(2014-02-27 ساعت 00:32)rs232 نوشته: من تا حدودی ...... بعد که هجده سالش تمام شد دیگر مسئولیت ما به عنوان والدین پایان یافته است و خودش برای ادامه تحصیل می تواند به هر شهر بزرگی که کالج معروفی داشته باشد برود و ما را به خیر و او را به سلامت.
آرش جان با این پست شما بی نهایت موافق بودم بجز این بند آخرش!
این قسمت آخری به نظر من دیگر خیلی خیلی آمریکایی شده و ریشه در اصول کاپیتالیستی دارد و نه اصول مقبول روانشناسی و جامعه شناسی!!
آدمیزاد تا حدود سی تا سی و پنج سالگی مغزش خام است!! البته این نظر من هست. نشان به آن نشان که حوالی سی سالگی یک بحران روانشناختی در همه رخ میدهد به نام بحران سی سالگی که میتوانید گوگل کنید و بیشتر در این مورد بدانید.
دوستانی که سن 33 را رد کرده اند به احتمال قوی بعد از مطالعه در این مورد از تعجب شاخ در خواهند آورد که «پس دلیل آنهمه استرس و مشکلات روحی و روانیم در حوالی سی سالگی این بود؟؟؟!!!»
یعنی ساده تر بگویم بعد از سی سالگی (دقیقتر 33 به بعد) تازه پرده ها کنار میرود و چشم آدمی به واقعیاتی باز میشود که قبلا حتی روحش هم خبر نداشت و معمولا هم دیگر کار از کار گذشته است. اگه از بیخ خبر نداشت که یک ناراحتی است ولی اگر کسی قبلا سعی کرد به اون کمک و راهنمایی کند ولی رد کرد، تا آخر عمر با شدت بیشتری خودش را مذمت خواهد کرد.
به نظر من از همان 18 سالگی (البته زودتر هم میتواند باشد!) تازه وظیفه والدین در مشاوره دادن حرفه ای تر شروع میشود. اگر تا دیروز همینجوری فرزندشان رو هر جوری که دلشان خواست تربیت میکردند، از 18 سالگی باید از علم و اصولی پذیرفته شده پیروی کنند چون فرزندی که به این سن رسیده دیگر هر مدل امر و نهی ای را نخواهد پذیرفت.
یک دوستی که فرزندی حدودا 19 یا 20 ساله داشت در مقابل او به من شکایت میکرد که پسرم حرف گوش نمیکند و ... و انتظار داشت که من حرفهای او را تایید کرده بلکه این پسر اخلاقش درست شود.
تنها چیزی که به ذهنم رسید این بود که از همان اصول و الگوهای مورد قبول آن جوان برای متقاعد کردنش استفاده کنم.
به اون گفتم پسر جان، موفقترین الگوی زندگی تو چه کسی هست؟ (آنزمان) گفت استیو جابز (پسر گیکی بود!) گفتم فکر میکنی بیشتر حقوق را همین استیو جابز در شرکتش به چه کسی میدهد؟ گفت مهندسها. گفتم راهنمایی میکنم، مهندسهای اپل یکی دو نفر نیستن، تعدادشان خیلی زیاد است اما کسی که مد نظر من هست تعدادشان یکی دو سه نفر بیشتر نیست. کمی فکر کرد و گفت: منظورت مشاوران و معاونانش هست؟ گفت بله.
حالا کسی با سن و سال و جاه و جلال استیو جابز که تو قبولش داری، هم جرات ندارد که کارش رو انفرادی و بدون مشورت انجام دهد، تو چطور فکر میکنی که نیازی به امر و نهی پدرت نداری؟ تازه تو استیو جابز، لازم نیست به پدرت پول هم بدهی!! صلواتی برایت کار میکند. استیو جابز به مشاورانش افتخار میکند، تو لازم نیست مثل او جار بزنی که مشاورت چه کسی هست، حداقل فقط از مشاوره اش استفاده کن، به اسم خودت!!
همین تلنگر فی البداهه من از قضا بسیار کارگر افتاد و بعدا شنیدم که حسابی سرش گرم درس شده و البته مدتهاست که دیگر خبری از آنها ندارم.
يخو ميبيني صدام از يه شهر امد ٢ساعت بعد از يه جا ديگه!بعد به شوهرم ميگم پوسيدم از بس خونه نشستم!
بهش میچسبم و آگاهش میکنم !حتمادر ایران ندیدی که در بعضی از پارک ها و سینماها چه حرکاتی صورت میگیره؟به هر حال من میگم که مراقبت درست والدین حرف اول رو میزنه.اگر ذات و تربیت بچه ای بدو غلط باشه چه ایران و چه آمریکا فرقی نداره!آقای آرش عزیز من هم در ایران پدر و مادر بدبختیو میشناسم که شمال شهر هم زندگی کردن و پیانو و بهترین مدرسه برای بچشون مهیا بوده ولی به دلیل تربیت غلط بچه عاطل و باطل از کار در اومده و خانواده متوسط الحالیو میشناسم که با وجود امکانات کم بچه سالم و درست تربیت شده!!!الان شرایط ایران هم برای به دام انداختن جوونا کاملا مهیاست!من از جایی گفتم که دارم درآن زندگی میکنم و چون خودم هم معلم و با بچه های مختلف سرو کار دارم اینو به چشم دیدم !به هر حال من برای بد بودن و خوب بودن اونجا به دلایل محکمتری نیاز دارم کاملیا جان!با هم تبادل افکارکردن دلیل بر دعوا داشتن نیست!بلکه شروع دوستیه!در ضمن براتیک چیزیو بگم کاملیا جون که در مدرسه های و """"خانه ها""" دریران هم اتفاقاتی میفته که مخ آدم سوت میکشه !اگرمیتونی یکی دو تااز خوبیهای اونجار البته اگر هست ؟برام بگو اگر هم نیست که هیچی !