بر ما چه گذشت، چه می گذرد؟

[آناهيتا]

دوستاي گلم از همتون سپاس بابت رتبه ها و آرزوها و تبريكاتون .....
منم براي همتون بهترينهارو آرزو دارم
( ببخشيد ... اما نميدونستم رتبه ها هم جاي كامنت دارن )
سپاس سپاس سپاس

[ارکیده]

دینا جون باید ببینی دکتر کی بهت نوبت میده بعد باید تعطیلات رسمی و مناسبتی اونجا رو چک کنی که اگه روز تعطیلی توی هفته ای که می خوای بری باشه باید برنامتو با اون هماهنگ کنی....

[dinadino228]

من الان یه وقت گرفتم، یعنی همهء مشخصاتم رو دادم و بهم نگفت که وقت نیست. اگه نخوان وقت بدن چه جوری میشه؟
من برای ۲شنبه ۱۰:۳۰ صبح وقت گرفتم، چون ۹ میرسم آنکارا. و ۴شنبه صبح هم که مصاحبه دارم. قبل از ۲ شنبه هم که اونجا تعطیله و فایده ایی نداره که برم.
امیدوارم برسم به همه چیز و مشکلی پیش نیاد.

[ارکیده]

خوب کارای مدیکال بیشتر از 1 روز طول نمی کشه اگه خودت می دونی که پروازت تاخیر نداره و بدون هیچ تاخیری ساعت 10.30 می رسی اونجا مشکلی نیست دیگه....به امید خدا همه کارات درست پیش میره....

[shadzad]

دارم به این نتیجه می رسم من یا زیادی حساس و ترسو هستم یا مشکلات روانی دارم! خیلی خلاصه بگم که من 1 سال و 11 ماه با یه پسر آمریکایی دوستم و هنوز همدیگه رو ندیدیم اما تصمیم ازدواج داریم یه چند مدتی هست و این آقاهه دنبال جمع کردن پول بود تا سه ماه بیاد ترکیه و ازدواج کنیم و چه و چه که الان میگه نامزدی. حالا از این بگذریم. این که آخر عاقبت ما بشه یا نشه یه طرف من با یه مشکل روحی مواجه هستم که داره واقعا خوردم میکنه. آقاجون من به صورت خیلی مدام نمیتونم از فکر این که بعد رفتنم چه بر مادرم خواهد گذشت بیام بیرون! من تک فرزندم و مامانم هم از لحاظ روحی خیلی حساسه و راستش همچین راضی به این ازدواج هم نیست که البته شاید بیشترش به خاطر ترس حرف فامیل باشه و غیره! من تصمیم دارم بلافاصله بعد اینکه گرینکارتم اومد یا سیتیزن شدم برا مهاجرت مامان و بابام اقدام کنم. (خونواده ی پولداری نیستم. بابام کارمند بازنشسته اس). اما همه ترسم از اینه که اگه نشه چی؟ این حرفا رو قبلا به "ی" یکی دیگه از بچه های مهاجرسرا گفتم. پیشنهاد داد با پسره به هم بزنم! اما بدبختی اینه من خیلی دوست پسرمو دوست دارم. تا حدی که حاضرم تو خود ایرن (که اصلا هم از اینجا راضی نیستم با این شرایط گل و بلبلش) باهاش زندگی کنم. (این البته توهمه ها. چون اون بیچاره میترسه بیاد اینجا منو ببینه چه رسد به این که بیاد اینجا زندگی کنه.) تصمیم دارم برم پیش یه روانشناسی چیزی اما گفتم به شماهام بگم ببینم اگه کسی تو شرایط من هست پیشنهادی یا راه حلی برای مبارزه با این احساس وحشتناک داره یا نه. چون دوست پسرم احتمالا اوایل پاییز داره میاد و یعنی دیگه من واقعا باید تصمیمم رو بگیرم به زودی. از طرفی هم رابطه مون طولانی شده و باور کنید از استرس میترسم پام به آمریکا نرسیده بمیرم! تو یه آنچنان دوراهی موندم که نه راه پس دارم نه راه پیش.

