سفرنامه و تجربه زندگی جدید در آمریکا

[tajhizgaran]

سلام دوستان

می خواستم یک خلاصه ای از کارهایی رو که کردم بگم شاید به درد بعضی از دوستان بخوره :

ما با پرواز قطر بیستم سپتامبر از مشهد به دوحه و سپس بعد از یک و نیم ساعت به شیکاگو رفتیم که حدود سیزده و نیم ساعت طول کشید . پرواز خیلی خوب بود و ما با توجه به اینکه چهار و نیم ساعت در فرودگاه شیکاگو استاپ داشتیم ولی کارهای ورودمون حدود یک ساعت طول کشید ولی سختی کار ما انتقال از ترمینال 5 به ترمینال 3 توسط ترن بود که ما چون چهار نفر بودیم 8 تا ساک 23 کیلویی داشتیم و حدود 7 تا کولی بزرگ که داخل هواپیما بردیم و کسی به ما کار نداشت و همه اینها رو از طبقه پائین به طبقه بالا بردن و سوار و پیاده کردن به ترن و دوباره یک طبقه بالا رفتن و و دوباره یک طبقه پایین آمدن اونهم بدون چرخ دستی خیلی کار سختی بود که بالاخره انجام شد . تمام ترس ما از 8 تا ساک 23 کیلویی در پرواز بعدی که امریکن ایرلاین بود با تحویل گرفتن بارها و عدم درخواست هزینه ای بابت اضافه بار تموم شد .
دوباره سوار هواپیما شدیم و دیگه این چهار ساعت پرواز رو نفهمیدیم از بس که هلاک شده بودیم و بالاخره توی سن حوزه فرود آمدیم .

دوست عزیزم به همراه خوانواده اش با دو ماشین برای بردن بارها به استقبالم اومده بود که خیلی خوشایند بود .

اول از همه برای ثبت نام بچه ها تست سل گرفتند و با سه تا نامه به اسم ما و آدرس خونه دوستم تونستیم بچه ها رو توی یک محله خوب با مدرسه عالی ثبت نام کنیم ولی تازه دو روز رفتند که یک هفته مدرسه تعطیل شد .

بعد 3 روز از ورودمون رفتم بانک آو آمریکا و یک حساب چکین باز کردم با دو تا کارت بنام من و خانم که امکان استفاده همزمان از یک حساب رو داشت . یک حساب سکیور کردیت هم باز کردیم که هنوز کارت کردیت اون نیومده .

چند روز بعد هم از طریق سایت ماشین خریدم و اسناد اون رو هم توی DMV رجیستر کردم . ولی هنوز از سوشال و گرین کارت خبری نیست میدونید که اینجا دولی تعطیل هست و باید برای سوشیال منتظر بمونیم تا دولت دوباره مشغول بکار بشه .

توی آپارتمانهای Foxchase یک آپارتمان دو خوابه که لباسشویی داخل آپارتمان هست رو با بدبختی به مبلغ 2145 دلار آجاره کردم تازه چون کار و سوشال نداشتم مبلغ 2145 دلار هم بعنوان دپوزید پرداخت کردم و اجاره ماه اول رو هم اول از من گرفتند . ضمناً ماهی 16 دلار برای آشغال باید بدیم و هزینه های آب و برق و ... هم جداست . ولی در محوطه استخر داره و سالن ورزش هم داره . برای تلویزیون و اینترنت با سرعت 50 مگ بر ثانیه هم با یک قرارداد ماهی حدود 105 دلار گرفتم .

برای گرفتن قرارداد موبایل باید حتماً سوشال داشته باشید برای کار راه اندازی یک خط موبایل از T-Mobile گرفتم یک ماهه با اینترنت و تکست نامحدود ولی 100 دقیقه تماس تلفنی به مبلغ 30 دلار از والمارت .

دیگه فعلاً موردی نیست .

به امید موفقیت همه دوستان

[کاوه شیز]

سلام

بعد از ورود:
- 3 روز بعد از ورود برای پی گیری سوشال به اداره سوشال مرکز شیکاگو رفتم، بعد از گرفتن نوبت و مراجعه به آفیسر مربوطه با جواب کلیشه ای لزوم مراجعه بعد از سه هفته روبرو شدم، همون موقع شیفت کاری نگهبان و کارکنان عوض شد که من دوباره نوبت گرفتم و با یه کارمند دیگه شانسمو امتحان کردم، این یکی با خوش رویی بعد از تطبیق مشخصات پاسپورت و ویزا، یک رسید بهم داد که سوشال در دو هفته میرسه که بعد از 5 روز کارت سوشال من رسید.
- با داشتن سوشال رفتم DMV مرکز شهر شیکاگو، مرتبه اول تونستم نوبت بگیرم و برم برای انجام امور، ولی کارمند مربوطه از نامه بانک من ایراد گرفت و گفت این نامه معتبر نیست، من هم برگشتم و یه bank statement شیک تر! گرفتم، وقتی رفتم DMV شیفت کاری کارمندهای قبل عوض شده بود و این دفعه مسوول کنترل مدارک دم در به ویزام گیر داد که داره منقضی میشه و مهرI-551 نداره و باید برم اداره مهاجرت برای تمدید ویزا!، من هم هرچه توضیح دادم و متن ویزا در مورد I-551 اقامت یک سال رو نشونش دادم تاثیری نداشت و برگشتم. فرداش زودتر رفتم که به این سری کارمند نخورم، خوشبختانه همینطور شد و نوبت بهم دادن و رفتم برای شروع مراحل، که دوباره به ویزا و مهر ورودم گیر داد! من هم توضیح... که خوشبختانه این یکی با حوصله بود و علی رغم دخالت های کارشکنانه همکارش رفت اون پشت مشتا! که بخشنامه جدید متعلق به یک هفته قبل پیدا کرد که آره این مهر با این ویزا حکم همون مهر I-551 رو داره! رفتم واسه امتحان reading test، که خوشبختانه قبول شدم و پرمیتو گرفتم.
برای امتحان driving test رفتم یه جا اون پایین های شیکاگو، که تنها مرکزی بود که شنبه ها کار می کرد، فوق العاده شلوغ و آدم ها رنگارنگ! دوباره موضوع مهر ویزا و توضیحات من و خوشبختانه زود قبول کردن ولی گفت چون گرین کارت نداری گواهینامه یک ساله میشه، رفتم واسه تست که خوشبختانه قبول شدم، بعد از صدور گواهینامه در کمال تعجب 5 ساله بود.
- بعد از 28 روز وضعیت case من تو سایت USCIS ، یعنی همون اکانت پرداخت 165$، آپدیت شد و از حالت قبلی یعنی accepted and pending review به initial review و بعد هم به In Process تغییر کرد.
- 30 روز بعد از ورودم، بالاخره USCIS.gov هم کیس منو شناخت ( یعنی Receipt Number رو که با IOE شروع میشه شناخت) و current case status رو ابتدا در حالت initial review و دو روز بعد هم پیغام
On October 1, 2013, the production of your new card began. Please allow 30 days for your card to be mailed to you. If we need something from you we will contact you. If you move while this card is being created, call customer service at 1-800-375-5283
رو اعلام کرد، و هنوز در همین حالت مونده و من منتظر دریافت گرین کارت هستم.
( این مرحله رو تو پست پرداخت 165$ هم به روز رسانی کردم!)

---

دوستان عزیز توجه داشته باشید که در صورت لزوم مراجعه حضوری برای پیگیری امور مهاجرتی و اقامتی، باید از طریق http://www.infopass.uscis.gov با انتخاب نزدیک ترین اداره مهاجرت از طریق ارایه زیپ کد، از قبل وقت بگیرید. برای مثال برای تاخیر دریافت گرین کارت، گزینه You are a new Permanent Resident and have not yet received your Permanent Resident Card انتخاب کنید و وقت بگیرید.
موفق باشید
موفق باشید

[byousefi_p]

سلام خدمت دوستان خوبِ ایرونی خودم
ما هم بالاخره وارد اینجا شدیم
مسیر ما تهران-لندن-لس آنجلس-ایرواین بود. الحمدالله پروازامون خیلی خوب بود، طول مسیر رو تو روز اومدیم که البته اثر منفی بر روی ما نداشت.
اگر از فرودگاه هیدرو لندن تشریف میارید، خیلی هواستون به تابلو ها و آپدیت شدنشون باشه.
ما تو این فرودگاه حدود 10 دقیقه از ترمینال 3 به 5 اومدیم و حدود 10 دقیق هم با قطار از بخش A به C رفتیم. که بر خلاف تصورمون رو این 10 دقیقه اخیر حساب نکرده بودیم.
تو فرودگاه لس آنجلس 3 ساعتی معطل شدیم که 2/5 ساعتش به معطلی اداره مهاجرت بر میگرده
تو این اداره درخواست شفاهی تغییر آدرس دادم که تو یک فرم اضافه اَزمون امضا گرفت و روی آدرس پاکت زردخط زد و آدرس جدید را دستی وارد کرد.
به خاطر تاخیر، چمدونمون را برنداشتیم که مجبور شدیم به دفتر بریتیش مراجعه و اونارو بدون هیچ تغییر و بازدیدی بگیریم
سپس یک شاتل برای 2 نفر گرفتیم به مقصد ایرواین به مبلغ 63 دلار که تا درب خانه اقوام گُل و با محبت همسرم رسوند و با موبایل راننده میزبانهای عزیز را مطلع کردیم و در نهایت با دادن 3 دلار انعام راننده با ادب را راهی کردیم.
فعلن اینجا در خدمت فامیل هستیم تا دراولین فرصت پیگیر کارامون بشیم.
راستی سریعا آدرس روبه صورت آنلاین در این سایت عوض کردم.

