اولین سفر به آمریكا برای فعال سازی گرین کارت

[erfanslash]

یک شاخه رز سفید تقدیم تو باد
رقصیدن شاخ بید تقدیم تو باد
تنها دل ساده ایست دارایی ما
آن هم شب عید تقدیم تو باد

[hossein1234]

سال نو رو به همه دوستان مهاجرسرایی تبریک میگم ... این تاپیک هم کم کم داره به پایان خودش میرسه ... امیدوارم همه دوستان به آرزوهاشون در سال جدید برسن ...
سلامت و خندان باشین

[amin_sh]

با تبریک سال نو
امیدوارم لحظاتی شاد داشته باشید و ما رو هم از دعای خیرتون بی نصیب نکنید

[ariannbr]

سلام امیدوارم همگی خوب و سلامت باشید
تو این ٦ - ٥ ماهی که از ایران امدم بیرون با همه ی عشقی که برای امدن داشتم و با همه ی احساسه بدی که تو ایران زندگی کردن بهم میداد حالا بعد این مدته کوتاه به قدری دلم برای شهرم و خونه زندگیه خودم تنگ شده که هر لحظه دلم میخواد جمع کنم کاسه کوزمو برگردم برم خونه .
همه میگن که ٢-١ ساله اول خیلی سخته ولی واقعن نمیدونم دووم بیارم تا اون موقع یا نه .
مخصوصن الان که شب عیده و این احساسه غربت خیلی بیشتر حس میشه .
در حاله حاضر فقط یه چیزه که باعث شده به برگشتن فکر نکنم اونم زندگیه پسرمه .
هنوز شوق و ذوق و استرس روزای آخر سپتامبرو برای گرفتنه ویزا یادم نرفته .
یه سایت هست به اسم futureme.org که میشه برای خودتون ایمیل بنویسید و یک ساله بعد ایمیل رو دریافت کنید.
امیدوارم ایمیل که روز گرفتن ویزا برای خودم فرستادم وقتی بعد از یک سال بهم برمیگرده و میخونمش باعث شرمندگی و خجالت نباشه برام .
به هر حال ببخشید اگه شبه عیدی حرفای خیلی شادی نزدم ، از زور بی کسی و بی دوست و رفیقیه .
با اینکه اینجا فامیل زیاد دارم ولی متاسفانه ما ایرانی ها خیلی از همدیگه خوشمون نمیاد.
امیدوارم از بچه های ٢٠١٢ که امدن اینجا همه زندگی خوبی داشته باشن و مثل من نباشن.
برای همگی سالی پر از خوشبختی و موفقیت آرزو میکنم
امیدوارم مخصوصن تو این روزای عید کسی چه اینجا چه اونجا تنها نباشه و در کنار کسایی که دوسشون دارین بهتون خوش بگذره

[gulu]

سلام بر همه دوستان 2012 هي
سلام بر همه مهاجران و نيمه مهاجران
سال نوي همگي تون مبارك باشه

واسه اونايي كه رفتن يه زندگي جديد رو شروع كردن سلامتي ؛ صبر و موفقيت آرزو مي كنم و ايشالا كه شادي ها جاي دلتنگي هاي غربت رو براشون بگيره

واسه اونايي هم كه مثل خودم هنوز نه رفتن و نه موندن و به عبارتي نيمه مهاجرند هم آرزوي سلامتي ؛ نشانه هايي از اميد ؛ توانايي دل كندن از اينجا با همه داشته ها و نداشته شون ، شادي و موفقيت رو آرزو مي كنم ...

مي دونم كه در اين راه همگي چه روزهاي سخت و طاقت فرسايي رو گذرونديم از شوق و اشتياق قبولي تا ترديد و دودلي براي رفتن يا موندن ؛ از جمع آوري مدارك تا روز مصاحبه ؛ از استرس روز مصاحبه تا اميد و انتظار كلير شدن ؛ از كلير شدن تا شوق ديدار ويزا ؛ از رفتن و مواجه شدن با سختي هاي اين مسير پر پيچ و خم ... مطمئنم و يقين دارم هموني كه توي تمام اين روزها همراه و پشتيبان ما بوده دست ياري و كمكشو از رو شونه هاي ما بر نمي داره و در اين سال جديد هم ورق هايي رو برامون رو مي كنه كه فكرشم نمي كرديم پس همچنان گام بر مي داريم با" الهي به اميد تو "

