اولین سفر به آمريكا برای فعال سازی گرین کارت

[laleht]

آيا ساخت فقط يك اكانت براي ١٦٥ دلار يك زوج كافيه يعني مثلا فقط فرد برنده اكانت بسازه و همسرش هم در همان اكانت ١٦٥ دلارو پرداخت ميكنه يا جداگانه با دو اكانت بايد ١٦٥ دلارو پرداخت كرد؟

صفحه اول همين تاپيك رو مطالعه كنين كه بهداد جان نوشته مطمئن باشين هيچ سوالى واستون ديگه تو اين زمينه پيش نمياد
موفق باشين

[Kia robani]

اكثر بچه دارها از من سوال كردن كه بيايم يا نيايم و خلاصه حالا كه موقع عمل رسيده استرس گرفتن :
خوب راستشو بخواين اينا همه به خود آدم بستگى داره كه چى بخواد و چى واسش اهميت داره
اينجا واسه بچه كه بهترين هست و نبايد شك كرد راستش قبلا هم گفتم مدرسه اى كه پسرم رو ثبت نام كردم از دانشگاه شيراز كه من توش درس خوندم بزرگتره .هنوز اينجا مدارس باز نشده ولى در حياط و زمين ورزشى باز هست و پسر من هر روز عصر ميره بازى البته باز بشه اونوقت بهتر ميشه درباره شيوه آموزش هم صحبت كرد
در مورد بچه شك نكنين كه همه چيز واسش بهترين خواهد بود
هوا عاليه، آرامش خاصى تو مردم هست من هر روز كه سركار ميرفتم حداقل يكى دو نفر رو ميديدم كه عصبى در حال دعوا و حرف زشت دادن هستن يا نااميد از زندگى كه اينو اصلا اينجا نديدم
اما در مورد خودمون كه يه اصل مهم سن و سال هست اكثر شما ها زير ٤٠ سال هستين كه خوب بهتر از ما هست كه بالاى ٤٠ هستيم هرچه سن بالاتر ميره وفق پذيرى با شرايط جديد و تحمل تغيير سخت تر ميشه
بايد ديد چقدر قابليت پذيرش تغيير و بعبارتي از صفر شروع كردن در شما هست مثلا خود ما تو ايران خونه و ماشين مال خودمون بود و اينقدر بود كه هر سال يكى دو سفر هم به انگلستان يا كشورهاى اروپايى داشتيم اما الان خونه اجاره اى و بدون ماشين كه فعلا هم داريم از جيب ميخوريم خوب شايد خيلى ها همينو كه بشنون بگن شما ديوونه بودين رفتين و چى كم داشتين
اينا ديگه به خود آدم بستگى داره البته اينم بگم شوهرم به اندازه خودم تمايل به اينكار نداشت ولى اينجا كه اومده و إمكانات واسه بچه رو كه ميبينه نرمتر شده
من نميگم اگه تو ايران ميمونديم بچه مون چيزى نميشد چون خود من تو اون مملكت بزرگ شدم و درس خوندم و تحصيلات تكميلى با رتبه شاگرد أولى دارم پس تو ايران هم ميشه موفق بود اما بايد ديد به ازاءش در مقايسه با هم سن و سالهاى خودم و هم رشته هاى خودم كه اينجا بودن چى ها رو از دست دادم اونوقت ميشه بسطش داد به همه چيز
مهاجرت شهامت و استقامت ميخواد كه هر كسى از پسش بر نمياد
سخته خيلى هم سخته ما هردو شاغل با حقوق خوب بوديم و الان تو خونه بر دل هم دنبال كار بعد از يه مدتى آدم ديگه خسته ميشه و هرچه جوونتر باشى راحت تر اين مرحله رو پشت سر ميزارى اما اگه قرار باشه يه چند وقت سختى بكشى ولى بعدش به اونى كه دوست دارى برسى چرا كه نه
داييم چندين سال امريكا بوده وقتى رفتم ازش خداحافظى كنم گفت برو گرين كارتت رو بگير و بيا هيچ جاى دنيا به راحتى ايران نميشه پول مفت درآورد خوب شايد راست ميگه
بچه هايى كه مثل من شركت دولتى كار كردن ميدونن كه نصف روز رو يا دارى با همكارا قصه ميگى و چاى ميخورى و اينترنت بازى ميكنى (البته اونايى كه مثل ما ارباب رجوع ندارن رو ميگم) و سر ماه هم حقوق ميگيرى بله اينجا از اين خبرا نيست .
بايد با خودتون خلوت كنين ببينين به ازاء اين مهاجرت چى ها رو از دست ميدين و چى ها رو بدست ميارين
يكى از بچه ها از من پرسيد چيكار كنم از كار استعفا بدم گفتم نه منم استعفا ندادم و مرخصى بدون حقوق گرفتم اما الان به اين فكر نميكنم كه خوب بر ميگردم بدترين حالت اينه كه بيايى اينجا و نه دل موندن داشته باشى و نه دل برگشت و اين دو دلى باعث ميشه بيچاره بشى
اگه بخوام حرف بزنم حالا حالا ها بايد بنويسم تازه اينا سلايق و نظرات من هست كه هر كسى عقيده خودشو داره و بايد تصميم گرفت آدم هيچوقت نميتونه همه چيز رو با هم داشته باشه پس يه جايى بايد تصميم بگيره از دست دادن چه چيزايى براش راحت و چه چيزايى سخته و اونوقت انتخاب كنه
يادتون هم باشه هيچوقت به حرف مردم اهميت ندين كه واى الان فلانى چى ميگه چى نميگه كه ما ايرانى ها هميشه از همينجا بدترين ضربه رو ميخوريم
يه مطلب ديگه اينكه مهاجرت تصميمى هست كه زن و شوهر با هم ميگيرن پس اگه اومدين و شرايط اوايلش بر وفق مراد نبود قرار نيست هركسى به اون يكى سركوفت بزنه كه تو باعث شدى و ....... چون اين خطرناكترين و بدترين چيز در پروسه مهاجرته
ولى يه چيز ديگه هم يادتون باشه آدمايى كه شهامت تغيير ندارن و به يه زندگى روتين قناعت ميكنن معمولا در زندگى موفقيت خاصى بدست نميارن ولى باز هم بشينين بقول قديميا سنگاتون رو با هم وابكنين و ببينين كدوم طرف ترازو سنگين تره

