تا حالا پشیمون شدید از رفتن؟

[hedyhoney]

عزیز دل چرا کانادا رو میخوای ترک کنی؟معمولا بعد از 3 تا 4 سال خیلی ها رو دیدم از امریکا رفتن کانادا
میشه دلیل مهاجرتت و از کانادا به امریکا رو بفرمایید.(در صورت تمایل) ممنون

[مهاجر1365]

با ترک کردن کانادا چیزی رو از دست نمی دیم. برای سیتیزن شیپ خیلی وقته اپلای کردیم احتمالا تا قبل از رفتن پاسپورت کانادارو گرفتیم. شوهرم ریسرچ می کنه و بهترین جا براش بوستون هست . خیلی تحقیق کردیم و خیلی امیدواریم با ریسرچ ساینتیست شدن توی هاروارد بتونه رزومش رو قوی کنه . درنهایت شاید ما هم برگشتیم کانادا. من هیچ تجربه ای از زندگی توی امریکا ندارم.

[babak.n]

[quote='مير منصور' pid='565564' dateline='1417258493']

منم با سخت کارکردن موافقم... ولی به شرطی که نتیجه اش رضایت شغلی رو بهمراه داشته باشه...

درست میفرمایید.
رضایت شغلی هر کسی هم تعریف خودش رو داره.
بیایم از نگاه اکثریت مذکر جامعه ی ایران به موضوع نگاه کنیم و مقایسه کنیم :
یک پسر باید ( اگر کمک چشم گیر خانواده و پارتی بازی نباشه ) چقدر باید کار کنه تا بتونه مسکن و ماشین داشته باشه ؟ چند ساله میشه ؟ تازه اگر بشه.
بعداز تهیه ی امکانات اول زندگی حالا بیاد به تشکیل خانواده فکر کنه - آیا جونی میمونه؟
خیلی ها از کشورهایی مثل آ م ری کا این ایراد رو میگیرن که : مردم همیشه بدهکار به دولت هستن.
خب به نظر من بااااشن ! چه ایرادی داره؟
درسته که البته درست کردن credit مشکلات خودشو داره اولش . اما بعدش چی؟ شما کار و credit داشته باشی میتونی خونه و ماشین و همه مایحتاجت رو داشته باشی و زندگی با کیفیتی داشته باشی ! حالا بدهکاری؟ خب باش !!!!! ( طرف صحبتم با اونهاییه که اینو میگن ) در عوض داری از عمرت و زندگیت لذت میبری !
این بخش مادیه قضیه یک طرف..
بخش معنویش هم که moqadam عزیز اشاره کردند ، دروغ و چاپلوسی ای که متاسفانه در ایران رواج داره طرف دیگه ...
من خودم جزو آدمهایی بودم که مخالف مهاجرت بودم و دلیل زیاد داشتم برای این کارم. اما الان 5-6 ساله که برعکس شده. دلیل زیاد دارم برای مهاجرت.
یکی ار بچه ها حرف خوبی زده بود . باید دلایلم رو بنویسم بعد از چند سال یادم نره
پر حرفی کردم. از بچه ها عذرخواهی میکنم
پ.ن : دلایل مهاجرت کردن یا نکردن - راضی بودن یا نبودن ، کاملا نسبی و شخصیه و این حرفا کلا نظر شخصیم بود

[amir_khoramian]

