بی خانمانی در آمریکا

[rs232]

پورت سریال عزیز، فرمایش شما متین اما روی صحبت من با مهاجری هست که نهایت با چه میدونم 20 هزار دولار میاد اینجا و تا دوزاریش بیوفته که چی به چیه و چرا همچین شد اینجوری شد، پولش تموم میشه و در اون لحظه فرقی با یک آمریکایی که بقول شما تمام حقوق بیکاریشو خورده و خلاصه هر چه بوده نبوده رو فرستاده خندق بلا، نداره که هیچ بلکه حداقل اون آمریکایی اینجا کشور خودشه و زبانش درازه اما این مهاجر چی؟ میگن دو روزه اومدی الان چی میخوای از جون ما؟
البته که شرایط یک سیتیزن و حتی یک گرین کارتی که مثلا چندین ساله اینجا در یک شغل ثابت تمام وقت کار کرده فرق میکنه.
متاسفانه این دوستان ما فکر میکنن که آمریکا یا حالا هر کشور دیگه، از قحط الرجالی به ایرانی جماعت یا هر ملیتی دیگه ویزا میده و کار و تامین اجتماعی طرف همچین آماده هست که بصورت بسته پیشنهادی اول کار تقدیم بشه! ازشون هم بپرسی که پس این بیکاران و بیخانمانهای خودشون پس چیه، بادی به قبقب (غبغب!) انداخته و میگن «اونا بابا معتادن همشون، دولتم دیگه از دستشون خسته شده، حساب ماها متخصصین عالیقدر با اونا جداست!»
من باحساب همین محله خودمون میگم. یک مهاجر اگه پولش تموم بشه، خودشو بکشه با کار ریتیل کرایه خانه اش در یک محل تمیز و امن هم در نمیاد! خوب حالا بقول سعدی تا چه خورم صیف و چه پوشم شتا! بجای خود. نهایت اینه که یا مجبوره ماشین خواب بشه یا برگرده خونه اش! من به عقلم راه سومی که کاربردی باشه نمیرسه.

البته ناگفته نماند که من هم در حدود یک هفته در ماشین خوابیدم! البته قضیه اش فرق می کند و از دست یک یار فرانسوی تقریبا دیوانه فرار می کردم . منتظر بودم تا موعد بلیط برگشتش برسد! بهرحال آدم باید خوابیدن در ماشین را هم یاد بگیرد چون ممکن است لازم شود. من شب ها در پارکینگ سیف وی می خوابیدم و بد نبود هم روشن بود و هم مطمئن. منظره اش هم بد نبود.

[masih sh]

یامی جان
دید شما از امریکا همیشه دید انتقادی بوده.و فکر میکنم دلیلش هم نداشتن کار درست و حسابی است .و دلیل اینکه کار مناسب و در حد خودتون ندارید این هست که شما مدرک تحصیلی مناسبی نداشتید و ایالتی را انتخاب کردید که اصلا جای مناسبی برای یک مهاجر نیست. این ها باعث شده که چیز های بد امریکا برای شما قابل توجه باشد.
یامی جان ناراحت که نشدید؟

[RunnerNewAge]

من نفمیدم قراره بیام امریکا بی خانمان شم !!ااین همه خرج و زور که اخرش اینه ینی ببخشید مگه خرم! اینم شد موضوع !! بهتر نیس یه تاپیک بزنید موفقیت در امریکا و نحوه اماده شدن برای آن! شما که وقت و انرژی میزارید درس درمون و بدرد بخور بزارید به کارمون بیاید.
روشهای گدایی از دولت و یاددادن هنر نیس که !

