بر ما چه گذشت، چه می گذرد؟

[indmehdi]

لطفا از کلمات مناسبتری برای ابراز ناراحتیهاتون استفاده کنید!
بعضی نوشته ها در شأن این فروم نیست. لطفا رعایت کنید.

راست میگه ایشون. اینجا خونواده نشسته.

ولی در کل خیلی خودتونو اذیت نکنین. اینجا هیچ خبری نیس. خیلی از آدمایی که من میشناسم که اومدن امریکا، پشیمونن.
نمیخوام دلسردتون کنم، اما میخوام هم یه کم کمتر خوتونو اذیت کنین که اگه هم نشد بیاین، فکر نکنین چیز زیادی رو از دست دادین. هم اینکه اگه اومدین با برنامه بیاین. واقعیات اینجا رو هم در نظر بگیرین.

موفق باشین.

[mercedeh2011]

لطفا از کلمات مناسبتری برای ابراز ناراحتیهاتون استفاده کنید!
بعضی نوشته ها در شأن این فروم نیست. لطفا رعایت کنید.

راست میگه ایشون. اینجا خونواده نشسته.

ولی در کل خیلی خودتونو اذیت نکنین. اینجا هیچ خبری نیس.

دوست عزيز ممنون از نوشته تون، كاش شماهم از تجربيات و اين واقعياتي كه ميگي برامون بيشتر بنويسي
لطف ميكني

[فردا]

فردا جون رفتی آمریکا یا ایرانی؟ واقعا ما رو با تاپیکت سرگرم کردی. دستت درد نکنه

سلام.خدا بخواد کمتر از سه هفته دیگه میرم آمریکا.
خواهش می کنم.راستش خودم هم وقتی نوشته ها رو می خونم حس خوبی پیدا می کنم.این تاپیک شده شبیه زندگی ها مون. با اینکه ساکت ِ همه چیز توش هست ...خوشحالی و امید داره ، دو تا پست پایین ترش دلتنگی و پریشان احوالی... دوستی و دلجویی ،تذکر و گاهی سوء تفاهم.... مثل خودِ زندگی!

ره آوردهای خاص زندگی
هميشه در سكوت پيشكش می شود :
دوستی و عشق
ميلاد و مرگ
شادی و درد
گل و طلوع خورشيد
و سكوت
به مثابه ی فضای ژرف فرزانگی ست
(مارگوت بیگل)

[Yasaman mc]

لطفا از کلمات مناسبتری برای ابراز ناراحتیهاتون استفاده کنید!
بعضی نوشته ها در شأن این فروم نیست. لطفا رعایت کنید.

راست میگه ایشون. اینجا خونواده نشسته.

ولی در کل خیلی خودتونو اذیت نکنین. اینجا هیچ خبری نیس. خیلی از آدمایی که من میشناسم که اومدن آمریکا، پشیمونن.
نمیخوام دلسردتون کنم، اما میخوام هم یه کم کمتر خوتونو اذیت کنین که اگه هم نشد بیاین، فکر نکنین چیز زیادی رو از دست دادین. هم اینکه اگه اومدین با برنامه بیاین. واقعیات اینجا رو هم در نظر بگیرین.

موفق باشین.

والا دروغ چرا،من پشيمون نيستم،ناراضيم.همه يادشون ميره كه وقتى با ويزاى نامزدى يا ازدواجى بيان،مهاجرن،يه سرى از بيسيك ترين كارا رو نميتونن بكنن.خيلى از بانكا بدون گرين كارت براتون حساب باز نميكنن.بدون گرين كارت گواهينامه نميشه گرفت،دانشگاه نميشه رفت،بدون گواهينامه اسمتون تو سند ماشين نميره،الانم پروسه گرين كارت دادن بين شيش ماه تا يه ساله،يعنى يه سال بايد با اين وضع زندگى كنين.من شوهرم كار دولتى داره،وسط نا كجا اباديم.حالا پنجاه روز كارى بايد بره تمرين ببينه،ماشينم ميبره،منم گواهينامه ندارم،بايد از دوستاش بخوام منو ببرن اينور اونور.نزديكترين مركز خريد با ما يه ساعت فاصله داره.سيستم شهر سازى امريكا به كل با ايران فرق داره.همه اينا رو گفتم،ولى بازم از ايران بهتره.لج منو كسايى در ميارن كه تو ايران نشستن،فكر ميكنن امريكا همش هاوايى و لاس وگاس و لوس انجلسه.حتما اون شهرى كه قراره برين رو تو ويكيپديا و گوگل سرچ كنين،كه امادگى داشته باشين.درك كنين كه ما به عنوان مهاجر يه سرى محدوديت ها داريم كه همسرامون ندارن و درك نميكنن.اگر به مهاجرا حق و حقوق بيشترى ميدادن،مثلا تصديق،يا گرين كارتو سريع تر ميدادن خيلى بهتر ميشد

