بر ما چه گذشت، چه می گذرد؟

[الهه سابق]

شبنم جون میزوری هستش شوهرم. میگم خداروشکر بعد از درسش برمیگردیم ایران
قبول دارم که دیدم خیلی منفیه. اصلا همش دارم حرص میخورم. پریروز سر قیمت بیمه توی آمریکا خیلی اعصابم بهم ریخت. آخه این آمریکا چه مملکتیه که با این همه ادعا و اینهمه ثروت باید مردمش از لحاظ هزینه های پزشکی و بیمه اینهمه در مضیقه باشن. واقعا سردرنمیارم.
بابا ایران با این اقتصاد دااااغون و با این گرونی و رشد اقتصادی منفی اش، کلیه خدمات پزشکی برای دارندگان دفترچه های تامین اجتماعی رایگانه. حق بیمه هم بسیار پایین
اونوقت آمریکا با این ثروت..... نمیفهمم واقعا
ولش کن کلا من فاز منفیم. بهتره در این موارد حرف نزنم اصلا

[kamela]

الاهه جون واقعا وضعیت بیمه های امریکا افتضاح هست...خخیلی خیلی گرون..همه شاکی هستن از این وضعیت..ولی اگه پول توی بانک انچنانی نگذاری و کار پر درامدی هم نداشته باشین دولت مجانی بیمه میکنه...من رفتم گفتم شوهرم نیست...کار نمیکنم و انچنان پولی هم در بانک ندارم(مخصوصا در بانک پول نگذاشته بودم)دولت در عرض یک هفته من رو چنان بیمه ای کرد که باورت نمیشه....تمام هزینه های بیمارستان برای زایمانم رو داد(یک بیمارستان که هرچی از خوبیش بگم کم گفتم)تمام هزینه های داروهای قبل از زایمان مثل ویتامین هاو....رو داد..قبل و بعد از زایمان هم ماهی 400 دلار بهم میدادن..پوشک بچه و....خلاصه یک سوال بکن ببین شهر شوهر شما هم از این بیمه ها میکنه!!!!

---

الاهه جون یک راهکار بهتون میگم ولی قول بدین بهم نخندینااااا..تا رسیدین امریکا یک نی نی بیارین...میدونین چرااااا؟ببین الان همه چیز شما خانواده و پدر مادرتون هست...ادم انگار مرگشه که بخاد مادر پدرشو که عاشقشونه ول کنه بره....ولی اگه نی نی بیارین احساساتتون خیلی زیاد کشیده میشه به سمت اون..احساس میکنید خودتون دیگه کم کم خانوادتون بزرگ شده...یک حس عجیبی به نی نی و رسیدگی به اون پیدا میکنید که اولا کمتر وقت دلتنگی دارین و دوما احساس تنهاییتون کمتر میشه..من وقتی ازدواج کردم تا چند ماه هرروز میرفتم خونه پدریم و مینشستم روی تختم و گریه میکردم..اینقدر از شب تا صبح دلم برای مادرم تنگ میشد که باورتون نمیشه..به یاد روزایی که با دوستام داشتم و...!من عااااشق شوهرم هستم اونقدر که کمتر کسی رو مثل خودم دیدم.ولی وقتی نی نی اومد دیدم خیلی بیشتر عاشق دخترم هستم..یعنی الان بهتون بگم تنها دلیل من برای مهاجرت دخترم هست..دلم میخاد جایی باشه که بتونه موفق بشه..و اگر دخترم نبود هرگز نمیرفتم..الان احساس میکنم با وجود دخترم اصلا تنها نیستم..با اینکه شوهرم هم در امریکا کنار من هست ولی به هر حال سر کار میره و دایم که خونه نیست..ولی دخترم تکه ای از وجودمه که میدونم اونجا مثل دوتا دوست که عااااشق همیم تنها نیستیم..از وقتی دخترم اومد دلتنگیم نسبت به مادرم خیلی خیلی کمتر شده....نی نی بیارین بشینین من رو دعااااا کنید..

[kamela]

الاهه جون حتماااااا و حتماااا قبل از رفتن به امریکا رانندگی یاد بگیر و گواهی نامت رو بین المللی کن....ببین اگر این کار رو نکنی صد در صد هر چند وقتی که امریکا هستی توی خونه گیری و این بدترین نوع افسردگی رو میاره...نمیدونی این موضوع چقدرررر واجبه..مخصوصا برای جایی که تاکسی نیست...مطمین باش مراکز خرید هم بهتون دوره...اقلا اگر رانندگی بلد باشی میتونی بری جایی کار کنی یا کلاسی چیزی بری...من خیلی سعی میکنم واقع بین باشم برای همین واقعیت رو بهت میگم....بعضی ایالات امریکا از دهات های ایران دق اور تره به خداااا..میتونی تصور کنی که مدتها جایی نری؟من همین الان اگه فقط 1 روز خرید نرم دق میکنم..تنها موضوعی هم که کمی از وضعیت افسردگی من در امریکا کم کرد همین بود که ماشین داشتم...یک مدتی که اونجا ماشین نداشتم برام مرگ بود...باز هم میگم همین فردا برو دنبال گواهی نامه

