکت مترو پی سی اس رفتیم و یک خط نامحدود یک ماهه با یک گوشی خریداری کردیم به مبلغ 86 دلار و بعد نیز به بانک چیس جهت افتتاح حساب مراجعه و با دادن آدرس متل و برگه ای که از فروشگاه مترو پی سی اس گرفته بودم حساب بانکی نیز افتتاح شد و قرار شد که دبیت کارت تا سه روز آینده به آدرس ذکر شده در فرم ها که همون آدرس متل بود پست بشه. اتفاق جالب در بانک چیس این بود که گوشه یکی از دلار ها (که بسیار نو بود و هنوز بوی خاص اسکناس نو رو می داد) انگشت خانم کارمند بانک رو مقداری خراش داد و خلاصه اونم کنایه زد که دلار ایرانیه دیگه و من هم با شجاعت تمام و دفاع از مام وطن گفتم پول خودتونه و چیزی که عوض داره گله نداره.
القصه با پاهایی باد کرده شبیه بادمجان و چشمانی ور قلمبیده به رنگ قرمز ساعت 7 بعداظهر به وقت محلی مجدد به متل مراجعه کردم و رسیدن همانا و خواب همان. تا فردا ساعت 11 صبح . باتوجه به اینکه من جمعه رسیدم و شنبه و یکشنبه هم روزهای غیر کاری هست به امید خدا روز دوشنبه به جهت اپلای کردن سوشیال خواهم رفت و حتما اتفاقات پیش رو رو خدمتتون به رشته تحریر در خواهم آورد باشد که مفید فایده واقع گردد.
اگر دوستان تا اینجای کار سوالی داشتند در خدمت هستم

[hooman421]