دیروز یک خانم که برنده لاتاری 2014 بود و دو ماه امده آمریکا به من گفت خیلی تو ذوقم خورده پس این همه میگفتن خوش به حالتون برنده شدین و چه شانسی آوردین و .. پس کو کدوم شانس چه چیزی گه همه از شنیدنش این همه بهت تبریک میگن و ارزو دارن جای تو باشن .
خواننده مهاجر سرا بود ولی میگفت خودش زحمتی برای سایت نمیکشه . من بهش گفتم تو مهاجر سرا دو تا تایپیک هست اگر میخوندید خالا تو ذوقتون نمیخورد یکی تا حالا پشیمون شدید و یکی آمریکا از خیال تا واقعیت . ابراز بی اطلاعی از این دو تایپیک کرد . بعد نیست مدیران یک جوری این تایپکهایی که خیلی رو تصمیم گیری مهاجران تاثیر میزاره طوری طراحی کنند که خوانندگانی که زحمت عضو شدن و مطلب گذاشتن بخودشون نمیدن راحتر ببینند و استفاده کنند . هر چند که من خودم قبل از مهاجرت اینقدر از این دو تایپیک بدم میامد و عصبی میشدم و با خودم فکر میکردم من با بقیه فرق دارم قوی ترم با هوش ترم پر انرژی و مستحکم و اراده قوی من موفق خواهم شد و دیگران شاید خیلی سست و اراده و..........
خلاصه یک ایمل زدم به مدیران و انتقاد کردم از بودن این تایپیک های مایوس کننده و انموقع دقیقا یادم نیست اسمش چی بود ولی تایپکی بود و دقیقا عکس این دو تا بود و کسانی که راضی و موفق بودند مطلب نوشته بودند و من دیگه تا امدن به آمریکا از این دو تایپک مطلبی نخوندم ولی فکر کنم چند ماهی نگذشته بود که همون احساسات را داشتم و یادداشت گذاشتم . اولین چیزی که از دست دادم کانون گرم خانواده ام بود و دومین اعتماد بنفسم بود و سومین چیز شادی خوب حالا فامیل بماند بکناری .
الان که دارم مینویسم پسرم تو سفارت ارمنستانه شاید مصاحبه شده شاید هم هنوز نه
قبل رفتن بسفارت به من زنگ زد گفت الان تو هتل با یک نفر که خانواده اش براش درخواست دادن صحبت کردم گفت نه سال پروسه اش طول کشیده ! تازه فهمیده بود که ما باهش چکار کردیم تنها گذاشتیمش و آمدیم ولی من با امید به اینکه خیلی زود بتونم بیارمش امده بودم و چند ماه اول که به هر دری زدم و با هر وکیلی صحبت کردم تا بتونم بیارمش ولی به بن بست رسیدم متوجه شدم که با خانواده ام چه کردم .
براش درخواست ویزای دانشجویی کردم و در کمال ناامیدی دارم دعای توسل میخونم و منتظر تماسش هستم تا ببینم نتیجه چی شد چون تمام وکلا گفتند به کسی که همه خانواده اش آمریکا هستند ویزا دانشجویی و توریستی نمیدن . آرزو میکنم یک روز همه خانواده ام مثل قبل کنار هم یک چایی بخوریم .

فکر میکنم که چندین ماه پیش با شما تلفنی صحبت داشتم,شرایط کسانی که پدر و مادرشان اینجا هستند و بچه ها ایران هستند خیلی سخت و پیچیده هست,من و خواهرم در این شرایط هستیم ولی با تفاوت بسیار زیاد, و اون اینه که ما بعد از حدود 6 سال زندگی در ایران و ندیدن پدر و مادرمون و انتظار برای دریافت گرین کارت متوجه شدیم که پدرمون سرطان پیشرفته مثانه دارند و متاسفانه به استخوان های لگنش هم آسیب رسیده,(بگذریم که بخاطر کوتاهی دکتر ایرانی این مشکل پیش آمد) خوشبختانه ما تونستیم با سختی بسیار ویزای توریستی بگیریم که شرح حالش رو در اینجا http://www.mohajersara.com/thread-1205-p...#pid472602 نوشتم,
الان هم با وجود هر نوع تلاشی برای موندن در کنار پدر و مادرمون( چه از طریق ازدواج چه از طریق humanity در این شرایط سخت باید برگردیم ایران و دوباره اقدام کنیم برای ویزای توریستی که شاید دوباره بهمون بدن شاید هم نه,
کلا این قوانین ظالمانه که در مورد فرزندان بالای21سال اجرا میشه و همینطور مهاجرت پدر و مادر در سنین بالا گاهی اوقات خیلی شرایط رو سخت و پیچیده میکنه, چون مطمنا اگر ما در تمام این سالها در کنار پدر و مادرمون بودیم این اتفاق برای پدرم نمی افتاد.و الان هم با داشتن ویزای توریستی کاری جز در کنار پدر و مادرمون بودن نداریم و حتی نمیتونیم به آنها کمک اقتصادی بکنیم ,و متاسفانه با توجه به شرایط جسمی پدرم که حتی نمیتونن بشینن یا بخوابند هم نمیتونیم آنها رو به ایران ببریم,توصیه من به دوستانی که در این شرایط هستند (منظورم کسانی که فرزندانشون در ایران منتظر دریافت ویزا هستند) این هست که تا میتونند در کنار اونها باشند, شاید اینجوری خیلی هم برای اونها و هم برای پدر و مادر راحتتر باشه