[ابی هانی]

نمیدونم مطالبی رو که میخوام بنویسم میشه بهش گفت تجربه یا نه. اما میخوام چند خطی بنویسم از چیزهایی که دیدم و اگه مدیران صلاح دونستند میتونند جاش رو تغییر بدن . البته اینها تجربیات شخصیه منه و کمی هم تجربیات دوستان ساکن در مریلند و این میتونه در بعضی جاها غیر از این باشه.اما با توجه به صحبتهایی که با دوستان با تجربه تر در اینجا داشتم از خیلی جهات و از نظر کلی شکل همه
1-آمریکا هر چند نامبر وان دنیاست یا به قولی ته دنیا.اما مثل همه جای دنیا کمتر از تبلیغاتشه.یعنی اصلا مثل فیلمهای هالیوودی نیست و نباید با این دید اومد که کف خیابونهای اینجا یا زندگی در اینجا مثل فیلمهاشه.دقیقا مثل فیلمهای خودمون که نشون میده یا همه چی آرومه یا آخرش بالاخره آروم میشه!!البته دراین مورد میشه کتاب نوشت نه تو چند خط توضیح داد.اما مفهوم نوشته هام این نیست که پس جای بدیه
2- از نکات جالبی که من اینجا دیدم اینه که شاید خیلیها خیلی تصورات دیگه از آمریکا داشتند و شما اینجا اونها رو نمیبینید.مثلا ممکنه فکر کنید اینجا ته آزادیه و هرکس هر کاری دلش خواست میتونه بکنه .اما جالبه بگم که اینجا گرفتن مشروبات الکلی در دست و در خیابان راه رفتن (باید حتما در کیسه یا پاکتی دیده نشه) ممنوعه.یا حتی اگه در داخل ماشین پیدا کنن ممنوعه(باید در صندوق عقب باشه).و یا در حین رانندگی اگه کسی مست باشه که دیگه سر و کارش با دستبند و زندانیو بیچارگی و خلاصه با کراما کاتبینه
بنابراین از این لحاظ ایران خیلی آزادیه بیشتری بود.لااقل میشد با 100،150 هزار تومن قال قضیه رو کند و حلش کرد اما اینجا تو همچین شرایطی اگه گرفتنت باید حتما سفارش کمپوت بدی به دوستان تنها فرقش اینه که اینجا دیگه هزینه اضافی بایت مهمونیهای شبانت نداری که دم کسی رو بخوای ببینی و بابتش 200 هزار تومن کنار بذاری تو جیبت برای مبادا
3-شما در آمریکا هیچ وقت مراکز فساد نمیبینی.یعنی اینجا محلی براش پیش بینی نشده.حتی اموری مثل اتو زدن ،دور دور کردن و شماره دادن ،تو خیابون مسافر خاص سوار کردن و مواردی از این دست جرمه. هر چند اونهم اینجا راه داره اما اگه بگیرن جرمه و از این بابت هم متاسفانه یا خوشبختانه در ایران آزادی بیشتری بود
البته موارد فوق واقعا از خیلی لحاظ میتونه خوب باشه اما من در اینجا قصدم تعیین خوب یا بد بودن نیست بلکه میخواستم آمریکایی رو که همه از مهد آزادیش میگفتن هم قوانینی مثل ایران رو داره اما اجرای قانون در آمریکا کجا و در ایران کجا.اینجا برای دور زدن قانون هیچ راهی نیست یا لااقل افرادی در سطح ماها براش امکان نداره در حالی که در ایران از سنین پایه این امکان براش بستر سازی هم میشه !!
میخوام از این به بعد در حد امکان از این مطالب و حتی تجربیات بیش از این بیشتر بنویسم البته اگه وقت به من این اجازه رو بده
بدرود و ارادتمند
ابی

[byousefi_p]

امروز رفتم فروشگاه والمارت برای بررسی قیمتها
واقعا پیشنهاد میدم پیش از خرید قطعی یک سری به این فروشگاه بزنید چون به عقیده من برای شروع مناسبه
علتش هم وجود بازه قیمتی در مورد کالاهای مختلفه، شاید کیفیتش کمی پائین تر از فروشگاههایی نظیر تارگت باشه ولی اولا قیمتش خیلی خوبه دوما همون کیفیتش خیلی بالاتر از بهایی هست که براش پرداخت میکنید
یک سر هم به اداره سوشیال سکوریتی زدم که گفت برو اخبار را پیگیری کن و بعدش بیا (یعنی برو غاز بچرون)
در مورد سایر موارد هم عارض بشم که اینجایی که ما هستیم (ایرواین) تقریبا آرومه، هوا تمیزه و درجه حرارت تقریبا مثل تهرانه البته با هوایی پاک
مردم کلی خوش و بش میکنن باهامون و فروشنده ها واقعن وظیفه شناسن
راستی یک سیم کارت تی موبایل گرفتم که روی گوشی سامسونگ گلکسی که از ایران گرفتم نصب کردم.
همه چیز نامحدود با سرعت اینترنت 1مگ که البته ارزونترین پلن برای کسایی که سوشیال ندارن (چون نمیتونن قرارداد ببندند) قیمتش سیم کارتش 10 دلار، شارژ ماهانش 50 دلار و هر ماه می بایست شارژش کنیم.
برای تماس باایران تا حالا از تلفن استفاده نکردم و فقط با اینترنت تماس میگیرم ولی در صورت نیاز میتونید مثل ایران، کارت بخرید و با همین خط+کارت تماس بگیرید که البته فکرمیکنم از ایران زنگ بزنن بهتون ارزونتر در بیاد.

[byousefi_p]

سلام byousefi
من یه سوال دارم
جایی که شما زندگی میکنی،اجاره خونه چقدره؟در کل یک زوج جوان با 20 هزار دلار و با انتظارات معمولی
چند ماه میتونند بدون شغل زندگی کنند؟یک سری اطلاعات در این زمینه لطف میکنید؟ممنون

سلام
اجازه بدین یکم تحقیقاتم کاملتر بشه تا جواب درستی خدمتتون بدم
با تحقیقات کم و فعلی من، تو منطقه زیبا ایرواین میتونید تا 6 ماه زندگی کنید.
4000 تا ماشین
3000 تا خرید وسایل اولیه
ماهی 2000 دلار خرج مصرفی ماهانه (خانه، لباس، خوراک، اینترنت، تلفن و ...)
ولی یک پیشنهاد میکنم: رو پولتون اصلا حساب نکنید، از روز اول به فکر کار باشین، تلاشتون رو بکنید، توقعتون را بیارید پائین و از همه مهمتر به خدا توکل کنید. ازاونجایی که زوج جوان هستید مطمئنم فقط 4-5 هزار دلار از اون پولتون را خرج میکنید و سریع میرید سر کار.
برای گرفتن اطلاعات دقیقترتو چند روز آینده پیام خصوصی بدید یا یادآوری کنید تا یادم بیاد پاسخ دقیقتر بدم

[r_ent]

در مورد خرید، اینو بگم که معنای واقعی هرپی پول بدین آش میخورین من برای اولین بار چند روز پیش از والمارت خرید کردم و فرداش رفتم چندتاشو پس دادم!
تارگت بهتره، ازون بهتر، هوم گوودز هستش، قیمت همشون پایینه، شاید با هم چند سنت فرق کنن.
اما فروشگاه 99سنتی هم هست که ازش میشه 1 چیزای خوبی گرفت، مثل خوراکی، آب، کاهو، گوجه، سیب زمینی، پیاز، شیر، تخم مرغ و حتی چوب لباسی و اسکاچ و مایع لباسشویی و ادویه و بستنی و اینا...
اما اگه 1عالمه چوب لباسی میخواین ضرر میکنین اگه ازش بخرین چون بسته های 3تایی 1 دلاره، اما تو هوم گودز همه رنگش هست همون مدل مثلا بسته 25 تاییفکر کنم5-6 دلار...
در ضمن با دیدن هر تگ قرمز یا فروشگاه ارزون هول نسین چون قیمتا با هم فقط چند سنت فرق داره!!!
در ضمن با دیدن حراج هم هول نشین چون هر روز ارزون تر میشه اگه نشد گرونتر نمیشه، قول میدم
خلاصه همین!
اینو آخر پست اولم اضافه کردم.
....
اما میخوام اینو بگم:
اطلاعات در مورد کار به "مهاجرت نامه" ام اضافه شده، لطفا بخونین!!! (البته 2روز پیش اضافه شده ها!)