سیصد و خورده ای میلیون آمریکایی هم مثل شما منتظر هستن که یکی بیاد براشون نحوه آماده شدن برای موفقیت رو شرح بده. البته خیلی ها هستن که این کار رو میکنن، کتابهاشون میلیونی فروش میره اما تقریبا تنها کسی که از این درسها درس موفقیت کسب میکنه همون نویسنده هه و ناشرش هست و بس!
متاسفانه شما فکر میکنین که با بی توجهی به مشکلاتی که در راه مهاجرت هست، براحتی میتونین ازشون فرار کنید ولی دوست عزیز اصلا اینطوری نیست. نه مهاجرت هلو برو تو گلوئه و نه موفقیت که چه عرض کنم، حتی دخل و خرج رو (نه تنها اینجا بلکه هرجا) سر هم آوردن.
از قرائن و شواهد پیداست که شما حال و روز و کلاس کاریتون خیلی بالاتر از صدها هزار بلکه میلیونها آمریکایی تحصیل کرده و متخصص هست که یک روزی برای خودشون برو بیایی داشتن ولی یک تصمیم غلط یا بدبیاری باعث شد در کوتاه مدت خونه زندگیشون رو از دست بدن و مجبور بشن در ماشینشون (البته اگه براشون مونده باشه) زندگی کنن تا اینکه از صفر (یا احیانا از زیر صفر یا حتی از صفر کلوین) شروع کنن. با این اوصاف نه تنها من، بلکه بعید میدونم در این انجمن کسی باشه که بتونید ازون تلمذ بکنید. لذا به عنوان یک برادر کوچکتر به شما توصیه میکنم (احتمالا تنها توصیه بدرد بخورمه که میتونم به شما بگم) که موقع تشریف آوردن به اینجا، حتما بلیط برگشتتون هم بخرین، مبادا روزی روزگاری که خدا اون روز رو برای هیش کس نیاره، مجبور نباشین بخاطرش به گدایی از دولت و ملتی که فکر میکنید من در این تاپیک یاد دادم، مجبور بشید.
این تاپیک صرفا برای افزایش مهارت و تجربه اعضایی هست که فکر میکنن اگه احیانا به آخر خط برسن (که متاسفانه بین مون هم کم نبوده)، مرحله بعدی تلاش در راه «زندگی در شرایط سخت» بجای انتخاب آسانترین راه یعنی "برگشتنه". خوب اگه شما به دردتون نمیخوره و راست کارتون نیست، دلیل نیست بقیه هم مثل شما فکر کنن.
با آرزوی موفقیت، فرش قرمز استثنائا برای حضور سبز شما گستره شده و بقول اون نوحه معروف «آمریکا منتظر ماست بیا تا برویم ...»

جناب یامی پاسخ منرا حذف کرد - ای بابا شما که تحمل نظر مخالف نداری چرا تاپیک میزنی !

[online27H]

یامی جان
دید شما از امریکا همیشه دید انتقادی بوده.و فکر میکنم دلیلش هم نداشتن کار درست و حسابی است .و دلیل اینکه کار مناسب و در حد خودتون ندارید این هست شما مدرک تحصیلی مناسبی نداشتید و ایالتی را انتخاب کردید که اصلا جای مناسبی برای یک مهاجر نیست. این ها باعث شده که چیز های بد امریکا برای شما قابل توجه باشد.
یامی جان ناراحت که نشدید؟

مسیح جان احتمال دارد که بعضی از مشکلات فکر انسان را نسبت به بعضی از موضوعات سوق دهد ولی ما خیلی وقتها بعضی از واقعیت ها را پشت یک عالمه چیزهای زیبا (منظورم خیالات زیبا نیست) مخفی میکنیم مطمئناً شما بسیاری از پست های مهاجر سرا را دیده اید بیشتر در مورد کسب موفقیت هاست ولی هیچ وقت در مورد شکست ها و طریقه مدیریت در شرایط بد نیست ... من از گفته های یامی جان اینطور برداشت کردم که او دارد از "مدیریت شرایط بد مالی و کنترل آن تا زمان حل مشکل و برگشت به وضعیت عادی " سخن میگوید و به نظر من این گفته ها میتواند برای کسانی که دچار مشکل مالی شده اند و چاره ای برای برگشت به ایران ندارند ( به هر دلیلی ) بسیار سودمند باشد ... پیشبینی تمامی احتمالات حتی اگر درصد بسیار پایینی هم داشته باشد باز کار بسیار عاقلانه ایست و استقبال کاربران را از روشن شدن زوایای دیگر مهاجرت میطلبد ...

من نفمیدم قراره بیام امریکا بی خانمان شم !!ااین همه خرج و زور که اخرش اینه ینی ببخشید مگه خرم! اینم شد موضوع !! بهتر نیس یه تاپیک بزنید موفقیت در امریکا و نحوه اماده شدن برای آن! شما که وقت و انرژی میزارید درس درمون و بدرد بخور بزارید به کارمون بیاید.
روشهای گدایی از دولت و یاددادن هنر نیس که !

