ارسالها: 2,585
موضوعها: 13
تاریخ عضویت: May 2012
رتبه:
260
تشکر: 2
13 تشکر در 0 ارسال
درود بر اهالی گرامی مهاجرسرا
بارها شاهد این پیشنهاد از گوشه و کنار مهاجرسرا بودم که تاپیکی برای «سفرنامه» آمریکا ایجاد شود. درست مانند سفرنامه و تجربه مصاحبه برای سفارتها. ولی اینبار چیزی فراتر از سفر برای مصاحبه پیش رو داریم: زندگی جدید در کشوری پهناور به عنوان یک «مهاجر»!
امروز یکبار دیگر این پیشنهاد را از جانب «ابی هانی» عزیز دریافت کردم که یادآوری بجا و به هنگامی بود. ممنون از شما، ابی جان.
امیدوارم چنانچه قرعه کشی گرین کارت آمریکا در سالهای بعد هم ادامه پیدا کند، این تاپیک سرآغازی شود برای رویکردی جدید از جانب برندگان لاتاری که به جز اینکه مواردی را در تاپیک «اولین سفر به آمریکا» به عنوان نکات مفید عنوان میکنند، با نگاهی متفاوت و به نیت نوشتن «سفرنامه» هم برای این تاپیک مطالب مفصلتری داشته باشند. هم اکنون هم بعضی از دوستان هجرت کرده تجربیاتشان را منسجم و در قالب سفرنامه در تاپیک اولین سفر به آمریکا مینویسند که از مدیران عزیز خواهش میکنم قبول زحمت کرده و با یافتن این سفرنامهها، آنها را به این تاپیک منتقل کنند.
اینجا میشود حتی سفرنامهها بصورت سریالی باشند و تا زمانیکه هنوز ماجراهای آموزندهای درخور این تاپیک وجود داشته باشد، بصورت قسمت جدیدی از سفرنامهی تازه مهاجر آورده شود.
با امید اینکه این تاپیک برای برندگان لاتاری هر سال توسط مدیران وقت ایجاد شود.
طبق رسم و قانون مهاجرسرا یادآوری میکنم که ارسالهای غیر مرتبط در این تاپیک توسط مدیران عدم تأیید خواهند شد.
پیشاپیش از همکاری مدیران و کاربران گرامی سپاسگزارم.
امیر مهاجر
۱۶ مرداد ۱۳۹۲
ارسالها: 263
موضوعها: 0
تاریخ عضویت: May 2012
رتبه:
45
تشکر: 0
0 تشکر در 0 ارسال
ارسالها: 192
موضوعها: 0
تاریخ عضویت: May 2012
رتبه:
67
تشکر: 0
0 تشکر در 0 ارسال
سلام دوستان
در نهایت ما هم پامون به بلاد کفر باز شد. من دیشب وارد شیکاگو شدم و مستقیم از فرودگاه اومدم خونه یکی از دوستام و هنوز هم از خونه بیرون نرفتم.گفتم تا داغه براتون بنویسم چون بعدا یادم میرفت
فرودگاه ایران
پرواز ترکیش . 2 تا چمدون داشتم که یکیش در نهایت شد 30 کیلو و دیگری 22 کیلو (یه کیسه خواب هم داشتم .پرسیدم این که وزنی نداره میتونم این هم قسمت بار تحویل بدم گفتند نه باید حتما 2 تا باشه .رفتم کیسه خواب رو با چمدون سبک بردم دادم بسته بندی کردند و چسب زدند ، شد همون 2 تا )
چمدون 30 کیلیویی اضافه بار حساب شد که هر چی چونه زدم گفت اگه ما هم قبول کنیم تو آمریکا قبول نمیکنند (که بعدا فهمیدم چرت گفته و اینجا کاری نداشتند)
نکته: برای پرداخت اضافه بار حتما یا پول نقد داشته باشید یا کارت بانک ملی -البته میتونید دلار هم پرداخت کنید ولی اول 80 دلار حساب میکنه بعد میرید یه باجه دیگه ریالی براتون میزنه حدود 304 هزار تومان که باید برید پرداخت کنید .حالا اگه بخواهید دلار حساب کنید بانک با دلار 2500 تومان حساب میکنه یعنی شما به جای 80 دلار باید حدود 120 دلار بدید.
داخل کابین هم یه کوله بردم و یه چمدون کابینی که حدودا 11 کیلو وزن داشت.
به بعضی چمدون های کابینی گیر میدادند ولی به من چیزی نگفتند.
نکته :سعی کنید جزو نفرات اول سوار شید که بتونید وسایلتون بالای صندلی خودتون جا بدید و گرنه جا گیر نمیارید .من تا استانبول کوله ام جلوی پام بود.
فرودگاه استانبول:
سالن ترانزیت طبقه دوم. 3 ساعت فرصت داشتم که مناسب بود.
تو گیت اعلام شده برای پرواز ازم پاکت زرد رنگ خواستند، گفتم اینو باید تو شیکاگو تحویل بدم.گفت فقط میخوام ببینم و با پاسپورتم چک کردند.