بای
ساعت 1 شب و من فردا باید سر کار باشم
بدونین که برام ارزش داشتین که بخاطرتون بیدا موندم....

[byousefi_p]

- از اونجایی که حضوراً برای تغییر آدرس به پست مراجعه کردم، بدون هیچ هزینه ای و بعد از 5 روز نامه ای دال بر تغییر آدرس اومد.
- یک سر به فروشگاه کاسکو زدم، و از اونجایی که برای خرید از این فروشگاه نیاز به عضو شدن هست و این عضو شدن مستلزم 55 دلار هزینه بود لذا خرید از این فروشگاه را بیخیال شدم. ولی بهتره بدونید در صورتی که زندگی به غلطک بیافته، خرید از این فروشگاه بسیار به مصرفه است.
نکته جالب این فروشگاه سمپلهای خوراکی هست که قدم به قدم در اختیار بازدید کننده ها میزارن.
- دیروز تصمیم گرفتیم که با اتوبوس جا به جا بشیم، جداً که اذیت شدیم، به دلیل اینکه اتوبوسها خیلی دیر به دیر میان.
- یک سفری هم به دریاچه ای در اطراف خانه فامیل رفتم که کلی خوش گذشت. پیشنهاد می کنم به دلیل تعطیلی دولت و بلا تکلیفی و جلوگیری از خرج، به جای مراجعه به فروشگاهها،از این تفریحات در برنامه خودتون بگنجونید. چون اگه در آینده ای نزدیک مشغول کار بشید، کمتر وقت چنین تفریحاتی را دارید.
- طبق صحبتهای دوستان در چند هفته آینده بزرگترین حراج سال اینجا صورت میگیره، به خاطر همین برای خرید عجله نکنید.
*** امیدوارم مفید واقع شده باشه ***

[amir0_0amir]

با سلام و درود بر بچه های عزیز مهاجرسرا
بنده و همسرم 4 روز مانده به تاریخ انقضا ویزا عازم فرودگاه شدیم. پس از خداحافظی با ایل و طایفه به سمت گرفتن بلیط پرواز راهی شدیم. پرواز ما از تهران به کویت و سپس به آمستردام و از آنجا به لس آنجلس بود . حضورتون عرض کنم ما به همراه خودمون 4 تا ساک مکه ای داشتیم که به توصیه مسوول بلیط پس از وکیوم کردن ساکها (به شدت توصیه میشود ) اونها رو تحویل بار داده و پس از تحویل کلیه ی بلیط ها از مبدا تا مقصد راهی گرفتن ارز حواله ای که از بانک ملت شعبه سعادت آباد-میدان کاج گرفته بودیم ، شدیم. پس از ورود به فرودگاه کویت (که به هیچک از دوستان توصیه نمیکنم) و عبور از صف بسیار طولانی و همراه با استرس وارد هواپیما شدیم. دوستان خدا براتون نخواد که وقتی وارد هواپیما شدیم از من آدرس آمریکا خواستن و ما فراموش کرده بودیم آدرسی رو که از بچه ها گرفته بودم بنویسم و بعد از 10 دقیقه شر شر عرق ریختن بیخیال ما شدن و هواپیما به پرواز در آمد.1 ساعت نگذشته بود که هواپیما فرود آمد و من و همسرم پس از بررسی فهمیدیم که بر روی خاک عربستان صعودی هستیم و اینکه این پرواز به اسم 2 توقف به ما فروخته شده حال آنکه اینطور نبود. خلاصه پس از 30 ساعت رسیدیم فرودگاه لس آنجلس.حتما در مسیر اگه سرمایی هستین لباس گرم همراه داشته باشین که محوطه داخل هواپیما باعث نشه مثل همسر من سرما بخورین . و اینکه فقط مسیر آمستردام به لس آنجلس و غذاش و سرویسش خوب بود و لا غیر. خلاصه در مسیر آمستردام تا لس آنجلس با یه ایتالیایی هم کلام شدیم و کلی بهمون خوش گذشت تا بالاخره رسیدیم. در فرودگاه لس آنجلس در صف visitors ایستادیم . پس از انگشت نگاری و عکس برداری ما رو به اتاقی راهنمایی کردن که در اونجا ازمون در فرمی امضا و اثر انگشت گرفتن و تمام. از فرودگاه با شاتل (تاکسی) راهی studio 6 شدیم . منطقه ای که studio گرفتیم در san Fernando vally شهر van nuys بود که در تسخیر کامل مکزیکیها قرار داره که اصلا به اونهایی که با همسرشون میان توصیه نمیکنم. فردای روزی که رسیدم با استفاده از google map نزدیکترین شعبه T-mobile را یافته و برای خرید سیم کارت prepaid 30$ با توان 1500 دقیقه صحبت و 30mbps اینترنت به راه افتادیم.پس از بازگشت تلاش برای یافتن خونه ای ارزون قیمت را آغاز کردیم.
روز سوم نزدیکترین دفتر ssa رو پیدا کردیم و صبح توسط اتوبوس (اینجا بدون ماشین واقعا نمیشه زندگی کرد) برای درخواست سوشیال براه افتادیم. توصیه میکنم ساعت 8 صبح اونجا باشید. ما دیر رسیدیم و در نتیجه خیلی منتظر ماندیم. متصدی پاسپورتها را گرفت و پس از ثبت در کامپیوتر فرمی به ما داد که تا 3 هفته دیگه کارتها به آدرسی که دادیم پست میشه.در 4 روز اول پس از بازدید از 2 خانه ، گست هوس با اجاره 900 دلار در ماه با ماکیت یک ایرانی و از سایت haftebazar.com یافتیم. 34 متر ، شیک و تمیز ، در شهر reseda چسبیده به Encino و یک خانواده ایرانی فوق العاده که تا این لحظه از کمک به من و همسرم دریغ نکردن ، همه جوره . کلا این منطقه ارزونتر از woodland hills هست و به کسایی که نمیخوان برای اجاره خونه زیاد پول بدن توصیه میکنم.
روز ششم راهی dmv شدم و پس از انتظار و خوندن تستهای فارسی موجود رو سایت تونستم آیین نامه رو قبول بشم (نباید بیشتر از 6 غلط داشته باشین) و با ارائه اصل گواهینامه ایران و ترجمش یه پرمیت 1 ماهه بهم داد و گفت میتونی تنهایی رانندگی کنی . اینم حتما 8 صبح اونجا باشین.
در 3 روز جستجو و با کمکهای صاحب خانه تونستم از سایت cragalist و البته شانسی بازم از یک ایرانی یه Toyota camry 98 با 157 تا مایلج به مبلغ 2500 تا بخرم . با 400 تا تخفیف. ماشین خوبی هست . البته من که وارد نیستم ولی خب صاحب خونم یه دوری زد و تایید کرد (اینم شانس ما دیگه)باید حواستون باشه به هر حال. قیمت ماشینم برام 1000 تا زد تا tax کمتری بدم. سپس رفتیم بیمه و برای 6 ماه بیمه ماشین شد 700 دلار که اینا میگن خوبه. ما که زیاد سر در نیاوردیم  از همونجا رفتیم دفتر AAA و یه سرویس برای ماشین گرفتیم به مبغ 68 تا که ماشین هر جا نیاز به جرثقیل پیدا کنه تا 3 بار در سال رایگان برات میبرنش مکانیکی .در روزهای بعد برای ثبت نام در کلاس زبان در موسسه occupational center اقدام کردیم. با تست سطح شد نفری 35 تا. هر ترم 3 ماه. هفته ای 4 روز .هر روز 2.5 ساعت. بد نیست به هر حال.
برای کارم که خب اگه بخواین برای آمریکاییها کار کنین باید زبانتون خوب باشه . حتی توی فروشگاههاشون . مثلا والمارت پس از اینکه آنلاین از 7 خوان رستم ردتون کرد (سوال و ...) تازه منتظر میشید ببینید زنگ میزنه یا نه . به من بعد از 3 روز زنگ زدن و فردا صبحش رفتم برای مصاحبه . چند تا از همون سوالهایی که آنلاین پر کرده بودم ازم پرسید. ای کاش آمریکایی بود یه مکزیکی بود که با لحجه ی نه خیلی خوب به سرعت نور ازم سوال میکرد ما که به هزار مصیبت جواب دادیم ولی خب 7 8 روز میگذره و زنگ نزدن. خانومم از یه مجله ای به اسم yellopage که تو این منطقه پیدا میشه پس از کلی زنگ زدن به این شرکتهای ایرانی تونست تو رستوران مشغول بشه. به هر حال اینجا مثل خانومم آرایشگرم تا مدرک اینجا رو نگیره حتی برای کمک دست هم نمیتونن قبولش کنن. منم صاحب خونم به کارایی برام کرده هفته دیگه برم پیش کسی بلکه مشغول بشیم.
نکات :
-پاسپورت من تمدید شده بود و ویزام در پاسپورت قبلیم بود و در مسیر و اینجا هیچ مشکلی بر نخوردم
-در فرودگاه آمستردام سوال و جوابی از ما نشد که چرا میخواید برید آمریکا. (علیرغم چیزی که بچه ها در سفرنامشون نوشتن)
-زبان تا جایی که میتونین بخونین. به نظرم بهترین کار گرفتن معلم خصوصیست. دریغ نکنین.
-راستش من اینجا ایرانی دیدم که از خودم بدم اومد – ایرانی مثل خونواده صاحب خونم هم دیدم که به خودم افتخار میکنم . پس همه جا همه جور آدمی هست . بیایم برای همه ی آدما یه نسخه نپیچیم.
-من 165 دلار رو 16 روز پس از ورود پرداخت کردم.
-حساب بانکی در بانک wells fargo باز کردم .در ابتدا دسته چک مجانی بهتون میده . و به من گفت برای اینکه شارژ نشی از حساب checking حداقل 10 بار در ماه خرید کن و گفت سر هر ماه 25 دلار از چکینگ به سیوینگ میریزه که در اینصورت اگه حساب چکینگم از 1500 تا پاینترم بیاد شارژ نمیشم.
-راستی ssn هم 4 روز پس از درخواست و 6 روز پس از ورود در یک شعبه دیگه درخواست confirmation دادیم که شمارش توش بود.
-راستی اینم بگم من به علت اصرار هسر و اینکه جلوی خانواده صاحب خانه ضایع نشیم بزرگترین خرج اضافه در اینجا رو در اوایل ورود مرتکب شدم 2 عدد بلیط ورود universa studio گرفتم (البته از کاستکو چون صاحب خونمون کارت عضویتشو داد ارزونتر در آمد) به مبلغ 140 تا و اعتبار 1 ساله. ولی واقعا تجربه ی بینظیریست که به همه اونهایی که میان لس آنجلس اکیدا نوصیه میشود
در نهایت از اینکه سفرنامم بدون ویرایش شد و البته یکم در هم برهم شد به بزرگی خودتون ببخشید دیگه ، راستش نمیخواستم سریالی بشه اینه که یه جا نوشتم و یکم خسته شدم  خوشحال میشم سوالی داشتین بتونم کمکی کنم . ضمن اینکه اینجا رو کمک من حساب کنید.
موفق باشید بچه ها

