دیدگاه های آرش در مورد آمریکا

[galiver]

سلام به همه آقا یک سوال خیلی ذهنمو مشغول کرده .میخوام بدونم واسه کارای گرین کارت مثل سفارت و مصاحبه و ... میشه همراه برد؟؟واسه گرفتن گرین کارت چی؟؟ چند نفر میشه بریم؟ عذر میخوام سوالم مسخره بود ولی خب چیکار کنم دیگه سواله!!!

[حاجی واشنگتن]

سلام آرش جان؛
بابا نمی گی دل حاجیت کوچیکه... یه سری به ما بزن بابا ستاره سهیل شدی... مرسی از حضور گرمت آرش، پاراگراف آخرت هم اشکمو درآورد هم منو به خنده انداخت... مرسی

[majid7]

سلام به همه آقا یک سوال خیلی ذهنمو مشغول کرده .میخوام بدونم واسه کارای گرین کارت مثل سفارت و مصاحبه و ... میشه همراه برد؟؟واسه گرفتن گرین کارت چی؟؟ چند نفر میشه بریم؟ عذر میخوام سوالم مسخره بود ولی خب چیکار کنم دیگه سواله!!!

همرا ه شما تا جلوی سفارت میتونه بیاد ولی داخل سفارت فقط شخص مورد نظر میتونه بره

[ps5]

سلام به همه آقا یک سوال خیلی ذهنمو مشغول کرده .میخوام بدونم واسه کارای گرین کارت مثل سفارت و مصاحبه و ... میشه همراه برد؟؟واسه گرفتن گرین کارت چی؟؟ چند نفر میشه بریم؟ عذر میخوام سوالم مسخره بود ولی خب چیکار کنم دیگه سواله!!!

فکر کنم به خاطر مشکل زبان داری اینو میگی توی سفارت که همه فارسی حرف میزنن پس راحت باش فکر کن رفتی یه شرکت ایرانی و داری مصاحبه انجام میدی که قبولت بکنن یا نه . برای گرین کارت هم اونا از قبل ادرست رو میگیرن (یا وقتی وارد فرودگاه امریکا شدی ) و گرین کارت رو با پست ویژه براتون میفرستن پس این مشکل هم حل شد .سوالتون هم مسخره نبود خود من دقیقا همین سوال ها رو یکسال پیش داشتم.

[mahtab55]

سلام به همه دوستان مهاجر سرا مخصوصاً اقا ارش و ميخواستم اولين نفر در سال 2015 باشم و به ارش خان بابت تمام پست هاى كه كمك عظيمى به ما كه قصد مهاجرت داريم ميكند تشكر كنم [emoji6][emoji6]

[bahreini.ehsan]

سلام.اگه آقا آرش رو پیدا کردید سلام ما رو هم برسونید.4 5 سالی هست خبری نیست ازشون.امیدوارم هرجا هستن در بهترین موقعیت ها در زندگی باشن

[DELPHI5]

.4 5 سالی هست خبری نیست ازشون.امیدوارم هرجا هستن در بهترین موقعیت ها در زندگی باشن

فکر میکنم منظورتون ماه هست دیگه ؟

[bahreini.ehsan]

.4 5 سالی هست خبری نیست ازشون.امیدوارم هرجا هستن در بهترین موقعیت ها در زندگی باشن

فکر میکنم منظورتون ماه هست دیگه ؟

دقیقا

[pouya007]

واقعا عالی بود.
حتما اینجا لازم بود از آقا آرش تشکر کنم و ازشون بخوام که بیشتر به مهاجرسرا سر بزنن و بازم برامون بنویسن البته میدونم سرتون شلوغه و وقت ندارین ولی ما با نوشته های شما خودمون رو تقریبا تو همون وضعیتی که شما نوشتی تجسم میکنیم و فکر میکنیم واقعا تو آمریکاییم

[Ali.ghz]

خیلی وقته که آقا آرش دیگه نیومدن و سر نمیزنن قابل نمیدونن D:
واقعا مطالبی که مینویسن خیلی خوب و عالیه بازم تشکر میکنم ازشون اگر کسی بخواد مطالب جدیدتر ایشون رو بخونه به وبلاگشون سر بنه بیشتر آپدیت میشه
بازم ممنون از تمام اهالی مهاجرسرا و آقا آرش عزیز با آرزوی موفقیت و رسیدن به خواسته هاتون از ته دل (مخصوصا در امور لاتاری D: )

[bard]

اقای آرش نوشته هات مفید بود و استفاده کردم - ممنون

[smhh7441]

سلام آقا آرش
ضمن تشکر از مطالب بسیار ارزنده شما
امیدوارم این پست رو ببینید و اگر سوالم تکراری‌هست هم ببخشید.
سوالم اینه که زمانی که برای اولین بار میخواهیم وارد آمریکا(برای مهاجرت) بشیم آیا محدودیتی از لحاظ مبلغ پول و یا احیانا طلاهای معمولی که خانمها با خودشان دارند وجود دارد یا خیر.