از همه مسافران آدرس آمریکا میخواستند و کسانی که نداشتند میگفتند زنگ بزنید آدرس بگیرید . ساک بعضی ها رو دوباره بازرسی کردند ولی با من کاری نداشتند.
پرواز خوب بود .فقط طولانی بود حدود 11 ساعت
نکته : وسطهای پرواز یه کم سر درد گرفتم (شاید به خاطر نوشیدنی بود ) ازشون قرص سردرد خواستم ندادن .گفت اجازه نداریم اگه حالتون بده برید پیش دکتر هواپیما .منم بیخیال شدم . با خودتون داشته باشید بد نیست.
نکته : توالتهای هواپیما شلینگ آب نداره .اونم تو پرواز طولانی که آدم مجبوره . میفهمی مجبور . خلاصه از حالا به فکرش باشید (این دستمال مرطوبهایی که میدن شاید یه کم چاره ساز باشه )
نکته : 2 تا فرم تو هواپیما بهتون میدن پرکنید که یکیشون بیشتر لازم نیست (قبلا همینجا درباره اشون صحبت شده و نمونه اشون تو سایت هست)
فرودگاه شیکاگو
دو تا صف داره .یکی برای سیتیزن و دیگری برای بقیه . هر چی پاکتمو دستم گرفتم یکی بیاد منو جدا کنه ببره خبری نشد . بیشتر از 2 ساعت تو صف منتظر موندم تا نوبتم شد .شانسم خورده بودم به یه آفیسر ریلکس ..جلوی من دو تا خانم محجبه بودن آفیسر حدود یکربع باهاشون صحبت کرد بعد پاشد اومد تو صف بلند گفت کسی فرانسه بلده؟ اینها انگلیسی بلد نیستند . :|
بعد از اینکه نوبتم شد مدارکمو گذاشت تو یه پوشه گفت برو چمدوناتو تحویل بگیر و این پوشه دستت باشه برو پیش یه آفیسر دیگه
حدود نیم ساعت بیشتر کار نداشت .پاکت زرد رنگ رو باز کردند و یه فرم دادن امضا و اثر انگشت و تمام
اصلا چمدونامو نگشتند فقط پرسیدن چقدر پول همراهت داری که دقیق اعلام کردم.
شماره کیس: 2013AS0000018xx/ تاریخ رویت قبولی: 2 می 2012/ کنسولگری: آنکارا/ ارسال فرمهای سری اول: 3 خرداد (23 می)/ کارنت شدن کیس: 13 آگوست/ مصاحبه: 4 دسامبر، دریافت کلیرنس:11 ژانویه/ دریافت ویزا:26 ژانویه
ورود به آمریکا :3 می / دریافت گرین کارت : 17 می 2013
ارسالها: 1
موضوعها: 0
تاریخ عضویت: Jun 2012
رتبه:
0
تشکر: 0
0 تشکر در 0 ارسال
با نام دادار پايدار
با سلام و عرض تبريک به شما دوست عزيز براي گرفتن ويزاي اقامت در امريکا
با توجه به اينکه اکثر افراد براي اولين بار وارد خاک امريکا مي شوند و يا اگر قبلا سفري به امريکا داشته اند به صورت توريستي بوده که با خيلي از مسائل برخورد نداشته اند. و نيز با عنايت به اينکه بسياري از افراد ممکن است راهنمائي در امريکا نداشته باشند، بنده تصميم گرفتم که در اين اولين روزهاي اقامتم در امريکا شرح مختصري از کارهايي که بايد انجام شود تا زندگي در امريکا به صورت رسمي شروع شود، بنويسم که اميدوارم که براي شما دوستان عزيز مفيد باشد.
ورود به امريکا:
به محض ورود به فرودگاه و پياده شدن از هواپيما به طرف پليس مهاجرت هدايت خواهيد شد. که در اين قسمت مانند تمامي کشورهاي ديگر باجه هاي مربوط به دوقسمت امريکائي ها و غير امريکائي ها تقسيم مي شوند. در اين مرحله پليس با ديدن نوع ويزا از شما مدارک لازم (همان بسته اي که همراه ويزا) دريافت کرده ايد مي گيرد. و بعد از ديدن مدارک و همچنين برگه اظهارنامه بازرگاني شما (برگه اي که نزديک به پايان پرواز به شما داده مي شود تا وسايل و اموال همراه خود را در آن ليست کنيد) و انگشت نگاري (که با کمال ادب و احترام از شما درخواست مي شود و براي همه افراد مي باشد) و مشخص کردن نوع ويزا و همچنين نوع بازرسي چمدانهايتان، شما را به باجه ديگري -که همان باجه اداره مهاجرت است- هدايت مي کند و در آن باجه نيز از يک فرم براي شما پر خواهد شد که از شما درخواست مي شود که برگه را امضاء کنيد و اثر انگشت بزنيد.
پس از اين مرحله مي توانيد چمدان هايتان را تحويل بگيريد و به طرف گيت هاي خروج براي بازرسي وسايل همراه برويد. در ورودي گيت کارمند بازرس از شما سوال مي پرسد و عمده توجه آنها به اين است که "آيا غذا يا خوراکي مرطوب همراه خود داريد يا نه؟" و همراه داشتن خوردني هايي مثل خشکبار (آجيل، خرما، توت و ...) مانعي ندارد. فقط هنگامي که از شما پرسيده شد که چه خوراکي هايي به همراه داريد موارد را ذکر کنيد.