من نمی خوام نصیحت کنم.
من دقیقا تجربه ای مثل شما در سال 80 داشتم ولی سرانجامی نداشت.
اگه مادرتون راضی نباشه ... نمیشه

ضمنا ما ایرانی هاکه این همه دم از وفاداری می زنیم وفادار نیستیم چه برسه به مردمانی که به نظر من اعتقادی به این مسئله ندارن.

چند روزی باهم هستن و اگه از هم خوششون اومد شاید ازدواج کنن.

توی این مسائل هم , همه ی ما می دونیم خانوم ها بازنده اند چون اقایون چیزی برای از دست دادن ندارن ...

شرمنده ... این نظر من بود ... شاید غلط باشه

دوست عزیز این پست احتمالن خیلی قدیمی هست و صاحبش بعیده جوابتون رو بخونه. ولی من لازمه نظرمو بگم بخاطر کسانی که ممکنه به این تاپیک سر بزنن و شرایط مشابهی داشته باشن.

اولا شما هیچ وقت نمی تونین بگید که شرایطتون "دقیقا " مثل یک فرد دیگه بوده و ثانیا متاسفم که فکر می کنید ایرانیها در مفهوم تعهد درک بهتری از آمریکایی ها یا مردم کشورهای غربی دارند. احتمالن تجربه تان چیزهایی بوده که در خود ایران از غرب شنیده اید وگرنه هرگز این حرف را نمی زدید. یک آمریکایی هیچ وقت تا زمانی که علاقه عمیق به کسی نداشته باشد و قصد تعهد همیشگی نداشته باشد(بر خلاف خیلی از ازدواج ها در ایران) به ازدواج فکر نمی کند، اصلن ازدواج تا حدودی در بیشتر جاهای دنیا در حال کمتر شدن هست و مثل ایران فشاری برای این مسئله وجود ندارد. پس فکر نکنید مثلا یک اقای آمریکایی می اید برای در آمدن از تنهایی یا داشتن کسی که تر و خشکش کند و یا تحت تاثیر ظاهر یک دختر از یک دختر خواستگاری کند، من به هیچ وجه نمی گم همه آمریکایی ها از همه ایرانی ها بهتر هستند، این حرف مسخره است، همه جا آدم متعهد و غیر متعهد وجود دارد ولی به این اعتقاد دارم که درصدش در جاهای مختلف به خاطر فرهنگ حاکم متفاوت است، این درصد عدم تعهد بسیار در ایران بالاتر از آمریکا هست و من این رو از روی تجربه مطرح می کنم. در ایران و کشورهای این ناحیه برای بیشتر آقایون(تاکید می کنم نه همه، چون در میان دوستان، اشنایان و خانواده و فامیل خود من واقعا برخی اقایان هستند که فقط با لفظ فرشته می توانم توصیفشان کنم)تعهد مفهوم یکطرفه دارد.

من چیزی از شرایط این خانم و تجربیاتش هم نمی دونم و نمی تونم نظری بدم، شاید اولین تجربه دیت غیر ایرانی شان بوده و فقط به دلیل این که ایشان آمریکایی است و متفاوت است برایش جاذبه هایی داشته و یا خود شما هم دلیل تجربه بدتان عدم شناخت کافی به همین دلایل بوده است، ضمن اینکه نظر من کلن این است که تصمیم به ازدواج قبل از دیدن همدیگر و گذراندن زمان فیزیکی درست نیست، یعنی درصد بالای ریسکش بسیار نامعقول هست، از دید من که اصلن قبل از زندگی زیر یک سقف (هر چند کوتاه) نباید تصمیم به ازدواج گرفت، این تصمیم اینقدر بزرگ هست که حتی درصد پایین ریسک هم عقلانی نیست.