با سلام خدمت همه دوستان مهاجرسرا با توجه به اینکه رسیدن تا این مرحله مهاجرت بدون کمک دوستانی که در سایت مهاجرسرا عضو هستند میسر نمی شد و من از تجربیات نوشته شده بسیار استفاده کردم روزگار دوار قرعه نوشتن سفرنامه رفتن به آمریکا رو به نام بنده مزین فرمودند و من هم طبق سنت حسنه سایت مهاجرسرا بر خود وظیفه می دانم که آنچه بر بنده گذشت در این سفر رو ذکر کنم باشد که توانسته باشم گوشه اندکی از محبت ها رو جبران کرده باشم القصه متن زیر رویکردی است نوشتاری به آنچه که بر من گذشت . قبل از شروع بر خود لازم می دانم که از سرکار مهدیس خانم و همچنین همسر گرامی ایشان و نیز جناب آقای شهریار که بسیار فراوان به بنده لطف داشتند تشکر ویژه داشته باشم که واقعا غنیمتی هستند برای دوستانی که قصد عزیمت به دالاس رو دارند.
پس از تهیه بلیط دو طرفه از شرکت KLM به مبلغ 1624500 به مقصد دالاس تگزاس برای یک نفر, کارهای مقدماتی نظیر ترجمه مدارک, خرید چمدان و ... رو انجام دادم و جهت پرواز در تاریخ 8 اکتبر ساعت 12 و 15 شب پنج شنبه به فرودگاه امام خمینی عزیمت کردم. با توجه به فاصله زمانی منزل ما که غرب تهران هست تا فرودگاه بهتر بود که 4 ساعت مونده به پرواز از منزل حرکت کنم که خدارو شکر با اینکه به ترافیک بزرگراه آزادگان برخورد کردم ولی به موقع به فرودگاه رسیدم. پس از رسیدن به فرودگاه و بازرسی اولیه به جهت کانتر شرکت KLM راهنمایی شدم که کارکنان این شرکت ابتدا بلیط و پاسپورت و ویزا رو کنترل میکردند و برای کسانی که قصد سفر به آمریکا رو داشتند از پاسپورت و ویزاشون اسکن تهیه می کردند. پس از کنترل بلیط و پاسپورت و تحویل بار و گرفتن دو کارت پرواز به قسمت هیجان انگیز ماجرا یعنی گیت مخصوص گمرگ رسیدم. به خاطر اینکه بیشتر از 5000 دلار همراهم بود دلهره این رو داشتم که مشکلی برام پیش بیاد و یا اینکه افسر گمرک با توجه به ویزای آمریکا من رو سوال پیج کنه (با توجه به اظهار لطف ماموران گمرک در سفر قبلی به آنکارا این موضوع محتمل بود) خوشبختانه پس از ارایه گذرنامه , کارت پرواز و عوارض خروج از کشور صحبت خاصی ما بین من و مامور گمرک پیش نیومد و مانند پسر بچه های آقا تا زمان پرواز در سالن نشسته و منتظر اعلام سوار شدن به هواپیما شدم. پس از اعلام جهت سوار شدن به هواپیما نوبت به دومین بازرسی رسید که در این مرحله علاوه بر اینکه از ما خواسته شد تا لب تاپ ها رو از کیف در بیاوریم حتی به کمربند شلوار اینجانب هم مضنون شده و دستور به انفصال کمربند دادندکه بنده هم ضمن اجابت این دستور با خیال آسوده ازاین مرحله نیز گذر کردم. در صف ورود به هواپیما دو نکته توجه من رو جلب کرد اول ایرانی هایی که از آمریکا برای عید نوروز به ایران آمده بودند و داشتند در مورد سفرهای داخلی خودشان با هم دیگر تبادل نظر می کردند که برای من خیلی جالب بود و دوم توجه ویژه کارکنان شرکت KLM به کسانی که بلیط بیزینس کلاس داشتند و یا سالخورده بودند و یا بچه همراه اون ها بود , ماموران محترم این شرکت ابتدا این عزیزان گران قدر رو به طرف هواپیما جهت سوار شدن رهنمود کردند و بعد بقیه را. هواپیمای تهران – آمستردام بویینگ ام دی 11 هست که به ترتیب سه ردیف در جهت راست , سه ردیف در وسط و سه ردیف در جهت چپ داره و هواپیمای نسبتا زیبایی با سه موتور به نظر می رسه مخصوصا اینکه همه جا به رنگ آبی بود (من هم به سبب استقلالی بودن بسیار لذت بردم) خلاصه با توجه به اینکه یک خانم و آقای سالخورده ایرانی در جای من نشسته بودند من هم اصلا صداشو در نیاوردم و به جهت رعایت حال ایشان با یک تغییر در صندلی آنها جلوسیدم. عقربه های ساعت دقیقا ساعت 12 و 20 دقیقه رو نشون می داد و هواپیما آماده پرواز شد. یک موضوعی که من نمی دونستم این بود که پرواز KLM به طرف آمستردام مستقیم نیست و برای سوخت گیری ابتدا در فرودگاه آتن لندینگ میکنه و سپس از فرودگاه آتن به طرف فرودگاه آمستردام حرکت می کند. فکر می کنم د رهواپیما ما دو نوبت پذیرایی شدیم که در پذیرایی اول مابین پیتزا و کیک و در پذیرایی دوم مابین املت و سوئیت برکفست یکی رو باید انتخاب می کردیم . در ضمن 3 نوبت پذیرایی به صرف انواع نوشیدنی شدیم که من به جهت همون پسر بچه آقا بودن فقط آب پرتغال نوشیدم و لی دوستانی بودند که آب های فرمز و زرد و ... سفارش می دادند و سفارش آنها کاملا free بود. این پذیرایی ها از یه جهت خوب بود از یه جهت دیگه خوب نبود چون عملا تا چشم ها ی من گرم می شد که بخوابم باید آب پرتغال می خوردم (تاحالا توی عمرم ساعت سه و نیم نصف شب آب پرتغال و غذا نخورده بودم) هواپیما پس از توقت یک ساعته در آتن و سوخت گیری و نیز تعویض