پس از اتمام اين مرحله شما مي توانيد از فرودگاه خارج شويد. که در اين موقع بسته به موقعيت خود شما يا با کسي از دوستان و آشنايان خود هماهنگ ميکنيد که با راهنمايي ايشان به آدرس مورد نظر برسيد و يا به گيت امور توريستي فرودگاه رفته و از آنها در خواست ميکنيد که هتل هاي مناسب با خواسته شما را به شما معرفي کنند.
براي تماس گرفتن در داخل امريکا نيز مي توانيد از تلفن هاي عمومي که هم با سکه (25 سنتي) کار مي کنند وهم با کارت تلفن استفاده کنيد و يا از اگر لازم داشتيد سيم کارت موبايل خريداري کنيد.
ساکن شدن:
پس از ورود به خاک امريکا و ساکن شدن و استراحت براي رفع خستگي سفر در اولين اقدام به يکي از شعب بانک هاي مورد نظر خود يا پيشنهادي دوست يا اقوام ساکن در امريکا رفته و حساب باز کنيد. چرا که براي گرفتن SSN نياز به يک آدرس ثابت داريد که داشتن نامه از بانک مدرک اثبات ساکن بودن شما در آن ادرس مي باشد. همچنين براي گرفتن ID (گواهينامه رانندگي) که يک مدرک شناسايي بسيار مهم در امريکا مي باشد شما نياز به تراکنش بانکي حداقل يک ماهه خواهيد داشت. در درجه دوم داشتن اتومبيل در امريکا بسيار مفيد و کمک کننده است (البته بستگي به محل اقامت شما دارد). موقع افتتاح حساب به کارمند بانک بگوييد که به نامه اي براي مراجعه به ادارات SSN و ID نياز داريد.
در اقدام ديگر به نزديکترين اداره SSN محل اقامت خود مراجعه کرده و براي گرفتن SSN ثبت نام کنيد. به نظر بنده اگر صبح زودتر به اداره اش مراجعه کنيد بهتر است، زيرا با شلوغي و صف طولاني مواجه نخواهيد شد. خود انجام پروسه ثبت نام براي هر نفر حدود سه الي پنج دقيقه طول مي کشد. و مدارک لازم شامل پاسپورت و نامه بانک مي باشد.
با امید روزهایی خوب و خوش برای شما دوستان
ارسالها: 137
موضوعها: 2
تاریخ عضویت: Nov 2010
رتبه:
16
تشکر: 0
1 تشکر در 0 ارسال
2013-05-16 ساعت 03:25
(آخرین تغییر در ارسال: 2013-05-16 ساعت 05:11 توسط mori.)
القصه:
ساعت ها به وقت محلی میباشد...
یکشنبه 12 می 8:55 بلیط داشتیم از Iran air به سمت لندن... 11:45 لندن بودیم... تا یه چرخ کوچیک توی فرودگاه زدیم، ساعت 16:00 وقت پرواز به JFK - NewYork با هواپیمایی British Airways رسید... 18:40 نیویورک بودیم ولی چون ترافیک هوایی بود بالای فرودگاه، 20دقیقه چرخید و 19:00 نشست. از هواپیما که پیاده شدیم، 3 تا صف میشد... یکی Citizenها، یکی visitorها، یکی Permanent residenceها بود که چون ما دفعه اول بود و گرین کارت نداشتیم، رفتیم توی صف ویزیتورها... بعد یک ساعت رفتیم جلو... اثر انگشت رو اسکن کرد... پاکت های زرد رو ازمون گرفت و خودش بردمون به یه اتاق... توی اون اتاق هم یه برگه رو امضا و اثر انگشت زدیم... بعدش تمام... به همین راحتی...
از ترمینال اومدیم بیرون...
توی فرودگاه تابلو زده بود به سمت AirTrain که قطارای دو واگن کوچیکی بودن که رایگان میبردنمون به خط های مختلف مترو... چون ما قصد داشتیم بریم به Time Square، خط E به سمت World Trade Center رو سوار شدیم...
بلیط رو از دستگاه فروش بلیط باید خرید... single ride قیمتش 2.75 بود... کارت شارژی هم میشد گرفت که 1 دلار واسه کارتش بود. هر بار هم میزدیم، 2.50 کم میکرد. پشت سرهم میشد زد، یعنی ما 2تا کارت نگرفتیم... همون یکی رو دو تایی استفاده کردیم... توی اتوبوس هم میشد استفاده کرد از همون کارت مترو ولی حواسمون نبود که چقدر کم کرد. کارت مترو هم تا 09/30/2014 اعتبار داره... 12 می 2013 خریدیمش کارت رو.
