ارسالها: 321
موضوعها: 0
تاریخ عضویت: May 2013
رتبه:
13
تشکر: 0
0 تشکر در 0 ارسال
(2014-06-03 ساعت 00:18)baba manam sanaz نوشته: بچه ها ميدونم جون به لبتون كردن ولييييييييييييييي
ويزامو امروز گرفتمممممممممممممم
خلاصه ايشالا قسمت همه بشه ولي يك ضرب ،من كه مردم و زنده شدم .
ايشالا دوستان عزيزم هم زود كاراشون درست شه و كلير بشن.
سانازی جون از صمیم قلب پایان این انتظار رو بهت تبریک میگم و آرزو می کنم تمام آرزو های قشنگت رو سال دیگه در دفتر خاطراتت بنویسی
خوشبخت باشی عزیزم
نوع ویزا:IR1 -- اولین اقدام: آگست 2013 -- نقص مدارک: مارچ 2014 -- اپرووال: 10جولای2014 -- کیس نامبر: 10 آگست 2014 ابوظبی -- تکمیل مدارک:8جولای2015 مصاحبه: سپتامبر2015 -- کلیر:25جولای2016
ارسالها: 572
موضوعها: 0
تاریخ عضویت: Jun 2011
رتبه:
23
تشکر: 0
0 تشکر در 0 ارسال
(2014-06-03 ساعت 00:18)baba manam sanaz نوشته: بچه ها ميدونم جون به لبتون كردن ولييييييييييييييي
ويزامو امروز گرفتمممممممممممممم
خلاصه ايشالا قسمت همه بشه ولي يك ضرب ،من كه مردم و زنده شدم .
ايشالا دوستان عزيزم هم زود كاراشون درست شه و كلير بشن.
هوراااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااا . ساناز جون مبارکه. خیلی خیلی خوشحالمون کردی. من مطمئن بودم که ویزا خوشگله رو می گیری. انشالله به سلامتی و دل خوش در کنار همسرت خوشبخت و پیروز باشی.
کیس :IR1 -ارسال مدارک: 14 نوامبر 2012 -اپروو : 7 مارچ 2013- تکمیل مدارک بعد از یک سال و 5 ماه و انتقال سفارت از آنکارا به ایروان- دریافت ویزا: ۱۰ آپریل ۲۰۱۴-ورود به آمریکا: اول آگوست ۲۰۱۴-دریافت گرین کارت: ۶ سپتامبر ۲۰۱۴
ارسالها: 89
موضوعها: 0
تاریخ عضویت: Apr 2014
رتبه:
1
تشکر: 0
0 تشکر در 0 ارسال
سلام. بچه ها من May27 دعوت به مصاحبه شدم و May28 مدارکمو با پست TPG فرستادم آنکارا. تا امروز هیچ ایمیلی نگرفتم که آیا بسته دستشون رسیده یا نه؟
البته June2 آپدیت شدم.
امروز June3 و من بلیط هواپیما را هم برای June13 گرفتم. استرس دارم
ارسالها: 604
موضوعها: 0
تاریخ عضویت: Jan 2011
رتبه:
30
تشکر: 0
0 تشکر در 0 ارسال
2014-06-03 ساعت 14:04
(آخرین تغییر در ارسال: 2014-06-03 ساعت 14:13 توسط amjad.)
(2014-06-03 ساعت 12:25)nedarzdh نوشته: سلام. بچه ها من May27 دعوت به مصاحبه شدم و May28 مدارکمو با پست TPG فرستادم آنکارا. تا امروز هیچ ایمیلی نگرفتم که آیا بسته دستشون رسیده یا نه؟
البته June2 آپدیت شدم.
امروز June3 و من بلیط هواپیما را هم برای June13 گرفتم. استرس دارم
شما میتونید، با وارد کردن شماره مرسوله خودتون در اینجا مسیری که محموله طی کرده و ساعت و روز تحویل به سف ارت رو چک کنین
اونا ایمیل نمیدن مگر اینکه شما کتبا ازشون بخواهین در یافت مدارک رو تائید کنن !
اما متوجه نشدم چه مدارکی رو برای سف ارت پست کردین؟ ایا اصلا لازم بوده؟!!
اگه استرس نمیگیرین - نکته دیگه اینکه اگر 17 جون (دوشنبه)وقت مصاحبه دارید ، بلیط 13 جون براتون دیر نیست؟ مگه آزمایشات پزشکی ندارین؟
مهاجر خانوادگی (F3) ساکن لانگ ایلند نیویورک و به زودی دالاس ، تقاضای اولیه سپتامبر 2002 - صدور ویزا نوامبر 2014
ارسالها: 604
موضوعها: 0
تاریخ عضویت: Jan 2011
رتبه:
30
تشکر: 0
0 تشکر در 0 ارسال
(2014-06-03 ساعت 15:34)nedarzdh نوشته: (2014-06-03 ساعت 14:04)amjad نوشته: (2014-06-03 ساعت 12:25)nedarzdh نوشته:
June14 آزمایشات پزشکی و June17 مصاحبه.