[mgolchin13]

اگر یادتون باشه تو یکی از اپیزود های قبلی گفته بودم که توی DMV برای گرفتن وقت امتحان رانندگی شهری دچار مشکل تشابه اسمی شدم و اونجا بود که متوجه شدم همین دور و برها، خیلی نزدیک تر از چیزی که میشه انتظار شو داشت، یک نفر با اسم کوچک و اسم فامیلی مشابه من... نه! نه! عیناً خود من، داره زندگی میکنه که حتی از نظر سنی هم به من نزدیکه! البته به قول مش قاسم (مرحوم پرویز فنی زاده) آقا دروغ چرا، تا قبر آ - آ - آ - آ ... من قَبلاً قَبلنا... اون موقع که منتظر کارنتی و مصاحبه و بلیط و اینا توی اینترنت سماق مزه مزه می کردم همین جوری تفنّنی اسم و فامیل خودمو تو گوگل و google images سرچ کرده بودم و یک نتایجی هم گرفته بودم...
میخواستم یک چیزی رو تو پرانتز بنویسم، ولی ما که با هم رو در بایستی نداریم بگذارید روباز بگم دوستانی که میخوان الان اسمشون رو گوگل کنن لطفا تحمل کنید و بقیه داستان رو بخونید! بعدا وقت زیاده برای این کارا، بقیه هم نیش شون رو ببندن چون مطمئنم خودتون حتی اسم نوه نبیره پسر خاله عمه پدر بزرگ همسایه ها تونم سرچ کردین
برگردم به اصل مطلب، تا اینجای داستان رو داشته باشین که بعدا برگردیم ادامه اش رو بگم،حالا یک فلش بک میزنم به اون موقعی که حسابم رو مسدود کرده بودن...fade out و حالا fade in ...
بعد از حل شدن قضیه مسدود شدن حسابم، متوجه شدم که ممکنه توی credit score و کردیت هیستوریم تاثیر منفی بگذاره برای همین با bank of america تماس گرفتم و قرار شد یک نامه ای برای اون شرکتی که این اطلاعات رو جمع آوری میکنه بفرستن و توضیح بدن. کلا سه تا شرکت عمده توی امریکا اطلاعات کردیت عوام النّاس رو جمع آوری میکنن و در اختیار کسانی که به هر شکلی میخوان با هاشون یک معامله قسطی یا وام دار یا نسیه بکنن، و باید از معتبر بودن شون اطمینان حاصل کنن، قرار میدن. این سه تا Transunion و Equifax و Experian هستن و در قبال این کارشون هم پول میگیرن. ولی هر کسی یک بار در سال میتونه به صورت مجانی کردیت ریپورت خودش رو از هر سه تا شرکت بگیره و باید از www.annualcreditreport.com یک تقاضا بده که از طریق پست براش فرستاده بشه. یک سایتی هم هست به نام creditkarma که به صورت مجانی کردیت اسکور شرکت transunion رو بهتون میده. ولی من کرمم گرفته بود که بتونم مال دوتای دیگه رو هم مجانی ببینم،برای همین رفتم توی سایت equifax و پس از کمی ور رفتن فهمیدم که اگر شما توی دو ماه گذشته تقاضای کردیت یا وامی چیزی کرده باشین و جواب رد گرفته باشین حق دارید که مجانی تقاضای ریپورت خودتون رو بکنید و من هم که از طرف شرکت کاستکو برای کردیت کارت امریکن اکسپرس تقاضا داده و رد شده بودم سریع فرمش رو پر کردم ولی جواب دادن که اطلاعات شما با فایل های ما مطابقت نداره و ازمن خواستن کپی گواهینامه رانندگی رو برای اثبات ادرس و کارت ssn رو براشون بفرستم تا جواب بدن. رفتم سایت experian و فرم رو پر کردم و بعد از یکی دوتا سوال و جواب گفتن بفرمایید اینم ریپورت شما! ویک طومار بلند بالا روی صفحه کامپیوترم باز شد. با یک نگاه فهمیدم که ریپورت هم اسم امریکاییم با مال من قاطی شده! خلاصه تمام زندگی اون بنده خدا رو گذاشتن جلوی من!تمام حساب هایی که باز کرده و بسته بود... وام هایی که تقاضا کرده بود یا گرفته بود ...ادرس هایی که توشون زندگی کرده بود ... جاهایی که کار کرده بود و...خلاصه از سال های 1990 به بعد همه چی! نامردا چنان ناگهانی این کارو انجام دادن که فرصت نشد یک یالّاهی یه نامَحرَم نباشه ای یه آبجی روسری تو سر کنی ،چیزی بگیم ،یاحداقلش یه اِهِم اِهِمی بکنیم! صاف منو بردن وسط حیاط اندرونی بنده خدا ! و دار و ندارشو گذاشتن جلو چِشام البته برادرا یه وقت غیرتی نشن، منظور مسائل مالیه.
یه شماره از این هزارو هشتصد و خرده ای ها گذاشته بودن برای اعتراض که زنگ زدم و بعد از یکساعت صحبت با یک آقایی که لحجه نمی دونم کجایی داشت قرار شد اطلاعات رو تصحیح کنن و لینک ریپورت جدید رو برام ایمیل کنن. فرداش ایمیل اومد و چک کردم ودیدم هنوز توی قسمت Inquiery ها همه چیز سر جاشه. دوباره زنگ زدم و بعد از نیم ساعت صحبت قرار شد اون ها رو هم حذف کنن و باز ریپورت اصلاح شده رو بفرستن برام. ولی باز هم یک سری ها رو حذف نکرده بودن ... دوباره من و هزارو هشتصدوخرده ای و کلی صحبت و اینا... ولی آخرش نتونستم به یارو حالی بکنم که حساب من که کمتر از سه ماهه باز شده چطوری یک شرکتی دوسال قبل ازش استعلام گرفته! خلاصه هی میگفت که اینا فقط محض اطلاع برای تبلیغات بوده و هیچ تاثیری توی سابقه کردیت شما نداره خلاصه از من اصرار و از ایشون انکار و نهایتا از من : I give up
حالا فلش فوروارد به زمان حال....
الان نشستم و دارم فکر میکنم که این همزاد امریکایی خدا رو شکر آدم خلاف کاری نبوده و به من هم کلیرنس و اف بی آی چک نخورد ولی اگر یک همچین داستانی سر صدور ویزا برامون پیش می اومد چی می شد؟!! به قول ملانصرالدین که وقتی از روی جوب آب پرید و خشتکش جر خورد به زنش گفت خدا روشکر که این شلوار رو پوشیده بودم وگرنه چی می شد.... من الان دارم میگم خدارو شکر مُلّا.... خداروشکر....