[الهه سابق]

مرسی کاملا جونم.
من از رانندگی خییلییی میترسم. اصن ی وضی. ووووووویییییییییییییی. ولی خوب بالاخره باید یه کاریش بکنم دیگه
در مورد بچه صد در صد حق با توئه ولی خوب ما اصلا تصمیم نداریم بچه داشته باشیم. اصلا اصلا اصلا. دلایلشم راستش اینجا نگم بهتره چون تبدیل میشه به بحث
ولی من مشکلم فقط دلتنگی نیست. مشکل اصلیم زبونم لال زبونم لال بیماری یا خدایی نکرده......... میدونم الان میگی ایران هم باشی این اتفاق میفته، آره ولی وحشت و استرسی که آدم وقتی دور از خانوادست، داره، خیلی بیشتره
متاسفانه همسرم هم دقیقا مثل منه. هم دفعه پیش که رفته بود و هم الان تماااام مدت وحشت چنین چیزیو داره. هر رووووز با خانوادش اسکایپه و میگه هر روز که میام اسکایپ با این فکر میام که الان یه خبر خیلی بد بهم بدن.
من معتقدم آدم از هر چی بترسه سرش میاد و خوب متاسفانه من و شوهرم خیلی از این موضوع میترسیم
اصلا نسبت به همم کلی نگرانی داریم. قبل از خواب باید به هم اطلاع بدیم، از خواب بیدار میشیم باید اطلاع بدیم و......... خدانکنه 1 بار زنگ بزنه من برندارم یا برعکس، بددددترین افکار میاد سراغمون و دور از جون درجا فکر میکنیم طرف مقابل مرده که گوشیو جواب نداد
میدونم دیوونه ایم ولی اینجوریه دیگه. همیشه بدددترین فکر ممکن رو میکنیم و عجیبه که کاملا شبیه هم هستیم در این مورد

[mercedeh2011]

الهه جون از تو بعيييييييييييييده

[negi]

وااااای مرسی دوستای نازنینم!!! خیلی منو خجالت زده کردید ... من متعلق به همه شمام ... لول اگه لقب دومی هم در کار بود، بزارید نگی خوشبخت، به خاطر داشتن شماها!

[dinadino228]

ببخشیدااا.... اگه *باوفا* تثبیت شد، پس جایزهء من فراموش نشه لطفأ.... ;-)
وفادار هم از اون الهام گرفته دیگه.... ;-)
یوهاهاها... من جایزه میخواممم......

[elli2]

به نظر من اين تغييره كه دلهره اوره. تغيير هرچند جزيي هم باشه بالانس ذهني ادما رو بسته به نوع شخصيتشون بالا و پايين مي كنه و مسلما مهاجرت از نوع ازدواج بزرگترين تغييره. حساب كنيد هم زمان بايد با شخص جديدي تو زندگي اتون كنار بياييد در صورت نامزد بود و عقد بودن. اگه از قبل در ايران باهم ازدواج و زندگي كرده باشيد ممكنه اين فكرا بياد كه همسرم اونجا چه شخصيتي از خودش بروز خواهد داد...جدا شدن از خانواده و دوستان..تغيير زبان و كشور و عادات..در بعضي مواقع خراب كردن و دوباره بنا كردن.
ولي با تمام اين حرفا ..بايد تغيير كرد.. بايد راه افتاد ..حتي اگر هم دلمون نخواست جاي ديگه ي زندگي كنيم و برگرديم باز هم يه تجربه خوبي خواهد شد. من خودم كه هنوز خيلي خيلي اول راهم و هنوزم دودلم و هزاران فكر تو سرم مي چرخه به خودم ميگم اين يه محك بزرگي خواهد بود براي من و اين چالش رو دوست دارم.
ولي از طرفي بايد واقع بين هم بود. شرط موفقيت در مهاجرت در عين حفظ هويت ادغامه. انطباق پذيري شرط اوله. اين انطباق پذيري هم با شناخت بيشتر از كشوري كه مي خوايم بريم ..خوندن زبان..و غيره بدست مياد .
من خودم در مورد امنيت در اونجا واقعا ذهنم مشغول ميشه. بعد از جريان تيراندازي مدرسه Newtown همش دوستانم رو براي امنيت سوال پيچ ميكنم . چون من در تهران خودم رو تا حدودي در ساعت هاي كه استاندارد بيرون رفتنه امن حس مي كنم. ولي از طرفي امنيت رواني ندارم همش استرس دارم كافيه يه ون ببينم با وجودي كه مشكلي هم ندارم باز قلبم هري ميريزه پايين چون واقعا توهين به شخصيتم مي دونم كه سرم رو خم كنم و وارد يكي از ون هاي ارشاد بشم. اينا تمام استرس ها ريز و درشته كه امنيت رواني ادم رو تهديد مي كنه. (البته مساله هاي زيادتري هم وجود داره كه همه از اونا اگاهيم)
در مورد نژاد پرستي هم ما خودمون جزو مردمان نژادپرست هستيم. بعد از اين همه سال هنوز هم با افغاني ها رابطه خوبي نداريم حتي با تحصيل كرده هاشون و به قول خودمون ادم حسابي هاشون. وقتي به يه كشور مهاجرپذير هم ميريم اول از همه يه خط پررنگ دور هندي ها و چيني ها و عرب ها مي كشيم. پس زياد نگران اين موضوع نباشيم چون اگه خودمون رو بذاريم جاي اونا شايد بتونيم دركشون كنيم.
ختم كلام اين كه اين جور نگراني ها طبيعيه. يه گيجي خاصي تو دوران تغييرات بزرگ به ادم دست ميده كه با گذر زمان قطعا بهتر ميشه. فقط بايد بگرديم ببينيم چه جوري مي تونيم موفق بشيم و از پس همه اينا بربيايم.