متروش چون تقریبا خارج از شهر بود و 9 شب بود تقریبا خلوت(خلوت که میگم یعنی صندلی ها پر بود و کسی وا نستاده بود) محیط مترو هم بخاطره قدیمی بودنش ترسناک بود مقداری... البته خلوت بودنش به این خاطر بود که 2 دقیقه به 2 دقیقه مترو میومد و طول قطار هم زیاد بود... یه ذره راستشو بخواید خورد تو ذوقمون... نشسته بودیم که متوجه شدیم از ایستگاه هایی که توی googleMap و نقشه توی گوشی داریم نمیره... ما باید ایستگاه 51 ST. پیاده میشدیم که دیدیم اونجا نمیره... هی داشتیم به گوشی و هی به نقشه ایستگاه روی قطار نگاه میکردیم که یه آقای میانسال رو به پیری از جاش بلند شد و اومد جلو و گفت: به نظر گیج شدید، کجا میخواید برید؟ که گفتیم time square ولی توی مسیر این قطار نیست!!! گفت دارن امشب تعمیر میکنن و از یه مسیر دیگه میره... شما ایستگاه 42 ST. پیاده شید... پیاده شدیم و با توی ذوق خوردگی مزمن داشتیم از پله ها بالا میرفتیم که وسط پله ها برج ها نصفه نیمه معلوم بودن... جا خوردیم تقریبا داشتیم ذوق مرگ میشدیم... تازه انگار آمریکا رو دیدیم... گردنمون داشت میشکست تا بتونیم سر برج ها رو ببینیم... شلوغ... کیپ تا کیپ آدم... دقیقا همون انتظاری که از نیویورک داشتیم... فوق العاده... همه جا روشن... پر پلیس... یه ذره هم سرد... بهترین سفر عمرمون بود چون فقط با یه کوله و یه کیف دوربین رفته بودیم و هیچ ساکی نداشتیم و هیچ معطلی هم توی صف فرودگاه نداشتیم... واسه همین مستقیم از فرودگاه رفتیم Time Square.
تا 12 همونجا بودیم و 12 رفتیم به سمت هتل... هتل رو یکی از بچه های 2012 یا 2011 بود که معرفی کرد. نزدیک به مترو... محله چینی ها به اسم sun bright hotel
تقریبا ارزون ترین هتل منهتن... تنها مزیتش wifi رایگان بود. و فقط به درد خواب میخوره... حموم و دستشویی مشترک توی راهرو داشت یعنی اصطلاحا shared bathroom بود. یخچال هم حتی توی اتاق نداشت. شبی 76 دلار از booking.com رزرو کردیم که با مالیات شد 91.29
دوستم رزرو کرده بود هتل رو واسمون ولی هتلدار میگفت خود صاحب کارت اعتباری باید باشه و رسید پرداخت رو امضا کنه... ما هم نقدی پول رو دادیم و اون پول رو refund کردن به حساب دوستم و رسید refund و cashی که اونجا دادیم رو بهمون داد.
12:30 یا 1 بود که خوابمون برد... صبح پا شدیم اول رفتیم بانک و اون نفری 165 دلار که دوستمون واسمون پرداخت کرد رو ریختیم به حسابش...
رفتیم سمت مترو و رفتیم به ایستگاه 81 ST. موزه American Museum Of Natural History
یه سری از قسمتای خاص پولی بود که کل بلیط ها روی هم 19 دلار که واسه 2 نفر با هم 33 دلار میشد... که ما جاها خاص رو نخواستیم بریم و بقیه قسمتاش از جمله دایناسورها رایگان بود و هرچه قدر دوست داشتی، میدی واسه خیریه... ما هم نفری 1 دلار دادیم :دی
جالب بود... همیشه توی فیلما دیده بودیم... باور کردنی نبود که از نزدیک... توی موزه wifi رایگان داشت که از اونجا با skype با خانواده تماس گرفتیم دوباره...
از natural history که غرب central park بود، بعد از 30 دقیقه پیاده روی توی cetral park رسیدیم Guggenheim Museum که شرق Central Park بود... central park هم بزرگ بود و در نوع خودش دیدنی بود... ورزش و شادابی و میدیدیم و هوس ورزش کردیم(ولی با هوسمون مقاومت کردیم :دی ).
ورودی گوگنهایم نفری 15 دلار بود... موزه هنر هست و واسه هنر دوست ها جای فوق العاده ای هست و معمار خیلی بزرگی به نام Lloyd Wright این موزه رو ساخته...
این موزه هم wifi رایگان داشت
توی موزه اگر بخوای میتونی رایگان یه ipod با هدفون ازشون بگیری که توش اثرهای نقاشا و بقیه کارا رو توضیح میده وقتی جلوی اون نقاشی رفتی، play میکنی و توضیح میده واست...
بعدش رفتیم یه پیتزای سایز medium خوردیم 16دلارو خورده ای... که هر slice تقریبا اندازه یه پیتزای معمولیه ما بود... اونجا اکثرا یه slice میخریدن... توی نیویورک که هر کاری میکردی، هیچ کس نگات نمیکنه، وقتی دیدن اون پیتزا رو 2 نفری گرفتیم، همه با تعجب نگامون میکردن :دی
بعدش رفتیم سمت مترو به سمت فرودگاه... همونجور که گفتم داشتن خط های مترو رو درست میکردن و تا دم فرودگاه مترو نرفت و 2، 3تا ایستگاه جلوتر پیاده شدیم و با اتوبوس رفتیم فرودگاه...