[yasser_1360]

با سلام خدمت تمامی دوستان

تقریباً ۳ هفته از اومدن ما می‌گذره که البته ۱ هفتش رو مهمان بودیم در مریلند و بعدش امدیم شهر خودمون در پنسیلوانیا و تقریباً جا افتادیم اینجا .فرودگاه dc هم واقعا هلو بود و اصلا ما رو نگشتن.

همه چیز اینجا خوبه به جز دوری از عزیزان که امیدوارم اونم به مرور بهتر شه .

۱ خونه اینجا اجاره کردیم ۱ خواب ۷۵۰ $.خرید مبل و تخت و میز ناهار خوری همگی نو و چند تا چیز اولی‌ه خونه مس جارو برقی‌ و اوتو و سشوار و اینترنتو و موبایلو کلی‌ مواد خوراکی حداقل واسه ۳ ماه کلا شد ۲۰۰۰$ که فکر کنم مجموعاً خوب بود.

فقط تا میتونید لوازم ریز آشپزخونه و ظرف و ظروف از ایران بیارین که اینجا واقعا الکی‌ گرونه اینطور چیزا .ما خوشبختانه اینا رو آوردیم و واقعا از این بابت راضی‌ هستیم.

خدا رو شکر ما تقریباً کارمون هم اوکی شد و از ابتدای همین هفته مشغول شدیم و از اون جالبتر اینکه با خانومم همکار شدم.اینجا اگه آدم خودش سخت نگیره خیلی‌ سخت نیست زندگی و همه friendly هستن.

هواش و طبیعتش عین بهشته و همه چیز آروم و مرتبه.

پنسیلوانیا بر عکس مریلند سیاه و هسپنیش اصلا نداره من تو این ۲ هفته فقط ۳ تا سیاه دیدم و هسپنیش اصلاً ندیدم حداقل که شهر ما اینطوره.

راستی‌ این شهر اسمش استیت کالج هست و شهر دنشجوی و خیلی‌ کوچیکیه اما واسه شروع خوبه مخصوصا واسه ما که آشنای خوب هم اینجا داریم که کارمون رو هم مرهون اون هستیم.کارمون هم خوشبختانه کاملا مهندسی و تقریباً با کارای قبلیمون مرتبط.مخصوصا واسه خانومم که رشتش برق هستش.

تا اینجاش که خدا رو شکر خوب بوده فقط امیدوارم این شات داون زودتر تموم شه تا بشه زودتر گواهی نامه و سوشال رو بگیریم که اینجا واقعا با ماشین خیلی‌ خیلی‌ خیلی‌ حال میده

[mgolchin13]

الان که دارم این مطلب رو می نویسم فُلان شنبه هست و فُلان روز دیگه....

الان که دارم این مطلب رو می نویسم بیسار شنبه هست و بیسار روز دیگه .....