[شهلا 1346]

اره عزیرم من به شما زنگ زدم ببینم چطوری ویزای توریستی گرفتید که متاسفانه گفتید بخاطر مریضی پدرتون . شاید بتونید شش ماه دیگه تمدید کنید . یا تبدیل به ویزای تحصیلی یعنی برای خوندن زبان انگلیسی اقدام کنید البته هزینه داره و با شرایط خانوادگیتون شاید مشکل باشه ولی راهی پیدا کنید برای برگردوندن پدرتان به ایران . من الان برای مادرم بلیط برای سالمندان با ولچر گرفتم بعضی گزینه ها بود که از رو صندلی بزارن تو ویلچر یا خودش بلند میشه میشنه رو ولچر و.... ولی اگر معالجه ایشون اینجا رایگان هست خوب بهتره اینجا معالجه بشن تا برن ایران . امیدوارم که هر چه زودتر سلامتی شون را بدست بیارن و با پای خودشون برگردن ایران و یا شما بتونید برای همیشه کنارشان بمانید .

[amir_khoramian]

اره عزیرم من به شما زنگ زدم ببینم چطوری ویزای توریستی گرفتید که متاسفانه گفتید بخاطر مریضی پدرتون . شاید بتونید شش ماه دیگه تمدید کنید . یا تبدیل به ویزای تحصیلی یعنی برای خوندن زبان انگلیسی اقدام کنید البته هزینه داره و با شرایط خانوادگیتون شاید مشکل باشه ولی راهی پیدا کنید برای برگردوندن پدرتان به ایران . من الان برای مادرم بلیط برای سالمندان با ولچر گرفتم بعضی گزینه ها بود که از رو صندلی بزارن تو ویلچر یا خودش بلند میشه میشنه رو ولچر و.... ولی اگر معالجه ایشون اینجا رایگان هست خوب بهتره اینجا معالجه بشن تا برن ایران . امیدوارم که هر چه زودتر سلامتی شون را بدست بیارن و با پای خودشون برگردن ایران و یا شما بتونید برای همیشه کنارشان بمانید .

ما ویزامون رو تمدید کردیم و از تمدید دوم ما در حدود 50 روز دیگه باقی مونده,متاسفانه به خاطر شرایط جسمی پدرم (ضعیف بودن استخوان های لگن و شکستیگی آن بخاطر سرطان) امکان حتی نشستن روی صندلی و حتی خوابیدن روی تخت رو هم ندارن, ما هم همه گزینه ها رو تلاش کردیم چه برای ازدواج چه هر راهه دیگه که به نظرمون میرسه,متاسفانه تا الان نتونستیم کاری از پیش ببریم,برای ما در ابتدای کار حتی به 3 ماه ویزا هم راضی بودیم,حالا دل کندن و تنها گذاشتن آنها در این شرایط بسیار سنگین و سخت هیت برای ما

[soheilbadami]

ما ویزامون رو تمدید کردیم و از تمدید دوم ما در حدود 50 روز دیگه باقی مونده,متاسفانه به خاطر شرایط جسمی پدرم (ضعیف بودن استخوان های لگن و شکستیگی آن بخاطر سرطان) امکان حتی نشستن روی صندلی و حتی خوابیدن روی تخت رو هم ندارن, ما هم همه گزینه ها رو تلاش کردیم چه برای ازدواج چه هر راهه دیگه که به نظرمون میرسه,متاسفانه تا الان نتونستیم کاری از پیش ببریم,برای ما در ابتدای کار حتی به 3 ماه ویزا هم راضی بودیم,حالا دل کندن و تنها گذاشتن آنها در این شرایط بسیار سنگین و سخت هیت برای ما

دوست عزیز من هم متاسفم از وضعیت پیش امده شما و ارزوی گشایش در کارتون دارم اما نکته ای که میخواستم بگم این که اگر شما مشکل و درگیری خاصی در ایران ندارید که بخواید برگردید و موندن در امریکا مانعش برای شما فقط اتمام ویزا هست بازم میتونین بمونین و مطمئنا تا مشکل خیلی خاصی براتون پیش نیاد کسی سراغ شما یا ویزاتون نخواهد اومد و هستن افراد بسیاری که سالهاست با این وضعیت در امریکا هستن و حتی بعضا کار سیاه هم انجام میدن. در ضمن هفته گذشته قانونی تصویب شد که از دیپورت افراد بدون ویزا در صورتیکه سابقه جرم نداشته باشن جلوگیری میکنه.اگر لازمه که یک مدتی بمونید خب بمونید. خطری متوجه شما نیست انشالا.