به اميد اون روزي كه همگي از موفقيتهاتون بنويسيد
آينده روشني رو براي همگي آرزومندم
پيروز و سربلند باشيد

gulu

[cmbt]

سلام به همهٔ دوستان مهاجر سرایی.سال نو مبارک..امیدوارم سال پر از سلامتی‌ و شادی داشته باشید.راستش از فکر اینکه سال دیگه عید اینجا پیش فامیل و دوستان نیستم گاهی دلم میگیره ولی‌ بازم فکر کنم با این وضعیت چاره‌ای جز مهاجرت نیست.امیدوارم امسال سالی‌ پر از شادی و پست‌های پر امید و شاد در این سایت باشه

[j1970]

...تو این ٦ - ٥ ماهی که از ایران امدم بیرون با همه ی عشقی که برای امدن داشتم و با همه ی احساسه بدی که تو ایران زندگی کردن بهم میداد حالا بعد این مدته کوتاه به قدری دلم برای شهرم و خونه زندگیه خودم تنگ شده که هر لحظه دلم میخواد جمع کنم کاسه کوزمو برگردم برم خونه...

احساس چیزیه که خیلی قابل کنترل نیست و نمیشه کاریش کرد اما من واسه خودم فکر میکنم خونه زندگیم اینجاس و واقعا جایی واسه زندگی کردن هیچ جای دیگه دنیا ندارم!
میخوام اینا رو بگم تا اگه کسی وضعیت سختی داره و افسوس گذشته رو میخوره و ممکنه پشیمون شه بدونه که باید شرایط سخت و دلتنگی‌ها و اینا رو گذروند.
خلاصش کنم، با اینکه پولم تموم شده! و به شدت دنبال کار میگردم و همین امروز یه مصاحبه 45 دقیقه‌ای رو در رو داشتم و بعدش چون تلفنی یه مصاحبه دیگه داشتم نمیتونستم سوار اتوبوس شم و پیاده چند مایلی پیاده اومدم و 50 دقیقه مصاحبه تلفنی رو گذروندم با اینحال یه ذره نه دلم تنگ شده و نه پشیمونم و راستش اصلا هم اینجوری نبوده که بخاطر پسرم اومده باشم. اول از همه بخاطر خودمون (من و همسر) و قطعا پسر هم نتیجه شو میبینه.
راستش یکی مثل من دندون کندنی رو کنده و اینا رو هم که به این بهونه میگم نه در جواب دوست خوبمونه (که معتقدم هر کسی هر جوری زندگی میکنه که دوس داره) بلکه بخاطر اینه که فکر میکنم احتمالا آدمای دیگه‌ای هم مثل من هستن و یا ممکنه سختی‌ها و دلتنگی‌ها بهشون فشار آورده باشه، پس خوبه که بدونن تنها نیستن و ممکنه کسای دیگه‌ای در جای دیگه‌ای دارن سختی میکشن که گلیمشونو از آب بکشن بیرون.
منم کار پیدا کردم و جزئیات یادم بود اگه بتونم دسته‌بندیش کنم فکر میکنم جزوه آموزنده‌ای!! بشه
واسه همه پشتکار و هدفمند زندگی کردن رو آرزو میکنم.

[j1970]

...با اینکه اینجا فامیل زیاد دارم ولی متاسفانه ما ایرانی ها خیلی از همدیگه خوشمون نمیاد...

آرین خان،
آقا نبینم ناامیدی.
اینکه ایرانی‌ها از هم خوششون نمیاد علت داره و من علیرغم نظر بسیاری از دوستان که معتقدن ایرانیهای عزیز دارای تمدن اونقد هزارساله و فرهنگ و ... بسیار غنی هستند، مخالف این موضوع هستم که دلایلشم دارم و یه نمونش همین جمله شما که از همدیگه خوششون نمیاد!
تو همین مدت کم که اینجام یه پروژه که نمونه آمریکاییش بخواد بگیره یه 5 برابری بیشتر از رقم من میگرفت رو از یه ایرانی عزیز گرفتم که تو زرد از آب دراومد و با یه "ببخشید" همه چی رو مالید! در صورتیکه که مشخص بود خودش از اول میدونسته که میخواد پولی نده اما چون فک میکرده من تازه واردم و اینا میتونسته با من بازی کنه و کرد (چه حس قدرتی کرده )
این دلیل نمیشه که همه ایرانیها بد باشن، آدمای خیلی خوبی هم پیدا میشن توشون که نمونشو اینجا میشناسم من.