[الهه سابق]

آخ گفتی یاسمن جان! ببینید چون خیلی از دانشگاههای آمریکا توی کانتی ها هستن، آدمی که پا میشه میره آمریکا واسه تحصیل، با یه تصور دیگه ای میاد، بعد یدفعه میبینه ای بابا اینجا که دهاته!! درسته که به کانتی ها نمیشه گفت دهات، چون هم تمیزن و در حد خودشون هم امکانات دارن، ولی انقدر این کانتی ها کوچیک و کم جمعیتن که آدم دق میکنه! خیلی از دانشجوها که میرن توی دانشگاههایی که توی این کانتی ها هستن، بدجوری توی ذوقشون میخوره.
راست میگی، همه جا که وگاس و نیویورک نیست. خیلی از فیلمهای آمریکایی رو هم که ببینید، مردمو توی کانتی ها نشون میده که من از دیدنشون هم واقعا حالم بد میشه.
حالا مسایلی مثل بیکاری و گرونی دارو و درمان و این چیزارو هم اضافه کنید بهش. واقعا آدم اولش خیلی توی ذوقش میخوره.
بچه ها حتما قبل از رفتن سعی کنید موارد منفی اونجا رو هم درنظر بگیرید که یدفعه توی ذوقتون نخوره.
من که اونجا نرفتم ولی خوب اکثر آدما میگن در کل اونجا بهتر از ایرانه، حالا من نمیدونم دیگه، خوب اونا تجربه کردن، بهتر میدونن

[Yasaman mc]

آخ گفتی یاسمن جان! ببینید چون خیلی از دانشگاههای آمریکا توی کانتی ها هستن، آدمی که پا میشه میره آمریکا واسه تحصیل، با یه تصور دیگه ای میاد، بعد یدفعه میبینه ای بابا اینجا که دهاته!! درسته که به کانتی ها نمیشه گفت دهات، چون هم تمیزن و در حد خودشون هم امکانات دارن، ولی انقدر این کانتی ها کوچیک و کم جمعیتن که آدم دق میکنه! خیلی از دانشجوها که میرن توی دانشگاههایی که توی این کانتی ها هستن، بدجوری توی ذوقشون میخوره.
راست میگی، همه جا که وگاس و نیویورک نیست. خیلی از فیلمهای آمریکایی رو هم که ببینید، مردمو توی کانتی ها نشون میده که من از دیدنشون هم واقعا حالم بد میشه.
حالا مسایلی مثل بیکاری و گرونی دارو و درمان و این چیزارو هم اضافه کنید بهش. واقعا آدم اولش خیلی توی ذوقش میخوره.
بچه ها حتما قبل از رفتن سعی کنید موارد منفی اونجا رو هم درنظر بگیرید که یدفعه توی ذوقتون نخوره.
من که اونجا نرفتم ولی خوب اکثر آدما میگن در کل اونجا بهتر از ایرانه، حالا من نمیدونم دیگه، خوب اونا تجربه کردن، بهتر میدونن

اره ميدونم الهه جون،من خودم بچه نارمكم،عادت به فاصله پنج دقيقه اى تا مغازه ها دارم،ولى جايى كه الان هستم حتى كانتى هم نيست،يه شهرك دولتيه،با سيصد نفر جمعيت،تا برندن،شوهرم،تعليم نديده هم نميتونيم از اين جا بريم،چون بودجه بخش تعليمات دولتى رو دارن قطع ميكنين احتمال اينجا موندن ما زياده.تازه من يه ساله اينجام.تازه دارم اقدام ميكنم واسه گرين كارت.حالا بماند كه شيش ماه اول كه اومدم و از صفر شروع كرديم چطور بود.چون برندن چهارسال تو خوابگاه هاى مخصوص اعضاى مجرد زندگى كرده بود.يعنى من با چمدونام اومدم.تا هشت ماه ماشين نداشتيم.خلاصه زندگى اينجا به صرف امريكا بودنش خوب نيست.البته ما چون كارمون دولتيه پول اب و برق و گاز نميديم،كرايه خونمون خوبه،خرج دانشگاه رفتنمون و ميدن،بخوايم خونه بخريم وام بدون بهره ميدن،بيمه هم تقريبا مجانى،ولى عملا روحمون و براى اين چيزا فروختيم ديگه.اگر يه نفر بتونه از اول بسم الله به عنوان سيتيزن بياد،اون خوش به حالشه