بله... خنده دارترین و پر ریسک ترین نوع پرواز رو داشتیم... ولی واقعا اصلا خسته نشدیم با اینکه 1 روز اونجا بودیم و 2 روز توی راه :دی
اگر یه پروازمون کنسل میشد، بدبخت بودیم ولی خوب مشکلی پیش نیومد Big Grin
توی مهاجرسرا هم نگفتم همچین بلیطی گرفتم که دوستان با مهربانی به استرسمون نیفزایند :دی که البته کاملا حق دارنا... ولی خوب...
کلاس شبکه داریم میریم که وقتی واسه زندگی رفتیم، به مشکل نخوریم... دلیل اینکه 1 روزه رفتیم این بود که کلاسا رو از دست ندیم ولی واقعا ریسک بزرگی بود... الان بهتون میگم چرا:
روز 13 می دوشنبه ساعت 22:55 دقیقه که با تاخیر 23:30 پرواز برگشت از نیویورک به لندن با British Airways بود و 11:00 لندن بودیم و ساعت 17:00 هم پرواز از لندن به تهران با Iran air
ساعت 17:10 دوستان عزیز و گرامی گفتن مسافر خورده پاریس، مسافر رو سوار کنیم و از اونجا بریم تهران... تازه به دلیل ت ح ر ی م هم یه کشور دیگه هم میریم و سوخت میگیریم ایشالا اگه جایی مسافر نخورد، میریم تهران...
انگار اتوبوسه... بازم به ایرانیای مقیم خارجه... شروع کردن امضا جمع کردن که ما پدرشون رو در میاریم و شکایت میکنیم و مگه شمس العماره ست؟ اینا که دیدن امضا ها جمع شد، گفتن نمیریم پاریس... ولی بازم با 1:30 تاخیر پرواز کرد و سوختگیری هم 1:30 طول کشید و خلاصه به جا ساعت 2:30 ساعت 5:30 با 3 ساعت تاخیر رسیدیم تهران... یعنی اگه این شمس العماره بازیا توی مسیر رفت اتفاق میفتاد... هم از پروازای دیگه میموندیم، هم رزرو هتل میپرید...
ارسالها: 192
موضوعها: 0
تاریخ عضویت: May 2012
رتبه:
67
تشکر: 0
0 تشکر در 0 ارسال
سلام
الان تقریبا دو هفته از ورود من گذشته. زمانیکه ایران بودم پیش خودم فکر میکردم که به محض ورود و تو همون هفته اول بدو بدو کارامو انجام میدم و میرم سراغ کار پیدا کردن که زهی خیال باطل .
تو این مملکت تا سوشیال نامبر نداشته باشی هیچ کاری نمیتونی بکنی که اونم از زمان درخواست حدودا 2 هفته زمان میبره تا بیاد.
من 2-3 روز بعد از ورودم رفتم و درخواست سوشیال نامبر دادم . 2 روز بعدش رفتم بانک chase که میگن یکی از بهترین بانکها آمریکاست حساب باز کنم .با یکی از دوستام که تو یه شعبه بانک حساب داشت و آشنا داشت رفتیم . بانک قبول کرد که بدون سوشیال نامبر حساب باز کنه به شرطی که وقتی اومد براشون ببرم.
موقع حساب باز کردن دو تا آیدی خواست که پاسپورت و گواهینامه بین المللی رو ازم قبول کردند. بعد گفت آدرس ایران ازتون میخوام. منم براش نوشتم. گفت نه یه آیدی معتبر میخوام که آدرس ایران روش باشه .گفتم ما رو آیدی هامون آدرس نداریم و ترجمه کارت ملی رو نشون دادم گفتم این روش کد پستی داره.
قبول نکرد گفت من باید اسکن کنم و بذارم تو مدارکتون.خلاصه نشد و گفت برو هر وقت سوشیالت اومد بیا. ازش پرسیدم فقط شماره اشو بیارم قبول میکنی ؟ گفت آره.
نکته : بانک chase سکیور کردیت نمیده ولی خود کارمند بانک تاکید داشت که حتما بگیرید چون سابقه کردیتون حساب میشه و گفت که بعضی بانکها برای سکیور کردیت شارژ میکنن و حواستون باشه سراغ اونها نرید.
برای سکیور کردیت رفتم bank of America اونجا مدارک گرفت و آدرس ایران رو هم گرفت ولی مدرک رسمی برای آدرس ایران نخواست. سوشیال هم گفت هر وقت اومد برامون بیارید.
یه شماره تلفن داد و گفت فردا صبح زنگ بزن برای approve کردن سکیور کردیت.
من فردا صبح زنگ زدم .یه خانمی بود بعد از چک کردن مشخصات ازم پرسید شما سر کار میرید ؟ .گفتم نه من تازه 7-8 روزه اومدم.گفت متاسفم تا زمانیکه سر کار نرید نمیتونیم براتون سکیور کردیت صادر کنیم.
