به بهانه ی ثبت نام در لاتاری:
باز امسال ایرانیان مجازند که برای آزمودن بخت خود در قرعه کشی مجانی(لاتاری) گرین کارت آمریکا شرکت کنند. گفتنیه هرچند این دسته از دوستان الان ثبت نام می کنند ولی به نام لاتاری 2014 معروفه چرا که تا آن زمان باید وارد آمریکا شده باشند. بهرحال قصد ندارم درباره ی نکته های فنی چگونگی ثبت نام، حرف بزنم؛ ولی پیشنهاد می کنم قبل از هر کاری، حوصله کنید و این نوشته را تا انتها بخوانید شاید که بتونید با اطلاعات و آمادگی بیشتری اقدام به ثبت نام کنید.
ای دوست عزیز! باور کن این حرفهایی را که خدمتتون میگم ناشی از این نیست که خودم از گود پریده ام و سختی های زندگی داخل ایران را فراموش کرده ام …. باور کن حسود هم نیستم که مبادا کسی دیگه ای جای مرا بگیره؟ … باور کن مــُرفه بی درد هم نشده ام و همین نوشتنهای وبلاگی بهترین نشونه که درکنار شما هستم ؛ چرا که در این بازار تناقض بدگویی رسانه های داخلی ایران از آمریکا و همچنین بعضی هایی که عشق کور آمریکا شده اند؛ دلم می سوزه که بخاطر کمی اطلاعات به سختی های بسیار بیفتید … بهرحال اطلاع رسانی وظیفه ی بنده بود ولی:
آیــــــا مـــی دونـــیــــد کــــه:
قبولیتان در مرحله ی اوّل، به منزله ی صد در صد گرفتن گرین کارت(ویزای دائم اقامت آمریکا) نیست؟
آیا می دونید که :
به روش کنکور، اسامی برنده شدگان را دو برابر تعداد ویزای موجود اعلام می کنند و ای بسا که طی فرآیند پرکردن فرم ها، مصاحبه و غیره نوبت به شما نرسه؟
آیا می دونید که:
بدون هیچ برو و برگشت، نود درصد از ایرانیان بهاسـپـــانــســری(حمایت کننده ی مالی) در خود آمریکا نیاز دارند؟
آیا می دونید که:
پس از پیدا کردن اسپانسری که دارای شرایط لازم باشد و نیز ارسال فرمها و مدارک ترجمه شده ی مورد نیاز از جمله مدرک تحصیلی و عکس و قباله ی ازدواج و …. باید سخت انتظار نوبت «کارنت» شدن (اعلام نوبت مصاحبه) و بدنبال آن چک امنیتی _تروریستی «اف بی آی» باشید تا پس از آن بتونید ویزای ورود به آمریکا رو بگیرید؟
آیا می دونید که:
باید کلـّی هزینه ی ترجمه ی مدارک؛ بلیط چند بار مسافرت به آنکارا(ترکیه) و یا دبی(امارات)، هتل، تشکیل پرونده ی پزشکی، تست ایدز، هزینه ی مصاحبه با کنسولگری و غیره را مـُتــحــمــّل بشید ؟
راســتــــی با دل کندن از اقوام و آشنا و خانواده چطورید؟
اوووف داشت یادم می رفت با بزرگترین نیاز مهاجرت و آن هم «زبان انگلیسی» چه می کنید؟
آیا درباره ی انتخاب شهر و ایالت محل زندگی تان هم فکری کرده اید؟
تا یادم نرفته … حتماً آماده هستید که تا پاگرفتن زندگی جدیدتان ، دست کم شش ماهی ریالـهای پرارزش از ایران آورده را به جای دلار خرج کنید تا: منزلی اجاره کنید؛ وسایل زندگی تهییه کنید؛ ماشین بخرید؛ خورد و خوراک فراهم کنید؛ گواهینامه بگیرید و …!!؟
بعد از کلـّی انتظار دریافت گرین کارت و شماره ی ملی(سوشیال سکوریتی نامبر) وای و صد وای! از جستجوی کار که اگر هم بهترین متخصص مورد نیاز سرتاسر آمریکا باشید! چقدر مدرک باید ترجمه و ارزشیابی کنید؛ …. کلی دوره های تخصصی ویژه ی خود آمریکا را پشت سر بگذارید …. رزومه(سابقه ی کار و مهارتها) را به انگلیسی تهیه کنید …. بدتر از همه اینکه پدرتان درمیاد تا با سیستم اینترنتی پرکردن فرمهای متفاوت درخواست کار ماهر بشید. بذار دیگه از بیچارگی که باید برای انتخاب دانشگاه و شناخت انواع رشته های تحصیلی دانشگاهها بکشید بگذرم.
می گم به نظرتون بسـّه یا بازم بگم ؟ از دلتنگی های غربت بگم؟ از نگرانیهای ایرانی وار بخاطر آینده ی خانه و خانواده چطور؟ حس دوگانگی انتخاب نوع حجاب و دوست و همسر و …؟ آزار فکری ابدی که باید چه کرد؛ موند یا برگشت؛ کی برگردیم و ….؟؟ اصلاً بذار حرفامو با این جمله تموم کنم: چقدر اطلاعات واقعی از این آمریکای جهانخوار دارید؟
می دونید که واسه ی هیچکسی فرش قرمز پهن نمی کنند و اونوقتی که خوب توی زندگی تون جا افتادید تازه باید آمریکا را «عمری کار» ترجمه کنید؟ شاید اعتراض کنید که چرا از خوبیهای آمریکا نمی گــم؟ ولی یادتون نره که خوبیها همیشه خوبی اند و من وظیفه داشتم تا گوشه ای از سختیهای رسیدن به این خوبیها را گوشزد کنم. ترا خدا چشماتونو باز کنید… منطقی فکر کنید و تا می تونید اطلاعاتتون رو بالا ببرید و آماده تر اقدام کنید. موفق و پیروز باشید ... دوستدار همگی: حمید
) 