الان که دارم این مطلب رو می نویسم شنبه شبه و پس فردا، یعنی دوشنبه، صبح زود قراره که بچه سوم مون رو توی بیمارستان Mission در شهر میشن ویه هو ، به گفته دخترم :"به دنیا دَر بیاریم " .
توی این چند روز اخیر این چندمین باره که می خوام این مطلب لعنتی رو بنویسم ولی هر بار یه چیزی شده که نصفه نیمه رها شده و بعدش هم اتفاقی هرچی نوشته بودم پاک شده. اگر خدا بخواد امشب تمومش میکنم!یکی دو ساعت پیش وقتی از خرید بر می گشتیم یک خطر خیلی بزرگ رو از سر گذروندیم.نمیدونم چی شد ولی یک لحظه که به خودم اومدم دیدم دارم با سرعت 50 مایل چراغ قرمز رو رد میکنم و یک آ ئودی اسپرت هم که از روبرو می اومد ،قصد گردش به چپ رو داشت که خوشبختانه راننده اش وسط راه وایساد و من رد شدم! خدا به خیر گذروند! خیلی برام عجیبه چون داشتم جلو رو نگاه می کردم، کاملا هشیار بودم و مسیر رو هم بار ها توی این چند ماهه رفته بودم.فقط می دونم که چیزی نمونده بود که بجای به دنیا اومدن، عکسش اتفاق بیوفته!به جادو جنبل اعتقادی ندارم ، ولی یه چیزی تو همین مایه ها بود...
اینجا جا داره که از استاد صادقی به خاطر عدم رعایت کپی رایت فلان و بیسار شون عذر خواهی کنم ، ولی با توجه به شرایط حتما درک میکنن...
روزی که من برای لاتاری 2013 ثبت نام می کردم فقط یک دختر داشتم، زمان اعلام قبولی پسرم اضافه شده بود و زمان مصاحبه دختر دومم . از اون موقع تا الان اتفاقات زیادی افتاده که باعث شده من به شخصه نظریه نسبیت انیشتین رو درک کنم. یعنی گذر زمان برام در مراحل مختلف زندگیم با اتفاقات افتاده در اون نسبت مستقیم و بعضا معکوس داشته خصوصاً سرعت تحولات دوسال اخیر طوری بوده که خیلی بیشتر به نظرم میاد...بگذریم و بریم سر اصل مطلب.
ما تا یک ده روزی مونده به پروازمون به آمریکا هی کار ها رو به فردا موکول می کردیم. انگار خودمون هم خیلی باورمون نشده بود که داریم مهاجرت میکنیم. به همین خاطر کارها مون خیلی فشرده و در هم برهم شد و من یکی دو روز قبل از حرکت همش در حال بدو بدو بودم و دست آخر هم چند تا از کارهای خرده ریز انجام نشده موند. یکی از کارهایی که خیلی وقتم رو می گرفت و مربوط به همین فریت باری که قراره ذکر خیر، یا شاید بهتر باشه بگم ذکر شَرِّش رو بکنم، تفکیک لوازمی که قرار بود ببریم: به بخشی که همراهمون می بردیم و قسمتی که باید فریت می شد و دست آخر هم بسته بندی اونها.
من از توی سایت فرودگاه امام تلفن شرکت های بارهوایی رو گرفته بودم و با چندتا شون صحبت کرده بودم. برای زیر 100 کیلو قیمت حدود 4.2$ و بالای اون 2.65$ داده بودن. برای کارمزد خودشون هم یک مبلغی می گرفتن.اول از همه اون 6 تا جعبه و دوتا چمدون رو که قبلا معرف حضور دوستان هست و همراهمون آوردیم رو بسته بندی کردم و الباقی وسایل رو برای این که بیشتر از صد کیلو بشه یکی یکی اضافه کردیم تا بالاخره توی 8 یا 9 تا جعبه حدود 120 کیلو بار رو بسته بندی کردم. پیش خودم حساب کردم که 120 تا 3 دلار هم که باشه نهایتا با دَنگ وفَنگِش بشه 400 دلار، پس ارزش داره که یک سری لوازم رو آدم با خودش ببره.لوازمی که برای فریت کردن گذاشته بودیم شامل لباس های قبل از حاملگی خانمم بود که برای بعد از زایمان لازممون میشد و لباس ها و لوازم نوزاد، تعدادی از اسباب بازی های بچه ها، چند قطعه ظروف کریستال و چینی تزئینی، ملحفه و چند تا کوسن کوچک، چند تا قابلمه، یک دست قاشق چنگال غذاخوری 12 نفره،کفش های خودم و خانم بچه ها،تخت و پارک نوزاد(که من بهش میگم قفس بچه)، کوشت کوب!و هاون سنگی مخصوص زعفران(حتما بیارید! پشیمون نمی شید) ، سینی سیلور بود.
کپی پاس و ویزا ها و شناسنامه ها و رو گذاشتیم پیش مادر خانمم و یک وکالت هم بهش دادیم و قرار شد وقتی که ما خونه گرفتیم وسایل رو برامون بفرستن.
بعد از اومدن ما به امریکا، پدر و مادر خانمم برای ویزای آمریکا اقدام کردن و ما براشون یک دعوت نامه (فرم I-130)فرستادیم و یک کپی هم از نامه pregnancy verification که برای بیمه گرفته بودم بهش الصاق کردم. خوشبختانه توی دبی بهشون ویزا داده بودن که البته ویزای مادر خانم رو در جا داده بودن ولی پدرخانم رو موکول به کلیرنس کردن، که ناگفته نمونه، تا این لحظه جوابش نیومده. ما از یک ماه قبل بهشون گفتیم که بار ها رو بفرستن ولی به دلایل متعدد بار ها دقیقاً 10 روز قبل از تاریخ حرکت مادر خانم به اینجا فرستاده شدن و تقریبا هفت روز بعد که یکشنبه بود رسیده بود لس آنجلس و از طریق شرکت مزخرف ایروفلوت هم اومده بود. دو تا جعبه وسایل هم توسط مادر خانم اینها به بار ها اضافه شده بود و بعد از بردن بار ها به فرودگاه و تحویلشون گفته بودن که حجم بار ها به نسبت وزنشون زیاده و خلاصه بار 150کیلویی رو 250 کیلو حساب کرده بودن و از قرار کیلویی 4 دلار! و یک بار نامه 1200 دلاری داده بودن دستشون و پولش رو هم با دلار 3100 تومنی نقدی گرفته بودن.من روز شنبه توی سایت ایروفلوت شماره بارنامه رو زدم و دیدم که شب قبل رسیده. با نمایندگی ایروفلوت توی LAX تماس گرفتم که با لهجه مزخرف روسی مواجه شدم و نهایتا نتونستم بهشون بفهمونم که من مسافر نیستم و شماره بلیط ندارم! به سختی و با صرف یک ساعت وقت پشت تلفن بالاخره تونستم شرکتی رو که کار فریت ایروفلوت رو می کنه به نام swiss port پیدا کنم و طرف گفت که خودشون وقتی حاضر شد تماس می گیرن.سه شنبه ساعت 10 شب از شرکت سوئیس پورت زنگ زدن که فردا بیایید بارتون رو ببرید. ولی باید یک 60 دلار هزینه گمرک و 50 دلار هم بابت انبارداری رو نقدی بپردازید! من هم که می دونستم چک و چونه با این جماعت فایده ای نخواهد داشت، خودم رو سبک نکردم و پول زور رو دادم
از طرف دیگه ساعت چهار و نیم فردا که چهار شنبه بود مادر خانمم با پرواز ترکیش میومد lax .صبح ساعت 7 صبح راه افتادم به سمت لس آنجلس و 8 ونیم رسیدم اونجا که در واقع یک گوشه ای از فرودگاه lax بود. یک نامه دادن بردم گمرک که دو تا چهار راه به سمت شرق اونجا بود. طرف پرسید چی وارد می کنید ،گفتم هیچی یک سری لوازم مستعمل شخصیه. یک فرم داد پر کردم و بعد کاغذ رو مهر زد و قتی برگشتم همون جای اول ساعت حدود 10 بود. صدوده دلار زبون بسته رو دادم و اومدم جلوی انبار پشت سر چهار پنج تا راننده کامیون توی صف ایستادم تا نوبتم بشه و بارم رو تحویل بگیرم. بعد از یک ساعت ونیم معطلی نوبتم شد و بارم رو با لیفت تراک آورد گذاشت دم در قسمتی که مخصوص ماشین های سبک بود.اولش جا خوردم و فکر کردم که تو ماشین جا نمیشه و احتمالا باید برم یک ماشین ون کرایه کنم که اونم کلی هزینه و درد سر داره ولی گفتم قبلش یه امتحانی بکنم. این راننده کامیون ها هم که همه جا های قابل رویت بدنشون خالکوبی داشت و البته جا های غیر قابل رویتشون هم که خیلی زیادنبود رو الله اعلم!، یه جوری نگاه میکردن که یعنی" شوما حالیش خوبی؟؟" منم که : "دوشواری نداریم" هی این جعبه ها رو جابه جا میکردم و بالا و پایین که بلکه جا کنمشون... وسطای کار یکیشون طاقت نیاورد و اومد گفت هر طور شده میخوای تو این ماشین جا شون کنی دیگه...نهایتاً خیس عرق تونستم پازل رو حل کنم و چند تا از جعبه ها که بیشتر لباس بودن رو باز کردم و پخش کردم بین جعبه ها و زیر صندلی ها و با بستن در ماشین و تشویق تماشا چیان به سمت بِلاد ارواین راهی شدم.وقتی رسیدم بار ها رو خالی کردم و دیدم که دخترم مریض شده و دل درد و سر درد داره.بعد از خوردن نهار بچه ها رو گذاشتیم عقب ماشین تو صندلی هاشون و دوباره راهی LAX شدیم.ترافیک سنگینی بود و ما ساعت 5 ونیم رسیدیم فرودگاه.هوا نسبتا سرد بود و باد زیادی هم می وزید و دخترم هم مریض بود ولی نه وقت دکتر بردن داشتیم و نه کسی که بگذاریم پیشش... فرودگاه هم که حسابی شلوغ بود. حدود ساعت 8 شب که ما داشتیم کم کم نگران می شدیم و فرودگاه داشت خلوت می شد،بالخره مادر خانمم هم اومد بیرون .اینم بگم که اون روز خانم شیرین عبادی معروف هم نیم ساعت قبل تر خیلی بی سرو صدا از فرودگاه اومد بیرون ولی اینقدر درب و داغون بود که اولش شک کردم که خودش باشه!انگار که حتی موهاشم شونه نزده بود
بگذریم... موقع برگشتن هم از وقتی که سوار ماشین شدیم پسرم تمام مسیر یک ساعته رو عربده کشید تا دم در خونه و خاطره شیرین هواپیمای برگشت از دبی رو برامون زنده کرد...
این بود انشای من. فعلاً

[mgolchin13]

فقط به خاطر ٥ دقيقه دير رسيدن به ددلاين وقت پاركينگ ٢٠ دلار جريمه شدم،
من فكر ميكردم مي تونم موقع برگشت تمديدش كنم

برای من هم این اتفاق افتاد. دو سه هفته پیش یک روز شنبه که رفته بودیم کنار ساحل در هانتینگتون بیچ، یک بلیط دوساعته از دستگاه اتوماتیک گرفتم و گذاشتم پشت شیشه. نزدیک اتمام وقت برگشتم و چون فکر می کردم زود برگردیم یه دونه یک ساعته گرفتم گذاشتم کنار قبلی. دفعه سوم حواسم پرت شده بود و پنج دقیقه دیر رسیده بودم و با یک تیکت(جریمه سابق) به مبلغ 48$ روی شیشه مواجه شدم که خیلی ضدِّحال بود!(راستی این ضدِّحال انگلیسیش چی میشه؟) . چند روز بعد که میخواستم اینترنتی بپردازمش دیدم نوشته برای پرداخت اینترنتی 3.5$ هم چه کوفت زهر ماری باید بپردازید... و در آخرش هم نوشته بود که از یک لینکی که گذاشتن به جریمه اعتراض کنید. من هم با نا امیدی گفتم یه امتحانی بکنم...
تو قسمتی که دلایل من رو برای اعتراض خواسته بود عین ماجرا رو توضیح دادم و گفتم که با توجه به این که نیت بدی نداشتم و اولین جریمه هست که می گیرم درخواست بخشیده شدن این جریمه رو دارم. یک عکس هم از اون دو تا بلیط پارکینگ با موبایلم گرفتم و آپلود کردم. چند روز بعد یک نامه اومد در خونه که این جریمه بخشیده شده!
آقا، نمیدونید چه حالی داد!