جناب یامی پاسخ منرا حذف کرد - ای بابا شما که تحمل نظر مخالف نداری چرا تاپیک میزنی !

رانر جان گفتگو در شرایط عادی و روبروی هم با بیان احساسات از طریق صحبت با صدای آرام یا بلند صورت میگیره که واکنشهای مختلفی نسبت به تن صدا بهمراه داره ولی وقتی که کامنتی رو پیجی نوشته میشه بستگی به تک تک کلماتی که بکار میبیری میتونه برداشت های مختلفی داشته باشه ... حالا امکان داره که شما خیلی آروم این انتقادو کرده باشی و از نظر من یک نوع حمله و بی احترامی به نظر بیاد که خیلی ساده میتونه یه سوء تفاهم بوجود بیاره که برا منم این موضوع بوجود اومده ...
آقای یامی مدیر نیست که بخواد به خاطر انتقاد کامنتی رو حذف کنه برای همین احتمالا چون پاسخ شما در نقل قول جواب داده شده بود برای تشدید نشدن موضوع پاک شده که حساسیت زیاد رو این موضوع خیلیم ارزش نداره ... ( ببخشید قصد من دخالت در حرف شما و یامی یا انتقاد از شما هم نبوده امیدوارم منظور منو بد نگرفته باشی)

[yami]

مسیح عزیز! بنده خودم قبل از آمدم عمری برای خودم ممل آمریکایی بودم که بعید میدونم کسی به گرد پام هم میرسید! اما سیستم آمریکا طوری هست که مردم رو انتقادی بار میاره از سیاست گرفته یا اقتصاد و ... همین هم از جهتی باعث پیشرفت میشه چون جلوی قناعت پیشگی و پاچه خواری دولت و شرکتها به خاطر خدمات و کالایی که دارن میدن، رو میگیره. اصلا این حق مردم هست اینجا که ناراضی باشن و معترض باشن، حتی به ناحق اما محروم و تحقیر و بازداشت نشن به خاطرش! حالا اگه کسی اصرار داره که قناعت پیشه کنه و به هر چی داره راضی باشه، بحث دیگه ای هست. البته جوانب دیگه ای هم داره. خیلی ها اینجا ضمن اینکه قناعت نمیکنن، اعتراض هم میکنن. این افراد بعضی هاشون در آینده محکوم به شکست مالی و احیانا بی خانمانی هستن. برای مثال ماهی برای هر موبایل اعضای خانواده 50 دولار خرج میکنه و ناراضی هست از گرونی اون. ماهی 70 دولار به تلویزیون کابلی میده و ناراضیه اش. ماهی 100 دولار پول اینترنت پر سرعت میده و کماکان ناراضیه و بیمه ماشین و خونه و درمانی و ...
به نظر من این فایده نداره! من در عین اینکه قناعت میکنم، معترضم! این وضعیت باعث شده در عین اینکه پول پله نداشته ام (!!) رو حفظ کنم، همیشه در حال جستجوی برای پیدا کردن یک شورتکاتی برای کاهش هزینه ها و حل مشکلات هم باشم و میتونم بگم در 50 درصد یا بیشتر مواقع هم موفق بودم کم یا بیش.
بعضی مسائل هم هست که دید انتقادی من در اون موفقیتی به همراه نداشته! مثل تبعیض در استخدام که حدس میزنم ماجراهای سندبادانه من رو خوندی. خوب اینجا تا حدی دستم بسته هست. برای یک کار خوب که با مکافات پیدا کردم، در شرایط مساوی همیشه یک سیتیزن یا مهاجر هیسپنیک یا کسی که اسپانیولی میدونه به من ترجیح داده شده. حالا نمیدونم با دید شما باید بیام شیرینی پخش کنم اینجا یا خرما یا احیانا یک نامه فدایت شوم هم به کاخ سفید بفرستم که پیشاپیش از ضد حال غیر قانونی که خوردم تشکر میکنم!؟
نه من و نه فکر میکنم که خیلی از بچه های فورام در جستجوی کاری بالاتر از سطح خودمون نیستیم. حتی به کمی پایینتر یا حتی خیلی پایینتر از اون هم قانعیم اما من معترض به تبعیض بودم. البته شانس آوردن که اراده ملوکانه من بر این قرار گرفت که ضمن نگه داشتن شغل فعلیم در می-سیز برم کالج و تا گور دانش بجویم، وگرنه لیستی از کارهای خوبی که بی دلیل ردم کرده بودن یا لیستی بلند بالا از مشاغلی دولتی که اپلای کرده بودم ولی بدون دلیل و جواب حتی به مصاحبه دعوت نکرده بودن، تهیه کرده بودم که با همکاری سازمانهای مربوطه یک الم شنگه رسمی راه بندازم، که فعلا منتفی هست.
فعلا که کار خوب بهمون ندادن، خرج تحصیلمون رو بدن تا ببینیم چه شود اما حواسم هست که همین برنامه تبعیض بعد از فارغ التحصیلیم که مقارن با سیتیزنیم هم خواهد شد، احتمالا سرم خواهد اومد و اونوقته که رسما باید تراک برای بار کردن باقالی بیارن!
صرفا جهت اطلاع شما بطور خلاصه عرض کنم که معمولا کسانی که از دانشگاههای جهان دوم و سوم مخصوصا در دانشگاههای غیر انگلیسی زبان مدرک تحصیلی دارن، برای استخدام در آمریکا مشکل دارن. اونایی هم که از جهان اول هستن مثل اروپا، شرایط کاری رو نسبت به کشور خودشون منصفانه نمی بینن و قید اینجا رو میزنن. ایشالا تشریف که آوردین اینجا به حرفهای من تا حدی میرسید.