اما در کل من به یه قانون من درآوردی رسیدم و اونم اینه که میخوام شیرجه بزنم تو خارجیا و بیرون نیام حالا هر کی هر چی میخواد بگه.

بنظر من برای اینکه تو ذوقت نخوره کلا بیخیالشون شو، وقتی اوضاع و احوالت خوب شد، سرو کلشون پیدا میشه و خیلی آدمای باحالیم میشن. میگی نه؟ امتحان کن.

ببین، هر وقت خیلی حالت گرفته شد (که امیدوارم نشه) و اینا یاد من بیفت حتما خندت میگیره و با خودت میگی: بابا این دیگه چقد دلش خوشه!

[odiseh]

هموطن هرجای این کره خاکی که هستی عیدت مبارک

[radman87]

سلام امیدوارم همگی خوب و سلامت باشید
تو این ٦ - ٥ ماهی که از ایران امدم بیرون با همه ی عشقی که برای امدن داشتم و با همه ی احساسه بدی که تو ایران زندگی کردن بهم میداد حالا بعد این مدته کوتاه به قدری دلم برای شهرم و خونه زندگیه خودم تنگ شده که هر لحظه دلم میخواد جمع کنم کاسه کوزمو برگردم برم خونه .
همه میگن که ٢-١ ساله اول خیلی سخته ولی واقعن نمیدونم دووم بیارم تا اون موقع یا نه .
مخصوصن الان که شب عیده و این احساسه غربت خیلی بیشتر حس میشه .
در حاله حاضر فقط یه چیزه که باعث شده به برگشتن فکر نکنم اونم زندگیه پسرمه .
هنوز شوق و ذوق و استرس روزای آخر سپتامبرو برای گرفتنه ویزا یادم نرفته .
یه سایت هست به اسم futureme.org که میشه برای خودتون ایمیل بنویسید و یک ساله بعد ایمیل رو دریافت کنید.
امیدوارم ایمیل که روز گرفتن ویزا برای خودم فرستادم وقتی بعد از یک سال بهم برمیگرده و میخونمش باعث شرمندگی و خجالت نباشه برام .
به هر حال ببخشید اگه شبه عیدی حرفای خیلی شادی نزدم ، از زور بی کسی و بی دوست و رفیقیه .
با اینکه اینجا فامیل زیاد دارم ولی متاسفانه ما ایرانی ها خیلی از همدیگه خوشمون نمیاد.
امیدوارم از بچه های ٢٠١٢ که امدن اینجا همه زندگی خوبی داشته باشن و مثل من نباشن.
برای همگی سالی پر از خوشبختی و موفقیت آرزو میکنم
امیدوارم مخصوصن تو این روزای عید کسی چه اینجا چه اونجا تنها نباشه و در کنار کسایی که دوسشون دارین بهتون خوش بگذره

امیدوارم هر چه زودتر بتونی با شرایط خودتو وفق بدی و اینده روشنی برای پسر گلت و خانواده محترمت بسازی به امید اون روز

[Omidooo]

سلامی‌ گرم به دوستان قدیمی‌
نوروز مبارک.
خوشحالم که دوباره در جمع شما حضور دارم.
دیگه الان فک کنم اکثر بچه‌های ۲۰۱۲ اومده باشن.
یه چند روز دیگه بگذره من یک سال رو پر می‌کنم.
خدا رو شکر مشکله خاصی‌ تا الان نداشتم و همه چی‌ اوکی هست.
دوباره تصمیم گرفتم ک تجربه‌هایی‌ رو که تا الان کسب کردم رو توی تاپیک شیکاگو بذارم.
برای همگان آرزوی سلامتی‌ به همراه عاقبت به خیری دارم.
کوچیک همهٔ بچه‌های مهاجرسرا
امید.