بعدشم بابا جان مرگ كه نيست نهايت ٥ سال سختى و يه پاسپورت خوشگل هست اينطورى تا آخر عمر خيالتون راحته كه بچه نميگه شما ها اين فرصت رو از من گرفتين راستش اگه قرار بود بترسين و نياين پس خدا خيرتون بده چرا ثبت نام كردين و شانس برندگى و ويزا رو از يكى ديگه گرفتين
اين آخرى رو از روى شوخى نوشتم تروخدا به دل نگيرين كه يه شوخى بود از طرف خواهرتون

بسيار ممنون خانم لاله همه اىنهاىى که گفتيد تو ذهن من و همسرم هم هست فقط به دلدارى احتياج داشتيم که شما با نوشته هاتون خوب از پسش بر اومديد ممنون

[mahtaji]

ممنون لاله جون بابت قلم رساتون و این شهامتتون که راحت حرفتونو میزنید
میتونم بدونم الان کجایی امریکا ساکنید؟

[shayan seyfi]

سلام دوستان
در مورد بیمه اطلاع دارید؟
من تو ایالت تنسی هستم و می خوام خودم بیمه کنم، 22 سالمه و هنوز کار پیدا نکردم، باید چی کار کنم؟

[laleht]

ممنون لاله جون بابت قلم رساتون و این شهامتتون که راحت حرفتونو میزنید
میتونم بدونم الان کجایی آمریکا ساکنید؟