ممنون

[rs232]

باز هم قرعه کشی سالانه گرین کارت تمام شد و خوش شانس تر ها در این زمینه مشخص شدند. بسیاری هم که شب ها با خیال زندگی در امریکا به بستر می رفتند با اعلام نتایج و دیدن آن پیام معروف شما انتخاب نشدید حالشان گرفته شد. البته نمی خواهم داغ شما را تازه کنم ولی واقعا حق دارید که حالتان گرفته باشد. خوب این روزنه امید هم خیلی باریک است و رسیدن به آن شانس زیادی می خواهد. من همیشه وقتی که می دیدم یک نفر دارد بر مبنای شانس و قرعه کشی برای من رویاپردازی می کند و برنامه می چپیند یک دسته ورق بازی جلوی او می گذاشتم و می گفتم که یک برگ خاص را مشخص کن و بعد از میان ورق ها آن را بیرون بکش. بعد آن بنده خدا چندین بار تلاش می کرد و به آن برگ مورد نظر نمی رسید. سپس من می گفتم که احتمال بیرون آمدن ورق مورد نظر تو حدود یک به پنجاه است. حالا آن قرعه کشی که تو داری در مورد آن برنامه چینی می کنی یک به چند است؟ بله واقعیت این است که دوستانی که برنده شده اند خیلی خوش شانس هستند و من و شما که هیچ زمانی در هیچ جایی برنده نشده ایم شانسمان ایراد خاصی ندارد و به قول معروف بهتر است به گیرنده های خود دست نزنیم.

آنهایی هم که قبول شده اند هنوز گیج هستند و نمی دانند که چه اتفاقی افتاده است و دارند با خودشان و دیگران کلنجار می روند تا بتوانند این رخداد را برای خود هضم کنند. وقتی که یک نفر در چنین قرعه کشی برنده می شود حالت های روحی عجیب و غریبی به او دست می دهد که ممکن است قبلا آن را تجربه نکرده باشد. ترکیبی از شادی و غم و نگرانی و دلشوره و گیجی و ترس او را محاصره می کنند و حتی خودش هم نمی داند که با خودش چند به چند است. این هم طبیعی است و تا زمانی که شما به امریکا نیایید و مستقر نشود و کار پیدا نکنید و پنج سال هم از اقامت شما نگذرد این احساسات متناقض همچنان یار صمیمی شما باقی خواهند ماند. خوب واقعیت این است که ما همیشه مهاجر هستیم و بسیار کم پیش می آید که یک نفر مهاجر حتی تا آخر عمر خود هم احساسات خودش را نسبت به زادگاهش از دست بدهد. من سال دیگر دارم وارد دهمین سال اقامتم در امریکا می شوم و با این که از زندگی خود راضی هستم ولی در پس زمینه مغزی من ایران همچنان دارد ویراژ می دهد. با این حال ما آدم هایی هستیم که در دنیای واقعی زندگی می کنیم و سر و کارمان با اعداد و ارقام است و مجبور هستیم که بر پایه منطق تصمیم بگیریم و زندگی کنیم.

حتی یک منطق چپ و چول نیمه کاره هم کافی است تا آدم بتواند به جواب این سوال برسد که آیا زندگی در ایران کار بهتری است و یا زندگی در امریکا کار بهتری است. برای نظرخواهی و تصمیم گیری در مورد زندگی خود هم به سراغ تقی و نقی و شمسی کوره نروید. زمان استفاده از آن کوه های تجربه دیگر به سر آمده است و همه برای یافتن پاسخ های خود به سراغ گوگل می روند نه ریش سفید محله شان. اگر هم کسی شما را نصیحت می کند از روی احترام سری تکان بدهید و بگویید بله شما درست می گویید ولی بعد کار خودتان را بکنید. الآن انسان بهتر و موفق تر کسی است که حرف گوش نکند و نصیحت های صد من یک غاز دیگران را از یک گوش بشنود و از یک گوش دیگر در بدهد. خود من یکی از آدم های حرف گوش نکن روزگار هستم و هر تاریخچه روشنی که در زندگی خود دارم را هم مدیون همین حرف گوش نکردن هستم. البته استفاده کردن از تجربه دیگران بسیار خوب و مفید است ولی به شرط این که خودتان آن را ارزیابی کنید و بدانید که آیا کسی که آن تجربه را به شما می گوید مش رمضان است یا استیون هاوکینگ. ولی خوب در مجموع به خاطر وفور حرف مفت همان بهتر است که شما خودتان در مورد هر چیز تحقیق کنید و به نتیجه برسید.