[ابی هانی]

قیاس زندگی در آمریکا و ایران تقریبا تو همه موارد محاله و یه جورایی سر کاریه.اما امروز میخوام از لحاظ مالی چندتا چیز رو قیاس کنم ولی نمیخ.ام نتیجه گیری کنم که کجا بهتره .چون بهتر وبدتر مثل زشتی و زیبایی کاملا نسبی و سلیقه ایه و ارتباط مستقیم افراد با تجاربشون داره.تازه ما که زمان کوتاهیه اومدیم اما فکرکنم حتی کسی که سالیان زیادی رو در اینجا مونده براش خیلی سخته که بخواد در نهاین قیاس به یه نتیجه ای برسه که آیا ایران بهتره یا آمریکا.چون خیلی از دلبستیگهاش و علایقش ممکنه در ایران باشه و خیلی از ساخته های زندگیش در اینجا.اما وقتی دل آدم تنگ میشه این انتخاب خیلی سختر میشه و یا شاید حتی اگه احساسی جواب داده بشه بگیم "ایران".
anyway
تو ایران اگه کسی مدرک دانشگاهی داشته باشه و یا نداشته باشه خیلی فرقی نداره و برای پیدا کردن یه کار باید از زمین و زمان کمک بگیره و اگه کسی رو جایی نداشته باشه کلاهش پسه.البته برای آمریکا هم برای ورود همه جا تقریبا نیاز به کوساینر و معرف داری اما به نظرم نمیشه اسمش رو گذاشت پارتی.شاید نمیدونم ...
البته برای اینکه پارتی بازی اینجا هم کاربرد داره یا نه خیلی میشه مطلب نوشت که فعلا با این موضوع کاری ندارم.اما اگه فرض کنیم که یه نفر در ایران با مدرک دانشگاهی بخواد به راحتی هم حتی وارد دانشگاه بشه و یه حداقل حقوق رو بگیره میشه گفت که تقریبا بین 70 تا 80 درصدش رو باید کرایه خونه بده.تازه با فرض اینکه نخواد یه جای خیلی باکلاس و بالاشهر بشینه.البته مقیاس من تهرانه و اگه بخواد تو شهرستان خونه بگیره درصد کمتری باید کرایه خونه بده.شاید 50 درصد.یعنی اگه کسی 700000 تومن حقوق بگیره باید حدود 350000تومنش رو کرایه بده و با مابقیش زندگیشو بچرخونه.یعنی اگه کسی قرار باشه تنها و بدون حمایت خانواده در ایران زندگی کنه حدودا به طور متوسط 50 درصد هم که در نظر بگیریم میشه 350 برای مابقی امورات زندگی.حالا حساب کنید که این جوانی که در آینده قصد تشکیل خانواده داره و می بایست هزینه های گزاف اون رو متحمل شه چه بلایی سرش میاد.
اما تو آمریکا اگه درس بخونید و مدرک دانشگاهی از اینجا بگیرین که دیگه تا آخر عمر فکر نمیکنم دغدغه ای داشته باشین.اما اگه به عنوان یه مهاجر بیاین و فعلا بهر دلیلی نتونید ادامه تحصیل بدین و بخواین با همون اکسپرینس ایران و مدرک تحصیلی ایران ادامه بدین اولش به هزار دلیل کمی سخته .اما بازم اگه فرض کنیم که یه نفر بخواد اینجا یه کار معمولی و یه درآمد معمولی داشته باشه نمیگم میتونه خیلی عشق و حال کنه و از همه برنامه تفریحی اینجا استفاده کنه ، اما میتونه به راحتی ماه رو سپری کنه.البته این رو هم بگم که هزینه های پنهان در آمریکا به نسبت ایران زیادتره.شاید یه دلیلش هم آشنایی ما به زندگی در ایرانه و اینکه ما اینجا این تجربه رو نداریم و به همین خاطر گاها مجبور به پرداخت هزینه های پیش بینی نشده یا به اصطلاح پنهان هستیم.
این رو هم اضافه کنم که برای سپری کردن ماه که من از واژه به راحتی استفاده کردم معنیش اینه که نخواین همیشه از رستوران و تفریحات ناسالم و از این دست استفاده کنید
کلیه مایحتاج زندگی اعم از مواد خوراکی و وسایل مورد استفاده در زندگی در اینجا اگه نگم ارزونتره ،یا مساویه یا خیلی گرونتر از ایران نیست.تازه با ارزش پولی وحشتناکی که ما داریم.یعنی من فکرکنم اگه کسی قبل از 2 سال پیش میومد که دلار 1000 تومن بود اینجا میتونست به راحتی از ایران هم بهتر زندگی کنه و یا شاید اگه کسی میتونست یه درامد معمولی در ایران برای خودش دست و پا کنه ، با همون پول اینجا امرار و معاش کنه.اما با این وضعیت پولی دیگه امکان پذیر نیست.
شما در امریکا اگه درامد خوبی داشته باشی به راحتی به هر چیزی که میخوای میتونی برسی و به قول اینجاییها در امریکا هیچ چیزی میتونه ، تاکید میکنم میتونه آرزو نباشه و این به هزار عامل که اولین و مهمترینش کاره بستگی داره.شما در ایران اگه یه میلیاردر هم باشین شاید نتونید به دلایلی مثل تحریم ، بازار اقتصادی انحصاری ایران یا هر دلیل دیگه ای ماشین روز دنیا رو سوار شین اما در اینجا امکان پذیره.و مواردی از این دست بسیاره
البته همه اینها یه همت عالی میخواد که آدم باید دوباره از صفر شروع کردن رو اینجا تحمل کنه و هزاران هزار مشکل مهاجرت رو که میشه کتابها در موردش نوشت و بسیار مسایلی که هیچ کسی هیچ وقت نمیتونست حتی بهش فکر کنه که چقدر میتونه سختی رو به دنبال داشته باشه و شاید این فقط برای نسل بعد از ما خوب باشهالبته اگه دوام بیاریم تا خوب بشه

تا بعد
ارادتمند ابی

[سمانه777]