من هم شاکی ، شال و کلاه کردم رفتم یه شعبه دیگه و توضیح دادم جریانو.
گفت قانونیش همینه ولی براتون درستش میکنم .خلاصه یه سری مشخصات وارد کرد و فرداش زنگ زدند از بانک و گفتن کارتتونو ظرف 15 روز براتون پست میکنیم.
شماره کیس: 2013AS0000018xx/ تاریخ رویت قبولی: 2 می 2012/ کنسولگری: آنکارا/ ارسال فرمهای سری اول: 3 خرداد (23 می)/ کارنت شدن کیس: 13 آگوست/ مصاحبه: 4 دسامبر، دریافت کلیرنس:11 ژانویه/ دریافت ویزا:26 ژانویه
ورود به آمریکا :3 می / دریافت گرین کارت : 17 می 2013
ارسالها: 192
موضوعها: 0
تاریخ عضویت: May 2012
رتبه:
67
تشکر: 0
0 تشکر در 0 ارسال
2013-05-21 ساعت 03:36
(آخرین تغییر در ارسال: 2013-05-21 ساعت 03:46 توسط fire dragon.)
نکات مهم
1- برای باز کردن حساب دو تا آیدی میخواهید یکیش پاسپورتتون و دومی میتونه ویزاتون باشه (از لحاظ قانونی درسته ولی بعضی جاها هر دو تاشون یکی حساب میکنند ) و همینطور گواهینامه بین المللی -البته این به شرطی که شما آیدی نداشته باشید که در اونصورت کارتون راحتتره
2-کارت سوشیال نامبر من هنوز نیومده ولی شماره اشو گرفته بودم همونو قبول کردند
3- ازم آدرس ایرانو نخواستند ولی شماره تلفن ایرانو گرفت.
بعضی از مواردی که بانک شارژ میکنه
1-بانک ماهانه 12 دلار از شما بابت سرویسی که میده پول میگیره مگه این که موارد زیر رو رعایت کنید (اگه موارد زیر باشه دیگه پولی پرداخت نمیکنید )
1.1) ماهانه به طور ثابت 500 دلار یا بیشتر به حسابتون به صورت مستقیم واریز شه (مثلا کارفرما مستقیم حقوقتونو واریز کنه )
1.2) بیشتر از 1500 دلار تو حساب saving پول داشته باشید.
1.3) مجموع تمامی حسابهای شما (saving & checking & ... ) زیر 5000 دلار نباشه
2- از دستگاه ATM غیر از دستگاه خود بانک استفاده کنید (ATM مربوط به بانکهای دیگه ) 2 دلار بابت هر بار استفاده بعلاوه هزینه ایی که بانک صاحب ATM ممکنه در نظر گرفته باشه.
3- در یک ماه بیشتر از 6 بار نمیتوان از حساب saving به حساب checking پول انتقال داد و اگه بیشتر بشه بانک نامه warning میفرسته
و یه سری موارد دیگه ایی هم دارند که جزئی تر میشه .
مثلا در بعضی مواقع استفاده از دبیت کارت ،اگه موجودی کم بود بانک به جای شما میتونه پرداخت کنه تا یه مقدار مشخص و اگه تا همونروز حسابتون رو پر نکنید 34 دلار شارژ میشید.( که این مورد آپشنال بود و من انتخاب نکردم که حواسم به خرج کردنم باشه)
شماره کیس: 2013AS0000018xx/ تاریخ رویت قبولی: 2 می 2012/ کنسولگری: آنکارا/ ارسال فرمهای سری اول: 3 خرداد (23 می)/ کارنت شدن کیس: 13 آگوست/ مصاحبه: 4 دسامبر، دریافت کلیرنس:11 ژانویه/ دریافت ویزا:26 ژانویه
ورود به آمریکا :3 می / دریافت گرین کارت : 17 می 2013
ارسالها: 46
موضوعها: 0
تاریخ عضویت: May 2012
رتبه:
12
تشکر: 0
0 تشکر در 0 ارسال
من هم سفر اولم به امريكا را انجام دادم
و برگشتم ایران از اول برنامه ام اين بود كه يك سفر براي شناخت و گرفتن مدارك داشته باشم و بعد برگردم وخودم را براي مهاجرت كامل آماده كنم و كار ها را با تجربه بیشتر هماهنگ کنم (وقتي از كلمه مهاجرت استفاده مي كنم يه حس عجيبي بهم ميده )
برام سخت بود يكهو همه برنامه ها را با هم انجام بدم
از امتيازات مهم من داشتن دوستان خيلي خيلي خوبي بود كه مدتها آنجا هستند و بهم كمك مي كردندكه مي تونم بگم محبتشان خيلي بيشتر از آني بود كه من انتظار داشتم و همين برا ي من یک امتياز ويژه بود
چيزاهايي كه مي نويسم شايد يك كمي تكراري باشه ولي شايد هم نكته اي باشه كه بتونه دوستان را راهنمايي كنه در هر حال تجربیات منه.