لطف دارين عزيزم

ايالت پنسيلوانيا

[HTQ]

درود.ما طی یکی دو هفته آینده عازم لوس آنجلس هستیم.مشکل ما اینه که هنوز موفق به پیدا کردن جایی برای اقامت نشدیم. در نهایت به احتمال زیاد ناچار به اقامت در هتل تا پیدا کردن جایی برای اقامت یک ماهه هستیم.با این حساب واقعا نمی دانیم که نشانی اقامتمان برای اعلام در فرودگاه چیه.برای دریافت گرین کارت در فرم 260 از نشانی یکی از دوستان در حوالی بوستون استفاده کردیم که البته ایشون هنوز در این مکان اقامت دارند و می تونن در صورت دریافت گرین کارت، به طریقی به ما برسونند.حالا مساله اینه که تکلیف ما برای اعلام آدرس در فرودگاه چیه؟آیا باید همون آدرس هتل رو که فقط دو سه روز توش اقامت داریم اعلام کنیم؟آیا میشه پس از تعیین مکان اقامت برای یکماه به اداره سوشال مراجعه کنیم و آدرس قطعی مون رو اعلام کنیم؟آیا میشه گرین کارت به نشانی بوستون و ssn به آدرس جدید ارسال بشه.البته با توجه به این که ارسال گرین کارت بیش از یک ماه معمولا طول می کشه و مدت زمان اقامت ما در حدود یک ماه است.

[ajab1]