تمام حرف من این است که فرمولی برای اینکه چه کسی مناسب چه کسی است و آیا خوشبخت می شوند وجود ندارد، همان طور که هیچ دو انسانی دقیقا مثل هم نیستند هیچ دو ازدواج یا دیتی هم شبیه هم نیستند. بله کدام دو نفری موقع ازدواج به جدایی فکر می کنند؟ و اصلن اینکه به جدایی فکر کنند و طلاق عاطفی بگیرند و عدم تعهدشان را به زور پنهان کاری و دروغ بپوشانند و فقط طلاق محضری نگیرند کافی است؟ اگر منظورتان از تعریف وفاداری این است بله خیلی از ایرانی ها تا ابد همدیگر را رها نمی کنند، نه برای اینکه عاشق هم هستند چون طلاق دست خودشان نیست یا اصلن بلد نیستند از گذشته جدا شوند، باید شرایط وحشتناک و تنش های سالیان سال را برای طلاق گرفتن تحمل کنند، معیار صداقت اگر برای کسی اهمیت داشته باشد در فرهنگ آمریکا بسیار بیشتر است، من به شخصه در مورد ایشان چون خانم هستند نظرم این هست اگر قرار است مثلا کار نکنند و از همه نظر همیشه وابسته باشند و از خانواده ای سنتی هستند که برایشان اضطراب شکست و طلاق ایجاد می کنند شاید با یک ایرانی ازدواج کنند برایشان بهتر است، چون آقای ایرانی "ممکن" است به هیچ وجه هم مطابق میلش نباشد و یک صدم آن خوشبختی را به او ندهد ولی طلاق شاید حالا حالا از فکرش هم نگذرد و همیشه از نظر مالی هم تامینش کند، اما اگر صداقت برایشان اهمیت دارد و خودشان شخصیت قوی و مستقلی دارند با گذراندن زمان کافی با نامزدش می تواند مطمئن شود و شاید هیچ فرد دیگری در دنیا قادر به خوشبخت کردن ایشان در این حد نباشد، شما نباید تجربه ای بد را به بقیه هم تعمیم دهید، من هم تجربه دیت غیر ایرانی بسیار داشتم(آمریکایی و غیر امریکایی) و درسته برخی به هیچ عنوان برای ازدواج مناسب نبودن، مثل بسیاری از اقایون ایرانی(درصد بسیار بیشتر برای دختری با معیارهای من).

من این رو به کسانی می گم که ممکنه این تاپیک رو بخونن و در این قضیه خیلی تجربه نداشته باشند و بخوان بدونن چه جوریه، من نامزدم آمریکایی ست(در حقیقت دو رگست و پدرش ایرانی ست ولی چون ایران زندگی نکرده و با پدرش و خانواده ایرانیش زندگی نکرده می تونم بگم کاملا امریکاییه) و هیچ آدم دیگه ای روی کره زمین نیست که منو می تونست به ازدواج متقاعد کنه، ابتدای عشقمون کورکورانه و اتشین هم نبوده که چشم بسته قرار ازدواج بگذاریم، می تونم بهتون بگم بهترین اتفاق زندگیم آشنایی با ایشونه و هیچ وقت قبل از این رابطه مفهوم واقعی عشق رو درک نکرده بودم، قبل از آشنایی با ایشون وقتی خواهرم بهم می گفت که با همسرش هیچ وقت دعوا و اختلافی نداره(با اینکه آدم آنچنان صبوری هم نیست) و همیشه با صحبت منطقی با هم اختلاف سلیقه ها رو حل می کنند باورم نمی شد ولی الان همیشه بهش می گم که راست می گی واقعا ممکنه، همچین مردهایی هم توی دنیا هستن

ازدواج با آمریکایی برای یک آقای ایرانی (به خاطر خیلی از دلایل و انتظاراتی که از کودکی در فرهنگ ایرانی از یک زن دارند) ممکنه ایده آل نباشه ولی من دوستان دختر زیاد ایرانی دارم که با آقای غیر ایرانی (آمریکایی و اروپایی)ازدواج کردن و تمامشون نظر منو دارن، نزدیکام (خانم ها) از جمله خواهرم که سالهاست امریکاس همیشه از ثبات رابطه ها و ازدواج های اونجا و تعهدشون میگه(منظورم از ثبات جدا نشدن و طلاق نگرفتن نیست، ثبات احساسات هست).