[mercedeh2011]

خوشم مياد توماس زودتر از ما مطالب رو ميخونه
نگي شيريني منم يادت نره، حالا شما كه اينجا نيستي من اونجا ميرسم خدمتت :-*****

[kamela]

الاهه جون با ترست مبارزه کن...اخهههههه مگه ترس داره؟؟؟؟؟خیلی به رانندگی احتیاج داری..درضمن کافی فقط 1 بار تنها رانندگی کنی...بیا بشین پیش خودم 1ساعته رانندت میکنم..جدی میگم به خدااااااااااا...من عاشق رانندگی هستم..اصلا عاشق هااااااااااا.به نظر خیلی شجاع میای پس چرا میترسی؟

[shabnam.84]

والا کاملا آدم اعصابش با این رانندگی ها و ترافیک میریزه بهم. امادرست میگی رانندگی واقعا خوبه. به درد میخوره وقتی خونه ماشین هست کسی نیست ببره آدم و بیرون وکار واجب داری اون وقت میفهمی که چقدر اشتباه کردی. تازه به قول خودت هم که اونجا مسافت زیاده و نمیشه هرجا پیاده و یا با تاکسی رفت
الهه قبل رفتن باید گواهینامه بگیری

[girl]

دوستای خوبم از همتون ممنونم..
خدارو شکر لحظه به لحظه این حس بد کم میشه و امید به اینده جاشو میگیره ولی خوب دلهره ولم نمیکنه که فکر میکنم بعد از مصاحبه بهتر بشم..

[dinadino228]

دوستای خوبم از همتون ممنونم..
خدارو شکر لحظه به لحظه این حس بد کم میشه و امید به اینده جاشو میگیره ولی خوب دلهره ولم نمیکنه که فکر میکنم بعد از مصاحبه بهتر بشم..

جوووووددد ؟؟؟؟؟ میشه دعا کنی نوبت منم بشه؟ خیلییییییی دلم میخواد یه چیزی بشه خدااااااااایا؟؟؟؟؟؟؟

---

خانوم نگی خانوم... میبخشییننندددااااااا.....
پس این جایزهء ما چی شد؟؟؟؟؟!؟!؟!؟!؟!؟ :-(
ای بابا... اپروو که نشدم، کیس نامبر که ندارم، نوبت مصاحبه که نمیدن، تازه نقص پرونده هم که داشتم... :-(
دلمم که تنگه... هیج جا هم که نمیرم... همشم که خونم....!!! :-(
ممکنه با این اوضاع خودکشی کنم.... :-(

[girl]

عزیزم دعا میکنم خیلی زود نامه مصاحبتو بگیری و خیالت راحت بشه. البته هر مرحله دل نگرانیهای خاص خودشو داره که کاریشم نمیشه کرد ولی همین که بدونی کارت داره به نتیجه میرسه کلی ارومت میکنه
من پررو وسیله های بالای کمدمو اوردم پایین دارم میندازم دور ))))))
یعنی اینقدر مطمینم یکضرب ویزا میگیرم :p
از همین الان دارم خودمو اماده میکنم واسه سفر امریکاااا.. اگه چک بخورم دیگه روم نمیشه بیام خونه ))))
همونجا میمونم تا ویزامو بدن :p

[dinadino228]

خانوم نگی خانوم... میبخشییننندددااااااا.....
پس این جایزهء ما چی شد؟؟؟؟؟!؟!؟!؟!؟!؟
ای بابا... اپروو که نشدم، کیس نامبر که ندارم، نوبت مصاحبه که نمیدن، تازه نقص پرونده هم که داشتم...
دلمم که تنگه... هیج جا هم که نمیرم... همشم که خونم....!!!
ممکنه با این اوضاع خودکشی کنم....