[jMaster]

من الان حدود 3 ساله آمریکا هستم و باید بگم با اینکه اینجا امکانات برای موفقیت خیلی زیاده ولی همیشه آدم در اعماق وجودش یه یه جور خلأ احساس میکنه. من در این سه سال تونستم وارد یکی از بهترین دانشگاههای دنیا بشم. چیزی که در ایران خوابش رو هم نمیدیدم. یعنی اگه کسی واقعاً اراده کنه اینجا به چیزی که میخواد میرسه و من به هر دوست و اطرافیان با اراده ای که میشناسم توصیه میکنم که به آمریکا بیاد ولی با این وجود اون حس غریب همیشه همراه آدمه.

در کل مهاجرت باعث پخته شدن با سرعت زیاد! میشه و به نظر من کسی که تصمیم به مهاجرت میگیره آدم شجاعیه و احتمال موفقیتش زیاده ولی از طرفی مهاجرت یه بده بستون بزرگه و برای هر شخصی میتونه یه تجربه خوب یا بد باشه بسته به اولویتهای اون شخص در زندگی.

[fatima96]

من الان حدود 3 ساله آمریکا هستم و باید بگم با اینکه اینجا امکانات برای موفقیت خیلی زیاده ولی همیشه آدم در اعماق وجودش یه یه جور خلأ احساس میکنه. من در این سه سال تونستم وارد یکی از بهترین دانشگاههای دنیا بشم. چیزی که در ایران خوابش رو هم نمیدیدم. یعنی اگه کسی واقعاً اراده کنه اینجا به چیزی که میخواد میرسه و من به هر دوست و اطرافیان با اراده ای که میشناسم توصیه میکنم که به آمریکا بیاد ولی با این وجود اون حس غریب همیشه همراه آدمه.

در کل مهاجرت باعث پخته شدن با سرعت زیاد! میشه و به نظر من کسی که تصمیم به مهاجرت میگیره آدم شجاعیه و احتمال موفقیتش زیاده ولی از طرفی مهاجرت یه بده بستون بزرگه و برای هر شخصی میتونه یه تجربه خوب یا بد باشه بسته به اولویتهای اون شخص در زندگی.

سلام دوست عزيز
من هجده سال دارم و هیچ مدرک دانشگاهی اینجا ندارم میخواستم بدونم که اگر در کنکور ایران رتبه دو تا سه رقمی بگیریم ممکن هست که دانشگاه های اونجا بهم کمک هزینه تحصیلی بدن؟ و این که برای یک خانواده پنج نفر با دویست سیصد میلیون تومن شهر بوستون محل خوبی هست؟ چون شنیدم که چون دانشگاه های ام آی تی و هاروارد در ماساچوست هست و جمعیت دانشجویی بیشتر امنیت هم بالا تر هست

[fatima96]

بچه هایی که " کار " رو یکی از سختی های مهاجرت میدونن !!
به نظر من درست نیست . توی فقط ایرانه که عادت کردیم به کار نکردن . وگرنه همه جای دنیا باید 8 ساعت رو کار کرد و یکی از دلایل پیشرفت مملکتشون هم همینه

آقای بابک من شدیدا دوست دارم که در اونجا کار کنم برام فرقی نمیکنه که ظرف بشورم نظافت کنم یا سیب زمینی پوست بکنم فقط این برام مهم که اونجا بعد از یکی دو سال کار پاره وقت پولم جمع کنم و به دانشگاه برم چون هجده سالمه و هنوز دانشگاه نرفتم و میخوام از پایه خودم قوی کنم. بعدشم برای من تفریح در اونجا به معنای کنسرت رفتن نیست حتی اگر روزی یک کوچه یا خیابونش یاد بگیرم مثل موزه میمونه و این تفریح یک زندگی جدید با کار پاره وقت برای من هستش