اكثر بچه دارها از من سوال كردن كه بيايم يا نيايم و خلاصه حالا كه موقع عمل رسيده استرس گرفتن :
خوب راستشو بخواين اينا همه به خود آدم بستگى داره كه چى بخواد و چى واسش اهميت داره
اينجا واسه بچه كه بهترين هست و نبايد شك كرد راستش قبلا هم گفتم مدرسه اى كه پسرم رو ثبت نام كردم از دانشگاه شيراز كه من توش درس خوندم بزرگتره .هنوز اينجا مدارس باز نشده ولى در حياط و زمين ورزشى باز هست و پسر من هر روز عصر ميره بازى البته باز بشه اونوقت بهتر ميشه درباره شيوه آموزش هم صحبت كرد
در مورد بچه شك نكنين كه همه چيز واسش بهترين خواهد بود
هوا عاليه، آرامش خاصى تو مردم هست من هر روز كه سركار ميرفتم حداقل يكى دو نفر رو ميديدم كه عصبى در حال دعوا و حرف زشت دادن هستن يا نااميد از زندگى كه اينو اصلا اينجا نديدم
اما در مورد خودمون كه يه اصل مهم سن و سال هست اكثر شما ها زير ٤٠ سال هستين كه خوب بهتر از ما هست كه بالاى ٤٠ هستيم هرچه سن بالاتر ميره وفق پذيرى با شرايط جديد و تحمل تغيير سخت تر ميشه
بايد ديد چقدر قابليت پذيرش تغيير و بعبارتي از صفر شروع كردن در شما هست مثلا خود ما تو ايران خونه و ماشين مال خودمون بود و اينقدر بود كه هر سال يكى دو سفر هم به انگلستان يا كشورهاى اروپايى داشتيم اما الان خونه اجاره اى و بدون ماشين كه فعلا هم داريم از جيب ميخوريم خوب شايد خيلى ها همينو كه بشنون بگن شما ديوونه بودين رفتين و چى كم داشتين
اينا ديگه به خود آدم بستگى داره البته اينم بگم شوهرم به اندازه خودم تمايل به اينكار نداشت ولى اينجا كه اومده و إمكانات واسه بچه رو كه ميبينه نرمتر شده
من نميگم اگه تو ايران ميمونديم بچه مون چيزى نميشد چون خود من تو اون مملكت بزرگ شدم و درس خوندم و تحصيلات تكميلى با رتبه شاگرد أولى دارم پس تو ايران هم ميشه موفق بود اما بايد ديد به ازاءش در مقايسه با هم سن و سالهاى خودم و هم رشته هاى خودم كه اينجا بودن چى ها رو از دست دادم اونوقت ميشه بسطش داد به همه چيز
مهاجرت شهامت و استقامت ميخواد كه هر كسى از پسش بر نمياد
سخته خيلى هم سخته ما هردو شاغل با حقوق خوب بوديم و الان تو خونه بر دل هم دنبال كار بعد از يه مدتى آدم ديگه خسته ميشه و هرچه جوونتر باشى راحت تر اين مرحله رو پشت سر ميزارى اما اگه قرار باشه يه چند وقت سختى بكشى ولى بعدش به اونى كه دوست دارى برسى چرا كه نه
داييم چندين سال امريكا بوده وقتى رفتم ازش خداحافظى كنم گفت برو گرين كارتت رو بگير و بيا هيچ جاى دنيا به راحتى ايران نميشه پول مفت درآورد خوب شايد راست ميگه
بچه هايى كه مثل من شركت دولتى كار كردن ميدونن كه نصف روز رو يا دارى با همكارا قصه ميگى و چاى ميخورى و اينترنت بازى ميكنى (البته اونايى كه مثل ما ارباب رجوع ندارن رو ميگم) و سر ماه هم حقوق ميگيرى بله اينجا از اين خبرا نيست .
بايد با خودتون خلوت كنين ببينين به ازاء اين مهاجرت چى ها رو از دست ميدين و چى ها رو بدست ميارين
يكى از بچه ها از من پرسيد چيكار كنم از كار استعفا بدم گفتم نه منم استعفا ندادم و مرخصى بدون حقوق گرفتم اما الان به اين فكر نميكنم كه خوب بر ميگردم بدترين حالت اينه كه بيايى اينجا و نه دل موندن داشته باشى و نه دل برگشت و اين دو دلى باعث ميشه بيچاره بشى
اگه بخوام حرف بزنم حالا حالا ها بايد بنويسم تازه اينا سلايق و نظرات من هست كه هر كسى عقيده خودشو داره و بايد تصميم گرفت آدم هيچوقت نميتونه همه چيز رو با هم داشته باشه پس يه جايى بايد تصميم بگيره از دست دادن چه چيزايى براش راحت و چه چيزايى سخته و اونوقت انتخاب كنه
يادتون هم باشه هيچوقت به حرف مردم اهميت ندين كه واى الان فلانى چى ميگه چى نميگه كه ما ايرانى ها هميشه از همينجا بدترين ضربه رو ميخوريم
يه مطلب ديگه اينكه مهاجرت تصميمى هست كه زن و شوهر با هم ميگيرن پس اگه اومدين و شرايط اوايلش بر وفق مراد نبود قرار نيست هركسى به اون يكى سركوفت بزنه كه تو باعث شدى و ....... چون اين خطرناكترين و بدترين چيز در پروسه مهاجرته
ولى يه چيز ديگه هم يادتون باشه آدمايى كه شهامت تغيير ندارن و به يه زندگى روتين قناعت ميكنن معمولا در زندگى موفقيت خاصى بدست نميارن ولى باز هم بشينين بقول قديميا سنگاتون رو با هم وابكنين و ببينين كدوم طرف ترازو سنگين تره

بعدشم بابا جان مرگ كه نيست نهايت ٥ سال سختى و يه پاسپورت خوشگل هست اينطورى تا آخر عمر خيالتون راحته كه بچه نميگه شما ها اين فرصت رو از من گرفتين راستش اگه قرار بود بترسين و نياين پس خدا خيرتون بده چرا ثبت نام كردين و شانس برندگى و ويزا رو از يكى ديگه گرفتين
اين آخرى رو از روى شوخى نوشتم تروخدا به دل نگيرين كه يه شوخى بود از طرف خواهرتون