[odiseh]

سلامی‌ گرم به دوستان قدیمی‌
نوروز مبارک.
خوشحالم که دوباره در جمع شما حضور دارم.
دیگه الان فک کنم اکثر بچه‌های ۲۰۱۲ اومده باشن.
یه چند روز دیگه بگذره من یک سال رو پر می‌کنم.
خدا رو شکر مشکله خاصی‌ تا الان نداشتم و همه چی‌ اوکی هست.
دوباره تصمیم گرفتم ک تجربه‌هایی‌ رو که تا الان کسب کردم رو توی تاپیک شیکاگو بذارم.
برای همگان آرزوی سلامتی‌ به همراه عاقبت به خیری دارم.
کوچیک همهٔ بچه‌های مهاجرسرا
امید.

سلام
عیدتون مبارک ..... صد سال به از این سالها
نه من هنوز نیومدممممممممممممممممممممممم
یک ساله شدنتون هم خیلی خیلی مبارک باشه
من و بقیه دوستانتون بی صبرانه منتظر خوندن تجربه های خوب شما هستیم

برای من و همسرم هم دعا کنین که موقع اومدن با مشکلات کمتری مواجه بشیم و از پس همه اونا بربیاییم

[j1970]

هفته بسیار شلوغی بود و تلفن پشت تلفن (کلی کمکم کرد که بتونم مسلط‌تر حرف بزنم پشت تلفن و نترسم!)
بعد از امیدواریها و ناامیدی‌های زیاد و چند تا مصاحبه ناموفق بخاطر مشکل زبان، و پولی که فقط باهاش میتونم اجاره ماه بعد رو بدم که خب، این خودش استرس میده به آدم.
از سه مصاحبه این هفته که داشتم راضی هستم (واقعا واسم مهم نیس اونا راضین یا نه!) و دیروز عصر که یک ساعتی تو اتوبوس بودم (و چند ایستگاه اول رو فقط من مشتری اتوبوس بودم) تا برگردم تو خونه، اونم بعد از 3.5 ساعت مصاحبه فنی تو فاکس‌نیوز (که واقعا باهاشون حال کردم و با یکیشون که مسن‌تر بود کلی خندیدیم، البته من فارسی میخندیدم و اون انگلیسی!) احساس تعلق به این خاک و این مردم داشتم، حس میکردم دارم تو این جریان میرم جلو و میتونم گلیم خودمو از آب بکشم بیرون.
نکات زیادی یاد گرفتم که البته اینجا نمیگنجه و باید بتونم دسته‌بندیش کنم واسه خودم.

من آدمی نیستم که امید واهی بدم و با چه‌چه و به‌به و دعا و این چیزا بخوام دلگرمی بدم به کسی، اما این نظر رو گذاشتم تا بگم. مهاجرت سخته ولی نباید ناامید شد. قبل از مهاجرت باید تصمیم گرفت، نه با شادی کودکانه و هورا کشیدن، بلکه با فکرت و قلبت و وقتی اومدی دیگه نباید ناامید بشی.
واسه من هیچی هنوز معلوم نیست و به کسایی که یه جورایی ممکنه ناامید شده باشن (ناامیدی ضعف زیادی میاره واسه آدم) خواستم بگم که: آقا جون، وضعت از من بدتره؟ (فقط یه ماه اجاره میتونم بدم فقط) من هنوز نه به داره و نه به بار، اما تو همین یه هفته واسه خودم اونقد حس خوب و قوی ساختم که بدون نگرانی از گرفتن یا نگرفتن کار دارم باهاشون حرف میزنم (همون اولشم میگم که آرومتر صحبت کنن، چون انگلیسی زبان دوم منه!، که البته همه توصیه میکنن که این حرف رو نزنین هیچوقت) و واقعا از همین الان دارم فکر میکنم کدوم یکی از این سه تا موقعیت واسه من بهتره که همون رو انتخاب! (ته بچه پررو) کنم.

اونی که ناامیدی، قسم خوردن خوب نیس، والا قسمت میدادم که دعا کردن (فقط اتکا به دعا) رو بذاری کنار و جاش هر چی توان داری رو به کار بگیری تا بتونی کار مورد علاقتو (نه هر کاری) بگیری و بری جلو.

اما پلن بی! اگه نشه، میرم کارگری میکنم تا بتونم چند ماه دیگه هم دووم بیارم تا کار اصلیمو پیدا کنم، اما هیچوقت فکر برگشتن به ایران رو نمیکنم.