[jMaster]

من الان حدود 3 ساله آمریکا هستم و باید بگم با اینکه اینجا امکانات برای موفقیت خیلی زیاده ولی همیشه آدم در اعماق وجودش یه یه جور خلأ احساس میکنه. من در این سه سال تونستم وارد یکی از بهترین دانشگاههای دنیا بشم. چیزی که در ایران خوابش رو هم نمیدیدم. یعنی اگه کسی واقعاً اراده کنه اینجا به چیزی که میخواد میرسه و من به هر دوست و اطرافیان با اراده ای که میشناسم توصیه میکنم که به آمریکا بیاد ولی با این وجود اون حس غریب همیشه همراه آدمه.

در کل مهاجرت باعث پخته شدن با سرعت زیاد! میشه و به نظر من کسی که تصمیم به مهاجرت میگیره آدم شجاعیه و احتمال موفقیتش زیاده ولی از طرفی مهاجرت یه بده بستون بزرگه و برای هر شخصی میتونه یه تجربه خوب یا بد باشه بسته به اولویتهای اون شخص در زندگی.

سلام دوست عزيز
من هجده سال دارم و هیچ مدرک دانشگاهی اینجا ندارم میخواستم بدونم که اگر در کنکور ایران رتبه دو تا سه رقمی بگیریم ممکن هست که دانشگاه های اونجا بهم کمک هزینه تحصیلی بدن؟ و این که برای یک خانواده پنج نفر با دویست سیصد میلیون تومن شهر بوستون محل خوبی هست؟ چون شنیدم که چون دانشگاه های ام آی تی و هاروارد در ماساچوست هست و جمعیت دانشجویی بیشتر امنیت هم بالا تر هست

شما اگه قطعاً میخواید مهاجرت کنید بهتره بجای وقت گذاشتن برای رتبه دو رقمی کنکور زیان بخونید چون اینجا بیشتر بدردتون میخوره. اینجا کسی برای رتبه کنکور ایران کمک هزینه نمیده. کمک هزینه ها در اینجا دو جور هستند. براساس نیاز(need based) و بر اساس شایستگی(merit based). اولی رو بنا به درآمد خانواده تون بهت میدن و دومی رو براساس نشان دادن توانایی های درسی و یا غیر درسی (مثل ورزش). البته در کنار اینها همیشه میتونید وام هم بگیرید. در مورد شهر بوستون من اطلاعاتی ندارم ولی همه شهرها محله های امن و نا امن دارند.

[majid7]

این و قبلا هم گفتم
رفتن یا نرفتن مساله این است!
زمان ثبت نام حتما تصمیم رفتن داری ولی وقتی قبول میشی به هزارو یک دلیل که برات پیش اومده نمیتونی بری .
حالا خودتی با یه سری مشورت ها که چون نمیشه همه چیز رو کامل گفت جواب اون مشورت ها هم ناقصه .
بهترین شخص خودتی اصلا مهم نیست بری یا نری مهم اینه که چیزی که فکر میکنی درسه انجام بدی و
اگه بعد از انجام این کار پشیمون شدی بازم مهم نیست به قولی ماهی رو هر وقت از اب بگیری تازه است فقط باید سعی کنی
با کمترین اشتباه مواجه بشی وگرنه اشتباه ,برگشت,و شروع دوباره هیچ کار بدی نیست.

فکر کن !

[mrmjavanmardi]

سلام دوستان من سن حوزه كاليفورنيا هستم در مهاجرسرا كسي هست كه سن حوزه باشه؟ أيا من تاپيك رو درست انتخاب كردم؟


 

[babak12]

سلام دوستان من سن حوزه كاليفورنيا هستم در مهاجرسرا كسي هست كه سن حوزه باشه؟ أيا من تاپيك رو درست انتخاب كردم؟

سلام دوست عزیز
این تاپیک مربوط به سن حوزه می باشد
http://www.mohajersara.com/thread-5363-page-18.html

[mrmjavanmardi]

با تشكر بابك جان اما اين لينكي كه گذاشتيد مربوط به گرين كارت ٢٠٠٨ مي باشد