من تقریبا 40 روز در آمريكا مهمان بودم وخوشبختانه تمام كارهاي اداري ام هم به خوبي و راحتي انجام شد
فرصتي هم داشتم كه به تفريح و سفر هم برم.
من در اورنج كانتي ساكن شدم و اين منطقه را هم تقريبا خوب گشتم
شهر لوس آنجلس و سن ديگو و لاس وگاس هم ديدم .
پرواز :
با پرواز امارات به لوس آنجلس رفتم من از اين ايرلاين هميشه راضي بودم دوستاني كه مهمانشان بودم هم هميشه با اين ايرلاين سفر می کنند.
پرواز خيلي شلوغ بود از دبي به لوس آنجلس هم همونطور كه دوستان نوشتند پاكستاني و هندي زياد بودند من هيچ مشگلي نداشتم آدمهايي كه اطراف من بودند خيلي هم مودب و خوش لباس و تميز بودند (راستش را بخواهید من از نوشته تعدادی از دوستان که مثلا میگن وای هندیها کثیفند یا بو میدن و این جور چیزا ناراحت میشم من یاد گرفتم و فکر می کنم همانطور که دوست ندارم از دیگران بشنوم که به ما بگویند همه مسلمان ها چنین و چنانند یا ایرانی ها همه شان فلان رفتار را دارند پس در مورد دیگران هم پیش داوری نکنم و جمع نبندم ......بگذریم..........)
در طول پرواز غذا و پذيرايي خيلي خوب
مسیر پرواز از دبی تا لوس آنجلس به اینصورت بود. از دبی به سمت شمال رفت از مشهد رد شد و به روسیه و بعد قلب شمال اگر بالای قطب هوا خراب نباشه کو های یخی و زمین یخ زده را می شه دید بعد به طرف نیم کره دیگه از روی کانادا به سمت جنوب و لوس آنجلس می ره برای من که خیلی جالب بود چون فکر می کردم از اروپا رد میشیم ولی اینطور نبود.
توی پرواز برگشت پذيرايي خيلي خیلی بد و كم بود و دما بسیار سرد من چند روزي بعد سفر برگشت مشگل معده داشتم خدا را شکر کمی خوراکی با خودم داشتم .
ورود به فرودگاه مقصد:
صف های كنترل پاسپورت خیلی طولانی بود پرسيدم بايد صف خاصي برم كه گفتند نه همين صف هاي مسافران عادي
سالن ورودي خيلي بزرگ بود ولي خيلي خيلي ساده كلا من متوجه شدم اينجا لوكس بودن معمول نيست يعني اصلا انتظار فرودگاه هاي لوكس با مغازه هاي فراون و فري شاب مجلل مثل دبي و آسياي شرقي و حتي خيلي از شهر هاي اروپايي را نداشته باشيد يك سالن بزرگ بود و از صفي كه ايستاده بوديم مي شد انطرف گيت ها كه ريل هاي چمدان بار ها را مي چرخانند هم دید حتي در خروجي از گمرك هم ديده مي شد
به افیسری كه فكر مي كردم خيلي خشن وجديه مدارکم را دادم خوشبختانه برخوردش با من خوب بود با حوصله منو راهنمایی کرد به جايي كه بايد ميرفتم براي تحويل و ثبت مدارک
در مورد پول همراهم سوال كرد و چند سوال كوتاه ديگه متوجه شدم چون نفرهاي قبلي حرفاشو متوجه نمي شدند آنقدر عصبي بوده
رفتم به یک گیت که میز بزرگی داشت بنام گیت "نیو امیگرنت " در يه گوشه ايي از سالن بود با يكسري صند لی بدون هيچ پارتیشن مدارک را دادم به افیسر دومی و امضا كردم و انگشت نگاری شدم بعد رفتم سراغ چمدان هام و آوردم (چرخ های دستی بار رایگان بود) نزديك جايي كه مدارك داده بودم .بهم گفته بودند انجا بشينم تا صدام کنند وقتی رسیدم فقط چند نفر بودیم و من 4 ساعت تمام اونجا نشستم بله 4 ساعت .چون دوستام بيرون منتظرم بودند فقط نگران آنها بودم كه به هر زحمتي بود بهشون خبر دادم که رسیدم و منتظر ثبت مدارک هستم.
مشکل این بود که چون فرودگاه شلوغ بود افیسر ها همه در گيت ها بودند و كسي براي بررسی و ثبت پرونده ها نبود فقط وقتي گيت ها ی ورودی خالی شد و دیگه پرواز ورودی نبودآمدند به كمك اين قسمت تقریبا دیگه 40 نفر شده بودیم و جایی برای نشستن نبود وقتی اومدند تو نيم ساعت همه كار ها را حل كردند يعني من با كساني كارم تموم شد و اومدم بيرون كه مثلا نيم ساعت پيش وارد فرودگاه شده بودند
راستی ایرلاین امارات در فرودگاه لوس آنجلس 3 نفر كارمند ايراني داره كه راحت ميشه ازشون كمك گرفت. چون خیلی طول کشیده بود پرسنل یکسری از ایرلاین ها آمده بودند آنجا که مسافرانشان را سزیع به پرواز بعدیشان برسانند یک آقای ایرانی هم از امارات بود .