مهمانداران دوباره به طرف فرودگاه آمستردام ادامه مسیر داد. ساعت 6 صبح اگر اشتباه نکنم به فرودگاه آمستردام رسیدیم و چیزی در حدود 3 ساعت وقت داشتیم که وارد سالن ترانزیت مربوط به پرواز آمریکا بشم. اگر بخوام مقداری در مورد فرودگاه امستردام بگم اول باید به این نکته اشاره کنم که اگر مقدار ی یورو همراهتون باشه بد نیست مخصوصا به صورت سکه و همچنین این فرودگاه شاپ های جالبی داره که قیمت اونها نسبت به ایران ارزونتر هست. (البته سر جمع عرض کردم) اینترنت هم فقط دو تایم 29 دقیقه ای مجانی هست که مربوط به شرکت KPN می باشد و برای استفاده بیشتر باید به ازای هر ساعت 3 یورو پرداخت کنید. مع الوصف ساعت پرواز به آمریکا 10 و 35 دقیقه بود و گیت بازرسی ساعت 9 و سی پینج دقیقه برای بازرسی باز شد تا جماعت سوار هواپیما شوند. مجدد خودم و کیف همراهم بازرسی شدند و پس از بازرسی توسط ماموران مربوطه که از من گرین کارت خواستند و من توضیح دادم که من New Immigrant هستم از من خواستند که پاکت زرد رنگ رو بهشون نشون بدم و من هم همین کار رو کردم و پس از دیدن پاکت برام آرزوی سفری خوش کردند و ما هم برای سوار شدن به هواپیما به راه افتادیم. یک فروند هواپیمای Air bus 330-200 آبی رنگ متظر بود تا من با قدوم مبارکم فضای هواپیما رو مزین کنم. القصه چیزی که اصلا انتظار نداشتم که در یک پرواز اروپایی اون هم به مقصد آمریکا و تازه از مبدا آمستردام اتفاق بیوفته مشاهده کردم جمعیت بالای هندی ها و پاکستانی ها و البته مردمانی از کشورهای آفریقایی و تعداد نسبتا محدودی آمریکایی. مدت پرواز نه ساعت و 55 دقیقه بود و من چیزهای جالبی توی هواپیما دیدم از پذیرایی جالب مهمانداران و اینکه بعضی از مسافران رو با اسم کوچک صدا می کنند تا عوض کردن کهنه بچه روی صندلی اون هم درست کنار صندلی بنده (با عرض شرمندگی ولی واقعا بوی خیلی بدی داشت) یک پدر و مادر ترکیه ای هم درست صندلی جلویی ما بودند که پسر بچه نازنین اون ها با صدای دلنشین خودش به مدت 8 ساعت جماعت رو به خدا رسوند. در هواپیما دو فرم به مسافران داده شد که اولی فرم گمرکی بود که یک فرم آبی رنگ و دومی فرم سفید رنگ که مخصوص کسانی است که سیتیزن و یا رزیدنت نیستند (بنابراین اصلا نیازی به پر کردن این فرم ) نیست . نتیجه اخلاقی اینکه ما که در لاتاری گرین کارت برنده شدیم فقط یک فرم گمرکی به رنگ آبی رو باید پر کنیم. این فرم رو هم به سرعت پر کردم و چشم انتظار به جهت رسیدن به آمریکا. پس از لندینگ در ترمینال D فرودگاه دالاس فورت ورث این مراحل طی شد: اول گیت شماره 44 مربوط به Immigrant و انگشت نگاری الکترونیکی فقط چهار انگشت جهت راست و تحویل پاکت زرد رنگ سپس مراجعه به گیت 58 جهت تکمیل فرم مربوطه به گرین کارت و تغییر آدرس و زدن انگشت سبابه و امضا سوم مراجعه به محل تحویل بار و دریافت چمدان پنجم تحویل فرم آبی رنگ گمرکی به مامور مربوطه و تمام. تمام این اتفاقات برای من در کمتر از 20 دقیقه اتفاق اوفتاد و من در آمریکا بودم. اصلا فکر نمی کردم به این سرعت تمام وجودم مالامال از غربت بشه و یه حس خاصی که اگه همون موقع پرواز برگشتی به ایران وجود داشت حتما بر می گشتم. ولی صحبت با یک هموطن ایرانی به نام شهریار مقداری من رو تسکین داد و ایشان با محبت تمام بنده رو از فرودگاه به متل آوردند ضمن اینکه در همون مسیر حرکتی ابتدا به متل رفتیم بعد به یک فروشگاه مربوط به شرکت مترو پی سی اس رفتیم و یک خط نامحدود یک ماهه با یک گوشی خریداری کردیم به مبلغ 86 دلار و بعد نیز به بانک چیس جهت افتتاح حساب مراجعه و با دادن آدرس متل و برگه ای که از فروشگاه مترو پی سی اس گرفته بودم حساب بانکی نیز افتتاح شد و قرار شد که دبیت کارت تا سه روز آینده به آدرس ذکر شده در فرم ها که همون آدرس متل بود پست بشه. اتفاق جالب در بانک چیس این بود که گوشه یکی از دلار ها (که بسیار نو بود و هنوز بوی خاص اسکناس نو رو می داد) انگشت خانم کارمند بانک رو مقداری خراش داد و خلاصه اونم کنایه زد که دلار ایرانیه دیگه و من هم با شجاعت تمام و دفاع از مام وطن گفتم پول خودتونه و چیزی که عوض داره گله نداره.
القصه با پاهایی باد کرده شبیه بادمجان و چشمانی ور قلمبیده به رنگ قرمز ساعت 7 بعداظهر به وقت محلی مجدد به متل مراجعه کردم و رسیدن همانا و خواب همان. تا فردا ساعت 11 صبح . باتوجه به اینکه من جمعه رسیدم و شنبه و یکشنبه هم روزهای غیر کاری هست به امید خدا روز دوشنبه به جهت اپلای کردن سوشیال خواهم رفت و حتما اتفاقات پیش رو رو خدمتتون به رشته تحریر در خواهم آورد باشد که مفید فایده واقع گردد.
اگر دوستان تا اینجای کار سوالی داشتند در خدمت هستم