[mercedeh2011]

مرسي دوست عزيز (elahenadafy2)، حالا به نظرت باتوجه به امكانات و اين محدوديتها چه كارايي ميشه كرد؟ تا مدت انتظار راحت تر طي بشه
ممنون

[حامد انجمن]

[quote='manoun' pid='201514' dateline='1344752668']
با یاسمن موافقم.
امروز چیزی تو تلویزیون ایران دیدم که قلبم به درد اومد. هرگز دلم برا اینجا تنگ نخواهد شد. هرگزززززززززززززززززز.
شاید من تنها تبریزی این جمع باشم. نمیدونم چند نفر از زلزله ای که دیروز عصر اینجا اومده خبر داره. دو تا بود با قدرت 6.4 و 6.3. تا الان 220 کشته و 1500 زخمی. چندین روستا 100% با خاک یکسان شده. اجازه ی ورود به خبرنگارا نمیدن. و همه ی مردم تبریز از ترس شبو تو پارک ها و هیابونا خوابیدن. ما رفتیم خونه ی خالم که یه حیاط بزرگ داره و کل فامیل شب چادر زدیم اونجا خوابیدیم (نمیهوام قبل آمریکا رفتن بمیرم) الان اومدیم خونه با ساک هایی که نمیخوایم بازشون کنیم چون بعد از 40 تا پس لرزه هنوز تا 48 ساعت گفتن بازم شاید پس لرزه داشته باشیم! همه ی اینا رو گفتم که برسم به این که الان که اومدیم خونه تلویزیون رو روشن کردم و هیچی! هیچییییییییییییییییی. همه چیچز طبق روال عادی هست تو تلویزیون! حتی شبکه ی استانی داره فیلم نشون میده!!!!!!!!!!! زلزله ی بم 6.6 بود و همه ی کانال ها داشتن ساپورت میکردن زلزله ی اینجا 6.4 هست و هیچ کس عین خیالش نیست! اون هم از دریاچه ی ارومیه که داره همه ی ما رو زجر کش میکنه اینجا. روزی نیست که با سرفه و عطسه بیدار نشیم.
حالم داره از اینجا بهم میخوره.
پ.ن. حالاما که شهر نشینیم و جای خوب شهر میشینیم و مرکز زلزله اهر بوده و چند کیلومتر با ما فاصله داشته دیوار خونمون ترک برداشته! شما حساب روستاها رو بکنید
سلام دوست من من هم تبریزی هستم!

[mercedeh2011]

مگه بازم زلزله اومده؟ ??
بهرحال دوست عزيز من به نوبه خودم و به عنوان يك هموطن بهتون تسليت ميگن و اميدوارم اوضاع روز به روز بهتر بشه و ازين بدتر نشه، براي همه تون ارزوي سلامتي و موفقيت دارم ?

اگه تهران زلزله بياد چه قيامتي ميشه?
خدا رحم كنه

[laili]

لطفا از کلمات مناسبتری برای ابراز ناراحتیهاتون استفاده کنید!
بعضی نوشته ها در شأن این فروم نیست. لطفا رعایت کنید.

شما اصلا تو تاپیک خانمها چیکار میکنی ؟؟

[sib 24]

سلام دوستان.ظاهر قضیه انگار این جوری هستش که بیشتر حرف دل عروس خانوم هاست که در ایران هستند و داماد ها انگار خارج از کشور هستن.یعنی هیچ کدومتون شرایط من رو ندارین؟ حالا پروسه من بر عکس هستش داماد الان ایران هست و سربازه تا ۷ ماه دیگه.به خدا برید سجده شکر کنید که میدونید چند ماه بالا یا پایین بالاخره وقته مصاحبه بهتون میدن و انشالله یک ضرب ویزا میگیرد پس من چی بگم.الان ۱ سال و ۱ ماه هست که نامزدم رو ندیدم .بهار ۹۲ به امید خدا میام ایران تازه عقد کنیم تا بتونم واسش اقدام کنم.کافی یک لحظه فکر کنید من حتی دلخوشی این رو ندارم که بگم الان پروندم به کجا رسیده!!!!تازه ۱ سال دیگه پرونده تشکیل میشه خیلی خوش شانس باشیم ۳سال دیگه میتونیم کنار هم باشیم.ولی با همه اینها امید داریم و سختی دوری رو تحمل میکنیم.طبق گفته دوست عزیز soheilk به ما هم اینجا خیلی خوش نمیگذره و درد دوری برای ما هم سنگینه.باز شما که الان در ایران هستید همه خانواده پیشتون هستن فقط همسر یا نامزدتون نیست.ولی یکی مثل من که خانوادم هم ایران هستن پس چی بگم.به جای ناراحتی فقط زبان بخونید.وقتی اومدید اینور به حرف من میرسید و پیش خودتون میگید کاش اون زمان که زانوی غم بغل کرده بودم زبان میخوندم