و اینکه هیچ وقت نگید مرد که بازنده نیست همیشه زن ضربه می خوره، اگر همیشه دوس دارید وابسته به یک مرد باشید و ازدواج براتون این مفهوم را دارد بله درست است، در غیر این صورت این مفهوم اصلن در کشورهای غربی وجود ندارد و همیشه تنش جدایی برای هر دو به یک میزان هست. اگر همیشه رابطه را دوطرفه و متقابل حفظ کنید هیچ وقت احساس شکست یکطرفه و ضربه یک نفر در رابطه ایجاد نمی شود

[shabnam.84]

دینا جان با کدوم پرواز میری؟ ایران ایر یا ماهان؟ این و بگو تا بگم. راستی چندم هستش مصاحبه ت ؟



آره شیما جون این پست قدیمی هستش و این دوستمون مدت هاست دیگه به این سایت نمیاد و اینکه با صحبت هات موافق هستم. آدما شرایط و زندگیشون با هم فرق میکنه هیچ کس نمیتونه 100% بگه خوبه یا بد ِ تا وقتی تو خود اون جریان نباشه.

[shadzad]

با ماهان می ره شبنم جون، آره همون دوشنبه قرار شد بگیره می رسه به موقع

[shabnam.84]

خوبه پس. تاخیر نمیخوره ایشالا. چون ایران ایر بخاطر مشکلاتی که برای هواپیماها پیش میاد به دلیل فرسوده بودن تاخیر داره گاهی و نمیشه برای
این جریان ریسک کرد.

[shadzad]

آره شبنم جون دقیقا، منم بهش گفتم، ایران ایر واسه من پرواز ۵:۳۰ بعداز ظهرو ۱۱ شب انجام داد، من که از ۲:۳۰ اونجا بودم دیگه واقعا کلافه بودم، یعنی وقتی رسیدم ترکیه نامزدم می گفت اگه آمریکا اومده بودی تا الان رسیده بودی! ولی ماهان اوضاعش خیلی بهتره به نظر من.

[mhy_1985]

دارم به این نتیجه می رسم من یا زیادی حساس و ترسو هستم یا مشکلات روانی دارم! خیلی خلاصه بگم که من 1 سال و 11 ماه با یه پسر آمریکایی دوستم و هنوز همدیگه رو ندیدیم اما تصمیم ازدواج داریم یه چند مدتی هست و این آقاهه دنبال جمع کردن پول بود تا سه ماه بیاد ترکیه و ازدواج کنیم و چه و چه که الان میگه نامزدی. حالا از این بگذریم. این که آخر عاقبت ما بشه یا نشه یه طرف من با یه مشکل روحی مواجه هستم که داره واقعا خوردم میکنه. آقاجون من به صورت خیلی مدام نمیتونم از فکر این که بعد رفتنم چه بر مادرم خواهد گذشت بیام بیرون! من تک فرزندم و مامانم هم از لحاظ روحی خیلی حساسه و راستش همچین راضی به این ازدواج هم نیست که البته شاید بیشترش به خاطر ترس حرف فامیل باشه و غیره! من تصمیم دارم بلافاصله بعد اینکه گرینکارتم اومد یا سیتیزن شدم برا مهاجرت مامان و بابام اقدام کنم. (خونواده ی پولداری نیستم. بابام کارمند بازنشسته اس). اما همه ترسم از اینه که اگه نشه چی؟ این حرفا رو قبلا به "ی" یکی دیگه از بچه های مهاجرسرا گفتم. پیشنهاد داد با پسره به هم بزنم! اما بدبختی اینه من خیلی دوست پسرمو دوست دارم. تا حدی که حاضرم تو خود ایرن (که اصلا هم از اینجا راضی نیستم با این شرایط گل و بلبلش) باهاش زندگی کنم. (این البته توهمه ها. چون اون بیچاره میترسه بیاد اینجا منو ببینه چه رسد به این که بیاد اینجا زندگی کنه.) تصمیم دارم برم پیش یه روانشناسی چیزی اما گفتم به شماهام بگم ببینم اگه کسی تو شرایط من هست پیشنهادی یا راه حلی برای مبارزه با این احساس وحشتناک داره یا نه. چون دوست پسرم احتمالا اوایل پاییز داره میاد و یعنی دیگه من واقعا باید تصمیمم رو بگیرم به زودی. از طرفی هم رابطه مون طولانی شده و باور کنید از استرس میترسم پام به آمریکا نرسیده بمیرم! تو یه آنچنان دوراهی موندم که نه راه پس دارم نه راه پیش.