سلام با اجازه از دوستان متخصص از اونجاییکه یه مدته به صنعت هوایی علاقه مند شدم باید اضافه کنم که هواپیمای سه موتوره شرکت KLM از نوع McDonnell Douglas MD11 می باشد.

[free_free]

[quote='suntino' pid='102363' dateline='1302442728']
با سلام خدمت همه دوستان مهاجرسرا با توجه به اینکه رسیدن تا این مرحله مهاجرت بدون کمک دوستانی که در سایت مهاجرسرا عضو هستند میسر نمی شد و من از تجربیات نوشته شده بسیار استفاده کردم روزگار دوار قرعه نوشتن سفرنامه رفتن به آمریکا رو به نام بنده مزین فرمودند و من هم طبق سنت حسنه سایت مهاجرسرا بر خود وظیفه می دانم که آنچه بر بنده گذشت در این سفر رو ذکر کنم باشد که توانسته باشم گوشه اندکی از محبت ها رو جبران کرده باشم القصه متن زیر رویکردی است نوشتاری به آنچه که بر من گذشت . قبل از شروع بر خود لازم می دانم که از سرکار مهدیس خانم و همچنین همسر گرامی ایشان و نیز جناب آقای شهریار که بسیار فراوان به بنده لطف داشتند تشکر ویژه داشته باشم که واقعا غنیمتی هستند برای دوستانی که قصد عزیمت به دالاس رو دارند.....

suntino عزیز:
ممنون از متن ادبی و سنگینت(من فکر کردم سفرنامه یکی از شاهزادهای قاجار رو میخونم)

میشه بگی دلارهای غیر مجازتو کجا قایم کرده بودی؟ آیا این دلارهای مخفی میتوه از گیت بدون این که دیده بشه رد بشه؟ و سوال آخر اگه گیر بدن و نذارن ببری چیکار میکنن؟(به کی تحویل میدن و اگه همراه نداشته باشی چی میشه؟)

[bbboys1981]

بچه ها این درسته که New Immigrant ها بیشتر از 10,000 دلار میتونن همراه داشته باشن؟

[آزاده رها]

اگه درست يادم باشه در يكي از پستها خوندم كه اگه ازat&t خدمات تلفن بگيريم، چون اين شركت iphone هم داره هزينه iphone ٤٠٠ دلار است. ميخواستم بگم من از at&t تلفن گرفتم. براي دوستاني كه در ايران هستند در مورد اين شركت بگم كه وقتي ميخواهيم خدمات تلفن بگيريم اصطلاحاً plan انتخاب ميكنيم يعني بسته به شرايطي كه ميخواهيم plan مورد نظر را انتخاب ميكنيم مثلا اين كه ميخواهيم در طول يك ماه چند دقيقه صحبت كنيم چند تا sms بدهيم يا چقدر اينترنت بخواهيم.ميتونيم plan هاي مختلف را ببينيم هزينه هاش هم ببينيم و بعد انتخاب كنيم. اگه تا اخر ماه بيشتر از حد مجاز استفاده كنيم charge ميشيم. از خود سايتش ميتونيد plan هاش را ببينيد. اما در مورد خودمان: ما وارد plan دوستمان شديم چون اجازه داشت در plan ش تا 5 خط داشته باشه كه به ما اين لطف را كرد و ما را وارد plan خودش كرد به اين ترتيب ما هم داراي تلفن و sms نامحدود شديم و البته اينترنت خيلي كم گرفتيم شد ماهي ٧٥ دلار. يه iphone4 هم گرفتيم كه شد ١٩٩ دلار. در ضمن چون من تابستان چند ماه برميگردم ايران و خواستم اصطلاحا براي اين چند ماه كه نيستم تلفنم را فريز كنم گفتندكه پول اينترنتش را بايد بدم چون جز لاينفك گوشي iphone هست. در مورد تلفن و sms هم گفتن اگه فريز كنم دوباره كه بخواهم استفاده كنم از حالت نامحدود در ميارنش. اما ما چون تلفني اين سوالها را پرسيديم گفتيم شايد اون خانمي كه جواب ما را داده اطلاعات كامل نداشته. اگه كسي تجربه فريز كردن در at&t داره خوشحال ميشم بشنوم. 