[الهه سابق]

مرسي دوست عزيز (elahenadafy2)، حالا به نظرت باتوجه به امكانات و اين محدوديتها چه كارايي ميشه كرد؟ تا مدت انتظار راحت تر طي بشه
ممنون

عزیزم به نظر من بهترین کار اینه که خیلی عادی به کارای همیشگیتون برسین. اگه الان شاغلین به هیچ عنوان استعفا ندین. دقیقا همونطور زندگی کنید که تاحالا میکردین. هیچی تکون نخوره، هیچی. فقط تنها تغییری که توی برنامه هاتون میدین این باشه که زبان بخونید.
من چندین ماهه که استعفا دادمو توی خونه دارم سماق میمکم. خییلییی اشتباه کردم و راه برگشتی هم ندارم. (یه چیز بگم؟ من همه رو نصیحت میکنم که زبان بخونید ولی هنوز خودم قدمی برنداشتم! به این میگن یه عالم بی عمل درست و حسابی)
وقتی آدم روال زندگیشو تغییر نده، انتظار بی معنی میشه. ولی وقتی عین من کارتو کنسل کنی و بشینی توی خونه، هر روزش هزار روز میشه

[الهه سابق]

لطفا از کلمات مناسبتری برای ابراز ناراحتیهاتون استفاده کنید!
بعضی نوشته ها در شأن این فروم نیست. لطفا رعایت کنید.

شما اصلا تو تاپیک خانمها چیکار میکنی ؟؟

[امیر مهاجر]

لطفا از کلمات مناسبتری برای ابراز ناراحتیهاتون استفاده کنید!
بعضی نوشته ها در شأن این فروم نیست. لطفا رعایت کنید.

شما اصلا تو تاپیک خانمها چیکار میکنی ؟؟

خواستم تلطیف روحیه کنم!!

[فردا]

سلام دوستان.ظاهر قضیه انگار این جوری هستش که بیشتر حرف دل عروس خانوم هاست که در ایران هستند و داماد ها انگار خارج از کشور هستن.یعنی هیچ کدومتون شرایط من رو ندارین؟ حالا پروسه من بر عکس هستش داماد الان ایران هست و سربازه تا ۷ ماه دیگه.به خدا برید سجده شکر کنید که میدونید چند ماه بالا یا پایین بالاخره وقته مصاحبه بهتون میدن و انشالله یک ضرب ویزا میگیرد پس من چی بگم.الان ۱ سال و ۱ ماه هست که نامزدم رو ندیدم .بهار ۹۲ به امید خدا میام ایران تازه عقد کنیم تا بتونم واسش اقدام کنم.کافی یک لحظه فکر کنید من حتی دلخوشی این رو ندارم که بگم الان پروندم به کجا رسیده!!!!تازه ۱ سال دیگه پرونده تشکیل میشه خیلی خوش شانس باشیم ۳سال دیگه میتونیم کنار هم باشیم.ولی با همه اینها امید داریم و سختی دوری رو تحمل میکنیم.طبق گفته دوست عزیز soheilk به ما هم اینجا خیلی خوش نمیگذره و درد دوری برای ما هم سنگینه.باز شما که الان در ایران هستید همه خانواده پیشتون هستن فقط همسر یا نامزدتون نیست.ولی یکی مثل من که خانوادم هم ایران هستن پس چی بگم.به جای ناراحتی فقط زبان بخونید.وقتی اومدید اینور به حرف من میرسید و پیش خودتون میگید کاش اون زمان که زانوی غم بغل کرده بودم زبان میخوندم

آخ گفتی!من از دست زبان نخوندن خودم دارم دق می کنم

---

لطفا از کلمات مناسبتری برای ابراز ناراحتیهاتون استفاده کنید!
بعضی نوشته ها در شأن این فروم نیست. لطفا رعایت کنید.

شما اصلا تو تاپیک خانمها چیکار میکنی ؟؟

خواستم تلطیف روحیه کنم!!

طفلی آقایون ، باز یه جا جمع خانم ها جمع شد !