اگر کسی در مورد آمدن به امریکا از من سوال کند می گویم که حتما این شانس را امتحان کند. علت آن هم در یک سوال بسیار ساده خلاصه می شود که آیا از زندگی خود در جایی که هستید رضایت دارید که جواب آن در ایران خیر بود و در امریکا آری است. البته به شرطی که شما یک تعریف مشخصی از رضایت داشته باشد و شرایط آن را به مرور زمان تغییر ندهید. بعضی ها مثل دروازه بان هایی هستند که در بازی فوتبال برای گل نخوردن دروازه را به دوش می گیرند و آن را با خود به اطراف می برند. در حالی که اگر شما بخواهید گل را در بازی فوتبال تعریف کنید مجبور هستید که دروازه یکسان و ثابتی داشته باشید تا بتواند معیار سنجش شما باشد. بعضی ها وقتی که در ایران هستند می گویند که اگر من یک ماشین خوب و یک خانه خوب و یک آزادی نسبی داشته باشم از زندگی خود راضی خواهم بود ولی وقتی که به امریکا می آیند و به تمام و یا بخشی از خواسته های خود می رسند تعریف رضایت از زندگی هم برای آنها عوض می شود و می گویند که مثلا اگر دولت امریکا به کشورهای امریکای لاتین زور نگوید و یا مثلا مالیات کم بگیرد آن وقت من از زندگی خود راضی هستم. مشکل همان ضعف حافظه تاریخی است که در ما ایرانیان حتی به تاریخ زنگی خودمان هم قد نمی دهد تا یادمان باشد که چه وضعیتی داشته ایم و خواسته هایمان از مهاجرت چه بوده است.

برای من که در یک خانواده کم بضاعت در محله ای مثل نظام آباد بزرگ شده ام چه شانسی به غیر از آمدن به امریکا وجود داشت تا بتواند من را به خواسته های خودم از زندگی برساند. امریکا من را به تمام رویاهایی رساند که حتی خودم هم از فکر کردن به آنها خنده ام می گرفت. زندگی در کنار آب و داشتن قایق و ماشین و خانه خوب و حتی پیدا کردن یک همسر بسیار خوب را فقط مدیون آمدن خود به امریکا هستم. من از اول می دانستم که از زندگی خود چه می خواهم و برای همین تکلیفم با خودم روشن بود و در جهت رسیدن به آن خواسته ها هم به امریکا آمدم. گلاب به رویتان بقیه چیزها دیگر افاضات فدوی است. شما هم بهتر است قبل از این که اقدام به مهاجرت کنید خواسته هایتان را از زندگی خود مشخص کنید و حتی آن را در جایی بنویسید که یادتان نرود. اگر احیانا یکی از خواسته های شما فدا شدن در راه وطن و یا مثلا بسط و گسترش فرهنگ هزاران سالیانه ایرانی است حالا چه کاری است که خودتان را از مرکز آن دور کنید و به جای دیگری بروید که نشانه ای از آن فرهنگ ایرانی اصیل در آن وجود ندارد و یا مجبور باشید که برای جان دادن در راه وطن دوباره یک بلیط طیاره بخرید و پس از ساعت ها انتظار خودتان را به آنجا برسانید. یادتان نرود که آرزوی عاشق همیشه این است که در کنار معشوق خود بماند حتی اگر مجبور باشد که سخت ترین شرایط را تحمل کند. ولی اگر تصمیم گرفته اید که به امریکا مهاجرت کنید یعنی این که شما زندگی بهتر را به بودن در وطن خود ترجیح داده اید پس سعی کنید تمرکز خود را بر روی همان چیزی بگذارید که خودتان انتخاب کرده اید.

به هر حال برای شما در هر کجای این کره خاکی که هستید آرزوی موفقیت و شادی در زندگی دارم.

[Aghaman]

به به آرش خان عزیز
قدمت روی چشم برادر ، منور فرمودی
چه افتخاری که بلافاصله بعد از شما پست بذاریم
خارج از تعارف درصد بسیاری از جذابیت مهاجر سرا مربوط به پست های شماست
کاش وقت داشتی و حالا پس از سالها با دیدگاه جدید برامون مطلب مینوشتی
هر جا هستی خدا به همراهت

[m.memari]

ترکیبی از شادی و غم و نگرانی و دلشوره و گیجی و ترس او را محاصره می کنند و حتی خودش هم نمی داند که با خودش چند به چند است. این هم طبیعی است و تا زمانی که شما به آمریکا نیایید و مستقر نشود و کار پیدا نکنید و پنج سال هم از اقامت شما نگذرد این احساسات متناقض همچنان یار صمیمی شما باقی خواهند ماند.

آرش جان سلام

یعنی‌ آتیشم زدی ,
داداش یه سری هم به تایپیک "آمریکا از خیال تا واقعیت " بزن

برو بچّ روحیه‌ میخوان