رانر! من چه کاره بیدم؟ من پست خودم رو هم با من بمیرم تو بمیری ادیت میکنم! خوب زدیم جاده خاکی، نتیجه اش همین میشه دیگه؟

آنلاین عزیز! ممنون از اینکه مسئله رو کمی تشریح کردی. دقیقا همینطور هست. تاپیک رو من برای کسی زدم که میخواد بیاد و به هر قیمتی موفق بشه. کسی که دنبال هلوی توی گلو هست و در فکر اینه که خوب نشد بر میگردم، اصلا نیازی به دنبال کردن این مطلب نداره؟ انگار شما دارین یک سرباز رو که لباس شخصی تو مثلا اداره بازنشستگی ارتش از صبح تا ظهر کار میکنه رو با یک سرباز در منطقه عملیاتی سومار-دهلران اونم زمان صدام و منافقین (سربازیه خودم!) مقایسه میکنی! صد البته که مهارتهای زندگی در شرایط سختی که سرباز دومیه میخواد یاد بگیره برای سرباز اولیه مضحک و بی مصرف هست چون اگه ازش بپرسی خوب شرایط بد شد چکار کنیم، میگه خوب بر میگردیم خونه!!! من چیزی برای یاد دادن به اون سرباز اولیه ندارم اساسا!
در شرایط بر خوردن به مشکل در اینجا هم خانواده رو در ایران تحت فشار قرار دادن که باید دولار دو هزار و خورده ای تومنی به من بفرستین که من اینجا بیکار شدم، برم خونه بگیرم، اصلا عاقلانه و منصفانه به نظر نمیاد مگه واقعا یکی باباش حاجی بازاری یا حاجی کارخونه ای باشه (که در اون صورت باز میشه سرباز اولی مثال بال که کاریش باهاش ندارم!).
اینجا چون سربازی مثل ایران نیست و دوره آموزشی ارتش رو هم بجز استخدام شدن نمیشه یاد گرفت، مردم پول میدن میرن بوت کمپ که زندگی در شرایط سخت رو یاد بگیرن! دیگه سیتیزنش اینجوری باشه، من مهاجر باید در حد مارین کورپس چیز بلد باشم که گلیم و پتوی خودمو از آب بکشم بیرون!

[امیر مهاجر]

از دوستان کسی یه استیشن تر و تمیز در حد سه چهار هزار دلار قسطی سراغ نداره؟ خریدارم.
قسط اولشو پرداخت میکنم، بی زحمت برام پارکش کنید تو فرودگاه، سویچشم بذارید زیر چرخ جلو سمت شاگرد. خودم میام توش سکونت میکنم.