[amir53]

بچه ها این درسته که New Immigrant ها بیشتر از 10,000 دلار میتونن همراه داشته باشن؟

بردن بیش از ده هزار دلار مانعی ندارد فقط باید در فرم گمرکی اعلام کنید .
البته بردن بیش از 5000 دلار بنابر قوانین ایران ممنوع است ولی معمولا" بررسی نمی شود و کاری ندارند مگر شما مبالغ بالا را یکجا و تابلو حمل کنید .

[suntino]

[quote='suntino' pid='102363' dateline='1302442728']
با سلام خدمت همه دوستان مهاجرسرا با توجه به اینکه رسیدن تا این مرحله مهاجرت بدون کمک دوستانی که در سایت مهاجرسرا عضو هستند میسر نمی شد و من از تجربیات نوشته شده بسیار استفاده کردم روزگار دوار قرعه نوشتن سفرنامه رفتن به آمریکا رو به نام بنده مزین فرمودند و من هم طبق سنت حسنه سایت مهاجرسرا بر خود وظیفه می دانم که آنچه بر بنده گذشت در این سفر رو ذکر کنم باشد که توانسته باشم گوشه اندکی از محبت ها رو جبران کرده باشم القصه متن زیر رویکردی است نوشتاری به آنچه که بر من گذشت . قبل از شروع بر خود لازم می دانم که از سرکار مهدیس خانم و همچنین همسر گرامی ایشان و نیز جناب آقای شهریار که بسیار فراوان به بنده لطف داشتند تشکر ویژه داشته باشم که واقعا غنیمتی هستند برای دوستانی که قصد عزیمت به دالاس رو دارند.....

suntino عزیز:
ممنون از متن ادبی و سنگینت(من فکر کردم سفرنامه یکی از شاهزادهای قاجار رو میخونم)

میشه بگی دلارهای غیر مجازتو کجا قایم کرده بودی؟ آیا این دلارهای مخفی میتوه از گیت بدون این که دیده بشه رد بشه؟ و سوال آخر اگه گیر بدن و نذارن ببری چیکار میکنن؟(به کی تحویل میدن و اگه همراه نداشته باشی چی میشه؟)

free_free عزیز ممنون از اظهار لطفت. دلارهای غیر مجاز رو توی کیف دستی و داخل کیف هارد اکسترنال زیر هارد گذاشته بودم. بقیه مقدارمجازش رو هم آویزون بود توی گردنم. راستش نمیدونم چی کار می کنن ولی فکر نکنم کار به شمردن دلار و بازرسی بدنی بکشه مگه اینکه واقعا طرف گیر باشه

[frozen mind]

فكر كنم قبلا در مهاجرسرا خونده بودم كه با 2000 تومان مي توانيد دو شاخه تبديل 220 به 110 بخريد و براحتي در آمريكا استفاده كنيد

دوست عزيز، لطفا اطلاعات غلط ندهيد. با يك دو شاخه دوهزار توماني نمي توان برق 220 ولت را به 110 ولت يا بالعكس تبديل كرد! اين كار به ترانس مبدل نياز دارد.

شما مي توانيد با دوشاخه 2000 توماني (يا به روايتي 500 توماني) دوشاخه دستگاه برقي خودتان را كه به شكل دوشاخه هاي رايج در ايران است، به دوشاخه رايج در آمريكا تبديل كنيد. مثلا من خودم براي دستگاه ريش تراش برقي ام كه در رنج 110 تا 220 ولت كار مي كند چنين دوشاخه اي تهيه كرده ام.

[free_free]

دوستان آماده سفر:
قبل از خرید هر گونه دوشاخه و سه شاخه و ....و همچنین ترانس و مبدل و ....به منبع تغذیه یا همون آداپتور دستگاهتون دقت کنید . امروزه اکثر مابع تغذیه سوئیچینگ هستند و اگر رنج ولتاژ ورودی آنها شامل 110 هم باشه به همان صورت در آمریکا قابل استفاده هست.