خلاصه با بارهام اومدم بيرون من وسايل خاصي نداشتم ديدم چمدان هاي خيلي ها را باز كرده بودند ولي من كه ديگه حالي بهم نبود خوشبختانه راحت رد شدم و به دوستانم که نگران منتظرم بودند پیوستم .
با دیدن دوستان دوباره شدم پر انرژی و تا رسیدن به خانه در اورنج کانتی گپ زدیدم و این فاصله را نفهمیدم (تقریبا یکساعت راه بود ) در اورنج کانتی مستقر شدم چون این دوستانم وقت بیشتری داشتند تا بندگان خدا من را به ادارات مختلف ببرند و پیگیر کارهام باشنداینجا بدون ماشین و کسی که جاهای مختلف را میشناسه خیلی آدم اذیت میشه و فکر کنم کارهای آدم بیشتر زمان می بره
موبایل
فردای ورودم که یکشنبه بود برای مدتی که بودم از پلن زیر مجموعه "ورایزون" دوستان استفاده کردم .یک گوشی معمولی بلا استفاده هم داشتند که همان را برام فعال کردند .ماهی 10 دلار با تماس و اس ام اس نا محدود وقتی هم برگشتم این خط را غیر فعال کردند که دیگه به حسابش اضافه نشه .
سوشال سکوریتی نامبر
اولین قدم برای اینکه بشه کارهای دیگه را دنبال کرد داشتن این شماره مهم و حیاتیه
اول سعی کردیم تلفنی پیگیر بشیم که نشد دو سه روز بعد از رسیدنم با دوستان رفتیم اداره سوشال در "میشن ویهو" صبح زود رفتیم دیدم یک صف طولانی بیرون ساختمان هست فکر کردم تا ظهر اینجا گیرم نگران معطلی دوستان بودم ولی کارم خیلی زود انجام شد یک ربع تو صف بودم یک ربع هم کارم داخل دفتر طول کشید فکر کردم اینجا چقدر زود کارها را راه می اندازن ( البته کار هام در ادارات دیگه هیچوقت اینقدر راحت و زود انجام نشد)
برای ورود شماره سوشال می خواست که خوب من نداشتم آفیسر که خیلی خوش رفتار بود چند کلمه فارسی هم بلد بود مثل : موبایل خاموش- کیف باز –دوربین در کیف -و با من زبانش را یه امتحانی کرد و ازم خواست چند کلمه دیگه یادش بدم خوشامد بهم گفت و گفت زود آمدی احتمالا شماره ات حاضر نیست ولی یه شماره انتظار داد گفت از مسوول بپرس اگر هم نبود یک فرم هست پر می کنی و 2 هفته دیگه حاضره من هم شماره را گرفتم و نشستم بعد از 10 دقیقه صدام کردند موضوع را گفتم و پاسپورت را دادم چک کرد و گفت شماره ات حاضره ولی کارتت حاضر نیست برات پست میشه کلی خوشحال شدم چند سوال کرد که مطمین بشه خودم هستم مثل اسم مادر و فامیلی مادر چون همانطور که می دونید این شماره را باید خوب ازش محافظت کنید و به هر کسی ندید خلاصه یه پرینت با مهر بهم داد .چند روز بعد کارتم به آدرس دوست دیگرم که تو فرمها داده بودم رسیده بود.
باز کردن حساب:
فردای اون روز رفتم و بانک" چیس "که خوب بانک معتبری هم هست حساب باز کردم سیوینگ و چکینگ که دبیت کارتم را همان لحظه بهم داد دسته چک هم بعد از یک هفته با پست آمد
چون هنوز گرین کارت نداشتم تو قسمتی از فرم نوشت در انتظار تحویل گرین کارت هر چند گفتم این ویزا همون گرین کارت هست و این شماره هم شماره گرین کارد قانع نشد همین شد که بعد از چند روز یه نامه از دفتر مرکزی بانک برام اومد که علت و شرایط اقامتتان را مشخص کنید و مدارک معتبر برایمان پست کنید من هم مجبور شدم وقتی گرین کاردم را گرفتم ببرم دوباره شعبه خودم که خوشبختانه نزدیک بود و پیاده می رفتم آنها هم با دفتر مرکزیشان تماس گرفتند و مدارک من را فکس کردند.
گرین کارد
گرین کارد هم تقریبا هم زمان با کارت سوشال و ولکام لتر رسید یعنی تقریبا ده روز بعد از ورودم همه به آدرس دوستم پست شده بود که سریع با هام تماس گرفت و خبر خوش را داد آخر همان هفته همدیگر را می دیدیم وقتی کارد را دیدم خیلی خوشگل تر از آنی بود که فکر می کردم دوستام هم می گفتن فرمش و شکلش با آنی که قبلا داشتن فرق می کرده.
فکر کنم صحبت هام طولانی شد .درباره گرفتن گواهینامه و برگشتنم به زودی برایتان می نویسم امیدوارم مفید باشه.
**2013AS022ایروان1نفر مصاحبه دسامبر ویزا:دو روز بعد از مصاحبه سفرنامه اولین سفر بهار2013