آجی من دیوونه ی این ادبیادتم

در ضمن اون خط پایین هم درد و دلت رو گفتی و الکی گفتی شوخی بود نگی نفهمیدم

---

اكثر بچه دارها از من سوال كردن كه بيايم يا نيايم و خلاصه حالا كه موقع عمل رسيده استرس گرفتن :
خوب راستشو بخواين اينا همه به خود آدم بستگى داره كه چى بخواد و چى واسش اهميت داره
اينجا واسه بچه كه بهترين هست و نبايد شك كرد راستش قبلا هم گفتم مدرسه اى كه پسرم رو ثبت نام كردم از دانشگاه شيراز كه من توش درس خوندم بزرگتره .هنوز اينجا مدارس باز نشده ولى در حياط و زمين ورزشى باز هست و پسر من هر روز عصر ميره بازى البته باز بشه اونوقت بهتر ميشه درباره شيوه آموزش هم صحبت كرد
در مورد بچه شك نكنين كه همه چيز واسش بهترين خواهد بود
هوا عاليه، آرامش خاصى تو مردم هست من هر روز كه سركار ميرفتم حداقل يكى دو نفر رو ميديدم كه عصبى در حال دعوا و حرف زشت دادن هستن يا نااميد از زندگى كه اينو اصلا اينجا نديدم
اما در مورد خودمون كه يه اصل مهم سن و سال هست اكثر شما ها زير ٤٠ سال هستين كه خوب بهتر از ما هست كه بالاى ٤٠ هستيم هرچه سن بالاتر ميره وفق پذيرى با شرايط جديد و تحمل تغيير سخت تر ميشه
بايد ديد چقدر قابليت پذيرش تغيير و بعبارتي از صفر شروع كردن در شما هست مثلا خود ما تو ايران خونه و ماشين مال خودمون بود و اينقدر بود كه هر سال يكى دو سفر هم به انگلستان يا كشورهاى اروپايى داشتيم اما الان خونه اجاره اى و بدون ماشين كه فعلا هم داريم از جيب ميخوريم خوب شايد خيلى ها همينو كه بشنون بگن شما ديوونه بودين رفتين و چى كم داشتين
اينا ديگه به خود آدم بستگى داره البته اينم بگم شوهرم به اندازه خودم تمايل به اينكار نداشت ولى اينجا كه اومده و إمكانات واسه بچه رو كه ميبينه نرمتر شده
من نميگم اگه تو ايران ميمونديم بچه مون چيزى نميشد چون خود من تو اون مملكت بزرگ شدم و درس خوندم و تحصيلات تكميلى با رتبه شاگرد أولى دارم پس تو ايران هم ميشه موفق بود اما بايد ديد به ازاءش در مقايسه با هم سن و سالهاى خودم و هم رشته هاى خودم كه اينجا بودن چى ها رو از دست دادم اونوقت ميشه بسطش داد به همه چيز
مهاجرت شهامت و استقامت ميخواد كه هر كسى از پسش بر نمياد
سخته خيلى هم سخته ما هردو شاغل با حقوق خوب بوديم و الان تو خونه بر دل هم دنبال كار بعد از يه مدتى آدم ديگه خسته ميشه و هرچه جوونتر باشى راحت تر اين مرحله رو پشت سر ميزارى اما اگه قرار باشه يه چند وقت سختى بكشى ولى بعدش به اونى كه دوست دارى برسى چرا كه نه
داييم چندين سال امريكا بوده وقتى رفتم ازش خداحافظى كنم گفت برو گرين كارتت رو بگير و بيا هيچ جاى دنيا به راحتى ايران نميشه پول مفت درآورد خوب شايد راست ميگه
بچه هايى كه مثل من شركت دولتى كار كردن ميدونن كه نصف روز رو يا دارى با همكارا قصه ميگى و چاى ميخورى و اينترنت بازى ميكنى (البته اونايى كه مثل ما ارباب رجوع ندارن رو ميگم) و سر ماه هم حقوق ميگيرى بله اينجا از اين خبرا نيست .
بايد با خودتون خلوت كنين ببينين به ازاء اين مهاجرت چى ها رو از دست ميدين و چى ها رو بدست ميارين
يكى از بچه ها از من پرسيد چيكار كنم از كار استعفا بدم گفتم نه منم استعفا ندادم و مرخصى بدون حقوق گرفتم اما الان به اين فكر نميكنم كه خوب بر ميگردم بدترين حالت اينه كه بيايى اينجا و نه دل موندن داشته باشى و نه دل برگشت و اين دو دلى باعث ميشه بيچاره بشى
اگه بخوام حرف بزنم حالا حالا ها بايد بنويسم تازه اينا سلايق و نظرات من هست كه هر كسى عقيده خودشو داره و بايد تصميم گرفت آدم هيچوقت نميتونه همه چيز رو با هم داشته باشه پس يه جايى بايد تصميم بگيره از دست دادن چه چيزايى براش راحت و چه چيزايى سخته و اونوقت انتخاب كنه
يادتون هم باشه هيچوقت به حرف مردم اهميت ندين كه واى الان فلانى چى ميگه چى نميگه كه ما ايرانى ها هميشه از همينجا بدترين ضربه رو ميخوريم
يه مطلب ديگه اينكه مهاجرت تصميمى هست كه زن و شوهر با هم ميگيرن پس اگه اومدين و شرايط اوايلش بر وفق مراد نبود قرار نيست هركسى به اون يكى سركوفت بزنه كه تو باعث شدى و ....... چون اين خطرناكترين و بدترين چيز در پروسه مهاجرته
ولى يه چيز ديگه هم يادتون باشه آدمايى كه شهامت تغيير ندارن و به يه زندگى روتين قناعت ميكنن معمولا در زندگى موفقيت خاصى بدست نميارن ولى باز هم بشينين بقول قديميا سنگاتون رو با هم وابكنين و ببينين كدوم طرف ترازو سنگين تره