ولتاژورودی رو معمولا با نمادهای زیر نمایش می دهند:

Input Voltage
V in
و جلوی اون هم رنج مجاز ورودی رو مینویسن مثلا:

Input Volatge:110-240 v
input volatge: 80-240 v

پیشنهاد من در مورد وسایل برقی الکترونیکی که ولتاژ وروردی آنها به 110 سازگار نیست خرید آداپتور سوئیچینگ با رنج مناسب است و از خرید مبدل و ترانس مبدل و غیره خودداری کنید . منابع تغذیه سوئیچینگ در توان ها و ولتاژهای متنوع و قیمت مناسب(بسته به توان دستگاه)از فروشگاه های الکترونیکی قابل تهیه هستند(برای دوستان تهرانی پاساژ امجد و جمهوری در خیابان جمهوری)

در مورد سایر وسایل برقی غیر الکترونیکی مانند الکترو موتورها و ترانس ها یی که از برق 220 شهری استفاده می کنند پیشنهاد بنده این است که اصلا همچین وسایلی رو با خودتون به آمریکا نبرید و همونجا تهیه کنید (چون بایستی تو ساختمان اونها تغییراتی ایجاد بشه) و اگر مورد ضروری باشه میتونید با یک ترانس مبدل مشکلتن رو حل کنید.

با تشکر سوالی بود در خدمتم

[jilibo]

سلام دوستان عزیز
میشه اگه کسی با پرواز امارات رفته یه کم اطلاعات در مورد این پرواز بده. ( به طور مثال : چند کیلو بار می شه برد؟ پروازش از چه کشورهایی بوده؟ پذیراییشون چه طور بوده؟ و .... در کل راضی بوده یا نه؟) بازم ممنون از همگی

[Ashkan78]

سلام

با توجه به اين كه شما در اين موضوع شوال پرسيده ايد، من فرض مي كنم مقصد شما آمريكا هست و بنابراين اطلاعات زير رو مي دم كه در مورد پروازهاي امارات به آمريكا يا كانادا هست.

با هواپيمايي امارات در كلاس Economy دو بسته 23 كيلوگرمي و در كلاسهاي Bussiness و First دو بسته 32 كيلوگرمي بار رايگان مي تونيد ببريد. بار دستي شما هم در كلاس Economy مي تونه يك بسته حداكثر 10 كيلوگرمي و در كلاس Bussiness دو بسته مجموعا 15 كيلوگرمي هست. علاوه بر بار دستي مي تونيد يك كيف لپ تاپ، كيف دستي زنانه، كيف و سبد كودك، چتر، يا عصا هم همراهتون ببريد. دقت كنيد كه بار دستي در كنار فقط يكي از موارد ذكر شده مجازه و نه همه اونها با هم.

امارات با يك پرواز كوتاه شما رو به كويري به نام دبي مي بره و از اونجا با يك پرواز طولاني بدون توقف به مقصد نهايي تون. امتياز مثبت امارات اين هست كه در بين راه كمتر معطل مي شيد (توقف شما در دبي حداكثر 5 ساعته. اما بديش اين هست كه ساعت پروازي طولاني خواهد داشت. به عنوان مثال، زمان كل پرواز از تهران به لس انجلس از طريق يكي از خطوط هوايي اروپاي شرقي كوتاه تر از امارات هست حتي با در نظر گرفتن توقف 8 ساعته ترانزيت شما با اون خط اروپاي شرقي در مقايسه با توقف 3 و نيم ساعته شما با امارات!!!!! چون امارات مسير طولاني تري رو پرواز مي كنه.

در قسمت Economy، پذيرايي امارات در مقايسه با ساير خطوط هوايي متوسط هست اما فاصله صندلي ها بسيار كم و در پروازهاي طولاني بسيار عذاب آور ... مخصوصا اگر با هواپيماي Airbus A-380 اين شركت پرواز كنيد. اما در قسمت Bussiness، به ازاي پرواز گران، امكانات رفاهي منحصر به فردي را خواهيد داشت و اصلا Bussiness Class هواپيمايي امارات رو كمتر شركتي داره (فقط دو- سه تا شركت توي Bussiness Class تونستند روي دست امارات بلند شن و تازه اونا هم فاصله زيادي با امارات ندارند).

قيمت اين امارات معمولا گران بوده و مقرون به صرفه نيست. در مواقع خاصي امارات روي بعضي مسيرها Special Offer مي گذاره كه اون موقع شرايط كمي متفاوت خواهد بود و ممكنه پرواز با امارات مقرون به صرفه باشه.

نتيجه گيري كلي:

پرواز با امارات تنها در شرايط زير توصيه مي شود و خارج از اين شرايط به شما توصيه مي كنم اين خط هوايي را فراموش كنيد:

1- اگر صرفنظر از قيمت، قصد داريد با يك پرواز Bussiness Class عالي، سفر راحتي داشته باشيد...

2- اگر شانس آورده ايد و سفر شما با يكي از Special Offerهاي اين شركت به مقصد مورد نظر شما همزمان شده است، آن هم در صورتي كه حداقل بليت امارات 300 هزار تومان از دومين گزينه مد نظر شما ارزانتر باشد.