با توجه به اختلاف ساعت ما با آنکارا روزی که رسیدید هم میتونید برین برای آزمایشات - بد نیست یه روز بیشتر برای خودتون وقت بخرید
شاید، شاید نیاز بود یک آزمایش یا عکس تجدید بشه- استرس نگیر شاید
مهاجر خانوادگی (F3) ساکن لانگ ایلند نیویورک و به زودی دالاس ، تقاضای اولیه سپتامبر 2002 - صدور ویزا نوامبر 2014
ارسالها: 604
موضوعها: 0
تاریخ عضویت: Jan 2011
رتبه:
30
تشکر: 0
0 تشکر در 0 ارسال
بازم نصف شب و من بیخوابی زده به سرم
تو "u توپ " متن زیر رو با صدای ماندگار بانو آغ داشلو میدیدم - اسم متن بچه که بودیم... هست ، نمیدونم تراوش ذهنی و درد دل چه کسی هست ، فهمیدین به منم بگین
کوچیک که بودیم چه دلای بزرگی داشتیم حالا که بزرگیم چه دل تنگیم. کاش دلامون به بزرگی بچگی بود.
کاش همون کودکی بودیم که حرفاش رو از نگاهش می شد خوند.
کاش برای حرف زدن نیازی به صحبت کردن نداشتیم.
کاش برای حرف زدن فقط نگاه کافی بود.
کاش قلب ها در چهره بود.
اما حالا اگه فریاد هم بزنیم کسی نمی فهمه و دل خوش کردیم که سکوت کرده ایم و سکوت پر بهتر از فریاد توخالیست.
سکوتی رو که یه نفر بفهمه بهتر از فریادی ست که هیچ کس نفهمه، سکوتی که سرشار از ناگفته هاست؛ ناگفته هایی که گفتنش یک درد و نگفتنش هزاران درد داره.
دنیا رو ببین.....
بچه بودیم از آسمون بارون می اومد، بزرگ که شدیم از چشمامون میاد.
بچه که بودیم همه چشمای خسیمون رو می دیدند، بزرگ که شدیم هیچ کس نمی بینه.
بچه که بودیم توی جمع گریه می کردیم، بزرگ که شدیم تو خلوت.
بچه که بودیم راحت دلمون نمی شکست، بزرگ که شدیم خیلی راحت دلمون می شکنه.
بچه که بودیم همه رو 10 تا دوست داشتیم، بزرگ که شدیم بعضی ها رو هیچی، بعضی ها رو کم و بعضی هارو بی نهایت دوست داریم.
بچه که بودیم قضاوت نمی کردیم و همه یکسان بودن، بزرگ که شدیم قضاوت های درست و غلط مون باعث شد که اندازه ی دوست داشتنمون تغییر کنه.
کاش هنوزم همه رو به اندازه ی همون بچگی، 10تا دوست داشتیم.
بچه که بودیم اگه با کسی دعوا می کردیم یک ساعت بعد از یادمون می رفت، بزرگ که شدیم گاهی دعواهامون سال ها تو یادمون می مونه و آشتی نمی کنیم.
بچه که بودیم گاهی با یه تیکه نخ سرگرم می شدیم، بزرگ که شدیم حتی 100تا کلاف نخ هم سرگرممون نمی کنه .
بچه که بودیم بزرگترین آرزومون داشتن کوچیک ترین چیز بود، بزرگ که شدیم کوچیک ترین آرزومون داشتن بزرگترین چیزه.
بچه که بودیم آرزومون بزرگ شدن بود، بزرگ که شدیم حسرت برگشتن به بچگی رو داریم.
بچه که بودیم تو بازی هامون ادای بزرگترها رو در می آوردیم، بزرگ که شدیم همش توی خیالمون برمی گردیم به بچگی.
بچه که بودیم درد و دل ها رو با یه ناله می گفتیم همه می فهمیدن، بزرگ که شدیم درد و دل رو به صد زبون می گیم هیچ کس نمی فهمه.
بچه که بودیم دوستی هامون تا نداشت، بزرگ که شدیم همه ی دوستی هامون تا داره.
بچه که بودیم بچه بودیم، بزرگ که شدیم بزرگ که نشدیم هیچ دیگه همن بچه هم نیستیم.
ای کاش با همین صفت های خوب و پاک بچگی بزرگ می شدیم.
مهاجر خانوادگی (F3) ساکن لانگ ایلند نیویورک و به زودی دالاس ، تقاضای اولیه سپتامبر 2002 - صدور ویزا نوامبر 2014