بعدشم بابا جان مرگ كه نيست نهايت ٥ سال سختى و يه پاسپورت خوشگل هست اينطورى تا آخر عمر خيالتون راحته كه بچه نميگه شما ها اين فرصت رو از من گرفتين راستش اگه قرار بود بترسين و نياين پس خدا خيرتون بده چرا ثبت نام كردين و شانس برندگى و ويزا رو از يكى ديگه گرفتين
اين آخرى رو از روى شوخى نوشتم تروخدا به دل نگيرين كه يه شوخى بود از طرف خواهرتون

بسيار ممنون خانم لاله همه اىنهاىى که گفتيد تو ذهن من و همسرم هم هست فقط به دلدارى احتياج داشتيم که شما با نوشته هاتون خوب از پسش بر اومديد ممنون

مرد مگه دلداری احتیاج داره؟؟؟
مگه داریم؟؟ مگه میشه؟؟؟

[ajab1]

ممنون لاله جون بابت قلم رساتون و این شهامتتون که راحت حرفتونو میزنید
میتونم بدونم الان کجایی آمریکا ساکنید؟

لطف دارين عزيزم

ايالت پنسيلوانيا

آجی میگم مراقب باش اونجا هستی ترور نشی با این محبوبیت که من در تو سراغ دارم

من خودم سربازتم

[laleht]

ممنون لاله جون بابت قلم رساتون و این شهامتتون که راحت حرفتونو میزنید
میتونم بدونم الان کجایی آمریکا ساکنید؟

لطف دارين عزيزم

ايالت پنسيلوانيا

آجی میگم مراقب باش اونجا هستی ترور نشی با این محبوبیت که من در تو سراغ دارم

من خودم سربازتم

Ajab1 جان لطف دارى من تا داداش هايى مثل شما ها دارم از چيزى و كسى نميترسم

[قصه گو]