3- اگر به شهري پرواز مي كنيد كه به دليل محدوديت هاي زمان، جا، و پرواز ساير خطوط، تنها امارات مي تواند شما را به موقع به مقصد مورد نظرتان برساند.

اگر هيچ يك از سه شرط بالا در مورد شما صدق نمي كنيد، دوستانه از شما مي خواهم پول نازنينتان را دور نريزيد و دنبال گزينه اي بهتر از امارات باشيد.

سلام دوستان عزیز
میشه اگه کسی با پرواز امارات رفته یه کم اطلاعات در مورد این پرواز بده. ( به طور مثال : چند کیلو بار می شه برد؟ پروازش از چه کشورهایی بوده؟ پذیراییشون چه طور بوده؟ و .... در کل راضی بوده یا نه؟) بازم ممنون از همگی

---

سلام

با توجه به اين كه شما در اين موضوع شوال پرسيده ايد، من فرض مي كنم مقصد شما آمريكا هست و بنابراين اطلاعات زير رو مي دم كه در مورد پروازهاي امارات به آمريكا يا كانادا هست.

با هواپيمايي امارات در كلاس Economy دو بسته 23 كيلوگرمي و در كلاسهاي Bussiness و First دو بسته 32 كيلوگرمي بار رايگان مي تونيد ببريد. بار دستي شما هم در كلاس Economy مي تونه يك بسته حداكثر 10 كيلوگرمي و در كلاس Bussiness دو بسته مجموعا 15 كيلوگرمي هست. علاوه بر بار دستي مي تونيد يك كيف لپ تاپ، كيف دستي زنانه، كيف و سبد كودك، چتر، يا عصا هم همراهتون ببريد. دقت كنيد كه بار دستي در كنار فقط يكي از موارد ذكر شده مجازه و نه همه اونها با هم.

امارات با يك پرواز كوتاه شما رو به كويري به نام دبي مي بره و از اونجا با يك پرواز طولاني بدون توقف به مقصد نهايي تون. امتياز مثبت امارات اين هست كه در بين راه كمتر معطل مي شيد (توقف شما در دبي حداكثر 5 ساعته. اما بديش اين هست كه ساعت پروازي طولاني خواهد داشت. به عنوان مثال، زمان كل پرواز از تهران به لس انجلس از طريق يكي از خطوط هوايي اروپاي شرقي كوتاه تر از امارات هست حتي با در نظر گرفتن توقف 8 ساعته ترانزيت شما با اون خط اروپاي شرقي در مقايسه با توقف 3 و نيم ساعته شما با امارات!!!!! چون امارات مسير طولاني تري رو پرواز مي كنه.

در قسمت Economy، پذيرايي امارات در مقايسه با ساير خطوط هوايي متوسط هست اما فاصله صندلي ها بسيار كم و در پروازهاي طولاني بسيار عذاب آور ... مخصوصا اگر با هواپيماي Airbus A-380 اين شركت پرواز كنيد. اما در قسمت Bussiness، به ازاي پرواز گران، امكانات رفاهي منحصر به فردي را خواهيد داشت و اصلا Bussiness Class هواپيمايي امارات رو كمتر شركتي داره (فقط دو- سه تا شركت توي Bussiness Class تونستند روي دست امارات بلند شن و تازه اونا هم فاصله زيادي با امارات ندارند).

قيمت اين امارات معمولا گران بوده و مقرون به صرفه نيست. در مواقع خاصي امارات روي بعضي مسيرها Special Offer مي گذاره كه اون موقع شرايط كمي متفاوت خواهد بود و ممكنه پرواز با امارات مقرون به صرفه باشه.

نتيجه گيري كلي:

پرواز با امارات تنها در شرايط زير توصيه مي شود و خارج از اين شرايط به شما توصيه مي كنم اين خط هوايي را فراموش كنيد:

1- اگر صرفنظر از قيمت، قصد داريد با يك پرواز Bussiness Class عالي، سفر راحتي داشته باشيد...

2- اگر شانس آورده ايد و سفر شما با يكي از Special Offerهاي اين شركت به مقصد مورد نظر شما همزمان شده است، آن هم در صورتي كه حداقل بليت امارات 300 هزار تومان از دومين گزينه مد نظر شما ارزانتر باشد.

3- اگر به شهري پرواز مي كنيد كه به دليل محدوديت هاي زمان، جا، و پرواز ساير خطوط، تنها امارات مي تواند شما را به موقع به مقصد مورد نظرتان برساند.