[yami]

از دوستان کسی یه استیشن تر و تمیز در حد سه چهار هزار دلار قسطی سراغ نداره؟ خریدارم.
قسط اولشو پرداخت میکنم، بی زحمت برام پارکش کنید تو فرودگاه، سویچشم بذارید زیر چرخ جلو سمت شاگرد. خودم میام توش سکونت میکنم.

اجازه بدین که اولین Mythی که در مورد آمریکا خیلی ها دارن (که فرت فرت برای هرچی وام میدن و قسطی میشه خرید کرد) رو براتون باطل کنم!
فکر خرید قسطی و وام رو تا سالیان سال (حداقل اگه دنبال بهره منصفانه هستید) از فکرتون خارج کنید. همه چی جیریـــــــــــــــــــــــــــــــــــنگ! نقد نقد باید پول بدین بگیرین.

*** در ضمن حضور دوباره سبز پر کلاغی آق عباس گل، رفیق فاب خود خودم، رو به انجمن گرامی میداریم!!

[امیر مهاجر]

از دوستان کسی یه استیشن تر و تمیز در حد سه چهار هزار دلار قسطی سراغ نداره؟ خریدارم.
قسط اولشو پرداخت میکنم، بی زحمت برام پارکش کنید تو فرودگاه، سویچشم بذارید زیر چرخ جلو سمت شاگرد. خودم میام توش سکونت میکنم.

اجازه بدین که اولین Mythی که در مورد آمریکا خیلی ها دارن (که فرت فرت برای هرچی وام میدن و قسطی میشه خرید کرد) رو براتون باطل کنم!
فکر خرید قسطی و وام رو تا سالیان سال (حداقل اگه دنبال بهره منصفانه هستید) از فکرتون خارج کنید. همه چی جیریـــــــــــــــــــــــــــــــــــنگ! نقد نقد باید پول بدین بگیرین.
*** در ضمن حضور دوباره سبز پر کلاغی آق عباس گل، رفیق فاب خود خودم، رو به انجمن گرامی میداریم!!

نخواستم. من میرم شلتر...

[امیر مهاجر]

ای بابا حتما آدرس گرین کارتم شلتر میزنی؟!!
دمت گرم داداش میخواستیم اینجوریا بکنبم کمیته امداد حلال تر نیست تازه یارانم میدن.
سلامی بس داغ و تنوری به برادر یامی خشخاشی

آقا مزاح کردم ...
ولی خداییش مطالب مفیدی بود. همینکه آدم ترسی رو که ته ذهنش داره، از شرایطی که شاید شاید بوجود بیاد، حداقل باهاش آشنایی پیدا میکنه و اون ترسه هم از اون ابهتش میفته.

[emrah66]

تجربه سفرهای صفر خرج هم داشتم به این صورت که تابلویی طراحی کردم بنام منو سوار کنید .همیشه هم تریلی و مردم سوارم میکردند (این مسافرت ها برای دانشجویان عادی است و میلیون نفر در آمریکا این کار انجام میدهند) غذا و محل اقامتم توی موتل کار میکردم و شهر و میگشتم.(شش ماه اینجوری زندگی کردم)
خداییش جونای این دوره زمونه تحرک نشون بدین دنیا و بدون نظم واقعیش به پیش ببرید

سلام میشه لطف کنید در مورد تجربه های سفرصفر خرج و راههای کم پول خرج کردن یکم بیشتر بگید خیلی دوست دارم بدونم. دوستان دیگر هم از تجربه هاشون بگن با کمال میل استقبال میکنم 6 دونگ! سپاس

[kavoshgarnet]

بعضی از راههای صرفه جویی در آمریکا برای تازه مهاجرین و اقشار متوسط و معمولی جامعه خودمان، بدیهی است که دوستان مولتی میلیاردر و دانشمند نیازی به خواندن اینها ندارند.



- سعی کنید هیچ چیزی را تا زمانی که واقعا برای شما ضروری نشده است نخرید. حتی اگر مطمئن هستید در آینده نزدیک به آن نیاز پیدا خواهید کرد منتظر همان زمان آینده باشید. معمولا خریدهای هوسی و پرهزینه با موکول کردن به بعد از چشم می افتند و یا نیاز تغییر پیدا کرده و یا به صورت بهینه ای رفع احتیاج می شود.