چه تاپيك شاد و پر هيجاني.....آفرين بر شما، ترس و نگراني به دلتون راه نديد. ساختن يك تصور زيبا از حضورتون در سرزمين جديد ، اميد رو در شما تقويت مي كنه. قدرت ريسك پذيري رو افزايش بديد ، جوون ترها، بچه دارها، مجردها، جويندگان كار در وطن ترديد نكنيد! اينجا سرزمين آرزوها نيست! هيچ جاي دنيا سرزمين آرزوها نيست!! اما اگه بخواهيد ميتونيد از اينجا يه سرزمين خوب واسه خودتون بسازيد.
فقط حواستون باشه ، هيچ وقت پل هاي پشت سرتون رو خراب نكنيد.

[behjat]

سلام عزیزان، امیدوارم که همتون سلامت و امیدوار باشید، من تمام سعیمو برای پیدا کردن کار میکنم، ولی هنوز نشده،البته یک دفتر کاریابی که برای نگهداری سالمندان و کودکان فعالیت میکنه پیدا کردم و ثبت نام کردم و گفتند اگر موردی بود خبر میدن ، حتی گفتم که چهار روزش روهم live inهم میمونم اگر لازم باشه، شوهرم هم مشکلی نداره با نبودنم چون چاره نداره اعتراضی هم نداره? اگر پیدا شد که شد اگرم نشد بازهم میگردم، به قول دوستمون ،اینجا آمریکاست ما باید خودمونو پا به پاش جلو ببریم، راستش من پشیمان نشدم از آمدن چون باید حتما این دوره پنج ساله رو با تمام سختیهاش بگذرونم تا اقامت بگیرم و در آینده که بچه هام میان کانادا، ازشون دور نباشم، الان دوری بچه هام خیلی دلتنگم میکنه ولی آینده امیدوارم میکنه، شما اگر همه خانواده با هم هستید به نظر من نباید نا امید باشید چون اینجا شرایط رفاهیش برای خانواده ها و بچه ها همه جوره فراهمه، دوست جدید ایرانیم با ماهی ۴۰۰ دلار ماشین تویوتا مدل امسال رو خریده۲۱۰۰۰دلار، همه آخرین مدل ماشین سوارند قدم به قدم زمینهای ورزشی بزرگ پر از امکانات ورزشی، فروشگاهها پر از تنوع غذایی، چیزهایی که من اصلا نمیدونم چی هست، اکثرا ارزان و در دسترس، شرایط برای سن و سال ما هم که خوب و ایده آله ، آینده روشن برای خانواده ها، همه چیز خوبه ،هوا عالی احترام به همدیگر ، هیچ چیز ناراحت کننده ای برای من نداره، البته دلتنگی روزهای اول و دوری از شور و هیجانات خیابانهای شلوغ تهران و نبودن کنار هموطنامون برای من سخته، از اونطرف دیدن سردی روابط ایرانیهای اینجا هم آدمو اذیت میکنه ، من اخلاقا دوست دارم با همه سلام علیک کنم ولی اینجا همه از هم فراریند، ولی من رویه خودمو ادامه میدم شاید رو دو نفر تاثیر داشته باشه،
بهرحال شرایط هرکدوم از ما با هم فرق میکنه من شاید برای زندگی همیشگی اینجارو انتخاب نکنم و فقط ویزای رفت و آمدش برام مهم باشه، ولی برای شما که جوونید ودر شروع راه، حتما زندگی بهتری در پیش خواهد بود انشاالله

سلام.من چندتایی ازپستهای شماروخونده بودم وبرام واقعا سوال بودکه چرا وقتی بچه هاتون ایرانند رفتین اونجا واینقدر دارین سختی هاروتحمل میکنین ولی حالا باخوندن این پست واقعا شماروتحسین میکنم .راستش همسرمن فعلا نمیتونه ماروبطوردایم همراهی کنه وبرای منم دوپاره شدن خانواده خیلی مشکله چون سالهای زیادی درشهرهای کوچک وبزرگ ایران زندگی کرده ام ولی همیشه خانواده راکنارهم نگه داشتم حالادقیقا مثل شما بخاطر فرزندانم حاضربه مهاجرت شدم چون هرد نوجوانند ودیریازود برای ادامه تحصیل ازمادورمیشدن گفتم اینطوری شایدبازم بتونیم همه کنارهم جمع شیم.خیلی از روحیتون قوت قلب گرفتم امیدوارم به زودی زود کارخوبی پیداکنین وفکرتون راحت شه.