اگر هيچ يك از سه شرط بالا در مورد شما صدق نمي كنيد، دوستانه از شما مي خواهم پول نازنينتان را دور نريزيد و دنبال گزينه اي بهتر از امارات باشيد.

سلام دوستان عزیز
میشه اگه کسی با پرواز امارات رفته یه کم اطلاعات در مورد این پرواز بده. ( به طور مثال : چند کیلو بار می شه برد؟ پروازش از چه کشورهایی بوده؟ پذیراییشون چه طور بوده؟ و .... در کل راضی بوده یا نه؟) بازم ممنون از همگی

[mr.amir]

سلام دوستان من 2 روزه که لس آنجلس هستم با امارات هم اومدم کلاس اکونومی که هر نفر 2 بسته 23 کیلویی میتونه باخودش بیاره . در فرودگاه لس آنجلس خیلی عالی خوب برخوردکردن چمدون منو نگشتن من یک چمدان داشتم 15 کیلو بود . داخل هواپیما 300 نفر هندی بودن ایرانی خیلی کم بود غذاشون برای ایرانیها بد بود خیلی تند بود من تمام غذام را از قبل انتخاب کرده بودم و با بقیه ایرانی ها فرق میکرد همه دوستان میتونن انتخاب کنن پرواز امارات از دبی به موقع انجام شد بدلیل بدی هوا تغییر مسیر داد از ( . بندر عباس . کرمان . قم . تهران . دریای خزر . دریای آرال . شهرهای روسیه . قطب شمال . کانادا . ) وارد آمریکا شد باد شدیدی در مسیر بود . خلبان جناب . س ی . ایرانی بودن تیکاف و لندینگ بسیار عالی داشتن . بوینگ 777-300 شماره صندلی من 37 آ بود جلو پا خالی و راهت بقل کنار درهواپیما .

امروز هم حساب بانکی کارت و جاری 2 تا در ( امریکن بانک ) باز کردم همینطور یک مایل باکس و یک موبایل خریداری کردم .

من با لب تاپ خودم وارد نت مبشم مارکش سونی وایو هست امکان تبدیل برق رو خودش داره و من در این زمینه راحت هستم.

شاد باشید

[usa]

سلام به دوستان عزيزم
من اين بحث انتخاب ايرلاين و گرفتن بليط خيلي پيگيري كردم با تشكر از Ashkan78 و mr.amir عزيز براي راهنمايهاشون اما متاسفانه من هنوز ميبينم در اين مورد به نتيجه درستي نرسيديم
خوب بحث پرواز براي خيليها شايدم براي همه مهم باشه گذشته از مبلغ بحث كيفيت و امنيت پرواز هم هست

تا اونجايي كه من بر اساس تحقيقات و صحبتهاي دوستان فهميدم دو راه پروازي براي رفتن به امريكا هست
1 - از طريق اروپا
2 - از طريق كشورهاي عربي

خوب از هر دو طريق كه بخواين برين هم خوبيهاي داره هم بديهاي مثلا در هواپيماي شركتهاي اروپايي بيشتر افراد اروپايي و امريكايي و ايراني هستند و كمتر هندي و پاكستاني و ديگر كشورهاي جهان سومي باشند ( اينو گفتم چون ديدم ظاهرا براي بعضي از دوستان اين موضوع خيلي مهمه هر چند براي خود من فرقي نميكنه ) اين شايد يكي از مزيتهاي هواپيماهاي اروپايي باشه و همينطور سرويسي كه ميدن از غذا و پذيرايي و نوع برخوردشون
اما مشكلات خودشون دارن خوب بعضي هاشون در راه سه بار توقف دارن و اين خودش باعث خستگي ميشه در هر فرودگاه بايد مراحل گمرك و گشتن رد كنين كه با فرودگاه ايران ميشه سه تا كه بازم خسته كنندس

و اما شركتهاي عربي مثل امارات يا قطر ايرلاين اين پروازها براي كسي خوبه كه ميخواد يكسره مسافت بره و دردسرهاي فرودگاههاي اروپايي نداشته باشه
ايرلاينهاي عربي هواپيماهاي خوبي دارن و دوستاني كه پرواز داشتن تقريبا راضي بودن گذشته از قيمت شايد بشه گفت از پروازهاي اروپايي راحتر و با آرامش بيشتري مسافت طي ميكنيد

در كل من از دوستان عزيز كه پروازهاي زياد دارن به امريكا و تجربه پرواز با ايرلاينهاي مختلف دارن لطفا واضح بگن ايرلاين اروپايي بهتر يا ايرلاينهاي عربي
از نظر راحتي و پذيرايي و قيمت و ....

متشكرم