- هوشیار باشید خودتان را در آغاز کار درگیر قراردادهای متعدد نکنید؛ یک حساب بانکی چکینگ و یک حساب کردیت از بانکی معتبر کافی است. خودتان را درگیر قراردادهای تلفن و اینترنت و تلویزیون نکنید. دور تلویزیون خط بکشید، از اینترنت های پابلیک استفاده کنید و یک تلفن با پرداخت ماهیانه برای شروع کار بهترین گزینه است.


- خودتان را درگیر شناخت غذاهای مختلف جدید و رستورانهای حتی ارزان و فست فودها نکنید. پخت و پز در خانه به روش ایرانی در اینجا بسیار ارزان تمام می شود. اگر نگران کمبود ویتامین و اینجور چیزها هستید بدانید که حدود نیمی از آمریکاییان از مکمل های غذایی و ویتامینها استفاده می کنند و اینجا هم بهترین هایش تولید می شود.



- قبل از ثابت شدن محل زندگی و مشخص شدن محل کار هرگز اتومبیل نخرید. برای شروع از وسایل نقلیه عمومی ارزان استفاده کنید. برای کارهای بسیار ضروری که خارج از سرویس اینگونه وسایل است از ترکیب وسایل استفاده کنید به این صورت که تا آخرین خط با اتوبوس و ترن بروید و از آنجا به بعد تاکسی بگیرید. پیاده روی سریع و دوچرخه سواری را هم که هم فال است و هم تماشا مد نظر داشته باشید.



-

در آغاز کار زیاد وقت خودتان را برای ارتباطهای سوشیال (چت با دوستان، فیسبوک و مکالمه تلفنی)
و تفریح تلف نکنید؛ به جای آن به شناخت محیط، جستجوی کار، جستجوی مراکز کامیونیتی و جستجوهای تخصصی در اینترنت بپردازید. به جای فیسبوک به دنبال یافتن مراکز اموزشی رایگان زبان و حرفه ای و حتی مراکز آموزش اجتماعی باشید. به جای تماس با وطن با مراکز مختلف تجاری و اجتماعی تماس بگیرید. به جای تفریح زبان خود را قوی کنید. می توانید تفریح و آموزش زبان خود را همزمان کنید به صورتی که مثلا فایهای صوتی مکالمه را روی پلیر خود نصب و در کنار ساحل یا در پارک به آنها گوش دهید. حتی یک رادیو اف ام هم مفید خواهد بود.
- برای گرفتن خانه بهتر است انتظارات خود را پایین آورده و در محلهای نزدیک دانشگاهها دنبال همخانه بگردید و اگر متاهل هستید به دنبال کامیونتی های ایرانی باشید و با هموطنان صحبت کرده تا خانه ای مناسب و ارزان برای شما تهیه نمایند.

[RunnerNewAge]

من به این خطر آگاهم که ممکنه مهاجر با ندانم کاری و یا شانس بد تو این ورطه بیافته ولی یه پیشنهاد دارم بهتر نبود موضوع تاپیک بی خانمانی در آمریکا و راههای جلوگیری از آن !! باشه تا بتونیم ازین خطر جلوگیری کنیم نه اینکه باسه این خطر آماده بشیم!!

[shahrzad_a]

من اگه اسم سایتی رو که در مورد سفرهای کم خرج هست رو اینجا بیارم خلاف مقرراته ؟ حتی اگه ربطی به مهاجرت نداشته باشه ؟

تجربه سفرهای صفر خرج هم داشتم به این صورت که تابلویی طراحی کردم بنام منو سوار کنید .همیشه هم تریلی و مردم سوارم میکردند (این مسافرت ها برای دانشجویان عادی است و میلیون نفر در آمریکا این کار انجام میدهند) غذا و محل اقامتم توی موتل کار میکردم و شهر و میگشتم.(شش ماه اینجوری زندگی کردم)
خداییش جونای این دوره زمونه تحرک نشون بدین دنیا و بدون نظم واقعیش به پیش ببرید

سلام میشه لطف کنید در مورد تجربه های سفرصفر خرج و راههای کم پول خرج کردن یکم بیشتر بگید خیلی دوست دارم بدونم. دوستان دیگر هم از تجربه هاشون بگن با کمال میل استقبال میکنم 6 دونگ! سپاس

[online27H]

من اگه اسم سایتی رو که در مورد سفرهای کم خرج هست رو اینجا بیارم خلاف مقرراته ؟ حتی اگه ربطی به مهاجرت نداشته باشه ؟

دوست من اگه موضوعی صرفاً جنبه تبلیغاتی نداشته باشه و مربوط به موضوع تایپیک باشه نه تنها خلاف مقررات نیست بلکه مورد استقبال قرار میگیره ...