سلام عزیزم بله فقط به خاطر آینده خودم و دور نبودن از دخترام در آیندست که این سختی رو تحمل میکنم چون یکی از دخترام شش ماه دیگه برای همیشه میره کانادا و دختر دیگرم نهایتا سال دیگه میره، پس من اگر کم بیارم و برگردم بعدا هربار که بخوام برم کانادا و برگردم کلی باید هزینه کنم ،تازه معلوم نیست اگر اونجا ازدواج کنند بشه خونه داماد رفت و مدتی موند? پس من باید سعی کنم زندگی مستقل خودمو اینجا داشته باشم و هروقت خواستم راحت رفت و آمد کنم ، تازه من از حالا فکر نوه های نداشتم را هم میکنم? طاقت دوری اونارو که اصلا ندارم ،??
آدم باید همیشه آینده نگر باشه شما هم موفق باشید

[omid_bl]

سلام دوستان
سیستم ELIS هنوز A-number و case number من رو نمیشناسه, من دوشنبه سفارت یکضرب گرفتم, سه شنبه همIssued شد توCeac . به نظرتون چقد طول میکشه؟

[rasoul3711]

سلام دوستان من تنسی شهر اتنس هستم برای سوشیال نامبر رفتم میگن فقط باید گرین کارت بیاد بعد بدیم

[farnaz100]

[quote='laleht' pid='651072' dateline='1440176397']
اكثر بچه دارها از من سوال كردن كه بيايم يا نيايم و خلاصه حالا كه موقع عمل رسيده استرس گرفتن :
خوب راستشو بخواين اينا همه به خود آدم بستگى داره كه چى بخواد و چى واسش اهميت داره
اينجا واسه بچه كه بهترين هست و نبايد شك كرد راستش قبلا هم گفتم مدرسه اى كه پسرم رو ثبت نام كردم از دانشگاه شيراز كه من توش درس خوندم بزرگتره .هنوز اينجا مدارس باز نشده ولى در حياط و زمين ورزشى باز هست و پسر من هر روز عصر ميره بازى البته باز بشه اونوقت بهتر ميشه درباره شيوه آموزش هم صحبت كرد


لاله بانوی عزیز
شرایط شما تو ایران وبچه ای که دارین بسیار شبیه به شرایط ماست بخاطر همین خوندن حرفاتون و تجربه هاتون برام مفید و جالبه.
امیدوارم که بزودی به شرایط ایده التون برسین و اینجا رو هم فراموش نکنین...بخصوص مسایل مربوط به امور بچه ها را...
ممنون میشم اگه دلایلتون رو برای انتخاب پنسیلوانیا بگین...یکی از دوستای ما که ساکن کاناداست بهمون پیشنهاد داده که بریم پنسیلوانیا...می گفت ایالت امن و خونوادگیه...به نظر شما واقعا اینجوریه؟
شرایط کاری و هزینه ها چطوره؟

[k1_m_1358]

سلام يه گزارش كوتاه:
٧ جولاي ورود به امريكا
٨ جولاي واريز ١٦٥ دلار گرين كارت
٨ جولاي مراجعه براي سوشيال
١٢ جولاي دريافت سوشيال
٢٠ جولاي امتحان ايين نامه و قبولي بار اول
٢٤ جولاي امتحان درايو و قبولي بار اول و دريافت گواهينامه موقت
١٨ آگوست سايت اليس از حالت optimized به حالت closed