سلام به همه دوستان
بالاخره بعد از 3ماه ورود ما به امریکا من فرصت کردم تا سفرنامه ای بنویسم .
همونطور که همه میدونن کیس ما 29 اپریل مصاحبه رفت 15 می پاک شدیم و 29 جولای هم به امریکا اومدیم .
فرودگاه مشهد
بعد از خداحافظی با عزیزانمون به قسمت تحویل بار رفتیم و چمدون هامون رو تحویل دادیم گیت انقدر خلوت بود که حتی کارمندش حوصله نگاه کردن به اعدادی که وزن چمدون هارو نشون میداد نداشت در کل 110 کیلو وزن بارهامون بود . و قاعدتا باید جریمه میشدیم. بعد از تحویل بارها عوارض خروج از کشور رو پرداخت کردیم و منتظر پرواز شدیم .
پرواز ما با ترکیش بود . مشهد تا استانبول 6 ساعت خسته کننده بود تقریبا جز یه صبحونه چیزی بهمون ندادن . کلا در طول پرواز از گرسنگی مردیم
بعد از 6ساعت هواپیما در فرودگاه اتاتورک ترکیه توقف کرد توی فرودگاه مسافرین ترانزیت رو جدا میکردن به یه بخش دیگه . فرودگاه کمی سرد بود شاید هم ما خیلی فشارمون پایین بود تقریبا میشد گفت نزدیک به 48 ساعت بود نخوابیده بودیم و هنوز در اغاز راه بودیم . اما داشتن یه پتو ایده بدی نیست.
بعد از 8ساعت توقف در سالن ترانزیت فرودگاه که البته سرگرم کننده هم بود فروشگاهای خوشگل که البته با اون همه بار در دست جرات خرید نداشتیم بالاخره به سمت گیت رفتیم فاصله گیت تا جایی که اول بودیم زیاد بود تقریبا 20 دقیقه . توی صف ایستادیم و نوبتمون که شد از ما پاکت زرد رو خواستن و از ما پرسیدن به چه کسی بارتون رو تحویل دادین؟؟!!!!!
بعد از بازرسی بدنی که البته با دقت زیاد متوجه شدیم همه اونهایی که از کشورهای درب و داغون میان بازرسی بدنی میشن . منتظر شدیم برای پرواز بعد .
هواپیما استانبول هوستون به دلیل داستن اینترنت خوب بود یا فیلم میدیدیم یا پای اینترنت بودیم گذر زمان رو خیلی حس نکردیم . پرواز ما ساعت 6 عصر به وقت هوستون به زمین نشست . ( راستی کابل رابط موبایل به کامپیوترتون رو حتما با خودتون ببرید داخل هواپیما)
توی فرودگاه هوستون توی صف ایستادیم و به باجه ای رسیدیم همونجا ازمون عکش گرفت و پاکتهارو گرفت و بعد مارو به اتاقی راهنمایی کردند که کارهای اداریمون اونجا انجام میشد . بعد از کلی علافی و استرس که به پرواز بعدی برسیم یا نه بالاخره ساعت 9 شب کارمون تموم شد( البته اگر از پرواز جا میموندیم خودشون برامون بلیط دیگه ای میگرفتن ) هنوز چمدون هامون مونده بود که تحویل بگیریم . بی رحم ها همشو تیکه پاره کرده بودن اما چیزی از توش کم نشده بود بعد از کامل کردن فرم گمرک و فرم بالاتر از 10 هزارتا ما در حالت دو مسیر مترو فرودگاه رو از ترمینال Eبه ترمینال D پبدا کردیم فرودگاه هیوستون واقعا بزرگ حتما قبل از ورود نقشه هاشون رو نگاه کنید . در حال دو به سمت گیت لاس وگاس رفتیم . و در حالی که فقط 20 دقیقه به پروازمون مونده بود چمدون هارو به بار تحویل دادیم و 150 دلار ناقابل جریمه دادیم توی امریکا پروازهای داخلی بار قبول نمیکنن و شما به ازا هر چمدون و بارش باید جریمه بدید . خلاصه ما عجله داشتیم به پرواز برسیم و کارمندها با خونسردی کارشون رو میکردن و تا اسم وگاس رو میشنیدن کلی ذوق میکردن و میرقصیدن .
تمام طول پرواز رو خواب بودیم 3 ساعت پرواز . بالاخره به وگاس رسیدیم در حال گشتن به دنبال چمدون هامون بودیم که یه نفر صدامون کرد و اون لحظه بود که دنیارو به ما دادن ما نه کسیو داشتیم نه کسیو میشناختیم ولی این فرشته رو خدا برامون فرستاد تا 10 روز رو توی خونشون بمونیم و کلی ازشون راهنمایی بگیریم . اون لحظه بهترین لحظه برای من غریب بود .
اولین روز ورود
فردای اون روز رفتیم سوشال و دی ام وی و از اونجا هم به بانک رفتیم و با گرفتن این سه مدرک برای خونه اقدام کردیم.
متاسفانه سوشال ما بعد از یه ماه و نیم اومد و لی گیرین کارتهامون خیلی زود به دستمون رسید البته به جز اقای همسر که کلی دردسر کشید .
خرید ماشین
تقریبا بعد از یه ماه یه ماشین خریدیم و خیلی زود گواهینامه رو گرفتیم تمام مراحل گواهینامه اینجا به زبان انگلیسی بود . و به گفته دوستان مثل اینکه قیمت ماشین دست دو در لاس وگاس بیشتر از بقیه ایالت هاست .
بیمه ماشین
از طریق سرچ در اینترنت هم بیمه ای گرفتیم که چون هنوز اعتباری در اینجا نداریم ماهی 50 دلار میدیم .
و اما بحث شیرین کار
من در ایران دوره ارایشگری دیدم و دیپلمش رو هم گرفتم اما متاسفانه اینجا برای تبدیل این دوره دوباره باید دوره ای مطابق با استاندارهاشون میدیدم که هزینه بر و وقت گیر بود بنابر این تصمیم گرفتم برم دنبال کارهای غیر تخصصی .
عمده کارها در لاس وگاس کار در هتل هست . کارهایی دررابطه با تمیز کردن اتاق ها یا کاز ی نو هست که البته حقوق خوبی هم داره تقریبا ساعتی 12 تا 17 دلار با بیمه یونیون که البته بیمه بعد از چند ماه کار کردن بهتون تعلق میگیره .
بعد از اینکه بالاخره سوشال ها اومد شروع به اپلای کردن برای هتل های مختلف کردیم . البته همسرم یک ماه به یک اکادمی رفت برای گذراندن دوره یوتیلیتی پورتر و اونجا اموزش دید .
چند جایی برای مصاحبه دعوت شدیم . نکات مهمی که در مصاحبات میشه بهشون اشاره کنم پوشیدن لباس مناسب و کاملا رسمی هست چیزی که اصلا خود امریکایی ها رعایت نمیکنند و برای مصاحبه کننده خیلی مهم هست توی مصاحبه اولم یکیشون به من گفت من مدل موهاتو خیلی دوس دارم و این موضوع برای ما خیلی مهم . دومین مسئله نگاه کردن توی چشم طرف و لبخند در حالی که دارید صحبت میکنید .
با نگاه کردن در یوتوب و کمی سرچ در اینترنت عمده سوالاتی که ازتون پرسیده میشه رو هم میتونید پیدا کنید و روشون تمرین کنید .
بالاخره تونستم توی یک هتل به عنوان هوسکیپر کار بگیرم البته به محض اینکه استخدام یک هتل شدم بقیه هتل ها یی که مصاحبه رفتم شروع به زنگ زدن کردن که ما میخوایم شمارم استخدام کنیم.
ثبت نام در کالج
3 روز بعد از ورودمون به کالج csn که خیلی به خونه ما نزدیک رفتیم و اونجا با رجیستر کردن در کالج ازمون ورودی زبان دادیم سطح زبانمون که مشخص شد . میتونستیم برای کلاس های همون ترم ثبت نام کنیم . اما چون ما هنوز سوشال نداشتیم و بهمون فایننشال تعلق نمیگرفت ترجیح دادیم که برای ترم زمستون ثبت نام کنیم .
وام کالج به دو صورت هست البته این مطلب درباره لای وگاس هست و نمیدونم در ایالت ها و شهرهای دیگه صدق میکنه یا نه (اینجا این استیت و اوت اف استیت تقریبا معنی نداره)
یه فایننشال اید هست که به شما به عنوان دانش اموز هر ترم بعد از گذروندن مراحل قانونی تعلق میگیره و شما میتونید با توجه به سقف اون وام تعدادی واحد بردارید و اصلا نیازی نیست اون پول رو برگردونید معمولا هم دوتا درس بیشتر نمیشه برداشت و اگر بیشتر بخواید باید ما بقی پول واحد رو از جیب خودتون بدید .
وام دومی هست که شما میتونید هر ترم براش اقدام کنید و تقریبا مبلغی در حدود 5000 تاست البته بعد از اتمام تحصیلتون و پیدا کردن کار باید این وام رو برگردونید .
بعد از گذروندن دوره های زبان میتونید انتخاب رشته کنید و در رشته مورد نظرتون درس بخونید .
اگر قصد رفتن به کالج دارید به هیچ عنوان حرفی از لیسانستون نیارید .
تمام این مطالب شامل قبول شدن شما در مراحل اداری برای گرفتن وام هست.
اجاره خونه
روز اول بعد از ورود توی همون مجتمعی که دوستمون بودن خونه گرفتیم البته بعد از 7 روز بهمون تحویل دادن چون خونه تمیز و اماده نداشتن بزرگترین مزیت مجتمع ما نزدیک بودن به کالج هست . تقریبا ماهیانه 550 تا اجاره میدیم .
دوماه اول اجاره رایگان بود و یه مبلغی هم به عنوان دپازیت از ما گرفتن .
خونه برق نداشت و ما برای گرفتن برق به یه شرکت خصوصی مراجعه کردیم که اونجا هم باید مبلغی رو به عنوان دپازیت میدادیم .
در ضمن اگر شما به مجتمعی میرید که دوستانتون اونجا رو به شما معرفی کردند و خودشون اونجا زندگی میکنند رییس مجتمع یه ما بهشون تخفیف میده در مبلغ اجاره.
خریدن سیم کارت
ما قبل اومدن از ایران گوشی خریدیم که خب اینجا واقعا ازشون استفاده کردیم . ولی انتخاب ما در خریدن سیم کارت رو محدود کرد. ولی کار خوبی کردیم گوشی خریدیم تقزیبا اینجا به صرفه نیست.
ما یه سیم کارت پریپید از ای تی اند تی خریدیم . که برامون هر دقیقه 10 سنت میندازه هرکسی هم بهمون زنگ بزنه از شارژ ما کم میکنه اگر ما هم زنگ بزنیم از شارژ ما کم میکنه anyway
درباره حساب پس انداز در بانک
در بدو ورود ما مجبور به گذاشتن پولمون در بانک ولز فارگو شدیم چون سوشال نداشتیم باید بگم این بانک خیلی دزد تشریف داشتن در هر ثانیه در حال شارژ کردن هست.
بعد از اینکه سوشالمون اومد با در دست داشتن برگه ثبت نام کالج به سیتی بانک رفتیم و یه حساب دانشجویی باز کردیم که تا 4 سال مارو شارژ نمیکنه
البته برای باز کردن حسابش دوباره از ما بک گراند چک گرفتن .
کم کم اگر پیشرفتی داشتیم به همین پست اضافه میکنم .
سوالی بود در خدمتم .