[امیر مهاجر]

سلام yami جان
من خیلی دوستت دارم ولی باید در نظر داشته باشی که تاپیک های اینجوری از نظر راهنمایی زیاد خوب نیستند... و ضمنا" برای تازه وارد ها نیز بار منفی به همراه دارد.

هر کسی توی همون روزهای اول زندگی در آمریکا متوجه میشه که مال ماندن هست یانه و این موضوع جنبه کاملا" شخصی و خصوصی داره و دیگه توضیح چگونگی دوام آوردن و... مسلم است که امکان دارد کسی نتواند شرایط سخت پیش رو را عملا" تحمل نماید و مجبور به بازگشت شود, این موضوع حتی برای پولدارها هم اتفاق افتاده است و اصولا" زندگی از همین شدنها و نشدنها تشکیل میشود و آدمها خودشان و خواسته هایشان را بهتر میشناسند. اما اصرار بر ماندن در آمریکا بهر طریق ممکن!

توصیه: به همه دوستان عزیز توصیه میکنم که اگر شرایط زندگی آنها از هر لحاظ منطبق با خواسته مورد پیش بینی آنها نبود سریعا" به کشور خود و کار و زندگی اصلی خود برگردند و حتی قید همه هزینه هایی را که در آنجا پرداخته اند..کرایه خانه - ماشین.. بزنند زیرا برای انسان در وهله اول سلامت روحی و روانی مهم میباشد.

با احترام خدمت شما دوست گرامی، و تشکر از yami عزیز که بسیار از تاپیکشون نکته آموختم.
خدمت شما عارضم که برای من تا بحال بار مثبت داشته.
انسان واقع بین و آینده نگر، قطعا به بدترین شرایطی که ممکن است بعد از مهاجرت بر سرش بیاد فکر میکنه و داشتن تصویر واقعی از آنچه بر بی خانمانها توی آمریکا میگذره بسیار آرامش بخشه و برعکس، تکیه بر تصورات بی پایه که قبل از مواجهه با واقعیت در ذهنمون میپرورانیم، بیشتر باعث استرس و بار منفی میشه.
در مورد اینکه اگر انساس با شرایطی مواجه بشه که دوست نداشته، تصمیم برای فوری برگشتن به وطن، یک مسأله شخصی است و رابطه مستقیم داره با میزان اراده و تحمل شخص. مسلما کسی که بیشتر تحمل میکنه به خودش وقت کافی میده تا سعی کنه شرایط رو به نفع خودش تغییر بده. شرایط سخت چه در آمریکا و چه در وطن، نباید برای ما لولو خور خوره باشه که تا گرفتارش شدیم فرار کنیم. باید موند و مبارزه کرد. باید تا حد توانمون بجنگیم تا به جایی برسیم. وگرنه توصیه به فرار و بازگشت به وطن، گفتنی نیست، هر کسی کم بیاره و از همه جا نا امید بشه، طبق غریزه به خانه و کاشانه کودکیش برمیگرده. اما اون راه حل نیست، بلکه فرار از واقعیته.
البته مثل روز روشنه که شرایط زندگی نه تنها در آمریکا بلکه در هیچ جای دنیا هم از هر لحاظ منطبق بر خواسته های ما نخواهد بود. مهم نیست که ما پیش بینی کرده باشیم یا نه. مهم اینه که اگر با این طرز تفکر بخواهیم زندگی کنیم و از خودمون اینچنین واکنش نشون بدیم، دیگه جایی برای زندگی ما رو کره خاکی نمیمونه دوست من.
اجازه بدید بعنوان یک مرد 36 ساله که اندکی تجربه در این دنیا کسب کرده ام شما رو دعوت کنم به کمی مثبت اندیشی توأم با واقع بینی. حفظ این دو خصیصه در کنار هم کلید شادمانی و موفقیته.
پیروز باشید.