[IN.USA@2013]

هفته بسیار شلوغی بود و تلفن پشت تلفن (کلی کمکم کرد که بتونم مسلط‌تر حرف بزنم پشت تلفن و نترسم!)
بعد از امیدواریها و ناامیدی‌های زیاد و چند تا مصاحبه ناموفق بخاطر مشکل زبان، و پولی که فقط باهاش میتونم اجاره ماه بعد رو بدم که خب، این خودش استرس میده به آدم.
از سه مصاحبه این هفته که داشتم راضی هستم (واقعا واسم مهم نیس اونا راضین یا نه!) و دیروز عصر که یک ساعتی تو اتوبوس بودم (و چند ایستگاه اول رو فقط من مشتری اتوبوس بودم) تا برگردم تو خونه، اونم بعد از 3.5 ساعت مصاحبه فنی تو فاکس‌نیوز (که واقعا باهاشون حال کردم و با یکیشون که مسن‌تر بود کلی خندیدیم، البته من فارسی میخندیدم و اون انگلیسی!) احساس تعلق به این خاک و این مردم داشتم، حس میکردم دارم تو این جریان میرم جلو و میتونم گلیم خودمو از آب بکشم بیرون.
نکات زیادی یاد گرفتم که البته اینجا نمیگنجه و باید بتونم دسته‌بندیش کنم واسه خودم.

من آدمی نیستم که امید واهی بدم و با چه‌چه و به‌به و دعا و این چیزا بخوام دلگرمی بدم به کسی، اما این نظر رو گذاشتم تا بگم. مهاجرت سخته ولی نباید ناامید شد. قبل از مهاجرت باید تصمیم گرفت، نه با شادی کودکانه و هورا کشیدن، بلکه با فکرت و قلبت و وقتی اومدی دیگه نباید ناامید بشی.
واسه من هیچی هنوز معلوم نیست و به کسایی که یه جورایی ممکنه ناامید شده باشن (ناامیدی ضعف زیادی میاره واسه آدم) خواستم بگم که: آقا جون، وضعت از من بدتره؟ (فقط یه ماه اجاره میتونم بدم فقط) من هنوز نه به داره و نه به بار، اما تو همین یه هفته واسه خودم اونقد حس خوب و قوی ساختم که بدون نگرانی از گرفتن یا نگرفتن کار دارم باهاشون حرف میزنم (همون اولشم میگم که آرومتر صحبت کنن، چون انگلیسی زبان دوم منه!، که البته همه توصیه میکنن که این حرف رو نزنین هیچوقت) و واقعا از همین الان دارم فکر میکنم کدوم یکی از این سه تا موقعیت واسه من بهتره که همون رو انتخاب! (ته بچه پررو) کنم.

اونی که ناامیدی، قسم خوردن خوب نیس، والا قسمت میدادم که دعا کردن (فقط اتکا به دعا) رو بذاری کنار و جاش هر چی توان داری رو به کار بگیری تا بتونی کار مورد علاقتو (نه هر کاری) بگیری و بری جلو.

اما پلن بی! اگه نشه، میرم کارگری میکنم تا بتونم چند ماه دیگه هم دووم بیارم تا کار اصلیمو پیدا کنم، اما هیچوقت فکر برگشتن به ایران رو نمیکنم.

آقا واقعا با نوشته هات خیلی موافقم و امیدوارم هرچه سریعتر کارات اکی شن بازم بیا خبر بده لطفا!

[ariannbr]

اما پلن بی! اگه نشه، میرم کارگری میکنم تا بتونم چند ماه دیگه هم دووم بیارم تا کار اصلیمو پیدا کنم، اما هیچوقت فکر برگشتن به ایران رو نمیکنم.

اولا که برات آرزوی موفقیت میکنم و خوش حال میشم میبینم انقدر امید و انرژی داری

ولی من بعد کلی گشتن از کار مورده علاقه و رشته ی خودم که نا امید شدم هیچ , چند ماهه میخوام پلن بی رو اجرا کنم تا زندگیمون بگذره ولی اونم گیر نیاوردم
با کلی پارتی بازی و به قول اینا کانکشن (دور از جون شما) توی آشپزخونه کار پیدا کردم که بیشتر از ٤-٣ روز دووم نیاوردم
بگذریم
امیدوارم شما همیشه همینجوری پر انرژی پیش بری
سال خوبی برای شما و خانواده ی محترمتون آرزو میکنم