من نمی خوام نصیحت کنم.
من دقیقا تجربه ای مثل شما در سال 80 داشتم ولی سرانجامی نداشت.
اگه مادرتون راضی نباشه ... نمیشه

ضمنا ما ایرانی هاکه این همه دم از وفاداری می زنیم وفادار نیستیم چه برسه به مردمانی که به نظر من اعتقادی به این مسئله ندارن.

چند روزی باهم هستن و اگه از هم خوششون اومد شاید ازدواج کنن.

توی این مسائل هم , همه ی ما می دونیم خانوم ها بازنده اند چون اقایون چیزی برای از دست دادن ندارن ...

شرمنده ... این نظر من بود ... شاید غلط باشه

سلام

ممنون از نظرت

منم نظرمو مینویسم. محالفتی هم با نظرت ندارم چون از جر و بحث خسته شدم. اکانت ام هم بعد از مصاحبه پاک میشه.

من یه مرد ایرانی ام و وفادار هم هستم.
من با یه دختر آمریکایی ازدواج کردم. فارسی هم بلد نیست و هیچگونه خون ایرانی یا یقول بقیه رگ ایرانی هم نداره. با هم برای دانشگاه کتاب ترجمه و تالیف کردیم و ایشون ویراستار زبان انگلیسی کتاب من بود.

ازدواج با یه دختر آمریکایی بسیار هم با تفکرات من سازگاری داشت. چون من اجازه ندادم تفکرات یک مرد ایرانی بشه تفکرات من.

من خودم تفکرات خودمو داشتم.

هیچ مشکلی هم با خانومم نداشتم و ندارم. نی نی هم که بدنیا اومد زندگی مون زیبا بود زیباتر هم شد.

همیشه هم وفادار بودم و اونم وفادار بود. آدمهای منطقی ای هستند و هر مشکلی پیش میاد زود حل میشه.

ساده ست و اهل زرق و برق نیست.
مثلا میبینیم بچه ها اینجا از لاس وگاس حرف میزنن و شوق و ذوق برای دیدنش دارن. (اصلا بد نیست اینکه بچه ها دوست دارن ببینن این شهرو . منظورم قید تفاوت هاست). خب من نظر خانومم رو راجع به لاس وگاس پرسیدم گفت من ترجیح میدم برم آلاسکا بگردم. تا حالا هم لاس وگاس نرفتم.

خب اخلاق دخترهای ایرانی با آمریکایی فرق میکنه.(هرکدوم نقاط قوت و ضعف خوشونو دارن) مرد ها هم همینطور. پس نمیشه همه رو جمع بست گفت کی وفاداره کی نیست.


همه جا خوب و بد پیدا میشه.
موفق باشی.

[ارکیده]

همه جای دنیا خوب و بد داره اینکه که موقع ازدواج خوبه نصیب آدم بشه یا بده همش تقدیره ..تعهد یا عدم تعهد به انسانیت و اصالت آدم ربط داره نه به ملیت .ولی با همه این حرفا سازش و صبوری زنای ایرانی همیشه و همه جای دنیا قابل تحسینه.....

[arian307]

عمو سعید باز سوتی دادم حواسم نبود :دی

---

میبینم که رتبه های انا یه شبه شد ۸ تا.. دست همتون درد نکنه دوست های مهربون.... و میبینم که رتبه ی خودم هم شد ۲۷ تااااااااا... آنا به خود منم رتبه داده برین بخونین ببینین چی نوشته :*... آخ شبنم مگه نامزدت رو نبینم

[ارکیده]

یعنی آنا جون عاشقت شدم که تو اوج عشق ورزی یهو قاطی کردی....

[battosai]

چی شده؟

[آناهيتا]

shadzade عزيزم مرسي بابت رتبه و كامنت خوشگل
منم براي تو آرزوي سعادت و شادي دارم گلم